ပိန္းပိတ္ေအာင္ မည္းေမွာင္ေနေသာ တိမ္ထူထူေတြထဲ၀င္ေရာက္သြားသလုိခံစားခ်က္က ဘတ္ဟြၽန္းမ်က္လံုးေတြ ဖ်တ္ခနဲပြင့္လာေစသည္။ အဆံုးအစမရွိေသာ ကြင္းျပင္က်ယ္လုိေနရာႀကီးတခုမွာ သူတေယာက္တည္း... ဘယ္ကုိဆက္ေလွ်ာက္လုိ႔ ေရွ႕ဆက္ရမယ္မသိႏုိင္...
" သားေရ !! ဘတ္ဟြၽန္းနီး "
အမွတ္ရေနေသာ ေခၚသံက သူ႔အာရံုေၾကာေတြထဲမွာသိမ့္ခနဲ။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းသိလုိက္ခ်ိန္ခဏေလးမွာတင္ သူ႔ေျခလွမ္းေတြက အသံရွင္ရွိရာကုိ ေျပးသြားေနခဲ့ၿပီ။
" ေမေမ !!! "
" အားး !!! "
ျမဴမႈန္ေတြၾကားထဲမုိ႔ ေသခ်ာမျမင္ေပမယ့္ ပံုလ်က္သားလဲက်ေနေသာ ေမေမ့ပံုရိပ္က သူရွိရာမလာပါနဲ႔လုိ႔ တုန္ရီေသာလက္တဖက္နဲ႔တားဆီးဟန္ျပဳသည္။
သိတယ္... ဘတ္ဟြၽန္းနီးသိတယ္ ေမေမ..
ေမေမ့ကုိ ဒီိလုိျဖစ္ေအာင္ ရုိက္ႏွက္ေနတတ္တာ...
Appa လုိ႔ေခၚရတဲ့ လူႀကီးကလြဲၿပီးဘယ္သူရွိဦးမွာလဲ...
" မင္းေရာ...ဒီိေကာင္မလုိ အသားနာခ်င္တာလား..
ဟမ္ !!! "
စိတ္ထဲမွာတင္းက်ပ္လာသမွ်ကုိေအာ္ဟစ္ထုတ္လုိက္ခ်င္ေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြဖြင့္ဟမရလုိ႔ လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္မိသည္။ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းဟာေႏွးကန္လြန္းေနတာလား... ဒီလူႀကီးကုိ ျပန္လည္နာက်င္ေစဖုိ႔ ဘာမွကုိမတတ္ႏုိင္တာလားလုိ႔ မေ၀ခြဲတတ္တဲ့အထိ...
" ေခြးမ !! နင္ခုိးထားေတြျပန္ေပးစမ္း !! "
" အားး !! အာ့ !!
ေသပါၿပီ... ခ်မ္းသာေပးပါ "
~ ေမေမ
" ဘယ္ေလာက္ထိငါ့ကုိ ဒုကၡေပးေနဦးမွာလဲ..
ဘယ္သူနဲ႔ရလာမွန္းမသိတဲ့ကေလးကုိ ေခၚၿပီး.. "
" မဟုတ္... "
" မွန္မွန္ေျပာစမ္း !! နင္ ထပ္ၿပီးလိမ္ဖုိ႔မၾကဳိးစားနဲ႔..
နင့္သားကုိ နင့္ေရွ႕မွာသတ္ပစ္လုိက္ရမလား !!"
" ေယာဘုိ !!...ေယာဘုိ !!
စိတ္ထိန္းပါဦး ..
အ့ဲတာ ရွင့္ကေလးပါ.... က်မအသက္နဲ႔လဲၿပီး.."
" ဘာ $ စကားထြက္လာခ်င္ေသးတာလဲ !!
ပါးစပ္မပိတ္ႏုိင္ဘူးလား !! "
" အားး !!! "
မ်က္စိေရွ႕က ေသြးသံရဲရဲျမင္ကြင္းကုိ ဖယ္ရွားဖုိ႔မတတ္ႏုိင္ခင္မွာ လူတကုိယ္လံုးေသးက်ံဳ႕သြားသလုိခံစားလုိက္ရတယ္။ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ ဘာသံမွမထြက္တတ္တဲ့ ကေလးေလးအျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီး ကစားစရာေဘာလံုးေလးပိုက္ကာ အသံမထြက္ေအာင္ငုိရႈိက္ေနရတယ္။
" သား ... ေမ့ေမ့သားေလး "
ေသြးေတြနဲ႔႐ႊဲ႐ႊဲစုိေနတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီးရဲ႕ေပြ႕ဖက္လာမႈကုိ ဘတ္ဟြၽန္းမေရွာင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အရုိးခုိက္ေအာင္ ေအးစက္ေနတယ္ဆုိတာသိေပမယ့္... တကယ္အစစ္အမွန္မဟုတ္ေတာ့တာ နားလည္ၿပီးသားဆုိေပမယ့္... နာက်င္တဲ့အေၾကာင္း ဘာမွမေျပာတတ္ခဲ့တဲ့...ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ဒီလုိေလး အၿမဲတမ္းရွိေနခ်င္ပါတယ္။
" အဲ့မွာေသစမ္း !! မင္းတုိ႔ အတူတူေသၾက "
" Ahh !!!! "
အားပါးတရ လြဲရုိက္ပစ္လုိက္တဲ့ခပ္ေလးေလးအရာ၀တၱဳေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ နာက်င္ရလြန္းလုိ႔ အသံကုန္ေအာ္မိတယ္... အေကာင္အထည္မျမင္ရေတာ့တဲ့ေမေမက ကာကြယ္မေပးႏုိင္ေတာ့သလုိပဲ... ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိကယ္ေပးမယ့္သူ တေယာက္ဆုိတေယာက္မွ မရွိေတာ့တာလားဟင္ ...
" ရာ႕ !!! မေသႏုိင္ေသးဘူးလား !!"
" အားး ဟာ့ !!! မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ !!!
ဘတ္ဟြၽန္းနီး မွားပါတယ္... Appa
ဘတ္ဟြၽန္းနီးေၾကာက္ပါၿပီ..ေနာက္မဆုိးေတာ့ပါဘူး... Appa ရယ္.....ဒီ...ဒီလုိမ်ဳိး ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာတဲ့ ပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ၾကမ္း႐ွ႐ွအထိအေတြ႕ရဲ႕ ပြတ္သပ္ေပးမႈေၾကာင့္ အရာရာေသြ႕ေျခာက္ကုန္ရတယ္။ ဘတ္ဟြၽန္း ရင္ဘတ္ေပၚကေသြးစေတြေရာ...လက္ဖဝါးေပၚက ေသြးစီးရာတခ်ဳိ႕ေရာ...ဘယ္ကုိေပ်ာက္သြားရတာလဲ။
" ဦး ရွိတယ္ေနာ္...ကေလးေလး..
မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့... "
မည္းေမွာင္ေနတဲ့ျမဴခိုးေတြ....ေၾကာက္လန္႔တၾကားေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတဲ့ မိဘႏွစ္ေယာက္စလံုးေရာ... အရာရာကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ခဏ... သူျမင္လုိက္တာက မီးေရာင္ဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ ႏူးညံေႏြးေထြးမႈေတြအျပည့္နဲ႔ မ်က္၀န္းအိမ္တစံု...
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး... ႏုိးၿပီလား..
အိပ္မက္ဆုိး မက္ေနတာထင္တယ္
ေခြၽးေတြလဲျပန္လုိ႔ "
စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္မႈ သနားဂရုဏာသက္မႈေတြနဲ႔ေရာယွက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာက ဘတ္ဟြၽန္းကုိအုပ္မုိးလုိ႔ထားတယ္။ သူ႔လက္ေမာင္းတဖက္မွာ ကုိယ္ကေခါင္းအံုးလုိ႔... ေနာက္တဖက္ကုိေတာ့ အားကုိးတႀကီးနဲ႔ တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကုိင္ထားမိတယ္။
" အရမ္းလန္႔သြားတာနဲ႔တူတယ္..
စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး.. "
" .... "
" မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္... ဘတ္ဟြၽန္းနီးေဘးမွာ ဦး ရွိတယ္... အၿမဲတမ္းရွိေနမွာမလုိ႔... "
" ဟင့္ ( sob ) ... "
" ဟြၽန္းငယ္.... "
" အီးးးဟီးးးး.... "
ရင္ခြင္ကုိမွီၿပီး ငုိခ်လိုက္တဲ့ကေလးငယ္ေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ရင္ထဲမွာ အမည္မသိနာက်င္မႈတမ်ဳိး၀င္ေရာက္လာရသည္။ ကုပ္တြယ္ထားတဲ့လက္ကေလးေတြရဲ႕တင္းက်ပ္မႈကုိၾကည့္ရရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့အိပ္မက္လဲဆုိတာ မွန္းဆယူႏုိင္သြားသည္။
ဘယ္အရာကေစစားမွန္းမသိပါဘဲ ညလယ္ေခါင္မွာ သူရုတ္တရက္ႏုိးလာခဲ့သည္။ အိပ္ေနက် အိမ္ကအိပ္ရာမဟုတ္ဘဲ ေတာစပ္တေနရာမွာ camp လုပ္ထားတဲ့ ႐ြက္ဖ်င္တဲေလးထဲေရာက္ေနလုိ႔ အသံတခုၾကားတုိင္းလန္႔လန္႔ႏုိးေနခဲ့တာ..ဒီတခါ ဟြၽန္းငယ္ေလးဖက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ ေျခလက္ကေလးေတြတုန္ယင္ၿပီး အသက္ရွဴသံေတြက်ယ္ေလာင္လာတာျမင္ေတာ့ သူမ်က္လံုးျပဴးရသည္။
ေတာထဲမွာ ျခင္ကုိက္လုိ႔ပဲ တုပ္ေကြးမိၿပီးအဖ်ားတက္လာသလား... ေလးဖက္ေလးတန္ လံုေအာင္ေသခ်ာစစ္ေဆးထားတာမွန္ေပမယ့္ မေတာ္တဆ tent ထဲကုိေႁမြေတြဘာေတြ၀င္ၿပီးကုိက္မ်ားသြားသလား... တကုိယ္လံုးထူပူၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးမိေနတုန္းမွာ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ဟစ္သံေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္စကားေတြၾကားရတဲ့အခါမွ ဟြၽန္းငယ္ဘာျဖစ္သလဲဆုိတာ ေသခ်ာသိေတာ့သည္။
" ေရေသာက္မလား...ခနေနာ္...ေရယူေပးမယ္ "
" ဟုတ္... "
ေရခြက္ကုိင္ထားတဲ့လက္ကေလးေတြပါ တုန္ယင္ေနတာျမင္ေတာ့ ခြက္ကုိခ်န္းေယာလ္လက္နဲ႔ကုိင္ၿပီး နည္းနည္းစီေမာ့ေသာက္ခုိင္းရတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးရဲ႕ေဘးက ယုိစီးက်တဲ့ေရစက္တခ်ဳိ႕ကုိ ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးေနတုန္းမွာ အေပအပြေလးလို႔ မေျပာရက္တဲ့အေၾကာင္းရင္းက စုိစြတ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြေၾကာင့္ပါပဲ။
" ဟြၽန္းငယ္လုပ္လုိ႔... ဦး...အိပ္ေရးပ်က္ရၿပီ... "
" အာ.. အိပ္ေရးမပ်က္ပါဘူး..
ဦးကအေစာႀကီး ႏုိးေနတာရယ္ "
tent နံရံကုိမွီထုိင္လုိက္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္ထဲမွာ ေစာင္တထည္နဲ႔လံုးေထြးၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိေပြ႕ထားျဖစ္တယ္။ ေႏြးေထြးမယ္ထင္ရတဲ့သူ႔လက္ေတြက ေအးစ္စက္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိဆုပ္ကုိင္ယူလုိ႔ ေစာင္ထုပ္ထဲမွာ အၾကာႀကီးထည့္ထားလုိက္တယ္။
" ျပန္အိပ္မလား... ဦး သီခ်င္းဆုိသိပ္မယ္ေလ "
" ရတဲ့သီခ်င္းေရာ ရွိလုိ႔လား "
" အင္း...ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းေလာက္ေတာ့ရပါတယ္။ ပ်င္းရင္ ဘယ္သူမဆုိအိပ္ေပ်ာ္တာပဲေလ "
နား႐ြက္ေနာက္ကေႏြးေထြးမႈေလးဟာ ဘတ္ဟြၽန္းရင္ဘတ္ထဲ အခုန္ျမန္ေစတယ္။ အိပ္မက္ထဲကလုိ ေသြးရူးေသြးတန္းခုန္ေစတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ တသိမ့္သိမ့္နဲ႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး.. မေကာင္းတဲ့အရာအားလံုးဆီက လံုျခံဳသြားရလုိ႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ေလး ခုန္ေပါက္ေနတာမ်ဳိး။
" နားေထာင္မယ္ "
" အင္း... ဘာဆုိျပရမလဲ "
" ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း သီခ်င္းလုပ္ဆုိျပ "
" အမ္ ... ဘယ္လုိ သီခ်င္းႀကီးလား "
" လြယ္ပါတယ္ ဦးရဲ႕...
မဆုိတတ္လုိ႔ နမ္းေပးရင္လဲရတယ္...
ဒီေကာင္ေလးက သေဘာထားႀကီးၿပီးသား ... "
" ေအာ္...ဟုတ္...
သေဘာထားႀကီးေပးတာေက်းဇူးပါခင္မ် "
" ဟီးး.... "
~ အိပ္မက္ထဲက နာက်င္ခံစားရမႈေတြကုိ အဆံုးတုိင္ေျဖေဖ်ာက္ႏုိင္ဖုိ႔က ဦးရဲ႕ အနမ္းတရႈိက္ပဲလုိအပ္တာပါ...
ဘတ္ဟြၽန္းနီး ေတာင့္တေနတဲ့အခ်ိန္တုိင္း ဦးရွိေနေအာင္လို႔..ဘယ္ေနရာသြားသြား.. ဦးကုိ အတူတူေခၚသြားခ်င္ေတာ့တာပဲ...
ေသြးပ်က္လုမတတ္ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းခဲ့တဲ့ အတိတ္က အိပ္မက္ဆုိးေတြထဲအထိ ဆိုပါေတာ့.....
" ေနထြက္တာၾကည့္ၾကမလား...ေတာင္ေစာင္းေလးကၾကည့္ရင္ တအားလွတာတဲ့ "
" မၾကည့္ခ်င္ဘူး... ပုိၿပီးလွတာၾကည့္မယ္ "
" ပုိၿပီးလွတာ ?? ဘာရွိလုိ႔လဲ "
မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ဳိးလုိ႔ ငံု႔ၾကည့္လာတဲ့ဦးက တရွဴးတ႐ြက္ယူကာ ဘတ္ဟြၽန္းကုိ ႏွပ္ခ်ီးညႇစ္ခုိင္းတယ္။ အာေပတူးေလးျဖစ္ေနလဲ ဦးက ခ်စ္ၿပီးသားဆုိတာသိလုိ႔ တရွဴးသံုး႐ြက္စာေလာက္ တ၀ႀကီးညႇစ္ေပးလုိက္တယ္။
" လွတာရွိတယ္ေလ...ေဟာဒီမွာ "
" ဘယ္နား... "
" ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕...ဒီနား .. "
ခ်န္းေယာလ္ ပါးေပၚကုိညႇစ္လိုက္ နား႐ြက္ေတြကုိင္လုိက္နဲ႔ သေဘာက်ေနျပန္တဲ့ ဟြၽန္္းငယ္ဟာ ခုနတသိမ့္သိမ့္ရႈိက္ငင္ထားတာ သူမဟုတ္သလုိလုိနဲ႔...မ်က္လံုးေလးေတြမွိတ္က်တဲ့အထိ ၿပံဳးေနျပန္တာက ခ်န္းေယာလ္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိတ္ေခၚေနတာနဲ႔တူတူပဲဆိုတာ မသိေလေရာ႕သလား။
" ႐ႊတ္.... ဦးရဲ႕ မြခ်ိေလး.. "
" ခ္ခ္ ... "
" အသည္းယားလာၿပီကြာ..
ကုိက္စားမိေတာ့မယ္ "
" ဘယ္နားကခ်ခ်ားမွာလဲ ေျမေခြးက်ိ ... "
" ဟာ ..ဒီကေလးေတာ့.."
