Forevermore

21

[Zawgyi]
Forevermore(ထာဝရထက္ပို၍)
အပိုင္း-၂၁

နတ္ျပည္တြင္ ဝမ္ေယာလ္ ၏ နဂါးေတာင္ၾကားကို ႏိုင္ခဲ့ၿပီး မိစာၦေတြကို ငရဲျပည္ျပန္ပို႔ႏိုင္ခဲ့ေသာ သတင္းက ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္သြားသည္။

ေကာင္းကင္မင္းႀကီးႏွင့္ ဖူးစာနတ္မင္းက ထိုသတင္းကိုၾကားၿပီး စိတ္ပ်က္သြားသည္။

'မင္းႀကီးေျပာေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ ကိုသတ္မွာဆို'

'ဘတ္ဟြၽန္း က ကံၾကမၼာနတ္မင္းေလ။ ၿပီးေတာ့ သူက ေပလႊာအလြတ္ပိုင္ရွင္။ ငါ့တြက္ခ်က္မႈမွားတာ သံသယဝင္စရာမရွိဘူး'

'ဟိုတစ္ေခါက္ကတည္းက ဝမ္ေယာလ္ သူ႔ကိုသတ္လိုက္ရမွာ'

'ေလာေလာဆယ္ ငါတို႔အလိုက္သင့္ေနရလိမ့္မယ္'

'ခ်ဴးရန္ အတြက္ကေကာ။ မင္းႀကီးပဲ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ခ်ဴးရန္ ဂုဏ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ဆို'

'ကိုယ္ လုပ္ေပးမွာပါ'

'ေတာ္ၿပီ။ ေနာက္ဆို မင္းႀကီးစကားထပ္မယုံေတာ့ဘူး'

ဖူးစာနတ္မင္းက မ်က္ရည္ဝဲကာ ထြက္သြားေတာ့ မင္းႀကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ဝမ္ေယာလ္ ကိုစိတ္တိုသြားသည္။

'ခ်န္းလ်ဲ႕ က အခြင့္အေရးရတုန္း ဝမ္ေယာလ္ ကို ဘာလို႔မသတ္တာလဲ'

မင္းႀကီး စိတ္တိုၿပီး ေရေႏြးခြက္အား နံရံဆီပစ္ေပါက္လိုက္သည္။

'ဘတ္ဟြၽန္း........သူ႔ကို ဘယ္လိုရွင္းရမလဲ'

~~~~~~~~~~~~

ဂ်ဳံအင္ က ဝမ္ေယာလ္ ၏ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း ဂြၽန္ေျမာင့္ ဆီအေျပးေရာက္လာသည္။ ဂြၽန္ေျမာင္သည္လည္း ထိုသတင္းအားၾကားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ ၾကားရေသာ သတင္းက သူသိထားေသာ သတင္းႏွင့္ကြဲလြဲေနခဲ့သည္။

နဂါးေတာင္ၾကားအား ဝမ္ေယာလ္ က ေအာင္ႏိုင္ခဲ့သည္တဲ့ေလ။ အမွန္က ဘတ္ဟြၽန္း တစ္ေယာက္တည္းတိုက္ၿပီး ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ဒါကို မွတ္တမ္းယူရသည့္ သူတို႔ကအသိဆုံးပင္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ေျပာခြင့္မွမရွိတာ။ တိုက္ပြဲႏိုင္လာသည့္ စစ္သည္ေတြကလည္း ဘတ္ဟြၽန္း အေၾကာင္း ဟမည္မဟုတ္ဘဲ သူတို႔၏ တိုက္ပြဲဝင္ပုံကိုသာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ေျပာမည္မွန္း အထူးေမးစရာမလိုေပ။

သူလည္း ဘတ္ဟြၽန္း ကို အျမင္မၾကည္ေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း အခ်စ္ကိုေတာ့ အသုံးမခ်သင့္ဘူးဟု ထင္ေနသည္။

'မင္းသိၿပီးၿပီလား။ အိမ္ေရွ႕စံက နဂါးေတာင္ၾကားကိုတိုက္ၿပီး သူတို႔ေတြအားလုံး ငရဲျပည္အပို႔ခံလိုက္ရၿပီ'

ဂ်ဳံအင္ က ဂြၽန္ေျမာင္ ၏ စားပြဲခုံေပၚတြင္ ထိုင္ကာ လက္ပိုက္လိုက္ၿပီး

'ငါမထင္ထားဘူး။ သူအဲ့ေလာက္ေတာ္လိမ့္မယ္လို႔။ သူသုံးသြားတဲ့နည္းဗ်ဴဟာေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္တဲ့။ ကိုယ္တိုင္သာေရာက္မလာေသးတာ။ သတင္းကေတာ့ ေမႊးေနတာပဲ'

ဂြၽန္ေျမာင္ က ဘာမွမေျပာဘဲ ေရးလက္စကိုသာဆက္ေရးေနသည္။

'ေဟ့ေကာင္ မင္း ငါေျပာေနတာကိုေကာ နားေထာင္ေနရဲ႕လား။ အိမ္ေရွ႕စံက တိုက္ပြဲႏိုင္လာတာကို ေမ်ာက္မႈိင္ မႈိင္ေနတယ္'

'ငါမင္းကို စြန္းဝူခုံး နဲ႔တိုင္လိုက္ရမလား'

'မင္း အက်င့္မေကာင္းတာ'

ဂ်ဳံအင္ က ဂြၽန္ေျမာင္ အေရွ႕တြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး

'ဒါနဲ႔ေလ ဘတ္ဟြၽန္း အမွားလုပ္မိၿပီး မင္းသား ဒဏ္ရာပိုဆိုးသြားတယ္တဲ့'

'ဘာေျပာတယ္'

'ဟုတ္တယ္။ ေရွ႕ေျပးတပ္သားရဲ႕ စာထဲပါလာတာ'

ဂြၽန္ေျမာင္ သူမသိေသာ ကိစၥအေၾကာင္းအား ေတြးေနသည္။

'ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ငါ့ကိုေသခ်ာေျပာ'

'ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး။ ခ်ဴးရန္ မင္းသားဆီကေန စစ္ကူေတာင္ ေတာင္းလိုက္ရတယ္တဲ့'

'ဘတ္ဟြၽန္း လုပ္တာလား'

'အင္း ေသခ်ာေပါက္ပဲ။ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူအျပစ္ေပးခံရမွာ'

အစီရင္ခံသည့္ သူက တစ္ကယ့္တလြဲပင္။ လက္ေအာက္ငယ္သားကေတာ့ ထိုသို႔လုပ္မည္မဟုတ္ေပ။ ေသခ်ာသည္က

'အိမ္ေရွ႕စံ'

'ဟင္....အိမ္ေရွ႕စံ ဘာျဖစ္လို႔လဲ'

ဂြၽန္ေျမာင္ က ဝမ္ေယာလ္ အား လႊတ္ခနဲေခၚလိုက္မိေသာေၾကာင့္ ဂ်ဳံအင္ က ေမးလာသည္။

'ဟို..ဘာျဖစ္သြားေသးလဲလို႔'

'အဆိပ္ပ်ံ႕သြားေပမဲ့ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားႀကီးမျဖစ္ဘူးတဲ့။ ျပန္ေရာက္လာရင္ေတာ့ ေသခ်ာကုရမယ္တဲ့'

'ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့'

'ငါကေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ကို တိုက္ပြဲမွာတင္ ေသသြားေစခ်င္တာ'

'ဘာလို႔လဲ'

'သူက ၾကင္ယာေတာ္ ဝမ္အြန္း ကို သတ္ခဲ့တာေလ'

ဂြၽန္ေျမာင္ ဘာမွမေျပာေပ။ ဘတ္အြန္း ကိုျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သြားၿပီး သူ႔အေၾကာင္းစုံစမ္း၊ ႏွလုံးေသြးလက္စြပ္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာလုပ္ေနေသာ ဝမ္ေယာလ္ ကို သူျပန္ျမင္ေယာင္သြားသည္။

ဝမ္ေယာလ္ မုန္းတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သူဆိုလွ်င္လည္း သူခ်စ္တဲ့သူကို သတ္ထားသည့္သူကို က်ိန္းေသေပါက္ မုန္းေနမိမွာ။

ဂြၽန္ေျမာင္ က ဘတ္ဟြၽန္း ကိုမမုန္းေသာ္လည္း ဝမ္ေယာလ္ မုန္းေနသည္ကိုေတာ့ ေထာက္ခံေနသည္။

~~~~~~~~~~

ဝမ္ေယာလ္ ေအာင္ပြဲႏွင့္အတူျပန္လာေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျမဳေတအထိေရာက္ေနေသာ အဆိပ္အေျခအေနကိုေတာ့မသိေသးေပ။ ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကစားဖို႔သာ အေတြးေရာက္ေနသည္။

ဝမ္ေယာလ္ ၏ တပ္ဖြဲ႕က တိမ္ပ်ံတစ္ခုကိုစီးၿပီး နတ္ျပည္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ နတ္ျပည္တံခါးဝဆီေရာက္ေတာ့ သူတို႔ကို အားလုံးက ဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စိတ္ရင္းျဖစ္သလို တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဟန္ေဆာင္ေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အိမ္ေရွ႕စံေနရာက ပိုၿပီးခိုင္မာေနသည္။ ၾကင္ယာေတာ္ေျမႇာက္ၿပီးပါက ဝမ္ေယာလ္ သည္ တရားဝင္အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားျဖစ္မွာေပမဲ့ အခုအေျခအေနအတိုင္းလည္း မခန႔္အပ္ထားရသည္သာရွိသည္။ ၾကင္ယာေတာ္ ဝမ္အြန္း က ႐ုပ္မရွိေပမဲ့ ဘြဲ႕နာမည္တည္ရွိေနသည္။

နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ နန္းေတာ္အရႈပ္အေထြးၾကားထဲ ဝမ္ေယာလ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့မည္။

'ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြနဲ႔ျပန္လာတဲ့သားေတာ္ကို ခမည္းေတာ္ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္'

ဘတ္ဟြၽန္း စိတ္ထဲ ေကာင္းကင္မင္းႀကီး၏ အျပဳအမူကို ထူးဆန္းေနသလို ခံစားေနရေပမဲ့ ဘာမွေတာ့ ဝင္မေျပာေပ။

'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခမည္းေတာ္'

'ပင္ပန္းသြားၿပီ'

မင္းႀကီးက ဝမ္ေယာလ္ ၏ ပုခုံးအားပုတ္ၿပီး အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးသည္။

'သားေတာ္လည္း ပင္ပန္းလာေတာ့ နားဦးေပါ့။ တပ္ဖြဲ႕အားလုံးစုံတာနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲက်င္းပေပးမယ္'

'ဟုတ္ကဲ့ ခမည္းေတာ္'

ဝမ္ေယာလ္ ထြက္သြားၿပီးမွ ဘတ္ဟြၽန္း က်န္ေနခဲ့တာကို သတိရၿပီး ျပန္လွည့္ကာ

'ဘာလို႔ တစ္ခါတည္းလိုက္မလာတာလဲ'

'ဗ်ာ'

ဝိုင္းစက္သြားေသာ မ်က္လုံးေလးက ဝမ္ေယာလ္ ၏ အျပဳအမူအား အံ့ၾသေနသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း တင္မကဘဲ ထိုေနရာတြင္ရွိေနေသာ သူေတြအားလုံး အံ့ၾသေနၾကသည္။

ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚေအာင္ၿပဳံးရင္း

'တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့'

ဝမ္ေယာလ္ က ဘတ္ဟြၽန္း ၏ လက္ကို ဆြဲၿပီး ထြက္သြားလိုက္သည္။

'အိမ္ေရွ႕စံ တိုက္ပြဲမွာ ဒဏ္ရာႀကီးႀကီးမားမားရသြားတယ္လို႔ သတင္းရထားေသးလား'

ဂ်ဳံအင္ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးကာ ဂြၽန္ေျမာင္ အား လက္ကုတ္ၿပီးေမးလိုက္သည္။

'မၾကားမိဘူး'

ဂြၽန္ေျမာင္ သည္လည္း အံ့ၾသေနေပမဲ့ အေျခအေနကိုျပန္ၿပီးသုံးသပ္ေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ က ဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ......။

