WHEN HE TOUCHED THE TRIGGER | ASSASSIN SERIES 1

09

"Ayaw kitang katabi," naiinis na sambit ko bago umilag sa muling amba niya ng paghawak.

Naguguluhan niya naman akong tinitignan habang para akong baliw na tuloy-tuloy lang sa paglalakad patungo sa bus na sasakyan namin. I don't care, though. Bahala siya riyan.

Alam niya naman na 'crush' ko siya e! Dapat nakakaramdam din siya na nagseselos ako! Although he didn't yet know that I like him already, but he knew that I have a crush on him, atleast. O hindi niya pinaniwalaan 'yon? How wouldn't he? My reaction that time was quite obvious when Alchemy said it!

Or manhid lang siya?

So he wouldn't just feel that I'm obviously hitting on him?

"To whom do you want to sit, then?" nalilito niya ng tanong. Sinusundan niya lang ako ng tingin.

"Bakit ko sasabihin sa'yo?" I fired back as I secretly pouted.

I heard him sighed. "Hey..." Natigil ako sa gigil na paglalakad nang hawakan niya ako sa siko at pilit na pinaharap. Napaatras pa ako nang lumapit siya at inilapat ang kanang palad sa noo ko. But I just madly stared at him.

He glanced at my forehead before lifting back his confused gaze to me. "What's wrong?" tanging tanong niya.

"What's wrong?!!" pasigaw kong sabi. Nanggigigil na'ko!

"Yeah...w-what's wrong?" pabalik niya ring tanong.

Bumagsak ang balikat ko at naiinis na tinanggal ang braso niya sa akin. Mabilis akong umalis sa harap niya at tinakbo ang distansiya ng carpark kung saan nakaparada ang bus na sasakyan namin. Hindi ko na nilingon ang gawi niya pero ramdam kong sumusunod siya sa akin.

I stepped inside the bus and sat at the second to the last seat, katabi ko 'yung bintana. I looked straight when I saw him half-running, still with his black bag and his phone. Nilingon niya ako pero nanatili akong tumingin sa harapan.

"Are we complete now?" Boses 'yon ni Coach Perez sa harapan, nililibot ang paningin sa mga upuan.

Tumikhim ako.

"Where is—oh there you are! Naligaw ka pa yata, Bautista!"

"Sorry, Coach," he simply replied as he entered the bus. He looked at my side as he walked towards. I shifted on my seat.

Bakante pa naman 'tong gilid ko kaya may posibilidad na rito rin siya umupo. Umusog ako pakaliwa para ma-occupy ang space no'n kahit pa alam kong may matitira parin dahil masyadong malawak 'yon para sa isang tulad ko.

I was about to move again but somebody tapped my shoulder. I looked up to know who it was and I felt relieved when I saw it was Axel.

"P'wede patabi?" tanong niya. Umangat pa ang tingin ko kay Kalvin na matalim ang tingin kay Axel pero kaagad kumalma nang makitang nakatingin ako. Ano kaya 'yon?

Tumango ako at muling umusog palapit sa bintana. "Sige lang," sagot ko.

Ngumiti siya at umupo sa tabi ko. "Thanks!" he answered. Inilagay niya ang bag niya sa compartment sa taas ko. Hinihingi niya pa ang bag ko pero umiling lang ako. Pampalit, tumbler at paddle lang naman ang nasa loob ng bag ko.

I looked outside, nakita ko ang bus na sinasakyan nina Eris. Nasulyapan ko siya sa bintana at ganoon din siya sa akin. Pabiro niya akong inirapan at dinilaan kaya umirap din ako sa kaniya. Ilang sandali pa ay umandar na rin ang bus namin.