True Love Always Win

By mariepascua24

188 35 0

Pano mo nga ba masasabing mahal mo ang isang tao? kaya mo bang gawin ang lahat para sa tao'ng mahal mo? kaya... More

Prologue
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
Chapter 6
Chapter 7
Chapter 8
Chapter 9
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 13
Chapter 14
Chapter 15
Chapter 16
Chapter 17
Chapter 18
Chapter 19
Chapter 20
Chapter 22
Chapter 23
Chapter 24
Chapter 25
Chapter 26
Chapter 27
Chapter 28
Chapter 29
Chapter 30
Chapter 31
Chapter 32
Chapter 33
Chapter 34
Chapter 35
Chapter 36
Chapter 37
Chapter 38
Chapter 39
Chapter 40
Chapter 41
Chapter 42
Chapter 43
Chapter 44
Chapter 45
Chapter 46
Chapter 47
Chapter 48
Chapter 49
Chapter 50
Epilogue

Chapter 21

2 0 0
By mariepascua24

Naiinis na akong naghahanap ng coat ko na dapat ay susuotin ko ngayon. Halos haloghugin ko na ang buong dressing room ko at wala parin ang coat ko. Nasan na ba iyon?

Nang di na makatiis dahil late na ako, bumaba na ako at nagtanong sa pinay naming kasambahay.

"Manang nakita niyo po ba ang pang tuesday coat ko?" Tanong ko sa kusina.

"Wala po akong nilabhan, pero may ibang coat po akong nalabahan," Magalang naman na sagot niya.

Napapikit ako sa subrang inis na ng may naalala. "Manang akin na po ang coat na iyon,"

"Sige po ma'am, saglit lang at kukunin ko,"

Hinintay ko si manang kaya sinimulan ko nalang muna kumain, napakagat labi ako. Magisa nanaman akong kakain, paano ba naman kasi ayaw akong sabayan ng mga kasambahay namin dahil iyon daw ang utos ni Lola Astrid. Kahit na ganun si Lola miss ko na siya, miss na miss ko na silang dalawa ni Lolo. Napabuntong hininga nalang ako at tinapos na ang pagkain kung halos diko pa nagagalaw.

"Pasensya na po ma'am natagalan, plinatsa ko pa po kasi," Saad ni Manang.

Ngumiti ako sakaniya, "Salamat manang,"

Umakyat muli ako para makapaghanda na papuntang trabaho. Paano na ito? alangang coat niya nanaman ang gagamitin ko. Nakakainis naman! Bumaba ako para pumunta na sa trabaho at may tatanongin sa mga kasambahay.

"Manang, diba po pumunta rito nung isang araw si Doc gag-Vienna?" Saad ko.

"Ah oho ma'am, diba nga po..." Masayang saad ng isa at ang iba naman ay napahagikgik.

Umirap ako, alam ko kung ano ang iniisip nila. "Pwedi ko bang makuha yung number na iniwan niya?" Tanong ko.

Hindi ko kasi talaga alam kung anong sadya nanaman ng gagong yun sa akin at hinahanap ako, inaya kasi ako ni Ate Lavander na magshopping kaya sumama ako. Tumawag pa sa akin nun si Kew na ikinagulat ko.

"Ahhh Doc!" Bungad niya sa akin.

"Why Kew? Is there something wrong about our patience?" Kabadong saad ko.

"No Doc," She said and giggled, "Doctor three H was here, he's finding you,"

I roll my eyes, "Tell to him I'm not in duty." I said and ended the call.

I and Ate Lavander shop in our favorite boutique. We finished fitting our choose clothes and we are about to pay it when suddenly my phone rang. It was Manang our Mayordoma here in London.

"Yes manang?"

"Ah, pasensya na po sa abala ma'am. Si Doc Vienna po andito, hinahanap kayo," Magalang na saad niya.

Napairap nanaman ako, ano ba ang problema ng gagong iyon? Gash! shopping na nga lang ang ikinasasaya ko ngayon, may sisira pang gago.

"Pakisabi nalang manang I'm with my..." I cut off because Ate Lavander suddenly scream.

"Boy!" Ate Lavander greet her friend.

"Friend," I continue and ended a call.

Ate Lavander approach me, "Magbayad na tayo tapos umuwi ka na, hindi ka rin mag-eenjoy minuminuto ang tawag mo! Jusko! Janine, bumawi ka sakin nextweek!"

