Late na akong nagising kinabukasan at ako nalang ang naiwan sa kama. I held my into chest because I can feel that it's heavy. It was like an unsolved grumpyness premising in my entire system.
I fastly went inside the bathroom to brush my teeth. Then, I opened the door after. Natigilan pa ako nang may maalala sa pagbubukas ng pinto. Shit. 'Yung ginawa ko kagabi.
Si Kalvin.
Galit siya sa 'kin.
Napatingin sa akin si Eris na naghuhugas ng plato sa sink pagkalabas ko sa guest room. Pinanlakihan niya ako ng mata na para bang may alam siya sa ginawa kong mali. I ignored him and sat on the dining chair. Nag-imagine muna ako habang nakadukmo sa mesa.
Eris cleared his throat. "Kakain ka na? Initin ko lang 'yung pagkain mo..." he said.
I wasn't capable of answering him though, because I'm spacing out.
I only stared at the transparent vase in the middle of the dining table. Iniisip ko pa rin 'yung ginawa ko kagabi. Hanggang ngayon, natatakot pa rin ako sa nagawa ko.
Napalingon ako sa likod ko nang may masulyapan akong pumasok sa kitchen. Nakatalikod kasi ang inuupuan ko sa bukana ng kusina. Walang-imik na dumaan si Kalvin sa likuran ko bago dumiretso sa ref., binuksan niya 'yon at kumuha ng tubig para uminom.
Umiwas ako ng tingin nang maabutang nakatingin sa amin si Eris. Eris looked away too after I caught him, inabala ang sarili sa paghuhugas. Alam kong galit pa rin si Kalvin. Alam ko rin namang mali ang ginawa ko. Magso-sorry na lang ulit ako mamaya.
I yawned as I decided to eat my breakfast. I stood up to get some water first. Tumabi ako kay Eris at kumuha ng baso bago dumiretso kung nasaan ang water dispenser. Siyempre, nasa harap pa rin ng ref. si Kalvin kaya hindi ako ro'n kukuha ng tubig.
After I filled my glass with cold water, I silently drank it. Kaming tatlo lang sa kusina kaya tahimik. Nasa kalagitnaan ako ng pag-inom ko nang bigla akong masamid!
Shit.
Sunod-sunod ang naging ubo ko kaya napahawak ako sa counter. Lumapit naman si Eris sa akin at inabutan ulit ako ng tubig! Gago? Balak niya ba akong lunurin?
"T-timang ka ba?" I asked as I coughed again, chasing for my own breath.
Hinablot ni Kalvin ang tubig sa kamay ni Eris bago 'yon inilayo. He then walked in front of me as he held me. Ipinaharap niya ako sa kaniya bago niya hinaplos ang likuran ko ng paulit-ulit.
"Mm.." saway niya nang muli akong maubo. He continued caressing my back hanggang sa matigil ako.
Sinamaan ko ng tingin si Eris bago tiningala si Kalvin. "Sorry," I said as I stepped backwards.
"Hard-headed," he said. Umiwas ako ng tingin.
Kalvin stepped aside and pointed at the dining table.
"Sit there," he commanded so I slowly obliged.
After I sat, I saw him entering a food within the microwave oven. He then made a hot choco in a cup. While waiting for the food, he started stirring the hot choco. He once glanced at me. Umiwas naman ako ng tingin at palihim na ngumuso.
Nagpunas naman ng kamay si Eris bago umalis doon sa kusina, tinatawag niya na si Aki sa sala.
When the food was done heated, he placed it in front of me, including the hot choco he made.
"Finish that," he ordered so I slightly nodded.
Ganoon lang? Wala man lang 'Good morning'? Wala ng kiss? E'di 'wag.
Nagsimula na akong kumain kahit nasa tabi ko pa siya, nakatayo. Aalis na sana siya pero naalala kong ako ang may kasalanan. Nasanay na rin akong hinahalikan niya ako pagkagising. I need a kiss, too.
