Zawgyi
" ဘာ ေနာက္တစ္ဗိုက္လား တည္ၿမဲကမၻာ မင္းကြာ!! "
" ေတာ္ေတာ္စြမ္းတဲ့ေကာင္ပဲ မင္းက အထင္ေတာင္ႀကီးသြားတယ္ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက ဘယ္လိုေတာင္ "
သက္ႏိုင္ဦးက ေတာက္ေခါက္ကာ တည္ၿမဲကိုႀကိမ္းေမာင္းေနတာျဖစ္သည္။ တည္ၿမဲတို႔အိမ္ကို လာလည္ၾကတဲ့ သုံးေယာက္က မွိုင္းညိဳ႕ ရဲ႕ဗိုက္ကိုျမင္ေတာ့ မ်က္လုံးေတြျပဴးသြားၾကတာျဖစ္သည္။ တီရွပ္အပြႀကီးကိုဝတ္ထားၿပီး ေပါင္တိုေဘာင္းဘီနဲ႕ မွိုင္းညိဳ႕ကလည္း သူတို႔ကိုျမင္ေတာ့ ရွက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္သြားတာ အခုထိထြက္မလာေသး။ စြမ္းတာေတာ့ေတာ္ေတာ္စြမ္းတဲ့ေကာင္။
" မွိုင္းညိဳ႕ ေဟ့ေကာင္ အခုမွရွက္မေနနဲ႕ေတာ့ မင္းကလဲ ထြက္လာခဲ့စမ္းပါအခန္းထဲက အခ်င္းခ်င္းေတြပဲကို "
" ေအးေလကြာ ဒီမွာငါတို႔ေတြပဲရွိတာ ဘာရွက္စရာရွိလို႔လဲ "
ခဏၾကာေတာ့ အခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီး ေခါင္းေလးထြက္လာသည္။ မ်က္ႏွာကရဲေနတာမို႔ သက္ႏိုင္ဦးတို႔ဆက္မစေတာ့ပါ။ အခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ေကာင္က ေဘာင္းဘီအရွည္သြားလဲတာျဖစ္လိမ့္မည္။ ေဖြးဥေနတဲ့အသားအရည္က ပန္းေရာင္ေျပးေနတဲ့အျပင္ ဆံပင္ေတြကလည္း ဂုတ္ေလာက္အထိရွည္ေနတာမို႔ သူ႕ပုံစံေလးက လွေန၏။ သက္ႏိုင္ဦးက ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ တည္ၿမဲက စိတ္ပုတ္စြာပင္ မ်က္လုံးကိုလက္နဲ႕ ကာပစ္လိုက္သည္။
" အဲ့ဒါငါ့အပိုင္ ငါ့ဟာ "
" ေအးပါ မင္းဟာမွန္းသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႕ပုံစံက အရင္ျမင္ေနၾကပုံမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းေလ သူဘယ္တုန္းက ဆံပင္အရွည္ထားဖူးလို႔လဲ "
အနားေရာက္လာသူ၏လက္ကိုကိုင္ကာ ျဖည္းျဖည္းထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕မို႔ တအားရွက္ေနပုံရ၏။ နား႐ြက္ေတြရဲေနၿပီး မ်က္ေတာင္ကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနေတာ့ အသည္းယားလာသည္။ က်စ္! ဒီေကာင္ေတြထိုင္ေနလို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ နမ္းၿပီးၿပီ။ သူ႕ဆံပင္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးရွည္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သားအၿမဲၾကည့္ေနတဲ့ TXTထဲက Beomgyuရဲ႕ ဆံပင္ပုံစံမ်ိဳး။ သားက တအားသေဘာက်ေန၍ သားအဖသုံးေယာက္လုံးကို ပုံစံတူညွပ္ခိုင္းထားတာျဖစ္သည္။ သူ႕ဆံပင္ေတြက ေပ်ာ့အိေနၿပီး ရွန္ပူနံ႕ေမႊးႀကိဳင္ေနသည္။
" မ်က္လုံးႀကီးလည္းေျပးကပ္သြားဦးမယ္ ေတာ္႐ုံၾကည့္ပါဟ မင္းတို႔ကအၿမဲတမ္းေတြ႕ေနရတာကို "
" ဘာျဖစ္လဲ ငါ့ေယာက်ာ္းငါၾကည့္တာ "
" မင္း! "
" ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြာ မင္းတို႔ကလဲ ၊ ဒီေန႕ပိတ္ရက္မို႔ ေသာက္ဖို႔လာၾကတာမလား ငါျပင္လိုက္မယ္ ၊ ေမာင္ကေတာ့ သိပ္မေသာက္ရဘူးေနာ္ ကေလးေတြကလည္း ေမာင့္ဆီကအနံ႕ရရင္ အကပ္မခံတာ သိတယ္မလား "
" အင္း သိတယ္ မင္းဒီမွာေအးေဆးထိုင္ေန ငါလုပ္လိုက္မယ္ "
" ေဖႀကီး! ခ်ီဦး "
" ခ်ီမယ္ကြာ! "
" သားကိုေရာ "
" သားကိုလည္း ခ်ီမယ္ကြာ "
သားႏွစ္ေယာက္ကို ေစြ႕ခနဲေစြ႕ခနဲေကာက္ခ်ီၿပီး အားရပါးရနမ္းေနတဲ့ ေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္။ တည့္ေနတုန္းေတာ့ အေကာင္းပဲ။ ကေလးေတြငိုရင္ သူကေခ်ာ့ခ်င္တာမဟုတ္။
" မႏိုင္မနင္းမခ်ီနဲ႕ေလ ျပဳတ္က်ကုန္ရင္ ဒုကၡပါပဲ "
" က်စ္! ျပဳတ္မက်ပါဘူးကြာ ေနာ္ သားတို႔ ေဖေဖကအရမ္းစိတ္ပူလြန္းေနတာလို႔ ေျပာလိုက္ ၊ ေဖႀကီးက ဗလႀကီးတာသိတယ္မလား "
" ဟုတ္ ငယ္တို႔ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေဖေဖ ၊ ေဖႀကီးက စူပါမန္းေလ "
ေျပာမနိုင္တဲ့သားအဖေတြကို လႊတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးမွငိုသံထြက္လာရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သာေခ်ာ့ေတာ့။
" မွိုင္းညိဳ႕ မင္းဗိုက္က အဆင္ေျပရဲ႕လား ေျခာက္လေလာက္ရွိေရာေပါ့ "
" ဟုတ္တယ္ ေျခာက္လေက်ာ္ၿပီ ဒီတစ္ခါက သမီးေလးေလ ၊ ေမာင္က သမီးေလးလိုခ်င္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တာ "
" မင္း သူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲေနာ္ ႏွစ္ေတြၾကာေနၿပီဆိုေပမယ့္ ငါမင္းကိုအၿမဲေလးစားေနတုန္းပဲ "
" ငါက ေမာင္လိုခ်င္တာကို ျဖည့္စည္းေပးခ်င္႐ုံတင္ပါ ၊ ေမာင့္ကိုခ်စ္ရတာ ငါေပ်ာ္တယ္ "
" မင္းကမွတကယ့္ psychoေကာင္ပဲကြ ဒီေလာက္အခ်စ္ႀကီးရသလား "
တိမ္ယံက ေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ျပေတာ့ ရယ္သံမ်ားထြက္လာသည္။ ခန႔္ကေတာ့ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ ျဖစ္ေန၏။ သူတို႔ေတြလည္းတစ္ျဖည္းျဖည္းအသက္ႀကီးလာၾကၿပီ။ လူငယ္ေလးေတြကေန လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ။ အခ်ိန္ေတြကအကုန္ျမန္လြန္းလို႔ ရပ္ထားလိုက္ခ်င္သည္။ ဒီထက္ပိုၿပီးအသက္မႀကီးခ်င္ေသးဘူး ၊ ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႕ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနခ်င္ေသးတာ။
" ေဖေဖ ငယ္အိပ္ခ်င္တယ္ ငယ့္ကိုေခ်ာ့သိပ္ "
တေတာက္ေတာက္ေျပးလာၿပီး ဆိုဖာေပၚ ကုန္းတတ္သည္။ ၿပီးတာနဲ႕ ေခါင္းလုံးလုံးေလးက ညို႔ေပါင္ေပၚတင္လာၿပီး ဗိုက္ကို သူ႕လက္ေတြနဲ႕ပြတ္ကာ တဖ်က္ဖ်က္နမ္းသည္။ အက်ီအပြႀကီးထဲ ေခါင္းႏွစ္ၿပီး ဗိုက္ကိုႏွိုက္ေနတာေၾကာင့္ ဖင္လုံးလုံးေလးကိုတစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္ရေသးသည္။ သားႀကီးသကၠကေတာ့ သူ႕ဦးေလးေတြရဲ႕ေပါင္ေပၚထိုင္ၿပီး အနမ္းခံေနၿပီျဖစ္သည္။ ဦးေလးေတြကအလိုလိုက္ေတာ့ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္က တစ္ခါတစ္ေလဆို ဗိုလ္က်ခ်င္ေသးတာ။
" ကမၻာလုံး ေဟ့ေကာင္ မင္းအေဖကိုခြၽဲမေနနဲ႕ လာ ဦးေခ်ာ့သိပ္မယ္ "
" လာဝူး ေဖေခ်ာ့သိပ္တာပဲခံခ်င္တာ "
" ဘာကြ! လာစမ္း "
" ဦးဦးယံေနာ္ ခစ္ ခစ္ ယားတယ္ ဟီး "
တိမ္ယံက ေျခေထာက္တုတ္တုတ္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲကာ ခ်ီၿပီး ကလိထိုးေတာ့ ငယ္က လွိမ့္ေနေအာင္ရယ္သည္။ ဦးေလးျဖစ္သူကိုမႏိုင္ေတာ့ ေမာၿပီး ပင္ပန္းသြားပုံပင္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တိမ္ယံ့လက္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ေဟာက္ေတာင္ေဟာက္ေနေသးသည္။ ကေလးဆိုေတာ့လည္း အပူအပင္ကင္းလိုက္တာ။
" အိုင္းစတိုင္း သားေဖေဖဗိုက္က ဘာလို႔ေဖာင္းေနတာလဲ ဦးမသိလို႔ "
" My little sister "
" ညီေမလး ေမြးလာလို႔ သားေဖေဖက သားကိုမခ်စ္ေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္ "
" ေဖက ဘက္မလိုက္တတ္ဘူး "
" ေဟ ဟား ဟား ဘက္မလိုက္တတ္ဘူး ဟုတ္လား "
" အြန္း "
" သားက ညီမေလးကိုခ်စ္လား "
" ေမြးလာမွ ေျပာျပမယ္ေလ "
သက္ႏိုင္ဦးက ေအာ္ရယ္ေနေပၿပီ။ ေအးေပါ့ ေမြးမလာေသးပဲ ဘယ္လိုေျပာႏိုင္မွာလဲ။ တည္ၿမဲကမၻာနဲ႕မွိုင္းညိဳ႕ရဲ႕ သားေတြက တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။ ရယ္ရတာ မ်က္ရည္ပါထြက္တဲ့အထိ စကားကလည္း တတ္လိုက္တာလြန္ပါေရာ။
