Suot ang uniform ko tamad akong lumakad papuntang living room. Ilang araw na ba akong walang tulog?
Sa halos sampong taon na pag-aaral ko bilang maging isang ganap na Pediatrician ay nakakalimutan ko na siya. Unti-unti na ring nawawala ang pagmamahal ko sakaniya o talaga bang nawawala? Siguro sinasabi ko lang na nawawala dahil hindi ko siya nakikita. Siguro dahil hindi ko na siya nakikita o dahil nagawa ko ang gusto niya. Natural nagawa ko ang maging masaya ang Ate Charlotte niya.
Kasal naman na si Ate Charlotte at Kuya Charles, may dalawa na nga silang anak ngayon. Yun nga lang isa sa mga gusto ni Lola ang hindi ko pakikiusap kay Kuya Charles o kahit sa mga anak nila. Si Mama at Papa lang naman ang naguupdate sa akin patungkol kila Kuya Charles.
Humilata ako sa sofa, "Inaantok na ako! 48 hours na akong walang tulog!"
May narinig akong buntong hininga, agad-agad akong nagmulat ng mata at umayos ng upo ng makita ko ang... shit! gwapo! Clean haircut, pointed nose, thin pinkish lips, his dark black eyebrow and damn that eyes! a sea green cold eyes.
Napangiti ako ng nahihiya at pilit, nakaramdan rin ako ng kaba. "I... I-i'm..." sorry ibang bahay ata ang napasukan ko, pero shit hindi ako nakasalita. Namamangha lang akong nakatingin sakaniya.
Artista ba siya? O baka modelo?! Gash! his so hot while seating in the sofa. He's wearing a black long sleeve that roll up in his elbow that make me see his veins in his muscular arm. OmayGod! Nakakabighani siya!
"My dear, Janine Grace, your here!" Rinig ko ang masayang boses ni Lola Astrid.
Napalinga-linga ako at narealize na tamang bahay naman ang pinasukan ko. "Gash, akala ko ibang bahay na ang pinasukan ko," Bulong ko. That made me nervous! Shame on me to this handsome man.
Rinig ko ang pagtawa ng mahina ni Mr. Gwapo with a sea green eyes, gagi ang sarap sa tenga nakakalusaw, yung adams apple pa niya ang sarap hawakan. Shocks! Iba na ata ito ah, kailangan ko ng matulog. Pero baka gusto niyang samahan akong matulog hehehechar! Stop it Janine! If your grandmother know what are you thinking, surely you gonna be scolded.
"My granddaughter, meet Doc. James Gray Vienna, Doc this is my granddaughter Janine Grace Rondolottie," Nakangiting saad ni Lola.
Agad namang naglahad ng kamay si Doc kaya naman tinignan ko ang kamay ko bago tinanggap ang pakikipagkamayan ni Doc sa akin. Agad kung kinuha ang kamay ko ng maramdaman ang miinit nitong palad na parang kumukuryente sa akin.
Lola teach me this, I smile sweetly, "Nice to meet you Doc,"
Doc. Gwapo nod, "Also the same,"
Ay akala ko ngingiti, mas gwagwapo pa siguro ito kung ngingiti siya. But his voice! Omaygash! It made my heart jump.
"Okay, let your granddaughter rest, Mrs. Rondolottie, I have to go also," Doc gwapo said. Omg! he's gwapo na nga, he's understandable pa.
"Huh?" Grandma said.
I smile to Doc Gwapo and stand up, "Good night grandma," I said and kiss my grandmother before climbing the stairs. Itutulog ko nalang ito at baka makagawapa pa ako ng mali sa harapan ni Doc gwapo, maturn-off pa sya, kidding.
I change first before going to bed. It's just early to go to bed but I need to sleep now. I want to sleep now! Pagkahiga ko sa kama ko ay agad nga akong nakatulog.
Bigla akong napabalikwas ng bangon at napatingin sa orasan, agad-agad akong nagtungo sa banyo ko upang maligo at ayusin ang sarili ko. Hawak ng isang kamay ko ang bag ko at ang isa naman ay nakasabit ang coat ko. Kahit na naka suot ako ng high heels nagmamadali akong bumaba sa hagdan.
"Good morning, my dear apo," Lolo Fortunato greet me.
I smiled at him before kissing his cheek, "I have to go Lolo,"
"Your not yet eating, Janine!" Rinig ko pang sigaw ni Lola Astrid pero wala na akong oras.
Agad-agad nalang akong nagmaneho papuntang hospital. Lakad takbo na ang ginawa ko papunta sa kuwarto na opisina ko.
Napahinto ako ng may nabunggo ako, agad kung pinulot ang coat na dalawa dahil Doctor din ata ang nabunggo ko, iniabot ko sakaniya ang isa at humingi ng tawad.
"I'm sorry," Hingi ng tawad ko at nakaramdan ulit ng kaba ngunit sa huli napangiti ng makita ang muka niya, si Doc gwapo with a green eyes pala.
"You seem so rush, Doctora." He said.