ထိုေန႔က ဝမ္ေယာလ္ ၏ ဘတ္ဟြၽန္း အေပၚျပဳမူေသာအျပဳအမူတို႔သည္ နတ္ျပည္တြင္ အတင္းေျပာစရာတစ္ခုလိုျဖစ္သြားသည္။

~~~~~~~~

ဝမ္ေယာလ္ အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ယာေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္လွဲခ်လိုက္သည္။

'အခုမွပဲ ေအးေအးေဆးေဆးနားရေတာ့မယ္'

ဘတ္ဟြၽန္း က ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရပ္ေနၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ၏ ကေလးဆန္ေသာ အျပဳအမူတို႔ကို ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနသည္။

'တိုက္ပြဲက ပင္ပန္းလိုက္တာ'

ဝမ္ေယာလ္ စကားေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ရယ္သြားသည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ လွဲေနသူက ၿငီးေနေလသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း ႏွင့္ ဝမ္ေယာလ္ သာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုလွ်င္ ဘတ္ဟြၽန္း ၿငီးဖို႔လည္း ခ်န္ထားပါဦး လို႔ ေျပာရမည္ပင္။

'ဘာရီတာလဲ'

ဝမ္ေယာလ္ က အိပ္ယာေပၚတြင္ လက္ေထာက္က လွဲေနၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ကိုရန္လုပ္သည္။

ဘတ္ဟြၽန္း ပါးစပ္ေလးပိတ္ၿပီး ေခါင္းခါျပေတာ့

'ဒီနားကိုလာခဲ့'

ဘာလုပ္မလဲ တစ္ခြန္းမေမးဘဲ ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ အနားဆီေရာက္သြားသည္။

ဝမ္ေယာလ္ က အနားေရာက္လာေသာ ဘတ္ဟြၽန္း ကို လက္ကေနဆြဲၿပီး အိပ္ယာေပၚ
တြင္ လွဲခ်ကာ

'မင္းသား'

ဘတ္ဟြၽန္း လန႔္သြားေပမဲ့ သူ႔ကို အုပ္မိုးကာၾကည့္ေနေသာ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အၾကည့္ေတြက ရင္ဖိုေစသည္။ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ရွက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားသည္။

'ဒီေကာင္ေလး ဘာေတြေတြးေနတာလဲ'

ဘတ္ဟြၽန္း ထပ္ၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္ျပန္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ က ဘတ္ဟြၽန္း ပါးကိုနမ္းလိုက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ၏ လက္ေမာင္းေပၚ လွဲခ်ကာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးျဖင့္ ဖက္ထားၿပီး ခြပါခြထားေသးသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း မွာ အသက္ေတာင္မရွဴအားဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ေလးေန ေနမိသည္။

'အိပ္ခ်င္တယ္'

'အင္း'

'ေခ်ာ့သိပ္'

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ကိုေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္

'ကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးလား'

'ခ်စ္တယ္'

ဝမ္ေယာလ္ မ်က္လုံးမွိတ္သြားၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ကို ပိုတိုးဖက္လိုက္သည္။ ဘတ္ဟြၽန္း က နားလည္စြာ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကို အစပ်ိဳးသည္။

'တစ္ခါတုန္းက နတ္သားတစ္ပါးရွိတယ္။ အဲ့ဒီနတ္သားက ရည္မွန္းခ်က္လည္းႀကီးတယ္'

'အင္း'

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေက်ာကိုပုတ္ေပးေနရင္းဆက္ေျပာသည္။

'တစ္ရက္မွာေတာ့ သူက မိစာၦတစ္ေကာင္ ဖမ္းတာခံလိုက္ရတယ္'

ဝမ္ေယာလ္ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ မဲ့ၿပဳံးၿပဳံးသြားေသးတာကိုေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း မျမင္လိုက္ေပ။

'အဲ့ဒီမိစာၦက.......'

ဘတ္ဟြၽန္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ဝမ္ေယာလ္ ၏ မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ရင္း

'နတ္သားေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္တဲ့'

အခြင့္သာရွိခဲ့ရင္ ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ၏ နဖူးအား အနမ္းေပးခ်င္ပါ၏။

ႀကဳံရာေျပာခဲ့ေသာ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္သည္ ယုတၱိမရွိေသာ္ျငား ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အေတြးထဲေပၚေနေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘတ္အြန္း လည္း ထိုအေၾကာင္းမေျပာခဲ့ဖူးေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ စိတ္ထဲ ရင္းႏွီးေနသည္။

ေအးခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဝမ္ေယာလ္ ေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း အသက္ရွဴပင္ရပ္ထားလိုက္ခ်င္သည္။ သူ၏ ဝင္သက္ထြက္သက္က လႈပ္႐ြေနကာ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အိပ္ေပ်ာ္ေနမႈအား အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိမွာ စိုးရိမ္သည္။

တိုစိပ္စိပ္မ်က္ေတာင္ေတြ၊ လုံးဝန္းေသာ မ်က္လုံးအိမ္၊ ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံ၊ ေယာက္်ားဆန္လြန္းေသာ မ်က္ႏွာတို႔သည္ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေပ။  ဤမွ်ေလာက္အထိ အေသးစိတ္ျဖစ္တည္မႈမ်ိဳး တည္ရွိလာေအာင္ ကံၾကမၼာနတ္မင္းသည္ စုတ္ခ်က္ဘယ္ေလာက္အထိေရးဆြဲခဲ့ရမလဲ။

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ လက္ေလးေတြက ဝမ္ေယာလ္ ၏ ပါးျပင္ကို အေဝးကေနပဲ ထိေတြ႕ေနသည္။ ထပ္ခါထပ္ခါနမ္းဖူးေသာ ႏႈတ္ခမ္းသည္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အပိုင္ျဖစ္လာလွ်င္ေကာင္းမည္။

ဝမ္ေယာလ္ အနားယူေနစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဘတ္ဟြၽန္း တစ္ေမွးေတာင္မေမွးခဲ့ဘဲ ဝမ္ေယာလ္ ကိုသာ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ဒီေလာက္အထိ အနီးကပ္အေနအထားျဖင့္ ၾကည္ျဖဴစြာခြင့္ျပဳထားသည့္အခ်ိန္သည္ ရွားပါးေသာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ဝမ္ေယာလ္ ၏ တည္ရွိမႈေတြအား မွတ္သားေနသည္။

'အိမ္ေရွ႕စံ'

ဂြၽန္ေျမာင္ က အိပ္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ကို ဖက္အိပ္ေနေသာ ဝမ္ေယာလ္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း က ဂြၽန္ေျမာင္ ကို ေခါင္းေလးေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္။

'အိပ္ေနတာလား'

'အင္း'

'ႏိုးလာရင္ ေျပာလိုက္။ မီးနတ္ဘုရားမက သူ႔ကို လာေတြ႕ပါဦးတဲ့'

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ဂြၽန္ေျမာင္ က ဘတ္ဟြၽန္း ကို ကို႔႐ို႕ကားယားအၿပဳံးတို႔ျဖင့္ ၿပဳံးျပၿပီး အျမန္ျပန္ထြက္သြားသည္။

အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့မွ

'အိမ္ေရွ႕စံက ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းေနတာ'

ထိုအခ်ိန္ အာ့ရွန္း က ဝမ္ေယာလ္ ဆီလာေနေသာေၾကာင့္

'အိမ္ေရွ႕စံအိပ္ေနတယ္'

'အျဖဴေရာင္နတ္သားေရာက္ေနတာကို'

အာ့ရွန္း က ဂြၽန္ေျမာင္ အား ဂါရဝျပဳသည္။

'ကိစၥရွိလို႔လား'

'မရွိပါဘူး။ မင္းသား တိုက္ပြဲအေၾကာင္း အစီရင္ခံစာ မင္းႀကီးဆီသြားပို႔ခိုင္းလို႔ ပို႔ၿပီးေၾကာင္းေျပာမလို႔ပါ'

'ေၾသာ္....အစီရင္ခံစာေတာင္တင္ၿပီးၿပီပဲ'

'ဟုတ္ကဲ့'

ဂြၽန္ေျမာင္ ဘာမွမေျပာေသးဘဲ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနေသာေၾကာင့္

'ေျပာစရာရွိလို႔လား နတ္သား'

'တိုက္ပြဲမွာတုန္းက အိမ္ေရွ႕စံနဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္း က ဘယ္လိုေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ'

'နတ္သားက ဘာကိုေမးခ်င္တာလဲ'

'တပူးပူးတတြဲတြဲျဖစ္ေနလို႔ေလ။ မုန္းေနတာမဟုတ္ဘူးလား'

အာ့ရွန္း က ေျဖသင့္မသင့္စဥ္းစားေနၿပီးမွ

'အဲ့ဒီကိစၥကိုေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံကို ကိုယ္တိုင္ေမးတာေကာင္းပါလိမ့္မယ္'

ဂြၽန္ေျမာင္ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အိပ္ေဆာင္အားလွမ္းၾကည့္ေနသည္။ သူ၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိုးရိမ္မႈအျပည့္ရွိေနသည္။

ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ ကို မထိရက္မကိုင္ရက္ကေလးခ်စ္တာ။ ခုနက ဝမ္ေယာလ္ ကို ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္တို႔သည္ ခ်စ္ျခင္းတရားအျပင္ ေႏြးေထြးမႈ၊ ျမတ္ႏိုးမႈ ေတြပါရွိေနသည္။

'နတ္သား'

အာ့ရွန္း ကေခၚလိုက္ေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္ ျပန္ၿပဳံးျပၿပီး

'ေနာက္မွပဲ ေမးလိုက္ေတာ့မယ္'

'ဟုတ္ကဲ့'

ဂြၽန္ေျမာင္ ထြက္သြားေတာ့မွ အာ့ရွန္း ဝမ္ေယာလ္ ၏ အိပ္ေဆာင္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း

'ကိုယ့္ေနရာကို မသိတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း'

ဝမ္ေယာလ္ ႏွင့္ရင္းႏွီးမႈယူၿပီး ၾကင္ယာေတာ္ေနရာကို ရယူမည့္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို သူလုံးဝၾကည့္မရပါ။

≥≥≥≥≥≥≥≥≥≥FOREVERMORE≤≤≤≤≤≤≤≤≤≤

ဝမ္ေယာလ္ အိပ္ယာကေနႏိုးေတာ့ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ၿပီးေနာက္ ဘတ္ဟြၽန္း က အဝတ္ဝတ္ေပးေနသည္။ အျဖဴေရာင္အဝတ္တြင္ အနီေရာင္မီးလွ်ံကႏုတ္မ်ားပါေသာ ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဘတ္ဟြၽန္း ယူလိုက္ၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ရပ္ေနေသာဆီကို သြားလိုက္သည္။

'မီးနတ္ဘုရားမက မင္းသားႏိုးလာရင္ လာခဲ့ဖို႔ ေခၚ
ထားပါတယ္'

'ဟုတ္လား။ တိုက္ပြဲကျပန္လာၿပီး မယ္ေတာ့္ကိုေတာင္ သြားမေတြ႕ရေသးဘူးပဲ'

'မေန႔ကမွျပန္ေရာက္တာေလ။ နတ္ဘုရားမ နားလည္မွာပါ။ မင္းသားလည္း ပင္ပန္းလာတာကို'

'အင္း'

ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ ၏ အဝတ္အစားေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ ဝတ္ေပးေနသည္။

ဝမ္ေယာလ္ မီးနတ္ဘုရားမဆီေရာက္ေတာ့

'မယ္ေတာ္'

'ေယာလ္ငယ္'

နတ္ဘုရားမက ဝမ္ေယာလ္ ကို ဖက္လိုက္ၿပီး

'မယ္ေတာ့္ သားေလး အမ်ားႀကီးပင္ပန္းခဲ့မွာပဲ'

နတ္ဘုရားမ၏ စကားေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ စိတ္ႀကီးဝင္ေနသလိုၿပဳံးလိုက္ၿပီး

'သားက အပင္ပန္းခံစရာလား။ အပင္ပန္းခံမဲ့သူက ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ၿပီးေတာင္ တကူးတကလိုက္လာတာႀကီးကို'

နတ္ဘုရားမက ဝမ္ေယာလ္ ကို မႏိုင္သလိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။

'အခုေတာ့ မယ္ေတာ့္ ရဲ႕ အႀကံေပးခ်က္ တန္ဖိုးကိုသိၿပီမဟုတ္လား'

'သိပါၿပီဗ်။ မုန္းေပမဲ့ အသုံးဝင္ေတာ့ စြန႔္ပစ္လို႔မရေသးဘူးေလ'

'အခုေကာ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ'

'သား သူ႔ကို ဘယ္လိုအျပစ္ေပးရမလဲ စဥ္းစားၿပီးၿပီ'

'ဘယ္လိုေပးမွာလဲ'

'ဘတ္ဟြၽန္း ႏွလုံးသားကိုယူၿပီး ဟိုး အျမင့္ႀကီးကေန ပစ္ခ်မွာ'

'အေသေတာ့မသတ္နဲ႔'

နတ္ဘုရားမက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းအား ေသာက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

'သတ္စရာလား။ သူ႔ကို သားအတြက္သုံးရဦးမွာေလ'

'အခုေကာ အေျခအေနက?'

'သူက တုံးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဘာမွေတာင္မလုပ္ရေသးဘူး။ အရည္ေပ်ာ္က်ေနၿပီ'

'သူ႔ကိုသုံးၿပီး ေကာင္းကင္မင္းႀကီးေနရာကိုရေအာင္လုပ္။ သူ႔ရဲ႕ စြမ္းအားက မိစာၦေတြကိုေတာင္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ သူ ေယာလ္ငယ္ ရဲ႕ ေဘးမွာရွိေနသ၍ ဘယ္သူကမွ မ်က္လုံးေတာင္ေမာ္ၾကည့္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူး'

'ဟုတ္ကဲ့ မယ္ေတာ္။ သား နားလည္ပါတယ္'

'လာ.....မယ္ေတာ္ သားႀကိဳက္တာေလးေတြ ခ်က္ခိုင္းထားတယ္'

'ဟုတ္ကဲ့'

နတ္ဘုရားမ က သူ၏အထိန္းေတာ္ေတြကို ဟင္းပြဲေတြလာခ်ခိုင္းသည္။

နတ္ဘုရားမက ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေႂကြခြက္ငယ္ေလးထဲသို႔ ေသရည္ေလာင္းထည့္ရင္း

'ဘတ္ဟြၽန္း ကို ၾကင္ယာေတာ္ငယ္အျဖစ္ ထားမွာလား'

'မထားဘူး'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ အေျဖသည္ ျမန္ဆန္သည္။

'ဒါဆို ၾကင္ယာေတာ္ေနရာက ဘယ္သူ႔ကိုထားမွာလဲ'

'အြန္းေလး ရွိတယ္ေလ။ ၾကင္ယာေတာ္ ဝမ္အြန္း'

နတ္ဘုရားမ ေသရည္အိုးကို စားပြဲခုံေပၚတင္လိုက္ၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ၏ ပန္းကန္ထဲသို႔ အသားျပားတစ္ခုကို တူေလးျဖင့္ ညႇပ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္သည္။

'အြန္းေလး က ေသသြားၿပီေလ'

နတ္ဘုရားမ၏ အသံသည္ ေအးေဆးသည္။ သူမသည္ သူမ၏ သားကို အစားအေသာက္မပ်က္သြားေစလို။

'သား ၾကည့္စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္'

'ဘတ္ဟြၽန္း ကို မေသေစနဲ႔'

နတ္ဘုရားမ၏ အၾကည့္ေတြက ျပတ္သားေနၿပီး ဝမ္ေယာလ္ အား ထပ္ခါသတိေပးေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ နတ္ဘုရားမထည့္ေပးေသာ အသားျပားကို ကိုက္လိုက္ရင္း သူမ၏ စကားေၾကာင့္

'စိတ္ခ်ပါ။ သား ဘတ္ဟြၽန္း ကို သတ္ဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါဘူး'

'ေကာင္းသားပဲ'

သားမိႏွစ္ေယာက္ၾကား ေလထုက တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

'တိုက္ပြဲႏိုင္လာေတာ့ သားခမည္းေတာ္က ဆုေပးမယ္ထင္တယ္။ ဘာေတာင္းဖို႔စဥ္းစားထားလဲ'

နတ္ဘုရားမအေမးေၾကာင္း ဝမ္ေယာလ္ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး

'တစ္ခုခုေပါ့'

'ေယာလ္ငယ္ က စဥ္းေတာင္စဥ္းစားၿပီးၿပီေပါ့'

'ဟုတ္တယ္'

'ဘာေတာင္းမွာလဲ'

'ေနာက္မွေျပာမယ္'

'မေျပာခ်င္လည္း ေနေပါ့'

နတ္ဘုရားမက ၿပဳံး႐ႊင္ေနၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ပန္းကန္ထဲ ဟင္းေတြထပ္ထည့္ေပးေနသည္။

~~~~~~~~

ဝမ္ေယာလ္ မီးနတ္ဘုရားမဆီသြားတုန္း ဘတ္ဟြၽန္း နတ္ေဆးသမားေတာ္အေဆာင္ဆီသြားကာ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အဆိပ္အေျခအေနကို သြားေဆြးေႏြးသည္။

'ဘတ္ဟြၽန္း'

တိုက္ပြဲတြင္ပါလာေသာ နတ္ေဆးသမားေတာ္က ဘတ္ဟြၽန္း ကိုေတြ႕ေတာ့ လွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ ဘတ္ဟြၽန္း ေၾကာင့္သာမဟုတ္လွ်င္ သူ နတ္ျပည္ကို အသက္ရွက္လ်က္ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေပ။

'သမားေတာ္ႀကီးရွိလား'

'ရွိတယ္။ အိမ္ေရွ႕စံကိစၥေဆြးေႏြးဖို႔မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီအေၾကာင္း အခုပဲသြားေျပာမလို႔'

'အင္း'

ဘတ္ဟြၽန္း က ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ျပန္တုန႔္ျပန္သည္။

'ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့ေလ'

သမားေတာ္က အေရွ႕ကေန လမ္းျပကာ ေခၚသြားသည္။

'ဆရာ ဘတ္ဟြၽန္း လာေတြ႕တယ္'

သမားေတာ္ႀကီးက ဘတ္ဟြၽန္း ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ဘတ္အြန္း ႏွင့္အမႊာေတြဆိုသည့္အတိုင္း မ်က္လုံးအေရာင္သာကြာသည့္သူ႔ကို မ်က္မွန္းတန္းမိၿပီး ဘတ္အြန္း ကိုသတိရေစသည္။

အရင္တစ္ေခါက္ ဝမ္ေယာလ္ ဒဏ္ရာရတုန္းက ဘတ္ဟြၽန္း ကို သတိမထားမိခဲ့ေပ။ အခုတစ္ေခါက္မွ ေသခ်ာသတိထားမိျခင္းျဖစ္သည္။

'ထိုင္ပါ'

'ဟုတ္ကဲ့'

ဘတ္အြန္း က အိမ္ေရွ႕စံၾကင္ယာေတာ္ ဝမ္အြန္း ျဖစ္လို႔ အရွိန္အဝါႀကီးသေလာက္ ဘတ္ဟြၽန္း ကေတာ့  ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေဘးနားတြင္ရွိေနေသာ သာမန္ နဂါးတစ္ေကာင္သာျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံး ဝမ္ေယာလ္ ကို ခ်စ္တာကေတာ့ အတူတူပင္။

'လာရင္းကိစၥက အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ အဆိပ္ေၾကာင့္မဟုတ္လား'

'ဟုတ္ကဲ့။ တိုက္ပြဲမွာ ေဆးဝါးမစုံလင္လို႔ အဆိပ္က မင္းသားရဲ႕ အျမဳေတအထိေရာက္သြားပါတယ္'

'အျမဳေတအထိအဆိပ္ေရာက္သြားတာလား။ မေန႔က အိမ္ေရွ႕စံကိုေတြ႕တာေတာ့ အေကာင္းပါပဲ'

'ကြၽန္ေတာ္ အဆိပ္ေတြစုပ္ထုတ္ထားလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပန္ၿပီးအဆိပ္ထေဖာက္မလဲ မသိႏိုင္ဘူးေလ။ ခ်န္းလ်ဲ႕ က ေလာေလာဆယ္ မထြက္လာႏိုင္ေသးေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က မင္းသားရဲ႕အဆိပ္ကို အရွင္းေပ်ာက္ေစခ်င္လို႔ပါ'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ စကားေၾကာင့္ သမားေတာ္ႀကီးက သက္ျပင္းခ်သည္။

'လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး'

'ကုသဖို႔နည္းလမ္းရွိတာလား'

'ကုသဖို႔နည္းလမ္းထက္ မင္းသားကို အရင္စစ္ေဆးရလိမ့္မယ္'

'ဘာလို႔လဲ'

သမားေတာ္ငယ္က အခုအခ်ိန္အထိဘာမွဝင္မေျပာေသးဘဲ ဘတ္ဟြၽန္း ႏွင့္ သမားေတာ္ႀကီး၏ စကားကိုသာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ တိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ေနသည္။

သမားေတာ္ႀကီးက မ်က္ႏွာမေကာင္းေပ။

'မိစာၦအဆိပ္က နတ္တစ္ပါးရဲ႕ အျမဳေတအထိေရာက္သြားရင္ အဲ့ဒီနတ္က ေသဆုံးသြားၿပီ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မိစာၦရဲ႕အဆိပ္က နတ္ရဲ႕ စြမ္းအင္ေတြအားလုံးကို စုပ္ယူသြားလို႔ပဲ'

သမားေတာ္ႀကီးစကားေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း စိုးရိမ္သြားၿပီ

'ဒါဆို မင္းသားက...'

သမားေတာ္ႀကီးက ဘတ္ဟြၽန္း ကို လက္ကာျပလိုက္ၿပီး

'ေျပာတာမၿပီးေသးဘူး'

ဘတ္ဟြၽန္း ဆက္မေျပာေတာ့ေပမဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ဘတ္ဟြၽန္း ၏ မ်က္ႏွာတြင္ အထင္းသားျမင္ေနရသည္။

သမားေတာ္ႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။

'အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ အျမဳေတအထိ အဆိပ္ပ်ံ႕သြားေပမဲ့ အိမ္ေရွ႕စံမေသဆုံးတာက ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုပဲရွိတယ္။ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ စြမ္းအားေတြက မိစာၦစြမ္းအားနဲ႔ ေရာသြားၿပီး အဆိပ္ကို လက္ခံသြားတာ'

သမားေတာ္ႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ေကာ သမားေတာ္ေလးေကာ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။

'ဒါဆို မင္းသားက မိစာၦအျဖစ္ေျပာင္းသြားမွာလား'

'နတ္စြမ္းအားနဲ႔ မိစာၦစြမ္းအားရွိသူက ဒ႑ာရီထဲမွာရွိေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕တည္ရွိမႈကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူး'

'နတ္စြမ္းအားနဲ႔မိစာၦစြမ္းအား...'

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းရႈပ္သြားသည္။ သူက ဒီေလာကအေၾကာင္းဘာမွမသိေပ။ ေကာက္ခါငင္ခါ စြမ္းအားရၿပီး ရႈပ္ေထြးလြန္းေသာ ေလာကႀကီးကို ပိုမိုရႈပ္ေထြးေစခဲ့သူ။ အခုေတာ့ ဘယ္က စျဖည္ရမလဲ မသိေတာ့ေပ။

'ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီနတ္အေၾကာင္းၾကားဖူးတယ္'

တစ္ခ်ိန္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနသည့္ သမားေတာ္ငယ္က အသံတိုးတိုးျဖင့္ဝင္ေျပာလာသည္။

'သူက အရင္က မိစာၦတိုင္းျပည္ရဲ႕ မင္းသားတစ္ပါးပါ။ ေနာက္ေတာ့ နတ္သားတစ္ပါးေၾကာင့္ သူနတ္စြမ္းအင္ရသြားတာ။ ကြၽန္ေတာ္မွန္းတာမမွားရင္ သူက လက္ရွိ မိစာၦမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕စံ ခ်န္းလ်ဲ႕ ရဲ႕အစ္ကို ခ်န္းေယာလ္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္'

'ခ်န္းေယာလ္?'

ခ်န္းလ်ဲ႕ ႏွင့္ေတြ႕တိုင္း ဘတ္ဟြၽန္း ကို ခ်န္းေယာလ္ အေၾကာင္းေမးေမးေနတတ္တာကို သတိရသြားသည္။

'ဟုတ္တယ္။ မင္းသား ခ်န္းေယာလ္ က စြမ္းအားႀကီးလြန္းလို႔ ကံၾကမၼာနတ္မင္းေတြေတာင္ သူ႔ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ အခုလက္ရွိ ကံၾကမၼာနတ္မင္း နန္းတက္ၿပီးမွ သူ႔ကို ဘယ္သူမွရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ အခ်ိဳ႕ကေသၿပီလို႔ေျပာေပမဲ့ မိစာၦတိုင္းျပည္ကေတာ့ သူအသက္ရွင္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတုန္းပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ ရဲ႕စြမ္းအားေတြက အလြယ္တကူေသဆုံးႏိုင္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူးလို႔ သူတို႔ ယုံၾကည္ထားလို႔'

'မင္းက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုသိတာလဲ'

'ကြၽန္ေတာ္ တားျမစ္စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္းသိတာ'

'တားျမစ္စာအုပ္'

'အခုအဲ့စာအုပ္ကမရွိေတာ့ဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ ကြၽန္ေတာ္နတ္ျပည္ေရာက္တဲ့ေန႔က ေကာင္းကင္ဘုံစာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္ေတာ့ အဲ့စာအုပ္ကိုေတြ႕ခဲ့တာ။ အျပာေရာင္ပန္းပြင့္က မီးေတာက္ေနတဲ့ ဝတ္စံရွိေနတာ။ အဲ့ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္စာအုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ဖတ္လိုက္မိတာ။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ခ်န္းေယာလ္ အေၾကာင္းေရးထားတယ္'

သမားေတာ္ႀကီးကေခါင္းၿငိမ့္ရင္း

'ငါလည္း ဒီအေၾကာင္းၾကားဖူးတယ္။ အရမ္းထူးဆန္းေပမဲ့ အဲ့ဒီသူကတစ္ကယ္ရွိခဲ့တာ'

'အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔က အဲ့ဒီေသမွန္းမသိ ရွင္မွန္းမသိတဲ့သူကိုရွာရမွာလား'

ဘတ္ဟြၽန္း က ခ်န္းေယာလ္ အေၾကာင္းစိတ္မဝင္စားေပ။ သူ႔ေခါင္းထဲရွိသည္က ဝမ္ေယာလ္ ကို ကုသရမည့္နည္းလမ္းကိုသာ သိခ်င္ေနသည္။

'အေျခအေနက မင္းသားကိုစမ္းသပ္ၿပီးမွသိရမွာ။ မင္းသားရဲ႕ အေျခအေနကေကာ ဘယ္လိုရွိလဲ'

'ပုံမွန္ပဲ'

'ဒါဆို ကုလို႔ရေလာက္ေသးတယ္။ ဒါက အဆိပ္ကေန အရင္ျဖစ္တာဆိုေတာ့ အဆိပ္ကိုအရင္ဖယ္ရွားရမယ္'

'အဆိပ္ကိုဘယ္လိုဖယ္ၾကမလဲ'

'သိန္းငွက္မိစာၦရဲ႕ အဆိပ္ကေျဖေဆးမရွိေပမဲ့ ေဆးစာအုပ္ထဲမွာေတာ့ ေရခဲႏွင္းပန္းက အဆိပ္ေတြအားလုံးကို ေျဖႏိုင္တယ္တဲ့'

'ေရခဲႏွင္းပန္းကို ဘယ္မွာရႏိုင္မလဲ'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္လာသည္။ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္ေယာလ္ အတြက္ဆိုလွ်င္ ဘတ္ဟြၽန္း သြားယူေပးႏိုင္ပါသည္။

'မသိဘူး'