I stood up and made him stop by holding his arm. He coldly looked at me when I did that. I bit my lower lip out of embarrassment. Umatras ako at bumitaw sa pagkakahawak ko sa kaniya.
"Uh.." I trailed off. "H-hihingi lang ako...ng k-kiss..." Halos masampal ko ang ulo ko sa nasabi.
I thought he would shove me away again like he did last night, but I didn't get a response from him. He stayed silent. He just stared at me. His eyes were amused but his grim lips aheaded it. I don't know if he's ammending an expression or not.
Dahil sa walang kibo niyang asta ay tumingkayad ako para abutin siya. I was about to kiss him in his lips when he leaned closer and he was the one who did it. My eyes widened. It was just a sweet smack. He kissed me in my forehead after.
"Tsk..." he said after seeing my reaction. He then walked away and I grimaced.
Ipinagpatuloy ko ang pagkain ko hanggang sa matapos ako. Hindi ko na alam kung nasaan siya, simula nang lumabas siya ng kusina. Drix mentioned too, that my friends already went back to their own units. Kami na lang pala ni Aki ang naiwang babae rito.
After I washed my plate, I went to the sala only to see Aki, watching some action movie. She tapped the space beside her, informing me to sit down. Naupo ako naman ako roon.
"Where's your boyfriend?" she asked.
Luminga ako sa paligid. "Ewan ko nga e..." I laughed a little.
"Maybe he's upstairs," she replied.
Tumayo ako nang walang pasabi. "Sige, puntahan ko lang kung naroon nga siya..." I said as I walked towards the stairs. Umakyat ako at sinilip ang loob ng kuwarto pagkarating ko.
I saw him zipping a bag while talking to Drix and Ali. Sakto namang lumabas sila Ali at Drix kaya napatigil sila nang makita ako. Drix smirked.
"Suyuin mo..." pang-aasar niya.
Ali chuckled before they went downstairs. Inirapan ko silang dalawa hanggang sa makababa sila.
May alam na silang dalawa sa nangyari kagabi.
I pouted as I neared the door. Sinilip ko siya bago ako tuluyang pumasok. I opened the door swiftly but he didn't bother to glance at my way.
Lumapit ako sa harapan niya habang nakaupo siya sa kama, nagtutupi ng damit ko sa bag. I held his arm but he continued what he's doing. Hindi ko rin naman siya binitawan.
"Hey..." pagtawag ko.
Hindi siya sumagot.
"Kalvin..." Niyugyog ko siya.
Tumayo siya kaya natanggal ang hawak ko. Umupo naman ako sa kama at inantay siyang makabalik sa pag-upo. Nang muli siyang umupo ay umatras siya para makalayo sa akin.
"Ano ba...Kalvin Jenkins," I warned. "Hindi mo talaga ako papansinin?"
He didn't respond for the nth time.
Yumuko ako sa kaniya at umupo sa tabi niya. Sumiksik ako sa dibdib niya at doon siya niyakap.
"Sorry na..." I pleaded.
Tumigil siya sa pagtutupi at hinawakan ang likod ko.
"Sorry na kasi..." naiiyak kong sabi. Kinapa niya ang likod ko. "Sorry na please...hindi ko na uulitin. Makikinig na ako sa 'yo." Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya.
"Why are you sweating?" he asked instead.
"Ha?" tanong ko, nakasubsob pa rin ang mukha.
"Change your shirt," utos niya.
Umahon naman ako sa kaniya at tumayo. "Sige, babalik ako," kaagad na sabi ko bago kumuha sa mga tinutupi niya at patakbong lumabas ng kuwarto.
"Stop running," rinig ko pang aniya.
I pouted as I changed my clothes as soon as I entered the bathroom, downstairs. Ginawa ko kaagad ang sinabi niya para ma-realize niyang susunod na ako sa kaniya, sa lahat ng sasabihin niya.
