•••
Su bendim ulaşacağım amaç ise karanlığı yok etmek. Önümde engeller olucak ama aşıcaktım tıpkı pes etmeyen bir nehir gibi benim ne olursa olsun yanımda olucaklarını biliyordum.
Evet bazen yolum çok zor olacaktı ama ben kurursam okyanusa ulaşamazsam eğer umutlar yok olacaktı benimle birlikte.
•••
*Luna
Öğlen için yemek salonuna gelmiştim. Herkes kendi halindeydi. Beni ilk fark eden Rose oldu.
"Sonunda odandan çıkabildin!"
Kızgın bir şekilde söylemişti ama kızmadığını biliyordum. Omuz silktim.
"Defteri açmanın bir yolunu buldunuz mu?"
"Hayır. Artık nasıl kilitlendiyse defter."
"Annem defter yanlış ellere düşerse diye önlem almış sadece Jackson."
"Sanada mı söylemedi ya. Canımız çıktı iki gündür. Yok nasıl bulacağız biz bunu açmanın yolunu iki kelime var sadece karanlık ve aydınılık ."
Max'im sitemli haline gülüm. Onlar tartışırken yemeğimi yiyip onları dinliyordum. Aydınlık karanlık benim bulmamı istedikleri defter.
"Lunaaaaaaaaaaa."
Bağırarak yanımıza gelen perime döndüm. Nefes nefeseydi.
"Ne oldu?"dedim endişeli bir şekilde.
"Şey ben sadece şey"
"Ne!?"
Bir lafıda dolandırmadan söyleyin ya!
"Beni acaba peri diyarına gönderebilir misin acaba."
"Bu muydu bende bir şey oldu sandım. Tamam gönderirim de . Neden?"
"Kutlama varmış. Bende gitmek istiyorum.0
"Maya geliyor mu peki ?"
"Hayır. O burda."
"Tamam . Ne zaman gideceksin?"
"Şimdi." Hevesli haline güldüm.
"Kaç gün kalıcaktın ona göre seni geri getireceğim."
"iki ."
Lotusun geçebileceği bir portal açtım içinden geçince kapattım. Geri yemeğime döndüm ama kulağımda bizimkilerdeyim.
"Deftere bir de ben bakayım. Yanınız da mı?"dedim.
"Odamda. Getireyim." Elimle durdum Jackson'u.
İGerek yok ben giderken alırım. Yeri nerde?"
Rahat bir şekilde "Masanın üstünde."dediğinde Vanessa adeta cırladı.
"Böylesi önemli bir defteri masanın üstüne mi koydun!"
"Başında ruhlar bekliyor. Kimse alamaz."
Jacksonun odasına gittim. Başındaki ruhlara iznim var diyip aldım. Odama geçtiğimde çalışma masamın üstünde defterle bakışıyorduk. Bakmaya son verip elimle defterin kapağına dokundum. Dragonca yazılan yazıyı tekrardan okudum.
"Karanlık ......Aydınlık"
Aklımda çılgınca bir fikir vardı ama denemekten zarar gelemezdi. Dragonca kitabı aldım harf bölümüne geldim. Elime kağıt kalem alıp dragonca yazdım sonra dışımdan okudum.
"Luminoso Oscuro"
Defter ışık saçtı . Gözlerimi ellerimle siper ettim. Işık azalıp yok oldu. Defterin kapağını yavaşça açtım.
Açılmıştı!
Defterin ilk sayfasına baktım hevesle.
Boştu!
Diğer sayfaları da boştu. Şok içinde bakakaldım. Hevesim kırsalında kalmıştı.
Kapım tıklanınca kendime gelmiştim. "Gir" komutunu verdiğimde sırayla hepsi içeri gelmişti. Koltuklara oturmuştu.
"Buldun mu bir şey?"diyen Elena'ya döndüm.
"Hem evet hem hayır."
"Nasıl yani?"
"Defteri açtım."
"Eeee bu harika bir haber nasıl açtın ki?" Sorun ondan sonrası Violetta.
"Yazıları dragonca okudum açıldı."
"Sorun ne?" Aaron'a dönüp üzgün bakışlarımı attım.