တကယ္ပါ... ၿမိဳခ်လို႔ရရင္အေကာင္လိုက္ၿမိဳခ်ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးကို ေဟာဒီက ဘဲပုစိေလးရမွပဲ ခ်န္းေယာလ္နားလည္ေတာ့တယ္။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေန.. ေအးတယ္
ဖက္ထားေပးမယ္ "
"Nae ... "
အိပ္ေရး၀ေအာင္အိပ္ရမယ့္အခ်ိန္မွာမအိပ္ႏုိင္ပဲ မ်က္စိေၾကာင္ေနတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းကုိအေနာက္ကဖက္ထားေပးရင္းနဲ႔ စုိးရိမ္တႀကီးငံု႔ၾကည့္ေနျပန္တဲ့ ဦးက ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္း.. သနားဖုိ႔လည္းေကာင္းလြန္းပါေရာ..
" လာပါ...ျပန္အိပ္ရေအာင္ "
" ဟြၽန္းငယ္ ျပန္အိပ္ဖုိ႔အဆင္ေျပပါ့လား "
" ရမွာပါ ...ဦိး ရွိေနတာပဲ "
" အိပ္မက္ေတြထဲအထိ လုိက္လာလုိ႔ရရင္ေကာင္းမယ္ကြာ "
ဖက္ထားတဲ့လက္ေတြတင္းခနဲျဖစ္သြားလုိ႔ သူၿပံဳးမိျပန္တယ္။ ဦးက သူ႔ကုိဘယ္ေလာက္ေတာင္ အထိအရွမခံႏုိင္လဲဆုိတာကုိ သက္ျပင္းခ်သံႀကီးတခ်က္နဲ႔သက္ေသျပလာတယ္။
" လုိက္ခဲ့ေလ...ေခၚသြားေပးမယ္ "
ေမြ႕ယာထူထူေပၚ ျပန္လွဲအခ်မွာ ဘတ္ဟြၽန္းေခါင္းအံုးဖုိ႔ေပးလာတဲ့ လက္ေမာင္းတဖက္ကုိ နာမွာစုိးလုိ႔ ဖယ္ပစ္ေနတာလံုး၀မရ... အနားတုိးကပ္ၿပီးအိပ္ေအာင္လုိ႔ ဆြဲေခၚေနတဲ့လူႀကီးေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြလည္း ေျဗာင္းဆန္ေနရပါၿပီေလ။
" ကုိယ့္္ကုိ အိပ္မက္မက္ေနာ္ "
" ဟုတ္... ဦး.. "
ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးရဲ႕ႏွစ္သိမ့္မႈေအာက္မွာ ေနာက္တဖန္ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္တယ္။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ အိပ္မက္ဆုိးေတြ သူ႔အနားလံုး၀ေရာက္မလာေတာ့ဘူးလုိ႔ ဘဝတသက္စာ ယံုၾကည္လုိက္ခ်င္ပါတယ္ေလ။
••••• ❤
••••
••
••
•••
••••
ေတာစပ္တေနရာက ျပာလြင္ေနေသာ ေရကန္က်ယ္ႀကီးရဲ႕ေဘး...ထင္းမီးဖုိႀကီး တခုနားမွာ အုိးမဲတခ်ဳိ႕ေပပြေသာမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔ သူ႔ကုိတခ်က္တခ်က္လွည့္ၾကည့္ေနရင္း ေမ်ာက္မီိးခဲကုိင္သလုိ တုန္လႈပ္ေနေသာ ခ်န္းေယာလ္တုိ႔ ရွိၾကေလသည္။
အခ်ိန္ကား ေနမြန္းတည့္ၿပီးလုိ႔ တနာရီေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ေရကန္အစပ္နားမွာ ငါးမွ်ားတံေတြလုိက္ခ်ိတ္ၿပီးတာ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးနာရီကျဖစ္ေပမယ့္ ငါးတေကာင္မွမရေသးတာေၾကာင့္ မီးဖုိအသင့္ျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ကေလးငယ္က ဗုိက္ကေလးပြတ္ကာ မ်က္ႏွာေလးရံႈ႕တြရင္း ခ်န္းေယာလ္ရွိရာကုိ သနားစရာေကာင္းစြာလွည့္ၾကည့္လာေတာ့သည္။
" ဗုိက္ဆာေနၿပီမလား...
ယူလာတဲ့ေပါင္မုန႔္ေတြစားလုိက္ပါလုိ႔ေျပာေနတာကုိ "
" ေပါင္မုန္႔မစားခ်င္ဘူး..ငါးကင္စားခ်င္တာပါဆုိ..."
" ေအးကြာ... ဒီေန႔ ငါးေတြ ေရမကူးၾကဘူးနဲ႔တူတယ္"
" ဦး ေနာ္...ငါးကေရမကူးလုိ႔ ဟြၽန္းငယ္လုိေဘာင္းဘီတုိ၀တ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနမွာလား "
နဂါးေပါက္စနမ်က္ေစာင္းေလးကုိအသာခံယူရင္း ျမက္ၾကမ္္းဦးထုပ္ေဆာင္းကာ ေနပူထဲထြက္ရသည္။ ငါးရွိေနေသာအရိပ္အေယာင္ပင္ မျမင္ရႏုိင္ေသာ ငါးမွ်ားတံေတြက ကြန္ကရစ္တုိင္ေတြလုိ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလြန္းေနသည္။
" ဗုိက္ေအာင့္ေနပါမယ္ကြာ..
ေပါင္မုန္႔ေလး အဆာေျပစား.. "
" အာညီရားးး ေပါင္မုန္႔မၾကဳိက္ပါဘူးဆုိ !!
ငါးကင္စားမွာလုိ႔...ငါးကင္လုိ႔ !!! "
" အဆုိးေလးေတာ့ ရုိက္ပစ္ခ်င္ၿပီေနာ္ "
သဲျပင္ေပၚေျခဆင္းထုိင္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္ဖက္ကုိအတင္းအၾကမ္းပြတ္တုိက္ၿပီး စိတ္ေကာက္ျပေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းနီးက ငါးဖမ္းမရတဲ့ကိစၥဟာ ခ်န္းေယာလ္အသံုးမက်လုိ႔ဆုိတဲ့သေဘာ... မ်က္ေစာင္းႀကိီးေတြပစ္လႊတ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကုိအတံုးလိုက္ဆူေထာ္ထားေသးတာ။
" ဦးက ဘတ္ခြန္းနီးကုိ ငါးကင္ေလးေတာင္မသထာဘူးေပါ့ေလ...ေတာထဲေတာင္ထဲ camping ထြက္ပါတယ္ဆုိမွ ငါးကင္မွမစားရရင္ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မွာလဲ"
" ငါးက ၿမိဳ႕ထဲေရာ ေတာထဲေရာ ရွိတာပဲ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အေကာင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကင္ေကြၽးလုိ႔ရတယ္။အ့ဲက်မွ ...မစားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ေသပါေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ငုိမျပနဲ႔ "
" အဲတာ ေရခဲရုိက္ထားတဲ့ငါးေတြေလ... လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဖမ္းၿပီးကင္တာက အမ်ားႀကီးပုိၿပီးအရသာရွိတာကုိ...မသိတာလဲမဟုတ္ဘူး ..
သြား !!! လူကုိေစတနာပိစိေလးေတာင္မရွိပဲ ခ်စ္ပါတယ္လုိ႔ေျပာရဲေသးတယ္.. မုန္းလုိက္တာ "
" ဟာ !! သူေျပာခ်င္တာ ေျပာသြားျပန္ၿပီ...
