Kabanata 15:
Hindi ko alam kung ilang beses akong nagising kagabi. Una ay noong nakita kong natataranta siya habang yakap ako, nakatulog ulit ako no'n at nang magising ay narinig kong may kausap naman siyang lalaki sa labas ng kwarto, gusto ko man dumilat ay hindi ko na nagawa. Ang huli ay nang magmadaling araw, nagising ako dahil sa pagpupunas niya ng bimpo na basa sa aking mukha at leeg.
Napangiwi ako nang sinubukan kong bumangon, kaagad kong inalis ang kumot na nakabalot sa aking katawan para i-check kung buo pa ang ibabang katawan ko.
Buo pa.
I notice my new boxer and new big black shirt, kinagat ko ang aking ibabang labi nang maisip na siya rin ang naglinis at bihis sa aking katawan.
Wala na siya sa kwarto nang magising ako. That's probably a good thing because I'm not sure how to approach him after that wild night. I can't believe I gave myself to my body guard, who I loathe.
"Oh my goodness!" Naitakip ko ang aking palad sa aking bibig nang maisip ang ginawa namin.
Unti-unti ay natauhan ako, kinilabutan ako nang maalala ang bawat haplos at ulos niya sa akin. I can still feel his rough, big hand over my body.
Alam kong mali, alam kong hindi dapat pero wala akong maramdaman pagsisisi sa aking sarili ngayon. I was in my conscious state last night. I know what I was doing, but I don't know if it was right.
Sobrang lakas ng kabog ng puso ko, bahagya akong gumalaw upang tingnan ang sapin ng higaan namin.
Kumunot ang noo ko dahil malinis iyon hindi gaya ng inaasahan ko.
Pinalitan na niya ang bed sheets?
I didn't see any blood, but it's the same cover.
Base sa mga nabasa at napapanuod ko, dumudugo raw kapag napunit ang hymen ng babae, bakit wala?
Is it related to my PCOS? I know I'm a virgin since I've never slept with a man before, and he was my first and only.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili, masakit ang gitnang parte sa pagitan ng aking hita. Ang ibang bahagi ng aking katawan, lalo na ang balakang at hita, pakiramdam ko ay hindi ko kayang maglakad.
Sinubukan kong umalis sa papag at itapak ang aking paa upang tumayo pero sa huli'y napangiwi ako nang sumirit ang sakit, napahawak ako sa gilid ng papag. My legs are still shaking, and I don't have the energy to stand.
He's not nirarayuma pa pala, may lakas pa si Tito.
Nasa gano'n akong posisyon nang bumukas ang pintuan, kaagad ay nagtama ang aming mata ni Gabo.
Nakita kong bahagyang tumaas ang sulok ng kanyang labi nang makita ang sinusubukan kong gawin, mabilis akong umayos ng upo at nag-iwas tingin nang kumalat sa katawan ko ang hiya.
Damn. Don't disappointed me, knees.
I remember him telling me that he's not in a relationship. I remember everything he said to me last night. I can still hear every moan he made in my ears.
Ghad! Alora Ebony, sinabi niya lang na wala siyang kasintahan ay nagpaakit ka naman.
Nakita kong may dala siyang tray na may mga pagkain, mas natakam ako nang makitang chicken sandwich iyon at may corn soup na umuusok pa. Nilapag niya ang tray sa papag, hinihintay kong asarin niya ako at magmalaki siya sa akin na nakuha niya ako, na bumigay ako sa kanya pero hindi niya iyon ginawa.
Halos mapaatras pa ako sa dulo ng higaan nang hipuin niya ang noo ko, gamit ang likod ng kanyang kamay animong tinitingnan kung mainit pa.
Kinagat ko ang aking ibabang labi nang mapatitig sa hubad niyang katawan, tanging cotton short lang kanyang suot.
Hindi ko maiwasan igala ang aking mata sa kanyang mga tattoo sa dibdib at braso. Iba't iba ang design no'n pero napukaw ang atensyon ko sa isang tattoo sa kanyang kanan balikat.
