Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]

CHAPTER 26

A S H Y

The English University intends a Grand Reunion for alumni. The head of our batch conducts the said event. At dahil isa ako sa mga naging alumna, I need to attend since it was compulsory.

I wan to spend my night with those people who made to become my friends by making myself beautiful and attractive.

I wear black dress sparkling by small dots of diamonds within on it, I have my black high heeled sandals, a white sling bag on my shoulder. My hair is fully down with a clips tucked on each side of my ears. I simplify myself using light make-up and with floral scent as my perfume.

The event is held on the University and it really looked like a night ball. All are elegant. Handsome guys and pretty ladies. I'm so shy to them.

"Ashleigh." Isang boses ang agad kong binigyan ng pansin, and a beautiful lady overcome. She wore white dress, simple make-up with embolden look. Perfect.

"Hi." I greeted her with a piece of smile onto my face.

"How are you?"

"Yeah. I'm fine, and you?" She nod as she kept herself smiling.

"I'm even fine. And . . . "

"And?"

Hinawakan niya ang aking pulsohan saka ako dinala sa drink station. She handed me a glass of vodka. I took a sip on it and it makes me smile a little.

"It's been years since we talked a lot," aniya habang hawak ang kaniyang inumin.

"And I thought you forget me already."

"Of course not. Why should I?" Muli siyang sumimsim sa kaniyang tequila at pasimpleng tumitig sa akin. My brows raised, asking what.

"Old memories, same feelings," she added. I nod again but the fact is- those memories I had, those were filled by love and pain, same on my feelings.

"Memories that could be found here," pakunwari kong sagot sa kaniya na ikinatawa niya ng mabilis.

"And?" Ikinataka kong tanong sa kaniya. Agad din naman siyang tumigil at muling tumango.

"Hindi ka pa rin nagbago, Ash," giit niya. "You're still a weirdo."

"Hanggang ngayon, may topak ka pa rin," sagot ko na pakunwari ay naasar ako sa kaniya. But actually she's nice.

Itinuloy niya ang pag-inom sa kaniyang inumin habang ako naman ay pasimpleng pinagmamasadan ang bawat espasiyo ng hall. Namangha ako sa mga palamuti na meron dito maging sa amoy ng iba't-ibang pagkain, inumin at maging ang halimuyak ng bawat pabango ng parito't paroon. Ngunit mas nagbigay sa akin ng matinding atensiyon ang grupo ng kalalakihan. Ang isa sa mga ito ay may kasamang babae.

"Who is she?" tanong ko sa aking kasama. Agad niyang binalingan ang kinaroroonan ng aking tingin.

"She's Megan."

"Megan?" Agad siyang humarap sa akin.

"Wait. Don't tell me hindi mo siya kilala." Napaisip ako kung sino ang babaeng iyon.

"Try to remember her, Ashleigh." Tinignan ko siya ng may pagtataka. Ngunit ganunpaman, umiikot ang aking imahinasiyon sa pagtatanong kung sino si Megan at kung paano siya napabilang sa Grand Night gayong hindi namin ito kasama sa batch namin.

I excused myself, wanting to freshen up. Tinungo ko ang women's comfort area at dito ako kumawala sa malalim na paghinga. Kaharap ang malawak na salamin, hindi ko mawari kung ano ang itinatakbo ng aking isipan.

Binuksan ko ang gripo at itinuon ang aking isang palad para ito'y mabasa ng tubig. Sandaling katahimikan pa ang dumaan bago ito tumuyang nabasag. Isang babae ang dumating. Ikinagulat niya nang magtama ang aming mga mata mula sa salamin. Ngumiti ako at agad niya akong ginantihan.

"Kumain ka na ba?" bigla niyang tanong habang hinuhugasan ang kaniyang mga kamay.

"Not yet, but I'm fine," nakatangong sagot ko.

"Everything is there," aniya sa malambing na boses. "And you are free to eat and drink anything as you desire."

Nodding my head, "Thank you."

She dried her hands sa mismong air drier na malapit sa amin at agad na nag-sanitize gamit ang alcohol.

"Anyway, I'm Megan." Iniabot niya sa akin ang isa niyang kamay. Nagdadalawang-isip pa ako na ito'y abutin, but she had a proper introduction.

Tinanggap ko ito at sinabing, "I'm Ashleigh . . . Ashleigh Fortalejo. Nice to meet you."

"You're beautiful."

"And you even more," giit ko na agad niyang ikinaiwas ng tingin sabay baba sa kaniyang kamay.

"I badly need to go now, Maddy." She began to carry her bag and turned back. She reached the door when she turned around.

"It's really nice to know you," she added. "See you later."

Tuluyan na siyang nawala sa aking paningin. I even rather fix myself at lumabas na rin sa room. Habang ako'y naglalakad sa hallway, isang boses ang aking narinig na nagpaiba sa akin ng direksiyon. Palihim akong nakamasid sa may pader habang nakatingin sa lalaking nakatalikod hindi kalayuan sa akin, may kausap ito sa kaniyang telepono. Ako na puno sa kuryosidad, patuloy lamang sa pakikinig. Hindi ko alam kung bakit ganoon na lamang katindi ang pagkagusto kong pakinggan ang usapan ng ibang tao.

"Do you want to know something?" Isang bulong mula sa aking likuran ang agad nagpagalaw sa akin dahilan para agad akong mapaharap dito.

"R-Rain?" Pasimple niyang sinilip ang lalaki saka mariin na dumikit sa akin.

"Tama ba na makinig ka sa usapan ng may usapan?" Bahagya niyang ibinaba ang mga tingin sa akin. Malademonyo niyang mukha ang sumakop sa akin. Napalunok ako nang akma niyang inilapit ang kaniyang labi mula sa akin. Mariin siyang nakatitig dito na para bang gusto niya akong sakmalin ng halik sa anumang sandali.

"Amoy alak ka," giit ko sa mahinang boses. Itinuwid niya ang kaniyang pagtayo at dinilaan niya ang kaniyang ibabang labi sabay kagat dito.

"Mag-usap tayo." Lumakad na ito ng wala ng anumang salita pa ang sumunod. Hindi nagtagal at siya rin ay aking sinundan.