"Serieus?!" Vol ongeloof kijk ik hem aan.
Ik kan het niet geloven, het is onmogelijk.
"Ben je niet blij voor me ofzo?" Hij kijkt me met een brede glimlach en glinsterende ogen aan.
"Ik ben zo blij voor je Yassir" zeg ik zachtjes.
Ik vlieg hem om zijn nek en knijp mijn ogen stevig dicht.
En dit is voor ons een teken dat alles goed is gekomen.
We gaan verder, samen.
"Ik ben zo blij voor je echt" herhaal ik met tranen in mijn ogen.
"Wanneer zullen we gaan?" Hij kijkt me nog steeds met die mooie glinsterende blauwe ogen aan.
"Ik mag bij het bedrijf van pa gaan werken. Ik heb meteen met hem gesolliciteerd, eerst mijn maten hun geld terug geven, sparen & dan aan ene toekomst beginnen ,de vrouw van mijn dromen"
"Oh en nog nieuwe kleren en schoenen want tering, ik begin deze trainingspakken wel zat te worden" vervolgt hij lachend.
"wanneer ga je het haar vertellen?"
Ik moet mijn tranen inhouden, ik voel me nu al zo leeg...
"In sha Allaah morgen. Ik moet een oplossing vinden voor haar ouders aangezien ze die niet meer ziet."
"Het komt goed, ik zie je zo" zeg ik snel en loop naar mijn kamer.
De deur doe ik op slot en zak dan langzaam naar beneden.
De tranen rollen over mijn wangen van blijdschap en van gemis.
Het is voor ons allebei zo moeilijk..
De gesprekken tussen Yassir en mijn moeder flitsen naar voren.
Het is zo raar dat het niet meer normaal kan gaan, onze moeder is er niet meer bij.
Ze ziet haar kinderen niet groot worden en gelukkig zijn met iemand anders..
"Sarah?" Ik hoor dat hij zachtjes op de deur klopt.
Ik hou mijn adem een paar seconde in, veeg mijn tranen weg; "jaa?"
"Ik ga slapen man, spreek je morgen he!" Zegt hij enthousiast.
"Slaaplekkerc Yassir" probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen.
Ik wil hem het gevoel geven dat ik weet hoe hij zich voelt, het is alleen zo moeilijk..
Het is tijd om te gaan slapen, ik trek mijn kleren uit, trek mijn pyjama aan en ga onder mijn dekens liggen.
Blijdschap heeft al snel zijn plek verloren, alle negatieve dingen komen naar boven.
En wat nou als hij mij vergeet? Ik heb altijd alles samen met Yassir gedaan!
De tranen rollen langs mijn wangen naar beneden en laten zich snel vallen op mijn kussen.
Al snel word mijn kussen nat.
Na lange minuten voor me uit te hebben gestaard & niet in slaap te zijn gevallen sta ik op en loop naar de kamer van Yassir.
Ik zit er te lang mee, inmiddels is het al 4 uur.
"Yassir?" Vraag ik zachtjes nadat ik na lang twijfelen op de deur heb geklopt.
Hij geeft geen antwoord.
"Yassir?" Vraag ik alweer en doe langzaam zijn deur open.
Hij ligt in zijn bed met zijn deken tot zijn navel en zijn handen heeft hij onder zijn nek.
"Je slaapt nog niet?"
"Jij ook niet he?" Zegt hij lachend.
"Waar denk je aan?" Vraag ik zachtjes.
Ik ga bij hem op bed zitten en kijk in zijn blauwe ogen, volgens mij heeft hij gehuild aangezien zijn ogen lichtrood zijn. Of hij is gewoon moe...
"Je weet waar ik aan denk.." Zegt hij zachtjes.
"Waaraan?" Ik kijk hem vragend aan.
