"Honey! help me!" sabi ko sa kabilang linya
"I'm sorry honey, I'm really sorry.....", and everything block out.
Nagising nalang ulit ako sa panaginip na iyon, what was wrong with me since I saw those people nangyayari na ito sa akin. Umiling nalang ako at pumunta sa CR para maligo. Nagpa awit muna ako para naman medyo mahimasmasan ako. Sinimulan ko nang maligo habang sinasabayan ko ang kantang "A Thousand Miles"( by: Vanessa Carlton).
Making my way downtown
Walking fast
Faces pass
And I'm home bound
Staring blankly a head
Just making my way
Making a way
Through the crowd
And I need you
And I miss you
And now I wonder...
If I could fall
Into the sky
Do you think time
Would pass me by
'Cause you know I'd walk
A thousand miles
If I could just
See you...
Tonight
It's always times like these
When I think of you
And I wonder
If you ever
Think of me
'Cause everything's so wrong
And I don't belong
Living in your
Precious memory
'Cause I need you
And I miss you
And now I wonder...
(chorus)
And I,I
Don't want to let you know
I,I
Drown in your memory
I,I
Don't want to let this go
I,I
Don't...------
Bigla nalang naputul ang kanta ko nang nagring ang phone ko.
"Gosh!, kumakanta na nga yung tao tumawag pa", galit na sabi ko.
Pagkatingin ko sa screen ng phone ko yun pala ay yung kambal ko ang tumatawag.
"What!?", galit na sabi ko.
"Ay wow, galit ang babae, tinawagan lang naman kita dahil nandito ako sa labas ng condo mo", saad niya.
Nagulat naman ako at agad-agad akong lumabas ng banyo buti nalang at naka ligo na ako, I wore my bathrobe at dali-daling binuksan ang pito ng condo and there I saw my brother leaning in the wall.
"Luke!!!", sigaw ko sabay yakap sa kanya.
"Hey, there sister", - Luke
"Bat' ngayon kalang dumating, at paano mo nalaman na dito ang condo ko?", tanong ko sa kanya.
"Well I asked your assistant, and I missed you together with mom and dad kaya nandito ako sa Maynila", sabi niya
"I see buti ako agad pinuntahan mo", sabi ko sa kanya.
Pumasok na kami sa loob.
"Need drinks or food?", tanong ko sa kanya.
"Nah, magpalit kana at sa labas na tayo kakain, it's my treat", sabi niya na naka ngiti.
"Ok, wait for me", sabi ko at dali-daling pumasok sa kwarto ko.
Nakasuot ako ngayon ng denim dress with an iner white T-shirt.
Then I paired my white rubber shoes at lumabas na ako.
"Looks nice", sabi naman ni Luke
"Of course ako pa, pasalamat ka day off ko ngayon", sabi ko kay Luke at kinuha ko na ang sling bag ko sa mesa.
"Let's go", - Luke.
I nodded at humawak na ako sa braso niya.
Pumunta na kami sa parking lot at sumakay sa kotse niya. Dinala niya ako sa Giant Restaurant at doon kami kumain. Madami din kaming napag-usapan. About sa work namin. Habang kumakain kami ay biglang nag tanong sa akin si Luke ng may pagtataka.
"By the way Lana, have you ever met him?", tanong niya habang kunot noo.
"Ha?, Who?", tanong ko ng may pagtataka.
"The past guy", he said.
"Past guy, I can't get what you mean?", saad ko. Hindi ko siya maintindihan.
Bumuntong hininga lang si Luke.
"Well, forget it, baka sasakit nanaman yang ulo mo", sabay slice sa beef steak.
"You're really wierd ha, isama mo pa sina mommy", I said.
Pagkatapos na naming kumain ay gumala gala naman kami sa Mall. Until I feel like I'm going to pee.
"Hey, bro wait for me first here iihi lang ako", saad ko nang maka abot kami sa isang bench.
"Ok, make it faster", saad naman nito.
Tumakbo naman ako sa CR.
Naka ihi na ako luckily buti nalang diko inihian ang panty ko.
Lumabas na ako sa cubicle at pumunta ako sa lababo para mag hugas. After that while I was fixing myself in the mirror there I saw a woman at the back staring at me. Nagpoprocess pa ang utak ko nang maalala ko kung sino siya. Siya yung babaeng matalim ang tingin sa akin doon sa Charity Event na iyon. Agad naman itong nag-salita.
"Hindi ko aakalain na buhay ka pa pala", she said
"Ha?, What do you mean?, Do we know each other?", saad ko dito
Tumawa ito ng pagak.
"Hahahaha, of course you know me", sabay turo sa sarili. " Bakit hindi ba?", Tuluy niya.
"I'm sorry miss maybe you mistoke something, excuse me", saad ko rito at hahakbang sana ako ng ituluy nitong mag salita.
"Thalia", saad niya at humarap sa akin na naka ngisi.
Nagtatanong parin ang utak ko.
"Thalia Bartolome, that's me tandaan mo ang pangalang yan", tuluy niya habang naglalakad pa punta sa akin. "Try to think of the past, posible namang hindi mo ako matandaan", pagpapatuluy niya.
Nagsisimula nanamang sumakit ang ulo. Para na itong tinutusuk.
"Ahhhhhhh, help me!" habang sapo ko ang ulo ko, napa luhod na ako sa sakit. "Please help me! ang sakit", sabi ko.
Kahit anong pilit kung tumayo ay hindi ko kaya hahawakan ko sana ang kamay ng babae sa harapan ko ngunit iniwas niya iyon. Ngumiti na naman siya nang nakakaloko. At lumapit sa akin at nagsalita.
"Tandaan mo to, I will do everything just to full fill my ambition, you can't stop me", saad nito at umalis na.
Masakit parin ang ulo ko. Akmang kukunin ko sana ang phone ko para tawagan si Luke pero maslalo paring sumakit ito kaya nabitiwan ko ito. Nahihilo na ako tanging sigaw ko ang maririnig at ang mabibigat na hininga ko ang uma alingawngaw sa loob ng CR. Pumipikit na ang mga mata ko ng bumungad sa pinto ang kapatid ko ng sobrang nag-aalala. I closed my eyes then everything went black.