Hindi na ako mapakali dahil halos one week late na akong di dinadatnan. Hindi ko alam pero parang natatakot ako, kinakabahan o ano... hindi ko talaga maintindihan ang damdamin ko ngayon.
"Sis, ano?" Tanong ni Kiana, sakaniya ko kasi sinabi ang lahat at siya na rin ang bumili ng pt para sa akin.
Andito kami ngayon sa condo niya, hinayaan naman ako ni James dahil kasama ko naman si Kiana. Sabay kami ni Kiana na napatingin sa pt. Napabuntong hininga naman si Kiana at hinagod ang likod ko. Hindi ko alam ang mararamdaman ko dahil kahit papaano umaasa parin ako na mag-iba ang result nito.
Ngumiti ako kay Kiana at pinunasan ang luhang lumandas sa aking muka. Ngumiti rin si Kiana sa akin at niyakap ako.
"Okay lang yan, Janine," Saad niya at hinagod ang likod ko.
Biglang tumunog ang selpon ko kaya nahinto kami ni Kiana, sinagot ko ang phone ko ng makitang unregistered ang number.
"Hello, who's this?" Bungad ko dito.
("Doctora Janine Rondolottie, hindi ba?") Saad ng boses lalake sa kabilang linya.
Kumunot ang noo ko, "Oo, ako nga,"
("May kailangan kang malaman tungkol sa pamilya mo,")
"Huh? ano yun?" Takang tanong ko at kinabahan bigla. "I know everything to them," Pangbabawi ko dahil iba talaga ang pakiramdam ko.
("Hindi ang lahat, Doctora. Hindi mo nga alam ang dahilan kung bakit ka ipapakasal kay Doctor James, hindi ba?")
Mas kinabahan pa ako dahil sa huling sinabi niya. Oo tama siya, hindi ko nga alam kung bakit kay James ako ipapakasal. Hindi ako naniniwala na dahil isang Vienna si James kaya ako ipapakasal sakaniya ni Lola. Hindi relate ang business namin sa business nila James.
"Ano ang gusto mo?" Litong saad ko.
"Janine, sino yan? bakit ganiyan ka magreact?" Saad ni Kiana pero senenyasan ko lang siya na huwag mag-ingay.
("Isang milyon, sasabihin ko lahat ng nalalaman ko. May mga papeles rin akong ibibigay na nagpapatunay na nagsasabi ako ng totoo,")
Isang milyon? Nasisiraan na ba siya ng bait? Hindi naman ako disperada para malaman ang katotohanan at maglabas ng pera.
"Are you crazy!" Sigaw ko.
("Sinasabi ko sayo Doctora, alam ko ang lahat. Tawagan mo lang ang numerong ito pagready na ang pera.")
Hindi ko na siya pinatapos at pinatayan na siya ng tawaf dahil hindi ko kinakaya ang mga pinagsasabi niya. Hindi ko alam pero kabadong kabado ako, may parte sa akin na gustong ipagpatuloy ang pagsasalita ng lalake pero may parte rin sa aking di naniniwala.
Binigyan ako ng tubig ni Kiana, tahimik lang siyang pinagmasdan ako. Napaisip ako, wala pang nakakaalam na engage kami ni James dito sa Pinas, maging ang mga kaibigan ko ay hindi nila alam. Ang mga kaibigan ko lang sa London ang nakakaalam. Nagsasabi kaya ang lalake ng totoo?
"Kiana, samahan mo ako," Saad ko ng hindi ko na talaga mapigilan. Bumabagabag sa isip at puso ko ang sinabi ng lalake.
"Saan?" Tanong ni Kiana.
"Mag-witdraw," Saad ko at tumayo na.
"Huh? teka!" Saad ni Kiana bago tumakbo para mahabol ako. "Ako na ang magdridrive,"
Tahimik lang si Kiana, tahimik kaming pumunta sa isang bangko. Ako lang ang pumasok dahil ako lang rin naman ang magwiwitdraw. Lumunok ako bago pinirmahan ang papel na nasa harap ko. Habang hinihintay ang pera nagtext ako sa number.
To: unknown
'Ready na ang pera, saan ang location?'
Nagulat ako dahila agad na nagreplay ang number.
From: unknown
'Sa labas ng Mana Mall, may hagdan doon pababa, duon tayo magkikita.'
Napangiti ako sa babaeng nagabot sa akin ng bag na ang laman ay pera. Nagpasalamat pa ako bago dali-daling lumabas. Tinakasan ko si Kiana at agad na sumakay ng trycicle.
Nagtungo ako sa sinabi ng lalake na pagkikitaan namin. May tao duon na nakasumbrero at jacket. Tumayo lang ako duon, tahip-tahip ang kaba ko ng lumapit ang taong yun sa akin.
"Doctora Rondolottie," Saad nito.
"Oo ako nga," Pagtataray ko kahit na kinakabahan na ako.
"Yan na ba ang pera?" Turo niya sa bag na hawak ko.