ဟြၽန္းငယ္ !! ဒီျပန္လာခဲ့စမ္း "
ဖိနပ္ေတာင္မပါတဲ့ ဟြၽန္းငယ္က ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ျမက္ၾကမ္းေတာထဲေျပး၀င္သြားေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မွာအလန္႔တၾကား သူ႔ေနာက္ကေျပးလုိက္ရတယ္။ ေျခဖဝါးႏုႏုေလးေတြထိခုိက္ကြဲရွမွာ တစက္မွစုိးရိမ္ပံုမရတဲ့ အဆုိးအဆာေလးကုိဖမ္းမိတဲ့အခ်ိန္မွာ
အတင္းရုန္းကန္ေနလုိ႔ လက္ကေလးေတြဖမ္းခ်ဳပ္ကာ အေနာက္ကဖက္ထားလုိက္တယ္။
" လႊတ္ေနာ္ "
" ဘာလုိ႔လႊတ္ရမွာ... "
" အိစ္ !! "
အာေမဋိတ္တစံုတရာမထြက္ႏုိင္ခင္မွာပဲ ခ်န္းေယာလ္တကုိယ္လံုး ေလေပၚပ်ံ၀ဲသြားသလုိခံစားလုိက္ရတယ္။ အြတ္ခနဲအသံထြက္ၿပီး သဲႏုန္းေျမေပၚပက္လက္ႀကီးျပဳတ္မက်ခင္အခ်ိန္ေလးဟာ စကၠန္႔ပုိင္းထက္မပို..
" အ့ !! ေသၿပီ... "
သာမာန္ေယာက္်ားသားတေယာက္ထက္ အားသန္တယ္လ့ုိ ကြကုိယ္ယံုၾကည္ထားမိတဲ့သူ... တသက္နဲ႔တကုိယ္ ေျမႀကီးနဲ႔ေျခေထာက္ လြတ္သြားတဲ့အထိ အေပၚေျမႇာက္ၿပီး ကုိင္ေပါက္ခံရလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့အေတြးမ်ဳိး ဒီေန႔မတုိင္ခင္က လံုး၀ကုိမရွိခဲ့..
" အား ဟာ့ ~~ "
ခါးနဲ႔ေက်ာျပင္ေပၚက က်ိန္းစပ္မႈေၾကာင့္ ရံႈ႕တြေနမယ္ထင္ရတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ေၾကာက္စရာမ်က္လံုးေမွးေမွးေတြနဲ႔ငံု႔ၾကည့္ရင္း အံက်ိတ္လုိက္ျပန္တဲ့ ကေလးငယ္ဟာ တဖက္ကုိခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။
" ေနာက္ကလုိက္မလာနဲ႔ !! "
ကိစၥအ၀၀ကုိမယံုၾကည္ႏုိင္ေသးတဲ့ ခ်န္းေယာလ္မ်က္လံုးေတြဟာအျပင္ကုိပေလာက္ပေလာက္နဲ႔ထြက္က်လာေတာ့မယ့္အတုိင္း ျပဴးက်ယ္ေနရတယ္။ ခုေလးတင္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးက... သူ႔ရဲ႕ကေလးေလး ဘတ္ခြန္းနီးက ...သူ႔ကုိအားႀကီးနဲ႔ကုိင္ေပါက္လုိက္တယ္တဲ့လား။ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး...တကယ္ႀကီးျဖစ္သြားတာလု႔ိ အတြင္းစိတ္ကသိေနတာေတာင္မွ လံုး၀ကုိ မယံုခ်င္ေသးတာရယ္။
" ဘတ္ဟြၽန္းေရ !!
ဘတ္ဟြၽန္းနီး...ဘယ္မွာလဲ ! "
စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ျပန္ကပ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ေရာက္သြားမွန္းမသိတဲ့အဆုိးေလးကုိ ေအာ္ဟစ္ေခၚရတယ္။ လူတရပ္စာေက်ာ္ရွိတဲ့ ျမက္ရုိင္းေတာႀကီးထဲမွာ ဟုိဟုိဒီဒီေျပးလႊားၿပီးရွာေနတာေတာင္ အခုထိမေတြ႕ႏုိင္ေသးဘူး။
ခ်န္းေယာလ္ကုိစိတ္ဆိုးသြားျပန္တာလား... သူဘာလုပ္မိလုိ႔လဲ...ငါးဖမ္းမမိလုိ႔ စိတ္ေကာက္တဲ့ကိစၥေတာ့ သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ဘူး။ မေန႔ကပဲ သူ သစ္ေတာ္သီိိးခူးေနတုန္း ေလွကားနဲ႔တူတူျပဳတ္က်သြားလုိ႔ တဖြဖြေတာင္းပန္ေနခဲ့တာေလ။
ေနာက္ထပ္မဆုိးေတာ့ပါဘူး လိမ္မာပါ့မယ္လုိ႔ကတိေပးထားတာ...ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီေတာင္မျပည့္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ထပ္ၿပီးေကာက္ခ်ိတ္ေနျပန္တဲ့ ကေလးဆုိးေလးကုိ ခ်န္းေယာလ္လဲတကယ္မႏုိင္ေတာ့တာပါ။
" ဟြၽန္းငယ္ေရ !!
ဟြၽန္းေလး...
ဦး စိတ္ပူေနၿပီေလကြာ...
အေ၀းႀကီးသြားမေနပဲ ျပန္လာပါေတာ့ "
အနီးအနား ေက်ာက္ေဆာင္တခ်ဳိ႕ဆီက ပဲ့တင္သံေတြဟိန္းထြက္သြားတာလည္း ဟြၽန္းငယ္ဆီက တံု႔ျပန္သံမၾကားရလုိ႔ သူစိတ္ပူလာသည္။ ဒီေျမ ဒီေရနဲ႔ ဟြၽန္းငယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီးထားပါေစ.. ေတာစပ္စပ္ေနရာဆုိတာမ်ဳိးမွာ သားရဲတိရစာၦန္တေကာင္တေလမရွိႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူအာမခံႏုိင္မွာမုိ႔လဲ။
" ဟာ့ !! လန္႔ထာ "
ခြၽတ္ခနဲအသံေၾကာင့္ လွည႔္ၾကည့္ေတာ့သစ္႐ြက္ေျခာက္ေပၚျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ ယုန္ျဖဴေလးတေကာင္ေတြ႕လုိက္သည္။ ေတာေတာင္သဘာ၀ ေက်းငွက္သာရကာအသံေတြနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတသြင္သြင္စီးေနတဲ့ေရသံကလြဲၿပီး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့အေျခအေနကုိ သူသေဘာမေတြ႕ခ်င္ပါ။
" ဘတ္ဟြၽန္းနီး...
ခုခ်က္ခ်င္းထြက္မလာရင္ ဦး တကယ္စိတ္ဆုိးေတာ့မွာေနာ္ "
တရွဲရွဲအသံမ်ဳိးစံုထြက္လု႔ိ ျမက္ၾကမ္းေတာထဲရွာေဖြေနသမွ်ဟာ အရာမထင္။ hoodie အျပာႏုလက္ရွည္၊ ေဘာင္းဘီတုိအျဖဴေလး၀တ္ထားတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးတေယာက္ကုိရွာေတြ႕ဖုိ႔က သူခန္႔မွန္းထားသေလာက္လြယ္ကူမေနခဲ့။
" ဟင္ ! ဘာပါလိမ့္ "
ေနေရာင္ထဲမွာ ျပဳိးျပက္လင္းလက္သြားသည့္တစံုတရာက ခ်န္းေယာလ္ကုိဖိတ္ေခၚေနသလုိမ်ဳိး ေလႏွင္ရာယိမ္းႏြဲ႕လ်က္ရွိသည့္ ျမက္ၾကမ္းေတာတေနရာမွာ ထင္ထင္ရွားရွားတည္ရွိေနသည္။ အနားတုိးကပ္သြားလုိက္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္အရပ္ေလာက္ရွိေသာ ျမက္ၾကမ္းတခ်ဳိ႕ကုိ စုၿပီးစည္းေႏွာင္ကာ ေ႐ႊေရာင္လက္ေနေသာ တစံုတရာနဲ႔တြဲခ်ည္ထားတာျမင္လုိက္ရသည္။
" ဒါ... ဒီဟာက ... "
ကုိယ့္မ်က္လံုးကုိယ္မယံုႏုိင္ေသးခင္မွာ ထုိအရာေလးဆီကုိလက္လွမ္းၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။ မ်က္စိက်ိန္းလုမတတ္ ေတာက္ပေနေသာ ပစၥည္းေလးကုိျဖဳတ္ယူၿပီးေနာက္မွာ လက္ဖဝါးျပင္ေပၚတင္ၿပီးေသခ်ာၾကည့္ေနတုန္း သူ႔ေနာက္မွာ တစံုတေယာက္ရွိေနမွန္း သိလုိက္ရေတာ့သည္။
" ဘယ္လုိလဲ... သေဘာက်လား "
အသံေလးတုန္ယင္ေနပံုေထာက္ရင္ေတာ့ သူေလးလည္းခ်န္းေယာလ္နဲ႔နည္းတူ ရင္အခုန္ျမန္ေနတာကလြဲၿပီး တျခားမျဖစ္ႏုိင္။ အေနာက္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေပမယ့္ အနားတုိးကပ္လာတဲ့ေျခသံေလးေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာ အၿပံဳးတစျဖစ္ထြန္းလာေစသည္။
" လူကုိ ကုိင္ေပါက္သြားခဲ့တာ...ဒီလုိ surprise လုပ္ဖုိ႔လား ဟြၽန္းငယ္ "
" အရမ္းနာေအာင္လုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ..ခြင့္လႊတ္မေပးခ်င္ဘူးလား "
" ဒီလုိလက္ေဆာင္ေပးလုိက္တုိင္း ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္ထင္ေနတာလား "
" ဟြၽန္းငယ္ရဲ႕ ဦးကအရမ္းသေဘာထားႀကီးမယ္ထင္ခဲ့တာေလ... ခုေတာ့မဟုတ္ျပန္ဘူးလား "
ေမးခြန္းကုိေမးခြန္းနဲ႔ျပန္ေျဖေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေတြဟာ အသည္းယားမႈေၾကာင့္ၿပံဳးစိစိ။ သူ႔ခါးေပၚမွာတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္တြယ္လာတဲ့ လက္ကေလးေတြရဲ႕ဘာသာစကားအရ ဟြၽန္းငယ္ဟာသူ႔ကုိဟန္ေဆာင္ၿပီးစိတ္ဆုိးခဲ့တာတဲ့ေလ။
" လက္ခံေပးမယ္မဟုတ္လားဟင္... "
" ဘာအထိမ္းအမွတ္နဲ႔လဲ "
" လက္ခံပါတယ္လုိ႔အရင္ေျပာမွ ေျပာျပမယ္ "
" ျဖစ္ရေလဗ်ာ...ေျပာင္းျပန္ႀကီး "
" ေျပာ...အခုေျပာ...