I roll my eyes, "Fine let's go,"

I have no choice, I think I need to go home now, it's late na rin naman kasi. I drive my car to my grandparents house. I was lazily walking with paper bags on my hand. One of our maid approach me to get the paperbags on me but I shake my head.

I was about to climb our stairs but I stop when I feel someone looking at me with a anger. I look around to see kung meron nga, at oo meron nga. Bigla akong kinabahan dahil nagtama ang mga mata namin, muka pang galit ang mata niya. Napahinto ako at napatitig lang sakaniya.

"I thought you have no plan to go home since you're with your boyfriend." He said and slowly approach me.

My heart get beat faster and loud again. I bite my lower lip to stop my suddenly nervous. Damn bakit ba ako kinakabahan sakaniya? Sino ba siya?

"Damn Grace! Your grandparents gonna scold me if there's something bad happen to you." He said that make me shock.

Did he just call me by my second name? But I don't fucking care the point now is, he is scolding me. I raise my eyebrow.

"But there is nothing bad happen to me, so don't worry, my grandparents not gonna scold you," I said.

He close his eyes, "Fuck that! I got rush to go in the hospital just to know if you are safe, but your not there. I go here in your house and waited you, then your not in around because you are in outside shopping with your boyfriend."

"I am safe! Can't you see?" I said, also frustrate. Sinabi ko ba kasing pumunta siya sa hospital at maghintay dito? Hindi naman ah! Siya ang namiling gawin niya yun tapos sakin siya magagalit.

"We still didn't sure that even you're with your boyfriend you are safe!" He said that make me more frustrate.

"Boyfriend?!" I frustrate said.

"Manang said you're with your fucking boyfriend." He said in anger that make me more nervous.

Napapikit ako, ang pagkakaintindi ni manang ay 'boyfriend' dahil narinig niya ang  sinabi ni Ate Lavander. Gash! pero bakit ba ako kinakabahan? at bakit galit na galit si Doc gago? Wala siyang pake.

"I'm just with Ate Lavander!" I said.

"Oh really?" He said mocking. "Damn, just be safe. I'm going now, I need to look at to my patients."

He turn around and approach one of our maids, "Here my number, if something bad happen here just call me." He handed a calling card.

I raise my eyebrow, and follow him going out to our house, "Who are you again that looks like your worried to me?"

"I'm your fiancé," He said not turning back to look at me.

Naiyukom ko na ang mga kamay ko sa subrang inis, "Fuck you!"

"Yeah will fuck, not now because I still need to look at my patience." He said smirking before riding to his car and go.

Buong gabi akong naiinis dahil sa sinabi niya. How dare that asshole man!

Nasa hospital na ako at tinititigan ang calling card na binigay ni Manang sa akin. I decided that instead of calling him I just gonna text him. Baka maistorbo ko pa kasi siya sa mga ginagawa niya sa buhay.

To: Doc G-A-G-O

Good morning Doc! This is Doc Rondolottie, I just want you to know that last week we exchange a coat, I'll give your coat back and give mine too.

Nang ilang minuto ay wala akong natanggap na reply, tumayo nalang ako at naground sa mga pasyente ko. Wala akong gamit na coat kaya ang iba ay hindi ako narerecognize na Doctor. Hinayaan ko nalang at nagpatuloy nalang sa trabaho ko.

Katatapos lang ng lunch break pero hindi pa ako naglulunch, ganun nalang ang gulat ko ng pagbalik ko sa office ko may nakapila na, ang iba ay nakilala ako kaya naman binati ako, bumati na rin ako sakanila bago pumasok at nadatnan ko si Kew na nagaayus na ng mga gagamitin ko.

"Tangina Kew, hindi pa ako naglulunch," Saad ko.

Tumawa siya ng mahina, at inginuso ang table ko. Napabaling ako duon at ganun nalang ang gulat at kaba ko ng makitang nakaupo si Doc gago sa upuan ko at nakahalukipkip pa habang diretsong nakatingin sa akin.

Napakagat ako sa ibabang labi ko, yung puso ko nanaman.

"Too much to work, that you forget to eat your lunch." He said.

Kew quietly go outside that make me more nervous. I swallow the lamp in my throat. Gash! here we are again.

"And now. Get out! I need to work," I said pretending to be still mataray.

He smirked and never leave my chair. "I'll watch you,"

"What?! aren't you have a duty also?"