"A-ah, y-yeah. I'm late," Saad ko at ngumiti. Gagi bakit ako nabubulol?
"Oh sorry, you should go then." He said and I just nod before running again.
Late talaga ako! dapat seven am nakaround na ako ng mga pasyente ko. Ano na ngayon? nine am. Napapikit nalang ako sa subrang inis ko sa sarili ko. Napasarap ang tulog ko.
Isusuot ko na sana ang coat ko at magroround na ng bigla ko maamoy ang panglalakeng pabango. Tinignan kong mabuti ang coat na hawak ko at napapikit ng hindi ko pangalan ang nakalagay sa coat. Kay Doc gwapo ang nakuha ko!
Pero infernes ah, gwapo na nga ang gwapo pa ng amoy niya. Panglalakeng panlalake ang amoy ng pabango niya at mukang mamahalin pa. Sinisinghut ko ang coat na hawak ko ng biglang nagbukas ang pinto sa office ko.
"Doctora!" Sigaw ni Nurse Kewalin.
Napaayus ako ng tayo at walang pasabing sinuot ko nalang ang hawak kung coat, ang laki! wala akong extra coat ngayon dahil inuwi ko nung nakaraan para palabhan.
"Let's go, nurse Kewalin," Saad ko at nanguna na sa pag-lalakad.
Ngumiti ako sa batang unang pinuntahan namin, "What's the problem?"
"I don't want the food!" He said as he cross his arms over his chest.
I smiled sweety before getting the utensils, "If you eat this, you will be strong, you want to be strong, right?" I said and the kid nod, "Then eat, sweety so you can be strong,"
Ako na ang nagsubo sa bata para kumain talaga. Ako na rin ang nagpainom ng gamot sakaniya at ng matapos nahihiya pang tumingin sa akin ang mga magulang niya. Nginitian ko nalang sila bago lumabas at pumunta naman sa susunod kung pasyente.
Ngumiti ako bago kinuha sa nanay niya ang gamot na ayaw niyang inumin. "If you drink this, I'll give you some..." Kinapa ko ang bulsa ng coat ko, bakit wala akong lolipop? May nilagay naman ako kanina ah,
Napapikit ako sa inis, hindi ko nga pala ito coat, bumaling ako kay Kewalin. Nakangiting inabot niya sa akin ang isang lolipop. I mouthed my thank to her before smiling to face the kid.
"Lolipop!" Natutuwang saad niya.
Tumango ako, "But drink your medicine first," Napangiti ako ng agad niyang inagaw ang gamot niya sa kamay ko at agad niya rin itong ininom.
Nagpacute pa siya sa akin kaya natawa ako ng mahina, pinisil ko ang pisnge niya bago inabot ang lolipop sakaniya at tumayo na.
"Thank you Doc!" Saad ng bata na ikinatango ko lang.
Naground ako at tumanggap rin ng out patient. Nang pagdating ng two pm dun ko na naramdaman ang subra kung gutom. Wala pa akong kinakain magmula kahapon ng five pm. Gash Janine! what are you doing to your self?
I go to the cafeteria with my wallet and phone. I take off Doc. Gwapo coat before going there.
"Good afternoon Doc!" They greet me.
I just smile and greet them back. I pouted as I saw there is no food left in cafeteria, there are still some but I don't like it. I look at to my watch before going outside.
I enter to a near coffee shop. I immediately order my favorite coffee creamy late. I sat in a two seater as I waited to my drink to be serve. I was scrolling to my IG.
I was shock when someone put a plate of cake in front of me, I slowly see who is it and my heart immediately not beating normal because of fastness and loudness.
I smiled at him, "H-hi Doc,"
He raise his one eyebrow, "Your an Doctor too right?"
I nod. Gagi akoy nabibighani sa kagwapuhan niya kahit ang lakas na ng tibok ng puso ko. He have the kind of aura that saying you must stare at him, because of his handsome face.
"Then the Doctor must've know how important eating in a proper meal, right?" He asked that make me shock.
Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya, is he saying that I don't know how to eat a proper meal, well I know! I...I just don't have a time to do that.
Ngumiti ako ng nahihiya at pilit bago tumango. "I... I just don't have time... to do that," Saad kung pahina ng pahina.
Mas nagulat pa ako ng hinila niya ang upuan sa harap ko at umupo siya duon. "Feel bad, I want to have a little chitchat with you, but you said you don't have time,"
Napalunok ako, nakaupo na siya ngayon at nakahalumbaba, ang mga kamay niya ay nakahalukipkip at mukang pagod na tamad.
"Are you tired?" I asked out of curious.
He look at me and damn! I'm nervous with that green eyes. I swallow the lamp in my throat again.
"Being the Doctor, nah. And never." He answered.
I just smiled at him as my order is serve. "I have to go, Doc. Seeyah around."
Hindi ko na siya hinintay na magsalita dahil naglakad na ako ng mabilis. Natatakot ako at baka sumabog na ang puso ko sa subrang lakas at bilis ng pagtibok nito.