"Boş"
"Boş olduğuna emin misin?"
Ben körüm!
"Kör değilim boş işte."
Defteri getirip Aarona verdim. Defteri açtı, içinin boş olduğunu görünce derin nefes alıp geri kapattı. Ben söylemiştim.
"Şimdi ne olucak? Yine bir bilinmezliğin ortasındayız ama sizin yanınızda mükemmel derecede bir arkadaşınız var yani siz hiç merak etmeyin."
Göz devirmekle yetindik. Defteri tekrardan açtım ve sayfalarını çevirmeye başladım. Belki bir şey olur diye ama olmadı.
Sayfayı çevirirken parmağımı kestim. Parmağımdan kan damlası deftere damlamıştı. Elimi şifa gücümle iyileştirilmeden defterde silik yazıların olduğunu gördüm ama az önce yoktu.
"Senin kanınla yazılar oluşuyor. Şifre sensin." deyince şaşkınca ona baktım.
Beni mi izliyordu?
Sonra hançerimi aldım ve geri yerime oturdum. Avucumu kestim kan akarken defterdeki yazılar netleşti okunabilir hale geldi.
Elimi iyileştirdim. Yazıları okumaya çalıştım ama Dragonca yazılıydı. Lilly'e uzattım ben daha tam okumayı öğrenememiştim. Eline alıp okumaya başladı.
Ateş ve kazık seni öldüremez ki
kanın damlar her bir yere kokusunu
alır mısın ki?
bilinmezliğe hazır mısın peki
yolculuk başlıyor hazır mısın peki
Varis yolculuğun başladı .
Bilmeceydi.
Hiç kimseden çıt çıkmadı saniyeler dakikalar geçti sessizliği bozan kapının tıklanmasıydı. Aaronun komutuyla içeri girdi muhafızlardan biri
"Prensim Kralımız arkadaşlarınızla sizi taht odasında bekliyor."
İçimde kötü bir his vardı bende çok kötü bir his . Aaron bana döndü hissettiğimi hissetmiştiydi acaba.
Hissetmiştir o senin bağın Luna.
Sera.
Haklısın.
Sonra ayağa kalktı bizde peşinden. Taht odasına vardığımızda Kral ve Kraliçenin yüzü tedirgindi. Kötü bir şeyin habercisi olucak olan bir asker vardı.
"Evet çocuklar su ,hava ve toprak krallıkları savaş ilan etti."
Bu kadar ileri gidebileceklerini sanmıyordum. Kraliçenin tekrardan konuşmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.
"Luna bu savaşı engelleyebileceğini sanıyoruz. Bildiğin gibi sen elementlerin temel kaynağısın. Ejderha formunda savaşı engellersin."
Bana ait olmayan ejderham kendi ejderhamı bile bulamamış ben. Bana bağlanmış iki krallığın umudu ama içimde tuttuğum Ejder ruhları bana ait değildi. Dönüştükten sonra ayaktan bile duramıyor iken nasıl savaş boyu dayanacaktım. Bilmiyordum ne yapacağımı ne olacağını. Kafamı iki yana salladım ve salonu terk ettim.
Bahçeye çıkıp kanatlarımı iki yana açtım ve çatıda ağladığım yere geldim. Dizlerimi öne çektim ve oturdum.
Ne yapacağım ben? Ne? Savaş var ve ben bunu engelleyemiyorum.
Sıkıntıyla nefes alıp verdim. Aşağıdan sesler geliyordu. Ama onların yanına gidebilecek haldemiydim. İşte bunu bilmiyorum.
Bana sorarsan git ve her şeyi anlat. Emin ol anlayacaklar seni. Sera(elektrik)
Bu kadar kolay mı Sera?
Sustu.
Aklımda verdiğim savaş sonrası hazırlıkların olduğu toplantı salonuna geldim.Ordu komutanları, bizimkiler ,Kral ve Kraliçe .
Yanlarına geldiğimde bana sorarcasına bakıyorlardı. Derin nefes alıp konuşmaya başladım.
"Kusura bakmayın."
Ağzımdan iki kelime çıkmıştı sadece zaten herkesin kafası olacak savaş için karışıktı, beni takmamışlardı.
