Unicode
Last Dance
' နာကျင်မှုဆေးပုလင်းငယ်ကို အသုံးပြုလို့ အကြောက်တရားတွေကို သုတ်သင်ဖို့ ကြိုးပမ်းကြည့်တယ်။
ပျော်ရွှင်စရာ အဆုံးသတ်ဆိုတဲ့ မင်းရဲ့ အလိမ်အညာ စကားကို နုံအတဲ့ ငါ့ နှလုံးသားက ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့ ခဲ့သတဲ့။
တကယ်တော့ အချစ်ရဲ့အဆုံးသတ်ဟာသေဆုံးခြင်းဖြစ်တယ်။
ဆက်လျှောက်မိနေတဲ့ လမ်းအဆုံးမှာ Beethoven ရဲ့ Für Elise တေးသွားလေးကို လွမ်းဆွတ်လိုက်တာ။
ရေအိုင်နံဘေး လရောင်အောက်မှာ ရူးရူးနမ်းနမ်း ကနေမယ့် ငါ့ကိုယ်ငါ ပြန်မြင်ယောင်မိပါရဲ့။
စန္ဒယား ပညာရှင်တစ်ယောက်ရဲ့ ပြေးလွှားနေမယ့် လက်ချောင်းတွေလို en-point ဆင်မြန်းထားတဲ့ ငါ့ခြေထောက်တွေဟာ ကျက်သရေရှိရှိ သွက်လက်စွာ လှုပ်ခတ်နေမယ်။
ဒီနေ့အတွက်တော့ ငါက Odette ပဲ။
နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ရှူရှိုက်လို့ ရေကန်အတွင်း ခုန်ချတိုးဝင်လိုက်တဲ့အခါ
သူမ ဝိဥာဥ်နဲ့ ချစ်ခြင်းတရားတွေ လရောင်အောက် ပျံသန်းသွားသည် မြင်ရမှာပါ။'
~~~~~~~~~~~~~~~
နေကျချိန်ဖြစ်နေတာကြောင့် တစ်ဆင့်ချင်း နိမ့်သက်ဆင်းလာတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ မျက်နှာလိုက်မှုဟာ လိုက်ကာစတို့ကို ဖောက်ထွင်းလို့ ဆန့်ကျင်ဘက်နံရံပေါ်တွင် ရွေ့လျားနေသည့် လှုပ်ရှားမှုအချို့အား အရိပ်အဖြစ် အသက်သွင်းသည်။
မြင့်မားသည့် ဖိုင်အစုလိုက်အထပ်လိုက် နှစ်ခုကြားတွင် မငြီးမငွေ့ထိုင်နေသော ထိုလူသားသည် တစ်စုံတစ်ရာအပေါ် ရာနှုန်းပြည့်သော အာရုံစူးစိုက်မှုတို့ကို ပို့ဆောင်ထားပြီး တစ်ခါတစ်ရံ ထောက်ခံသယောင် ခေါင်းငြိမ့်ပြတတ်သလို တစ်ခါတစ်ရံမှာ ဆန့်ကျင်သယောင် ခေါင်းကို ခါရမ်းပြနေတတ်သည်။
နေရာအနှံ့ စာအုပ်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေသည့် ထိုအခန်းငယ်၏ အသွင်အပြင်ကြောင့် အနည်းငယ် ပွယောင်ယောင် ဖြစ်နေပေမယ့် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်မှုရှိတာကိုတော့ ဝန်ခံရပေလိမ့်မည်။
'ဒေါက် ဒေါက်'
ခွင့်ပြုချက် တစ်စုံတစ်ရာ မရလိုက်ခင်မှာ တံခါးချပ်လေးဟာ ဖွင့်ဟ သွားခဲ့ပြီ။
ခြေသံပြင်းပြင်နဲ့ အခန်းအတွင်းသို့ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လှမ်းသွားခဲ့ပေမယ့် အခန်းပိုင်ရှင်ရဲ့ စောင်းငှဲ့ကြည့်လို့ အသိအမှတ် ပြုခြင်းကိုတောင် မခံရသေးချေ။
အနီးဆုံးအဖြစ် စားပွဲနားထိ တိုးကပ်သွားလိုက်ချိန်မှာ ထိုလူဟာ ဖတ်လက်စ စာအုပ်အား နောက်တစ်မျက်နှာသို့ တိုက်ဆိုင်စွာ လှန်လိုက်သည်။
" ဝတ္ထုဖတ်နေတာ!!။
ကောင်းရောကွာ။