လက္ခံပါတယ္ သေဘာက်ပါတယ္လုိ႔ "
ခ်န္းေယာလ္ေနာက္ေက်ာမွာမ်က္ႏွာဖြက္ထားလုိက္ျပန္တဲ့ လူလည္ေလးက ဘာအႀကံဆုိးေတြရွိေနမွန္းမသိ။ လက္စြပ္တကြင္းလက္ေဆာင္ေပးတဲ့အဓိပၸါယ္က အမ်ဳိးမ်ဳိးေကာက္ခ်က္ခ်လုိ႔ရႏုိင္တဲ့ဟာ... couple ring လား... promise ring လား... engagement ring...wedding ring အမ်ဳိးမ်ိဳးရွိႏုိင္တဲ့အထဲက ဘာအတြက္လဲဆုိတာသိရမွ အေျဖကုိတိတိက်က်ေပးႏုိင္မွာမဟုတ္လား။
" ဟြၽန္းငယ္.. "
" ဟာ... လွည့္မၾကည့္နဲ႔
ရွက္လုိ႔ပါဆုိ "
" ေၾသာ္...အရွက္ရွိေသးတာလား "
" ဦးဦးေနာ္ !! "
" အာ့ !! နာတယ္ "
လူပုစိတ္တုိေလးရဲ႕ဆြဲဆိတ္မႈမွာ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ရွိစုမဲ့စုဗုိက္ေခါက္ေလးက နီရဲတြတ္သြားေလာက္တယ္။ ျဖည္းျဖည္းေလးျပန္ပြတ္ေနတုန္း အေနာက္လွည့္ၿပီး ပုစိကုိ ကုိက္စားပစ္ခ်င္စိတ္ေတြမနည္းထိန္းထားရတာ။
" ဦး ကုိ သေဘာက်တယ္.. အရမ္း "
" ဘာေတြသေဘာက်တာလဲ "
" အမ်ားႀကီးေပါ့...အရပ္ရွည္ၿပီး ခန္႔တာေခ်ာတာရယ္.. စိတ္ထားေကာင္းတာရယ္...ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိ အလုိလုိက္ေပးတာ ဂရုစုိက္တာေတြရယ္.. "
" အင္း..ဆက္ေျပာပါဦး "
ဦး ကုိ ဖက္ထားတုန္းမွာ ဘတ္ဟြၽန္းလက္ေပၚအုပ္ကုိင္လုိက္တဲ့ လက္ဖဝါးအႀကီးႀကီးေတြက ေနအပူရွိန္နဲ႔ေခြၽးေတြေၾကာင့္ ပူေႏြးစုိစြတ္ေနသည့္တုိင္ သူအျမတ္ႏုိးရဆံုးပါပဲ။
" အသီးမခူးတတ္တာနဲ႔ ငါးမမွ်ားတတ္တာကလြဲရင္ ဦးဆီမွာ ဘတ္ဟြၽန္းနီး သေဘာမက်တာ ဘာမွမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္ "
" အဲ့လုိဆုိေတာ့ကာ...
့ ဦးမွာသေဘာမက်စရာေတြမ်ားေနတာေပါ့။ ရတယ္ ဟြၽန္းငယ္ အပင္ပန္းခံၿပီးသေဘာမက်လဲရ... အားးးးး !!! "
ဒီတခါေတာ့ ဦးရဲ႕ေက်ာကုန္းတဖက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းသြားရာႀကီးအကြင္းလုိက္ထင္သြားေအာင္ကုိက္ပစ္လုိက္ေတာ့တယ္။
ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့လူႀကီး...
အိမ္မွာတည္းကစာေသခ်ာစီ...တလမ္းလံုးမသိမသာေလ့က်င့္ၿပီးတာေတာင္မွ တကယ့္အခ်ိန္လည္းက်ေရာ မနည္းအားတင္းၿပီးေျပာေနရတဲ့ ရင္ထဲကစကားစုေလးေတြကုိ သူမုိ႔လုိ႔ဟာသလုပ္ရက္တယ္။
" လူကုိ အၾကမ္းဖက္တာေတြမ်ားၿပီေနာ္.. ပတ္ခ္ဘတ္ဟြၽန္း...
ရဲတုိင္လုိက္ရမလား "
" ဦးက စိတ္တုိေအာင္လာလုပ္ေနတာကုိ... "
" ကုိယ့္ေကာင္ေလးကုိယ္ ခ်စ္လုိ႔စတာေလ..
ဘာလဲ မခ်စ္ရဘူးလား..မစ.ရဘူးလား ေျပာ.. "
ဘာမွမေျဖရဲေအာင္ဆြံအသြားတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းကုိ ဦး လွည့္ၾကည့္တယ္။ မ်က္ႏွာႀကီးက ဆန္မုန္ဆယ့္ငါးလံုးစားထားသလုိ ျပည့္ေဖာင္းၿပံဳးအီလုိ႔..
" ေမးေနတာေျဖေလ .. '
" ဟာ !! မသိေတာ့ဘူး "
" ထြက္မေျပးနဲ႔ေနာ္...ဒီလက္စြပ္မယူဘဲေနလုိက္ရမလား "
အညႇာကုိင္တတ္လြန္းတဲ့လူႀကီးဆီက ဘယ္ေတာ့မွမလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာသိလုိ႔ ေဟာဒီ့ပတ္ခ္ဘတ္ဟြၽန္းေလးကပဲ စၿပီးအေလ်ာ့ေပးရျပန္တယ္။
" ရွီးးးး..."
" ဘားလ္ ?? ရွီးဘားလ္ ??