"Ik wil je niet achterlaten. Ik ben bang dat ik haast geen tijd meer voor je heb als ik voor iemand anders moet zorgen en mijn tijd daar in moet besteden. En het is zo raar... Ik heb geen moeder, vrienden van mij zijn met hun moeder hand gaan vragen en alles en ik zit daar dan zonder moeder. Het blijft raar.. En eigenlijk houd die eerste mij tegen. En überhaupt ik wil het liefst dat ik terug in de tijd kon dat ik had gevochten zodat mijn moeder gewoon bij deze dag aanwezig was ofzo. Ik wil haar met tranen in haar ogen zien dat ze blij voor me is. Maar ja.. Ja.. Jeweet.. "
"Laat mijn geluk joun geluk niet in de weg zitten.. overmorgen ben ik jarig. Dan ben ik 18! Ik ben officieel volwassen he" zeg ik lachend.
"Jij hebt geen leeftijd nodig om volwassen te worden, dat was je al van jongs af aan."
En dat weet ik, ik dacht dat niemand ervan wist.
"Je hebt geen jeugd gehad." Vervolgt hij.
En deze woorden breken mij, ik heb het altijd voor me gehouden om niemand er pijn mee te doen.
"Denk je dat ik dom was?" Vraagt hij na een lange stilte.
Ik voel alweer tranen opkomen maar ik verstop ze onder mijn glimlach.
"Je moet haar hand vragen, mag ik erbij zijn morgen?"
Ik probeer zo snel mogelijk van onderwerp te veranderen zodat er een einde aan dit gesprek komt en ik weer in mijn vertrouwde bed kan gaan liggen.
"Ik laat het je morgen weten, ik twijfel. Slaaplekker" zegt hij en draagt dan met zijn rug mijn kant op.
"Ik weet hoe jij je voelt. Ik weet exact hoe jij je voelt. Een stap die je leven zo erg kan laten veranderen.. Maar laat mij niet gaan en alsjeblieft vergeet mij niet.." Probeer ik te zeggen maar het enige wat uit mijn mond komt is; "Slaaplekker"
Zijn kamer verlaat ik met een achtergelaten gevoel.
Alweer met tranen in mijn ogen ga ik in mijn bed liggen en trek mijn deken tot ver over mijn gezicht.
"La ilaha illa Allaah" fluister ik en na een lange tijd val ik eindelijk in slaap.
Nog met tranen.
~
De zon schijnt door mijn gordijn heen recht in mijn ogen.
Heerlijk heb ik uitgeslapen,
"Sarah! Ik ben ff wat te eten halen!" Hoor ik Yassir roepen, En vlak daarna hoor ik dat de deur met een harde klap dicht word geslagen.
Duidelijk.
Ik sta op, raap mijn douche spullen bij elkaar en loop naar de douche toe.
Daar trek ik mijn kleren uit en stap onder de heerlijke warme douche.
Zingend draai ik de kraan uit, droog ik mezelf af, trek mijn tijdelijke pyjama aan en loop terug naar mijn kamer.
Ik draai mijn natte haren in een knot en loop naar de woonkamer toe.
Het is duidelijk dat hij het haar wil vertellen, er ligt een grote bos rode bloemen op de tafel.
Omdat ik toch op mijn ontbijt moet wachten besluit ik om Safouane op te bellen.
De telefoon gaat een paar keer over en na een lange tijd neemt hij op.
"Heey schatje, kan ik je zo terug bellen? Ik ben met wat vrienden buiten aan het ontbijten" zegt hij met volle mond.
"Dat is goed, ik wou alleen vragen of we vandaag wat leuks gaan doen.."
"Tuurlijk, als je tijd hebt doen we dat, ik bel je zo hbiba, beslamma" zegt hij en hangt dan op.
Precies wanneer ik net de telefoon weg wil leggen hoor ik een deur open gaan
"Sarah! Hier is je ontbijt!"
De deur gaat alweer dicht met een harde klap en ik hoor Yassir mijn kant opkomen.
"Ewa wat vind je van de bloemen?" Vraagt hij lachend alsof er in de avond niks gebeurd is.