" မလြယ္ဘူးေဟ့ မင္းတို႔သားေတြက "
" အဲ့ဒါငါနဲ႔တူလို႔ေလ smartျဖစ္တယ္ေခၚတယ္ ၊ ဒီမွာေသာက္ၾက အျမည္းက ခဏေနရင္လာပို႔လိမ့္မယ္ "
" ဟာ ေသာက္ၿပီေဟ့ "
" မင္းတို႔ေကာင္ေတြ လာေသာက္ၾကတာလား "
အျပင္ကျပန္လာတဲ့ ဦးခန္႔နဲ႔ ေဒၚေလးႏြယ္ေရႊက တည္ျမဲတို႔ကိုျမင္ေတာ့ အနားေရာက္လာၾကသည္။
" ဦးခန္႔ ဝင္ေဆာ္ဗ်ာ "
" ေတာ္ၿပီကြ အသက္က ငယ္ေတာ့တာမဟုတ္ေတာ့ ဘီယာကို႐ွိန္ေနၿပီ ခနၱာကိုယ္က မခံႏိုင္မွာေၾကာက္လို႔ "
" တစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္က ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ် ဘီယာဆိုတာလည္း အမ်ားႀကီးမေသာက္ရင္ရပါၿပီ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ေပါ့ကြာ "
" အေျပာေတာ့ေကာင္းသားပဲ မင္းတို႔က ၊ ငါေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိတယ္ ေတာ္ၾကာေဆးမျဖစ္ပဲ ေဘးျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ "
" ဘာလဲ အန္တီကမေသာက္ခိုင္းလို႔လား "
" ဟာ ေဟ့ေကာင္ေတြ လူႀကီးကိုေနာက္စရာလား "
လူပ်ိဳႀကီးက႐ွက္သြားပံုေပၚသည္။ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ဘီယာေတြေကာက္ေမာ့လို႔။ တည္ျမဲေမေမ့ကိုၾကည့္ေတာ့ ေမေမကလည္း မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ကလည္း တစ္ခုခုပဲ။ ဦးခန္႔ ေမေမ့ကိုခ်စ္ေနတာ တည္ျမဲအစတည္းကသတိထားမိသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တည္ျမဲဒီအရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ဦးခန္႔က ေမေမ့ေဘးမွာ႐ွိေနေပးတာ။ အေဖမ႐ွိေတာ့တဲ့ တည္ျမဲကို အဖအရာကေန၍ သြန္သင္ေပးခဲ့တာလည္း ဦးခန္႔ပဲျဖစ္သည္။ ဦးခန္႔က တည္ျမဲရဲ႕ ဒုတိယအေဖေနရာမွာ႐ွိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေမေမကလည္း ဦးခန္႔အေပၚ ေမတၱာ႐ွိေနၿပီဆိုတာ သိပါသည္။ အသက္ေတြလည္းႀကီးၾကၿပီ ၊ သင့္ေတာ္တာမသင့္ေတာ္တာ အသာထား ၊ ေမေမလည္း ဘဝသစ္တစ္ခုစသင့္ၿပီထင္ပါသည္။
" မေနာက္ၾကနဲ႔ေတာ့ ဦးခန္႔ကစတာမႀကိဳက္ဘူးတဲ့ "
ေမေမကေတာ့ အခန္းထဲျပန္ဝင္သြားၿပီျဖစ္သည္။
" ေမာင္ သားငယ္ကိုအခန္းျပန္ပို႔လိုက္ဦး ၊ ေသာက္ၾကမွာဆိုရင္ "
" ပို႔လိုက္မယ္ သားႀကီးေရာ "
" သူ႔အဘြားအခန္းထဲ ပါသြားတယ္ "
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားငယ္ကို ေပြ႔ကာ အခန္းျပန္ပို႔လိုက္သည္။ ေလေအးေပးစက္ကိုေသခ်ာခ်ိန္ေပးခဲ့ၿပီးမွ ေစာင္ပါးေလးျခံဳေပးလိုက္သည္။
" ေဖႀကီး ညီေလးေရာ "
" ညီေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ သားကေရာမအိပ္ဘူးလား "
" ေကာင္းေကာင္းေရာက္ေနတယ္ "
" ဘာ "
" ဦးဟိန္းနဲ႔ လာတာ "
တည္ျမဲအျပင္ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ဦးေကာင္းမြန္ဟိန္းနဲ႔သူ႔သားက ဧည့္ခန္းထဲမွာ။ ဒီေန႔ဧည့္သည္ေတြ အိမ္ကိုတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနတာပါ့လား။ သားႀကီးက ဦးေကာင္းမြန္ဟိန္းကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သ်ွန္ဆက္ေကာင္းက အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကို ကေလးေမာ္ဒယ္အျဖစ္ေခၚဖို႔သူ႔အေဖကိုေျပာေတာ့ သူ႔အေဖက တည္ျမဲကိုအက်ိဳးအေၾကာင္း႐ွင္းျပၿပီး လာကမ္းလွမ္းတာ။ အစကလက္မခံဖို႔လုပ္ေပမယ့္ မိႈင္းမဟာေသြးက အတင္းလက္ခံခိုင္းတာနဲ႔ တည္ျမဲလက္ခံေပးလိုက္တာ။ ကိုယ္ဝန္သည္က စိတ္ကလက္တစ္ဆစ္နဲ႔ စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္မိရင္ အထုတ္ဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းမယ္လုပ္တာဆိုေတာ့ အေလ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။
" ဦးေကာင္းမြန္ဟိန္း ေဆာရီးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ သားကိုအခန္းျပန္ပို႔ေနလို႔ "
" ရပါတယ္ ကိုတည္ျမဲ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲကို "
" လာရင္းကိစၥက "
" ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔မို႔ အလႉလုပ္ရင္း ၊ ၾကက္ဆီထမင္းလာပို႔တာ ၊ သားကလည္းလိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ "
" ဦးဦးေဖေဖ ငယ္ေရာ "
" ဟင္ သားငယ္အိပ္ေနတယ္ ေကာင္းေကာင္း ဟိုအခန္းထဲဝင္သြားလိုက္ေနာ္ "
သ်ွန္ဆက္ေကာင္းဆိုတဲ့ကေလးက ညိဳ႕ကို ဦးဦးေဖေဖဟု စေခၚတုန္းက ညိဳ႕အံ့ျသသြားေသးတာ။ ေကာင္းေကာင္းက သားငယ္ကိုေတာ္ေတာ္ခင္တြယ္ပံုရသည္။ သားငယ္ကသြက္ၿပီးခြၽဲတတ္ေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္တဲ့ေကာင္းေကာင္း ခ်စ္တာလည္းမဆန္းလွေပ။ ေမာင္နဲ႔ ဦးေကာင္းမြန္ဟိန္းက အလုပ္အေၾကာင္းေတြေျပာေနၾကေတာ့ ညိဳ႕လည္း သားႀကီးနဲ႔ ကူေဆာ့ရင္း ဦးခန္႔ေမးတာေတြကိုေျဖေနလိုက္ေတာ့သည္။ ညိဳ႕ သမီးေလးကို ရေတာ့ ဦးခန္႔က ေမာင့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးဆူလိုက္ေသးသည္။ သားအိမ္ျပန္မထုတ္ေတာ့ရင္ေတာင္ အတူေနျဖစ္တဲ့အခါ အကာအကြယ္သံုးပါဟု ခဏခဏေျပာတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ တဇြတ္ထိုးဆန္တဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ အဖက္တင္သြားျပန္ၿပီျဖစ္သည္။
" ငယ္ ကိုယ္ဝင္လာမယ္ေနာ္ "
အခန္းထဲက ေအးေနတာေၾကာင့္ ေလေအးေပးစက္ကိုနည္းနည္းေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ ငယ့္အခန္းေလးက မိုးျပာေရာင္ျဖစ္ၿပီး အိပ္ယာနဲ႔ နံရံေတြမွာလည္း marvel ပံုေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ အျပာလြင့္လြင့္အိပ္ယာေလးေပၚမွာ ငယ္က ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတာမို႔ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ယာေပၚတတ္လိုက္သည္။ ငယ္က ႏႈတ္ခမ္းေတြစူေထာ္သြားကာ ပတ္လက္လွန္အိပ္လာျပန္၏။ ေစာင္နဲ႔ကင္းကြာသြားတာေၾကာင့္ ခဲေရာင္ေဘာင္းဘီတိုေလးက ေပါင္လယ္ထိလိပ္တတ္သြားသည္။ တီ႐ွပ္အျဖဴေလးကလည္း အထက္လန္ေနတာေၾကာင့္ ေဖြးဥေနသည့္ဗိုက္ေလးက ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ျဖစ္ေန၏။ ကေလးဆိုေတာ့ အသားအရည္ေလးေတြကႏုဖက္ၿပီး အိေထြးေနသည္။ ငယ္ေျခေထာက္ေလးေတြကို ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေတာ့ ေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ အေရျပားေလး။ ေျခသလံုးေလးက႐ွင္းေျပာင္ေနၿပီး အေမႊးႏုေလးေတြေတာင္မ႐ွိေသးေပ။ ငယ့္ေျခသလံုးေလးေတြၿပီးေတာ့ ဗိုက္ကေလးကို အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ အက်ီကိုဆြဲခ်ေပးၿပီးေနာက္ ငယ့္ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ေကာင္းေကာင္းအသာဆြဲညႇစ္မိ၏။ ႏို႔ကိတ္ကေလးလို အိစက္ႏူးညံ့ေနသည့္အျပင္ ေကာင္းေကာင္းရဲ႕လက္ရာကငယ့္ပါးေလးမွာထင္သြားေသးသည္။ မ်က္ခြံေလးေတြက ေသြးေၾကာမ်ွင္ခရမ္းေရာင္ေလးေတြ႐ွိေနၿပီး ငယ့္ႏွာသီးထိပ္ေလးက လံုးေနသည္။
ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြက ကေလးသဘာဝအတိုင္း ပါးလ်ေန၏။ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးေတြပထမဆံုးထိေတြ႔ရာက ေကာင္းေကာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြျဖစ္ေနတာ ဝမ္းသာမိသည္။ အဲ့ဒီေန႔က ငယ္ေလးကိုသာမေတြ႔ခဲ့ရင္ ေကာင္းေကာင္းတစ္သက္လံုး ကေလးခ်စ္တတ္မွာမဟုတ္ေပ။ အခုလည္း ငယ္ေလးကလြဲရင္ ဘယ္ကေလးကိုမွ မခ်စ္ပါ။ ငယ္ေလးရဲ႕အႁမႊာအကိုကေတာ့ ေယာက္ဖေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေခ်ာ့ၿပီးေပါင္းထားမွာျဖစ္သည္။
" ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ ငယ္ရယ္ "
ေကာင္းေကာင္းက ငယ့္ကိုယ္ေလးကိုအုပ္မိုးၿပီး ႏို႔ကိတ္ကေလးလိုေဖာင္းအိေနတဲ့ ပါးေလးကိုေမႊးပစ္လိုက္သည္။ ငယ္ကအင့္ခနဲအသံထြက္လာေတာ့ ခဏခြာလိုက္ၿပီးမွ ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းနီတာရဲေလးကို ေကာင္းေကာင္းဖိနမ္းလိုက္၏။ ေကာင္းေကာင္းအသက္က 14 ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ သိသင့္သိထိုက္တာအကုန္လံုးကိုသိသည္။ ငယ့္အေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားလည္းဆိုတာလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိသည္။ ငယ့္ကို အပိုင္လိုခ်င္သည္။ လက္တြဲေဖာ္တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး။ အိမ္ေထာင္ဖက္တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး။ ငယ့္လက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကလည္းအိစက္ေနၿပီး လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြကလည္း နီတာရဲေလးေတြ။
" ငယ့္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုသာ စာဖြဲ႔ျပရရင္ ကိုယ္ေတာ့အသည္းယားလို႔ ႐ူးသြားလိမ့္မယ္ထင္တာပဲ "
အျပင္ျပန္မထြက္ခင္ ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းႏုႏုေလးကို ေကာင္းေကာင္းနမ္းပစ္ခဲ့ေသးသည္။ ငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ပစ္ခဲ့တာ ငယ္သတိထားမိသြားေလာက္လား။ အျပင္ထြက္မယ္ၾကံေတာ့ တံခါးေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ေယာက္ဖေလးကိုျမင္လိုက္ရသည္။
" ေယာက္ဖေလး ျမင္သြားလား "
" ေယာက္ဖေလး? "
" အင္း ဟုတ္တယ္ အကိုက တစ္ခ်ိန္မွာ ငယ့္ေယာက်ာ္းျဖစ္ၿပီး ေယာက္ဖေလးက အကို႔ေယာက္ဖျဖစ္လာမွာ ၊ ေယာက္ဖေလး ငယ့္ကိုကိုယ္နဲ႔သေဘာတူလား "
" ေဖနဲ႔ ေဖႀကီးလိုလား "
" ေယာက္ဖေလးက သေဘာေပါက္လြယ္သားပဲ ဟုတ္တယ္ အကိုနဲ႔ငယ္က ဦးဦးေဖေဖတို႔လို ျဖစ္လာမွာ ေယာက္ဖေလး ေပးထားတဲ့ကတိကိုမွတ္ထားေနာ္ ေယာက်ာ္းဆိုတာ ကတိတည္ရတယ္ "
" အင္း "
" ငယ့္ကို ေပးမလား အကို႔ဆီ "
" ညီေလး သေဘာ "
ေကာင္းေကာင္း ေယာက္ဖျဖစ္သူကိုအံ့ျသမိသည္။ ခုႏွစ္ႏွစ္ပဲ႐ွိေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ေကာင္းေကာင္းဆိုလိုခ်င္တာကိုနားလည္တဲ့အျပင္ စဥ္းစားညဏ္လည္း႐ွိေသးသည္။ ကိုယ့္တစ္ဖက္သက္ ခံစားခ်က္ကိုဦးစားမေပးတဲ့ကေလးျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ တစ္ဖက္လူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔မ်ား တမင္ေျပာေပးတာလားလို႔ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ ဒီကေလးက ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္ၿပီး စကားကိုလိုရင္းပဲေျပာတတ္တာ။
" ဟုတ္ပါၿပီ လာ အကိုနဲ႔ ေ႐ွ႕သြားရေအာင္ "
ငယ္မႏိုးေသးတာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သကၠက ျခံထဲမွာ ေဆာ့ေနၾကေတာ့သည္။ ငယ္ႏိုးလာရင္ စိတ္ေကာက္ဦးမွာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။ ေဆာ့တယ္အမည္ခံေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းက ေယာက္ဖျဖစ္သူကို အခ်ိဴသပ္ေနတာျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အေဆာ့မက္တဲ့အထဲမပါတာေၾကာင့္ လမ္းေလ်ွာက္လို႔ဝသြားခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းက mac bookတစ္လံုးနဲ႔ သကၠကို TXT အဖြဲ႔ရဲ႕ MVေတြျပေနလိုက္သည္။ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုး TXTႀကိဳက္မွန္း သိၿပီးသား။
" သား ေကာင္းေကာင္းေရ ေဖေဖတို႔ျပန္ၾကမယ္ေဟ့ "
" ခဏေလး ေဖေဖ ကြၽန္ေတာ္ငယ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဦးမယ္ "
" ေဟ! "
အိမ္ထဲေျပးဝင္သြားတဲ့ သားျဖစ္သူေၾကာင့္ ဦးေကာင္းမြန္ဟိန္းဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ သားက သူ႔ညီကိုခင္ေနလို႔ေနမွာပါ "
" မဟုတ္တာ ရပါတယ္ ကေလးေတြအတြက္ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရလိုက္သလိုပါပဲ ၊ ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းပ်င္းရင္ အိမ္ကိုလာခိုင္းလို႔ရပါတယ္ ၊ သားငယ္ ႏိုးေနၿပီလား "
ေကာင္းေကာင္းလက္ေပၚမွာ ငယ္ကအိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ပါလာ၏။ ေကာင္းေကာင္းကလည္း ငယ့္ကိုအ႐ုပ္ကေလးလိုခ်ီထားတာမွ တယုတယ။ သားႀကီးမ်ားဝမ္းနည္းသြားမလားဟုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သားႀကီးက ခန္႔ေပါင္ေပၚမွာ ႂကြႂကြရြရြေလးထိုင္ေနသည္။ လူတိုင္းကိုထိုင္ခံုလို႔မ်ားသေဘာထားေနသလားမသိ။ ဦးေလးေတြကလည္း အလိုလိုက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာၾကတဲ့အျပင္ တရြတ္ရြတ္ေတာင္နမ္းေနလိုက္ေသးသည္။
" ငယ္ ႏိုးၿပီေပါ့ "
" ဟုတ္ ငယ္ႏိုးပါၿပီ "
" ကြၽန္ေတာ္အထဲသြားေတာ့ ငယ္ကႏိုးေနၿပီမို႔ ေခၚလာလိုက္တာ "
" ေကာင္းေကာင္းက ျပန္ေတာ့မွာလား "
" ငယ္ကေရာ ျပန္ေစခ်င္ၿပီလား "
သားျဖစ္သူကိုေမးခြန္းထုတ္ေနတာမို႔ တည္ျမဲ ဟြန္႔ခနဲျဖစ္သြားသည္။ အေဆာ့မက္တဲ့ကေလးက ျပန္ပါလို႔ေတာ့ဘယ္ေျပာပါ့မလဲ။
" မနက္ျဖန္မွ ငယ္နဲ႔လာေဆာ့ေပးေလ ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းက လူႀကီးဆိုေတာ့ စာေတြလုပ္ရဦးမွာ "
ေကာင္းေကာင္းနည္းနည္းေတာ့စိတ္ဓာတ္က်သြားေပမယ့္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ ငယ္နဲ႔ ၾကာၾကာေလး႐ွိခ်င္ေသးေပမယ့္ ငယ္ကိုယ္တိုင္ကေျပာေနမွေတာ့ ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့။
" ဒါဆို ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္ ေနာက္ေန႔ေတြမွ လာခဲ့ေတာ့မယ္ "
ငယ္က ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး ရယ္ျပသည္။ လူႀကီးေတြေ႐ွ႕မွာမို႔ ငယ့္ကိုမနမ္းေတာ့ပဲ အေႂကြးမွတ္ထားမည္။ ေနာက္ေန႔မွအတိုးခ်နမ္းပစ္မယ္။
" တာတာ့ ကိုယ္ျပန္ၿပီ "
" ဘိုင့္ရီး "
ေကာင္းေကာင္းတို႔ကားေလးထြက္သြားမွ ငယ္က ညိဳ႕လက္ကိုလာဆြဲ၏။ ညိဳ႕ကဗိုက္ေလးကိုပြတ္ရင္း ငံု႔ၾကည့္ကာျပံဳးျပေတာ့ သားငယ္က သြားတန္းေလးမ်ားေပၚေအာင္ရယ္ျပလာသည္။
" ေကာင္းေကာင္းက သားကိုအရမ္းခင္ေနတာဆိုေတာ့ သားကမဆိုးရဘူးေနာ္ "
" ဟုတ္ ဒါေပမယ့္တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ေကာင္းေကာင္းကအရမ္းနမ္းတာပဲ ငယ့္ပါးေလးေတြ နာတယ္ ေဖေဖ "
" သားကိုခ်စ္လို႔ေနမွာေပါ့ သားရဲ႕ ေနာက္ဆိုဖြဖြေလးနမ္းလို႔ေျပာေပါ့ "
" ဟြန္း ေျမႇာက္ပင့္ေပးမေနနဲ႔ တစ္ခါတည္းလိုက္သြားေနမွျဖင့္ "
" ေမာင္ကေတာ့လုပ္ျပန္ၿပီ သားကို တိုလို႔ကိုမဆံုးေတာ့ဘူး "
" အခုေခတ္ကေလးေတြကမလြယ္ဘူးေလ ဟိုေကာင္ေလးကိုပဲၾကည့္ ဆယ့္ေလးႏွစ္ပဲ႐ွိေသးတယ္ မသိသင့္တာေတြေရာ သိသင့္တာေတြေရာသိေနၿပီ သူ႔ကိုယ္သူ တကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ေျပာေနတာ အျမင္ကိုကပ္တယ္ "
