Merhaba🤗
İyi okumalar ve oy kullanmayı unutmayın 💙💙
EFTELYA
2 günümüz o kadar güzel geçti ki. Telefonları falan tamamen unuttum. Bugün geri dönecektik. Boncuk teyzemi bırakıp eve geçeceğim. Mert bugün kesin gelmiştir. Huzurevine doğru yol aldık. Boncuk teyzemi odasına çıkarttım, kıyafetlerini düzenledim. Yanıma hemşire geldi.
"Eftelya hanım bir bakar mısınız?"
"Tabi ki"
Odadan dışarı çıktım, Esra ilgileniyordu.
"Eftelya hanım şeyy.. 2 gündür bir takım adamlar sizi soruyor. Tehdit ettiler. Burayı kapattıracaklarını söylediler. Lütfen konuşur musunuz? Ve çok hiddetlilerdi."
"Bu gelenler silahlı, siyah takım elbiseli hepsi, ve seninle konuşan benden daha uzun siyah saçlı, kahverengi gözlü bir şey miydi?"
"Evet.."
Bu Ömer di.
"Tamam verdiğimiz rahatsızlıktan dolayı özür dileriz. Ben halledeceğim kapattırma gibi bir durum olamaz merak etmeyin."
Geri odaya döndüm. Telefonlarımızı açtım. Gözlerim yerinden fırlayacaktı. 175 Mert cevapsız arama, 237 Ömer cevapsız arama. Esra'nın baktım. Ömer onu 251 defa aramış. Böyle merak ettiririm. Bakınırken telefonum çaldı. Mert arıyordu. Aldırmadım açmadım da, Ömer de Esra'yı arıyordu. Esra açtı. Ömer ile konuşurken Mert'in sesini duydum telefonda Esra'ya bağırıyordu. Telefonu elinden alıp kapattım.
"Kuzum gel hadi bir kahve içmeye gidelim."
"Eftelya iyi misin adam sinirden deliye dönmüş, sen kahve diyorsun. Yiyeceğin azarın farkında mısın?"
"Sonuçta yiyeceğim o yüzden gel kahve içmeye gidelim buralarda güzel bir yer var. Onlar şimdi telefonumun konumundan bulurlar. Mert öyle ayarlanmıştı. Esra ya korkma gel hadi kim sana ne diyecek. Ömer bir şey diyemez sana, derse bilirim ona. Ve Mert'de bir şey diyemez. Bakma sen ona."
Elinden tutup kafeye gittik. Tam da tahmin ettiğim gibi yerimizi bulmuşlardı. Esra tedirginlikle bana bakıyordu. Anladım onun geldiğini, kahvemden bir yudum daha aldım. Çikolatamdan bir ısırık aldım. Mert'in o müthiş kalın sesini duymuştum. Hafif arkamı dönüp;
"Ooo Mert bey sizler mi geldiniz?"
Mert'in gözünden ateş çıkıyordu. Bana bakıyordu, bende ona gülümseyerek bakıyordum.
Kolumdan tutup beni kaldırmıştı. Dışarı çıkarıyordu.
"Kolum acıyor bırakır mısın?"
Duymuyordu beni.
"Mert kolum."
Sinirlenip bağırdım.
"KOLUMU BIRAK ACIYOR."
Sonunda duydu beni.
"EFTELYA SEN 2 GÜNDÜR NEREDESİN?"
"Buralardaydım. Ben sana demiştim. Benimle gitmezsen bende o eve ayak basmam diye."
Beni kendine çekip sarıldı, şaşırdım. Bir anda duygusallaştı.
"Sen niye bana bunları yapıyorsun?"
"Asıl sen bana neden bunu yapıyorsun Mert. 1.5 ay evden okula, hatta 5-6 defa gittim. Beni evden çıkartmadın, sen yoksun diye ben ev hapsi yaşadım. Sıkıldım beni de götür dedim götürmedin bende kaçtım sizden."
Suçunu anlamış gibi kafasını salladı. Bir şeyler olmuş ama...
