50. Bölüm
Korhan'ı öpmek Selen'in planladığı, onu korumak için yaptığı bir şey değildi. Kendiliğinden olmuştu, bir an da... Hiç düşünmeden, içine dolan arzuyla, hırsla yaptığı bir şeydi! Dudaklarının altında ezilen o yumuşacık, biçimli dudaklar çok tanıdıktı. Her zaman ki gibi acılarına hızla son verip derin bir zevk veriyor, aklını başından alıyordu!
Nefesi kesilene kadar biraz sert sayılabilecek, Korhan'ı baştan sona ürpertecek öpüşlerle esir aldı onu.
Korhansa karşısında donmuş gibiydi ama göğsünde hızla çarpan kalbi ve hızlanan nefesleri öyle söylemiyordu.
Selen zorla yutkunarak onu öpmeyi bıraktığında dudakları dudaklarındaydı hala. Ona dokunmanın verdiği o his... Vazgeçilmezdi, mükemmeldi! Selen hiçbir şey düşünemiyor, tamamen kalbi tarafından yönetiliyordu. Onu çok özlemişti, çok ama çok özlemişti! Onu istiyordu, bir an için bile olsa onun olduğunu hissetmek istiyordu!
Artık dayanamıyordu, yaptıklarının sonucunu umursamadan, hiç gözlerini açmadan Korhan'ın terlemiş avuçlarını alarak midesine iki yandan yasladı önce... Ama o kadarı yetmezdi! O yüzden bileklerini tuttu bu sefer ve ellerini vücudunda gezdirerek göğüslerine doğru çıkardı yavaşça. Aynı an da... Korhan'ın da kendisiyle beraber titrediğini hissetti. Bu zevk verdi Selen'e. Onu böylesine etkileyebilmek içinde ki ateşi daha da körüklüyordu.
__ S-selen...
Dudaklarına çarpan o ateş gibi yanan nefesin kaynağına, içini eriten dudaklara sürttü hafifçe dudaklarını ve serbest bıraktı Korhan'ın ellerini... Kalbinde küçük bir sızı vardı! Çünkü gözlerini açmaktan korkuyordu, gerçek dünyaya dönmek istemiyordu. Ona ihtiyacı vardı, çok hem de...
__ Seni istiyorum, dedi Selen titreyen sesiyle son derece dürüst olup Korhan'ın nefesini keserken!
Aşkını hissetmek istiyorum, sadece benim olduğunu bilmek istiyorum.
Zaten Selen'in öpüşüyle aklının neredeyse tamamını kaybetmişti Korhan. Ondan uzaklaşıp öğrenmek zorunda olduklarının peşinden gidemiyor, ellerini üzerinden çekemiyordu. Hatta kımıldayamıyordu bile! Hem... Neden gitmesi gerekiyordu, konu neydi? Hatırlamıyordu! Sadece tüm vücudunun alevler içinde yandığını hissediyordu. Onu bir daha öpemeyecek, dokunamayacak diye deli bir korku yaşarken içten içe o güzel sözlerinden duymuştu ya onları... Onu hemen öpmeye başlamazsa ölebilirdi.
Ve o an tam olarak yaptığı şey kendisini Selen de kaybetmekti!
Öyle hızlı bir şekilde Selen'in narin bedenini kendi vücuduna yaslayıp dudaklarını deli bir arzuyla öpmeye başlamıştı ki hiçbir zaman dilimi yetişemezdi ona. Belki daha duygusal ve daha yumuşak öpmeliydi onu ama yapamıyordu. İçinde ki özlemi, tutkuyu... Ona duyduğu ihtiyacı kontrol altına alamıyordu!
Selen'in o sıcacık, eşsiz dudaklarının her bir noktasını öpücüklere boğarken Selen'in de aynı istekle kendisine eş bir tutkuyla karşılık vermesi Korhan'ı daha da çıldırtıyordu!
Zaman, mekân her şey silinmişti aklından. Sadece onu istiyordu, bir an önce, hemen!
Korhan tüm aşkını ona anlatan, sabırsız öpücüklerine devam ederken Selen'in parmaklarını saçlarının arasında hissettiğinde onu geriye doğru sürükleyerek Selen'i duvara yaslamıştı sertçe.
__ Selen...
İnlercesine dudaklarından kopan o kelime Selen'i bir kez daha titretirken üzerinde ki gömleğin yırtılma sesi geldi bir an kulaklarına! O ses garip ya da fazla abartılı değildi! Tersine Korhan'ın bir an önce tenine ulaşma çabası, o kendini kaybetmiş hali Selen'i daha da heyecanlandırıyor, daha da onu istemesine neden oluyordu.