" ေျသာ္ ဒါကေတာ့ေမာင္ရယ္ ကေလးေတြပဲကို ၿပီးေတာ့ ေကာင္းေကာင္းက သားတို႔အေပၚမေကာင္းတာမွမဟုတ္ပဲ နားလည္ေပးလိုက္ပါ "
ေမာင္ကသက္ျပင္းခ်ကာ သူ႔သားကိုခ်ီၿပီးအိမ္ထဲျပန္ဝင္သြား၏။ ဖီးလစ္နဲ႔ယယ္ရီေျပာသလိုပဲ ေမာင္နဲ႔ ေဖႀကီးကေတာ္ေတာ္ေလးတူသည္။ အေဖနဲ႔တူတဲ့ ေယာက်ာ္းကို႐ွာဆိုတဲ့စကားပံုက ညိဳ႕မွာမွလာျဖစ္ေနသည္ထင္သည္။ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္သည္။ သူ႔သားေတြကို သူမ်ားလုသြားမွာစိုးရိမ္ေနတာက သားေတြအေပၚ အရမ္းအခ်စ္ႀကီးလို႔ပဲေနမွာ။
<<<<<<
>>>>>>
" ဦးမင္းေရာင္ ဒီကိုလာပါဦး "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ မိန္းမ "
" ဘယ္သူကမိန္းမလဲ ခင္ဗ်ားယူထားတဲ့ေကာင္က အထီးႀကီး ဒီကိုလာပါဦး ဒီမွာေဆးလိပ္ေတြ အသက္လည္းႀကီးၿပီ ေဆးလိပ္ေတြ အရက္ေတြ မေသာက္ပါနဲ႔လို႔ အတန္တန္ေျပာထားရဲ႕သားနဲ႔ "
မင္းေရာင္မွာ မ်က္မွန္ကိုအသာခြၽတ္လို႔ ထြန္းေစရာရဲ႕ခါးေလးကို ေနာက္ကေနသိမ္းဖက္လိုက္သည္။ သူစိတ္တိုလာရင္ ခင္ဗ်ားေတြ က်ဳပ္ေတြပါသံုးလာတာဆိုေတာ့ အေျခအေနမေကာင္းမွန္းသိသာသည္။
" ခက္ပါေရာကြာ ကိုယ့္ကိုေဆးလိပ္မေသာက္ေစခ်င္ရင္ တစ္ခုေတာ့လုပ္ေပးရမယ္ "
" ေျပာၾကည့္ပါဦး "
" ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္ကမင္းကိုပဲနမ္းမယ္ေလ အရက္ေသာက္ခ်င္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္နဲ႔အတူေနေပးေပါ့ ဒါဆိုအရက္ေသာက္ခ်ိန္ေလ်ာ့သြားမယ္ မဟုတ္လား "
" မလွိမ့္တပတ္ေတြလာေျပာမေနနဲ႔ "
ပါးစပ္ကအကန္ေတြေျပာေနေပမယ့္ ထြန္းေစရာရဲ႕နားရြက္ေလးေတြကရဲေန၏။ မင္းေရာင္ရယ္လိုက္ၿပီး ထြန္းေစရာကို တင္ပါးေလးမွပင့္ခ်ီလိုက္သည္။
" ဘာလုပ္တာလဲ အခုခ်ေပး "
" အိပ္ယာေပၚေရာက္ရင္ခ်ေပးမယ္ "
" ဘာဗ်!! "
" ကိုယ္က႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာတာေလ မင္းကဘာေတြေတြးေနတာလဲ "
ထြန္းေစရာ ႐ွက္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ေတြကုပ္သြားသည္။ အသက္ေတြက ငါးဆယ္ေက်ာ္လို႔ေျခာက္ဆယ္ထဲဝင္ကာနီးေနၿပီ ၊ လူႀကီးေတြျဖစ္လို႔ဆံပင္ျဖဴေတာင္ထြက္ေနၾကၿပီ။ ဒီလူကေတာ့ ႏုပ်ိဳလို႔ေကာင္းတုန္းပဲ။ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းထားတဲ့အတြက္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကဖြံ႔ထြားၿပီး ေတာင့္တင္းေန၏။ ေက်ာင္းသားဘဝတည္းက မင္းေရာင္နဲ႔အခုမင္းေရာင္က ဘာမွကြာျခားမေနေပ။ မင္းေရာင္က ထြန္းေစရာထက္အရပ္႐ွည္ၿပီးလူေကာင္ထြားသည္။ မင္းေရာင္ သူ႔ကိုေနာက္ကသိုင္းဖက္လိုက္ရင္ ထြန္းေစရာကိုယ္ေလးျမဳပ္သြားတဲ့အထိျဖစ္သည္။ အက်င့္ပုတ္လိုက္တာကလည္းႏွစ္ေယာက္မ႐ွိ ၊ အၾကံကလည္းပက္စက္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ထြန္းေစရာကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလူဆိုးကိုမွ ခ်စ္မိသြားခဲ့တာ။
" ကေလးေလး ကိုယ္အခုေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ေနတယ္ "
" မေခၚနဲ႔အဲ့လိုႀကီး အသက္ကျဖင့္ ေျခာက္ဆယ္ထဲဝင္ေတာ့မယ္ ဒါကကေလးလား "
" ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ထြန္းေစရာက ကေလးေလးပဲ ၊ မင္းကိုခ်စ္တာ သိတယ္မလား "
" သိတယ္ေလ "
မင္းေရာင္ ရယ္မိသြားသည္။ ထြန္းေစရာက စေတြ႔တုန္းကအတိုင္း ဂ်စ္ကန္ကန္႐ုပ္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္သူစိတ္မၾကည္တဲ့အခါ မ်က္ေမွာင္ကိုအတင္းေတြကုပ္ၿပီး လူကိုၾကည့္တတ္တာ။ နွစ္ေယာက္လံုးအသက္ေတြႀကီးလာတာ သိသာေပမယ့္ မင္းေရာင္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထြန္းေစရာက ကေလးေလးပဲျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ားက အခုထိၾကည္လင္ေနတုန္း ၊ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ပန္းေရာင္ေျပးေနတုန္း။
" ေဆးလိပ္အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနတာ ထြန္းေစရာ ကေလးေလး ကိုယ့္ကိုနမ္းစမ္းပါ "
မင္းေရာင္က ထြန္းေစရာရဲ႕ေမးေလးကိုဆြဲယူကာ ႏႈတ္ခမ္းကေလးကို ဖိနမ္းပစ္သည္။ ထြန္းေစရာရဲ႕ ကိုယ္ေလးကို လက္ေမာင္းႀကီးေတြၾကားေထြးပိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္း႐ႈံ့ပစ္သည္။ ေဆးလိပ္က အက်င့္ပါေနလို႔ေသာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီႏႈတ္ခမ္းကိုသာအခ်ိန္တိုင္းနမ္းေနရရင္ ယစ္မူးေစမည့္အရာေတြမလိုအပ္ေတာ့ေပ။ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကမွ ကိုယ္ အမွန္တကယ္ ယစ္မူးရာေလးမို႔။
" ကိုယ္မဝေသးဘူး "
ထြန္းေစရာ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ပူထူလာသည္အထိ သူကနမ္းေနေတာ့သည္။ ၾကာေတာ့အိပ္ခ်င္လာ၏။ ေဆးလိပ္အစားသာ သူ႔ကိုနမ္းခြင့္ေပးရမည္ဆိုလ်ွင္ ဒုကၡပါပဲ။
" ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာျဖတ္ယူသြားလိုက္ေတာ့ "
" ကိုယ္က ျဖတ္ရက္ပါ့မလား ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက သူ႔သခင္ကိုယ္ေပၚမွာ႐ွိေနမွ အျမင္တင့္မွာေပါ့ "
" အဘိုးႀကီးေနာ္ ႏုႏုရြရြေတြလာေျပာမေနနဲ႔ ဝၿပီဆို ဖယ္ေတာ့ ခဏေနရင္ သားတို႔လာေတာ့မွာ မင္းေျပာေတာ့ အလုပ္႐ွိေသးလို႔ ကြင္းထဲသြားရမွာဆို "
" အင္း မသြားလည္းရပါတယ္ "
" အိုေကေလ ၿပီးေတာ့ သားတို႔ကိုေတြ႔ခ်င္တယ္ အိမ္ကိုမလာတာ နည္းနည္းၾကာၿပီ မင္းငါမသိေအာင္ ခြန္ငယ့္ကို တစ္ခုခုလုပ္ထားေသးလား "
" ကိုယ္ "
" မလိမ္နဲ႔ေနာ္ "
အကုန္လံုးကိုသိၿပီးေတာ့ ထြန္းေစရာရဲ႕ လက္သီးက မင္းေရာင္နဖူးေပၚေရာက္လာသည္။ နဖူးေခါက္ခံလိုက္ရ၍ မင္းေရာင္ကအံ့ျသတႀကီး။
" မင္းအခုထိ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူးလား ခြန္ငယ္က ငါ့သားအရင္းမဟုတ္ေပမယ့္ သားအရင္းလိုငါခ်စ္ပါတယ္ဆိုမွ ၊ ကေလးေတြအခ်င္းခ်င္းခ်စ္ေနၾကတာကို ဝင္ေမႊေနတာလား ေျပာ "
" ကိုယ္က ဟိုေကာင္ရဟန္ခြန္းသကို ၾကည့္မရလို႔လုပ္တာပါ ၊ ဒီေကာင္က လက္တြဲေဖာ္ရၿပီဆိုၿပီး ဖေအကို ပက္ေကာ္ကလန္ေတြေျပာတယ္ ၊ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔မေပါင္းရရင္ သူ႔ကိုသားအျဖစ္ကစြန္႔လႊတ္လိုက္ပါေတြေတာင္ေျပာေနေသးတာေလ ဒါေၾကာင့္ ၾကည့္မရလို႔ ကုိယ္က ပညာေပးရံုတင္ပါ "
" ကေလးေတြကိစၥကို ဝင္မပါပဲေနၾကရေအာင္ သူတို႔လည္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္ေနၾကၿပီ ၊ ဒါေၾကာင့္ ဝင္မပါပဲေနရေအာင္ ေနာက္တစ္ခါဝင္ပါရင္ မင္းေသမယ္ ၾကားလား "
" အာ့ အား ၾကားပါတယ္ ေနာက္မပါေတာ့ဘူး စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ "
ထြန္းေစရာက အားရပါးရေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။ ဆံပင္ေတြဆြဲခံရလို႔နာေနေပမယ့္ ထြန္းေစရာကရယ္ေနေတာ့ မင္းေရာင္စိတ္မဆိုးမိပါ။ သူေပ်ာ္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ရယ္တာေလးေတြ ၊ စိတ္ဆိုးတာေလးေတြကို အခုမွပဲ ျမင္ရေတြ႔ရေတာ့သည္။ သူမ႐ွိေတာ့ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီး အထီးက်န္ေနခဲ့ရတာ ၊ အသည္းႏွလံုးကို ေရခဲထားၿပီး သားႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း စည္းကမ္းေတြတင္းၾကပ္ထားခဲ့တာ။