အခု ဆဲမလုိ႔လုပ္ေနတာမလား "
" ဟုတ္ပါဘူး...ေနပူလုိ႔ပါ..အုိက္လုိ႔ "
" ဟင္းဟင္း...သတိထားေနေနာ္ "
ခ်န္းေယာလ္ႀကိမ္းဝါးခ်က္အဆံုးမွာ ဘတ္ဟြၽန္းဇက္ကေလးပု၀င္ၿပီး ဘာေတြပြစိပြစိ႐ြတ္ေနလဲေတာ့မသိ... ေပးထားတဲ့လက္စြပ္ေလးယူကုိင္ၿပီး ျပန္ပဲသိမ္းေတာ့မလုိလုိ ခ်န္းေယာလ္လက္မွာ၀တ္ေပးေတာ့မလုိလုိနဲ႔ တေယာက္တည္းလမ္းေပ်ာက္ေနေသးတာ။
" ဘယ္တုန္းကျပင္ဆင္ထားတာလဲ.. ဦး မသိလုိက္ဘူး "
ကုိယ္လံုးေႏြးေႏြးက ခ်န္းေယာလ္ လက္ေမာင္းေတြၾကားထဲအလုိက္သင့္ပါလာတယ္။ သူ႔ပုခံုးတဖက္မွာမ်က္ႏွာဖြက္ထားတဲ့ကေလးငယ္က ရင္ထဲမွာက်လိက်လိအေကာင္ေလးေတြျဖတ္ေျပးသြားေစတယ္။
" ဦးနဲ႔လုိက္မယ္ထင္လုိ႔ Online ကမွာလုိက္တာ .. "
" ဟင္ ! ေ႐ႊလက္စြပ္ကုိ online က၀ယ္တယ္ ??
အစစ္ေရာဟုတ္ပါ့မလား..အလိမ္ခံလုိက္ရၿပီထင္တယ္ "
လက္စြပ္ကုိေ႐ႊစစ္မစစ္သိရေအာင္ သြားခြၽန္ခြၽန္ေတြနဲ႔ကုိက္ၾကည့္ဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့ ဦးလက္ထဲကအျမန္ဆြဲယူလုိက္ရတယ္။
မကုိက္မိလုိ႔ေတာ္ေသးတာေပါ့... မုန္႔ဖုိးေလာက္ပဲစုႏုိင္ေဆာင္းႏုိင္တဲ့ဘ၀မွာ သူ႔ကုိေ႐ႊအစစ္၀ယ္ေပးႏုိင္စရာအေၾကာင္းမရွိမွန္း ဒီလူတံုးတံုးႀကီးက မသိႏုိင္ဘူးလားေနာ္။
ဒီလုိအေျခအေနႀကီးေရာက္မွ ကုိယ္ေပးမယ့္လက္ေဆာင္အတြက္အားနာရျပန္တယ္.. silver 925 ကုိေ႐ႊေရာင္ေျပာင္းထားတဲ့ လက္စြပ္ႀကီးေလ... ေ႐ႊအစစ္ေလာက္ သေဘာမက်ေပမယ့္ ဘာအလုပ္မွမယ္မယ္ရရမရွိႏုိင္ေသးတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးတေယာက္အေနနဲ႔ သူတတ္ႏုိင္တာ ဒီေလာက္ပါပဲ။
" ဘယ္ဆုိင္က၀ယ္တာလဲ..ေဘာက္ခ်ာရွိလား။ ဒါမ်ဳိး၀ယ္ဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိတယ္ဆုိ ဟြၽန္းငယ္ကဦးနဲ႔အရင္တုိင္ပင္သင့္တာေလ... လိမ္တဲ့သူေတြမ်ားေနတဲ့ေခတ္ႀကီးေနာ္ ကေလးေလး... အခု၀ယ္ထားတာ couple လား...တကြင္းထဲလား "
" တကြင္းထဲ..
ဦး..အတြက္ "
" ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ျပန္ေရာက္ရင္ အဲ့ဆုိင္ကုိရွာၾကည့္ရမယ္ "
~ ႏွစ္ကြင္း၀ယ္ဖုိ႔မတတ္ႏုိင္လုိ႔ တကြင္းထဲအရင္၀ယ္ထားႏုိင္တာေလ ဦးရဲ႕။ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနလုိ႔ ကုိယ္တတ္နိုင္တဲ့ေဘာင္ထဲက ၀ယ္ၿပီးဆင္ေပးရတာ.. ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာေရာ ဦး သိႏုိင္ပါ့မလားဟင္။
ဘတ္ဟြၽန္းနီးက အနားကုိဘယ္သူမွအကပ္မခံသလုိ ဘယ္သူ႔အေပၚမွရင္ခုန္စရာမရွိတာ မွန္ေပမယ့္... ဦးအတြက္ စိတ္ပူလုိ႔... သူမ်ားလုသြားမွာေၾကာက္လုိ႔.. ပုိင္ဆုိင္ျခင္းျပ သက္မဲ့ပစၥည္းေလးတခုကုိ ဦး ခနၶာကုိယ္ေပၚမွာ တင္ထားေပးခ်င္ခဲ့တယ္.. ဦးနဲ႔ျပန္ေတြ႕ရတဲ့ မုိးသည္းသည္းညေလးတည္းက ဒီစိတ္ကူးေလးရွိေနခဲ့တာပါ။
ျဖစ္မ်ားျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ရွိရင္ " ဘတ္ဟြၽန္းနီးနဲ႔လက္ထပ္မယ့္ ပတ္ခ္ခ်န္းေယာလ္ျဖစ္ပါတယ္ " ဆုိၿပီး ဦးရဲ႕ႏွဖူးေပၚမွာ မွင္အနီနဲ႔ေရးေပးထားခ်င္တယ္။
မုန္႔၀ယ္စားတဲ့သူ ကုန္ၾကမ္းေရာင္းတဲ့သူ ေစ်းသူေစ်းသားေတြ ဦး ကုိေတြ႕တာနဲ႔... "ေၾသာ္.. ဒီေကာင္ေလး၊ ဒီအကုိႀကီးက ပုိင္ရွင္ရွိတာပဲ " ဆိုတဲ့အသိေလး ျဖတ္ေျပးသြားေစခ်င္တယ္။ အားက်မနာလိုတဲ့ FA ေတြလဲရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ေလ... ဆိုင္ကိုခဲန႔ဲမေပါက္ရင္ၿပီးတာပါပဲ.... ဟီးး
အထူးသျဖင့္ ဦး လုပ္ထားတဲ့ေပါင္မုန္႔ေတြေန႔တုိင္းလာ၀ယ္ရင္း ဦးကုိ ညဳတုတုလုပ္ျပေနတဲ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူမမေတြ ဒီစာတန္းကုိျမင္တာနဲ႔ေသြးပြက္ပြက္အန္ၿပီး ေ၀းရာကုိေရွာင္သြားေစခ်င္တယ္။
ဒါမွမလံုေလာက္ေသးရင္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးနဲ႔ဦး တူတူဖက္ထားတာကုိ ဓာတ္ပံုရုိက္၊ ဗီႏုိင္းအႀကီးႀကီးထုတ္ၿပီး ဆုိင္မွာကပ္ထားမလားလု႔ိေတာင္ စဥ္းစားေနေသးတာ.. ဒီအႀကံအစည္ေတြ ဦးကုိေတာ့မေျပာျပေသးပါဘူးေလ...မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီး လန္႔သြားႏုိင္ေလာက္တယ္မလား ~
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ ၀တ္ေပးေတာ့ေလ "
ငါးမွ်ားတဲ့ေရကန္အနားျပန္လာၿပီး ေပါင္မုန္႔ကုိက္ေနတုန္းမွာ လက္စြပ္ႀကီးျပန္ေတာင္းရင္း ၀တ္ခုိင္းေနတဲ့ ကေလးအႀကီးစားက ဘတ္ဟြၽန္းေပါင္ေပၚမွာေခါင္းအံုးအိပ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး မ်က္လံုး၀ုိင္းေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
~ အိုက္ယား... ေပါင္မုန္႔န႔ဲမွားၿပီး ကိုက္စားမိေတာ့မွာပဲ.. စိတ္ထိန္းထား ဘတ္ဟြၽန္း... စိတ္ကိုထိန္း...
" ငါးတေကာင္ဖမ္းလုိ႔ရရင္ ၀တ္ေပးမယ္ "
" ဟာ !! အက္လိုေနာ္
ဟြၽန္းငယ္မေကာင္းဘူးကြာ...
ဦး မကြၽမ္းက်င္တဲ့အလုပ္ကိုမွ... တကယ္ပဲ "
စိတ္တုိတဲ့ရုပ္ႀကီးလုပ္ထားရင္း ပက္လက္ေနရာကေမွာက္အိပ္ပစ္လုိက္တဲ့ဦးေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းအသဲေလး ပြက္ဆိတ္ကိုက္လြန္းလု႔ိ ခုန္ဆြခ်င္ေနၿပီ။
" တကယ္ေတာ့ေလ...ဟြၽန္းငယ္ကုိ ဦး မေျပာထားတာရွိတယ္ သိလား"
" ဘာမ်ားလဲ "
ေလသံေအးေအးနဲ႔ေျပာလာတဲ့ဦးက အျပစ္တခုခုလုပ္ထားတဲ့ မူၾကဳိေက်ာင္းသားေလးအတုိင္း တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔... တကယ့္ကေလးေလးသာဆုိ ေကာက္ေပြ႕လုိက္ခ်င္စရာ..