"I already finished for this day," He simple said.

"That quick? It just..." He cut me off.

"I started in one pm yesterday and ended in eleven am," He said.

I roll my eyes, "Then you should rest!"

"Oh, did Doctora Rondolottie already have a care about me?" He said mocking.

I roll again my eyes, "Fuck you!"

I heard he chuckled, I've already heard his chuckled but when he is chuckling I stop to amaze at his chuckled, I heard it like it's my first time hearing it. I swallow and get out on my own room.

"Doc first patient na po ba?" Tanong ni Kew pagkalabas ko. Oo marunong si Kew magtagalog, she is half Thailand and half Filipina.

I smile and see that there's a lot of people waiting on me. I nod to Kew and go back to my room. Napatingin ako kay Doc gago, he was busy scanning my table and when he see me he look at me and raise a eyebrow before smirking, I roll my eyes.

Sa kama na ako nag-check, nagtanong kung ano ang mga nararamdaman nila.

"Are you a Doctor?" The kid ask me with accent.

I smile and nod, "Yes,"

"A Doctor have a white uniform, you don't have. But he have!" He said and point my table.

I look at my table and saw Doc gago kunot noong nakatingin sa amin. Bumaling ulit ako sa bata at ngumiti, "He is a Doctor too, but I am your Doctor,"

"But you don't have a uniform!" The Kid insist so his mother cover his mouth.

"Son, she is a Doctor too, she is your Doctor," His mother explain to him, the mother smile apologizing to me.

I smile and nod before standing up to go in my table, "Where's my coat?" I asked to Doc gago.

"I forget, wear mine," He lazily said.

"What?!" Singhal ko, dahil paano niya nakalimutan?

He handed me his coat that I'm going to return to him. "Use that, don't say anything just do your job, a lot of kids waiting on you,"

I roll my eyes and no choice to wear his coat again. I smile and continue my work.
Pagod na pagod ako pagkatapos ng last out patient ko ngayon, tinignan ko ang oras at nakitang alas singko na, kumalam ang sikmura ko pero hindi naman ako nagugutom. Nalipasan nanaman kasi ako ng gutom!

Napabaling ako kay Doc gago na hanggang ngayon ay tahimik parin akong pinagmamasdan. He raise his eyebrow. Napapikit ako at ipinatong ang ulo ko sa kama.

"Hindi ko alam kung gutom ako o ano? pero isa lang ang alam ko pagod ako!" Saad ko.

I heard he let a deep breath, "Let's go, let's eat a early dinner so you can rest,"

Agad akong napabalikwas ng tayo at napatingin sakaniya na ngayon ay nagsusuot na ng coat niya. Naintindihan niya ako?

"Your hungry?" Tanong niya ng nakalapit na siya sa akin, hindi parin kasi ako gumagalaw magmula sa pagkakatayo ko kanina.

Napatango-tango nalang ako, hinawakas niya bewang ko na nagpatalon sa akin ng mahina, ngumisi ang gago kaya agad kung inayos ang sarili ko. Hindi niya parin tinatanggal ang kamay niya sa bewang ko kahit na nakalabas na kami sa kuwarto.

Napatingin na sa amin ang ibang mga tao na nadadaanan namin dahil nagmumuka na kaming nasa pelikula kung umakto. Nakita ko si Kew at ang ibang mga nurse na kaclose ko, kilig na kilig at humahagikgik pa na animoy may nakakatuwa.

Umirap nalang ako, nakalabas na kami ng hospital at pupunta na sana siya sa parking lot ng huminto ako sa pag-lalakad,

"I want there," Turo ko sa isang restaurant na malapit sa hospital, paburito ko kasi ang lasagna nila duon.

"Okay," Doc gago said and we go to the restaurant I wanted.

It's our first time that we didn't have a urge while eating, because in the past days that we are eating together it will end to an urge. I also don't want an urge because I'm tired. And I know he is also tired, waiting and watching on me? No. He is tired from he's duty he didn't have a sleep yet!

Continue Reading

You'll Also Like

3.4M 129K 150
Millaray
222K 256 108
This story is not mine credits to the real owner. 🔞
394K 6.1K 23
Sa pagpasok ni Jude sa mansyon ng mga Velasco ay mabubuksan ang mga panibagong sikreto ng nakaraan. Mga hindi pa rin mapigilan na kataksilan at ang p...
357K 13K 44
Rival Series 1 -Completed-