" ထြန္းေစရာ မင္းကိုမ်က္စိေ႐ွ႕ကကိုအေပ်ာက္မခံႏိုင္ဘူး ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာတိုင္း မင္းလိုက္ခဲ့ရမယ္ ၊ ကိုယ့္ကိုနားလည္တယ္မလား မင္းကအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ ကိုယ္အရမ္းအထီးက်န္ခဲ့တယ္ "
" ငါသိပါတယ္ မင္းဘယ္သြားသြား မင္းေဘးမွာပဲေနေပးမွာ ၊ ငါအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းအရမ္း႐ုန္းကန္ခဲ့ရမွာ နားလည္ပါတယ္ ေနာ္ "
ထြန္းေစရာက မင္းေရာင္မ်က္ႏွာကို ဖြဖြကိုင္လို႔ နဖူးကိုနမ္းသည္။
" ေနာက္ထပ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္မသြားေတာ့ဘူး မင္းအနားမွာ ထာဝရေနမွာ မင္းေရာင္ ၊ အတူအသက္ႀကီးၿပီး အတူအိုမင္းၾကမယ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြထိ ေနာ္ ခ်စ္တယ္ မင္းကိုအျမဲတမ္းခ်စ္ေနမွာ "
" ကိုယ္က ပိုပါတယ္ "
" အင္း ငါသိပါတယ္ မင္းေရာင္ ငါသိပါတယ္ "
ငယ္စဥ္ကေပးခဲ့တဲ့ ကတိသစၥာေတြက အနာဂတ္မွာ ပိုၿပီးခိုင္မာလာခဲ့သည္။ လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တာကို အျပစ္တစ္ခု ၊ က်ိန္စာတစ္ခု ၊ ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုလို သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို အံတုၿပီး သူတို႔ဒီအေျခအေနအထိေရာက္ခဲ့ၾကၿပီ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြက ႏုပ်ိဳေနဆဲပါပဲ။
TBC~~~
5.3.2022
Unicode
" ဘာ နောက်တစ်ဗိုက်လား တည်မြဲကမ်ဘာ မင်းကွာ!! "
" တော်တော်စွမ်းတဲ့ကောင်ပဲ မင်းက အထင်တောင်ကြီးသွားတယ် အလုပ်များနေတဲ့ကြားက ဘယ်လိုတောင် "
သက်နိုင်ဦးက တောက်ခေါက်ကာ တည်မြဲကိုကြိမ်းမောင်းနေတာဖြစ်သည်။ တည်မြဲတို့အိမ်ကို လာလည်ကြတဲ့ သုံးယောက်က မှိုင်းညို့ ရဲ့ဗိုက်ကိုမြင်တော့ မျက်လုံးတွေပြူးသွားကြတာဖြစ်သည်။ တီရှပ်အပွကြီးကိုဝတ်ထားပြီး ပေါင်တိုဘောင်းဘီနဲ့ မှိုင်းညို့ကလည်း သူတို့ကိုမြင်တော့ ရှက်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတာ အခုထိထွက်မလာသေး။ စွမ်းတာတော့တော်တော်စွမ်းတဲ့ကောင်။
" မှိုင်းညို့ ဟေ့ကောင် အခုမှရှက်မနေနဲ့တော့ မင်းကလဲ ထွက်လာခဲ့စမ်းပါအခန်းထဲက အချင်းချင်းတွေပဲကို "
" အေးလေကွာ ဒီမှာငါတို့တွေပဲရှိတာ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ "
ခဏကြာတော့ အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ခေါင်းလေးထွက်လာသည်။ မျက်နှာကရဲနေတာမို့ သက်နိုင်ဦးတို့ဆက်မစတော့ပါ။ အခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ကောင်က ဘောင်းဘီအရှည်သွားလဲတာဖြစ်လိမ့်မည်။ ဖွေးဥနေတဲ့အသားအရည်က ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့အပြင် ဆံပင်တွေကလည်း ဂုတ်လောက်အထိရှည်နေတာမို့ သူ့ပုံစံလေးက လွနေ၏။ သက်နိုင်ဦးက ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတာမြင်တော့ တည်မြဲက စိတ်ပုတ်စွာပင် မျက်လုံးကိုလက်နဲ့ ကာပစ်လိုက်သည်။
" အဲ့ဒါငါ့အပိုင် ငါ့ဟာ "
" အေးပါ မင်းဟာမှန်းသိပါတယ် ဒါပေမယ့် သူ့ပုံစံက အရင်မြင်နေကြပုံမျိုးမဟုတ်တော့ သိတဲ့အတိုင်းလေ သူဘယ်တုန်းက ဆံပင်အရှည်ထားဖူးလို့လဲ "
အနားရောက်လာသူ၏လက်ကိုကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မို့ တအားရှက်နေပုံရ၏။ နားရွက်တွေရဲနေပြီး မျက်တောင်ကိုပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်နေတော့ အသည်းယားလာသည်။ ကျစ်! ဒီကောင်တွေထိုင်နေလို့ပေါ့ မဟုတ်ရင် နမ်းပြီးပြီ။ သူ့ဆံပင်တွေကလည်း တော်တော်လေးရှည်နေပြီဖြစ်သည်။ သားအမြဲကြည့်နေတဲ့ TXTထဲက Beomgyuရဲ့ ဆံပင်ပုံစံမျိုး။ သားက တအားသဘောကျနေ၍ သားအဖသုံးယောက်လုံးကို ပုံစံတူညှပ်ခိုင်းထားတာဖြစ်သည်။ သူ့ဆံပင်တွေက ပျော့အိနေပြီး ရှန်ပူနံ့မွှေးကြိုင်နေသည်။
" မျက်လုံးကြီးလည်းပြေးကပ်သွားဦးမယ် တော်ရုံကြည့်ပါဟ မင်းတို့ကအမြဲတမ်းတွေ့နေရတာကို "
" ဘာဖြစ်လဲ ငါ့ယောကျာ်းငါကြည့်တာ "
" မင်း! "
" တော်ကြပါတော့ကွာ မင်းတို့ကလဲ ၊ ဒီနေ့ပိတ်ရက်မို့ သောက်ဖို့လာကြတာမလား ငါပြင်လိုက်မယ် ၊ မောင်ကတော့ သိပ်မသောက်ရဘူးနော် ကလေးတွေကလည်း မောင့်ဆီကအနံ့ရရင် အကပ္မခံတာ သိတယ္မလား "
" အင်း သိတယ် မင်းဒီမှာအေးဆေးထိုင်နေ ငါလုပ်လိုက်မယ် "
" ဖေကြီး! ချီဦး "
" ချီမယ်ကွာ! "
" သားကိုရော "
" သားကိုလည်း ချီမယ်ကွာ "
သားနှစ်ယောက်ကို စွေ့ခနဲစွေ့ခနဲကောက်ချီပြီး အားရပါးရနမ်းနေတဲ့ မောင့်ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ တည့်နေတုန်းတော့ အကောင်းပဲ။ ကလေးတွေငိုရင် သူကချော့ချင်တာမဟုတ်။
" မနိုင်မနင်းမချီနဲ့လေ ပြုတ်ကျကုန်ရင် ဒုက္ခပါပဲ "
" ကျစ်! ပြုတ်မကျပါဘူးကွာ နော် သားတို့ ဖေဖေကအရမ်းစိတ်ပူလွန်းနေတာလို့ ပြောလိုက် ၊ ဖေကြီးက ဗလကြီးတာသိတယ်မလား "
" ဟုတ် ငယ်တို့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဖေဖေ ၊ ဖေကြီးက စူပါမန်းလေ "
ပြောမနိုင်တဲ့သားအဖတွေကို လွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးမှငိုသံထွက်လာရင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သာချော့တော့။
" မှိုင်းညို့ မင်းဗိုက်က အဆင်ပြေရဲ့လား ခြောက်လလောက်ရှိရောပေါ့ "
" ဟုတ်တယ် ခြောက်လကျော်ပြီ ဒီတစ်ခါက သမီးလေးလေ ၊ မောင်က သမီးလေးလိုချင်တယ်လို့ပြောခဲ့တာ "
" မင်း သူ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲနော် နှစ်တွေကြာနေပြီဆိုပေမယ့် ငါမင်းကိုအမြဲလေးစားနေတုန်းပဲ "
" ငါက မောင်လိုချင်တာကို ဖြည့်စည်းပေးချင်ရုံတင်ပါ ၊ မောင့်ကိုချစ်ရတာ ငါပျော်တယ် "
" မင်းကမှတကယ့် psychoကောင်ပဲကွ ဒီလောက်အချစ်ကြီးရသလား "
တိမ်ယံက ကြောက်ဟန်ဆောင်ပြတော့ ရယ်သံများထွက်လာသည်။ ခန့်ကတော့ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ဖြစ်နေ၏။ သူတို့တွေလည်းတစ်ဖြည်းဖြည်းအသက်ကြီးလာကြပြီ။ လူငယ်လေးတွေကနေ လူလတ်ပိုင်းအရွယ်တွေဖြစ်နေကြပြီ။ အချိန်တွေကအကုန်မြန်လွန်းလို့ ရပ်ထားလိုက်ချင်သည်။ ဒီထက်ပိုပြီးအသက်မကြီးချင်သေးဘူး ၊ ချစ်တဲ့သူတွေနဲ့ အချိန်အကြာကြီးနေချင်သေးတာ။
" ဖေဖေ ငယ်အိပ်ချင်တယ် ငယ့်ကိုချော့သိပ် "
တတောက်တောက်ပြေးလာပြီး ဆိုဖာပေါ် ကုန်းတတ်သည်။ ပြီးတာနဲ့ ခေါင်းလုံးလုံးလေးက ညို့ပေါင်ပေါ်တင်လာပြီး ဗိုက္ကို သူ့လက်တွေနဲ့ပွတ်ကာ တဖျက်ဖျက်နမ်းသည်။ အကျီအပွကြီးထဲ ခေါင်းနှစ်ပြီး ဗိုက်ကိုနှိုက်နေတာကြောင့် ဖင်လုံးလုံးလေးကိုတစ်ချက်ရိုက်လိုက်ရသေးသည်။ သားကြီးသက္ကကတော့ သူ့ဦးလေးတွေရဲ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အနမ်းခံနေပြီဖြစ်သည်။ ဦးလေးတွေကအလိုလိုက်တော့ ညီအကိုနှစ်ယောက်က တစ်ခါတစ်လေဆို ဗိုလ်ကျချင်သေးတာ။
" ကမ်ဘာလုံး ဟေ့ကောင် မင်းအဖေကိုချွဲမနေနဲ့ လာ ဦးချော့သိပ်မယ် "
" လာဝူး ဖေချော့သိပ်တာပဲခံချင်တာ "
" ဘာကြ! လာစမ်း "
" ဦးဦးယံနော် ခစ် ခစ် ယားတယ် ဟီး "