" ဟုိေလ..ဟုိဟာ.. "
" ဘာလဲေျပာျပေလ...လူကုိဆန္႔ငင္ႀကီးမထားေကာင္းဘူးဗ် "
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကုိက္ထားရင္း အေပၚေမာ့ၾကည့္လုိက္.. မ်က္ႏွာႀကီးငံု႔သြားလုိက္နဲ႔... ဘတ္ဟြၽန္းေပါင္တဖက္ကုိ ေခါင္းအံုးနဲ႔မွားေနပါေသာ အသက္သံုးဆယ္နားနီး ကေလးအေယာင္ေဆာင္လူဆုိးႀကီးေၾကာင့္ စိတ္ေတြ တကယ္ထိန္းမႏုိင္ေတာ့ဘူး။
" ဘာလဲလုိ႔ ေျပာေလ.... ဦးဦးအဆုိးအေပႀကီးရဲ႕ !! "
" အားးးး ...နာတယ္ "
မုိခ်ီတံုးအႀကီးႀကီးကုိ ႏွစ္ျခမ္းခြဲလုိက္တဲ့ခံစားခ်က္ထက္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းႀကီးႏွစ္ဖက္ကုိ ဆြဲညႇစ္လုိက္ရတဲ့ အရသာရွိမႈကအမ်ားႀကီးပုိသာတယ္။
အသည္းတုန္ႀကီး နာသြားတယ္ဆုိေပမယ့္ေပါ့ေလ...ဟိဟိ...
" ဘတ္ဟြၽန္းနီးက တအားႏွိပ္စက္တာပဲ "
" ခ်စ္လို႔ပါ အသည္းယားလုိ႔ "
" အဲ့လုိေျပာေျပာၿပီး အမ်ဳိးမ်ိဳးညႇင္းပန္းေနတာ ၾကာလွၿပီ "
" ဒါဆုိ မခ်စ္ရဘူးလား..ေျပာ "
ဟုိဖက္ေစာင္းအိပ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးေပၚမွာ စူေထာ္ေနတာက ႏႈတ္ခမ္းအတံုးလုိက္ႀကီးတဲ့လား။
မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ထားတာႀကီးကလည္း အေမကမုန္႔၀ယ္မေကြၽးလုိ႔ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ကေလးႀကီးအတုိင္းပါပဲ။
ဒီလုိ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ဳိးကုိ ပထမဆံုးျမင္ဖူးတာလုိ႔ထင္တယ္။ ဦးက အမ်ားအားျဖင့္ လူႀကီးဆန္ဆန္ျပဳမူတတ္တာမုိ႔ အခုလုိ စိတ္ေကာက္ျပေနတဲ့ပံုမ်ဳိးက တကယ့္ကုိခပ္ရွားရွားရယ္။
ဒီလုိပံုစံကုိျမင္ခြင့္ရတဲ့ ပထမဆံုးလူသားေလးျဖစ္..အဲေလ.. ဦးရဲ႕ မိဘေတြကလြဲရင္ ဘတ္ဟြၽန္းနီးက ပထမဆံုးျဖစ္မယ္ထင္ရတာပဲ။ အဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ရပါတယ္လုိ႔..
" ငါးမွ်ားတာ ငါးစာမပါဘူး "
" အ..ခု.. ဘာေျပာလုိက္တာ ?? "
" ရွင္ေနတဲ့ငါးကုိသတ္ၿပီး မကင္ရဲလုိ႔ ...
ငါးမရေအာင္မွ်ားထားခဲ့တာ... မီယမ္း.... "
ေတာင္းပန္ရံုမက လက္အုပ္ေလးပါခ်ီျပလုိက္တဲ့ ဦးက ဒီဖက္ကုိလွည့္မလာဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲထားတယ္။ ဘတ္ဟြၽန္းမွာေတာ့ သူေျပာလုိက္တာဘာေတြလဲဆုိၿပီး ဦးေႏွာက္ထဲမွာ Process လုပ္ေနရတုန္းပဲ။
" ဒါ... ဒါဆုိ... "
" အိမ္ေရာက္မွ ငါး၀ယ္ၿပီးကင္ေပးမွာမုိ႔ အ၀စားေတာ့ေနာ္.. လက္စြပ္လည္းအိမ္ေရာက္မွ..."
" မရပါဘူး !! "
ခ်က္ခ်င္းကုန္းထလုိက္တဲ့ ေဒါသအုိးေလးေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ကုိယ္လံုးႀကီးမွာ ဘုတ္ခနဲျမည္ၿပီး ေျမခရရွာတယ္။ ဘယ္လုိသုိင္းကြက္ေတြသံုးၿပီးေဆာ္ပေလာ္တီးဦးမယ္မွန္း မသိေလေတာ့လည္း သဲေျမေပၚမွာေကြးေကြးေလးလွဲေနရင္း ကြကုိယ္ေမတၱာပုိ႔ေနလုိက္တယ္။
~ ငါေလး...ဒီေတာၾကဳိေတာင္ၾကားေနရာကေန အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ထြက္သြားႏုိင္ပါေစ...
" တကယ္ႀကီး ငါးစာကုိမသံုးခဲ့ဘူးလားဗ်ာ...
ဘာလုိ႔ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီေလာက္ေစာင့္ေနေသးလဲ။
ငါးမရတာေသခ်ာေနတဲ့ဟာကုိ "
" အမ်ားႀကီး.. မီယမ္းနဲ... "
" ငါးကင္တာပဲ.. ဘာမ်ားထူးဆန္းလုိ႔လဲ.. ငါးကုိကုန္းေပၚပစ္တင္လုိက္ သူ႔ဘာသာသဲနဲ႔လူးၿပီးေသသြားလိမ့္မယ္.. အဲ့က် ေရေဆးၿပီးကင္ရံုပဲ "
" သနားစရာေကာင္းတယ္လုိ႔မထင္ဘူးလား.. "
" ဘာလုိ႔သနားရမွာလဲ "
" ငါးမွာလည္း ခ်စ္သူ ရွိႏုိင္တယ္ေလ... "
မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီးအတည္ေပါက္ ေျပာေနရာက ဝါးခနဲထရယ္လုိက္တဲ့ ဦးေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းပါးစပ္ေလးဟာအေဟာင္းသား။ သူ႔စကားနဲ႔သူ စခြီေတြထၿပီး သဲျပင္ေပၚမွာ ေလးဖက္ႀကီးေထာက္လုိ႔ အရယ္မရပ္ႏုိင္တဲ့ ဦးက ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့သဲေတြကို လက္ႀကီးနဲ႔ရုိက္ရုိက္ခ်ေနေသးတယ္။
" ေတာ္ေတာ္ပလပ္ကြၽတ္ေနတာပဲ...
