ក្រោយពីរៀបការរួចភាគច្រើនអ្នកធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុននិងបុគ្គលិកធម្មតាៗគឺមិនមានអ្នកណាដឹងទេ ថាអគ្គនាយករៀបការរួច ភាគតិចមែនទែនដែលដឹង មានតែអ្នកដែលស្នឹតស្នាលប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះវត្តមាន របស់ ថេហ្យុង មកក្រុមហ៊ុនស្មើនិងអ្នកក្រៅ ។
"អគ្គនាយកតូច ថ្ងៃនេះសម្ភាសន៍ការងារបុគ្គលិកថ្នាក់លើ"
"ហេតុអីជាខ្ញុំ? ចុះ ជេហា?"
"លោកប្រធានគ្រប់គ្រងលើបុគ្គលិកថ្នាក់កណ្តាល និងថ្នាក់ក្រោម អគ្គនាយកតូចត្រៀម 20នាទីទៀត"
"ដឹងហើយ! ប៉ុន្តែបន្តិចទៀតខ្ញុំមានភ្ញៀវផង"
"បាទអគ្គនាយកតូច"
ក្រឡេកទៅមើលអ្នកខាងក្រោមឯណេះវិញ ថេហ្យុង ពេលមកដល់មិនដឹងគួរទៅណាទើបទៅរក អ្នកទំនាក់ទំនងការងារ ។
"សួស្តីអ្នកនាង គឺខ្ញុំមករកអគ្គនាយកចន"
"មានណាត់ជាមុនទេចាស៎?"
"មិនមានទេ គឺខ្ញុំយកឯកសារ..."
"ជាអ្នកដាក់ពាក្យធ្វើការថ្មីមែនទេ?"
"គឺមិន..."
"ខាងនេះ! មកអង្គុយទីនេះសិនមក 20នាទីទៀត ទើបដល់ពេលសម្ភាសន៍ការងារ"
"អឺ...មិនមែនទេ អ្នកនាង! ខ្ញុំជា..."
"ចាំត្រង់នេះសិនហើយ ខ្ញុំរវល់" បុគ្គលិកម្នាក់នោះ ទៅកន្លែងរបស់គេវិញ ឯ ថេហ្យុង ត្រូវអង្គុយរងចាំ គេបានខលទៅស្វាមីរបស់គេដែរតែនាយមិនបាន ទទួលទូរសព្ទមានតែអង្គុយរងចាំ ។
ក្រោយអង្គុយមិនបានប៉ុន្មានាទីផង មានមនុស្ស ប្រុសស្រីប៉ុន្មាននាក់ចូលមកក៏ត្រូវបុគ្គលិកមុននេះ ណែនាំអោយមកអង្គុយជិតនិង ថេហ្យុង ដោយក្នុង ដៃមានក្រដាសសាមីដូច ថេហ្យុង ដែរ ។
"អេ..." ស្រីម្នាក់បន្លឺឡើងទៅកាន់ ថេហ្យុង ។
"ហឹម? ហៅខ្ញុំមែនទេ?"
"ត្រូវហើយគឺឯង! បុគ្គលិកទីនេះឬ? ជួយយកទឹក អោយខ្ញុំបន្តិច"
"ខ្ញុំមិនដឹងទឹកនៅឯណាទេ"
"អេ យ៉ាងម៉េចអញ្ចេះ? អរ...មកដាក់ពាក្យធ្វើការ មែនទេ? ថ្ងៃនេះគេសម្ភាសន៍រើសយកតែបុគ្គលិកថ្នាក់លើទេ ឯងថ្នាក់ក្រោមទៅយកទឹកអោយយើងវិញមកល្អជាង"
"នែ! ខ្ញុំមិនមែនបុគ្គលិកទេ" ថេហ្យុង ងើបចេញពី កៅអីស្រដីទៅនាង ព្រោះស្វាមីគេបានប្រាប់អោយ គេបង្ហាញចរិកខ្លួនឯងចេញមក ។
"សម្តីបែបនេះចង់ត្រូវមែនទេ? បើមិនមែនបុគ្គលិក មកទីនេះធ្វើស្អី?"