O sırada Korhan damarlarını zorlayan bir ateşle Selen'in çıplak, pürüzsüz tenine ulaşmış küçük bir hareketle Selen'in dengesini bozarak onun yavaşça yere uzanmasını sağlamıştı ve ardından... Hiç vakit kaybetmeden sevdiği kadının üzerinde ki yerini alırken küçük bir mırıltıyla dudaklarını isteyen dudaklara artık acı vermeye başlayan kalp atışlarıyla verdi istediğini. Hem de kendisi için tek olduğunu öyle güzel anlatan bir öpüşle kavramıştı ki dudaklarını... Selen midesinde derin bir kramp hissetti!
__ K-korhan...
O an da o öpmeye doyamadığı dudaklardan taparcasına kendi ismini duymak... Bundan daha ezici bir şey olamazdı! Çok zayıftı Korhan, ilk kez kendisini o kadar çıplak ve kırılgan hissediyordu. Bu korkutucuydu! Bu muhteşemdi!
Ona ve kendisine zevk veren dokunuşlarını arttırırken Selen'in pantolonunun düğmesini açtı önce... Ve sonra Selen'in hafifçe aralanan, ateş gibi yanan gözlerine bakarak dudaklarını değdirdi yeniden yumuşacık dudaklarına.
__ Seni seviyorum. Çok... Çok seviyorum.
Önlerinde ki birkaç saatin son aklı başında sözleriydi bunlar ve en önemlisi bir itiraftı Korhan'ın yaptığı... Selen'in ruhuna dokunan, gözlerini dolduran sıcacık ve kalpten bir itiraftı! Artık o andan sonra küçük zevklere, sızlatan dokunuşlara, ufak öpüşlere yer yoktu. Bunu Korhan'la yer değiştirip üzerinde ki yerini alan Selen'in doyumsuz öpücükleri anlatıyordu ve Korhan'ın zaten kontrolsüz olan bünyesi bunu kesinlikle kaldıramayacaktı. Korhan dudaklarından kopan bir iniltiyle kucağında Selen yerinde doğrularak oturmuş, onun vücudunu tamamen kendisine yaslaması karşısında parmaklarını sertçe Selen'in saçlarının arasından geçirmişti.
Ve O an... Hızla üzerlerinde ki kıyafetlerden kurtulurlarken içlerinde ki özlem ve birbirlerine ulaşma arzusu en üst safhadaydı. Üstelik bu aceleciliklerinin sebebi günlerdir birbirlerinden uzak kalmış olmaları değildi. Bunun sebebi çok daha derindi. Taa bir yıl öncesine dayanıyordu. Asla istedikleri gibi birbirlerine ait olamamış, aşklarını dile getirememiş âşıkların sabırsız ve ateşli, tek kelimeyle unutulmaz birleşmeleriydi yaşadıkları.
Bedenleri, kalpleri birbirine sarılmış, el ele... Dudakları bir an olsun ayrılmadan saatlerce birbirlerine doymaya çalışırlarken belki de ilk kez bu kadar eminlerdi aşklarının deli divane karşılığı olduğundan! Ve bir daha asla unutmayacaklardı. Ne olursa olsun...
Saatler sonra Korhan hala Selen'i seyretmenin zevkini yaşıyordu. Gerçi tam karşısında köpükler içinde uzandığı için güzelliğini tam olarak göremiyordu ama olsun. O gevşemiş yüz ifadesini, dağınık olarak topladığı saçlarını ve gözleri kapalı bile olsa bardağını bulmayı başarıp içeceğinden bir yudum alışını yüzünde derin gülümsemesiyle izliyordu ve o gülümsemeyi sonunda Selen de hissetmiş, hafifçe gözlerini aralamıştı. Bu bir soru gibiydi.
__ Sevgilim... Böyle bir sevişmeden sonra kahve içebilecek tek kadınsın sen.
__ Şştt... Kendime gelmeye çalışıyorum.
Bu sözler üzerine Korhan içinde oldukları suyu dalgalandırarak doğruldu yerinde.
__ Hii, kahvem!
Selen'in küçük bir kızgınlıkla elinde bardağı bırakışı güldürmüştü Korhan'ı.
__ Uslu duracağına söz vermiştin. Bilseydim almazdım seni küvete!
__ Tek başına ne keyfi çıkardı ki?
__ Ben keyif alırdım, buna emin olabilirsin.
__ Eminim zaten, derken hala tükenmemiş arzusuyla Selen'in içini titretecek bir sıcaklıkla bakmaya başlamıştı ona.
Ama... Tek başına olsaydın... Yanında olsam sana nasıl dokunacağımı hayal ederdin. Tabii tam olarak hayal edemezdin ama bu yine de keyifli olurdu.
Bu sözler karşısında gülümseyerek Korhan'a doğru su attı Selen ama her saniye gülümsemekte daha çok zorlanıyordu. Çünkü kalbine sımsıkı oturan, onu huzursuz eden yanlış bir şeyler vardı ve Selen o "yanlış"ın ne olduğunu çok iyi biliyordu!