"Mabuti naman at wala ka ng lagnat, your highness," he sighed. Inilapit niya ang tray sa akin. "Mag-almusal muna tayo, tapos inumin mo 'yong gamot na binigay ng Doctor para mas umayos ang pakiramdam mo."
"Doctor?"
"Hm, yes. Because you passed out and have a fever, I called a doctor friend last night." Bumuga siya ng hangin, saka inayos ang kutsara't tinidor ko.
Doon ko napansin na may dark coffee rin siya at sandwich, sasabay siya sa akin mag-almusal?
Napanguso ako.
Gusto kong magtaray pero masakit pa ang katawan ko.
Okay, hindi ko muna siguro siya tatarayan pero hindi ibig sabihin no'n ay mabait na ako sa kaniya.
"Ayaw mo ba niyan? Do you want heavy breakfast? Sorry, minadali ko lang iyan baka kasi magising ka na, mamaya ay kumain na lang ulit tayo," malumanay na sabi niya.
Pakiramdam ko ba'y bigla siyang bumait sa akin, hindi ako makatingin sa kanya ng diretsyo.
Anong sasabihin ko? Na hindi ko ginusto ang nangyari kagabi, na hindi ako iyon at sinaniban lang ako? Halos ako nga ang magmakaawa para ituloy niya iyon.
I sighed and calmed myself.
"Tapos na ba ang emergency mo rito?" Sinubukan kong maging pormal ang aking boses, kinuha ko ang kutsara at tinidor upang magsimula ng kumain, umupo siya sa harap ko.
Ipinatong niya ang isang hita sa ibabaw ng papag habang ang isa ay nanatiling nakatapak sa sahig dahilan para mapaharap siya ng upo sa akin.
Hindi siya kaagad nakasagot. "Tapos na, your highness."
"So uuwi na tayo?" Why did I sound so disappointed?
"Umuulan sa labas."
Napabaling ako sa kaniya. "Anong ibig mong sabihin? Hindi tayo makakauwi ngayong araw?"
Hindi makapaniwalang napatingin ako sa bintanang natatakpan ng puting tela na nililipad-lipad ng hangin galing sa labas.
Umuulan nga, medyo madilin din sa labas.
I snorted. "Naka-kotse tayo, Gavril. Hindi naman tayo maglalakad."
He sipped on his coffee. He gave me one piece of sandwich. "Ngunit basa ang dadaanan natin, your highness. Masiyadong delikado kung bibiyahe tayo na kalakasan ang ulan."
Hindi ko tinanggap ang inaabot niya.
"I don't eat raisins." Turo ko sa mga pasas na nakita ko slice bread.
Hindi ko gusto ang lasa at texture no'n sa dila ko.
He pouted before he removed the raisins with his bare hand.
"Malinis ang kamay ko, your highness," kaagad niyang sabi, hindi naman ako nagreklamo ah?
Inabot niya iyon sa akin pagkatapos, sinubukan ko rin ang corn soup, masarap iyon at tama lang sa aking panlasa.
Parang 'yong gawa ng chef sa mansyon kaya hindi na ako nagreklamo pa.
Marunong pala siyang magluto, huh?
Tahimik lang din siyang kumain sa harapan ko.
Tinanggal niya ulit ng raisins ang isa pang sandwich para sa akin.
Nang matapos kaming kumain ay siya rin ang nagligpit no'n at ibinaba sa kusina. Nang maiwan ako sa kwarto ay sinubukan kong i-check ang phone ko na naka-charge sa gilid. Ni hindi ko alam kung nasaan na ito kagabi, mukhang kinuha niya sa bulsa ng pantalon ko.
Binuksan ko ang data, sunod-sunod pumasok ang mga notifications.
I checked my email, I saw an email from my dad's secretary informing me that my parents' flight would be delayed this week because of the coming typhoon.