ဒီလောက် လက်ခံထားတဲ့ အမှုတွေ ပုံနေတာ အမှုသည်တွေ ပြဿနာ ရှာရင် ငါတို့ ဘာနဲ့ ဆက်စားကြမလဲရှောင်းကျန့်"
နှုတ်ခမ်းတို့ လခြမ်းသဏ္ဍန်လို ကွေးညွတ်သွားသည်အထိ မျက်စိရှေ့က လူသား ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်တာက စာအုပ်ထဲပါ အကြောင်းအရာကပဲ နှစ်လို ဖွယ်ကောင်းလွန်းတာမလို့ပဲလား ဒါမှမဟုတ် သူ့ပြက်လုံးကပဲ အရမ်းရယ်နေရလို့ပဲလားမသိနိုင်။
"ရားးးရှောင်းကျန့်"
အာခေါင်ကို ခြစ်လို့ အသံtone ကိုအမြင့်ဆုံးသို့ တင်ပြီးနောက်မှာ အောင်မြင်သည်လို့ဆိုလို့ရမည်။
ကျိုးချန်ထံသို့ သူ၏အမြင်အာရုံအား ပို့ဆောင်လို့ ရှောင်းကျန့်၏ အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိခဲ့ပြီ။
"ကျိုးချန် အဲ့အမှုတွေကို ငြင်းလိုက်တော့။
ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ငါတို့ နိုင်မှာ မဟုတ်လို့ ။
ဘာလို့မနိုင်နိုင်တာလဲသိလား ။
ငါဘယ်လောက် ကြိုးစားပြီး လျှောက်လဲချက်ပေးလဲ သူတို့ လုပ်ရပ်တွေက မမှန်ကန်ခဲ့တာမလို့ပဲ။"
ရှောင်းကျန့် ရဲ့ အကျိုးအကြောင်း သင့်တော်ပြီး ရှည်လျားတဲ့ ဖြေရှင်း အဆုံးမှာ ကျိုးချန်က ပါးစပ်ကြီးကို ဖွင့်ဟလို့ ပြန်တုံ့ပြန်သည်။
မဲမှောင်ကာ ညိုမဲလာသည် မျက်နှာပေါ်မှာ ဖြတ်သန်းသွားမည့် အရိပ်အယောင်တို့ကို ရှောင်းကျန့် တကူးတက မဖမ်းရင်တောင် ဆုပ်ကိုင်မိနိုင်ပါသည်။
သူ့ဝမ်းရေးအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေမယ့် မျက်နှာထားမျိုးဖြင့် ရှောင်းကျန့်နဲ့ အလုပ်တွဲလုပ်မိလို့ သူ့အမှုဆောင်ကုမ္ပဏီ ဒေဝါလီခံရမည့် အကြောင်းကို မကြာခင်မှာပင် ငြီးငြီးငြူငြူ ဆိုလာပေတော့မည်။
"ရှောင်းကျန့်ရေးးး ငါတို့ တကယ်ဘာနဲ့ စားကြမလဲ"
ရှောင်းကျန့် မနေ့ညက ညလုံးပေါက် ထိုင်ဖတ်ထားသည့် အမှုဖိုင်တွဲလိုက်ကြီးကို အပြင်သို့ သယ်ထုတ်သွားရင်း ကျိုးချန်က ဝမ်းခေါင်းသံနဲ့ ဆိုသည်။
"ဂုဏ်သိက္ခာပင်ရဲ့ အသီးအပွင့်တွေ စားရမှာပေါ့ကွာ"
မျက်ဖြူလှန်ပြရင်း အခန်းအတွင်းမှ ပြန်ထွက်သွားသည့် ကျိုးချန်က ရှောင်းကျန့်နဲ့ ဆက်၍ ဖက်ပြိုင်ပြောလိုစိတ်မရှိတော့စွာ။
အပြီးသတ်ပြီးသွားတဲ့ ဖိုင်တွေကို ရှင်းထုတ်ပြီးနောက်မှာ ရှောင်းကျန့် စားပွဲက အတော်ပင် သပ်ရပ်သွားခဲ့ပြီ။
လက်စသတ်ရန် ကျန်သေးသည့် ဖိုင်အချို့ထဲက အပေါ်ဆုံးတစ်ခုကို လွယ်လင့်တကူ ဆွဲယူလို့ ဖတ်ကြည့်ပြီးနောက်မှာ ရှောင်းကျန့် မျက်မှောင်များ ကျုံ့ကွေးသွားသည်အထိစူးစိုက်လို့ ထပ်ခါထပ်ခါ ဖတ်နေမိသည်။
နည်းနည်းလေးမှ သမာရိုးမကျနေသည့် ဤအမှုဟာ တရားလိုလည်း တိတိကျကျမရှိသလို တရားခံရှိခဲ့သည်လို့လည်း မဆိုသာပေ။
"အဆိပ်မိတာလား အဆိပ်သင့်တာလား?"