'ဗ်ာ'

မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာ ျပန္ေျပာလာသည့္ သမားေတာ္ႀကီး စကားေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ေၾကာင္သြားၿပီး

'ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲ မသိဘူး'

'ေရခဲႏွင္းပန္းက စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့စာပဲရွိတာ။ ဘယ္မွာရွိလဲ ဘယ္သူမွမသိဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဘယ္လိုပုံစံရွိလဲေတာင္ မသိဘူး'

'ဒါဆို မင္းသားကိုက ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ'

'ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နတ္ျပည္က ေဆးဝါးနဲ႔ကုၿပီး အေျခအေနဆိုးလာရင္ ဘတ္ဟြၽန္း ကပဲ သူ႔အဆိပ္ေတြစုပ္ထုတ္ေပးေပါ့'

သမားေတာ္ႏွစ္ေယာက္လုံး မ်က္ႏွာမေကာင္းေပ။ သူတို႔အေျခအေနက ေကာက္႐ိုးပုံထဲမွာ အပ္ရွိမွန္းသိေပမဲ့ ဘယ္ကစရွာလို႔ ရွာရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။

'ေရခဲႏွင္းပန္းကိုရွာေတြ႕ရင္ မင္းသားအဆိပ္ကိုေျဖႏိုင္မွာလား'

သမားေတာ္ႀကီးက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး

'ေသခ်ာေပါက္ပဲ'

'ကြၽန္ေတာ္ရေအာင္ရွာေပးမယ္။ သမားေတာ္ႀကီးက ဒီကိစၥကို ဘယ္သူမွမသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေပးထားပါ'

'ေကာင္းၿပီ'

ဘတ္ဟြၽန္း သမားေတာ္ႀကီးကို အ႐ိုအေသေပးၿပီး ထြက္သြားသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း ထြက္သြားတာကို သမားေတာ္ေလးကၾကည့္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ုံေလးၿပဳံးကာ

'မၾကာခင္ျပန္ေတြ႕ရေအာင္ ဟြၽန္းငယ္'

အျပာေရာင္အေငြ႕က သမားေတာ္ေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန ထြက္သြားတာေၾကာင့္

'ဘယ္သူလဲ'

သမားေတာ္ႀကီးက သူ႔စြမ္းအားထုတ္ၿပီး ထိုအေငြ႕ကို ဖမ္းလိုက္သည္။ ဒါေပမဲ့  ထိုအေငြ႕က သူ႔ထက္စြမ္းအားႀကီးေနကာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကို အလြယ္တကူပင္ ေဖာက္ထြက္သြားသည္။ လြတ္သြားေသာ ဝိဉာဥ္တစ္ခုကို သမားေတာ္ႀကီး လိုက္မဖမ္းေတာ့ဘဲ ေမ့လဲက်ေနေသာ သမားေတာ္ေလးကိုသာၾကည့္ေနသည္။

'ခ်န္းေယာလ္'

ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ခ်န္းေယာလ္ အေၾကာင္းကို သမားေတာ္ေလးက ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းကိုးေသာင္းေက်ာ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး နတ္တိုင္းက ဒ႑ာရီတစ္ခုအျဖစ္သာသိထားသည္။ ခ်န္းေယာလ္ အေၾကာင္းေတြကို တစ္စုံတစ္ဦးက ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဖ်က္စီးပစ္ခဲ့ၿပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့တာေၾကာင့္ ထိုသူ၏ မွတ္တမ္းကို သမားေတာ္ေလးေတြ႕ခဲ့သည္က ယုတၱိမရွိေပ။ ေသခ်ာသည္က ထိုအေၾကာင္းအရာေတြကို လာေျပာေသာသူက ခ်န္းေယာလ္ ကိုယ္တိုင္ပင္.......။

'ခ်န္းေယာလ္ ျပန္ေရာက္လာၿပီ'

ဒါေပမဲ့ ဝိဉာဥ္တစ္ခုလို အေငြ႕တစ္ခုအျဖစ္သာရွိေနေသာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ က အသက္ရွိေနတုန္းလား။ ေသဆုံးေနၿပီးသားလား မကြဲျပားခင္အထိေတာ့ သမားေတာ္ႀကီး ဒီကိစၥအား ဘယ္သူ႔ကိုမွေျပာျပမည္မဟုတ္ေပ။

သမားေတာ္ႀကီးက သမားေတာ္ေလးအား ကုတင္ေပၚ
သို႔ သူ႔စြမ္းအားျဖင့္ေ႐ႊ႕လိုက္ၿပီး အနားယူေစသည္။

သမားေတာ္၏သက္တမ္းသည္ ၁ေသာင္းနီးပါးရွိေနေသာ နတ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ယခင္မင္းႀကီးလက္ထက္ကတည္းက နတ္ေဆးသမားေတာ္ႀကီး တာဝန္ကိုယူခဲ့သည္။

'ကံၾကမၼာနတ္မင္းေပၚလာတာနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ ေပ်ာက္သြားတာဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ခုခုပက္သက္ေနတာလား'

သမားေတာ္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕ မႈတ္ဆိတ္ျဖဴေတြကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ေျပာလိုက္သည္။

~~~~~~~~~

ဘတ္ဟြၽန္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က ျပန္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီး စာလုံးတစ္ခ်ိဳ႕အားေရးေနသည္။

'ဘယ္သြားေနတာလဲ'

'မင္းသားရဲ႕ ဒဏ္ရာအတြက္ နတ္ေဆးသမားေတာ္ဆီသြားတာပါ'

ဝမ္ေယာလ္ က စာေရးေနရင္းကေန ဘတ္ဟြၽန္း ကို ၾကည့္လိုက္သည္။

'ဒီနားလာခဲ့'

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အနားကို ေလွ်ာက္သြားေတာ့

'အဲ့ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီနားမွာလာထိုင္'

ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ေဘးကို ေမးဆတ္ျပရင္းေျပာေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနမိသည္။

'ေျပာတာနားမလည္ဘူးလား'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ အသံက စိတ္မရွည္ေတာ့တာေၾကာင့္

'မဟုတ္....ပါဘူး'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အျငင္းဝါက်ေလးက အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ တိုးဝင္သြားသည္။

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ အနားကိုေရာက္ေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က ဘတ္ဟြၽန္ လက္ကေနဆြဲၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေစကာ ဘတ္ဟြၽန္း ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး စာဆက္ေရးေနသည္။

အျဖဴေရာင္စာ႐ြက္ေပၚတြင္ မွင္နက္ရည္ျဖင့္ သပ္ရပ္စြာေရးသားထားေတာ့ စကားလုံးမ်ားစြာရွိေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ လူ႔ျပည္ရွိ အိမ္ေရွ႕စံေက်ာင္းေဆာင္က ဆုေတာင္းလႊာေတြကို ျပန္လည္စီစစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

ဘတ္ဟြၽန္း က ထိုကဲ့သို႔ လူသားေတြ၏ ယုံၾကည္သက္ဝင္ျခင္းျဖင့္ စြမ္းအားတိုးေနသူမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုကိစၥေတြကို မသိေပ။ နတ္မင္းေတြရဲ႕ စြမ္းအားတိုးတက္ျခင္းတြင္ လူသားေတြ၏ ယုံၾကည္မႈသည္လည္း တစ္ေနရာစာပါဝင္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ ေရးေနေသာစာလုံးေတြကို ဘတ္ဟြၽန္း တိတ္ဆိတ္စြာ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ၿပီးေနာက္ ဝမ္ေယာလ္ ကို မသိမသာေလး ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သည္။ ဝမ္ေယာလ္ က စာလုံးေတြအေပၚတြင္သာ အာ႐ုံေရာက္ေနၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔သြားေသးသည္။

'ကိုယ့္မ်က္ႏွာက စာလုံးေတြထက္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလို႔လား'

'အင္း'

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ၿပီးျပန္ေျဖသည္။ ရွက္ရမွာေတြ မ်က္ႏွာပူရမွာေတြ ဘတ္ဟြၽန္း မသိေပ။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အေမးကိုသာ ႐ိုးသားစြာ ျပန္ေျဖေနသည္။

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အေျဖကိုၾကားေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ ၿပဳံးၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ၏ ႏွာေခါင္းထိပ္သို႔ မွင္ေတြသုတ္လိုက္ၿပီး

'ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္'

ဘတ္ဟြၽန္း ေၾကာင္ၿပီး ထပ္ၾကည့္ေနမိျပန္သည္။ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ နားေတြ မ်က္လုံးေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ကမာၻႀကီးေဇာက္ထိုးျဖစ္သြားတာျဖစ္ႏိုင္သည္။

'လည္ပင္းမေညာင္းဘူးလား'

ပါးစပ္ေလးဟၿပီး သူ႔လွည္ၾကည့္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ႏွာေလးကို ဝမ္ေယာလ္ အေရွ႕ကို ျပန္လွည့္ေစလိုက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ၏ ပုခုံးေပၚ သူ၏ ေမးေစ့ကိုတင္ထားသည္။

'မင္းသား'

ဘတ္ဟြၽန္း စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ အသံျဖင့္အတည္ျပဳသည္။ သူ၏ပုခုံးေပၚတြင္ ဝမ္ေယာလ္ ေမးတင္ထားေသာေၾကာင့္ မလႈပ္ရဲဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ကေလးထိုင္ေနမိသည္။ သူ၏ အမွားေၾကာင့္ ထိုၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအခိုက္အတန႔္ေလး ပ်က္စီးသြားမည္ကို စိုးရိမ္သည္။

'စာေရးတတ္လား'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ ၾသရွရွအသံသည္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ နားစည္အတြင္းသို႔႐ိုက္ခတ္သြားသည္။

အိပ္မက္လည္းမဟုတ္သလို စိတ္ကူးယဥ္မႈလည္း မဟုတ္ပါေပ။

'အစ္ကိုေတာ္ငယ္ သင္ေပးဖူးတယ္'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ စကားေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ စာေရးေနရင္း ခဏေတာ့ ရပ္သြားသည္။

'ဟုတ္လား'

'ဟုတ္။ စာအုပ္ေတြယူလာၿပီး စာဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတယ္။ စာေရးနည္းေတြသင္ေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေရးကေတာ့ အစ္ကိုေတာ္ငယ္ေလာက္မလွဘူး'

ဘတ္ဟြၽန္း က နဂါးတိုင္းျပည္ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမင္းသားတစ္ပါးမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ပညာသင္ေပးေသာ ဆရာဟူ၍မရွိေပ။ ဘတ္အြန္း တစ္ေယာက္ကသာ အားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူ သင္ခဲ့ရေသာ စာေတြကို လာလာသင္ေပးေနသည္။ ျပန္ေတြးၾကည့္လွ်င္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ ဘတ္အြန္း ကသာ အာလုံးနီးပါးကူညီေပးခဲ့သည္။ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ဘတ္အြန္း နဲ႔သာ ကုန္ဆုံးခဲ့သည္။ ဝမ္ေယာလ္ ကိစၥ ျပႆနာတက္တုန္းကေတာင္ ဘတ္အြန္း က သူ႔ကို ၾကာၾကာစိတ္မဆိုးခဲ့ဘဲ သူ႔အတြက္ေတာင္ ျပန္လုပ္ေပးခဲ့ေသးသည္။ အခုအခ်ိန္အထိလည္း ဘတ္အြန္း အျမဳေတကိုသုံးၿပီး သူ႔ရဲ႕ စြမ္းအားေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနရျပန္သည္။ တစ္ကယ္ဆိုလွ်င္ ဘတ္အြန္း ၏ ေက်းဇူးေတြက ဘတ္ဟြၽန္း အေပၚ
မနည္းမေနာေပ။

'တိုက္ခိုက္ေရးပညာေကာ သင္ဖူးလား'

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းခါျပသည္။

'ဓားေရးေကာ'

ဘတ္ဟြၽန္း က ေခါင္းခါျပဆဲ။

'အစ္ကိုေတာ္ငယ္က အဲ့ဒါေတြကို သင္ေပးဖို႔အခ်ိန္မရလို႔ မသင္ေပးခဲ့ဘူး'

တိုက္ပြဲအတြင္းတြင္ ဘတ္ဟြၽန္း လက္ထဲ ဘတ္အြန္း ၏ ဓားရွိတာေတာင္ ရမ္းသမ္းေလွ်ာက္ခုတ္ေနတာကို ဝမ္ေယာလ္ ျပန္ေတြးမိလိုက္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔ကာ

'အဲ့ဒါေၾကာင့္ အြန္းေလး ဓားကိုေတာင္ ေသခ်ာမကိုင္တတ္တာလား'

ဘတ္ဟြၽန္း အလန႔္တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘတ္အြန္း ရဲ႕ ဓားကို မကိုင္ဖို႔ ဝမ္ေယာလ္ သတိေပးခဲ့ဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ စိတ္ဆိုးသြားမွာ စိုးရိမ္သည္။

'ဓားက အြန္းေလး အမိန႔္အတိုင္းေနေနတာေလ။ ကိုယ္နားလည္တယ္'

''ကိုယ္'' တဲ့။ ဘတ္ဟြၽန္း ရင္ေတြခုန္လာသည္။ သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ၿပီလား။

'မနက္ျဖန္ကစၿပီး မင္းကို လက္ေရးလွစာေရးနည္းသင္ေပးမယ္'

'မနက္ျဖန္'

'အင္း။ ဒီေန႔က ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲရွိေနလို႔ မအားေတာ့ဘူး'

'ညစားစားပြဲလား။ ရွိမွန္း ကြၽန္ေတာ္ မသိလိုက္ဘူး'

'အျမန္ျဖစ္သြားတာ'

'ေၾသာ္'

'ၿပီးရင္ တိုက္ခိုက္ေရးပညာနဲ႔ ဓားေရးလည္းသင္ေပးမယ္။ မင္းရဲ႕ စြမ္းအားကို ထိန္းသိမ္းကိုင္တြယ္ဖို႔ကိုလည္း သင္ေပးမယ္'

'အမ်ားႀကီးပဲ'

'မင္း ကိုယ့္အနားမွာ ဆက္ေနခ်င္ရင္ အဲ့ဒါေတြ ေသခ်ာေပါက္သိမွရမွာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္သင္ေပးမယ္'

ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ ပါးေလးအားနမ္းလိုက္ၿပီး

'ကိုယ္ဖိရင္ဖိသင္ေပးမွာမို႔လို႔ ေသခ်ာလိုက္လုပ္ရမယ္'

'ဟုတ္ကဲ့'

ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းေလးၿငိမ့္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာ ကဆုန္ေပါက္ေနေသာ ႏွလုံးသားက အျပင္ကို ခုန္ထြက္ေတာ့မည္ထင္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ ၏ ဂ႐ုစိုက္ေပးေနမႈသည္ ဓားသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္မွန္း ဘတ္ဟြၽန္း မသိေပ။ ေႏြးေထြးဟန္ေဆာင္ေနေသာ မ်က္ႏွာဖုံး၏ ေအာက္ရွိ ေအးစက္ေၾကာက္႐ြံ႕စရာေကာင္းေသာ အႀကံေတြကို ဘတ္ဟြၽန္း မျမင္ႏိုင္ေပ။

~~~~~~~~~~

ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲအတြက္ ဝမ္ေယာလ္ ဝတ္ရမည့္အဝတ္အစားေတြကို ဘတ္ဟြၽန္း ေ႐ြးေပးေနသည္။

ဝမ္ေယာလ္ က ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ကပဲ ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္ေပးၿပီး ဝတ္ရမည့္အဝတ္အစားေတြကို တစ္ထပ္ခ်င္းဝတ္ေပးေနသည္။

ဒီအဆင့္ေတြက စြမ္းအားကိုသုံးၿပီး လုပ္လို႔ရတာေတာင္ ဘတ္ဟြၽန္း ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျပဳလုပ္ေပးေပးသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဝမ္ေယာလ္ ကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပေနသည္မွာလည္း ႏူးညံ့လြန္းလို႔ တိုက္ပြဲအတြင္းက ဘတ္ဟြၽန္း ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ သံသယဝင္ေနရသည္။

'ညစာစားပြဲကို မင္းပါလိုက္ခဲ့'

'ကြၽန္ေတာ္လား'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ ခါးပတ္အနီေလးကို ပတ္ေပးေနရင္း ဘတ္ဟြၽန္း ကျပန္ေမးသည္။

'အင္း။ လိုက္ခဲ့လိုက္'

'ေကာင္းပါ့မလား'

ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ ၏ အဝတ္ကို ေသခ်ာသပ္ရပ္ေအာင္ ထပ္မံျပင္ဆင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

'မေကာင္းဘဲေနမလား။ တစ္ကယ္ဆို တိုက္ပြဲႏိုင္ခဲ့တာက မင္းေၾကာင့္အမ်ားႀကီးပါတယ္ေလ'

'မင္းသားက လိုက္ခဲ့ဆို လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္'

နတ္ေတြအမ်ားႀကီးႏွင့္ရႈပ္ေထြးေသာ ပြဲေတာ္ေတြကို ဘတ္ဟြၽန္း မႏွစ္သက္ေပမဲ့ ဝမ္ေယာလ္ ႏွင့္အတူ ပြဲတက္ရလို႔ သူ မျငင္းေတာ့ေပ။

'ဒါဆို အဝတ္အစားသြားလဲလိုက္'

'ဟုတ္ကဲ့'

ဘတ္ဟြၽန္း အျပင္ကိုထြက္သြားေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က မွန္ထဲက သူ႔ပုံသူၾကည့္ေနသည္။

အနီေရာင္မီးလ်ံွေတြကေအာက္အနားသပ္တြင္ရွိၿပီး ေ႐ႊ
ေရာင္ဇာမဏီငွက္ငယ္ေတြက အျဖဴေရာင္ပိုးသားေပၚ
တြင္ တလက္လက္ေတာက္ပေနသည္။

အိမ္ေရွ႕စံဂုဏ္အဂၤါနဲ႔အညီ ထည္ဝါေသာ ဝတ္စုံတစ္စုံျဖစ္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ ၾကည့္ေနရင္း သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြမွန္ကန္လာသည္ဟု ပိုပိုၿပီးခံစားေနရသည္။ သူ႔ေဘးနားတြင္ အမည္နာမ တသီးတသန႔္ထားစရာမလိုေသာ ဘတ္ဟြၽန္း က တျခားေသာသူေတြထက္ ေခါင္းကိုက္ရသက္သာေစသည္။ စိတ္တိုလွ်င္ ေပါက္ကြဲလို႔ရသလို စိတ္ပါလွ်င္ေပါင္းဖက္လို႔ရေသးသည္။ သူ႔ကို စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္လုပ္မည္မဟုတ္ေသာ ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ မ်က္ႏွာ တစ္ကမာၻဟု မွတ္ယူထားသည္ေလ။ ဒီလိုအေျခအေနကို လက္လႊတ္ခံရေအာင္ သူ႐ူးေနတာမွမဟုတ္တာ။ ေထာင္ျမင္ရာစြန႔္ေပမဲ့ သူကေတာ့ ရာဂဏန္းပင္စြန႔္စရာမလိုေအာင္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ အခ်စ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေနရေလၿပီ။

အၿပဳံးေလးတစ္ခ်က္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ခစားမည့္ ဘတ္ဟြၽန္း

မ်က္ရည္ေလးတစ္ခ်က္ဝဲလိုက္တာႏွင့္ ဝမ္ေယာလ္ ၏ ရန္သူေတြကို ဖယ္ရွားေပးမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း