I let out a loud breath. I could call an emergency helicopter so I could get back to the mansion, but I don't want to put other people in danger and also want to stay here rather than in our large mansion.
Kahit nahihirapan ay tumayo ako para tumingin sa bintana, humawak na lang ako sa pader na kahoy para makalapit doon bilang suporta habang hawak ang aking smart phone.
Tumama ang malamig na hangin sa aking mukha galing sa bintana, hindi kagaya noon unang araw na madaming batang naglalaro sa daan, ngayon ay tahimik ang kalsada.
Kaagad kong tinawagan si Elias, akala ko ay hindi kakayanin ng load ko pero sumagot siya.
Nasa Pilipinas na siya?
"Wow! Hello, Alora my friend," bungad niya sa akin.
Malakas akong napabuntonghininga.
"Elias, I-I have to tell you something."
Hindi ko naman kasi alam kung kanino ako magtatanong at isa pa ay siya lang din ang malapit kong kaibigan, kaya hindi rin ako magtataka kung bakit nag-iisip ang iba na may namamagitan sa amin kahit wala naman.
"Is this the time that you'll reveal your feelings for me, Alora?" He chuckled.
Napairap ako. "Stupid gay."
"Crazy girl!"
Natawa ako dahil sa sinabi niya. "But seriously, Elias, I need your opinion. "
"Wow, the heiress of Lavelle is asking for an opinion!"
"Tsk."
"Oh, ano nga? Dali, inaantok ako."
"U-Uhm, kasi ganito . . . may kaibigan ako tapos 'yong kaibigan ko na 'yon ay may g-gusto sa isang lalaki uh. Gusto pa lang ah, t-tapos ano, naguguluhan siya ngayon kasi may n-nangyari sa kanila tapos hindi niya alam ano ng namamagitan sa kanila, t-tanong ba niya o ano ba?" naging mahina ng boses ko habang sinasabi iyon.
Napanguso ako nang malakas na napasinghap si Elias.
"May nangyari sa inyo?! Nino?!" sigaw niya.
Nanlaki ang aking mata. "H-Hindi ako, Elias! My friend!
Malakas siyang natawa, bigla akong nainis dahil matagal-tagal pa bago siya nakabawi.
"God, Alora you're so innocent. Ito na nga ba ang sinasabi ko no'n, masiyado ka kasing kinukulong sa mansyon niyo. Baka nakakalimutan mong ako lang ang matalik mong kaibigan."
I scratched my nose.
Hindi kaagad ako nakasagot dahil nahuli na niya ako, malakas akong napabuntonghininga.
"Anong gagawin ko, Elias?"
Sandali kong narinig ang kaluskos sa kabilang linya at pagsara ng pintuan.
"This is a mess, Alora. You know that you'll get married anytime soon." Naging seryoso ang kanyang boses, bigla akong kinabahan sa sinabi niya.
Para bang panandalian kong nakalimutan kung sino ako, kung ano ba ang tungkulin ko at nagising lang sa katotohanan nang banggitin ni Elias iyon.
"I know."
"Kung katulad ng sabi mo na pagkagusto pa lang iyan. Wala naman masama . . . siguro. Wala naman kayong relasyon hindi ba? Walang magiging hadlang, hindi siya hahadlang sa itinakda sa'yo." Bakas ang kaseryosohan doon.
"Wala siyang magagawa, Elias." Bumagsak ang aking balikat, hindi ko alam pero nakaramdam ako ng lungkot.
I heard his curse when he noticed my tone. "No! Don't tell me you love him already?! Yes, of course you do! You gave yourself to him!" He said hysterically, on the other line.
Umawang ang aking labi sa sinabi niya, hindi pwede. Anong love? Dalawang linggo ko pa lang siyang kilala.
"N-No, I don't, Elias. M-Maybe this is just lust. I'll forget him soon, right?"
