Yazar'dan
Keskin erkekleri hastaneye geldiğinde Ömer hızlı adımlarla kardeşinin odasına yöneldi. Odaya girdiğinde kardeşinin abisi ile konuştuğunu gördü. Gözleri dolmuştu. "Savaş." Ömer yanında bittiğinde kollarını sıkıca sarılmıştı.
"Savaş..." Saçlarını okşuyor, kokusunu içine çekiyordu. "Uyandın...Sonunda uyandın."
Deniz, Ilgaz ve Selim bey içi gidercesine bu anı izledi. "Ömer." Abi demeyişi Ömer'i üzse de kardeşinin gözlerini açması onun için büyük bir nimetti şuan. "İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu?" Savaş şaşkın bir şekilde kafasını hayır anlamında salladı.
"Sal oğlumu Ömer." Selim bey Ömer'i kenara ittiğinde oğluna baktı. Yanağına koyduğu eli, onu okşarken titrediğini hissetti. Savaş babasının yanağını okşaması ile babasına özlemle baktı. Herkesle küs kalabilirdi ama babası onun için zaaftı.
"Oğlum." Selim bey kendisine çekip, sarıldığında Savaş sıkıca babasına sarılmıştı. Bu görüntü herkesin dudaklarında buruk bir tebessüme yol açtı. "Nasıl korktuk biliyor musun hergele?"
Babasının sitemi ile kafasını babasının omzuna gömmüştü. Savaş o an anladı, babasına ne kadar muhtaç kalışını. "Baba..."
"Babam."
Selim bey oğlunun boynuna kondurduğu öpücükle sarılışını sıklaştırdı. "Gitme benden." Selim bey bu iki kelime adeta vurulmuşa dönmüştü. "Gitmem, senden gider miyim hiç." Bir baba bir kez daha pişman oldu, çocuğuna kör olduğu için.
Savaş babasının omzunda bulduğu huzurla kelimelerine sığındı. Selim bey oğlundan ayrıldığı sıra Ilgaz ve Deniz Savaş'a yaklaştılar. Deniz abisinin diğer kenarına oturup, omzuna kafasını koy,muştu. Ilgaz ise babasının yerine oturup, kardeşinin elini tuttu.
"Bizi çok korkuttun şerefsiz." Ilgaz sesinin titrediğini fark ettiği an kardeşinin elini daha sıkı kavradı. Savaş abisinin ağlayacak haline bakıp, sessiz kaldı. Yaralıydı, her yönden. Onlara nasıl davranacağını bilmiyordu.
"İyiyim dedim, toparlayın kendinizi."
Deniz mesafeli konuşması ile derin bir nefes aldı. Abisine sarıldığında Savaş kardeşine kollarını dostane şekilde sarmıştı. Deniz bunu anladığında abisinin boynuna kafasını gömdü. Ağlamak istemiyordu ama elinde değildi.
"Bizi Deniz'le yalnız bırakır mısınız."
Herkes anlayışla kafasını salladığında odadan çıkmışlardı.
Uraz Yankı'nın gelmediğini fark ettiğinde kaşlarını çatmıştı. "Abi Yankı nerde?" Ilgaz'ın sorusu ile Uraz derin bir nefes aldı. "Biz Savaş'la konuşurken, yalnız bırakmıştı. Odasında olmalı."
"Yanına gidelim mi, özledim onu." Ilgaz'ın isteği ile Ömer kafasını sallamıştı. Kardeşini 1 yıl önce bulup, hala doğru düzgün konuşamamış olması onu üzüyordu. Onu daha fazla yalnız bırakmak istemiyordu.
"Onu eve götürmemiz lazım, daha fazla hastanede kalması hoşuma gitmiyor."
Ilgaz abisine katılarak kafasını sallamıştı. Hastane ortamı asla sevmiyordu. Yankı'nın da sevmediğine emindi, abisinin anlattıklarına göre sitem ediyordu hastanede olduğu için.
Savaş boynunda ağlayan kardeşini kendinden ayırmıştı. "Deniz." Kafasını kaldırdığında kızarık gözlerle yutkunmuştu. Kızarık ve şişik. Bitik haldeydi kardeşi. "Abi ben özür dilerim."
Göz yaşları boşalırcasına akıyordu. "Yemin ederim pişmanım..." Savaş dayanamayıp, kendine çektiğinde Deniz kollarını sıkıca sarmıştı abisine. "Ne olur bana eskisi gibi sarıl. Bir yabancıya sarılır gibi sarılma..."
Savaş duydukları karşısında ne diyeceğini bilemiyordu. Kardeşi omzunda hıçkıra hıçkıra ağlarken içi gidiyordu. "Deniz ağlama." Göz yaşları Savaş'ın tenine bir bir düşüyordu.