သိပ္ကိုအသုံးဝင္လြန္းသည္။

~~~~~~~~~~~

ဝမ္ေယာလ္ ႏွင့္ ဘတ္ဟြၽန္း ညစာစားပြဲကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ဝင္မ်ိဳးႏြယ္ေတြသာမက တျခားေသာ နတ္မင္းေတြအမ်ားႀကီးပါေရာက္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ နတ္ဘုရားတစ္ခ်ိဳ႕ပါ ေရာက္ေနသည္။

'တိုက္ပြဲႏိုင္လာတာကို ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ အိမ္ေရွ႕စံ'

'ကံေကာင္းသြားလို႔ပါ'

'မင္းသားရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာေတြကိုလည္းၾကားၿပီးပါၿပီ။ တစ္ကယ့္ကိုေတာ္တာပဲ'

ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ ရယ္လိုက္ၿပီး

'အတိုင္ပင္ခံစစ္သူႀကီးေတြရဲ႕အႀကံေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းအားနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ မဟုတ္ဘူးလား...ဟား...ဟား...'

ဝမ္ေယာလ္ ရယ္ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း ေခါင္းေလးငုံ႔ကာၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူေနသည္။

'ဒါနဲ႔......သူက ဘတ္ဟြၽန္း လား'

ဝမ္ေယာလ္ ရယ္ေနရာကေန ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ၿပီး ၿပဳံးျပကာ

'ဟုတ္တယ္။ ဘတ္ဟြၽန္း'

'အိမ္ေရွ႕စံက သူ႔ကိုအနားမွာထားထားတာလား'

ထိုနတ္၏ စကားအသြားအလာကို ဝမ္ေယာလ္ သိသည္။

'အဆင္ေျပပါတယ္။ အမႊာေတြပဲကို'

ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ ကို ေတာင္းပန္စြာျပန္ၾကည့္ေနသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဘတ္ဟြၽန္း ကိုသာ ၿပဳံးျပၿပီး အေရွ႕ကိုျပန္လွည့္သြားသည္။

ဝမ္ေယာလ္ က ထိုနတ္သားအား ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ဘတ္ဟြၽန္း က အေနာက္ကေန လိုက္သြားသည္။

ဝမ္ေယာလ္ ၏ဂုဏ္ရွိန္ႀကီးမားမႈေတြက ဘတ္အြန္း သာရွိလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္သား ေ႐ႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ႏွင့္ မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပေနၾကမွာအမွန္ေပ။

'ၾကင္ယာေတာ္ ေသသြားတာ ေစာလြန္းတယ္'

ဂ်ဳံအင္ က မက္မြန္ဝိုင္တစ္ခြက္ကိုေမာ့ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ဂြၽန္ေျမာင္ ကေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေဘးနားတြင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေသးငယ္စြာရွိေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္း ကိုသာၾကည့္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးစြတ္စြတ္ျဖဴေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္း သည္ မ်က္လုံးအျပာေရာင္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးနီေထြးေနတာသာရွိသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေဘးတြင္သာေနေနရေပမဲ့ ေခါင္းစဥ္ေသခ်ာမရွိသလို တိမ္ေငြ႕ေတြၾကားထဲတြင္လည္း အျဖဴေရာင္ေတြေရာေထြးကာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနျပန္သည္။

'အမႊာေတြတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံေျပာလိုက္တာကို မင္းၾကားလား'

ဂ်ဳံအင္ က ခပ္ေထ့ေထ့ၿပဳံးရင္း

'အစားထိုးလိုက္ၿပီ။ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲက ပ်င္းဖို႔ေကာင္းေနသလိုပဲ'

'ဟုတ္လား'

'အင္း'

ဘယ္လိုေနေန ဘတ္ဟြၽန္း က ခ်စ္ေနတာပဲကို။ အစားထိုးခ်စ္ျခင္းက ေဒါသေတြမပါဝင္ဘဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲဆက္ရွိေနမည္ကို ဂ်ဳံအင္ သိေနသည္။

'ဘတ္ဟြၽန္း ရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ကစားစရာမွမဟုတ္တာ'

ဂြၽန္ေျမာင္ ကေတာ့ ထိုသို႔ေသာ ကလဲ့စားေခ်ျခင္းမ်ိဳးကို သေဘာမက်ေပ။

'ဒါေပမဲ့ သူကိုယ္တိုင္လိုလိုလားလားေပးေနတာေလ။ မဟုတ္ဘူးလား'

'ငါကေတာ့ အသုံးမခ်သင့္ဘူးလို႔ပဲထင္ေနတယ္'

ဂြၽန္ေျမာင္ ကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ဳံအင္ ေခါင္းခါေနသည္။ ဂြၽန္ေျမာင္ က တအားစိတ္ေပ်ာ့လြန္းသည္။

ဂ်ဳံအင္ က အစားထိုးခ်စ္ျခင္း လို႔ျမင္ေနေပမဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္ ကေတာ့ ကလဲ့စားေခ်ေနတာကို သိေနေလသည္။

'မင္းႀကီး ႂကြလာပါၿပီ'

ေကာင္းကင္မင္းႀကီးႂကြလာေသာေၾကာင့္ အားလုံးကိုယ္စီ မတ္တပ္ရပ္ကာ အ႐ိုအေသျပဳၾကသည္။

'အားလုံးပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကပါ'

'ဟုတ္ကဲ့ မင္းႀကီး'

'ဒီေန႔ညက တိုက္ပြဲႏိုင္လာတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ဆုေပးဒဏ္ေပးေလးပါ တစ္ခါတည္းလုပ္မလို႔'

'ဒဏ္ေပးတဲ့လား'

'ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲဆိုၿပီး အဲ့ဟာႀကီးထည့္မွာလား'

တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစီ ဆူညံသြားသည္။

'ဘတ္ဟြၽန္း '

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ နာမည္ကိုၾကားေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ဝမ္ေယာလ္ ကိုၾကည့္ေနသည္။

'သြားလိုက္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ လက္ေလးကို ဖ်စ္ညစ္လိုက္ၿပီး ဝမ္ေယာလ္ အားေပးစကားဆိုသည္။

ဘတ္ဟြၽန္း ေကာင္းကင္မင္းႀကီးအေရွ႕ကိုသြားလိုက္ၿပီး

'တိုက္ပြဲမွတ္တမ္းတင္သူက အစီရင္ခံတယ္။ ဘတ္ဟြၽန္း က ခြင့္ျပဳမိန႔္မရွိဘဲ ခံတပ္ကိုၿဖိဳလိုက္လို႔ စစ္သည္ေတြအမ်ားႀကီး ဆုံးရႈံးခဲ့ရတယ္တဲ့'

'ဗ်ာ'

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔ထားသည္။

'ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ ဒဏ္ရာကိုပါ ပိုဆိုးေစခဲ့တယ္'

'အဲ့ဒီကိစၥေၾကာင့္လား'

ဝမ္ေယာလ္ ပါ ဘတ္ဟြၽန္း ေဘးနားတြင္ လာရပ္လိုက္ၿပီး

'ဒါဆိုရင္ သားေတာ္ကိုပါ အျပစ္ေပးပါ။ သားေတာ္ စိတ္တိုေနတုန္းေျပာလိုက္လို႔ ဘတ္ဟြၽန္း က သြားလုပ္ေပးတာ'

'သားေတာ္ သူ႔ကို ကာကြယ္စရာမလိုပါဘူး။ တစ္ကယ္ဆိုရင္ စစ္ပြဲမွာ သားေတာ္က ဦးေဆာင္သူပဲေလ။ သားေတာ္ရဲ႕ခြင့္ျပဳမိန႔္မရဘဲ သူ႔မွာ ဘာလုပ္ပိုင္ခြင့္မွမရွိဘူး။ သူလိုက္ေတာ့လည္း ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ လိုက္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္ေရွ႕စံကလည္း မင္းကို လိုက္ခဲ့ပါလို႔ တစ္ခြန္းမွမေျပာဘူး'

'ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က မင္းႀကီးအမိန႔္နဲ႔ မင္းသားေဘးမွာေနေနတဲ့သူပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလိုက္ခြင့္ရွိတယ္'

'ဒါကစစ္ပြဲ။ စစ္တိုက္တဲ့ေနရာမွာ တစ္ခ်က္ေလးမွ မွားလို႔မရဘူး။ မင္းလို ဘာမွမသိတဲ့ တုံးအအနဂါးက စစ္ပြဲဗ်ဴဟာက ဘာလဲဆိုတာ ၾကားေကာၾကားဖူးရဲ႕လား'

'ကြၽန္ေတာ္သိတာ မင္းသား ဝမ္ေယာလ္ ။ မင္းသား အႏၲရာယ္ကင္းဖို႔ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာ။ က်န္တာေတြ မသိခ်င္ဘူး'

'မင္းကေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာတာပဲ'

'မင္းႀကီးအျပစ္ေပးမယ္ဆို အျပစ္ခံယူမယ္။ မင္းသားကို ကာကြယ္ဖို႔လုပ္ခဲ့တာမို႔လို႔ ေနာင္တရစရာမရွိဘူး'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ တြက္ခ်က္မႈ မွားသြားလွ်င္ေတာင္ သူ႔အျပစ္ေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ ဒဏ္ရာပိုဆိုးလာတာကိုေကာ ဘတ္ဟြၽန္း သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပစ္ေပးတာကို ေက်နပ္စြာခံယူမည္။

'ဒါဆိုရင္ မင္းကို မိုးႀကိဳးအျပစ္ဒဏ္ဆယ္ခ်က္ေပးမယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုတိုက္ပြဲကိုမွ လိုက္ခြင့္မရွိဘူး'

ဒါဆိုရင္ ဝမ္ေယာလ္ ေဘးနားတြင္ ဘတ္ဟြၽန္း မရွိေတာ့ဘူး။

'မိုးႀကိဳးဆယ္ခ်က္က နည္းေနသလိုပဲ။ ေနာက္အတြက္ပါ ေပါင္းၿပီးအျပစ္ေပးလို႔မရဘူးလား'

'ဘာေျပာတယ္'

'မင္းသား တိုက္ပြဲသြားတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ ထပ္လိုက္ေနဦးမွာ'

ဘတ္ဟြၽန္း ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကျပတ္သားသည္။ ေကာင္းကင္မင္းႀကီးကေတာ့ သူ႔ကိုမေလးမစားလုပ္သည့္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို စိတ္တိုၿပီး

'မင္းက အမိန႔္ဖီဆန္တာလား'

'အဲ့လိုျဖစ္သြားတာလား'

ဒါပါပဲ။ ဘတ္ဟြၽန္း က ဂ႐ုမစိုက္စြာ ဒူးေထာက္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ခံယူဖို႔ျပင္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေကာင္းကင္မင္းႀကီးကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ ကို အႏၲရာယ္ေပးမည့္အေငြ႕အသက္ေတြကို ေကာင္းကင္မင္းႀကီးထံတြင္ ရွိေနသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုပထုတ္ေနတာ။ ဝမ္ေယာလ္ ကို အႏၲရာယ္ေပးခ်င္လို႔။

'ခမည္းေတာ္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို တစ္ကယ္ပဲအျပစ္ေပးမွာလား'

'ငါ့အမိန႔္ကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းမယ္ထင္ေနတာလား'

ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူပါဒူးေထာက္လိုက္သည္။

'ဒါဘာလုပ္တာလဲ'

'ခမည္းေတာ္ အမိန႔္ကိုမျပင္တာေသခ်ာလား'

ေကာင္းကင္မင္းႀကီး က ေဒါသထြက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ၾကည့္ေနသည္။

'ဆုေပး ဒဏ္ေပးလို႔ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးမဲ့ဆုကို ဘတ္ဟြၽန္း ကိုအျပစ္မေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္'

ဘတ္ဟြၽန္း ဝမ္ေယာလ္ ကို အလန႔္တၾကားေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ကိုကာကြယ္ေပးလိုက္တာလား။ ရွားပါးလွတဲ့ ဆုလာဘ္ရမည့္အစား သူ႔ကို ကယ္တင္ေပးခဲ့သည္လား။

'မင္းတို႔က ငါ့ကို ကစားေနတယ္ထင္ေနတာလား'

'မထင္ပါဘူး။ ဆုေပးဒဏ္ေပးအတိုင္း က်င့္သုံး႐ုံပါ။ ခမည္းေတာ္လည္း အျပစ္ေပးခဲ့သလို သားေတာ္လည္း ဆုေတာင္းပိုင္ခြင့္ရွိတယ္'

မီးနတ္ဘုရားမ က ထိုင္ေနရင္း အေျခအေနကိုသုံးသပ္ေနသည္။

ဘတ္ဟြၽန္း ကို သူ႔အနားကေန လုံးဝထြက္မသြားႏိုင္ေအာင္ အပိုင္ခ်ဳပ္လိုက္သည္။ ဝမ္ေယာလ္ ၏ အႀကံေတြကို သိေနၿပီးေသာ မီးနတ္ဘုရားမက ၿပဳံးကာ

'ေယာလ္ငယ္ ေျပာတာ မမွားပါဘူး'

'မိဖုရားက ဘာေတြဝင္ေျပာဦးမလို႔လဲ'

'အေျခအေနကိုသုံးသပ္ျပ႐ုံပါ။ အရမ္းစဥ္းစားရခက္ေနပုံေပါက္ေနလို႔ေလ။ သားေတာ္က ဘတ္ဟြၽန္း ကို ကာကြယ္ေပးေနတာက သူ႔အမွားမကင္းဘူးထင္လို႔ေလ။ ရွင္ကေကာ ရွင့္ရဲ႕ မျပင္ဘူးဆိုတဲ့အမိန႔္ကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ျပင္မလို႔လား'

'မင္းသားမွာအမွားမရွိပါဘူး'

စကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ အျပစ္ေပးခံရမွာစိုးလို႔ ဘတ္ဟြၽန္း ဝင္ေျပာလိုက္သည္။

မင္းႀကီးက ဝမ္ေယာလ္ ကိုၾကည့္ေနေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ကို မသိမသာေလးျပန္ၿပဳံးျပသည္။ ဝမ္ေယာလ္ ေထာင္ထားေသာ ေက်ာ့ကြင္းထဲကို သူကိုယ္တိုင္ လိုလိုလားလားႀကီး ဝင္သြားမိမွန္းသေဘာေပါက္သြားသည္။

ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ကို နန္းခ်ခ်င္ေနေသာ ေကာင္းကင္မင္းႀကီးအႀကံကို ရိပ္မိသည္။ ဒါေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္း ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားရခက္ေနသည္။ မွတ္တမ္းသမားလာပို႔တဲ့သတင္းအရ ဘတ္ဟြၽန္း အမွားကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ႏွင္ထုတ္မည္။ ၿပီးလွ်င္ ဝမ္ေယာလ္ ကို နန္းခ်မည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အစီအစဥ္ေတြက ဝမ္ေယာလ္ ၏ လက္ထဲက က်ားေစ့ေလးေတြျဖစ္ေနၿပီး ဝမ္ေယာလ္ ၏ ေထာင္ေခ်ာက္ျဖစ္ေနသည္။

အခုတြင္ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ အနားတြင္ ေက်းဇူးရွင္ယူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္ ထပ္ ၿငိတြယ္ေနဦးမည္။

'ေကာင္းၿပီ။ အျပစ္ဒဏ္ကို ဆုေပးစနစ္နဲ႔ေၾကၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စစ္ေရးအျပစ္ဒဏ္ျဖစ္လို႔ ေနာက္ထပ္မလုပ္ရဲေအာင္ေတာ့ မိုးႀကိဳး ၃ခ်က္အျပစ္ေပးခံရမယ္'

ေကာင္းကင္မင္းႀကီးက သူ႔ေဘးတြင္ရွိေနေသာ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားကို အခ်က္ျပလိုက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ထံ မိုးႀကိဳးပစ္ခိုင္းသည္။

ဂ်ိန္း!!!!

အသံႏွင့္အတူ လင္းလက္လာေသာ လွ်ပ္စီး မိုးႀကိဳးလႈိင္းသည္ ဘတ္ဟြၽန္း ထံဦးတည္ေနတာေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ကို ဖက္လိုက္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေတြအားလုံးကို သူတစ္ေယာက္တည္းခံယူသည္။

'မင္းသား'

သူ႔ကိုလႈပ္မရေအာင္ ဖက္ထားၿပီး အျပစ္ဒဏ္အားလုံးကို ခံယူေနေသာ ဝမ္ေယာလ္ ေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္း မ်က္ရည္က်ေနသည္။ သူသာ ဝမ္ေယာလ္ ၏ စကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ခဲ့လွ်င္ အခုလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ သူ႔ေၾကာင့္ ဝမ္ေယာလ္ နာက်င္ေနရၿပီ

'မင္းသား ဖယ္ပါေတာ့။ ဒါေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို နာက်င္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး'

'မနာဘဲ ေနမလား'

ဂ်ိန္း!!!!!

ေက်ာျပင္ကို ထိသြားတာႏွင့္ ဝမ္ေယာလ္ ေသြးေတြအန္လာသည္။

'မင္းသား ကြၽန္ေတာ့္စကားနားေထာင္ပါ'

ဘတ္ဟြၽန္း စြမ္းအားသုံးမလို႔ လုပ္ေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔စြမ္းအားႏွင့္ ထပ္ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီး

'ကိုယ္ ကာကြယ္ေပးခ်င္လို႔။ ပထမဆုံးအေနနဲ႔'

ဝမ္ေယာလ္ ၏ အသံသည္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေမာဟိုက္ေနသည္။

ဂ်ိန္း!!!!!

'ၿပီးသြားၿပီ'

ဘတ္ဟြၽန္း ကို ဖက္ထားရာမွ ခြာလိုက္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ၏ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ

'ဟြၽန္း ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး'

ဝမ္ေယာလ္ ဘတ္ဟြၽန္း ၏ ပုခုံးေပၚမွီလ်က္ လဲက်သြားသည္။ ပါးစပ္တြင္ ေသြးေတြက ထြက္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္း ကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးထားေသာ ဝတ္စုံ၏ေက်ာျပင္တြင္လည္း ေသြးေတြယိုစိမ့္ေနသည္။

မီးနတ္ဘုရားမ စိတ္တိုေသာ္လည္း ဝမ္ေယာလ္ ၏ အစီအစဥ္အားမပ်က္စီးေစလိုေသာေၾကာင့္ သူဝင္မပါဘဲ ေနလိုက္သည္။

ဒီေလာက္ဆိုလွ်င္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘတ္ဟြၽန္း က ဝမ္ေယာလ္ အနားကေန ထြက္သြားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး.......

^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^

[Unicode]
Forevermore(ထာဝရထက်ပို၍)
အပိုင်း-၂၁

နတ်ပြည်တွင် ဝမ်ယောလ် ၏ နဂါးတောင်ကြားကို နိုင်ခဲ့ပြီး မိစ္ဆာတွေကို ငရဲပြည်ပြန်ပို့နိုင်ခဲ့သော သတင်းက ဟိုးလေးတကျော်ကျော်ဖြစ်သွားသည်။

ကောင်းကင်မင်းကြီးနှင့် ဖူးစာနတ်မင်းက ထိုသတင်းကိုကြားပြီး စိတ်ပျက်သွားသည်။

'မင်းကြီးပြောတော့ ဝမ်ယောလ် ကိုသတ်မှာဆို'

'ဘတ်ဟျွန်း က ကံကြမ္မာနတ်မင်းလေ။ ပြီးတော့ သူက ပေလွှာအလွတ်ပိုင်ရှင်။ ငါ့တွက်ချက်မှုမှားတာ သံသယဝင်စရာမရှိဘူး'

'ဟိုတစ်ခေါက်ကတည်းက ဝမ်ယောလ် သူ့ကိုသတ်လိုက်ရမှာ'

'လောလောဆယ် ငါတို့အလိုက်သင့်နေရလိမ့်မယ်'

'ချူးရန် အတွက်ကကော။ မင်းကြီးပဲ ဒီတိုက်ပွဲမှာ ချူးရန် ဂုဏ်ဆောင်နိုင်အောင်လုပ်ပေးမယ်ဆို'

'ကိုယ် လုပ်ပေးမှာပါ'

'တော်ပြီ။ နောက်ဆို မင်းကြီးစကားထပ်မယုံတော့ဘူး'

ဖူးစာနတ်မင်းက မျက်ရည်ဝဲကာ ထွက်သွားတော့ မင်းကြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ ဝမ်ယောလ် ကိုစိတ်တိုသွားသည်။

'ချန်းလျဲ့ က အခွင့်အရေးရတုန်း ဝမ်ယောလ် ကို ဘာလို့မသတ်တာလဲ'

မင်းကြီး စိတ်တိုပြီး ရေနွေးခွက်အား နံရံဆီပစ်ပေါက်လိုက်သည်။

'ဘတ်ဟျွန်း........သူ့ကို ဘယ်လိုရှင်းရမလဲ'