"ហើយវាទាក់ទងអីនិងពួកអ្នកដែរ?"
"មើលនិយាយចុះ នែ..." ស្រីម្នាក់នោះសម្តីឆ្នាស់ ជាងគេអត់មិនបានចាប់បោចសក់ ថេហ្យុង ពីក្រោយ ស្មានតែ ថេហ្យុង ព្រម?
"អ៊ួយ...នាង...នែ៎!" ថេហ្យុង ចាប់សក់នាងបានវិញ ដៃបោចសក់នាងមិនលែង នាងក៏មិនលែងសក់គេដូចគ្នា ក្បាលជល់គ្នាដៃខ្ញាំសក់ស្អិតដូចជាកាវ ។
"សុំអនុញាត្តអគ្គនាយក! អ្នកមកសម្ភាសន៍ការងារ នៅខាងក្រោមកំពុងមានរឿងទាស់គ្នាចាស៎" លេខា
"ស្អីអញ្ចេះ?" ជុងហ្គុក រហ័សចុះទៅមើល អ្នកណា ហ៊ានមកបង្កររឿងនៅក្រុមហ៊ុនទាំងព្រឹកបែបនេះ?
បុគ្គលិកផ្អើលមកមើលបង្ករចលាចលនៅជាន់ក្រោមដឹងដល់អ្នកខាងលើអោយប្រញាប់ចុះមក មើល ព្រោះមិនមានអ្នកណាហ៊ានចូលចាប់ចេញ នោះទេ ។
"លែងសក់យើងឈឺ"
"នាងលែងសក់ខ្ញុំមុនទៅ"
"ឯងហ្នឹងហើយ ឆាប់លែងសក់យើង"
"បើនាងមិនលែងខ្ញុំក៏មិនលែងដែរ"
"គេមានរឿងអី?" មីនហ្យូ ទើបមកដល់ក្រុមហ៊ុន ក្រោយគេ ឃើញគេរញ៉េរញ៉ៃក៏ប្រញាប់ចូលទៅ មើលតែម្តង ។
"ហេតុអីគេឈ្លោះ? មិនមានអ្នកណាឃាត់ទេឬ? អេ...ថេ..." មីនហ្យូ មើលទៅប្រហែលៗ ដូច ថេហ្យុង តែដូចមិនមែន ព្រោះសោះស្រីម្នាក់នោះបាំង មុខរបស់គេទៅហើយ ។
"មានរឿងអី? ឈប់ភ្លាម! ប្រាប់អោយឈប់" សម្លេងធំរបស់ ជុងហ្គុក ស្រែកសម្លុតឡើងខ្ទរបង្ករអោយពួកគេប្រញាប់ប្រលែងចេញពីគ្នា ។
"ថេហ្យុង?" មីនហ្យូ
"នេះមានរឿងអី? ថេហ៍?" ជុងហ្គុក
"ជុង...ហុឹស..." ថេហ្យុង ជ្រោងសក់ទៅក្រោយ ទឹកមុខខឹងបង្ហាញអោយនាយបានឃើញ មុននិងសម្រួលសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនអោយរៀបរយ ។
"សួរថាមានរឿងអី?" ជុងហ្គុក
"នាង/គេ" ទាំងពីរនាក់សង្កត់សម្លេងទម្លាក់អោយគ្នាទៅវិញទៅមក ។
"គេឈ្លើយដាក់ខ្ញុំ"
"ជុង! នាងប្រើអូន ថែមទាំងបោចសក់អូនមុនទៀត មានសាក្សីឃើញច្រើនណាស់" ថេហ្យុង
"អូន?" ស្រីម្នាក់នោះបើកភ្នែកធំៗមើលទៅ ថេហ្យុង ។
"នាងមកធ្វើការឬមកធ្វើអ្នកលេង?" ជុងហ្គុក
"លោក? ខ្ញុំគ្រាន់តែប្រើ..."