"Ben çok pis bir şey oldum." Dedi. Savaş bu dediğine gülmek istedi. "Özür dilerim." Savaş derin bir nefes alıp, kardeşini kendinden ayırdı. Bu pişmanlığın o virüs anlaşılması kırmıştı.
Ölmüş olabilirdim diye düşündü Savaş. O zaman ne yapacaklardı, diye sordu kendi kendine.
"Ağlayıp, özür dilemeyi kes artık."
Deniz sertçe yutkunup, göz yaşlarını silmeye çalıştı. Yenisi ekleniyordu, Savaş bu silmenin boşuna olduğunu anlamıştı. "Başıma bela mısın çocuk." Kardeşinin göz yaşlarını sildiğinde sarı saçlarını okşadı.
Dayanamıyordu. Kardeşlerine hiç bir zaman dayanamıyacaktı.
"Sarışın şerefsiz canımı çok sıkıyorsun." Okşadığı saçları öptüğü an Deniz günlerin sonunda yüzüne tebessüm kondurmuştu. "Canını sıkarsam eğer şu yatakta ben olurum!" Savaş kaşlarını çatmıştı.
"Deniz! Ağzına aldığın kelimelere dikkat et."
Savaş dua etmişti, Allah kimseyi bu yatağa düşürmesin diye.
"Tamam, ederim." Kedi gibi abisinin her dediğini onaylayınca Savaş kahkaha atmıştı. O an yarası acıdığında acıdan küçük bir inilti döküldü. "Güldürme beni."
Deniz telaşla doğrulduğunda Savaş buna izin vermemişti. Kardeşine sarılmak istiyordu. "Uzan yanıma."
Deniz tereddütle abisine baktı. "Abi yaran var." Savaş gözlerini devirip, kendini itmişti. "Gel şuraya." Deniz abisinin yanına uzandığında göğsüne uzanmıştı. Savaş bu kadar kolay affetmek istemese de kardeşine kıyamıyordu.
Ömer , Ilgaz ve Uraz'a yapacağı küslük daha uzun sürerdi ama Deniz için bu şeyin aynı olmayacağını biliyordu. Kendisinden küçüktü ve bu hali Savaş için fazlaydı.
"Sen uyumuyor musun?" Savaş'ın sorusu ile Deniz ne diyeceğini bilememişti. Yalan söylemek istemiyordu. Abisi onu affetmişken tek bir hataya daha tahamüllü yoktu. "Uyuyorum ama fazla değil."
Savaş aldığı cevapla kaşlarını kaldırmıştı.
"Uyumuyorsun değil mi?" Deniz verecek cevap bulamadığından kafasını sallamıştı. "Deniz." Deniz abisinin sesindeki uyarı ile ona bakmıştı. "Abi sen bu haldeyken ben nasıl yatağıma gidip, uyuyayım?"
Savaş iç çekip, kardeşinin saçlarını okşadı. Onu bu kadar özlediğine kendiside şaşırmıştı. "Yankı benimle 1 hafta boyunca konuştu." Deniz tüm ilgiyle abisini dinledi. "O kadar kibar ve iyi ki şaşıp kalmıştım."
Savaş deli gibi tepki vermeye çalıştığı anları düşündü. Yapamayışı, Yankı'nın her odadan gidişi yarasından daha çok canını yakmıştı.
"Yankı'nın daha fazla burda kalmasına izin vermeyin, evine dönmeli."
"Onunla doğru dürüst konuşamadık, her şey üst üste geldi." Deniz bir erkek abisi olduğu için hem mutlu, hem de heyecanlıydı. "Herkesin yanında oldu." Dedi ardından. "O çok temiz bir çocuk..."
Savaş tebessüm ederek onayladı.
"Affetin mi?" Deniz'in utanarak sorduğu soru ile Savaş bıkkın bir nefes alıp, kardeşinin ağzını kapattı.
"Uyumak istiyorum Deniz, sende çeneni kapatıp uyu."
Deniz şaşkınca ağzındaki ele bakıp, kafa salladı. Abisinin omzuna yaslandığında üzerlerine pikeyi çekmişti.
"Eğer yaranı acıtacak bir şey yaparsam beni uyar."
Savaş sırıttı.
"Canım kıymetli Deniz, eğer canım acırsa kendini yerde bulursun."
Deniz kahkaha atıp, gözlerini kapattı. Abisi ile eski samimiyetine yakaladığı için huzurlu bir uykuya kendini bırakmıştı.
***
Okuyanlardan bir etkileşim alabilir miyim, sizi seviyorum.
Bu aralar da duygusal yaza yaza duygusal oldum qşlwnfşlsfnsfşl