ဘယ္တုန္းကစျဖစ္တာတဲ့လဲ "
" ရည္းစားငယ္ငယ္ေလးရတည္းက
RS ေတြျမင္တာနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာတာ "
" လူေရာ ငါးေရာ ဘယ္ RS ျဖစ္ျဖစ္ သနားတယ္လား "
" အင္းေပါ့ "
" ဒီိေရာဂါ ကုလုိ႔ေရာ ရပါဦးမလား "
" ကုလုိ႔မရေလေကာင္းေလပါပဲ... မကုေတာ့ဘူးလု႔ိစဥ္းစားတယ္ "
လွ်ာအရုိးမရွိတုိင္း တေယာက္တေပါက္ေလ်ွာက္ေျပာေနတဲ့ ေလထုႀကီးဟာ ဘယ္ကေနဘယ္လုိေျပာင္းလဲသြားတာလဲ ဘတ္ဟြၽန္းမသိလုိက္...အခုဆုိရင္ ဦးနဲ႔သူကမ်က္ႏွာခ်င္း အနီးကပ္ဆံုးအေနအထားကုိေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။
ေပါင္ေပၚ၀င္ထုိင္လုိက္တဲ့သူ႔ကုိ ခါးေနရာကေပြ႕ယူထားရင္း ႏွဖူးခ်င္းအပ္ထားတဲ့ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ႏွလံုးသားေလးခုန္ရလြန္းလုိ႔ ေမာဟုိက္ေနေလာက္ၿပီ။
" ဦးရဲ႕ ဟြၽန္း... "
" ဟုတ္.. ဦး. "
" မင္းေၾကာင့္ရူးေနၿပီထင္တယ္ ကေလးေရ "
မ်က္လံုးထဲေငးစုိက္ၾကည့္ၿပီး တလံုးခ်င္းေျပာလာတဲ့စကားအဆံုးမွာ ေမွာ္ပညာနဲ႔ညႇုု႔ိငင္ခံရတဲ့သားေကာင္ေလးအတုိင္း... ဦးရဲ႕လည္ပင္းကုိဖက္တြယ္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းသားထက္ကုိခ်ဥ္းကပ္မိေတာ့တယ္။
" ႁပြတ္စ္ ~~ "
ေရစီးသံေတးသြားဟာ ႏူးႏူးညံ့ည့ံလႈပ္ရွားေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားက လြတ္ထြက္လာတဲ့ သံစဥ္ကုိ ပုိၿပီးသာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပုိးေပးေနတဲ့အတုိင္း...
" Hmm...
ႁပြတ္စ္ ~~ "
ဘတ္ဟြၽန္းခါးေပၚက hoodie ေလးဟာ ဦးရဲ႕ ဖိေခ်ဆုပ္ညႇစ္မႈေၾကာင့္ ေၾကမြေနေလာက္ၿပီ။ အလားတူပဲ... ဦးရဲ႕ အညိဳေဖ်ာ့ေရာင္ဆံသားေတြဟာ ဘတ္ဟြၽန္းလက္ထဲမွာ ဆြဲဖြထိုးေခ်ျခင္းခံလြန္းလို႔ ပြၿပဲေနခဲ့ျပီ။
" Haa...
ဘတ္ဟြၽန္းနီး...."
" အင္မ္းးးး "
" ႁပြတ္စ္ ~~~ "
အဆက္မျပတ္နမ္းေနတုန္းမွာ အသက္ကိုႏွာေခါင္းနဲ႔ရွႈဖို႔ မေမ့နဲ႔လို႔ ဦး ေျပာဖူးတဲ့အတိုင္း ဘတ္ဟြၽန္းလိုက္နာတယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အခ်ိန္ခနေလးနမ္းရံုနဲ႔တင္ အသက္ရွဴေတြက်ပ္ကုန္တာပါလိမ့္။
" Hmmmph.. "
ဦးရဲ႕ အက်ႌေကာ္လံကိုႏွစ္ခ်က္တိတိေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြဖယ္ခြာလို႔သြားတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ထားတဲ့ အခ်က္ျပျခင္းပဲ။ oxygen ေတြျပတ္လပ္ေနၿပီ... ခဏေလာက္အနားေပးပါဦးဆိုတဲ့သေဘာ...
" အဲ့လို မ်က္လံုးေတြနဲ႔မၾကည့္နဲ႔ "
" Wae ~~ "
စိုစိုအိအိႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ ရီရီေ၀ေ၀ ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကိုျမင္ေနရတာဟာ ခ်န္းေယာလ္အတြက္ေတာ့ စနက္တံျဖဳတ္ခါနီးဗံုးတလံုးကို ကိုင္ထားရတဲ့အတိုင္းပဲ။
စိတ္ကိုအဆံုးထိဖြင့္ခ်ၿပီး ခ်စ္ျခင္းျမစ္ျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ ေပ်ာ္၀င္လိုက္ခ်င္တာ မွန္ေပမယ့္ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေတာင္မျပည့္တတ္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ ထိကုိင္နမ္းရႈပ္ေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္လြန္ကဲေနၿပီမဟုတ္လား။
တျခားအေတြးေတြ အေ၀းဖယ္ထုတ္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းနီးရဲ႕သေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ဖက္တာ နမ္းတာေလာက္အထိပဲသြားမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ အျဖဴေရာင္သန္႔သန္႔နဲ႔ စတင္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတခုကို ပန္းႏုေရာင္ကလြဲလို႔ အေရာင္ရင့္ရင့္ေတြ မစြန္းထင္းေစခ်င္ပါ။ ဒါမွလည္း သူ႔ဖက္ကေပးဆပ္ျခင္းတမ်ိဳးတည္းအတြက္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘတ္ဟြၽန္းနီး နားလည္မွာမဟုတ္ပါလား။
" ဘာလဲလို႔... ဘတ္ဟြၽန္းနီးမ်က္လံုးေတြကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ ... ေမွးေနေတာ့မႀကိဳက္တာလား "
" ဟုတ္တယ္ တအားရုပ္ဆိုးတာ..
မ်က္လႊာခ်ထားလိုက္ အခု "
" ဒီလူႀကီးေတာ့...ရွီးးး ... "
" ဘားလ္ ?? "
" ဟုတ္တယ္... ရွီးဘား... အခါတရာ ရွီးဘား... အခါ တသန္း... အခါဆယ္သန္း ရီွးဘားလ္အစစ္ႀကီးဗ်ာ.. fuking...ရွီးဘားလ္ !! "
" ဟားးး ဟားးး "
ေရစပ္စပ္သဲျပင္ေလးေဘးမွာ အဆဲမ်ဳိးစံုမုိးမႊန္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔ ရယ္ေၾကာမျပတ္ႏုိင္ေသာ ခ်န္းေယာလ္တုိ႔ကုိ ဆူညံပြက္ေလာရုိက္စြာေတြ႕ျမင္ရမည္ျဖစ္ေလသည္။
ထုိေန႔ကဘတ္ဟြၽန္းမွာ ငါးကင္မစားလုိက္ရေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္မွာေတာ့ လက္စြပ္ႀကီးတ၀င္း၀င္းျဖစ္ကာ သြားေတြြမစိႏုိင္ေအာင္ျပံဳးၿဖီးထားရင္း အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနခဲ့ပါေတာ့သည္။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.# TBC
9103 Words
ၾကာသြားတယ္မလား ေရးေနက်ထက္တုိသြားျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ဳိဓာတ္ေလးေတြကူးစက္ၿပီး ရင္ထဲေအးျမသြားမယ္လုိ႔ယံုၾကည္ပါတယ္ေနာ္ 😁
တက္ရတဲ႔ သင္တန္းေတြရက္ဆက္ေနလုိ႔ မေရးျဖစ္တာပါ။
ေနာက္ဆုိ အပ္ပုဒိတ္ျမန္ႏုိင္ေအာင္ၾကဳိးစားေပးပါ့မယ္
ဒါနဲ႔ေလ announcement ေလးတခုလုပ္ဖုိ႔႐ွိပါတယ္။
အမြန့္ အသဲေတြရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္အရ အမြန့္ေဘဘီေလးတေယာက္ကုိ August လမွာ စာအုပ္အျဖစ္ျမင္ရေတာ့မွာပါ၊
သိတဲ့သူလဲသိေနၿပီးပါၿပီ ဘယ္တခုလဲဆုိတာ မွန္းၾကည့္မယ္ဆုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအေျဖမွန္ၾကမယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ေရးထားတဲ့အထဲမွာ အခြီရဆံုးတပုဒ္ပါ။ Rate အခန္းေတြၾကည့္က်က္ျဖဳတ္ၿပီး ထုတ္လုိ႔ရေအာင္ခုတည္းကစ. စာစီေတာ့မွာမုိ႔ အသဲတုိ႔လည္း ဝယ္စုထားခ်င္တဲ့သူ႐ွိရင္ ခုတည္းက ပိုက္ပိုက္ စုထားလုိ႔ရပါၿပီ။ စာအုပ္ထူပါမယ္ တေသာင္းနီးနီးေလာက္ မွန္းစုၾကပါ။ extra လဲ အလ်င္းသင့္သလုိထည့္ေပးပါမယ္။
မဝယ္ျဖစ္လဲအခ်စ္မေလ်ာ့ပါဘူး
I'm just giving information ပါေနာ္ 😗😗
အာလပ္ျပဴ 😘😘😘