"Leuk! Ze zijn echt mooi.. Ze gaat ze prachtig vinden" zeg ik met een brede glimlach
"Thankyouu. Jij krijgt de joune ook nog wel.. Trouwens ik ga nu even stad in met Charafeddine & Imaddine. Heb je wat nodig?"
Hij eet haastig een chocolade croissant en kijkt me dan wachtend aan.
"Nee, ga je daarna naar Souhaila toe?"
"Nee ik haal haar op naar ons toe, lijkt mij beter. Ik ken die hele familie/omgeving niet van haar"
"Maar ik ga, ik ben rond die 3 uur weer thuis anders laat ik wel wat weten. Niet opendoen voor onbekenden je weet hoe die shit gaat" zegt hij snel als zijn telefoon afgaat.
Hij knipoogt en neemt dan net op voordat hij de deur dichtslaat; "ewaa" hoor ik nog net.
Dit is een goed moment om Safouane te vragen om langs te komen.
Ik grijp naar mijn telefoon en wanneer ik hem aandruk zie ik dat ik 3 gemiste oproepen van hem heb.
"Sorry, mijn broer was hier en had hem meteen op stil gezet" zeg ik meteen wanneer bij opneemt.
"Is niet erg joh, ik ben jou kant op. Waar ik je?"
"Kom naar Hotel (...), niemand is thuis. Je moet me maar even bellen als je er bent dan kom ik je beneden ophalen schatje"
"Doen we, totzo hbiba"
Nadat hij ophangt ren ik naar het cadeautje toe, ik pak alles in een mandje en doe er dan doorzichtige inpakpapier overheen die ik vastmaak met een donkerblauwe lint.
Het cadeautje verstop ik onder mijn bed en loop weer terug naar de woonkamer toe, daar zet ik het geluid aan van mijn telefoon aan en ga relax beginnen aan mijn ontbijt.
Nadat ik alles heb opgeruimd hoor ik mijn telefoon afgaan.
"Ik ben er, zit in die lobby"
Zonder antwoord te geven neem ik de sleutel van het huis mee, loop naar de lobby en vlieg hem om zijn nek.
Het voelt alsof ik hem jaren niet heb gezien.
"Ik heb je gemist eh dikkerd" zegt hij lachend en duwt een kus in mijn nek.
"Kom, er lopen hier echt veel Marokkanen rond" zeg ik lachend en sleur hem aan zijn arm mee de lift in.
"Stel jou broer komt opeens binnen.. Trouwenz, yeh zwervertje" zegt hij lachend.
Hij wijst naar mij en ik bekijk mezelf dan in de spiegel, ik zie er letterlijk uit als een zwerver, ik heb een pyjama aan die 10 maten te groot voor me is en het is niet eens een compleet setje.
Mijn haren zitten in een afgeraffelde knot en mijn gezicht bevat geen een veeg make-up.
De liftdeuren schuiven open en ik trek Safouane nog steeds mee an zijn arm mijn kamer in.
"Heb je honger?" Is het eerste wat ik vraag.
"Laat mij eerst mijn schoenen uittrekken, ik denk niet altijd aan eten net als jij dikkerd" zegt hij lachend terwijl hij zijn Royaums uittrekt.
"Eyh, waar zijn mijn nieuwe Royaums dan gebleven?" Ik kijk hem uitdagend aan.
"Ga weg, ik gooi die schoen zo op je hoofd heb je die ijzeren studs zo in jou gezicht afgedrukt"
Ik schiet in de lach en hij kijkt me aan alsof hij een zeekoe hoort lachen.
"Loop door loop" zeg ik en alweer schiet ik in de lach.
We ploffen neer op de bank en ik voel hoe hij naar me kijkt wanneer ik naar mijn voeten kijk.
"Kijk deze zijn voor jou" zegt hij en overhandigd mij de bloemen van Yassir.
Ik schiet in de lach en kijk hem vol liefde aan.