~~~~~~~~~~~~

ဂျုံအင် က ဝမ်ယောလ် ၏ သတင်းကြားကြားချင်း ဂျွန်မြောင့် ဆီအပြေးရောက်လာသည်။ ဂျွန်မြောင်သည်လည်း ထိုသတင်းအားကြားပြီးဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ကြားရသော သတင်းက သူသိထားသော သတင်းနှင့်ကွဲလွဲနေခဲ့သည်။

နဂါးတောင်ကြားအား ဝမ်ယောလ် က အောင်နိုင်ခဲ့သည်တဲ့လေ။ အမှန်က ဘတ်ဟျွန်း တစ်ယောက်တည်းတိုက်ပြီး အောင်နိုင်ခဲ့တာ။ ဒါကို မှတ်တမ်းယူရသည့် သူတို့ကအသိဆုံးပင်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ပြောခွင့်မှမရှိတာ။ တိုက်ပွဲနိုင်လာသည့် စစ်သည်တွေကလည်း ဘတ်ဟျွန်း အကြောင်း ဟမည်မဟုတ်ဘဲ သူတို့၏ တိုက်ပွဲဝင်ပုံကိုသာ ပုံကြီးချဲ့ပြောမည်မှန်း အထူးမေးစရာမလိုပေ။

သူလည်း ဘတ်ဟျွန်း ကို အမြင်မကြည်ပေမဲ့ ဘတ်ဟျွန်း အချစ်ကိုတော့ အသုံးမချသင့်ဘူးဟု ထင်နေသည်။

'မင်းသိပြီးပြီလား။ အိမ်ရှေ့စံက နဂါးတောင်ကြားကိုတိုက်ပြီး သူတို့တွေအားလုံး ငရဲပြည်အပို့ခံလိုက်ရပြီ'

ဂျုံအင် က ဂျွန်မြောင် ၏ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ထိုင်ကာ လက်ပိုက်လိုက်ပြီး

'ငါမထင်ထားဘူး။ သူအဲ့လောက်တော်လိမ့်မယ်လို့။ သူသုံးသွားတဲ့နည်းဗျူဟာတွေက တော်တော်ကောင်းတယ်တဲ့။ ကိုယ်တိုင်သာရောက်မလာသေးတာ။ သတင်းကတော့ မွှေးနေတာပဲ'

ဂျွန်မြောင် က ဘာမှမပြောဘဲ ရေးလက်စကိုသာဆက်ရေးနေသည်။

'ဟေ့ကောင် မင်း ငါပြောနေတာကိုကော နားထောင်နေရဲ့လား။ အိမ်ရှေ့စံက တိုက်ပွဲနိုင်လာတာကို မျောက်မှိုင် မှိုင်နေတယ်'

'ငါမင်းကို စွန်းဝူခုံး နဲ့တိုင်လိုက်ရမလား'

'မင်း အကျင့်မကောင်းတာ'

ဂျုံအင် က ဂျွန်မြောင် အရှေ့တွင် ထိုင်လိုက်ပြီး

'ဒါနဲ့လေ ဘတ်ဟျွန်း အမှားလုပ်မိပြီး မင်းသား ဒဏ်ရာပိုဆိုးသွားတယ်တဲ့'

'ဘာပြောတယ်'

'ဟုတ်တယ်။ ရှေ့ပြေးတပ်သားရဲ့ စာထဲပါလာတာ'

ဂျွန်မြောင် သူမသိသော ကိစ္စအကြောင်းအား တွေးနေသည်။

'ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ ငါ့ကိုသေချာပြော'

'သေချာတော့မသိဘူး။ ချူးရန် မင်းသားဆီကနေ စစ်ကူတောင် တောင်းလိုက်ရတယ်တဲ့'

'ဘတ်ဟျွန်း လုပ်တာလား'

'အင်း သေချာပေါက်ပဲ။ ပြန်ရောက်တာနဲ့ သူအပြစ်ပေးခံရမှာ'

အစီရင်ခံသည့် သူက တစ်ကယ့်တလွဲပင်။ လက်အောက်ငယ်သားကတော့ ထိုသို့လုပ်မည်မဟုတ်ပေ။ သေချာသည်က

'အိမ်ရှေ့စံ'

'ဟင်....အိမ်ရှေ့စံ ဘာဖြစ်လို့လဲ'

ဂျွန်မြောင် က ဝမ်ယောလ် အား လွှတ်ခနဲခေါ်လိုက်မိသောကြောင့် ဂျုံအင် က မေးလာသည်။

'ဟို..ဘာဖြစ်သွားသေးလဲလို့'

'အဆိပ်ပျံ့သွားပေမဲ့ ဆိုးဆိုးရွားရွားကြီးမဖြစ်ဘူးတဲ့။ ပြန်ရောက်လာရင်တော့ သေချာကုရမယ်တဲ့'

'ဘာမှမဖြစ်တော့ တော်သေးတာပေါ့'

'ငါကတော့ ဘတ်ဟျွန်း ကို တိုက်ပွဲမှာတင် သေသွားစေချင်တာ'

'ဘာလို့လဲ'

'သူက ကြင်ယာတော် ဝမ်အွန်း ကို သတ်ခဲ့တာလေ'

ဂျွန်မြောင် ဘာမှမပြောပေ။ ဘတ်အွန်း ကိုမြင်မြင်ချင်းချစ်သွားပြီး သူ့အကြောင်းစုံစမ်း၊ နှလုံးသွေးလက်စွပ်ကို ပျော်ရွှင်စွာလုပ်နေသော ဝမ်ယောလ် ကို သူပြန်မြင်ယောင်သွားသည်။

ဝမ်ယောလ် မုန်းတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သူဆိုလျှင်လည်း သူချစ်တဲ့သူကို သတ်ထားသည့်သူကို ကျိန်းသေပေါက် မုန်းနေမိမှာ။

ဂျွန်မြောင် က ဘတ်ဟျွန်း ကိုမမုန်းသော်လည်း ဝမ်ယောလ် မုန်းနေသည်ကိုတော့ ထောက်ခံနေသည်။

~~~~~~~~~~

ဝမ်ယောလ် အောင်ပွဲနှင့်အတူပြန်လာပေမဲ့ သူ့ရဲ့ အမြုတေအထိရောက်နေသော အဆိပ်အခြေအနေကိုတော့မသိသေးပေ။ ပြန်ရောက်တာနှင့် ဘတ်ဟျွန်း ကို ပျော်ပျော်ကြီး ကစားဖို့သာ အတွေးရောက်နေသည်။

ဝမ်ယောလ် ၏ တပ်ဖွဲ့က တိမ်ပျံတစ်ခုကိုစီးပြီး နတ်ပြည်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ နတ်ပြည်တံခါးဝဆီရောက်တော့ သူတို့ကို အားလုံးက ဝမ်းသာအားရကြိုဆိုနေကြသည်။ တစ်ချို့ကလည်း စိတ်ရင်းဖြစ်သလို တစ်ချို့ကလည်း ဟန်ဆောင်နေသည်။ ဝမ်ယောလ် ၏ အိမ်ရှေ့စံနေရာက ပိုပြီးခိုင်မာနေသည်။ ကြင်ယာတော်မြှောက်ပြီးပါက ဝမ်ယောလ် သည် တရားဝင်အိမ်ရှေ့စံမင်းသားဖြစ်မှာပေမဲ့ အခုအခြေအနေအတိုင်းလည်း မခန့်အပ်ထားရသည်သာရှိသည်။ ကြင်ယာတော် ဝမ်အွန်း က ရုပ်မရှိပေမဲ့ ဘွဲ့နာမည်တည်ရှိနေသည်။

နန်းတော်ပြန်ရောက်လျှင် နန်းတော်အရှုပ်အထွေးကြားထဲ ဝမ်ယောလ် ပြန်ရောက်တော့မည်။

'အောင်မြင်ခြင်းတွေနဲ့ပြန်လာတဲ့သားတော်ကို ခမည်းတော် ဂုဏ်ပြုပါတယ်'

ဘတ်ဟျွန်း စိတ်ထဲ ကောင်းကင်မင်းကြီး၏ အပြုအမူကို ထူးဆန်းနေသလို ခံစားနေရပေမဲ့ ဘာမှတော့ ဝင်မပြောပေ။

'ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခမည်းတော်'

'ပင်ပန်းသွားပြီ'

မင်းကြီးက ဝမ်ယောလ် ၏ ပုခုံးအားပုတ်ပြီး အားပေးနှစ်သိမ့်ပေးသည်။

'သားတော်လည်း ပင်ပန်းလာတော့ နားဦးပေါ့။ တပ်ဖွဲ့အားလုံးစုံတာနဲ့ ဂုဏ်ပြုညစာစားပွဲကျင်းပပေးမယ်'

'ဟုတ်ကဲ့ ခမည်းတော်'

ဝမ်ယောလ် ထွက်သွားပြီးမှ ဘတ်ဟျွန်း ကျန်နေခဲ့တာကို သတိရပြီး ပြန်လှည့်ကာ

'ဘာလို့ တစ်ခါတည်းလိုက်မလာတာလဲ'

'ဗျာ'

ဝိုင်းစက်သွားသော မျက်လုံးလေးက ဝမ်ယောလ် ၏ အပြုအမူအား အံ့သြနေသည်။ ဘတ်ဟျွန်း တင်မကဘဲ ထိုနေရာတွင်ရှိနေသော သူတွေအားလုံး အံ့သြနေကြသည်။

ဝမ်ယောလ် က သူ့ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင်ပြုံးရင်း

'တစ်ခါတည်းလိုက်ခဲ့'

ဝမ်ယောလ် က ဘတ်ဟျွန်း ၏ လက်ကို ဆွဲပြီး ထွက်သွားလိုက်သည်။

'အိမ်ရှေ့စံ တိုက်ပွဲမှာ ဒဏ်ရာကြီးကြီးမားမားရသွားတယ်လို့ သတင်းရထားသေးလား'

ဂျုံအင် မျက်လုံးကြီးပြူးကာ ဂျွန်မြောင် အား လက်ကုတ်ပြီးမေးလိုက်သည်။

'မကြားမိဘူး'

ဂျွန်မြောင် သည်လည်း အံ့သြနေပေမဲ့ အခြေအနေကိုပြန်ပြီးသုံးသပ်နေသည်။ ဝမ်ယောလ် က ဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ......။

ထိုနေ့က ဝမ်ယောလ် ၏ ဘတ်ဟျွန်း အပေါ်ပြုမူသောအပြုအမူတို့သည် နတ်ပြည်တွင် အတင်းပြောစရာတစ်ခုလိုဖြစ်သွားသည်။

~~~~~~~~

ဝမ်ယောလ် အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲချလိုက်သည်။

'အခုမှပဲ အေးအေးဆေးဆေးနားရတော့မယ်'

ဘတ်ဟျွန်း က ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ရပ်နေပြီး ဝမ်ယောလ် ၏ ကလေးဆန်သော အပြုအမူတို့ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။

'တိုက်ပွဲက ပင်ပန်းလိုက်တာ'

ဝမ်ယောလ် စကားကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း ရယ်သွားသည်။ တစ်ချိန်လုံး ဒဏ်ရာကြောင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေသူက ငြီးနေလေသည်။ ဘတ်ဟျွန်း နှင့် ဝမ်ယောလ် သာ သူငယ်ချင်းတွေဆိုလျှင် ဘတ်ဟျွန်း ငြီးဖို့လည်း ချန်ထားပါဦး လို့ ပြောရမည်ပင်။

'ဘာရီတာလဲ'

ဝမ်ယောလ် က အိပ်ယာပေါ်တွင် လက်ထောက်က လှဲနေပြီး ဘတ်ဟျွန်း ကိုရန်လုပ်သည်။

ဘတ်ဟျွန်း ပါးစပ်လေးပိတ်ပြီး ခေါင်းခါပြတော့

'ဒီနားကိုလာခဲ့'

ဘာလုပ်မလဲ တစ်ခွန်းမမေးဘဲ ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် အနားဆီရောက်သွားသည်။

ဝမ်ယောလ် က အနားရောက်လာသော ဘတ်ဟျွန်း ကို လက်ကနေဆွဲပြီး အိပ်ယာပေါ်
တွင် လှဲချကာ

'မင်းသား'

ဘတ်ဟျွန်း လန့်သွားပေမဲ့ သူ့ကို အုပ်မိုးကာကြည့်နေသော ဝမ်ယောလ် ၏ အကြည့်တွေက ရင်ဖိုစေသည်။ ကိုယ့်အတွေးကိုယ်ရှက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း မျက်နှာလေး နီရဲသွားသည်။

'ဒီကောင်လေး ဘာတွေတွေးနေတာလဲ'

ဘတ်ဟျွန်း ထပ်ပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်ပြန်သည်။

ဝမ်ယောလ် က ဘတ်ဟျွန်း ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း ၏ လက်မောင်းပေါ် လှဲချကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် ဖက်ထားပြီး ခွပါခွထားသေးသည်။ ဘတ်ဟျွန်း မှာ အသက်တောင်မရှူအားဘဲ တောင့်တောင့်လေးနေ နေမိသည်။

'အိပ်ချင်တယ်'

'အင်း'

'ချော့သိပ်'

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ကိုကြောင်ပြီးကြည့်နေသောကြောင့်

'ကိုယ့်ကို မချစ်ဘူးလား'

'ချစ်တယ်'

ဝမ်ယောလ် မျက်လုံးမှိတ်သွားပြီး ဘတ်ဟျွန်း ကို ပိုတိုးဖက်လိုက်သည်။ ဘတ်ဟျွန်း က နားလည်စွာ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကို အစပျိုးသည်။

'တစ်ခါတုန်းက နတ်သားတစ်ပါးရှိတယ်။ အဲ့ဒီနတ်သားက ရည်မှန်းချက်လည်းကြီးတယ်'

'အင်း'

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ၏ ကျောကိုပုတ်ပေးနေရင်းဆက်ပြောသည်။

'တစ်ရက်မှာတော့ သူက မိစ္ဆာတစ်ကောင် ဖမ်းတာခံလိုက်ရတယ်'

ဝမ်ယောလ် အိပ်မပျော်ခင် မဲ့ပြုံးပြုံးသွားသေးတာကိုတော့ ဘတ်ဟျွန်း မမြင်လိုက်ပေ။

'အဲ့ဒီမိစ္ဆာက.......'

ဘတ်ဟျွန်း အိပ်ပျော်သွားသော ဝမ်ယောလ် ၏ မျက်နှာကို ငေးကြည့်ရင်း

'နတ်သားလေးကို သိပ်ချစ်တယ်တဲ့'

အခွင့်သာရှိခဲ့ရင် ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ၏ နဖူးအား အနမ်းပေးချင်ပါ၏။

ကြုံရာပြောခဲ့သော ပုံပြင်တစ်ပုဒ်သည် ယုတ္တိမရှိသော်ငြား ဘတ်ဟျွန်း ၏ အတွေးထဲပေါ်နေသော ဇာတ်လမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဘတ်အွန်း လည်း ထိုအကြောင်းမပြောခဲ့ဖူးပေမဲ့ ဘတ်ဟျွန်း ၏ စိတ်ထဲ ရင်းနှီးနေသည်။

အေးချမ်းစွာအိပ်ပျော်နေသော ဝမ်ယောလ် ကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း အသက်ရှူပင်ရပ်ထားလိုက်ချင်သည်။ သူ၏ ဝင်သက်ထွက်သက်က လှုပ်ရွနေကာ ဝမ်ယောလ် ၏ အိပ်ပျော်နေမှုအား အနှောင့်အယှက်ပေးမိမှာ စိုးရိမ်သည်။

တိုစိပ်စိပ်မျက်တောင်တွေ၊ လုံးဝန်းသော မျက်လုံးအိမ်၊ ဖြောင့်စင်းသောနှာတံ၊ ယောက်ျားဆန်လွန်းသော မျက်နှာတို့သည် အပြစ်ပြောစရာမရှိပေ။  ဤမျှလောက်အထိ အသေးစိတ်ဖြစ်တည်မှုမျိုး တည်ရှိလာအောင် ကံကြမ္မာနတ်မင်းသည် စုတ်ချက်ဘယ်လောက်အထိရေးဆွဲခဲ့ရမလဲ။

ဘတ်ဟျွန်း ၏ လက်လေးတွေက ဝမ်ယောလ် ၏ ပါးပြင်ကို အဝေးကနေပဲ ထိတွေ့နေသည်။ ထပ်ခါထပ်ခါနမ်းဖူးသော နှုတ်ခမ်းသည် ဘတ်ဟျွန်း ၏ အပိုင်ဖြစ်လာလျှင်ကောင်းမည်။

ဝမ်ယောလ် အနားယူနေစဉ်တစ်လျှောက်လုံး ဘတ်ဟျွန်း တစ်မှေးတောင်မမှေးခဲ့ဘဲ ဝမ်ယောလ် ကိုသာ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဒီလောက်အထိ အနီးကပ်အနေအထားဖြင့် ကြည်ဖြူစွာခွင့်ပြုထားသည့်အချိန်သည် ရှားပါးသောကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း မျက်တောင်မခတ်တမ်း ဝမ်ယောလ် ၏ တည်ရှိမှုတွေအား မှတ်သားနေသည်။

'အိမ်ရှေ့စံ'

ဂျွန်မြောင် က အိပ်ခန်းထဲဝင်လာတော့ ဘတ်ဟျွန်း ကို ဖက်အိပ်နေသော ဝမ်ယောလ် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘတ်ဟျွန်း က ဂျွန်မြောင် ကို ခေါင်းလေးထောင်ကြည့်လိုက်သည်။

'အိပ်နေတာလား'

'အင်း'

'နိုးလာရင် ပြောလိုက်။ မီးနတ်ဘုရားမက သူ့ကို လာတွေ့ပါဦးတဲ့'

ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဂျွန်မြောင် က ဘတ်ဟျွန်း ကို ကို့ရို့ကားယားအပြုံးတို့ဖြင့် ပြုံးပြပြီး အမြန်ပြန်ထွက်သွားသည်။

အပြင်ကိုရောက်တော့မှ

'အိမ်ရှေ့စံက တော်တော်ထူးဆန်းနေတာ'

ထိုအချိန် အာ့ရှန်း က ဝမ်ယောလ် ဆီလာနေသောကြောင့်

'အိမ်ရှေ့စံအိပ်နေတယ်'

'အဖြူရောင်နတ်သားရောက်နေတာကို'

အာ့ရှန်း က ဂျွန်မြောင် အား ဂါရဝပြုသည်။

'ကိစ္စရှိလို့လား'

'မရှိပါဘူး။ မင်းသား တိုက်ပွဲအကြောင်း အစီရင်ခံစာ မင်းကြီးဆီသွားပို့ခိုင်းလို့ ပို့ပြီးကြောင်းပြောမလို့ပါ'

'သြော်....အစီရင်ခံစာတောင်တင်ပြီးပြီပဲ'

'ဟုတ်ကဲ့'

ဂျွန်မြောင် ဘာမှမပြောသေးဘဲ တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေသောကြောင့်

'ပြောစရာရှိလို့လား နတ်သား'

'တိုက်ပွဲမှာတုန်းက အိမ်ရှေ့စံနဲ့ ဘတ်ဟျွန်း က ဘယ်လိုတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ'

'နတ်သားက ဘာကိုမေးချင်တာလဲ'

'တပူးပူးတတွဲတွဲဖြစ်နေလို့လေ။ မုန်းနေတာမဟုတ်ဘူးလား'

အာ့ရှန်း က ဖြေသင့်မသင့်စဉ်းစားနေပြီးမှ

'အဲ့ဒီကိစ္စကိုတော့ အိမ်ရှေ့စံကို ကိုယ်တိုင်မေးတာကောင်းပါလိမ့်မယ်'

ဂျွန်မြောင် ဝမ်ယောလ် ၏ အိပ်ဆောင်အားလှမ်းကြည့်နေသည်။ သူ၏ မျက်နှာတွင် စိုးရိမ်မှုအပြည့်ရှိနေသည်။

ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် ကို မထိရက်မကိုင်ရက်ကလေးချစ်တာ။ ခုနက ဝမ်ယောလ် ကို ကြည့်နေသော အကြည့်တို့သည် ချစ်ခြင်းတရားအပြင် နွေးထွေးမှု၊ မြတ်နိုးမှု တွေပါရှိနေသည်။

'နတ်သား'

အာ့ရှန်း ကခေါ်လိုက်တော့ ဂျွန်မြောင် ပြန်ပြုံးပြပြီး

'နောက်မှပဲ မေးလိုက်တော့မယ်'

'ဟုတ်ကဲ့'

ဂျွန်မြောင် ထွက်သွားတော့မှ အာ့ရှန်း ဝမ်ယောလ် ၏ အိပ်ဆောင်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း

'ကိုယ့်နေရာကို မသိတဲ့ ဘတ်ဟျွန်း'

ဝမ်ယောလ် နှင့်ရင်းနှီးမှုယူပြီး ကြင်ယာတော်နေရာကို ရယူမည့် ဘတ်ဟျွန်း ကို သူလုံးဝကြည့်မရပါ။

≥≥≥≥≥≥≥≥≥≥FOREVERMORE≤≤≤≤≤≤≤≤≤≤

ဝမ်ယောလ် အိပ်ယာကနေနိုးတော့ ရေချိုးသန့်စင်ပြီးနောက် ဘတ်ဟျွန်း က အဝတ်ဝတ်ပေးနေသည်။ အဖြူရောင်အဝတ်တွင် အနီရောင်မီးလျှံကနုတ်များပါသော ဝတ်ရုံရှည်ကို ဘတ်ဟျွန်း ယူလိုက်ပြီး ဝမ်ယောလ် ရပ်နေသောဆီကို သွားလိုက်သည်။

'မီးနတ်ဘုရားမက မင်းသားနိုးလာရင် လာခဲ့ဖို့ ခေါ်
ထားပါတယ်'

'ဟုတ်လား။ တိုက်ပွဲကပြန်လာပြီး မယ်တော့်ကိုတောင် သွားမတွေ့ရသေးဘူးပဲ'

'မနေ့ကမှပြန်ရောက်တာလေ။ နတ်ဘုရားမ နားလည်မှာပါ။ မင်းသားလည်း ပင်ပန်းလာတာကို'

'အင်း'

ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဂရုတစိုက် ဝတ်ပေးနေသည်။

ဝမ်ယောလ် မီးနတ်ဘုရားမဆီရောက်တော့

'မယ်တော်'

'ယောလ်ငယ်'

နတ်ဘုရားမက ဝမ်ယောလ် ကို ဖက်လိုက်ပြီး

'မယ်တော့် သားလေး အများကြီးပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ'

နတ်ဘုရားမ၏ စကားကြောင့် ဝမ်ယောလ် စိတ်ကြီးဝင်နေသလိုပြုံးလိုက်ပြီး

'သားက အပင်ပန်းခံစရာလား။ အပင်ပန်းခံမဲ့သူက ဒူးထောက်တောင်းပန်ပြီးတောင် တကူးတကလိုက်လာတာကြီးကို'

နတ်ဘုရားမက ဝမ်ယောလ် ကို မနိုင်သလိုကြည့်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

'အခုတော့ မယ်တော့် ရဲ့ အကြံပေးချက် တန်ဖိုးကိုသိပြီမဟုတ်လား'

'သိပါပြီဗျ။ မုန်းပေမဲ့ အသုံးဝင်တော့ စွန့်ပစ်လို့မရသေးဘူးလေ'

'အခုကော ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ'

'သား သူ့ကို ဘယ်လိုအပြစ်ပေးရမလဲ စဉ်းစားပြီးပြီ'

'ဘယ်လိုပေးမှာလဲ'

'ဘတ်ဟျွန်း နှလုံးသားကိုယူပြီး ဟိုး အမြင့်ကြီးကနေ ပစ်ချမှာ'

'အသေတော့မသတ်နဲ့'

နတ်ဘုရားမက လက်ဖက်ရည်ကြမ်းအား သောက်ရင်းပြောလိုက်သည်။

'သတ်စရာလား။ သူ့ကို သားအတွက်သုံးရဦးမှာလေ'

'အခုကော အခြေအနေက?'

'သူက တုံးတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ ဘာမှတောင်မလုပ်ရသေးဘူး။ အရည်ပျော်ကျနေပြီ'

'သူ့ကိုသုံးပြီး ကောင်းကင်မင်းကြီးနေရာကိုရအောင်လုပ်။ သူ့ရဲ့ စွမ်းအားက မိစ္ဆာတွေကိုတောင်နိုင်ခဲ့တာ။ ပြီးတော့ သူ ယောလ်ငယ် ရဲ့ ဘေးမှာရှိနေသ၍ ဘယ်သူကမှ မျက်လုံးတောင်မော်ကြည့်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူး'

'ဟုတ်ကဲ့ မယ်တော်။ သား နားလည်ပါတယ်'

'လာ.....မယ်တော် သားကြိုက်တာလေးတွေ ချက်ခိုင်းထားတယ်'

'ဟုတ်ကဲ့'

နတ်ဘုရားမ က သူ၏အထိန်းတော်တွေကို ဟင်းပွဲတွေလာချခိုင်းသည်။

နတ်ဘုရားမက ဝမ်ယောလ် ၏ ကြွေခွက်ငယ်လေးထဲသို့ သေရည်လောင်းထည့်ရင်း

'ဘတ်ဟျွန်း ကို ကြင်ယာတော်ငယ်အဖြစ် ထားမှာလား'

'မထားဘူး'

ဝမ်ယောလ် ၏ အဖြေသည် မြန်ဆန်သည်။

'ဒါဆို ကြင်ယာတော်နေရာက ဘယ်သူ့ကိုထားမှာလဲ'

'အွန်းလေး ရှိတယ်လေ။ ကြင်ယာတော် ဝမ်အွန်း'

နတ်ဘုရားမ သေရည်အိုးကို စားပွဲခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး ဝမ်ယောလ် ၏ ပန်းကန်ထဲသို့ အသားပြားတစ်ခုကို တူလေးဖြင့် ညှပ်ပြီး ထည့်ပေးလိုက်သည်။

'အွန်းလေး က သေသွားပြီလေ'

နတ်ဘုရားမ၏ အသံသည် အေးဆေးသည်။ သူမသည် သူမ၏ သားကို အစားအသောက်မပျက်သွားစေလို။

'သား ကြည့်စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်'

'ဘတ်ဟျွန်း ကို မသေစေနဲ့'

နတ်ဘုရားမ၏ အကြည့်တွေက ပြတ်သားနေပြီး ဝမ်ယောလ် အား ထပ်ခါသတိပေးနေသည်။ ဝမ်ယောလ် နတ်ဘုရားမထည့်ပေးသော အသားပြားကို ကိုက်လိုက်ရင်း သူမ၏ စကားကြောင့်

'စိတ်ချပါ။ သား ဘတ်ဟျွန်း ကို သတ်ဖို့အစီအစဉ်မရှိပါဘူး'

'ကောင်းသားပဲ'

သားမိနှစ်ယောက်ကြား လေထုက တိတ်ဆိတ်သွားသည်။

'တိုက်ပွဲနိုင်လာတော့ သားခမည်းတော်က ဆုပေးမယ်ထင်တယ်။ ဘာတောင်းဖို့စဉ်းစားထားလဲ'

နတ်ဘုရားမအမေးကြောင်း ဝမ်ယောလ် ပြုံးလိုက်ပြီး

'တစ်ခုခုပေါ့'

'ယောလ်ငယ် က စဉ်းတောင်စဉ်းစားပြီးပြီပေါ့'

'ဟုတ်တယ်'

'ဘာတောင်းမှာလဲ'

'နောက်မှပြောမယ်'

'မပြောချင်လည်း နေပေါ့'

နတ်ဘုရားမက ပြုံးရွှင်နေပြီး ဝမ်ယောလ် ပန်းကန်ထဲ ဟင်းတွေထပ်ထည့်ပေးနေသည်။

~~~~~~~~

ဝမ်ယောလ် မီးနတ်ဘုရားမဆီသွားတုန်း ဘတ်ဟျွန်း နတ်ဆေးသမားတော်အဆောင်ဆီသွားကာ ဝမ်ယောလ် ၏ အဆိပ်အခြေအနေကို သွားဆွေးနွေးသည်။

'ဘတ်ဟျွန်း'

တိုက်ပွဲတွင်ပါလာသော နတ်ဆေးသမားတော်က ဘတ်ဟျွန်း ကိုတွေ့တော့ လှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။ ဘတ်ဟျွန်း ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် သူ နတ်ပြည်ကို အသက်ရှက်လျက် ပြန်မရောက်နိုင်ပေ။

'သမားတော်ကြီးရှိလား'

'ရှိတယ်။ အိမ်ရှေ့စံကိစ္စဆွေးနွေးဖို့မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဒီအကြောင်း အခုပဲသွားပြောမလို့'

'အင်း'

ဘတ်ဟျွန်း က ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ပြန်တုန့်ပြန်သည်။

'ကျွန်တော်နဲ့ လိုက်ခဲ့လေ'

သမားတော်က အရှေ့ကနေ လမ်းပြကာ ခေါ်သွားသည်။

'ဆရာ ဘတ်ဟျွန်း လာတွေ့တယ်'

သမားတော်ကြီးက ဘတ်ဟျွန်း ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဘတ်အွန်း နှင့်အမွှာတွေဆိုသည့်အတိုင်း မျက်လုံးအရောင်သာကွာသည့်သူ့ကို မျက်မှန်းတန်းမိပြီး ဘတ်အွန်း ကိုသတိရစေသည်။

အရင်တစ်ခေါက် ဝမ်ယောလ် ဒဏ်ရာရတုန်းက ဘတ်ဟျွန်း ကို သတိမထားမိခဲ့ပေ။ အခုတစ်ခေါက်မှ သေချာသတိထားမိခြင်းဖြစ်သည်။

'ထိုင်ပါ'

'ဟုတ်ကဲ့'

ဘတ်အွန်း က အိမ်ရှေ့စံကြင်ယာတော် ဝမ်အွန်း ဖြစ်လို့ အရှိန်အဝါကြီးသလောက် ဘတ်ဟျွန်း ကတော့  ဝမ်ယောလ် ၏ ဘေးနားတွင်ရှိနေသော သာမန် နဂါးတစ်ကောင်သာဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး ဝမ်ယောလ် ကို ချစ်တာကတော့ အတူတူပင်။

'လာရင်းကိစ္စက အိမ်ရှေ့စံရဲ့ အဆိပ်ကြောင့်မဟုတ်လား'

'ဟုတ်ကဲ့။ တိုက်ပွဲမှာ ဆေးဝါးမစုံလင်လို့ အဆိပ်က မင်းသားရဲ့ အမြုတေအထိရောက်သွားပါတယ်'

'အမြုတေအထိအဆိပ်ရောက်သွားတာလား။ မနေ့က အိမ်ရှေ့စံကိုတွေ့တာတော့ အကောင်းပါပဲ'

'ကျွန်တော် အဆိပ်တွေစုပ်ထုတ်ထားလို့ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ ပြန်ပြီးအဆိပ်ထဖောက်မလဲ မသိနိုင်ဘူးလေ။ ချန်းလျဲ့ က လောလောဆယ် မထွက်လာနိုင်သေးပေမဲ့ ကျွန်တော်က မင်းသားရဲ့အဆိပ်ကို အရှင်းပျောက်စေချင်လို့ပါ'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ စကားကြောင့် သမားတော်ကြီးက သက်ပြင်းချသည်။

'လွယ်တော့မလွယ်ဘူး'

'ကုသဖို့နည်းလမ်းရှိတာလား'

'ကုသဖို့နည်းလမ်းထက် မင်းသားကို အရင်စစ်ဆေးရလိမ့်မယ်'

'ဘာလို့လဲ'

သမားတော်ငယ်က အခုအချိန်အထိဘာမှဝင်မပြောသေးဘဲ ဘတ်ဟျွန်း နှင့် သမားတော်ကြီး၏ စကားကိုသာ မတ်တပ်ရပ်လျက် တိတ်ဆိတ်စွာနားထောင်နေသည်။

သမားတော်ကြီးက မျက်နှာမကောင်းပေ။

'မိစ္ဆာအဆိပ်က နတ်တစ်ပါးရဲ့ အမြုတေအထိရောက်သွားရင် အဲ့ဒီနတ်က သေဆုံးသွားပြီ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မိစ္ဆာရဲ့အဆိပ်က နတ်ရဲ့ စွမ်းအင်တွေအားလုံးကို စုပ်ယူသွားလို့ပဲ'

သမားတော်ကြီးစကားကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း စိုးရိမ်သွားပြီ

'ဒါဆို မင်းသားက...'

သမားတော်ကြီးက ဘတ်ဟျွန်း ကို လက်ကာပြလိုက်ပြီး

'ပြောတာမပြီးသေးဘူး'

ဘတ်ဟျွန်း ဆက်မပြောတော့ပေမဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေက ဘတ်ဟျွန်း ၏ မျက်နှာတွင် အထင်းသားမြင်နေရသည်။

သမားတော်ကြီးက ဆက်ပြောသည်။

'အိမ်ရှေ့စံရဲ့ အမြုတေအထိ အဆိပ်ပျံ့သွားပေမဲ့ အိမ်ရှေ့စံမသေဆုံးတာက ဖြစ်နိုင်တာတစ်ခုပဲရှိတယ်။ အိမ်ရှေ့စံရဲ့ စွမ်းအားတွေက မိစ္ဆာစွမ်းအားနဲ့ ရောသွားပြီး အဆိပ်ကို လက်ခံသွားတာ'

သမားတော်ကြီး၏ စကားကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း ကော သမားတော်လေးကော မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

'ဒါဆို မင်းသားက မိစ္ဆာအဖြစ်ပြောင်းသွားမှာလား'

'နတ်စွမ်းအားနဲ့ မိစ္ဆာစွမ်းအားရှိသူက ဒဏ္ဍာရီထဲမှာရှိပေမဲ့ သူ့ရဲ့တည်ရှိမှုကိုတော့ ဘယ်သူမှ အသိအမှတ်မပြုကြဘူး'

'နတ်စွမ်းအားနဲ့မိစ္ဆာစွမ်းအား...'

ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းရှုပ်သွားသည်။ သူက ဒီလောကအကြောင်းဘာမှမသိပေ။ ကောက်ခါငင်ခါ စွမ်းအားရပြီး ရှုပ်ထွေးလွန်းသော လောကကြီးကို ပိုမိုရှုပ်ထွေးစေခဲ့သူ။ အခုတော့ ဘယ်က စဖြည်ရမလဲ မသိတော့ပေ။

'ကျွန်တော် အဲ့ဒီနတ်အကြောင်းကြားဖူးတယ်'

တစ်ချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေသည့် သမားတော်ငယ်က အသံတိုးတိုးဖြင့်ဝင်ပြောလာသည်။

'သူက အရင်က မိစ္ဆာတိုင်းပြည်ရဲ့ မင်းသားတစ်ပါးပါ။ နောက်တော့ နတ်သားတစ်ပါးကြောင့် သူနတ်စွမ်းအင်ရသွားတာ။ ကျွန်တော်မှန်းတာမမှားရင် သူက လက်ရှိ မိစ္ဆာမျိုးနွယ်ရဲ့ အိမ်ရှေ့စံ ချန်းလျဲ့ ရဲ့အစ်ကို ချန်းယောလ် ဖြစ်လိမ့်မယ် ထင်တယ်'

'ချန်းယောလ်?'

ချန်းလျဲ့ နှင့်တွေ့တိုင်း ဘတ်ဟျွန်း ကို ချန်းယောလ် အကြောင်းမေးမေးနေတတ်တာကို သတိရသွားသည်။

'ဟုတ်တယ်။ မင်းသား ချန်းယောလ် က စွမ်းအားကြီးလွန်းလို့ ကံကြမ္မာနတ်မင်းတွေတောင် သူ့ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူးတဲ့။ ဒါပေမဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ သူပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ အခုလက်ရှိ ကံကြမ္မာနတ်မင်း နန်းတက်ပြီးမှ သူ့ကို ဘယ်သူမှရှာမတွေ့တော့ဘူး။ အချို့ကသေပြီလို့ပြောပေမဲ့ မိစ္ဆာတိုင်းပြည်ကတော့ သူအသက်ရှင်နေတယ်လို့ ထင်နေတုန်းပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ချန်းယောလ် ရဲ့စွမ်းအားတွေက အလွယ်တကူသေဆုံးနိုင်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးလို့ သူတို့ ယုံကြည်ထားလို့'

'မင်းက ဒီအကြောင်းတွေကို ဘယ်လိုသိတာလဲ'

'ကျွန်တော် တားမြစ်စာအုပ်ကိုဖတ်ရင်းသိတာ'

'တားမြစ်စာအုပ်'

'အခုအဲ့စာအုပ်ကမရှိတော့ဘူး။ မှတ်မှတ်ရရ ကျွန်တော်နတ်ပြည်ရောက်တဲ့နေ့က ကောင်းကင်ဘုံစာကြည့်တိုက်ထဲဝင်တော့ အဲ့စာအုပ်ကိုတွေ့ခဲ့တာ။ အပြာရောင်ပန်းပွင့်က မီးတောက်နေတဲ့ ဝတ်စံရှိနေတာ။ အဲ့ထူးဆန်းတဲ့ ပန်းပွင့်စာအုပ်ကို ကျွန်တော်ဖတ်လိုက်မိတာ။ အဲ့ဒီအထဲမှာ ချန်းယောလ် အကြောင်းရေးထားတယ်'

သမားတော်ကြီးကခေါင်းငြိမ့်ရင်း

'ငါလည်း ဒီအကြောင်းကြားဖူးတယ်။ အရမ်းထူးဆန်းပေမဲ့ အဲ့ဒီသူကတစ်ကယ်ရှိခဲ့တာ'

'အခု ကျွန်တော်တို့က အဲ့ဒီသေမှန်းမသိ ရှင်မှန်းမသိတဲ့သူကိုရှာရမှာလား'

ဘတ်ဟျွန်း က ချန်းယောလ် အကြောင်းစိတ်မဝင်စားပေ။ သူ့ခေါင်းထဲရှိသည်က ဝမ်ယောလ် ကို ကုသရမည့်နည်းလမ်းကိုသာ သိချင်နေသည်။

'အခြေအနေက မင်းသားကိုစမ်းသပ်ပြီးမှသိရမှာ။ မင်းသားရဲ့ အခြေအနေကကော ဘယ်လိုရှိလဲ'

'ပုံမှန်ပဲ'

'ဒါဆို ကုလို့ရလောက်သေးတယ်။ ဒါက အဆိပ်ကနေ အရင်ဖြစ်တာဆိုတော့ အဆိပ်ကိုအရင်ဖယ်ရှားရမယ်'

'အဆိပ်ကိုဘယ်လိုဖယ်ကြမလဲ'

'သိန်းငှက်မိစ္ဆာရဲ့ အဆိပ်ကဖြေဆေးမရှိပေမဲ့ ဆေးစာအုပ်ထဲမှာတော့ ရေခဲနှင်းပန်းက အဆိပ်တွေအားလုံးကို ဖြေနိုင်တယ်တဲ့'

'ရေခဲနှင်းပန်းကို ဘယ်မှာရနိုင်မလဲ'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်လာသည်။ ဘယ်လိုနေရာမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝမ်ယောလ် အတွက်ဆိုလျှင် ဘတ်ဟျွန်း သွားယူပေးနိုင်ပါသည်။

'မသိဘူး'

'ဗျာ'

မျက်နှာမကောင်းစွာ ပြန်ပြောလာသည့် သမားတော်ကြီး စကားကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း ကြောင်သွားပြီး

'ဘာကို ပြောချင်တာလဲ မသိဘူး'

'ရေခဲနှင်းပန်းက စာအုပ်ထဲမှာ ရေးထားတဲ့စာပဲရှိတာ။ ဘယ်မှာရှိလဲ ဘယ်သူမှမသိဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဘယ်လိုပုံစံရှိလဲတောင် မသိဘူး'

'ဒါဆို မင်းသားကိုက ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ'

'လောလောဆယ်တော့ နတ်ပြည်က ဆေးဝါးနဲ့ကုပြီး အခြေအနေဆိုးလာရင် ဘတ်ဟျွန်း ကပဲ သူ့အဆိပ်တွေစုပ်ထုတ်ပေးပေါ့'

သမားတော်နှစ်ယောက်လုံး မျက်နှာမကောင်းပေ။ သူတို့အခြေအနေက ကောက်ရိုးပုံထဲမှာ အပ်ရှိမှန်းသိပေမဲ့ ဘယ်ကစရှာလို့ ရှာရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။

'ရေခဲနှင်းပန်းကိုရှာတွေ့ရင် မင်းသားအဆိပ်ကိုဖြေနိုင်မှာလား'

သမားတော်ကြီးက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး

'သေချာပေါက်ပဲ'

'ကျွန်တော်ရအောင်ရှာပေးမယ်။ သမားတော်ကြီးက ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမသိအောင် လျှို့ဝှက်ပေးထားပါ'

'ကောင်းပြီ'

ဘတ်ဟျွန်း သမားတော်ကြီးကို အရိုအသေပေးပြီး ထွက်သွားသည်။ ဘတ်ဟျွန်း ထွက်သွားတာကို သမားတော်လေးကကြည့်နေပြီး နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံလေးပြုံးကာ

'မကြာခင်ပြန်တွေ့ရအောင် ဟျွန်းငယ်'

အပြာရောင်အငွေ့က သမားတော်လေး၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ ထွက်သွားတာကြောင့်

'ဘယ်သူလဲ'

သမားတော်ကြီးက သူ့စွမ်းအားထုတ်ပြီး ထိုအငွေ့ကို ဖမ်းလိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့  ထိုအငွေ့က သူ့ထက်စွမ်းအားကြီးနေကာ အချုပ်အနှောင်ကို အလွယ်တကူပင် ဖောက်ထွက်သွားသည်။ လွတ်သွားသော ဝိဉာဉ်တစ်ခုကို သမားတော်ကြီး လိုက်မဖမ်းတော့ဘဲ မေ့လဲကျနေသော သမားတော်လေးကိုသာကြည့်နေသည်။

'ချန်းယောလ်'

ပျောက်ကွယ်နေပြီဖြစ်သော ချန်းယောလ် အကြောင်းကို သမားတော်လေးက ပြောခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းအရာက လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းကိုးသောင်းကျော်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး နတ်တိုင်းက ဒဏ္ဍာရီတစ်ခုအဖြစ်သာသိထားသည်။ ချန်းယောလ် အကြောင်းတွေကို တစ်စုံတစ်ဦးက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖျက်စီးပစ်ခဲ့ပြီး ဖျောက်ဖျက်ခဲ့တာကြောင့် ထိုသူ၏ မှတ်တမ်းကို သမားတော်လေးတွေ့ခဲ့သည်က ယုတ္တိမရှိပေ။ သေချာသည်က ထိုအကြောင်းအရာတွေကို လာပြောသောသူက ချန်းယောလ် ကိုယ်တိုင်ပင်.......။

'ချန်းယောလ် ပြန်ရောက်လာပြီ'

ဒါပေမဲ့ ဝိဉာဉ်တစ်ခုလို အငွေ့တစ်ခုအဖြစ်သာရှိနေသောကြောင့် ချန်းယောလ် က အသက်ရှိနေတုန်းလား။ သေဆုံးနေပြီးသားလား မကွဲပြားခင်အထိတော့ သမားတော်ကြီး ဒီကိစ္စအား ဘယ်သူ့ကိုမှပြောပြမည်မဟုတ်ပေ။

သမားတော်ကြီးက သမားတော်လေးအား ကုတင်ပေါ်
သို့ သူ့စွမ်းအားဖြင့်ရွှေ့လိုက်ပြီး အနားယူစေသည်။

သမားတော်၏သက်တမ်းသည် ၁သောင်းနီးပါးရှိနေသော နတ်တစ်ပါးဖြစ်သည်။ ယခင်မင်းကြီးလက်ထက်ကတည်းက နတ်ဆေးသမားတော်ကြီး တာဝန်ကိုယူခဲ့သည်။

'ကံကြမ္မာနတ်မင်းပေါ်လာတာနဲ့ ချန်းယောလ် ပျောက်သွားတာဆိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ခုခုပက်သက်နေတာလား'

သမားတော်ကြီးက သူ့ရဲ့ မှုတ်ဆိတ်ဖြူတွေကို ပွတ်သပ်နေရင်း ပြောလိုက်သည်။