Acı da olsa Selen ciddileşerek sadece baktı Korhan'a. Evet, o... O çok yakışıklıydı, istediği her kadını elde edebilecek kadar yakışıklı ve etkileyiciydi. O da bunu çok iyi kullanıyordu ama yine de nasıl o kadar âşık olabilmişti ona?
Hele o mavi bakışları vardı ya... Selen'i bir girdap gibi her zaman çekebiliyordu içine. Tehlikeli olduğunu, zarar göreceğini bile bile, hem de isteyerek ne olursa olsun kendisini bırakabiliyordu ona! Geride ne gururu kalıyordu ne de kırgınlıkları...
Ama görünen o ki ne olursa olsun yeterince geride bırakamamıştı ihanetini! Bırakabilseydi o kırıklar acıtabilir miydi kalbini? Biliyordu ki acıtmalıydı, her şeyi bu kadar çabuk unutmamalıydı! Bir taraftan Hülya gerçeği diğer taraftaysa tehdit, yani acı ve korku bir arada! Bunları düşünmek istemiyordu, sadece bir geceliğine her şeyi unutamaz mıydı?
__ Beni kullandın sen farkında mısın?
Kulağına gelen o boğuk, sıcacık ses hazırlıksız yakalamıştı onu.
__ Efendim?
Korhan yüzünde gülümsemesi başını tatlı bir şekilde yana eğdiğinde tek isteği biraz olsun Selen'in yüzünü gülümsetmekti.
__ Gitmeme gerçekten engel oldun. Hem de beni öperek!
__ Hııı... Doğru ve bunda hiç zorlanmadım. Kullanılmaya son derece de açık görünüyordun zaten.
__ Elimde değil. Karşımda sen olunca benim bir seçim şansım olmuyor.
Ahh, o sözler, o gözler öyle özeldi ki... İçinde olduğu sıcak suya rağmen hafif bir ürperti gelip geçmişti Selen'in vücudundan. Yapamıyordu işte! Hiç planlamadan onun büyüsüne şiddetli bir şekilde kapılmış, kendisini kaybetmişti. Üstelik nasıl bir özlem, nasıl bir aşksa içinde ki bir an olsun azalmıyordu. Saatlerce, tamamen enerjilerini tüketene kadar dokunmuşlardı birbirlerine!
Onu hissetmek... Sıcaklığını, güçlülüğünün aksine yumuşacık tenini hissetmek... Onun o güzel dudaklarından defalarca ismini duymak... Mükemmeldi! Doyamıyordu ona, tam karşısında karmaşık ıslak saçları ve tatlı bakışlarıyla kedisini yeniden kolayca ateşlere atabilecek kadar çekici görünüyordu. Bir insana yorgun olmak bile ayrı bir hava verebilir miydi? Veriyordu işte ve damarlarının zonklamasına sebep olan o duygu yoğunluğu canını yakıyor, gözlerinin dolmasına neden oluyordu. Korhan'ın bakışları da değişmişti Selen'in o haliyle...
İçinde ki endişeyle küvette biraz ona doğru kayıp nazikçe Selen'in elini tuttu ve sonra konuşmaya bile fırsat bulamadı. Çünkü Selen hızla çıplak bacaklarını kendisine çekip sımsıkı sarılmıştı Korhan'a! Hem de öyle bir sarılmıştı ki Korhan o narin bedenin her bir kıvrımını vücudunda hissedebiliyordu ve kalbi atmıyordu, nefeste alamıyordu! O anı dondurmak ve ölene kadar onunla böyle kalmak istiyordu. Selen'e sıkıca sarılırken Selen'in parmakları saçlarında geziniyordu. Yok... Ona öyle, sadece masumca sarılarak duramazdı. İçinden ona verdiği sözü hızla geriye alarak kapattı gözlerini.
__ Canım... Canım benim!
__ Korhan... Çok ihtiyacım var sana! O kadar çok ki...
Sesi titriyordu Selen'in, tutamıyordu içindekileri. Korku, heyecan, endişe... Aşk... Tüm duyguları aynı an da yaşıyordu. Korhan da öyle... Selen'i yeniden kaybetmeye o kadar yaklaşmışken onun o tatlı itirafı sıcacık yapmıştı içini. Selen üzülse de öfkelense de vazgeçemiyordu kendisinden. Bu nasıl bir şanstı böyle? Bir daha asla, asla üzmeyecekti onu! Bu düşüncelerle biraz daha Selen'i kendisine bastırırken fısıldadı kulağına.
__ Benim de sana ihtiyacım var. Nefes almak için bile hem de...
İşte bu sözler bir uyanış gibi olmuştu Selen'e. Bir an da vücudu kaskatı kesilirken gözlerini aralamıştı yavaşça.
__ Yalan söylüyorsun.
Canlarım... Keyifli okumalarrr:))