Hoe had ik ooit aan je kunnen twijfelen?
Hij komt langzaam dichterbij met zijn gezicht en geeft me een zachte kus op mijn voorhoofd.
"Ik hou van je" fluistert hij.
Ik klim op zijn schoot en leun met mijn hoofd op zijn borstkas.
"Nog even en dan zijn wij samen"
"Hoelang is even?" Vraag ik zachtjes en druk een kus op zijn borstkas.
"Ik wil eerst met je broer of je neef ofzo spreken. Wat we nu doen is niet toegestaan dat weet jij ook goed, dus bij deze welke nummer ga jij mij geven?"
~
Ik haal mijn hoofd van zijn borstkas af en kijk hem met stralende ogen aan.
Ik begin het warm te krijgen van binnen en mijn hart begint sneller te kloppen
"Ik ga mijn broer vandaag over jou vertellen. Als hij het ermee eens is dan geef ik het nummer door. Maar echt, wees niet bang. Mijn broer gaat ook ergens deze weken de hand vragen van een meisje dus hij weet hoe het is." Zeg ik en kijk hem met een brede glimlach aan.
Ongelovelijk, wat Yassir wil doen wil de man van mij dromen ook bij mij doen!
Ik ben zo blij, ik kan mijn gevoel niet omschrijven..
"Ik heb iets voor je" bedenkt ik me dan plotseling.
Onder mijn bed haal ik zijn cadeautje tevoorschijn en loop dan met een brede glimlach naar hem toe.
"Ja breng maar weer terug" zegt hij lachend als hij mij om de hoek ziet komen met het cadeautje.
"Wollah je gaat het aan pakken!" Zeg ik lachend en duw het cadeautje in zijn handen.
"Oeh.. Ik zie Barcelona logo." Hij kijkt me uitdagend aan en begint het dan langzaam uitte pakken.
Ik zie zijn ogen groter worden en zijn glimlach word steeds breder.
"Dankjewel wollah, hij is echt teringziek" hij kijkt me met glinsterende ogen aan.
"Look this" zeg ik lachend en loop naar mijn kamer toe.
Daar verwissel ik mijn pyjama voor dezelfde trainingspak en draai mijn haren uit mijn knot en zet ze los in een model.
"Tadaaaa" zeg ik lachend als ik de woonkamer inloop.
"Haaaaaaaayek (overdreven) goeie!" Hij rent op me af en tilt me in de lucht.
Hij drukt een lange kus in mijn nek en daarna op mijn voorhoofd en sluit dan af ,et een lange op mijn lippen.
"En die luchtje, ruik je hem? Hij is echt lekker. Je bent zwaar geslaagd!" Hij kijkt me alweer aan met die mooie glimlach van hem.
"Zullen we wat gaan eten samen?" Vraag ik zachtjes.
"Wollah ik kan niet.. Het is al half 3.."
"Half 3? Oh sorry, sowieso kon ik al niet, me broer komt zo thuis. Hij is hier dan met zijn vriendin. Zie ik je over overmorgen?" Ik kijk hem uitdagend aan.
"Uhm jaa dat is goed! Waar zie ik je?"
"We gaan iets leuks doen, beter doen we iets in de ochtend, ik ben bang dat ik niet in de avond kan omdat ik misschien ga wokken met me broers vrienden enzo omdat ik dan jarig ben"
"Komt helemaal goed, we praten dan goed? Ik hou van je he prinsesje" zegt hij terwijl hij zijn schoenen aantrekt.
"Ik ook van jou schatje" zeg ik en druk een kus op zijn zachte volle lippen.
"Geef nof even mijn cadeautje aan, bijna was ik mijn zieke pak & luchtje vergeten"
Ik schiet in de lach terwijl ik zijn cadeautje pak.
"Ik hoor het vanavond van je! Overmorgen ben je dan 18, tijd dringt he." Zegt hij wanneer ik zijn cadeautje heb overhandigd en knipoogt snel voordat hij de deur sluit.