တိမ်ယံက ခြေထောက်တုတ်တုတ်လေးနှစ်ချောင်းကိုဆွဲကာ ချီပြီး ကလိထိုးတော့ ငယ္က လှိမ့်နေအောင်ရယ်သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူကိုမနိုင်တော့ မောပြီး ပင်ပန်းသွားပုံပင်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တိမ်ယံ့လက်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ဟောက်တောင်ဟောက်နေသေးသည်။ ကလေးဆိုတော့လည်း အပူအပင်ကင်းလိုက်တာ။
" အိုင်းစတိုင်း သားဖေဖေဗိုက်က ဘာလို့ဖောင်းနေတာလဲ ဦးမသိလို့ "
" My little sister "
" ညီမေလး မွေးလာလို့ သားဖေဖေက သားကိုမချစ်တော့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင် "
" ဖေက ဘက်မလိုက်တတ်ဘူး "
" ဟေ ဟား ဟား ဘက်မလိုက်တတ်ဘူး ဟုတ္လား "
" အွန်း "
" သားက ညီမေလးကိုခ်စ္လား "
" မွေးလာမှ ပြောပြမယ်လေ "
သက်နိုင်ဦးက အော်ရယ်နေပေပြီ။ အေးပေါ့ မွေးမလာသေးပဲ ဘယ်လိုပြောနိုင်မှာလဲ။ တည်မြဲကမ်ဘာနဲ့မှိုင်းညို့ရဲ့ သားတွေက တစ်ခုခုတော့ တစ္ခုခုပဲ။ ရယ်ရတာ မျက်ရည်ပါထွက်တဲ့အထိ စကားကလည်း တတ်လိုက်တာလွန်ပါရော။
" မလွယ်ဘူးဟေ့ မင်းတို့သားတွေက "
" အဲ့ဒါငါနဲ့တူလို့လေ smartဖြစ်တယ်ခေါ်တယ် ၊ ဒီမှာသောက်ကြ အမြည်းက ခဏနေရင်လာပို့လိမ့်မယ် "
" ဟာ သောက်ပြီဟေ့ "
" မင်းတို့ကောင်တွေ လာသောက်ကြတာလား "
အပြင်ကပြန်လာတဲ့ ဦးခန့်နဲ့ ဒေါ်လေးနွယ်ရွှေက တည်မြဲတို့ကိုမြင်တော့ အနားရောက်လာကြသည်။
" ဦးခန့် ဝင်ဆော်ဗျာ "
" တော်ပြီကွ အသက္က ငယ်တော့တာမဟုတ်တော့ ဘီယာကိုရှိန်နေပြီ ခန္တာကိုယ်က မခံနိုင်မှာကြောက်လို့ "
" တစ်ခွက်နှစ်ခွက်လောက်က ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဗျ ဘီယာဆိုတာလည်း အများကြီးမသောက်ရင်ရပါပြီ ဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်ပေါ့ကွာ "
" အပြောတော့ကောင်းသားပဲ မင်းတို့က ၊ ငါတော့ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိတယ် တော်ကြာဆေးမဖြစ်ပဲ ဘေးဖြစ်နေမှာစိုးလို့ "
" ဘာလဲ အန်တီကမသောက်ခိုင်းလို့လား "
" ဟာ ဟေ့ကောင်တွေ လူကြီးကိုနောက်စရာလား "
လူပျိုကြီးကရှက်သွားပုံပေါ်သည်။ အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ဘီယာတွေကောက်မော့လို့။ တည်မြဲမေမေ့ကိုကြည့်တော့ မေမေကလည်း မျက်တောင်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ဖြစ်သည်။ ဒီနှစ်ယောက်ကလည်း တစ္ခုခုပဲ။ ဦးခန့် မေမေ့ကိုချစ်နေတာ တည်မြဲအစတည်းကသတိထားမိသည်။ ဒါကြောင့်လည်း တည်မြဲဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ဦးခန့်က မေမေ့ဘေးမှာရှိနေပေးတာ။ အဖေမရှိတော့တဲ့ တည်မြဲကို အဖအရာကေန၍ သွန်သင်ပေးခဲ့တာလည်း ဦးခန့်ပဲဖြစ်သည်။ ဦးခန့်က တည်မြဲရဲ့ ဒုတိယအဖေနေရာမှာရှိသည်။ ပြီးတော့ မေမေကလည်း ဦးခန့်အပေါ် မေတ္တာရှိနေပြီဆိုတာ သိပါသည်။ အသက်တွေလည်းကြီးကြပြီ ၊ သင့်တော်တာမသင့်တော်တာ အသာထား ၊ မေမေလည်း ဘဝသစ်တစ်ခုစသင့်ပြီထင်ပါသည်။
" မနောက်ကြနဲ့တော့ ဦးခန့်ကစတာမကြိုက်ဘူးတဲ့ "
မေမေကတော့ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွားပြီဖြစ်သည်။
" မောင် သားငယ်ကိုအခန်းပြန်ပို့လိုက်ဦး ၊ သောက်ကြမှာဆိုရင် "
" ပို့လိုက်မယ် သားကြီးရော "
" သူ့အဘွားအခန်းထဲ ပါသွားတယ် "
အိပ်ပျော်နေတဲ့သားငယ်ကို ပွေ့ကာ အခန်းပြန်ပို့လိုက်သည်။ လေအေးပေးစက်ကိုသေချာချိန်ပေးခဲ့ပြီးမှ စောင်ပါးလေးခြုံပေးလိုက်သည်။
" ဖေကြီး ညီလေးရော "
" ညီလေး အိပ်ပျော်နေပြီ သားကေရာမအိပ္ဘူးလား "
" ကောင်းကောင်းရောက်နေတယ် "
" ဘာ "
" ဦးဟိန်းနဲ့ လာတာ "
တည်မြဲအပြင်ထွက်ကြည့်တော့ ဦးကောင်းမွန်ဟိန်းနဲ့သူ့သားက ဧည့်ခန်းထဲမှာ။ ဒီနေ့ဧည့်သည်တွေ အိမ်ကိုတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်နေတာပါ့လား။ သားကြီးက ဦးကောင်းမွန်ဟိန်းကိုတော့ ကောင်းကောင်းသိသည်။ သျှန်ဆက်ကောင်းက အမြွှာနှစ်ယောက်ကို ကလေးမော်ဒယ်အဖြစ်ခေါ်ဖို့သူ့အဖေကိုပြောတော့ သူ့အဖေက တည်မြဲကိုအကျိုးအကြောင်းရှင်းပြပြီး လာကမ်းလှမ်းတာ။ အစကလက်မခံဖို့လုပ်ပေမယ့် မှိုင်းမဟာသွေးက အတင်းလက်ခံခိုင်းတာနဲ့ တည်မြဲလက်ခံပေးလိုက်တာ။ ကိုယ်ဝန်သည်က စိတ်ကလက်တစ်ဆစ်နဲ့ စိတ်ဆိုးအောင်လုပ်မိရင် အထုတ်ဆွဲပြီး အိမ်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်တာဆိုတော့ အလျော့ပေးရတော့သည်။
" ဦးကောင်းမွန်ဟိန်း ဆောရီးဗျာ ကျွန်တော် သားကိုအခန်းပြန်ပို့နေလို့ "
" ရပါတယ် ကိုတည်မြဲ အချင်းချင်းတွေပဲကို "
" လာရင်းကိစ္စက "
" ဒီနေ့ ကျွန်တော့်မွေးနေ့မို့ အလှူလုပ်ရင်း ၊ ကြက်ဆီထမင်းလာပို့တာ ၊ သားကလည်းလိုက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ "
" ဦးဦးဖေဖေ ငယ်ရော "
" ဟင် သားငယ်အိပ်နေတယ် ကောင်းကောင်း ဟိုအခန်းထဲဝင်သွားလိုက်နော် "
သျှန်ဆက်ကောင်းဆိုတဲ့ကလေးက ညို့ကို ဦးဦးဖေဖေဟု စခေါ်တုန်းက ညို့အံ့သြသွားသေးတာ။ ကောင်းကောင်းက သားငယ်ကိုတော်တော်ခင်တွယ်ပုံရသည်။ သားငယ်ကသွက်ပြီးချွဲတတ်တော့ တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်တဲ့ကောင်းကောင်း ချစ်တာလည်းမဆန်းလှပေ။ မောင်နဲ့ ဦးကောင်းမွန်ဟိန်းက အလုပ်အကြောင်းတွေပြောနေကြတော့ ညို့လည်း သားကြီးနဲ့ ကူဆော့ရင်း ဦးခန့်မေးတာတွေကိုဖြေနေလိုက်တော့သည်။ ညို့ သမီးလေးကို ရေတာ့ ဦးခန့်က မောင့်ကို တော်တော်လေးဆူလိုက်သေးသည်။ သားအိမ်ပြန်မထုတ်တော့ရင်တောင် အတူနေဖြစ်တဲ့အခါ အကာအကွယ်သုံးပါဟု ခဏခဏပြောတတ်သည်။ သို့သော် တဇွတ်ထိုးဆန်တဲ့ မောင့်ကြောင့် သမီးလေးတစ်ယောက်တော့ အဖက်တင်သွားပြန်ပြီဖြစ်သည်။
" ငယ် ကိုယ်ဝင်လာမယ်နော် "
အခန်းထဲက အေးနေတာကြောင့် လေအေးပေးစက်ကိုနည်းနည်းလျော့ချလိုက်သည်။ ငယ့်အခန်းလေးက မိုးပြာရောင်ဖြစ်ပြီး အိပ်ယာနဲ့ နံရံတွေမှာလည်း marvel ပုံတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေသည်။ အပြာလွင့်လွင့်အိပ်ယာလေးပေါ်မှာ ငယ္က ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတာမို့ ကောင်းကောင်း အိပ်ယာပေါ်တတ်လိုက်သည်။ ငယ္က နှုတ်ခမ်းတွေစူထော်သွားကာ ပတ်လက်လှန်အိပ်လာပြန်၏။ စောင်နဲ့ကင်းကွာသွားတာကြောင့် ခဲရောင်ဘောင်းဘီတိုလေးက ပေါင်လယ်ထိလိပ်တတ်သွားသည်။ တီရှပ်အဖြူလေးကလည်း အထက်လန်နေတာကြောင့် ဖွေးဥနေသည့်ဗိုက်လေးက ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်ဖြစ်နေ၏။ ကလေးဆိုတော့ အသားအရည်လေးတွေကနုဖက်ပြီး အိထွေးနေသည်။ ငယ်ခြေထောက်လေးတွေကို ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ကြည့်တော့ ချောမွတ်နေတဲ့ အရေပြားလေး။ ခြေသလုံးလေးကရှင်းပြောင်နေပြီး အမွှေးနုလေးတွေတောင်မရှိသေးပေ။ ငယ့်ခြေသလုံးလေးတွေပြီးတော့ ဗိုက္ကေလးကို အကြည့်ရောက်သွားသည်။ အကျီကိုဆွဲချပေးပြီးနောက် ငယ့်ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ကောင်းကောင်းအသာဆွဲညှစ်မိ၏။ နို့ကိတ်ကလေးလို အိစက်နူးညံ့နေသည့်အပြင် ကောင်းကောင်းရဲ့လက်ရာကငယ့်ပါးလေးမှာထင်သွားသေးသည်။ မျက်ခွံလေးတွေက သွေးကြောမျှင်ခရမ်းရောင်လေးတွေရှိနေပြီး ငယ့်နှာသီးထိပ်လေးက လုံးနေသည်။
ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေက ကလေးသဘာဝအတိုင်း ပါးလျနေ၏။ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးတွေပထမဆုံးထိတွေ့ရာက ကောင်းကောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေဖြစ်နေတာ ဝမ်းသာမိသည်။ အဲ့ဒီနေ့က ငယ်လေးကိုသာမတွေ့ခဲ့ရင် ကောင်းကောင်းတစ်သက်လုံး ကလေးချစ်တတ်မှာမဟုတ်ပေ။ အခုလည်း ငယ်လေးကလွဲရင် ဘယ္ကေလးကိုမွ မချစ်ပါ။ ငယ်လေးရဲ့အမြွှာအကိုကတော့ ယောက်ဖလေးဖြစ်တာကြောင့် ချော့ပြီးပေါင်းထားမှာဖြစ်သည်။
" ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ ငယ်ရယ် "
ကောင်းကောင်းက ငယ့်ကိုယ်လေးကိုအုပ်မိုးပြီး နို့ကိတ်ကလေးလိုဖောင်းအိနေတဲ့ ပါးလေးကိုမွှေးပစ်လိုက်သည်။ ငယ်ကအင့်ခနဲအသံထွက်လာတော့ ခဏခွာလိုက်ပြီးမှ ငယ့်နှုတ်ခမ်းနီတာရဲလေးကို ကောင်းကောင်းဖိနမ်းလိုက်၏။ ကောင်းကောင်းအသက်က 14 နှစ်ဆိုပေမယ့် သိသင့်သိထိုက်တာအကုန်လုံးကိုသိသည်။ ငယ့်အပေါ် ဘယ်လိုသဘောထားလည်းဆိုတာလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိသည်။ ငယ့်ကို အပိုင်လိုချင်သည်။ လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်လိုမျိုး။ အိမ်ထောင်ဖက်တစ်ယောက်လိုမျိုး။ ငယ့်လက်ဖောင်းဖောင်းလေးတွေကလည်းအိစက်နေပြီး လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေကလည်း နီတာရဲလေးတွေ။
" ငယ့်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကိုသာ စာဖွဲ့ပြရရင် ကိုယ်တော့အသည်းယားလို့ ရူးသွားလိမ့်မယ်ထင်တာပဲ "
အပြင်ပြန်မထွက်ခင် ငယ့်နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို ကောင်းကောင်းနမ်းပစ်ခဲ့သေးသည်။ ငယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပစ်ခဲ့တာ ငယ်သတိထားမိသွားလောက်လား။ အပြင်ထွက်မယ်ကြံတော့ တံခါးပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ယောက်ဖလေးကိုမြင်လိုက်ရသည်။
" ယောက်ဖလေး မြင်သွားလား "
" ယောက်ဖလေး? "
" အင်း ဟုတ်တယ် အကိုက တစ်ချိန်မှာ ငယ့်ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး ယောက်ဖလေးက အကို့ယောက်ဖဖြစ်လာမှာ ၊ ယောက်ဖလေး ငယ့်ကိုကိုယ်နဲ့သဘောတူလား "
" ဖေနဲ့ ဖေကြီးလိုလား "
" ယောက်ဖလေးက သဘောပေါက်လွယ်သားပဲ ဟုတ်တယ် အကိုနဲ့ငယ်က ဦးဦးဖေဖေတို့လို ဖြစ်လာမှာ ယောက်ဖလေး ပေးထားတဲ့ကတိကိုမှတ်ထားနော် ယောကျာ်းဆိုတာ ကတိတည်ရတယ် "
" အင်း "
" ငယ့်ကို ပေးမလား အကို့ဆီ "
" ညီလေး သေဘာ "
ကောင်းကောင်း ယောက်ဖဖြစ်သူကိုအံ့သြမိသည်။ ခုနှစ်နှစ်ပဲရှိသေးတယ်ဆိုပေမယ့် ကောင်းကောင်းဆိုလိုချင်တာကိုနားလည်တဲ့အပြင် စဉ်းစားညဏ်လည်းရှိသေးသည်။ ကိုယ့်တစ်ဖက်သက် ခံစားချက်ကိုဦးစားမပေးတဲ့ကလေးဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ တစ်ဖက်လူစိတ်ချမ်းသာဖို့များ တမင်ပြောပေးတာလားလို့ အကဲခတ်ကြည့်တော့လည်း မဟုတ်ပါ။ ဒီကေလးက အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်ပြီး စကားကိုလိုရင်းပဲပြောတတ်တာ။
" ဟုတ်ပါပြီ လာ အကိုနဲ့ ရှေ့သွားရအောင် "
ငယ်မနိုးသေးတာကြောင့် ကောင်းကောင်းနဲ့ သက္ကက ခြံထဲမှာ ဆော့နေကြတော့သည်။ ငယ်နိုးလာရင် စိတ်ကောက်ဦးမှာတော့သေချာပါသည်။ ဆော့တယ်အမည်ခံပေမယ့် တကယ်တမ်းမှာတော့ ကောင်းကောင်းက ယောက်ဖဖြစ်သူကို အချိူသပ်နေတာဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက အဆော့မက်တဲ့အထဲမပါတာကြောင့် လမ်းလျှောက်လို့ဝသွားချိန်မှာ ကောင်းကောင်းက mac bookတစ်လုံးနဲ့ သက္ကကို TXT အဖွဲ့ရဲ့ MVတွေပြနေလိုက်သည်။ ညီအကိုနှစ်ယောက်လုံး TXTကြိုက်မှန်း သိပြီးသား။
" သား ကောင်းကောင်းရေ ဖေဖေတို့ပြန်ကြမယ်ဟေ့ "
" ခဏေလး ဖေဖေ ကျွန်တော်ငယ့်ကိုနှုတ်ဆက်ခဲ့ဦးမယ် "
" ဟေ! "
အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားတဲ့ သားဖြစ်သူကြောင့် ဦးကောင်းမွန်ဟိန်းဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ။
" တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ သားက သူ့ညီကိုခင်နေလို့နေမှာပါ "
" မဟုတ္တာ ရပါတယ် ကလေးတွေအတွက် အကိုကြီးတစ်ယောက်ရလိုက်သလိုပါပဲ ၊ နောက်နေ့တွေလည်း ကောင်းကောင်းပျင်းရင် အိမ်ကိုလာခိုင်းလို့ရပါတယ် ၊ သားငယ် နိုးနေပြီလား "
ကောင်းကောင်းလက်ပေါ်မှာ ငယ်ကအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ပါလာ၏။ ကောင်းကောင်းကလည်း ငယ့်ကိုအရုပ်ကလေးလိုချီထားတာမှ တယုတယ။ သားကြီးများဝမ်းနည်းသွားမလားဟုကြည့်လိုက်တော့ သားကြီးက ခန့်ပေါင်ပေါ်မှာ ကြွကြွရွရွလေးထိုင်နေသည်။ လူတိုင်းကိုထိုင်ခုံလို့များသဘောထားနေသလားမသိ။ ဦးလေးတွေကလည်း အလိုလိုက်တော့ ဘာမှမပြောကြတဲ့အပြင် တရွတ်ရွတ်တောင်နမ်းနေလိုက်သေးသည်။
" ငယ် နိုးပြီပေါ့ "
" ဟုတ် ငယ်နိုးပါပြီ "
" ကျွန်တော်အထဲသွားတော့ ငယ်ကနိုးနေပြီမို့ ခေါ်လာလိုက်တာ "
" ကောင်းကောင်းက ပြန်တော့မှာလား "
" ငယ္ကေရာ ပြန်စေချင်ပြီလား "
သားဖြစ်သူကိုမေးခွန်းထုတ်နေတာမို့ တည်မြဲ ဟွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ အဆော့မက်တဲ့ကလေးက ပြန်ပါလို့တော့ဘယ်ပြောပါ့မလဲ။
" မနက်ဖြန်မှ ငယ်နဲ့လာဆော့ပေးလေ နော် ကောင်းကောင်းက လူကြီးဆိုတော့ စာတွေလုပ်ရဦးမှာ "
ကောင်းကောင်းနည်းနည်းတော့စိတ်ဓာတ်ကျသွားပေမယ့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ငယ်နဲ့ ကြာကြာလေးရှိချင်သေးပေမယ့် ငယ်ကိုယ်တိုင်ကပြောနေမှတော့ ပြန်ရတော့မှာပေါ့။
" ဒါဆို ကိုယ်ပြန်တော့မယ် နောက်နေ့တွေမှ လာခဲ့တော့မယ် "
ငယ္က ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ရယ်ပြသည်။ လူကြီးတွေရှေ့မှာမို့ ငယ့်ကိုမနမ်းတော့ပဲ အကြွေးမှတ်ထားမည်။ နောက်နေ့မှအတိုးချနမ်းပစ်မယ်။
" တာတာ့ ကိုယ်ပြန်ပြီ "
" ဘိုင့်ရီး "
ကောင်းကောင်းတို့ကားလေးထွက်သွားမှ ငယ္က ညို့လက်ကိုလာဆွဲ၏။ ညို့ကဗိုက်လေးကိုပွတ်ရင်း ငုံ့ကြည့်ကာပြုံးပြတော့ သားငယ္က သွားတန်းလေးများပေါ်အောင်ရယ်ပြလာသည်။
" ကောင်းကောင်းက သားကိုအရမ်းခင်နေတာဆိုတော့ သားကမဆိုးရဘူးနော် "
" ဟုတ် ဒါပေမယ့်တစ်ခါတစ်လေကျရင် ကောင်းကောင်းကအရမ်းနမ်းတာပဲ ငယ့်ပါးလေးတွေ နာတယ် ဖေဖေ "
" သားကိုချစ်လို့နေမှာပေါ့ သားရဲ့ နောက်ဆိုဖွဖွလေးနမ်းလို့ပြောပေါ့ "
" ဟွန်း မြှောက်ပင့်ပေးမနေနဲ့ တစ်ခါတည်းလိုက်သွားနေမှဖြင့် "
" မောင်ကတော့လုပ်ပြန်ပြီ သားကို တိုလို့ကိုမဆုံးတော့ဘူး "
" အခုခေတ်ကလေးတွေကမလွယ်ဘူးလေ ဟိုကောင်လေးကိုပဲကြည့် ဆယ့်လေးနှစ်ပဲရှိသေးတယ် မသိသင့်တာတွေရော သိသင့်တာတွေရောသိနေပြီ သူ့ကိုယ်သူ တကိုယ်ကိုယ်နဲ့ပြောနေတာ အမြင်ကိုကပ်တယ် "
" သြော် ဒါကတော့မောင်ရယ် ကလေးတွေပဲကို ပြီးတော့ ကောင်းကောင်းက သားတို့အပေါ်မကောင်းတာမှမဟုတ်ပဲ နားလည်ပေးလိုက်ပါ "
မောင်ကသက်ပြင်းချကာ သူ့သားကိုချီပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွား၏။ ဖီးလစ်နဲ့ယယ်ရီပြောသလိုပဲ မောင်နဲ့ ဖေကြီးကတော်တော်လေးတူသည်။ အဖေနဲ့တူတဲ့ ယောကျာ်းကိုရှာဆိုတဲ့စကားပုံက ညို့မှာမှလာဖြစ်နေသည်ထင်သည်။ ရယ်လည်းရယ်ချင်သည်။ သူ့သားတွေကို သူများလုသွားမှာစိုးရိမ်နေတာက သားတွေအပေါ် အရမ်းအချစ်ကြီးလို့ပဲနေမှာ။
<<<<<<
>>>>>>
" ဦးမင်းရောင် ဒီကိုလာပါဦး "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ မိန်းမ "