"Nereye gittin Esra'yı da almışsın."
"Sonra anlatırım, sen bana şuan bir sürü özür borçlusun. Ve en yenisini de kolumu acıttın."
Koluma baktım, kızarmış. Zaten en ufak şeylere bile hassas cildim. Koluma baktı, kızaran yeri öptü.
"Senin benden özür dilemen gerek deliye döndüm yeni haberim oldu benim de seni bulamamışlar 2 gündür."
"Ben demiştim ama..."
Biraz konuştuk gönlümü aldı bir şekilde. Ama hala dargınım ona.
Kafeye geçtim, bir de Ömer Esra'ya kızıyor.
"Ooo Ömer kime kızıyorsun sen bakıyım?"
Ben gelince susmuştu.
"Pür dikkat beni dinleyin, oturun karşıma. Mert ben bunu senin yüzünden yapmak zorunda kaldım. Beni eve hapis ettin ve o kadar ısrarıma rağmen götürmedin. Bende boncuk teyzemi alıp yazlığına götürdüm ve gittik. Bir diğeri ise Ömer duyduğuma göre huzur evine basmışsın silah falan, tehdit etmişsin bir de nasıl korkmuşlar. Size ceza o huzur evinin 1 aylık tüümm gelirlerini karşılayacaksınız. Şimdi sizin bizden özür dilemeniz gerek evet bekliyorum."
Ömer lafına başlamıştı.
"Yengem iyi hoşta haber vermeden etmeden 2 gün evden kaçılır mı? Abime demedim 2 gün seni deli gibi gece gündüz aradık."
"İyi ya bundan sonra Mert bey benim tehditlerimi ciddiye alır." Dedim güldüm.
Mert bana cevap vermeden pür dikkat yüzümdeki mimikleri izliyordu. Birden ayağa kalktı. Ödüm koptu.
"Hadi buradan gidelim."
"Nereye?"
"Eve."
"Ya ben gitmem eve, sıkılıyorum diyorum hep ev ev ev olmaz ama."
"Nereye gitmek istiyorsun küçük hanım. 2 günlük kaçamağınız yeter."
"Gitmem dedim ev hariç her yere giderim ama eve gitmem!"
Derince bir off çekti. Bana döndü.
"Tamam eve gitmeyelim nereye istiyorsun?"
"Benim işim var, bakım yaptırmam gerek. Hem koluma bak, hafif morarmış, hödüksün hödük."
Esra ile Ömer aradan sıyrılıp gitmiş bile ooo.
"Hödük mü? Küs müsün sen bana yine?"
Cevap vermedim.
"Evet hödüksün yine ve yine yeniliyorum. Koluma bak ya. Ya daha kötü olsaydı."
Kolumun kazağını hafifçe yukarı çekti baktı. Dediğim doğruydu. Sonra benden özür diledi.
Sonra bana dönüp;
"2 gün cezalısın evden çıkmayacaksın. Ben sana söylemedim mi? Bana sinirlensen bile ayarladığım eve gideceksin diye. Adamları kandırıp nasıl kaçtın?"
"Eğer ben evde 2 gün kalıyorsan sende kalacaksın, hiç bir yere hatta telefonu bile almayacaksın eline."
"Hadi Eftelya eve."
"Ya hayır ya, sana ne oluyor böyle. Önceden eve girmezdik, şimdi ev diye tutturuyorsun. Sıkıldım evde bunaldım. Beni biraz anla."
"Bunu habersiz kaçmadan önce düşünecektin hanım efendi, hemen eve gidiyoruz!"
Kavga ederek eve geldik. Odama çıktım. Kapımı kilitleyip gitti, arkasına oturdum. Küçük çocuk gibi, eve zorla getirdi. Bende buradan kalkmam. Ne yaparsa yapsın. Çok sinirlendiriyor beni. Odama kilitlemek nedir ya?
-----
Eve bırakıp şirkete geçtim. Küçük çocuk gibi evden kaçmak nedir ya?.. Biraz daha evde odasında 1-2 saat kitli kalsın, bir daha böyle şeyler yapmayacağını öğrensin. Ben ne kadar onun iyiliğini düşünüyorsam tam tersini yapıyor.