"Doeeeei!" Roep ik nog snel.
Ik hoop dat Yassir hun niet op de gang treft.
Nja, hij weet toch niet wie Safouane is.
Ik ga op mijn bed zitten doe een oortje in mijn oren en zet zachtjes muziek op.
Mijn gedachten dwalen langzaam af, ze gaan langs de handvraging, langs de verloving, langs de henna en dan zie ik mezelf in een bruidsbank op mijn bruiloft.
Is dit het waard?
Bij elke gedachte, elk onderwerp begint mijn hart sneller en sneller te kloppen.
Er word hard op de deur geklopt en aan het horen van de stemmen weet ik dat het Souhaila en Yassir zijn.
Ik probeer de bloemen zo rustig mogelijk te pakken, in de keuken te verstoppen en doe dan nadat ze harder op de deur aan het kloppen zijn de deur open.
"Heeey lieverd!" Souhaila vliegt me blij om mijn nek en geeft me 3 zoenen.
Yassir gebaard met zijn handen of ik de bloemen heb weggelegd en ik schud mijn hoofd zo nonchalant mogelijk.
"Kom!" Zeg ik enthousiast en hou de deur met een brede glimlach open.
Ik voel me zo geweldig.
De droom van elke meisje komt uit.
"Je straalt helemaal" fluistert Souhaila als ik naast haar neerplof.
Ik voel mijn wangen rood worden en kijk snel de andere kant op.
In de keuken hoor ik Yassir thee zetten en wanneer hij terug is met een dienblad met koekjes & gebak loop ik weg naar mijn kamer om ze extra ruimte te geven om beter met elkaar te communiceren.
Wanneer ik langs hem liep voorde ik hem nog snel zeggen; "Als ik jou naam noem moet jij met haar gaan zitten, daarna ga ik weg en kom ik met die bloemen"
Nadat ik letterlijk een uur alleen in mijn kamer heb gezeten met muziek in loop ik naar de keuken om een tosti te maken.
Ik wil net de stekker in het stopcontact steken wanneer ik mijn naam hoor.
Mijn hart begint sneller te kloppen, ik ga tegenover Souhaila zitten en kijk haar vol trots aan.
Na een paar minuten staat Yassir op en hoor ik de zak van de bloemen weer na een tijdje kraken.
Ik zie mijn broer in de deuropening staan met de bos bloemen en ik begin tranen in mijn ogen te krijgen.
Hij geeft ze aan Souhaila en ze kijkt hem met tranen in haar ogen aan.
"Dat is echt lief van je.. waar heb ik ze aan verdient?"
~
Ik zie een traan langs haar wang naar beneden rollen.
"Souhaila... Wollah, wat ik voor jou voel heb ik nog nooit voor een ander meisje gevoeld. Wat jij met mij doet maakt me zo blij & geeft me het gevoel dat ik de gelukkigste man op deze wereld ben, je bent alles voor me wollah. Hoe jij omgaat met andere mensen, met respect. Je bent niet zoals die aandachtsletjes, Je bent voor mij de mooiste meid zonder dat je aandacht zoekt of iets in die richting. Echt.. Ik wil dat je mijn vrouw word, zodat we samen in deze wereld zijn.. maar ook in het hiernamaals. Ik wil met iemand praten, je hand vragen zodat wij voor altijd samen zijn." Hij kijkt haar met glinsterende ogen aan.
Mijn tranen rollen langs mijn wangen van blijdschap.
Souhaila houd haar handen voor haar gezicht en de tranen blijven langs haar wangen naar beneden rollen.
"Kifesh, waarom huil je" zegt Yassir lachend en knuffelt haar.
Ze barst in tranen uit en ik zie aan Yassir dat hij zich echt in moet houden.
"Kom zo snel mogelijk langs, alsjeblieft. Ik wil zo graag samen met je zijn Yassir. Je bent alles voor me!" Zegt ze huilend.