"នាងហ៊ានប្រើគេ? គ្រប់គ្នានៅទីនេះហេតុអីមិន មើល? ម៉េចក៏បណ្តោយអោយលោកប្រុសតូចមាន រឿង? គ្មានអ្នកអើពើទេឬយ៉ាងម៉េច?" ជុងហ្គុក តម្លើង សម្លេងខ្លាំងៗដាក់អ្នកនៅទីនោះ គ្រប់គ្នាបើកភ្នែកធំៗ មើលទៅ ថេហ្យុង ដែលពួកគេមិនបានដឹងថាជាអ្នកណាមកពីណានោះទេ ។
"អឺ...គឺអគ្គនាយក! សុំទោសពួកយើងមិនបានដឹង ទេថាគាត់ជាអ្នកណា"
"មិនដឹងយ៉ាងម៉េច? ឆ្គួតស្លាប់មិនខានទេ ថេហ៍ មកនេះ" ជុងហ្គុក អោយ ថេហ្យុង មកជិតនាយ បើមកជុំគ្នាហើយប្រកាសអោយគ្រប់គ្នាដឹងតែម្តងទៅ ។
"ស្តាប់អោយច្បាស់ នេះ គីម ថេហ្យុង ភរិយាស្រប ច្បាប់របស់ខ្ញុំ ហើយប៉ុន្មាននាក់ដែលមកធ្វើបទសម្ភាសន៍នេះទៅកន្លែងផ្សេងចុះ ខ្ញុំមិនទទួលទេ" ជុងហ្គុក
"លោកធ្វើបែបនេះមិនបានទេ ពួកយើងមិនពាក់ពន្ធ័"
"ពាក់ពន្ធ័ទាំងអស់ហ្នឹង មុននេះប្រើសម្តីបែបណា ដាក់ខ្ញុំ ពិសេសនាយដែលហ៊ានបោចសក់របស់ខ្ញុំ" ថេហ្យុង ចង្អុលមុខស្រីម្នាក់ដែលវៃគ្នាជាមួយគេមុន នេះ ។ មីនហ្យូ កាលបើលឺសម្តីឆ្នាស់ឆ្នើមរបស់ ថេហ្យុង នាយឡើងស្លើតែម្តង ថ្ងៃមុនជួបគ្នាគេស្លូតបូត ណាស់ ហេតុអីថ្ងៃនេះកាចខ្លាំងម៉្លេះ?
"បំបែកគ្នាធ្វើការ អូនទៅខាងលើជាមួយបង" ជុងហ្គុក ដៃស៊កអោបចង្កេះនាយតូចបណ្តើរឡើងទៅ ការិយាល័យរបស់នាយដោយមានកូនចៅទាំងពីរនាក់តាមទៅជាមួយហើយ បីន ក៏បានរើសឯកសារ របស់ ថេហ្យុង ដែលគេយកមកអោយទៅជាមួយផងដែរ ។
ដល់ការីយាល័យនាយដាក់អោយ ថេហ្យុង អង្គុយ លើសាឡុងនិងតាមមកអង្គុយជិតដើម្បីមើលថាតើគេ មានត្រូវត្រង់កន្លែងណាខ្លះ?
"អូនត្រូវកន្លែងណាខ្លះ?"
"អត់ទេ តែនាងបោចសក់អូន"
"ឈឺខ្លាំងហើយមើលទៅ"
"ឈឺចិត្តជាងដែលមិនមានអ្នកណាជួយបើបងមិនចុះទៅមើលនោះ"
"បីន!"