2 saat sonra kapısının kilidini açtırdım. Hiç bir şey yapmamış. Kendisi kapısını kilitleyip, oturmuş.
Sabaha kadar şirketteydim. Sabah da toplantı için gelmişlerdi. 19 saate yakın eve gidemedim. Eftelya dan haber de alamadım. Akşam eve geldiğim de masa hazır değildi.
"Masa niye hazır değil?!."
"Efendim Eftelya hanım dünden beri ağzına bir lokma bile almadı. Götürdüğüm her yemeği terastan aşağı döktü. Ben de masaya hazırlamadım odasına götürecektim. Kapısını da açmıyor."
Bu kıza ne oluyor böyle hiç böyle yapmazdı. Acaba özel gününde falan mı??...
"Buraya hazırlayın."
Odasının önüne geldim, kapısı kitliydi. Hafif tıklatıp;
"Eftelyam ben geldim aç kapıyı."
"Kapımdan defol git Mert, konuşma benimle."
Çok sinirliydi, şaşırdım.
"Eftelyam aç kapıyı konuşalım. Niye böyle yapıyorsun?"
"Defol gittt"
Ya sabır... Ne oldu bu kıza 2 günde. Götürmedim diye bu kadar uzatamaz ama..
"Tamam gidiyorum, sakinleşince aşağıdayım ben gel."
Ses gelmedi. Esra'yı buraya getirttirdim. Ona kapıyı açar konuşur, ne olduğunu anlarım en azından.
"Mert enişte merhaba Eftelya nerede?"
"Hoş geldin, odasında Esra neye sinirli olduğunu öğren sana güveniyorum bana da söyle."
Kafasını sallayıp yukarı gitti.
-----
Beyefendi lütuf edip kapımı açtırmış. Bende biraz abartmış olabilirim ama bunu da hak etmedim. İçimde bir fırtına vardı. Ne olduğunu bilmiyorum. Kalbim ağrıyor, ağırlık var üstümde. Yatağımda uzanırken telefonuma mesaj geldi. Diğer tarafa dönüp, telefonumu aldım. Tanımadığım numaradan fotoğraf gelmiş. Yerimden doğrulup baktım. Gördüğüm şey beni şok etti. O fotoğrafta Mert ile bir kadın beraberdi. Yanında uyurken yarı çıplak kızın çekdiği bir fotoğraf ve altında :
"Sevgilini iyi tanı..."
Yok canım photoshop bu kesin. Mert yapmaz. Bir de video vardı. Bu gerçekti. Kendimi tutamadım, elim ayağım titredi. Beni aldatıyor mu??
Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. İlla bir açıklaması vardır. Ama bunun nasıl bir açıklaması olacak ki... Sabaha kadar ağladım. Demek ki beni o yüzden istemedi İtalya'ya. Buradan şuan gitmek istedim. Ama evin her yeri kilitli gidemiyorum. Kalbim ağrıyordu. O gelince biliyorum ona...
Kapımın önünde Esra'nın sesini duydum. İhtiyacım olan kişiydi. Koşarak kapıyı açtım. İçeri çekip sıkıca sarıldım. Kapıyı geri kilitledim.
"Esra beni bu evden ne olur çıkar, daralıyorum üstüme üstüne geliyor burası. Söyle ona beni göndersin yalvarırım."
"Eftelyam kuzum dur ne oldu, tamam gidelim söyleyeceğim. Otur sakinleş bakayım."
"Esra lütfen beni çıkart beni buradan anlatacağım ben sana yalvarırım. "
"Tamam tamam konuşmaya iniyorum tamam mı? Sen sakince otur."
Aşağı indi, hemen geri yanıma geldi.
"Gidiyoruz tamam mı gel montunu giy."
Montumu giydirdi, gözümdeki yaşı sildi. Hızlıca Mert'e bakmadan çıkmaya çalıştım.