Ik sta op en loop naar de keuken toe, ik schenk een glas water in en veeg mijn tranen weg.
Nadat ik Souhaila en Yassir niet meer hoor loop ik naar weer terug en tref ze samen op de bank aan.
Souhaila met haar hoofd op zijn borstkas en allebij hun handen in elkaar gevouwen.
Wauw, ik wil dat gevoel ook hebben.
"Ik ga naar huis" zegt Souhaila na een tijdje.
"Blijf je niet?" Yassir kijkt haar vragend aan.
"Nee nee, ik moet dit nieuws zo snel mogelijk aan mijn vriendin vertellen. Dankjullie wel voor alles wollah. Moge Allaah swt jullie rijkelijk belonen! Jullie hebben mij zo gelukkig gemaakt."
"Sorry" zegt ze na een tijdje wanneer ze weer haar handen voor haar gezicht doet.
Ik knuffel haar stevig; "Het komt echt allemaal goed schatje, wollah we zijn er altijd voor je. Je word mijn zus! In sha Allaah voor altijd! Je bent zoveel voor me gaan betekenen. Je bent een moeder, een zus & een vriendin voor me geweest. Je verdient dit echt!"
Ik geef haar een dikke kus op haar wang en Yassir knipoogt naar me.
"Ik moet je nog wat vertellen" fluister ik wanneer Souhaila bukt om haar schoenen aan te trekken.
"Spreek jou morgen!" Zegt ze en drukt een kus oo mijn wang.
Ze knipoogt geheimzinnig en geeft Yassir een hand.
En hoe hij naar me kijkt geeft me zo'n goed gevoel in mijn buik.
Hij word volwassen, we worden allemaal volwassen.
Wanneer Souhaila de deur uit is met haar bloemen kijkt Yassir nog steeds zo blij.
Hij straalt helemaal, en dat doet mij automatisch ook stralen.
"Was dit zo moeilijk!" Vraag ik lachend.
"Ik zag hoe blij dit haar maakt, wollah doet me goed. Dankjewel, als jij zo'n heks was net als die rest had je allang gezegd "je laat mij alleen blabla". Alhamdoulillah ben je niet zo! Ik ben echt trots op jou wollah!" Hij knuffelt me stevig en ik knijp mijn ogen dicht.
Het moment dat ik hem eindelijk na een jaar ga vertellen over Safouane is dichtbij.
"We hebben niet eens avond gegeten, wat wil je eten? Ik heb zin in kapsalon man? Jij ook?"
Mijn hart begint sneller te kloppen en ik begin het warmer te krijgen.
"Ik moet jou eigenlijk wat vertellen.." onderbreek ik hem.
Wauw, wat was dit een opluchting..
"Wattan?" Hij kijkt me vragend aan.
Ik durf geen antwoord te geven en kijk de andere kant op.
"Wat is er eh izan? (Poep)"
"Wacht" zeg ik zachtjes en loop met trillende benen en een kloppend hart naar mijn bed toe.
Onder mijn kussen pak ik mijn telefoon, ik zoek een foto van Safouane op en kijk naar hem.
Vanaf nu word jij mijn man.
Mijn benen beginnen nog erger te trillen, mijn hart begint nog sneller te kloppen en ik begin het nog warmer te krijgen.
"Wat is dat? Kifesh hoe kom je aan die telefoon?" Yassir kijkt mij vragend aan als hij mijn met een telefoon ziet staan.
"Ken..ken.."
Ik kom niet uit mijn woorden, wat ik wou zeggen lijkt verdwenen te zijn..
"Wat is er met jou? Is er iets gebeurd?" Yassir kijkt me bezorgt aan wanneer hij mijn ogen ziet.
Ze staan eerder bang dat vrolijk.
3..
2..
1..
Bismillah.
"Ken je hem?" Zeg ik snel en ik schuif de telefoon met de foto van Safouane onder zijn gezicht.
----
En hier..
Hier..
Hier begon mijn wereld in te storten.
----