"សុំទោសអគ្គនាយក ពីព្រោះលោកស្រីមិនបាន អោយប្រកាសប្រាប់អ្នកណាទើបបែបនេះ"
"ម៉េចមិនអោយតម្លៃក្នុងនាម ថេហ្យុង ជាប្រពន្ធ របស់អគ្គនាយក? ផ្តេសផ្តាសទាំងអស់គ្នាតែម្តងហើយ រៀបការធ្វើអីបើខ្លាចគេដឹងលឺ?" ជុងហ្គុក ក្តៅក្រហាយខ្លាំងពិសេសគឺបងប្រុសរបស់នាយតែម្តង ។
"ពាក្យនេះអូនគួរតែជាអ្នកសួរបងទើបត្រូវ គ្រួសារ បងមិនអោយតម្លៃអូនទេ បើអញ្ចឹងដដែលមកដណ្តឹង អូនរៀបការធ្វើអី?"
"អាចប្រហែលមកពីមិនទាន់ចុះអេតាសុីវិលទើប លោកស្រីមិនទាន់អោយប្រកាសទេដឹង?" មីនហ្យូ ដាក់មួយឃ្លារអោយ ជុងហ្គុក សម្លក់នាយថ្មែ ណាៗ ថេហ្យុង ភ្លេចរឿងនឹងទៅហើយ មករំលឹកទៅកើត?
"ហ៊ើយ...ខ្ញុំចង់ទៅវិញហើយ" ថេហ្យុង
"អឺ...ថេហ៍! កុំទាន់ខឹងអី...បងថាបងទំនេរហើយ ពួកយើងអាចទៅចុះពេលនេះបាន កុំខឹងអីណា" ជុងហ្គុក ប្រញាប់ស្តារស្ថានការមកវិញ នាយទើបតែ លួងគេបានផងមកអោយខឹងនិងរឿងដដែលៗទៀត គេអស់ចិត្តមែនទែនចប់មិនខានទេ ។
"មិនបាច់" ថេហ្យុង ងើបចេញ ជុងហ្គុក ប្រញាប់ទៅតាមជាមួយ ។
"ប្តីប្រពន្ធគ្នាមែនទែនឬអត់ហ្នឹង?" មីនហ្យូ មើលមុខ ជុងបីន ឆ្លាសគ្នាទៅមក ឃើញចៅហ្វាយខ្លួនរត់ តាមបងថ្លៃតត្រុក ។
ថ្ងៃនេះពេលព្រឹក ជុងហ្គី ជំនួសមុខអោយ ជុងហ្គុក ទៅជួបប៉ាម៉ាក់របស់ ហេរីន ដោយនាយមិនបានប្រាប់ទៅ ជុងហ្គុក នោះឡើយ ។ ក្រោយនិយាយសំណេះសំណាលជាមួយគ្រួសារខាងនោះពួកគេ ចូលចិត្តព្រោះនាយសុភាពរាបសារហើយលោកផាក ក៏ស្គាល់នាយថាជាអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនទៀតផង រឿងនោះធ្វើអោយពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលប៉ុន្តែនៅមិនទាន់ បញ្ចេញអាការៈអ្វីទាំងអស់ ។ នៅពេលដែលកំពុង និយាយគ្នា ជុងហ្គុក បានខលមកនាយតែនាយមិនអាចនិយាយអ្វីបានច្រើនទេនៅពេលនេះ ។
"ហ្យុង អាចមក..."