"Oo, pero hindi ko ito ibibigay sayo kung hindi mo itutuloy ang sinasabi mo kanina," Saad ko.
"Ano ba ang gusto mong unahin ko?" Saad niya at ngumingisi, natakot ako higla sa ngisi niya. "Kung bakit ka pinapakasal sa isang Vienna?"
Napakagat ako sa mga ngipin ko, "Sabihin mo na lahat ng nalalaman mo,"
"Ito," Saad niya at binigay sa akin ang isang white folder.
Binuksan ko ito at namilog ang mga mata ko ng makita kung ano ang nakasulat duon. "Nagbibiro ka ba? bakit nagkaroon ng utang na ganito kalaki ang pamilya ko, maraming pera ang mga Rondolottie kaya imposible ito,"
Ngumisi ulit ang lalake, "Dahil sa mga Mefapo,"
Nagulat ako sa bigla niyang pagsabi ng apelyido, "Anong kinalaman ng mga Mefapo dito?"
"Dahil sa tatay ng asawa ng kuya mo at ng ex mo. In short ang tatay nila Charlotte at Christopher. Nalaman niya kasing magpapakasal na ang pinakamamahal niyang babae sa tatay mo. Oo ang pinakamamahal niyang babae ay ang nanay mo, sinubukan niyang pabagsakin ang kompaniya niyo upang matigil ang kasal ng Mama at Papa mo. Nagtagumpay siya na mapabagsak ang kumpaniya niyo, pero hindi siya nagtagumpay na itigil ang kasal."
Nagulat ako sa sinabi niya, hindi ko lubos akalain na ang isang Mefapo kayang pabagsakin ang mga Rondolottie.
"Pero agad ring nakahaon ang mga Rondolottie dahil lumapit ang Lolo at Lola mo sa mga Vienna, umutang sila ng ganiyan kalaking pera sa mga Vienna. Nang bumalik na ulit ang sagana niyong kumpaniya at lumalago pa ito, binawian ng Lola mo ang mga Mefapo syang dahilan ng paghihirap nila."
May namumuo ng luha sa mata ko, alam ko namang isang halimaw si Lola, pero pag naririnig ko talaga ang mga ginawa niya, hindi ko ma atim.
"Gustong bayaran ng Lolo mo ang utang niyo sa mga Vienna pero ayaw ng Lola mo na maglabas ng ganun kalaking halagang pera kaya nagkasundo ang Lola at Papa ni James na ikaw nalang ang kabayaran, at dahil ikaw ang kabayaran ang gagawin mo ay ang magpakasal sa nagiisang anak ng mga Vienna. Hindi ko alam kung bakit napapayag ng Papa ni James ang gusto ng Lola mo."
"But how many years had already past," I said weakly.
"That's the point Doctora, hindi sana ganiyan kalaki ang utang niyo sa mga Vienna kung agad na binayaran ng Lola at Lolo mo, dahil ilang taon na ang nakalipas mas lumalaki, alam mo yan Doc. Hinayaan nila Lola at Lolo mo na lumaki, para ikaw ang gawing pangbayad. Siguro dahil anak ka ni Janice, na syang dahilan kung bakit humiram ang mga Rondolottie sa mga Vienna."
Naiyukom ko ang mga kamao ko dahil sa mga narinig ko, hindi ko kinakaya. Ginawa akong pangbayad ni Lola? Kaya ganun nalang na gusto niya akong ipakasal kay James, kaya ba galit na galit siya sa mga Mefapo.
Hindi ko na alam ang sumunod na nangyare, namalayan ko nalang na hawak-hawak ang folder tinahak ko pabalik ang condo ni Kiana upang makuha ang sasakyan ko.
Nagdrive ako papuntang bahay nila Lola.
"Where is grandmother?" Tanong ko sa security.
"Ah, kayo po pala ma'am, good afternoon po. Wala po sila dito eh, hindi pa po sila umuuwi, nasa bahay niyo po ata,"
Napairap ako, andaming sinasabi. Niliko ko na ang kotse ko ng walang pasabi at tinahak naman ngayon ang papuntang mansion. Bumusina ako at nainis ako ng hindi ako pinagbuksan ng gate.
"What the hell? open the gate!" Inis kung saad at bumaba na sa kotse ko.
Nagkatinginan ang dalawang guard bago nahihiyang tumingin sa akin.
"Pasensya na po ma'am, ipinagbilin po kasi ng mga amo namin na huwag daw po magpapapasok ng hindi kilala," Saad ng isa na kinainisan ko pa.
"Hindi mo ba ako kilala?" Inis kung sigaw.
"Ah-eh hindi po ma'am eh," Saad nya at kinamot pa ang ulo kaya naman subrang inis ko na.
"Oy pre, si ma'am Janine ata yan eh," Saad ng isa sakaniya.
"Ma'am Janine?" Tanong ng isa.