" ဘယ်သူကမိန်းမလဲ ခင်ဗျားယူထားတဲ့ကောင်က အထီးကြီး ဒီကိုလာပါဦး ဒီမှာဆေးလိပ်တွေ အသက်လည်းကြီးပြီ ဆေးလိပ်တွေ အရက်တွေ မသောက်ပါနဲ့လို့ အတန်တန်ပြောထားရဲ့သားနဲ့ "
မင်းရောင်မှာ မျက်မှန်ကိုအသာချွတ်လို့ ထွန်းစေရာရဲ့ခါးလေးကို နောက်ကနေသိမ်းဖက်လိုက်သည်။ သူစိတ်တိုလာရင် ခင်ဗျားတွေ ကျုပ်တွေပါသုံးလာတာဆိုတော့ အခြေအနေမကောင်းမှန်းသိသာသည်။
" ခက်ပါရောကွာ ကိုယ့်ကိုဆေးလိပ်မသောက်စေချင်ရင် တစ်ခုတော့လုပ်ပေးရမယ် "
" ပြောကြည့်ပါဦး "
" ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာတဲ့အချိန်တိုင်း ကိုယ်ကမင်းကိုပဲနမ်းမယ်လေ အရက်သောက်ချင်လာတဲ့အချိန်တိုင်း ကိုယ်နဲ့အတူနေပေးပေါ့ ဒါဆိုအရက်သောက်ချိန်လျော့သွားမယ် မဟုတ္လား "
" မလှိမ့်တပတ်တွေလာပြောမနေနဲ့ "
ပါးစပ်ကအကန်တွေပြောနေပေမယ့် ထွန်းစေရာရဲ့နားရွက်လေးတွေကရဲနေ၏။ မင်းရောင်ရယ်လိုက်ပြီး ထွန်းစေရာကို တင်ပါးလေးမှပင့်ချီလိုက်သည်။
" ဘာလုပ္တာလဲ အခုချပေး "
" အိပ်ယာပေါ်ရောက်ရင်ချပေးမယ် "
" ဘာဗ်!! "
" ကိုယ်ကရိုးရိုးသားသားပြောတာလေ မင်းကဘာတွေတွေးနေတာလဲ "
ထွန်းစေရာ ရှက်ပြီး မျက်မှောင်တွေကုပ်သွားသည်။ အသက်တွေက ငါးဆယ်ကျော်လို့ခြောက်ဆယ်ထဲဝင်ကာနီးနေပြီ ၊ လူကြီးတွေဖြစ်လို့ဆံပင်ဖြူတောင်ထွက်နေကြပြီ။ ဒီလူကေတာ့ နုပျိုလို့ကောင်းတုန်းပဲ။ လေ့ကျင့်ရေးဆင်းထားတဲ့အတွက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကဖွံ့ထွားပြီး တောင့်တင်းနေ၏။ ကျောင်းသားဘဝတည်းက မင်းရောင်နဲ့အခုမင်းရောင်က ဘာမှကွာခြားမနေပေ။ မင်းရောင်က ထွန်းစေရာထက်အရပ်ရှည်ပြီးလူကောင်ထွားသည်။ မင်းရောင် သူ့ကိုနောက်ကသိုင်းဖက်လိုက်ရင် ထွန်းစေရာကိုယ်လေးမြုပ်သွားတဲ့အထိဖြစ်သည်။ အကျင့်ပုတ်လိုက်တာကလည်းနှစ်ယောက်မရှိ ၊ အကြံကလည်းပက်စက်သေးသည်။ ဒါပေမယ့် ထွန်းစေရာကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒီလူဆိုးကိုမွ ခ်စ္မိသြားခဲ့တာ။
" ကလေးလေး ကိုယ်အခုဆေးလိပ်သောက်ချင်နေတယ် "
" မခေါ်နဲ့အဲ့လိုကြီး အသက်ကဖြင့် ခြောက်ဆယ်ထဲဝင်တော့မယ် ဒါကကေလးလား "
" ကိုယ့်အတွက်တော့ ထွန်းစေရာက ကလေးလေးပဲ ၊ မင်းကိုချစ်တာ သိတယ္မလား "
" သိတယ်လေ "
မင်းရောင် ရယ်မိသွားသည်။ ထွန်းစေရာက စတွေ့တုန်းကအတိုင်း ဂျစ်ကန်ကန်ရုပ်ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့်သူစိတ်မကြည်တဲ့အခါ မျက်မှောင်ကိုအတင်းတွေကုပ်ပြီး လူကိုကြည့်တတ်တာ။ နှစ်ယောက်လုံးအသက်တွေကြီးလာတာ သိသာပေမယ့် မင်းရောင်စိတ်ထဲမှာတော့ ထွန်းစေရာက ကလေးလေးပဲဖြစ်သည်။ မျက်လုံးဝိုင်းလေးများက အခုထိကြည်လင်နေတုန်း ၊ နှုတ်ခမ်းလေးက ပန်းရောင်ပြေးနေတုန်း။
" ဆေးလိပ်အရမ်းသောက်ချင်နေတာ ထွန်းစေရာ ကလေးလေး ကိုယ့်ကိုနမ်းစမ်းပါ "
မင်းရောင်က ထွန်းစေရာရဲ့မေးလေးကိုဆွဲယူကာ နှုတ်ခမ်းကလေးကို ဖိနမ်းပစ်သည်။ ထွန်းစေရာရဲ့ ကိုယ်လေးကို လက်မောင်းကြီးတွေကြားထွေးပိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းသားများကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းရှုံ့ပစ်သည်။ ဆေးလိပ်က အကျင့်ပါနေလို့သောက်တယ်ဆိုပေမယ့် ဒီနှုတ်ခမ်းကိုသာအချိန်တိုင်းနမ်းနေရရင် ယစ်မူးစေမည့်အရာတွေမလိုအပ်တော့ပေ။ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကမှ ကိုယ် အမှန်တကယ် ယစ်မူးရာလေးမို့။
" ကိုယ္မဝေသးဘူး "
ထွန်းစေရာ၏နှုတ်ခမ်းလေးများ ပူထူလာသည်အထိ သူကနမ်းနေတော့သည်။ ကြာတော့အိပ်ချင်လာ၏။ ဆေးလိပ်အစားသာ သူ့ကိုနမ်းခွင့်ပေးရမည်ဆိုလျှင် ဒုက္ခပါပဲ။
" ဒီလောက်ဖြစ်နေရင် နှုတ်ခမ်းကိုသာဖြတ်ယူသွားလိုက်တော့ "
" ကိုယ္က ဖြတ်ရက်ပါ့မလား နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက သူ့သခင်ကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေမှ အမြင်တင့်မှာပေါ့ "
" အဘိုးကြီးနော် နုနုရွရွတွေလာပြောမနေနဲ့ ဝပြီဆို ဖယ်တော့ ခဏနေရင် သားတို့လာတော့မှာ မင်းပြောတော့ အလုပ်ရှိသေးလို့ ကွင်းထဲသွားရမှာဆို "
" အင်း မသွားလည်းရပါတယ် "
" အိုကေလေ ပြီးတော့ သားတို့ကိုတွေ့ချင်တယ် အိမ္ကိုမလာတာ နည်းနည်းကြာပြီ မင်းငါမသိအောင် ခွန်ငယ့်ကို တစ်ခုခုလုပ်ထားသေးလား "
" ကိုယ် "
" မလိမ်နဲ့နော် "
အကုန်လုံးကိုသိပြီးတော့ ထွန်းစေရာရဲ့ လက္သီးက မင်းရောင်နဖူးပေါ်ရောက်လာသည်။ နဖူးခေါက်ခံလိုက်ရ၍ မင်းရောင်ကအံ့သြတကြီး။
" မင်းအခုထိ ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူးလား ခြန္ငယ္က ငါ့သားအရင်းမဟုတ်ပေမယ့် သားအရင်းလိုငါချစ်ပါတယ်ဆိုမှ ၊ ကလေးတွေအချင်းချင်းချစ်နေကြတာကို ဝင်မွှေနေတာလား ပြော "
" ကိုယ္က ဟိုကောင်ရဟန်ခွန်းသကို ကြည့်မရလို့လုပ်တာပါ ၊ ဒီကောင်က လက်တွဲဖော်ရပြီဆိုပြီး ဖေအကို ပက်ကော်ကလန်တွေပြောတယ် ၊ သူ့ချစ်သူနဲ့မပေါင်းရရင် သူ့ကိုသားအဖြစ်ကစွန့်လွှတ်လိုက်ပါတွေတောင်ပြောနေသေးတာလေ ဒါကြောင့် ကြည့်မရလို့ ကိုယ်က ပညာပေးရုံတင်ပါ "
" ကလေးတွေကိစ္စကို ဝင်မပါပဲနေကြရအောင် သူတို့လည်း ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်နိုင်နေကြပြီ ၊ ဒါကြောင့် ဝင်မပါပဲနေရအောင် နောက်တစ်ခါဝင်ပါရင် မင်းသေမယ် ကြားလား "
" အာ့ အား ကြားပါတယ် နောက်မပါတော့ဘူး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် "
ထွန်းစေရာက အားရပါးရအော်ရယ်တော့သည်။ ဆံပင်တွေဆွဲခံရလို့နာနေပေမယ့် ထွန်းစေရာကရယ်နေတော့ မင်းရောင်စိတ်မဆိုးမိပါ။ သူပျော်နေရင် ပြီးတာပါပဲ။ ရယ်တာလေးတွေ ၊ စိတ်ဆိုးတာလေးတွေကို အခုမွပဲ မြင်ရတွေ့ရတော့သည်။ သူမရှိတော့ နှစ်တွေအကြာကြီး အထီးကျန်နေခဲ့ရတာ ၊ အသည်းနှလုံးကို ရေခဲထားပြီး သားနှစ်ယောက်ကိုလည်း စည်းကမ်းတွေတင်းကြပ်ထားခဲ့တာ။
" ထွန်းစေရာ မင်းကိုမျက်စိရှေ့ကကိုအပျောက်မခံနိုင်ဘူး ကိုယ်သွားမယ့်နေရာတိုင်း မင်းလိုက်ခဲ့ရမယ် ၊ ကိုယ့်ကိုနားလည်တယ်မလား မင်းကအကြာကြီးအိပ်ပျော်နေခဲ့တာ ကိုယ်အရမ်းအထီးကျန်ခဲ့တယ် "
" ငါသိပါတယ် မင်းဘယ်သွားသွား မင်းဘေးမှာပဲနေပေးမှာ ၊ ငါအကြာကြီးအိပ်ပျော်သွားမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ် မင်းအရမ်းရုန်းကန်ခဲ့ရမှာ နားလည်ပါတယ် နော် "
ထွန်းစေရာက မင်းရောင်မျက်နှာကို ဖွဖွကိုင်လို့ နဖူးကိုနမ်းသည်။
" နောက်ထပ်ပြီးအိပ်ပျော်မသွားတော့ဘူး မင်းအနားမှာ ထာဝရေနမွာ မင်းရောင် ၊ အတူအသက်ကြီးပြီး အတူအိုမင်းကြမယ် နောက်ဆုံးအချိန်တွေထိ နော် ချစ်တယ် မင်းကိုအမြဲတမ်းချစ်နေမှာ "
" ကိုယ္က ပိုပါတယ် "
" အင်း ငါသိပါတယ် မင်းရောင် ငါသိပါတယ် "
ငယ်စဉ်ကပေးခဲ့တဲ့ ကတိသစ္စာတွေက အနာဂတ်မှာ ပိုပြီးခိုင်မာလာခဲ့သည်။ လူအချင်းချင်း ခ်စ္တာကို အျပစ္တစ္ခု ၊ ကျိန်စာတစ်ခု ၊ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုလို သတ်မှတ်ခဲ့ကြတဲ့ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို အံတုပြီး သူတို့ဒီအခြေအနေအထိရောက်ခဲ့ကြပြီ။ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာတဲ့အထိ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေက နုပျိုနေဆဲပါပဲ။
TBC~~~
5.3.2022