«បងមានធុរៈប្រហែលមួយម៉ោងទៀត»
"បើមិនមកឥឡូវ គ្រប់យ៉ាងនិងត្រូវចប់"
«បងទៅមិនបានពិតមែន ជុងហ្គុក»
"តាមដំណើរហើយអញ្ចឹង ទៅជាយ៉ាងណាមិនដឹងទេ"
"ជុង! បងនៅយូរទៀតទេ?" ថេហ្យុង មកគោះ កញ្ចក់ឡាន ព្រោះមកដល់ហើយនាយមិនចុះនៅថា មានកិច្ចការត្រូវនិយាយបន្តិច ។
"បងទៅហើយ ប៉ុណ្ណឹងចុះហ្យុង" ជុងហ្គុក រៀបចំដាក់ទូរសព្ទចុះនិងចេញពីឡានមក ។ ភ្នែកនាយ សម្លឹងមើលទៅខាងក្នុងជាមុន មកដល់ទីនេះហើយ យ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាទៀតមិនដឹងទេ ។
"តោះយើង" ជុងហ្គុក នាំមុខអោយ ថេហ្យុង ទៅខាងក្នុងពួកគេមកចុះអេតាសុីវិល ។
"សុីញ៉េរត្រង់នេះមក"
"បាទ" ជុងហ្គុក បែកញើសញ័រដៃ បើមិនធ្វើគ្រប់ យ៉ាងរបស់នាយត្រូវចប់ បើ ថេហ្យុង ដឹងរឿងរលាយ ផែនការមិនខានទេ ។
"រួចហើយ អូនម្តង" ជុងហ្គុក ក្រោយសុីញ៉េរហើយ ក៏ប្រគល់វាអោយ ថេហ្យុង ម្តង ។ សម្រាប់គេមិនគិត ស្ទាក់ស្ទើទេ ព្រោះគេត្រៀមយូរណាស់មកហើយ ។
"រួចរាល់ហើយ"
"ពេលនេះអ្នកទាំងពីរជាប្តីប្រពន្ធពេញសិទ្ធិហើយ"
"អរគុណហើយ" ជុងហ្គុក អោនគំនាបអរគុណ រួចហើយពួកគេក៏នាំគ្នាចេញទៅវិញ ។
"សប្បាយចិត្តបានឬនៅ?"
"អត់ទេ!"
"យ៉ាងម៉េចទៀតហើយ?"
"ទាល់តែប្តីស្រលាញ់ទើបសប្បាយចិត្ត"
"ប៉ុណ្ណឹងមិនបញ្ជាក់ថាស្រលាញ់ទេឬ?"
"សោះកក្រោះណាស់"
"ទម្រាំ...ជាគាត់នោះ?"
"បងថាអី?"
"គ្មានអីទេ! បងទៅក្រុមហ៊ុនវិញ អូនអាចទៅវិញ ខ្លួនឯងណា?"
"អឹម អូនដឹងហើយ"
ជុងហ្គុក ជូន ថេហ្យុង មកដល់ក្រុមហ៊ុនហើយគេ ត្រូវត្រលប់ទៅហាងវិញ ។ មកដល់ក្រុមហ៊ុន ជុងហ្គុក អង្គុយសម្កុកមុខឡើងក្រញ៉ូវៗតាមរបៀបអ្នកមិនចង់ បានប្រពន្ធអីនៅពេលនេះតែបែរជាទៅចុះអេតាសុីវិលទៅវិញ ។
"ហ៊ើយ..."
"យ៉ាងម៉េចហើយ?"
"យើងចុះអេតាសុីវិល...ជុងហ្គីហ្យុង មិនដឹងជារវល់ ស្អីនៅពេលនេះ?"
"អញ្ចឹងឯងក្លាយជាប្តីរបស់ គីម ថេហ្យុង ស្របច្បាស់បាត់ទៅហើយ"
"ឆ្គួត! យើងគ្រាន់តែជំនួសទេ តែ...ហ៊ើយ..."
"ប្រញាប់ការងារអោយរួចរាល់ ឯងនិងលែងឈឺ ក្បាលហើយ"
"ពេលនោះ ថេហ្យុង និងខឹងទេ?"
"ច្បាស់ជាខឹងហើយ ឯងគួរតែរកហេតុផលទុក អោយហើយទៅ បើគ្រាន់តែមើលថែជំនួសធម្មតាវា មិនអីទេ ខ្លាចតែលើសពីហ្នឹង ហើយបើសិនជា ថេហ្យុង លង់ស្រលាញ់ចរិកឯងនោះឯងគិតយ៉ាងម៉េច?"
"យើងមិនសូវជាល្អជាមួយគេឯណា?"