အမှုခင်းဆရာဝန်၏ ဆေးစစ်ချက်အား ရေးသားထားပုံမှာ အစပိုင်းတွင် အဆိပ်မိသည်ဟု ဆိုခဲ့ပြီးကာမှ နောက်အဆုံးပိုင်းတွင် အစာအဆိပ်သင့်ခြင်းဖြင့် အဖျားရှူးသည်။
နောက်ကျိသွားရသည့် ခေါင်းကြောင့် မျက်ခွံရိုးတို့ကို ခပ်နာနာဖိထောက်ထားလို့ လက်သည်းခွံရှည်ရှည်တို့ကို စားပွဲပေါ်သို့ တဒေါက်ဒေါက် ခေါက်စေပြီး ဦးနှောက်အား အလုပ်ပေးရသည်။
သက်သေပြစရာမရှိသည့် သည်အမှုတွင် ပိုဆိုသည်က အမှုကိစ္စ တရားဆိုင်ရခါနီးဆဲဆဲ ကာလအတွင်းမှာပင် ပိုင်ဆိုင်မှု ချန်လှစ်ထားမည့်သူဟာ ထပ်မံသေဆုံးရတာမလို့
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ သံသယတို့ဟာ ဖိုင်ထိပ်တွင် နေရာယူထားသည့် 'ဝမ်ရိပေါ်' ဆိုသည့် နာမလေးထံသို့ ကိန်းအောင်းသည်။
မရိုးရှင်းတဲ့ သည်အမှုဟာ ပုံမှန်ထပ် ရှုပ်ထွေးနေနိုင်မှန်းသိပေမယ့် ရှောင်းကျန့် မိမိမစိတ်ကို မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့အခါ အဖြေရှာကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်သည်။
အရင်ဆုံး ဝမ်ရိပေါ်ဆိုသည့် အဆိပ်ပြင်းသည့် ကောင်ငယ်လေးနဲ့ တွေ့ကြည့်လို့ ဖြစ်စဥ်အား ပြောပြလာအောင် သိမ်းသွင်းရမည်။
တစ်ခါမျှ မတွေ့မြင်ဖူးပေမယ့် တရုတ်နိုင်ငံ၏ ballet လောကတွင် ပေါက်ရောက်စွာ ခြေဆန့်နိုင်နေသည့် Onsra ballet ကုမ္ပဏီ၏ တစ်ဦးတည်သော ဆက်ခံသူ ballerino Wang အကြောင်းမကြားဘူးသည်အထိတော့ ရှောင်းကျန့်က ခေတ်ရေစီးကြောင်းနဲ့ အဆက်ပြတ်နေတဲ့ သူမျိုးမဟုတ်။
စိတ်မြန်သည့် ဗီဇဟာ ကိုယ်တွင်းတစ်ရှုးများကို ပုန်းလျိုလို့ ငြိတွယ်နေတာမလို့ အချိန်မဆွဲပဲ သွက်လက်စွာ အပေါ်ကုတ်ကို လွှားခြုံလို့ အခန်းအတွင်းမှာ အလှမ်းကျယ်သော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ရှောင်းကျန့် ရှောင်းကျန့် ခနလေး အမှုလိုက်စရာမရှိဘူးဆိုပြီး ဘယ်ကို သွားလေလွင့်မလို့လဲ"
အာကျယ်တဲ့ ကျိုးချန်ဟာ သူ့ရုံးခန်းထဲကနေ လှမ်းအော်လို့ အူယားဖားယား ပြေးထွက်လာသည်။
"မင်းပဲ ငါနဲ့ အလုပ်တွဲလုပ်ရလို့ အရှုံးပေါ်တော့မယ်ဆို။
အခုငါ မင်းကို ပိုက်ဆံသွားရှာပေးမလို့"
ရှောင်းကျန့် အပြောကို ကျိုးချန်က နောက်တစ်ကြိမ် ပါးစပ်ကို ဖွင့်ဟ ပြလို့ တုန့်ပြန်သည်။
ဖွင့်ရပ်သား ပါးစပ်နဲ့ အတွေးလွန်နေသည့် ကျိုးချန်ဟာ ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ ရှောင်းကျန်အား သနားသလို ကြည့်လာသည်။
"ငကျန့်ရာ ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးပါဘူးကွာ။
မင်းကို လမ်းမှားတော့ မလိုက်စေချင်ဘူး။
အလောင်းကစားဆိုတာ အစလုပ်မိလို့ မကောင်းဘူးကွ။
မင်း အောက်ထပ်မှာ ....."
စကားကို ဆက်မပြောပဲ မျက်နှာနားသို့ တိုးကပ်လာသည့် ကျိုးချန်က ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ဖြင့် သူ၏ လက်တို့ကို ဖဲချပ်ကစားသည့် ပုံစံလုပ်ပြလာသည်။
ဇဝေဇဝါဖြင့် နီးကပ်နေသည့် မျက်နှာကို ရှောင်းကျန့် အကြည့်ပို့မိတော့ မျက်ခုံးအစုံကို ပင့်တင်ပြနေသည့် ပြီတီတီ မျက်နှာပေးနဲ့ ကျိုးချန်ဟာ ဒီနှစ်တွေအတွင်း ဖွံ့ဖြိုးလာသည့်အထဲ ဦးနှောက်ပါမလာခဲ့။
"ပေါက်ကရတွေ "
"ဟားဟား ရှောင်းကျန့်ရာ အများကြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပင်ပန်းမခံပါနဲ့။
ခုနက ငါစနေတယ် ဆိုတာလည်း သိရဲ့သားနဲ့။