Nang matapos ako'y lumabas kaagad ako ng bathroom. At naabutan ko siyang bumababa na sa hagdanan dala ang bag ko at ang kaniya. He glanced at my way but he walked towards the sala where Drix, Ali, Eris, and Aki were sitting. Ngumuso ako.
"We're leaving," rinig kong sabi ni Kalvin sa kanila nang makalapit ako.
"That fast? Okay, take care!" sabi ni Aki.
"Update mo na lang kami kapag may nangyari." Si Ali.
"Tama, boss. Ganoon na lang. Kai, ingat," Eris said as he saluted like an honorable policeman.
Ngumiti ako bago kumaway.
"Ingat kayo." Si Drix.
"Alright. Let's go," pag-aaya ng masungit na katabi ko.
Sumunod ako sa likuran niya nang maglakad na siya palabas. Mabibigat ang hakbang ko sa likuran niya dahil hindi pa ako naliligo tapos uuwi na kaagad kami. Ano ba 'to? Hindi man lang ako pinagpalit ng outfit.
Hanggang sa makapasok sa elevator ay nagdadabog ang bawat hakbang ko. He glanced at me out of confusion.
"Uuwi na kaagad tayo?" tanong ko.
Hindi siya sumagot.
'Ayan na naman, ayaw niyang magsalita.
"E'di 'wag. Huwag mo 'kong kakausapin ha..." bulong-bulong ko na alam kong narinig niya.
Hanggang sa makababa kami at makasakay sa kotse niya ay tahimik pa rin siya. Siyempre, ako rin. Nakakairita kaya. Para akong kumakausap ng hangin. Bahala na siya riyan.
He opened the shotgun seat so I can sit on it, but I ignored him. I opened the backdoor seat as I slid myself inside. Natigilan naman siya sa ginawa ko.
"What are you doing?" takang tanong niya.
Hindi ako sumagot.
He sighed and opened the driver's seat. "Sit here, Nnatalie..." he ordered.
Hindi ko ulit siya pinansin.
"Alright..." sarkastikong aniya bago pinaandar ang sasakyan nang hindi ko sinunod ang gusto niya.
Tahimik kong sinuot ang seatbelt at tumitig na lamang sa labas ng bintana. Nakakahilo ang mga nakikita ko sa labas, siguro'y dahilan iyon para makatulog ako.
Nagising ako nang may maramdamang nagkakalas ng seatbelt ko. I immediately opened my eyes and I saw Kalvin doing it. Pinigilan ko siya kaya napatingin siya sa akin. Ako na mismo ang nagkalas doon at umambang lalabas na ng sasakyan niya.
He was about to kiss my forehead pero umiwas ako at bahagya siyang itinulak para makalabas. I felt him stunned a bit. He then sighed and let me do what I want.
I walked towards the path where my condo is. I stood straight in front of the elevator and glanced at him. "Umuwi ka na," sabi ko bago ibinalik ang paningin sa harapan.
The elevator opened so I went in. He went in, too so I looked at him. "Let's talk..." he sternly said.
Umirap ako at umatras para lumayo ng kaunti sa kaniya. He sighed after I did the move.
As soon as we entered my condo, he instantly locked the door.
"Maliligo muna ako," malamig na sabi ko bago siya tinalikuran. I heard him sighed again but I continued walking.
After I took a shower, I slowly went to the sala. Pero hindi ko siya namataan doon, kun'di sa kusina. Tinatanggal niya na ang apron na suot niya at handa nang dumiretso sa gawi ko.
I looked away as I sat at the sofa. He sat beside me, too. Nagluto siya? Amoy tinola e.
Napasinghap ako nang hawakan niya ang likuran ko, pilit niya akong ipinaharap. Masama ko siyang tinignan pero halik sa ilong lang ang natanggap ko.
"How dangerous do you think, what you did last night, Nnatalie?" he asked, massaging the bridge of his nose. He was like getting annoyed everytime he remembers it.
