Tyra's phone was ringing, agad naman niya itong sinagot and making the speaker louder.
"Yes, Love."
"Pumunta siya rito." Bumaling siya sa kaharap na si Rain. Tahimik itong nakatingin sa kaniya.
"That's good. Then, how is it?"
"I told her na pumunta ka ng Bookstore at may binili."
"Umalis ba siya agad?"
"Pinatuloy ko siya," he paused and took a deep breath. "At nagkausap kami ng masinsinan."
"At pagkatapos?"
"She told me about break up, at iyon ang kusa niyang desisyon."
"Pauwi na ako," tugon niya. "And see you later."
She hung the phone and said to him, "And Rain, don't lose the last chance." She began to walk and fade away.
Nakatanaw si Rain sa malayo nang tumunog ang kaniyang telepono. And peeking on it, agad niya itong sinagot.
"Yes, Hello."
"I checked the papers," tugon nito, "but none of it named after her."
"Have you ever verified some files from it?"
"Yes, pero wala ni isa rito ang nakapangalan sa kaniya."
"Sigurado ka ba?"
"Rain, lahat ng dokumento ay nakapangalan kay Rolan Campos, at lahat iyon ay selyado. Bakit, ano ba ang iniisip mo?"
"Nasaan ka ngayon?"
"Nasa trabaho."
"Do me a favor."
"I will go for it."
"Kindly, check Campos's mails and information book from Aversion Batch."
"Out of conversation ang lahat ng online accounts ni Campos. Pero susubukan kong kunin ang libro."
"Nasa vault, and let me send you the password. Just let me know if you're done. Thank you." He ended the call and began to walk.
---
Tyra kissed on him as she leaned on.
"How's your appointment?" tanong ni Adams at bumaling sa kaniya.
"And obviously, Rain is so weak," sagot niya at umupo sa tabi nito.
"At ganoon din siya," tugon naman nito sa kaniya. Pansin naman agad ni Adams ang malungkot na imahe ng asawa.
"Love, are you okay?"
"I just remembered our story years ago. At sa tingin ko, walang ipinagkaiba ang naging kwento nila sa atin."
Bahagyang hinawakan ni Adams ang kamay nito. "Sa tingin mo ba tama ang desisyon nilang dalawa?"
"Sa tingin ko pareho silang may pagsisihan," sagot niya at lumingon sa kaniya. "At ayoko na hanggang dulo ay magiging ganito ang kaibigan ko."
"Naiintindihan kita."
"I need to convince her . . . Sa lalong madaling panahon." He leaned her on his shoulder.
"I will always be here for you," saad niya sa kaniya.
**
A S H Y
Umuwi ako sa aking condo just to breath for a while. I need myself, alone. At sa tindi ng dagok na nangyari sa aking buhay, I obliged myself to keep motivated and stand firm. I, in myself. No friends. It's only me. At kahit gaano pa karami ang kaibigan na meron tayo, sometimes what we need the most- is ourselves. Alone.
At habang nakaupo, I opened my laptop. Gusto kong mag-search pero hindi ko alam kung paano simulan. Para bang gusto ko ng sumabog. And while I'm on the search box, bigla ko namang naalala si Gwen at ang kaniyang mga sinabi sa akin patungkol sa isa kong staff.
"Sylvia Montecillo," I utterly said and make a search on it. And reviewing some results, marami siyang kapangalan ngunit ang siya is talagang wala. I tried to find her on English University's column pero absent siya sa naging batchmates ko. Hindi ko siya kaklase at mas lalong hindi ko siya kilala kung sasabihin pang nagmula nga siya sa E.U. Bago ko pa nakilala si Sylvia, hindi na siya naging pamilyar sa akin kaya malaking imposible. Kalokohan.
I turned the laptop off and dropped my head down on the table.
"Hon," isang kamay ang sandaling humawak sa aking balikat. Bahagya ko namang iminulat ang aking mga mata at kasabay sa pag-angat ng aking ulo. Isang maamong mukha ni Rain La Costa ang bumungad sa akin. Mga luha ay until-unting namuo sa aking mga mata.
"Rain," sambit ko at agad na yumakap sa kaniya. Napasubsob ako sa kaniyang balikat habang nakayakap sa kaniya ng mahigpit.
"I missed you, Ash." Humiwalay ako sa kaniya at ganunpaman, nakapulupot ang aking mga kamay sa kaniyang leeg.
"Sobra kitang na-missed, Mahal ko," tugon ko at agad na humalik sa kaniyang labi. He grabbed my waist dahilan para mapatumba kami sa sahig. Mga halik ay nanatili at maging ang mga yakap namin ay mas lalong humigpit.
"You make me fell in love with you, Ash," bulong niya sa akin, "all over again."
"You make me harder, Rain," sambit ko at nagsimulang maghubad. I'm on his top, and this time, ako na ang gumawa ng move para makipag-interact sa kaniyang pananabik.
He smiled but he forced me to stop doing nasty things on him.
"You can't rape me now," he teasingly said habang pumipigil sa akin.
"Ayaw mo ba?" panunuyo ko.
Bumangon siya ngunit nanatili pa rin ako sa kaniyang itaas. Dama ko ang paglapat ng aming pagkatao habang nakaupo sa kaniyang kanlungan.
"Bakit ayaw mo na ngayon?" nagsimula akong mag-pout. Gusto kong mainis dahil hindi niya tinanggap ang panglalandi na ginagawa ko sa kaniya. Nakakadismaya lang.
"Gusto kitang awatin kasi gusto ko," sagot niya at ngumisi. Hindi nakakatawa ang trip niya.