Böylesi daha iyiydi onlara kendi ruh ejderham olmadığı için dönüşümümden sonrası tehlikeli ölebilirim diyemem.
***
Omzuma dokunan el ile kendime geldim.Gözlerimi hazırlanan ordudan çekip Aarona diktim.
"Neyin var?"
"H-hiç. Hiç bir şeyim yok."
Lanet olsun kekelemiştim!
"Bende inandım Laura."
Derin nefes alıp bakışlarımı tekrardan bahçeye çevirdim.
"Savaş hakkında ne düşünüyorsun?"
"İki krallığıda almak isteyecekleri kesindi. Eğer bu savaş olursa bizim için kaçınılmaz son olur ayrıca savaşı kaybetmemiz durumda gezegen karanlığa bürünücek. Amaçlarına ulaşacaklar."
"Ne yapacaksın?"
"Bilmiyorum. Tek bildiğim bu savaş başlamadan durdurabilmenin bir yolunu bulmam."
"Yapabilirsin. Elementlere hükmün geçiyor."
"Ama bunu yapabilmem için benim-"
Sustum.
"Senin?"
"..."
"Laura!"
"..."
"LAURA"
"Benim Lillyle konuşmam gerek."ordan hızlıca uzaklaştım.
Odadan çıkıp Lilly'nin odasına gittim. Beni görünce okuduğu kitabı kapattı, bana döndü.
"Lilly benim Ejder ruhum yok!"
"Bir dakika Ne!"
"Yok işte içimde dokuz Ejder ruhu var ama bana ait değiller."
"Dur bakalım her şeyi baştan anlat."
Her şeyi baştan sona doğru kısa bir özet geçtim.
Cevap vermedi bir süre sonra konuşmak için ağzını açtı.
"Bu imkansız. Yani herkesin bir Ejder ruhu olur. Taşıyıcı olsa da olmasa da . Olmadan yaşayamazsın!"
"Ne yapabileceğini biliyor musun?"
"Ben bilmiyorum ama annem biliyor ama o nerde bilmiyoruz."
"Gölge diyarında mutlaka gölgesiyle kısa süreli bir görüşme yapabilirim . Ama işe yarar mı bilmem hele savaşa doğru giderken."
"Başka şansın yok savaşı sensiz kazanabilmemiz mümkün değil!"
"Diğerlerinin haberi yok."
"Söylerse yıkılırlar. Ailesi bildiği insanlar ailesi değil ve en önemlisi önümüzdeki savaşa odaklanmazlar.
Saklamamız gerek. Savaştan sağ çıkarsak söylerim."
"Zihni'mi kapatırım. Aaron da öğrenemez."
"Aaron zeki biri öğrenir muhakkak ama benim gölge diyarına geçmem gerek ve en önemlisi bunu fark ettirmeden yapmalıyım."
"O zaman yarını bekliceksin. Herkes savaş hazırlığında olucak bende seni oylarım."
"Bir tanesin sen."diyerek Lilly'e sarıldım.
Sonra uyumak için Aaronun odasına geldim. Yatakta uyuduğunu görünce derin nefes aldım.
Bir dakika uyumuyordu ki!
Daha doğrusu öyle gözüküyordu. Kulaklarım sayesinde düzensiz nefesini duyabiliyorum. Aldırmadan pijama takımımı giydim ve yatağın en kenarına geçtim.
Uyku bana gelince belimde kollar hissettim. Ama bedenim bitkin olduğu için tepki vermedi. Yarın her şey çok zor geçicekti.
*Yazardan
Karanlık Saray'da toplantıda alınan kararlar hızla işleve geçiyordu. Bunlardan biri de element krallıklarını savaştırmaktı. Onlar savaşırken Alice de defteri Saray'dan alacaktı. Bir taşla iki kuş vuracaklardı. Kendilerinden emindiler yaptıkları plan kusursuzdu. Kimsenin ruhu dahi duymadan Saray'a girip çıkabilecekti. Tanya gibi başarısız olmayacaktı. Ve bu onu içten içe sevindiriyordu.
Bölüm sonu
Bölümü nasıl buldunuz?
Sizce bir daha ki bölümde ne olucak?