အခုတော့ တစ်ခု ကူညီ။.ငါ့ကို အမှုသည်က ထမင်းလိုက်ကျွေးဖို့ ချိန်းထားတာ ငါ စီနီယာ့ ယောက္ခမရဲ့ စျာပနကို သွားနိုင်မှာ မဟုတ်လောက်ဘူး။
မင်းငါ့ကိုယ်စား သွားပေး။
အပြန်တစ်ခါတည်း ရုံးဆင်းလိုက်တော့။
ငါ့သူငယ်ချင်းကြီး ညတွေ ဆက်တိုက်ပဲမလား"
ကျိုးချန်ရဲ့ ကမ်းလှမ်းချက်ကို သဘောတူလို့ ရှောင်းကျန့် စျာပန အခမ်းအနားကို အရင်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အချိန်တွေလိုသေးတာပဲ။
လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရှောင်းကျန့်ဟာ လျို့ဝှက်ခြင်းတံခါးချပ်ကို တွန်းဖွင့်လိုက်ဖို့ သိပ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သလို
အာဏာစက်ပြင်းမည့် ဝမ်ရိပေါ်ဆိုသည့် ကောင်ငယ်လေး၏ အသွင်အပြင်ကိုလည်း တိတ်တဆိတ် စိတ်ကူးပုံဖော်ကြည်နေမိခဲ့သည်။
'သူဟာ ကျားရဲတစ်ကောင်လို ချွန်မြမြ လက်သည်းတွေ ထုတ်လို့ ရန်လိုစွာပြုမူမည်လား။
မြွေတစ်ကောင်လို မျက်ဝန်းတွေကို ညှို့လို့ ရုပ်နာမ်ကို ပြိုစေမလား'
"ခင်များ အဲ့လိုမျိုး သနားသလို အကြည့်မျိုးနဲ့ ဆက်ကြည့်နေမယ် ဆိုရင် ခင်များ မျက်လုံးတွေကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဖောက်ပစ်လိုက်မယ်။"
သြရှရှ အသံလေး နားစည်ကို ပုတ်ခတ်၍ ဦးနှောက်အတွင်းရှိ အာရုံကြောများဆီသို့ ဖြန့်ကျက်လာတဲ့အခါ ရှောင်းကျန့် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အူလှိုက်သည်းလှိုက် ရယ်မောမိသည်။
လက်သည်းမရှိတဲ့ ကြောင်ပေါက်လေးတစ်ကောင်က ရန်ဖက်ကို ကုတ်ခြစ်ပစ်ဖို့ တာဆူနေသကဲ့သို့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ရယ်သံကြောင့်
ကောင်ငယ်လေး၏ မျက်နှာနုနယ်နယ်ဟာ ပိုလို့ ရဲဗလောင်းခတ်လာသည်။
ကားပေါ်က ဆင်းဆင်းချင်း ခြေလှမ်းတွေဟာ စျာပန ကျင်းပါ့မယ့် အဆောက်အအုံအတွင်းသို့ ဦးတည်ပေမယ့် ဆည်းဆာရောင်ခြည် ကို မျက်နှာမူလို့ ပြာလွင်လွင်တိမ်စိုင်လေး မျောသလို ခမ်းနားသည့် အလှတရားလေးထံ အကြည့်ရောက်တော့
မိတော့ ငေးမောကြည့်ဖို့ ဝတ္တရားလေး ကပ်ပါလာသည်။
နီးကပ်လာလေ ကောင်ငယ်လေးရဲ့ ရှိုက်သံနဲ့ မျက်ရည်တွေဟာ ပိုပီပြင်လာလေလို့ ရှောင်းကျန့် ကရုဏာသက်စွာ ကူညီမိကြောင်းမှန်ပေမယ့် ကောင်းမွန်တဲ့ တုန့်ပြန်မှုမျိုးကို မျှော်လင့်ခဲ့သည်မှာလည်း အမှန်ပေ။
"သနားသလို အကြည့်မခံချင်ရင် ဘာအလုပ်ခံချင်လည်း ငန်းရိုင်းလေးရဲ့ "
တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်း ပြန်ပြောလိုက်ရမှ စိတ်သက်သောင့်သက်သာ ရှိသည့် ရှေ့နေဝသီကြောင့်သာ ပြန်ပြောလိုက်ရပေမယ့် ရှောင်းကျန့် ကိုယ်တိုင်ပင် မိမိ စကား၏ အသွားအလာကို သေချာပြန်စဥ်းစားယူရသည်။
သို့ပေမယ့် ပိုလို့ ရှူးရှူးရှားရှားဖြစ်လာသည့် ပုံရိပ်လေးကြောင့် ရှောင်းကျန့် မျက်နှာပေါ်တွင်တော့ အပြုံးမပျက်။
နေခြည်ဖျော့ဖျော့ အောက်မှာ တဖျက်ဖျက်လတ်အောင် ကနေရုံနဲ့ပဲ ဒီမျက်ရည်ဗလပွနဲ့ကလေးကို နတ်ဘုရားလိုဝမ်ရိပေါ်ပါလို့ ဆိုမိရင် ရှောင်းကျန့် ရယ်သံတွေက ပိုမြိုင်နေဦးမှာ။
"သခင်လေး!!
အဆင်ပြေရဲ့လား ဘယ်နားထိခိုက်သွားသေးလည်း"
ရိပေါ် ရှိရာသို့ အပြေးရောက်လာသည့် အိမ်တော်ထိန်းကြီးက သွေးစို့လို့ပေပွနေသော ခြေထောက်က ဒဏ်ရာကို ကြည့်ရင် ရင်တမမဖြင့် အမေးထုတ်သည်။
သက်ဆိုင်ရာ လူလည်းရောက်လာပြီမလို့ ဒီထက်ကူညီစရာမလိုတော့တဲ့အခါ ရှောင်းကျန့် အရယ်ရပ်ကာ အသာထလို့ မိမိ အလုပ်ဆက်လုပ်ရန်အတွက်သာ ရှောင်ထွက်လာသည်။
"ဒီကလူလေး!!