"At ano naman ang nakakatawa roon?" Kumunot ang aking noon at agad na tumayo para abutin ang kaniyang isang kamay. Tinanggap niya iyon dahilan para agad siyang napatayo.
He simply round his arms around my waist at ngumiti. "Gusto na kitang pagnasaan, Ash."
"Bakit aayaw ka pa?" reklamo ko, "e gusto mo naman pala."
"Ang tagal mo kasing pumayag sa gusto kong mangyari."
"Gusto mong mangyari, huh?" sagot ko at umismid sa kaniya.
Leaning on my ear, he said, "Magpakasal na kasi tayo, Hon."
Kumalma ang mukha kong nabalutan ng inis. "M- magpakasal?" Sa isip ko, baka nag-joke lang siya.
"I want to marry you," giit niya. "Para gawin kang legal na akin."
"R-Rain," hindi ako makapaniwala sa kaniyang sinabi pero alam kong seryoso na siya since naramdaman ko naman ang epekto ng mga salitang kaniyang binigkas.
"Nasa tamang edad na tayo," dagdag niya. "And Ash, kaya kong punan ang naging pagkukulang ni Sky sa'yo. Dahil mahal kita."
Mga peste kong luha ay nagsibagsakan. Napakapeste talaga. Talaga namang hindi na kinaya. Talagang umepal ng hindi naaayon sa aking ganda.
"I love you, Ashleigh," he said, kissing my forehead. "And let me love you forever."
Agad ko siyang niyakap ng mahigpit. Ito'y kasing higpit sa pagkakatali ng kaniyang pagmamahal sa akin.
"Rain," sambit ko at nagmulat ng mata. Mga luha ay nasa aking mesa. I realized how my dream really means to me.
And wiping them away, I fixed myself and make a stand. I was thinking na sana pala hindi ako gumising. Isang pesteng panaginip lang pala ang lahat. Kung alam ko lang sana . . . Sana hindi na lang ako nagmulat ng mga mata, edi sana matagal ko pa siyang nakasama. It hurts. So damn.
***
Tahimik si Rain habang kumakain kasama ang S.G. Umuwi kasi ito sa kanilang rest house para sana'y makapag-relax.
"Sino ba ang mag-aakala na maging kayo?" pabirong tanong ni Lex sa kaharap na si Frank.
"Astig, hindi ba?" sagot nito at ngumiti ng nakakaasar.
"Seryoso ka na ba, Frank?" pang-iinis ni Ford.
Bumaling naman siya sa kaniya. "Hoy, Ford. Mukha lang akong rapist, pero seryoso ako."
Pasimpleng tumango si Jack. "Sana all seryoso."
"Mukha kang timang, Jack," sagot ni Frank at nagsimulang mainis.
"Pikon ka na, diba?" dagdag na pang-asar ni Lex.
"Hoy, sinasabi ko sa inyo," duro niya sa kanila. "Sumeryoso na kayo bago pa matapos ang mundo."
"Napaka-imposible kung seseryoso si Ford," giit ni Jack.
He smirked, "Huwag kang pakampante, Jack at baka pa maunahan kita."
"Kapag nangyari iyon, edi isang malaking himala," pangungutyang sagot ni Jack.
Rain was finally done on his meal kaya't tumayo ito at tahimik na umalis. Agad din naman siyang napansin ng mga kaibigan.
"What happened?" nagtatakang tanong ni Lex. Umiling si Ford at nagkibit-balikat naman si Jack.
"Humina ang kaastigan niya," sagot ni Frank at pasimpleng uminom ng tubig.
"Well, I'm done," agad siyang tumayo. "Just bring out the best. Sa living area lang kami."
He left them on the dining area at sunod na tinungo ang kinaroroonan ng kaniyang kapatid. Nasa balkonahe ito, nakasandal sa pader, tahimik at malayo ang tinatanaw.
"Okay ka lang?" tanong niya pagkalapit kay Rain.
"Hindi," sagot nito. "Sobrang hindi."
"Rain," humawak siya sa balikat nito. Humarap naman ito sa kaniya.
"Masama ang pakiramdam ko."
"Magpahinga ka na muna."
"Paano ko iyon gagawin? Kung pati sa emosyonal na aspeto ay para akong dudurugin."
"Alam ko ang nararamdaman mo, Rain, dahil lalaki rin ako," giit niya. "At dahil kapatid kita."
"Ashleigh is such a dame of foolishness. A f*cking cryptic."
"Pareho kayong nagkulang. Ikaw sa kaniya, at siya naman sa lahat. Pero alam kong bumabawi ka na sa kaniya. And Rain, magpahinga ka na muna. Hindi mo naman talaga kailangang magpakapagod, diba? Kailangan mo pa rin ang sarili mo, at mas lalo mo pa itong kakailanganin."
"Titigil na ba ako?"
"Mahal mo pa ba siya?" Hindi sumagot si Rain, at aminado rin naman ito na mahal pa ang dating nobya.
"Kung mahal mo pa, huwag mong tigilan," paliwanag niya. "Paaminin mo siya sa kung ano ang totoo. Make things that would kill her ego and make her feel ashamed on you."
Nanatiling tahimik si Rain. Batid niya ang naging pagkukulang kay Ash dahilan para ito'y lumisan at sumama sa iba.
"Rain, huwag mo siyang tigilan," dagdag ni Frank. "Dahil may alas ka sa kaniya.
Agaran na bumaling si Rain sa kaniya na tila nagtataka at nagtatanong. Alas, a word that makes him wonder.