~~~~~~~~~

ဘတ်ဟျွန်း ပြန်ရောက်တော့ ဝမ်ယောလ် က ပြန်ရောက်နှင့်နေပြီး စာလုံးတစ်ချို့အားရေးနေသည်။

'ဘယ်သွားနေတာလဲ'

'မင်းသားရဲ့ ဒဏ်ရာအတွက် နတ်ဆေးသမားတော်ဆီသွားတာပါ'

ဝမ်ယောလ် က စာရေးနေရင်းကနေ ဘတ်ဟျွန်း ကို ကြည့်လိုက်သည်။

'ဒီနားလာခဲ့'

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနားကို လျှောက်သွားတော့

'အဲ့ကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီနားမှာလာထိုင်'

ဝမ်ယောလ် က သူ့ဘေးကို မေးဆတ်ပြရင်းပြောတော့ ဘတ်ဟျွန်း မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေမိသည်။

'ပြောတာနားမလည်ဘူးလား'

ဝမ်ယောလ် ၏ အသံက စိတ်မရှည်တော့တာကြောင့်

'မဟုတ်....ပါဘူး'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ အငြင်းဝါကျလေးက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် တိုးဝင်သွားသည်။

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် အနားကိုရောက်တော့ ဝမ်ယောလ် က ဘတ်ဟျွန် လက်ကနေဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် ထိုင်စေကာ ဘတ်ဟျွန်း ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး စာဆက်ရေးနေသည်။

အဖြူရောင်စာရွက်ပေါ်တွင် မှင်နက်ရည်ဖြင့် သပ်ရပ်စွာရေးသားထားတော့ စကားလုံးများစွာရှိနေသည်။ ဝမ်ယောလ် ၏ လူ့ပြည်ရှိ အိမ်ရှေ့စံကျောင်းဆောင်က ဆုတောင်းလွှာတွေကို ပြန်လည်စီစစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ဘတ်ဟျွန်း က ထိုကဲ့သို့ လူသားတွေ၏ ယုံကြည်သက်ဝင်ခြင်းဖြင့် စွမ်းအားတိုးနေသူမဟုတ်သောကြောင့် ထိုကိစ္စတွေကို မသိပေ။ နတ်မင်းတွေရဲ့ စွမ်းအားတိုးတက်ခြင်းတွင် လူသားတွေ၏ ယုံကြည်မှုသည်လည်း တစ်နေရာစာပါဝင်သည်။

ဝမ်ယောလ် ရေးနေသောစာလုံးတွေကို ဘတ်ဟျွန်း တိတ်ဆိတ်စွာ ငေးမောကြည့်နေမိသည်။ပြီးနောက် ဝမ်ယောလ် ကို မသိမသာလေး စောင်းငဲ့ကြည့်သည်။ ဝမ်ယောလ် က စာလုံးတွေအပေါ်တွင်သာ အာရုံရောက်နေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်မှောင်ကြုံ့သွားသေးသည်။

'ကိုယ့်မျက်နှာက စာလုံးတွေထက် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလို့လား'

'အင်း'

ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းလေးတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြီးပြန်ဖြေသည်။ ရှက်ရမှာတွေ မျက်နှာပူရမှာတွေ ဘတ်ဟျွန်း မသိပေ။ ဝမ်ယောလ် ၏ အမေးကိုသာ ရိုးသားစွာ ပြန်ဖြေနေသည်။

ဘတ်ဟျွန်း ၏ အဖြေကိုကြားတော့ ဝမ်ယောလ် ပြုံးပြီး ဘတ်ဟျွန်း ၏ နှာခေါင်းထိပ်သို့ မှင်တွေသုတ်လိုက်ပြီး

'ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်'

ဘတ်ဟျွန်း ကြောင်ပြီး ထပ်ကြည့်နေမိပြန်သည်။ ဘတ်ဟျွန်း ၏ နားတွေ မျက်လုံးတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်လျှင်ဖြစ် မဟုတ်လျှင်တော့ ကမ္ဘာကြီးဇောက်ထိုးဖြစ်သွားတာဖြစ်နိုင်သည်။

'လည်ပင်းမညောင်းဘူးလား'

ပါးစပ်လေးဟပြီး သူ့လှည်ကြည့်နေသော ဘတ်ဟျွန်း မျက်နှာလေးကို ဝမ်ယောလ် အရှေ့ကို ပြန်လှည့်စေလိုက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း ၏ ပုခုံးပေါ် သူ၏ မေးစေ့ကိုတင်ထားသည်။

'မင်းသား'

ဘတ်ဟျွန်း စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ အသံဖြင့်အတည်ပြုသည်။ သူ၏ပုခုံးပေါ်တွင် ဝမ်ယောလ် မေးတင်ထားသောကြောင့် မလှုပ်ရဲဘဲ တောင့်တောင့်ကလေးထိုင်နေမိသည်။ သူ၏ အမှားကြောင့် ထိုကြည်နူးဖွယ်ရာအခိုက်အတန့်လေး ပျက်စီးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည်။

'စာရေးတတ်လား'

ဝမ်ယောလ် ၏ သြရှရှအသံသည် ဘတ်ဟျွန်း ၏ နားစည်အတွင်းသို့ရိုက်ခတ်သွားသည်။

အိပ်မက်လည်းမဟုတ်သလို စိတ်ကူးယဉ်မှုလည်း မဟုတ်ပါပေ။

'အစ်ကိုတော်ငယ် သင်ပေးဖူးတယ်'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ စကားကြောင့် ဝမ်ယောလ် စာရေးနေရင်း ခဏတော့ ရပ်သွားသည်။

'ဟုတ်လား'

'ဟုတ်။ စာအုပ်တွေယူလာပြီး စာဖတ်တတ်အောင် သင်ပေးတယ်။ စာရေးနည်းတွေသင်ပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ရေးကတော့ အစ်ကိုတော်ငယ်လောက်မလှဘူး'

ဘတ်ဟျွန်း က နဂါးတိုင်းပြည်ရဲ့ အသိအမှတ်ပြုမင်းသားတစ်ပါးမဟုတ်သောကြောင့် ပညာသင်ပေးသော ဆရာဟူ၍မရှိပေ။ ဘတ်အွန်း တစ်ယောက်ကသာ အားတဲ့အချိန်တိုင်း သူ သင်ခဲ့ရသော စာတွေကို လာလာသင်ပေးနေသည်။ ပြန်တွေးကြည့်လျှင် ဘတ်ဟျွန်း ၏ သက်တမ်းတစ်လျှောက်လုံးတွင် အသက်ရှင်ရပ်တည်နိုင်ဖို့ ဘတ်အွန်း ကသာ အာလုံးနီးပါးကူညီပေးခဲ့သည်။ ဘတ်ဟျွန်း ၏ အချိန်တော်တော်များကိုလည်း ဘတ်အွန်း နဲ့သာ ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ဝမ်ယောလ် ကိစ္စ ပြဿနာတက်တုန်းကတောင် ဘတ်အွန်း က သူ့ကို ကြာကြာစိတ်မဆိုးခဲ့ဘဲ သူ့အတွက်တောင် ပြန်လုပ်ပေးခဲ့သေးသည်။ အခုအချိန်အထိလည်း ဘတ်အွန်း အမြုတေကိုသုံးပြီး သူ့ရဲ့ စွမ်းအားတွေကို ထိန်းချုပ်နေရပြန်သည်။ တစ်ကယ်ဆိုလျှင် ဘတ်အွန်း ၏ ကျေးဇူးတွေက ဘတ်ဟျွန်း အပေါ်
မနည်းမနောပေ။

'တိုက်ခိုက်ရေးပညာကော သင်ဖူးလား'

ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းခါပြသည်။

'ဓားရေးကော'

ဘတ်ဟျွန်း က ခေါင်းခါပြဆဲ။

'အစ်ကိုတော်ငယ်က အဲ့ဒါတွေကို သင်ပေးဖို့အချိန်မရလို့ မသင်ပေးခဲ့ဘူး'

တိုက်ပွဲအတွင်းတွင် ဘတ်ဟျွန်း လက်ထဲ ဘတ်အွန်း ၏ ဓားရှိတာတောင် ရမ်းသမ်းလျှောက်ခုတ်နေတာကို ဝမ်ယောလ် ပြန်တွေးမိလိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ

'အဲ့ဒါကြောင့် အွန်းလေး ဓားကိုတောင် သေချာမကိုင်တတ်တာလား'

ဘတ်ဟျွန်း အလန့်တကြားမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဘတ်အွန်း ရဲ့ ဓားကို မကိုင်ဖို့ ဝမ်ယောလ် သတိပေးခဲ့ဖူးသည်။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ယောလ် စိတ်ဆိုးသွားမှာ စိုးရိမ်သည်။

'ဓားက အွန်းလေး အမိန့်အတိုင်းနေနေတာလေ။ ကိုယ်နားလည်တယ်'

''ကိုယ်'' တဲ့။ ဘတ်ဟျွန်း ရင်တွေခုန်လာသည်။ သူ့ရဲ့ အချစ်တွေ ရောင်ပြန်ဟပ်ခဲ့ပြီလား။

'မနက်ဖြန်ကစပြီး မင်းကို လက်ရေးလှစာရေးနည်းသင်ပေးမယ်'

'မနက်ဖြန်'

'အင်း။ ဒီနေ့က ဂုဏ်ပြုညစာစားပွဲရှိနေလို့ မအားတော့ဘူး'

'ညစားစားပွဲလား။ ရှိမှန်း ကျွန်တော် မသိလိုက်ဘူး'

'အမြန်ဖြစ်သွားတာ'

'သြော်'

'ပြီးရင် တိုက်ခိုက်ရေးပညာနဲ့ ဓားရေးလည်းသင်ပေးမယ်။ မင်းရဲ့ စွမ်းအားကို ထိန်းသိမ်းကိုင်တွယ်ဖို့ကိုလည်း သင်ပေးမယ်'

'အများကြီးပဲ'

'မင်း ကိုယ့်အနားမှာ ဆက်နေချင်ရင် အဲ့ဒါတွေ သေချာပေါက်သိမှရမှာ။ ပြီးတော့ ကိုယ် ကိုယ်တိုင်သင်ပေးမယ်'

ဝမ်ယောလ် ဘတ်ဟျွန်း ၏ ပါးလေးအားနမ်းလိုက်ပြီး

'ကိုယ်ဖိရင်ဖိသင်ပေးမှာမို့လို့ သေချာလိုက်လုပ်ရမယ်'

'ဟုတ်ကဲ့'

ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာ ကဆုန်ပေါက်နေသော နှလုံးသားက အပြင်ကို ခုန်ထွက်တော့မည်ထင်သည်။

ဝမ်ယောလ် ၏ ဂရုစိုက်ပေးနေမှုသည် ဓားသွားပေါ်က ပျားရည်စက်မှန်း ဘတ်ဟျွန်း မသိပေ။ နွေးထွေးဟန်ဆောင်နေသော မျက်နှာဖုံး၏ အောက်ရှိ အေးစက်ကြောက်ရွံ့စရာကောင်းသော အကြံတွေကို ဘတ်ဟျွန်း မမြင်နိုင်ပေ။

~~~~~~~~~~

ဂုဏ်ပြုညစာစားပွဲအတွက် ဝမ်ယောလ် ဝတ်ရမည့်အဝတ်အစားတွေကို ဘတ်ဟျွန်း ရွေးပေးနေသည်။

ဝမ်ယောလ် က ရေချိုးသန့်စင်ပြီးထွက်လာတော့ ဘတ်ဟျွန်း ကပဲ ရေပြောင်အောင်သုတ်ပေးပြီး ဝတ်ရမည့်အဝတ်အစားတွေကို တစ်ထပ်ချင်းဝတ်ပေးနေသည်။

ဒီအဆင့်တွေက စွမ်းအားကိုသုံးပြီး လုပ်လို့ရတာတောင် ဘတ်ဟျွန်း ကတော့ ကိုယ်တိုင်ပဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ပြုလုပ်ပေးပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝမ်ယောလ် ကိုမော့ကြည့်ပြီး ပြုံးပြနေသည်မှာလည်း နူးညံ့လွန်းလို့ တိုက်ပွဲအတွင်းက ဘတ်ဟျွန်း ဟုတ်ရဲ့လားလို့ သံသယဝင်နေရသည်။

'ညစာစားပွဲကို မင်းပါလိုက်ခဲ့'

'ကျွန်တော်လား'

ဝမ်ယောလ် ၏ ခါးပတ်အနီလေးကို ပတ်ပေးနေရင်း ဘတ်ဟျွန်း ကပြန်မေးသည်။

'အင်း။ လိုက်ခဲ့လိုက်'

'ကောင်းပါ့မလား'

ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် ၏ အဝတ်ကို သေချာသပ်ရပ်အောင် ထပ်မံပြင်ဆင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

'မကောင်းဘဲနေမလား။ တစ်ကယ်ဆို တိုက်ပွဲနိုင်ခဲ့တာက မင်းကြောင့်အများကြီးပါတယ်လေ'

'မင်းသားက လိုက်ခဲ့ဆို လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်'

နတ်တွေအများကြီးနှင့်ရှုပ်ထွေးသော ပွဲတော်တွေကို ဘတ်ဟျွန်း မနှစ်သက်ပေမဲ့ ဝမ်ယောလ် နှင့်အတူ ပွဲတက်ရလို့ သူ မငြင်းတော့ပေ။

'ဒါဆို အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်'

'ဟုတ်ကဲ့'

ဘတ်ဟျွန်း အပြင်ကိုထွက်သွားတော့ ဝမ်ယောလ် က မှန်ထဲက သူ့ပုံသူကြည့်နေသည်။

အနီရောင်မီးလျံှတွေကအောက်အနားသပ်တွင်ရှိပြီး ရွှေ
ရောင်ဇာမဏီငှက်ငယ်တွေက အဖြူရောင်ပိုးသားပေါ်
တွင် တလက်လက်တောက်ပနေသည်။

အိမ်ရှေ့စံဂုဏ်အင်္ဂါနဲ့အညီ ထည်ဝါသော ဝတ်စုံတစ်စုံဖြစ်သည်။

ဝမ်ယောလ် ကြည့်နေရင်း သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်တွေမှန်ကန်လာသည်ဟု ပိုပိုပြီးခံစားနေရသည်။ သူ့ဘေးနားတွင် အမည်နာမ တသီးတသန့်ထားစရာမလိုသော ဘတ်ဟျွန်း က တခြားသောသူတွေထက် ခေါင်းကိုက်ရသက်သာစေသည်။ စိတ်တိုလျှင် ပေါက်ကွဲလို့ရသလို စိတ်ပါလျှင်ပေါင်းဖက်လို့ရသေးသည်။ သူ့ကို စိတ်ဆိုး စိတ်ကောက်လုပ်မည်မဟုတ်သော ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် မျက်နှာ တစ်ကမ္ဘာဟု မှတ်ယူထားသည်လေ။ ဒီလိုအခြေအနေကို လက်လွှတ်ခံရအောင် သူရူးနေတာမှမဟုတ်တာ။ ထောင်မြင်ရာစွန့်ပေမဲ့ သူကတော့ ရာဂဏန်းပင်စွန့်စရာမလိုအောင် ဘတ်ဟျွန်း ၏ အချစ်တွေအများကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားနေရလေပြီ။

အပြုံးလေးတစ်ချက်ပေးလိုက်သည်နှင့် ဝမ်ယောလ် ၏ ခြေတော်ရင်းတွင် ခစားမည့် ဘတ်ဟျွန်း

မျက်ရည်လေးတစ်ချက်ဝဲလိုက်တာနှင့် ဝမ်ယောလ် ၏ ရန်သူတွေကို ဖယ်ရှားပေးမဲ့ ဘတ်ဟျွန်း

သိပ်ကိုအသုံးဝင်လွန်းသည်။

~~~~~~~~~~~

ဝမ်ယောလ် နှင့် ဘတ်ဟျွန်း ညစာစားပွဲကိုရောက်တော့ တော်ဝင်မျိုးနွယ်တွေသာမက တခြားသော နတ်မင်းတွေအများကြီးပါရောက်နေသည်။ ထို့အပြင် နတ်ဘုရားတစ်ချို့ပါ ရောက်နေသည်။

'တိုက်ပွဲနိုင်လာတာကို ဂုဏ်ပြုပါတယ် အိမ်ရှေ့စံ'

'ကံကောင်းသွားလို့ပါ'

'မင်းသားရဲ့ နည်းဗျူဟာတွေကိုလည်းကြားပြီးပါပြီ။ တစ်ကယ့်ကိုတော်တာပဲ'

ထိုစကားကိုကြားတော့ ဝမ်ယောလ် ရယ်လိုက်ပြီး

'အတိုင်ပင်ခံစစ်သူကြီးတွေရဲ့အကြံတွေပါ။ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းအားနဲ့ကတော့ ဘယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ မဟုတ်ဘူးလား...ဟား...ဟား...'