ကျေးဇူးပါကွယ်။
သခင်လေးကို ကူညီပေးလို့ "
နောက်ပါးဆီမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် ကျေးဇူးတင်စကားကြောင့် ကျောခိုင်းထားရာမှ ပြန်လှည်လို့ ရှောင်းကျန့် အဆင်ပြေကြောင်း ဆိုဖို့ဟန် ပြင်လိုက်ပေမယ့် အစ်ရှရှအသံက ကြားမှ ဖြတ်တောက်လို့ ဆိုလာတာမလို့ အခွင့်မသာလိုက်။
"ဘာလို့ ကျေးဇူးတင်နေရတာလည်း သူက ကျွန်တော့်ကို နှောက်ယှက်နေတာ၊"
ခြေမတွင် စည်းနှောင်ထားလက်စ လက်ကိုင်ပုဝါငယ်ကိုမှ အားမနာ အနှောက်အယှက်တစ်ခုလို့ ဆိုလာတဲ့အခါ ကောင်ငယ်လေးဟာ တွဲခေါ်ထားသည့် ဦးလေးကြီးက ရှောင်းကျန့်အား အားနာဟန်ဖြင့်ကြည့်လာသည်။
ရှောင်းကျန့် ခြေလှမ်းတွေကို အနောက်သို့ ပြန်ရစ်လို့ အကြောင်းအရင်းမရှိ ရန်လိုနေသော ထိုကောင်ငယ် အပေါ်သို့ တန်ပြန်မှုတစ်ချို့ သက်ရောက်စေလိုက်သည်။
"အနှောက်အယှက် ။
မင်းဘာကို ကြည့်ပြီး အဲ့လို ယူဆလိုက်တာလည်း မသိပေမယ့် အမှန်တရားကို မင်းလိုသလို ပြောင်းလဲပစ်လို့မရဘူး။
ဘယ်လိုပဲ သူစိမ်းပြောပြော ကူညီခဲ့တာကို မင်းက လက်မခံနိုင်ရတာလည်း။
ကိုယ် ကျေးဇူးအတင်ခံချင်လို့ မဟုတ်ဘူးနော်။
မင်းအတွေးတွေမှားနေမှာစိုးလို့"
ရှောင်းကျန့်ဘက်က လေသံပြေပြေဟာ အဆုံးသတ်သွားတဲ့အခါတစ်ဖက်ကောင်ငယ်လေးရဲ့ နှင်းဆီသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဟာ ပွင့်အံသွားရပေမယ့် စကားလုံးတို့မထွက်ကျလာသေးပေ။
စူးရဲလာတဲ မျက်သားကမ်းစပ်တွေမှာ ထွေပြားခြင်းတို့ သောင်တင်လာပြီး အေးစက်တည်တင်းသွားတဲ့ မျက်နှာထားဟာ မညာစတမ်း ဝန်ခံရလျှင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများ ထနိုင်စွမ်းပါသည်။
ဇဝိန်ချုပ်ပစ်ဖို့ သွေးဆူထက်သန်နေတဲ့ ဓါးသွားတစ်လက်လိုအကြည့်တွေကြောင့် မျက်နှာတွင်ဖတ်ရှုစရာ အရိပ်အကဲအားလုံးကို သိုသိပ်ပစ်လိုက်သည့်အခါ နောင်တရစရာကိစ္စမျိုး မပြုလိုသည့် ရှောင်းကျန်ကပဲ တစ်ထစ်လျှော့လို့ ခြေလှမ်းတွေကို ပြန်နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။
အချိန်တွေလည်း လင့်ကုန်ပြီ။
သူဆက်လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေ အများကြီးရှိသေးသည်ပဲ။
မထိသင့်တာကို သွားထိပြီး ရှောင်းကျန့် နစ်နစ်နာနာတွေ မဖြစ်လိုဘူး။
"ဘယ်သူက အကူအညီတောင်းလို့လဲ။
အဆုံးထိတောင့်ခံပြီး ပြန်ထမှာကို ဘယ်သူက ကူညီပေးဖို့တောင်းဆိုလို့လဲ။
ငါ့ဘာသာငါ လုပ်နိုင်နေတဲ့ဟာကို"
အသံတို့ဟာ တုန်ရင်နေသည်။
မာနတရားကို ပြည်ဖုံးကာချထားပေမယ့် နောက်ခံကားချပ် ဝမ်းနည်းခြင်းတို့ဟာ မသေမသပ်စွာ ပေါ်လွင်လှစ်ဟနေသည်။
ညှိုးနွမ်းသိမ်ငယ်ခြင်းတွေကို အခွင့်ကောင်းယူလို့ ဘဝတွေကို ချနင်းလိုက်မှာကို ဝမ်ရိပေါ်က သိပ်ကြောက်ပါသည်။
တုန်ရင်နေတဲ့ အသံငယ်လေးက ရင်အုံကို အဆိပ်တစ်စင်းလို ပြန့်နှံ့သွားပေမယ့် ရှောင်းကျန့် နောက်ပြန်လှည်မကြည့်မိတော့ဘူး။
အလုပ်တွေနောက်ကျနေပြီလို့ မိမိကိုယ်ကိုကိုယ် ဗန်းပြမိလို့ စက္ကူ ဖြူဖြူတွင် မှင်စက်တို့ မှောက်သွန် ချမိသလို ညစ်နွမ်းသွားရသည့် စိတ်အစုံကိုလည်း ဥပက္ခာ ပြုရန် မစွမ်းသာပဲ။