"Eftelyam ne ol..."
Sinirle ona dönüp;
"Ayrılıyorum senden sen diğer sevgilinin yanına defol git."
Hızlıca oradan ağlayarak ayrıldım. Esra'nın evine gittim. Esra'ya sarılıp ona mesajı gösterdim. Anlattım. Canım çok sıkıldı.
"Ben bunu mu hak ettim Esra, şu fotoğraflara bak ya video bile var."
Beni teselli ediyordu.
"Kız da benden güzel değil mi baksana."
"Kuzum saçmalama ya sen bence yanlış anladın ben sanmıyorum bu adam sana çok aşık. Kendisi demiyor muydu benim düşmanım çok olur demiş, inanma demiş. Evet video falan var ama ne belli birinin oyunu olmadığı. Bence bir dinle, sen bana güven eğer gerçekten öyle bir olay varsa sana söz onunla görüşmemen için her şeyi yapacağım."
Sadece kafamı salladım. O bu durumlarda doğrusunu benim için bilirdi.
"Ama benim konuşmaya cesaretim yok, ya gerçekse..."
"Gerçekse de yapacak bir şey yok. Çağırıyorum buraya."
"Şimdi istemiyorum, onu görürsem deli olurum yoksa."
"Anlıyorum kuzum bana da böyle bir mesaj gelse delirirdim. Ama konuşmak lazım tamam mı? O benden haber bekliyor. Ne olduğunu bilmiyor. Sen ne zaman dersen anlatırım. "
Kafamı salladım. İçimde neden bu kadar acı var ki. Kendimi inandırmaya çalışıyordum. Off...
MERT
Esra hızlıca yanıma geldi.
"Mert abi Eftelya çok ağlıyor eli ayağı titriyor. Benimle gitmek istiyor. Onu alıp götüreceğim. "
"Bir şey demedi mi?"
"Hayır ben onu alıp gidiyorum. Soru sorma o aşağı inince biliyorum onun huyunu sinirle pişman olacağı şeyler demesin."
Kabul ettim tek Eftelya rahat etsin de. Gözleri ağlamaktan şişmiş, ne olmuş ona.
"Eftelyam ne ol..." Lafımı bitirmeden bana bağırıyordu.
"Ayrılıyorum senden sen diğer sevgilinin yanına defol git."
Ayrılmak mı? Diğer sevgilim mi? Ne diyor bu?
Ben bir şey diyemeden evden çıktı.
Eftelya'nın telefonunu bilgisayarımdan kontrol ettim. Yabancı numaradan resim ve mesaj gelmiş.
"Sevgilini iyi tanı..."
Şimdi bu o**spuda kim? Bu ben değilim. Kim bunu montajlamış. S*ktir. Bunu görmüş o yüzden ağlayarak gitti buradan. Off lan off nasıl anlatayım ben ona. Montaj desem inanmayacak. Böyle montaj mı olacak diyecek. Ama montaj. Ahh seni elbet bulurum p*ç evladı, yavaş yavaş köküne geliyorum senin sen dur...
EFTELYA
Esra telefonumdaki videoyu izliyordu.
"Esra kapat şunu neyi izliyorsun. Aldatmış beni."
"Dur bir saniye bekle. Eftelya ben bunu birine atsam montaj olup olmadığını öğrensem olur mu gizli olacak. Bana bir kaç detayda montaj gibi geldi."
"İstemiyorum, kendi açıklayacak bana!."
2 saat sonra kapı çaldı. Hafif yerimden kıpırdadım. Esra kapıyı açmaya gitti. Mert'in sesini duydum. Yorganı kafama çektim. Kapıyı çalıp yanıma oturdu.
"Eftelyam aç yüzünü güzelim."
Cevap vermedim.
"Olayı öğrendim ama gerçek değil o."
Yüzümden yorganı çektim. Oturdum.
"Mert biri bana bugün ansızın bir mesaj atıyor kimsenin bilmemesine rağmen. Ve resimde sen ve başka kadın aynı yatakta. Bende inanmadım ama inanamayacak gibi değil bu. Normal mi? Kim durup dururken bana bunu atacak?"