ဝမ်ယောလ် ရယ်တော့ ဘတ်ဟျွန်း ခေါင်းလေးငုံ့ကာပြုံးလိုက်ပြီး ဝမ်ယောလ် ၏ အောင်မြင်မှုအတွက် ဂုဏ်ယူနေသည်။

'ဒါနဲ့......သူက ဘတ်ဟျွန်း လား'

ဝမ်ယောလ် ရယ်နေရာကနေ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ပြီး ပြုံးပြကာ

'ဟုတ်တယ်။ ဘတ်ဟျွန်း'

'အိမ်ရှေ့စံက သူ့ကိုအနားမှာထားထားတာလား'

ထိုနတ်၏ စကားအသွားအလာကို ဝမ်ယောလ် သိသည်။

'အဆင်ပြေပါတယ်။ အမွှာတွေပဲကို'

ဝမ်ယောလ် ဘတ်ဟျွန်း ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် ကို တောင်းပန်စွာပြန်ကြည့်နေသည်။ ဝမ်ယောလ် ဘာမှမပြောဘဲ ဘတ်ဟျွန်း ကိုသာ ပြုံးပြပြီး အရှေ့ကိုပြန်လှည့်သွားသည်။

ဝမ်ယောလ် က ထိုနတ်သားအား သေချာပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး ထွက်သွားသည်။ ဘတ်ဟျွန်း က အနောက်ကနေ လိုက်သွားသည်။

ဝမ်ယောလ် ၏ဂုဏ်ရှိန်ကြီးမားမှုတွေက ဘတ်အွန်း သာရှိလျှင် နှစ်ယောက်သား ရွှေရောင်တဖိတ်ဖိတ်နှင့် မျက်စိကျိန်းလောက်အောင် တောက်ပနေကြမှာအမှန်ပေ။

'ကြင်ယာတော် သေသွားတာ စောလွန်းတယ်'

ဂျုံအင် က မက်မွန်ဝိုင်တစ်ခွက်ကိုမော့ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ဂျွန်မြောင် ကတော့ ဝမ်ယောလ် ၏ ဘေးနားတွင် ဖျော့တော့သေးငယ်စွာရှိနေသော ဘတ်ဟျွန်း ကိုသာကြည့်နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးစွတ်စွတ်ဖြူနေသော ဘတ်ဟျွန်း သည် မျက်လုံးအပြာရောင်နှင့် နှုတ်ခမ်းလေးနီထွေးနေတာသာရှိသည်။ ဝမ်ယောလ် ၏ ဘေးတွင်သာနေနေရပေမဲ့ ခေါင်းစဉ်သေချာမရှိသလို တိမ်ငွေ့တွေကြားထဲတွင်လည်း အဖြူရောင်တွေရောထွေးကာ ပျောက်ကွယ်နေပြန်သည်။

'အမွှာတွေတဲ့ အိမ်ရှေ့စံပြောလိုက်တာကို မင်းကြားလား'

ဂျုံအင် က ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးရင်း

'အစားထိုးလိုက်ပြီ။ ရှေ့ဆက်လျှောက် ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်မလဲက ပျင်းဖို့ကောင်းနေသလိုပဲ'

'ဟုတ်လား'

'အင်း'

ဘယ်လိုနေနေ ဘတ်ဟျွန်း က ချစ်နေတာပဲကို။ အစားထိုးချစ်ခြင်းက ဒေါသတွေမပါဝင်ဘဲ အေးအေးချမ်းချမ်းပဲဆက်ရှိနေမည်ကို ဂျုံအင် သိနေသည်။

'ဘတ်ဟျွန်း ရဲ့ အချစ်တွေက ကစားစရာမှမဟုတ်တာ'

ဂျွန်မြောင် ကတော့ ထိုသို့သော ကလဲ့စားချေခြင်းမျိုးကို သဘောမကျပေ။

'ဒါပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်လိုလိုလားလားပေးနေတာလေ။ မဟုတ်ဘူးလား'

'ငါကတော့ အသုံးမချသင့်ဘူးလို့ပဲထင်နေတယ်'

ဂျွန်မြောင် ကိုကြည့်ပြီး ဂျုံအင် ခေါင်းခါနေသည်။ ဂျွန်မြောင် က တအားစိတ်ပျော့လွန်းသည်။

ဂျုံအင် က အစားထိုးချစ်ခြင်း လို့မြင်နေပေမဲ့ ဂျွန်မြောင် ကတော့ ကလဲ့စားချေနေတာကို သိနေလေသည်။

'မင်းကြီး ကြွလာပါပြီ'

ကောင်းကင်မင်းကြီးကြွလာသောကြောင့် အားလုံးကိုယ်စီ မတ်တပ်ရပ်ကာ အရိုအသေပြုကြသည်။

'အားလုံးပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြပါ'

'ဟုတ်ကဲ့ မင်းကြီး'

'ဒီနေ့ညက တိုက်ပွဲနိုင်လာတဲ့ အိမ်ရှေ့စံကို ဂုဏ်ပြုရင်း ဆုပေးဒဏ်ပေးလေးပါ တစ်ခါတည်းလုပ်မလို့'

'ဒဏ်ပေးတဲ့လား'

'ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲဆိုပြီး အဲ့ဟာကြီးထည့်မှာလား'

တစ်ယောက်တစ်ခွန်းစီ ဆူညံသွားသည်။

'ဘတ်ဟျွန်း '

ဘတ်ဟျွန်း ၏ နာမည်ကိုကြားတော့ ကြောင်တောင်တောင်လေး ဝမ်ယောလ် ကိုကြည့်နေသည်။

'သွားလိုက် ဘာမှမဖြစ်ဘူး'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ လက်လေးကို ဖျစ်ညစ်လိုက်ပြီး ဝမ်ယောလ် အားပေးစကားဆိုသည်။

ဘတ်ဟျွန်း ကောင်းကင်မင်းကြီးအရှေ့ကိုသွားလိုက်ပြီး

'တိုက်ပွဲမှတ်တမ်းတင်သူက အစီရင်ခံတယ်။ ဘတ်ဟျွန်း က ခွင့်ပြုမိန့်မရှိဘဲ ခံတပ်ကိုဖြိုလိုက်လို့ စစ်သည်တွေအများကြီး ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်တဲ့'

'ဗျာ'

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဝမ်ယောလ် က မျက်မှောင်ကြုံ့ထားသည်။

'ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့စံရဲ့ ဒဏ်ရာကိုပါ ပိုဆိုးစေခဲ့တယ်'

'အဲ့ဒီကိစ္စကြောင့်လား'

ဝမ်ယောလ် ပါ ဘတ်ဟျွန်း ဘေးနားတွင် လာရပ်လိုက်ပြီး

'ဒါဆိုရင် သားတော်ကိုပါ အပြစ်ပေးပါ။ သားတော် စိတ်တိုနေတုန်းပြောလိုက်လို့ ဘတ်ဟျွန်း က သွားလုပ်ပေးတာ'

'သားတော် သူ့ကို ကာကွယ်စရာမလိုပါဘူး။ တစ်ကယ်ဆိုရင် စစ်ပွဲမှာ သားတော်က ဦးဆောင်သူပဲလေ။ သားတော်ရဲ့ခွင့်ပြုမိန့်မရဘဲ သူ့မှာ ဘာလုပ်ပိုင်ခွင့်မှမရှိဘူး။ သူလိုက်တော့လည်း ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လိုက်သွားတာမဟုတ်ဘူး။ အိမ်ရှေ့စံကလည်း မင်းကို လိုက်ခဲ့ပါလို့ တစ်ခွန်းမှမပြောဘူး'

'ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က မင်းကြီးအမိန့်နဲ့ မင်းသားဘေးမှာနေနေတဲ့သူပါ။ ကျွန်တော့်မှာလိုက်ခွင့်ရှိတယ်'

'ဒါကစစ်ပွဲ။ စစ်တိုက်တဲ့နေရာမှာ တစ်ချက်လေးမှ မှားလို့မရဘူး။ မင်းလို ဘာမှမသိတဲ့ တုံးအအနဂါးက စစ်ပွဲဗျူဟာက ဘာလဲဆိုတာ ကြားကောကြားဖူးရဲ့လား'

'ကျွန်တော်သိတာ မင်းသား ဝမ်ယောလ် ။ မင်းသား အန္တရာယ်ကင်းဖို့ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာ။ ကျန်တာတွေ မသိချင်ဘူး'

'မင်းကတော်တော်ခေါင်းမာတာပဲ'

'မင်းကြီးအပြစ်ပေးမယ်ဆို အပြစ်ခံယူမယ်။ မင်းသားကို ကာကွယ်ဖို့လုပ်ခဲ့တာမို့လို့ နောင်တရစရာမရှိဘူး'

ဝမ်ယောလ် ၏ တွက်ချက်မှု မှားသွားလျှင်တောင် သူ့အပြစ်ကြောင့် ဝမ်ယောလ် ဒဏ်ရာပိုဆိုးလာတာကိုကော ဘတ်ဟျွန်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် အပြစ်ပေးတာကို ကျေနပ်စွာခံယူမည်။

'ဒါဆိုရင် မင်းကို မိုးကြိုးအပြစ်ဒဏ်ဆယ်ချက်ပေးမယ်။ နောက်ထပ် ဘယ်လိုတိုက်ပွဲကိုမှ လိုက်ခွင့်မရှိဘူး'

ဒါဆိုရင် ဝမ်ယောလ် ဘေးနားတွင် ဘတ်ဟျွန်း မရှိတော့ဘူး။

'မိုးကြိုးဆယ်ချက်က နည်းနေသလိုပဲ။ နောက်အတွက်ပါ ပေါင်းပြီးအပြစ်ပေးလို့မရဘူးလား'

'ဘာပြောတယ်'

'မင်းသား တိုက်ပွဲသွားတိုင်း ကျွန်တော် ထပ်လိုက်နေဦးမှာ'

ဘတ်ဟျွန်း ၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကပြတ်သားသည်။ ကောင်းကင်မင်းကြီးကတော့ သူ့ကိုမလေးမစားလုပ်သည့် ဘတ်ဟျွန်း ကို စိတ်တိုပြီး

'မင်းက အမိန့်ဖီဆန်တာလား'

'အဲ့လိုဖြစ်သွားတာလား'

ဒါပါပဲ။ ဘတ်ဟျွန်း က ဂရုမစိုက်စွာ ဒူးထောက်ပြီး အပြစ်ဒဏ်ခံယူဖို့ပြင်သည်။ ပြီးနောက် ကောင်းကင်မင်းကြီးကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

ဝမ်ယောလ် ကို အန္တရာယ်ပေးမည့်အငွေ့အသက်တွေကို ကောင်းကင်မင်းကြီးထံတွင် ရှိနေသည်။ ဒါတွေကြောင့် သူ့ကိုပထုတ်နေတာ။ ဝမ်ယောလ် ကို အန္တရာယ်ပေးချင်လို့။

'ခမည်းတော် ဘတ်ဟျွန်း ကို တစ်ကယ်ပဲအပြစ်ပေးမှာလား'

'ငါ့အမိန့်ကို ပြန်ရုပ်သိမ်းမယ်ထင်နေတာလား'

ဝမ်ယောလ် ဘတ်ဟျွန်း ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူပါဒူးထောက်လိုက်သည်။

'ဒါဘာလုပ်တာလဲ'

'ခမည်းတော် အမိန့်ကိုမပြင်တာသေချာလား'

ကောင်းကင်မင်းကြီး က ဒေါသထွက်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးကို ကြည့်နေသည်။

'ဆုပေး ဒဏ်ပေးလို့ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်တော့်ကိုပေးမဲ့ဆုကို ဘတ်ဟျွန်း ကိုအပြစ်မပေးဖို့ တောင်းဆိုချင်တယ်'

ဘတ်ဟျွန်း ဝမ်ယောလ် ကို အလန့်တကြားမော့ကြည့်လိုက်သည်။

ဝမ်ယောလ် က သူ့ကိုကာကွယ်ပေးလိုက်တာလား။ ရှားပါးလှတဲ့ ဆုလာဘ်ရမည့်အစား သူ့ကို ကယ်တင်ပေးခဲ့သည်လား။

'မင်းတို့က ငါ့ကို ကစားနေတယ်ထင်နေတာလား'

'မထင်ပါဘူး။ ဆုပေးဒဏ်ပေးအတိုင်း ကျင့်သုံးရုံပါ။ ခမည်းတော်လည်း အပြစ်ပေးခဲ့သလို သားတော်လည်း ဆုတောင်းပိုင်ခွင့်ရှိတယ်'

မီးနတ်ဘုရားမ က ထိုင်နေရင်း အခြေအနေကိုသုံးသပ်နေသည်။

ဘတ်ဟျွန်း ကို သူ့အနားကနေ လုံးဝထွက်မသွားနိုင်အောင် အပိုင်ချုပ်လိုက်သည်။ ဝမ်ယောလ် ၏ အကြံတွေကို သိနေပြီးသော မီးနတ်ဘုရားမက ပြုံးကာ

'ယောလ်ငယ် ပြောတာ မမှားပါဘူး'

'မိဖုရားက ဘာတွေဝင်ပြောဦးမလို့လဲ'

'အခြေအနေကိုသုံးသပ်ပြရုံပါ။ အရမ်းစဉ်းစားရခက်နေပုံပေါက်နေလို့လေ။ သားတော်က ဘတ်ဟျွန်း ကို ကာကွယ်ပေးနေတာက သူ့အမှားမကင်းဘူးထင်လို့လေ။ ရှင်ကကော ရှင့်ရဲ့ မပြင်ဘူးဆိုတဲ့အမိန့်ကို မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး ပြင်မလို့လား'

'မင်းသားမှာအမှားမရှိပါဘူး'

စကားလေးတစ်ခွန်းကြောင့် ဝမ်ယောလ် အပြစ်ပေးခံရမှာစိုးလို့ ဘတ်ဟျွန်း ဝင်ပြောလိုက်သည်။

မင်းကြီးက ဝမ်ယောလ် ကိုကြည့်နေတော့ ဝမ်ယောလ် က သူ့ကို မသိမသာလေးပြန်ပြုံးပြသည်။ ဝမ်ယောလ် ထောင်ထားသော ကျော့ကွင်းထဲကို သူကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားကြီး ဝင်သွားမိမှန်းသဘောပေါက်သွားသည်။

ဝမ်ယောလ် က သူ့ကို နန်းချချင်နေသော ကောင်းကင်မင်းကြီးအကြံကို ရိပ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့ ဘတ်ဟျွန်း ကြောင့် လှုပ်ရှားရခက်နေသည်။ မှတ်တမ်းသမားလာပို့တဲ့သတင်းအရ ဘတ်ဟျွန်း အမှားကိုအကြောင်းပြပြီး နှင်ထုတ်မည်။ ပြီးလျှင် ဝမ်ယောလ် ကို နန်းချမည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့အစီအစဉ်တွေက ဝမ်ယောလ် ၏ လက်ထဲက ကျားစေ့လေးတွေဖြစ်နေပြီး ဝမ်ယောလ် ၏ ထောင်ချောက်ဖြစ်နေသည်။

အခုတွင်တော့ ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် အနားတွင် ကျေးဇူးရှင်ယူသော ဂုဏ်ပုဒ်နှင့် ထပ် ငြိတွယ်နေဦးမည်။

'ကောင်းပြီ။ အပြစ်ဒဏ်ကို ဆုပေးစနစ်နဲ့ကြေကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စစ်ရေးအပြစ်ဒဏ်ဖြစ်လို့ နောက်ထပ်မလုပ်ရဲအောင်တော့ မိုးကြိုး ၃ချက်အပြစ်ပေးခံရမယ်'

ကောင်းကင်မင်းကြီးက သူ့ဘေးတွင်ရှိနေသော မိုးကြိုးနတ်ဘုရားကို အချက်ပြလိုက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း ထံ မိုးကြိုးပစ်ခိုင်းသည်။

ဂျိန်း!!!!

အသံနှင့်အတူ လင်းလက်လာသော လျှပ်စီး မိုးကြိုးလှိုင်းသည် ဘတ်ဟျွန်း ထံဦးတည်နေတာကြောင့် ဝမ်ယောလ် ဘတ်ဟျွန်း ကို ဖက်လိုက်ပြီး အပြစ်ဒဏ်တွေအားလုံးကို သူတစ်ယောက်တည်းခံယူသည်။

'မင်းသား'

သူ့ကိုလှုပ်မရအောင် ဖက်ထားပြီး အပြစ်ဒဏ်အားလုံးကို ခံယူနေသော ဝမ်ယောလ် ကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း မျက်ရည်ကျနေသည်။ သူသာ ဝမ်ယောလ် ၏ စကားကို သေချာနားထောင်ခဲ့လျှင် အခုလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ သူ့ကြောင့် ဝမ်ယောလ် နာကျင်နေရပြီ

'မင်းသား ဖယ်ပါတော့။ ဒါတွေက ကျွန်တော့်ကို နာကျင်အောင်မလုပ်နိုင်ပါဘူး'

'မနာဘဲ နေမလား'

ဂျိန်း!!!!!

ကျောပြင်ကို ထိသွားတာနှင့် ဝမ်ယောလ် သွေးတွေအန်လာသည်။

'မင်းသား ကျွန်တော့်စကားနားထောင်ပါ'

ဘတ်ဟျွန်း စွမ်းအားသုံးမလို့ လုပ်တော့ ဝမ်ယောလ် က သူ့စွမ်းအားနှင့် ထပ်ချုပ်ထားလိုက်ပြီး

'ကိုယ် ကာကွယ်ပေးချင်လို့။ ပထမဆုံးအနေနဲ့'

ဝမ်ယောလ် ၏ အသံသည် နာကျင်မှုကြောင့် မောဟိုက်နေသည်။

ဂျိန်း!!!!!

'ပြီးသွားပြီ'

ဘတ်ဟျွန်း ကို ဖက်ထားရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း ၏ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ

'ဟျွန်း ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး'

ဝမ်ယောလ် ဘတ်ဟျွန်း ၏ ပုခုံးပေါ်မှီလျက် လဲကျသွားသည်။ ပါးစပ်တွင် သွေးတွေက ထွက်နေဆဲဖြစ်ပြီး ဘတ်ဟျွန်း ကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးထားသော ဝတ်စုံ၏ကျောပြင်တွင်လည်း သွေးတွေယိုစိမ့်နေသည်။

မီးနတ်ဘုရားမ စိတ်တိုသော်လည်း ဝမ်ယောလ် ၏ အစီအစဉ်အားမပျက်စီးစေလိုသောကြောင့် သူဝင်မပါဘဲ နေလိုက်သည်။

ဒီလောက်ဆိုလျှင် ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဘတ်ဟျွန်း က ဝမ်ယောလ် အနားကနေ ထွက်သွားမှာမဟုတ်တော့ဘူး.......

^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^