'ရက်စက်မှုတွေ ရစ်သိုင်းနေတဲ့ လောကကြီးမှာ သနားကြင်နာတတ်ဖို့ မသင်ယူမိစေနဲ့။
တစ်စစီချေမွလိုက်မယ့် ဝတ္ထုဟာ မင်းရဲ့နှလုံးသားဖြစ်ပြီး နလံမထူနိုင်အောင် ပျက်သုဥ်းသွားရမှာ မင်းစိတ်ဝိဥာဥ်တွေပဲ။'
~~~~~~~~~~~~~
ပြန်လာတဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ ပုံမှန်ထက်ပို တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ သခင်လေးကြောင့် ကားခေါင်းခန်းက အိမ်တော်ထိန်းမင်ဟာ နောက်လှည့်တကြည့်ကြည့်။
သာမန်ဆို အိမ်တော်ထိန်းကြီးနှင့် နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်တွင် သခင်လေးက သူ၏ ပြည့်ပြည့်ဝဝ မသန်မာသေးသော တစ်ဖက်ခြမ်းကို အတင်းအကျပ် ကွယ်ဖုံးထားတာမျိုးမလုပ်ပဲ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေရင်း မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်ချလို့ မှေးစက်တတ်သလို၊
စိတ်မကြည်လင်တဲ့အခါ မုန့်တွေ အများကြီးစားလို့ ဖြေရှင်းတတ်ပါသည်။
"သခင်လေး ကြိုက်တဲ့ လက်ခေါက်ဆွဲဆိုင်က အခုထိဖွင့်နေသေးတာပဲ။
လမ်းလည်း သင့်တာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့..."
"အိမ်တန်းပြန်မယ်!!"
လက်ယာဘက်သို့ အချက်ပြလက်စ မီးကို ပြန်ပိတ်လို့ တည့်တည့်မတ်မတ်မောင်းလာသည့် ကားလေးအတွင်း ဝမ်ရိပေါ်၏ မသက်ရှူသံတွေဟာ ပိုပြင်းထန်လာသည်။
သတိပေးချက်တစ်စုံတစ်ရာမရှိပဲ တလိပ်လိပ်တက်လာသည့် မီးခိုရင့်ရောင် တိမ်စင်မိုးသားတို့ကြောင့် အမှောင်ထုနှင့် ထိတွေ့လိုက်ရသည့် မြို့ငယ်လေးဟာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်လာကြသည်။
လမ်းသွားလမ်းလာတွေဟာ ခြေလှမ်းတွေကို သွက်သွက် လှမ်းလာကြသလို တချို့တွေဟာ မပြိုသေးတဲ့မိုးကို အကာအကွယ်တစ်ခုအောက်တွင် ခိုနှင့်နေပြီ။
အိမ်တော်ထိန်းကြီးက အဲရားကွန်းကို လျှော့လို့ ရေဒီယိုမှ အရေးပေါ် မိုးလေဝသ ကြေညာချက်ကို အသံကျယ်လိုက်သည်။
"တော်သေးတယ်။
ဥက္ကဠကြီးကို သေချာပို့ပြီးခဲ့ပြီးမှ မိုးရွာလို့ "
ဘေးရှိ အရိုးပြာအိုကို လက်အိုအိုဖြင့် အသာပွတ်သပ်လို့ ခပ်ဆွေးဆွေး ဆိုလာသည့် အိမ်တော်ထိန်းကြီးစကားကြောင့် လှိုက်လို့တက်လာသည့် ဝမ်းနည်းပှုဆွေးမှုကို ခဲခဲယဥ်းယဥ်းမျိုးသိပ်ထားရတဲ့ ရိပေါ်က မတက်နိုင်စွမ်းစွာ မျက်ရည်တို့ ပါးပြင်ပေါ်သို့ ဖြတ်စီးခွင့်ပြုရသည်။
"ဒါကို ကျွန်တော်တို့ ဥက္ကဠကြီး မွေးရပ်မြေမှာပဲ ပြန်မျောကြမလား"
"ပါးပါး အရိုးပြာတွေကို မမျောပဲ ကျွန်တော့်ဆီမှာပဲ သိမ်းထားမှာပါ"
အပျက်ပျက်အယွင်းယွင်းမျက်နှာနဲ့ ရိပေါ်အား အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်လာတဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကြီးက ပါးစပ်မှလည်း ရိပေါ်၏ အစီအစဥ်ကို ပြင်းထန်စွာ ကန့်ကွတ်သည်။
"အဲ့လို လုပ်လို့ မဖြစ်ပါဘူး။
ဥက္ကဠကြီးရဲ့ အရိုးပြာကို သခင်လေး သိမ်းထားလို့မရဘူး။