Kahit wala siya sa aking harapan ay naisip ko na ang marahas niyang pag-iling. "Alora, ikaw ang mas nakakakilala sa sarili mo. Is that a lust?" Naging maingat ang kanyang boses.
Bumagsak ang tingin ko sa kamay kong nakahawak sa bintana.
"I don't know. This is new to me. I confessed."
Malakas siyang napadaing.
"Huwag kang magmadali, pakiramdaman mo ang sarili mo. Hindi kita mapapayuhan kasi magkaiba naman tayo, ikaw lang ang makakasagot niyan at ikaw rin ang makakapag-decide, Alora. Kasi kahit sabihin kong alisin mo siya sa buhay mo, i-fired mo siya ay alam kong hindi mo gagawin."
Nanlaki ang aking mata sa sinabi niya.
"A-Anong fired?" Wala naman akong sinabi kung sino ah?
Narinig ko ang pagtawa niya sa kabilang linya animong may kumiliti sa kanya. "My friend, Alora, Your guard is freaking hot. I don't judge you for giving yourself to him. Girl, if he was my guard, I'd fall over the first time I saw him!"
Napangiwi ako. "He's mine, Elias!"
Humalakhak siya. "So possessive, your highness. Describe mo nga, malaki? Inararo ka? Punit ka kasi niyan? Winarak ba ang puday mo? Magaling no? I knew it, kapag mas matanda, mas bihasa e." Mas naging mahina ang boses niya pero ganado.
Pakiramdam ko ay namula ang mukha ko sa sinabi niya. "Elias, your words! You're so dirty."
"Buti buhay ka pa."
"Elias!"
Mas natawa siya. "Grabe, nakaka-proud Alora. Parang dati bina-bad influence lang kita sa mga kwento at librong pinapadala ko tapos ngayon. Wow, proud friend here," nang-aasar na sabi niya.
Nangingiting napailing ako. "Ibaba ko na ito."
"Sabi ko sa'yo magagamit mo 'yong mga mababasa mo e."
"Shut up!"
"Madami pa akong ituturo sa'yo, hahaha! Promised, you'll thank me soon," he promised. "Nga pala, nakabili na ako no'ng pinapabili mong spy camera, kakadating lang kasi galing Hongkong, ipapadala ko na riyan ha?"
Kumunot ang noo ko, babarahin ko sana siya at sasabihin na natanggap ko na noong nakaraan pa pero namatay na ang tawag.
Sandali akong napatitig sa phone ko, medyo gumaan na ang loob ko kahit papaano.
Nasa gano'n posisyon ako nang may pumulupot na braso sa aking beywang galing sa aking likuran. I froze and my eyes widened when I smelled Gavril's usual perfume.
He hugged me from behind, he placed my hair on my left shoulder before he rested his chin on the right.
Hindi kaagad ako nakapagsalita.
"Gav..." Napahawak ako sa braso niyang nakapalupot sa akin.
"Sino 'yong kausap mo, your highness?" bulong niya, lihim akong napalunok dahil naramdaman ko ang init ng hininga niya sa aking tainga.
"Si Elias, 'yong kaibigan ko."
Nagpasalamat na lang ako at hindi ako nautal.
"Hm, just a friend?"
"Yeah. Why?"
"Nothing, Adi."
Kinagat ko ang aking ibabang labi nang maalala kung anong ibig sabihin niyan.
Gavril means warrior of God, and I am his Adiel, the blessing from God.
"Why does it sound like you're mad then?"
Sinubukan ko siyang lingunin, ngunit hindi niya ako hinayaan, ibinaon niya ang mukha sa aking balikat. I could feel the stubble beard on his cheek and chin.
"I'm not very good at telling people how I feel. But . . ." Sandali siyang tumigil, naramdaman kong lumapat ang labi niya sa aking balikat pagkatapos ay ilalim ng aking tainga.
Napapikit ako.
"I can turn back to the place I abandoned, if it's for you. I'm willing to serve you, your highness."
_______________________
SaviorKitty