"Oo, yung bunsong anak nila Ma'am Janice at Sir Oliver,"
Inis kung kinuha ang folder at bag ko sa kotse. Nilabas ko ang isa kung Id at ipinakita sakanila.
"See? I am Janine Grace Rondolottie! so let me in or the both of you will fired," Galit ko ng saad.
Natatarantang pinagbuksan ako ng gate ng dalawa at humingi pa ng tawad ng ilang beses. Wala naman akong pinansin sakanila at patuloy na naglakad papasok. Iniwan ko na ang kotse ko sa harap ng gate.
"Hala! kabilin-bilinan na huwag magpapasok ng iba, nako, nako, pasensya na po ma'am pero sino po ang sadya niyo?" Bungad sa akin ng kaedaran ko lang atang naka-uniform ng pang maid.
"Where is grandmother?" Saad ko naman at binaliwala ang mga pinagsasabi niya.
"Huh?"
"Ma'am Janine?" Saad ng pamilyar na medyo may katandaan ng babae sa akin.
"Where is grandmother?" Tanong ko ulit.
Tinuro niya ang living room, walang pasabiy naglakad ako papuntang living room. Nakita ako ang daming tao duon na mukang may prinoproblema. Nakita ko si Lola na mahinahong hinihintay ang tea niya.
Bago pa maibaba ng maid ang tea ni Lola sa coffee table na siyang kaharap niya ay hinagis ko na ang folder sa mesa na siyang nang-agaw ng pansin ng lahat ng tao sa akin. Ngunit wala akong pinansin sakanila, ni hindi ko nga alam kung sino ang mga ito dahil sa galit ko.
"Janine," Rinig kung saad ni Kiana. Andito na pala si Kiana.
"Explain that to me." Saad kung nakatingin lang sa mata ni Lola Astrid.
Mahinahon naman na kinuha ni Lola Astrid ang folder. Mas nagagalit pa ako sakaniya dahil nagagawa niya paring maging mahinahon.
Lola Astrid let a small smile, "So you already know,"
"Fuck that!" I frustratedly scream.
"Oh my dear granddaughter, are you rising a voice to me?" Lola said calmly because she's using a accent.
I smile without humor as well as I cross my arms over my chest and rise my eyebrow before letting my smile to a sweetest but fake. I roll my eyes because I saw how my grandmother face turn to a sour for a second before turning into a blank emotion.
"Janine." She said in serious.
I still give her a sweet smile, "You teach me this, aren't you?" I mock.
"O my god!" I heard Tita Olivia said so I look at her.
I also give her a sweet smile, "Oh, did you know this also Tita?"
"Janine darling, don't..." My father said he was beside Tita Olivia.
I also give my Papa a sweet smile, "Or should I say, you too Papa you know this,"
"What's happening?" Mama ask but I ignore her.
I look again with Lola Astrid. This time in serious. No emotion showing in my face.
"I did that for you, I did that for this family. Dahil kung hindi ko yun ginawa, wala tayo ngayon dito. Wala ka ngayon sa kinatatayuan mo. Hindi ka sana Doctor ngayon!"
Parang tinusok ng punyal ang puso ko sa huling sinabi ni Lola kaya nanubig ang gilid ng mata ko, agad naman akong napalunok upang mapigilan ang pagluha.
"Pero hinayaan niyong lumaki!" Sigaw ko rin. Ramdam ko na ang pagtaas at baba ng dibdib ko dahil sa galit na nararamdaman ko.
"Janine, pagnaglabas ako. Mawawalan tayo!" Makahulugang saad ni Lola.
Tumawa ako ng mapakla, "That's my point! kung inunti-unti niyo, wala sanang ganto ngayon."
"Teka lang Janine, sinasabi mo bang hindi sana kita isasama sa London? at nagpatuloy kang manatili dito?" Saad ni Lola na nagpatigil sa akin.
I shake my head in disbelief, "That's not my point! What I'm pointing is, I am the one who's paying this bullshit!"
"Janine," I heard grandfather said in a serious tone.
I look at him with a tear eyes, "Ang daya mo Lolo, sabi mo kakampi tayo? Pero bakit hinahayaan mo si Lola sa gusto niya?"
Nakita ko ang sakit sa mga mata ni Lolo, na mas lalong nagpabigat pa sa nararamdaman ko. Nanghina ako pero diko hinayaan na matumba ang sarili ko.
"Look my dear, your not paying this anymore cause I saw the love," Tita Olivia said and hold my arms.
I look at her weakly, I think I'm going to past out in any second. "Aren't my love on him was the one paying this?"
"No! no my dear," Tita said and shake his head.
"Darling, we're so sorry about this. I know you can understand us," Papa said that make me more unconscious.
I look at him slowly us I already seeing a black. Nanghina ulit ako at hindi na maramdaman ang mga paa ko.
"Janine!" Rinig kung sigaw nila ng tuluyang sumuko ang katawan ko.
Bago pa ako mawawalan ng malay narinig ko muna ang tawag ng lalakeng mahal ko.
"Grace..."