သူ့ကို သခင်လေးက မလွတ်လပ်စေချင်ဘူးလား"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးရဲ့ လွန်လွန်ကဲကဲ မူမမှန်တဲ့ တုံ့ပြန်မှုမှာ ရိပေါ်ဟာ စိတ်မတင်မကျမှုကြောင့် မျက်မှောင်ကိုသာ ကျိုးကျေလှမတတ် ကျုံ့လိုက်မိသည်။
မျက်မှန်အောက်က ကြီးရင့်လာသည့် အသက်အရွယ်ကြောင့် တိမ်အချို့ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် မျက်ဝန်းတွေကို ရိပေါ် အရင်ကလို မဖတ်တတ်တော့ဘူး။
"ကျွန်တော့် အဖေ ကိစ္စမလို့ ကျွန်တော့် ဘာသာ ဆုံးဖြတ်ပါ့မယ်။
အိမ်တော်ထိန်းမင်ရဲ့တာဝန်က ကျွန်တော် ခိုင်းတာ လုပ်ဖို့ပဲ။"
မိုးသံတွေက ပိုကျယ်လာသည်။
ရှေ့သို့ ပြန်လှည့်သွားသည့် အိမ်တော်ထိန်းကြီးရဲ့ မျက်နှာရိပ်ကို ရိပေါ် မမြင်ရတော့ဘူး။
ခြေကျင်းဝတ်မှာ သံကြိုးနဲ့နှောင်ခံရလို တင်းကျပ်စို့နစ်နေတာ ပြတင်ပေါက်ကို လာရိုက်ခတ်နေတဲ့ မိုးစက်တို့ကြောင့်လား ဒါမှမဟုတ် သူ့သံသယတွေကြောင့်လား။
ခြံတံခါးအား တွန်းဖွင့်လိုက်သည့် မြည်သံကို အကြားအာရုံက ကြားသိလိုက်ရပေမယ့် ရိပေါ် မျက်လုံးတွေကို စေ့မှိတ်ထားဆဲ။
ခြံအတွင်းဝင်ရောက် သွားခဲ့ရင်တော့ အိမ်ရှေ့ စင်ဝင်အောက်ကို ရောက်ဖို့ အတော်လှမ်းသေးတာကြောင့် ရိပေါ် သိပ်အလောမကြီး။
"ရောက်ပါပြီ သခင်လေး "
ကားတံခါးဖွင့်ကာ ဆိုလာသည့် ရှေ့ကလူကို တိုက်ကာ တွန်းဖယ်လို အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ပြီ ဆိုရုံပဲ မွှေးအီနေသည့် lily ပန်းရနံ့က ရိပေါ်ဒေါသကို လောင်စာဖြည့်လိုက်သလို။
"ပန်းအိုးကို ဘယ်သူ lily ပန်းထိုးထားတာလည်း ငါနဲ့မတည့်တာ မသိဘူးလား!!!"
တစ်အိမ်လုံး နေရာ အနှံ့မှာ အလုပ်လုပ်နေကြသည့် အလုပ်သမားများက ရိပေါ် အော်သံကြောင့် မျက်စိရှေ့သို့တန်းစီလို့ ရပ်လာကြသည်။
"ငါက lily ပန်ရဲ့ ဝတ်မှုန်နဲ့ မတည့်မှန်း သိရဲ့သားနဲ့ ပန်းအိုးကို lily ပန်းထိုးထားတာ ငါ့ကို သပ်သပ် ဒုက္ခပေးချင်လို့တော့ မဟုတ်ဘူးမလား"
မြည်သံတစ်စုံတစ်ရာမှ မပြုရဲကြသည့် အလုပ်သမားတို့ဟာ ခေါင်းကိုသာ မြေကြီးထဲ ဝင်မတတ်ငုံ့လျှိလို့ သက်ညှာသော ပြစ်ဒဏ် ဖြစ်ဖို့အတွက်သာ ဆုတောင်းရသည်။
"ကျွန် ကျွန်မ လုပ်လိုက်တာပါ သခင်လေး ။
ဒီနေ့မှ အလုပ်စဝင်တာလို့ မသိပဲ လုပ်လိုက်တာပါ"
အေးစက်နေတဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ သူမဆီသို့ ခြေလှမ်းတွေ ဦးတာလာသည့် သခင်လေး ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့် သူမလက်ဖျားတွေဟာ အေးခဲလို့ ဒူးတွေပါ တုန်ရင်နေသည်။
"မင်းလုပ်တာလို့ ဝန်ခံတာလား?
သဘောကျတယ်။
မင်းရဲ့ တာဝန်ယူရဲတဲ့ စိတ်ကို သဘောကျတယ်။"
ပြန်လည် ပျော့ပျောင်းလာတဲ့ သခင်လေး ဝမ်ရိပေါ်၏ လေသံကြောင့် အားလုံးဟာ လည်ပင်းတွင် စွတ်ချည်ထားသော ကြိုးကွင်းအား ဖြတ်တောက်ခံလိုက်ရသလို အသက်ရှူချောင်သွားရပေမယ့် နောက်ဆက်တွဲ စကားကြောင့် ထို မိန်းမပျိုငယ်လေးဟာ ထိုင်ရက်သား ပြုတ်ကျသွားသည်။
"ဒါပေမယ် မင်းကို အလုပ်ထုတ်မှာ။
ငါက နည်းနည်းလေးတောက် တိမ်းစောင်းတာ မကြိုက်လို့ပဲ"
' လေပေါ်ကို ပင့်တင်လို့ မြှောက်လိုက်....