"មិនល្អតែក៏...របស់គេអោយពាក់ជាប់ដៃរហូត បានហើយអគ្គនាយក យើងស្គាល់ឯងច្បាស់ណាស់"
"អត់ទេៗ ធ្វើការៗ" ជុងហ្គុក ឈប់និយាយចាប់យក ឯកសារមកមើលវិញ តែអារម្មណ៍នាយមិនមូលទេ ។ ចំណែករឿងដែល ជុងហ្គី ទៅជួបប៉ាម៉ាក់ ហេរីន ជំនួសនាយថ្ងៃនេះបើនាយដឹងនាយមិនអោយទៅនោះទេ នាយត្រូវការអោយគេទទួលនាយជានាយមិនមែនរូបរាងស្រស់ស្អាតនៅខាងក្រៅ ណាមួយនាយក៏មិនទាន់គិតពីរឿងរៀបការអីអស់នោះដែរ បើសូម្បីការងារនាយមិនទៅរកធ្វើផងនោះ? នាយមិនទាន់មានអ្វីជាបង្អែកដើម្បីចិញ្ចឹមកូន គេនៅឡើយទេ ។
ពេលល្ងាចចេញពីធ្វើការរាងលឿនបន្តិច ថេហ្យុង ក៏បិទហាងលឿនដែរព្រោះទៅចូលរួមមង្គលការមិត្ត របស់គេនោះអី ។
"បងមានការទើបមកយឺត ពេលនេះអូនរួចរាល់ ហើយចុះមកបងចាំនៅខាងក្រោម"
"អញ្ចឹងក៏បាន" បញ្ចប់ការសន្ទនាតាមទូរសព្ទ ថេហ្យុង ក៏ចុះមកជាមួយឈុតស្រស់ស្អាតមួយឈុត ជាក្រហ្សេតែគេមិនពាក់អាវពីក្នុងទេ បិទឡេវហើយ ចំហរទ្រូង ចាប់ម៉ូដសក់តិចៗជាហេតុអោយនាយជាប្តីដែលនៅរង់ចាំនៅឡានមើលឡើងភ្លឹកចំហរមាត់ ។
"អូនស្មានថាបងមិនអាចទៅជាមួយអូនទៅហើយយប់នេះ" ថេហ្យុង ញញឹមនិងស្រដីទៅកាន់នាយតែ នាយនៅភ្លឹកនៅឡើយទេ ។
"ជុង...ជុងហ្គី? ជុងហ្គុក?"
"ហាស? បាទ? នេះអូនស្លៀកឈុតនេះហេស?"
"យ៉ាងម៉េច? មិនស្អាតមែនទេ?"
"បងថាវាស្អាតពេក...គឺសុិចសុី..."
"តែបងជាអ្នកនិយាយថាអោយអូនអាចធ្វើជាខ្លួនឯង ធ្វើអីដែលអូនចូលចិត្ត នេះហើយចំណូលចិត្តអូន"
"តែបងថា..."
"ឆាប់ទៅ លឿនឡើង" ថេហ្យុង ចូលក្នុងឡានមុន ជុងហ្គុក ឈរគិតមិនអស់ចិត្តតែនាយក៏ត្រូវតែទៅ ។ មិនគិតមិនបាន ថេហ្យុង ដែលនាយស្គាល់ដំបូងលាក់ ចរិកសាហាវណាស់ មើលចុះសម្តីមួយៗគេថាយ៉ាងម៉េចគឺបែបហ្នឹង តែពេលនាយអោយគេបណ្តោយឃើញទេ? ពីព្រឹកមិញគេវាយបោចសក់ជាមួយអ្នកមកសម្ភាសន៍ការងារ ទឹកមុខរបស់គេតែងតែបង្គប់ការ គម្រាមដល់នាយគ្រប់ពេល គេប្តូរពីរមទម្យមកសុីចសុី ថែមទាំងកាចឆ្នាស់ទៀតផង ចប់ហើយឯង ចន ជុងហ្គុក ។
To be continue