"Haklısın dediğin her şeyde tepeden tırnağa haklısın. Sana yemin ederim montaj o. Sevgilim ben bu işleri de biliyorum. Bana inanmıyor musun sen?"
"Mert her şey ortada nasıl inanayım duysam inanmam, ama canlı video var."
"1 gün ver bana sana, bunu yapan kişiyi bulup önüne getireceğim tamam mı? Seni aldatabileceğimi nasıl düşünürsün.."
Bana sarıldı. Kendimi çekip yatağa geri girdim.
1 hafta sonra:
1 haftadır görüşmüyorduk. Günde 3-4 defa Ömer geliyordu. Hediyeler falan filan getiriyor. Esra'yı da görüyor. Mert 1 hafta sonunda bana gerçeği göstermişti. Her şeyin montaj olduğunu gösterdi. Detaylı, benim anlayacağım şekilde ilmek ilmek anlattı. Gerçekten de Mert'ten ayrılmam için yapılan bir oyundu.
"Mert o zaman bana niye böyle bir şey attılar, neden ayrılmamı istiyorlar?"
"Eftelyam sana açık şekilde söyleyeyim. Benim yanımda sana zarar verme gibi şansları olmaz, olamaz. Babanın borcunu biliyorsun. Seni almak istiyor birileri, bulamadım ama bulmama az kaldı. Senin benden ayrılıp zayıf kalıp, kolay şekilde almak istiyorlar. O yüzden de geçen gün sana kızdım. Benimle küs olduğun için gittin, kimseye haber vermedin. Ya seni bulsalardı. Gözümün nuru sen hala tehlikedesin. O yüzden ben bir şey diyorsam sözümden çıkma. Korumaları atlatmaya çalışma. Tatil mi istiyorsun yapalım, ülke mi gezmek istiyorsun gezelim, benimle zaman mı geçireceksin geçir veya arkadaşlarınla ama korumalar senin yanında olmak zorunda. Sana bir zarar gelirse ben kendimi affetmem."
Şuan kendimi çok utanç hissettim. Bildiğin yerin dibine girip çıktım.
"Özür dilerim çocukluk ettim sana. Ama çok sinirlenmiştim. Ve ben sana defalarca evde kalmaktan da sıkıldığımı söyledim. Ama beni odama kilitledin."
Kafamı biraz daha eğerek;
"Durum bu kadar ciddi mi? Beni mi istiyorlar? Kim istiyor? Ne istiyor? Borçları ödeyip onları başımızdan atacağını söylemiştin. Mert ben hiç iyi değilim hem ruhen, hem fizikten hem de psikolojik. Artık yoruldum. Babamın pisliği ile uğraşmaktan çok yoruldum. Tahmin edemeyeceğin kadar yoruldum. Sadece kendi çapımda ufak bir evim olsun sevdiğim yanımda olsun istedim. Kimse bana karışmasın, kendi işimi yapabileyim..."
Gözlerimi kapattım. Ağlamamaya çalıştım.
"Senden özür dilerim."
Yerimden kalkıp lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkadım. Biraz durduktan sonra çıktım.
"Gel biraz çıkalım seninle. "
Hayır anlamında kafamı salladım.
"Hadi Eftelyam gel."
Zorla dışarı çıktım. Arabaya binip limana geldik. Tekne ile denize açıldık. En sevdiğim deniz kokusu ve dalga sesi huzur bulduğum şeyler.
1 saat kadar tek başıma ön tarafta oturdum. Mert arkamdan beni izliyormuş sonradan farkettim. Yanıma gelip oturdu. Bana sıkıca sarıldı. İşte ben onu çok seviyorum. Mert her şekilde benim yanımda kalıyordu. Benim için deli gibi uğraşıyordu. Bulmaya çalışıyordu. İşte gerçekten ona deli gibi aşığım ben...
Beğendiniz mi?
Oy kullanmayı unutmayın ve yorum yapmayı unutmayın💙💙