"Alam ko, kasalanan ko. Kaya nga kanina pa ako nagso-sorry 'di ba?" sagot ko.
"Your answer was a question, too? Is that it?" His jaw was clenching.
Huminga ako ng malalim para pigilan ang emosyon. "I'm sorry! Hindi ko naman sinasadya! Nakalimutan ko nga. Alam kong galit ka kasi muntik na ring madamay sina Trix kagabi! Pero nag-sorry na ako 'di ba?" madiin kong sabi.
He coldly stared at me. "I am mad because you almost got drugged by that asshole. I told you, right? How many times I did tell you to not open that damn door? That was very dangerous as hell, Nnatalie," matigas niyang sabi. I can feel his heavy breathings.
Yumuko ako at hindi na siya sinagot.
"I have my rules, right? You disobeyed it a lot of times. Last night, I just asked you to hear me out, to understand what would I explain and to obey me. Was that hard to oblige, Nnatalie? You know it's for your own good." He went on.
Mahina akong tumango. "Alam ko rin. Nag-sorry na nga 'di ba? Pero kung kulang pa, e'di sorry ulit. Hindi na mauulit. Ang bobo ko kasi---"
"Oh, goodness. Stop it," he uttered. He was about to hug me but I shoved him away.
My heavy tears started to fall. I stared at him. "Sorry kasi hindi kita sinunod. Sorry kasi muntik nang madamay sila Trix. Sorry kasi sinuway na naman kita. Sorry kasi ang tanga-tang....ko.." I sobbed.
His eyes softened but his jaw clenched like a rock. He was like mad at what I am saying. "Stop...Nnatalie. Stop. That's not you..." He deepend his words.
Tanging hikbi lang ang naisagot ko bago ako tumayo. And before he can say anything, I ran towards my bedroom. I soaked myself inside my comforter as I cried whole-heartedly. Masama ang loob ko.
Oo, kasalanan ko na. E'di ako na.
I heard the door opened so I tightly closed my eyes. I heard his footsteps until it stopped beside the bed. Lumubog ang gilid ng kama at naramdaman ko na lang ang mahigpit niyang pagyakap sa akin. Pilit ko 'yong tinatanggal pero hindi siya kumalas.
He kissed my head and laid beside me as he embraced me for more. "I'm sorry, I'm sorry. Sorry for shouting..." He breathed as if he's stopping his own emotions.
"D-doon ka na! Umuwi ka na l-lang... A-ayaw ko na sa 'yo..." Humikbi ako.
He kissed my head three times. "No. Don't say that. I'm sorry..." Pinunasan niya ang pawis ko sa noo gamit ang kamay niya.
"U-umuwi ka na lang...sa susunod na lang tayo mag-usap," mahinang sabi ko bago dumapa sa kama para hindi niya makita ang mukha ko.
"Nnatalie..." pagsusuyo niya nang dumapa ako. He held my stomach, like he wants to made me turn. "Sorry na.. I won't be mad anymore, I won't force you, I won't put limitations on you, we won't have rules anymore..baby, please..." Dumapa rin siya sa tabi ko, mahina akong ipinapaharap.
Natigilan ako. We won't have rules anymore? So, hindi niya na ako pagbabawalan? Thinking that he won't care to everything that I'd do makes my internals cold.
Kaagad akong humarap sa kaniya at niyakap siya. He held me too and hugged me tightly. "H-huwag mong alisin 'yung r-rules...gusto k-ko, pinagbabawalan mo'ko. I l-like it when you c-care..." I whispered slowly.
"Alright. Tama na, tama na," pagpipigil niya habang hawak ang likod ko. "Shh..stop crying." He softly caressed my back.
"S-sorry sa nagawa ko. H-hindi ko na uulitin..." mahinang sabi ko. Tumango-tango siya na para bang kahit anong sabihin ko ay sasang-ayon siya.
"You're forgiven now. Stop crying, you can't breath already." Hinaplos niya ang likuran ko.
With that, I nodded.
I will obey him now.