ဒီအထိအတွေ့မှာ သူသာယာလာတဲ့အခါ အားကုန်သုံးလို့ ရိုက်ချလိုက်ရင် အရှိန်ပြင်းပြင်း တစ်စစီကြေမွလွယ်တယ်မလား။
နည်းနည်းလေးမှ သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်စေနဲ့ ။
နတ်ဘုရားလို အမျက်ကြီးရဲ့ ဝမ်ရိပေါ်က မင်းကို နောင်ဘဝတွေအထိ သက်ညှာပေးမှာမဟုတ်ဘူး'
"သူ့ကို အလုပ်ထုတ်လိုက်!!!"
ထမင်းစားခန်းထဲကနေ ဟိန်းနေအောင် ပျံ့နှံ့လာသည့် အသံကြောင့် အိမ်တော်ထိန်ကြီး လေးပင်စွာ ခေါင်းကိုသာ ခါရမ်းနေမိသည်။
ငါးဟင်းထဲပါလာတဲ့ အရိုးတစ်ချောင်းကြောင့် အိမ်တော်တွင် ၃ နှစ် အလုပ်သက်တမ်းရှိနေသည့် စားဖိုမှူးကြီးကို အလုပ်ထုတ်ရပေတော့မယ်။
"သူ့ကို အလုပ်ထုတ်!!!"
ညနက်နေသည်အထိ ပေါက်ကွဲပုံချစရာ အပြစ်ရှာနေသည့် သခင်လေးရဲ့ ကြိမ်းမောင်းအော် ဟစ်သံတွေက မိုးသံတွေကို ထိုးဖောက်လို့ မရပ်တန့်နိုင်သေး။
"သခင်လေး...."
"သူ့ကို အလုပ်ထုတ်ဆို "
အိပ်ရာခင်း အရောင်မှားတာကြောင့် အလုပ်ထုတ်ခံရသည့် ကောင်မလေးက တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးလို့နေသည်။
ဝမ်ရိပေါ်၏ ဒေါသကို သိနှင့်နေပြီးသား အိမ်တော်ထိန်းကြီးကပဲ သုံးလစာကြိုပေးလို့ အလုပ်သမားမလေးကို ဖျောင်းဖျကာထုတ်လိုက်ရသည်။
ဒေါသကို ရှေ့တန်းတင်လို့ ထင်ရာဆိုင်းနေသည့် သခင်လေးကြောင့် အားလုံဟာ စိတ်ပင်ပန်းနေရပေမယ့် ဒီသန်မာချင်ယောင်ဆောင်နေသည့် ကလေးငယ်လိုကောင်လေး၏ ပြိုလဲနေမယ့် ဒဏ်ရာတွေကို သိနေတာမလို့ စိတ်မကောင်းရုံသာ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"သ သခင်လေး "
ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက အိမ်တော်အတွင်းသို့ ဝရုန်းသုန်းကာ ဝင်လာပြီးနောက်မှာ တစ်ရေးနိုး ရေဆင်းသောက်သည့် ရိပေါ်နှင့် တည့်တည့်တိုးသည်။
ဆောက်တည်ရာမရသည့် ထိုဦးလေးကြီး၏ အမူအရာကြောင့် စိတ်မရှည်တော့သည့် ရိပေါ်ကို အသံကို မြှင့်လို မြန်မြန်ပြောဖို့ တိုက်တွန်းရသည်။
"သခင်လေး ခြံရှေ့မှာ ကားတစ်စီး
တံခါး ဖွင့်ပေးဖို့ အတင်းပြောနေတယ်"
မောဟိုက်နေလို့ အနိမ့် အမြင့် အဖြတ်အတောက် မမှန်တဲ့ စကားသံ အဆုံးမှာ ရိပေါ်ဟာ ထောင်းခနဲ ဒေါသထွက်သည်။
"ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်က ကားလဲကွာ။
ဖွင့်မနေနဲ့ ထားလိုက်"
ခလုတ်တပ်ဆင်ထားတဲ့ ခြံတံခါးဟာ ဘယ်သူ့ ပရောဂဖြင့် ပွင့်လှစ်သွားသဘ် မသိပေမယ့် အိမ်ရှေ့နားက ကြားလိုက်ရသည့် ကားသံ တဝီဝီနဲ့အတူ လူခေါ်ဘဲလ် တစ်ခနချင်း အော်မြည်လာသည်။
"Mr. Wang yibo အထဲကနေ တံခါးဖွင့်ပေးပါဗျ။
ကျွန်တော်တို့က psychiatric hospital ကပါ။
အကြောင်းကြားချက်တစ်ခု လက်ခံရရှိထားလို့ လာခဲ့တာပါ။"
ဦးခေါင်းဟာ ထုထည်ကြီးမားတဲ့ ကျောက်ဆောင်တစ်ခုနှင့် တိုက်မိသွားသလို။
စိတ်နဲ့ ကိုယ် နှစ်ခြမ်းကွဲသွားတဲ့ စိတ်ဝိဥာဥ်တွေကို မဖမ်းဆုပ်နိုင်ပြန်ဘူး။
သနားစရာလူတစ်ယောက်လို မြေပြင်ပေါ်ထိုင်ချလို့ ငိုကြွေးခြင်မပြုမိစေဖို့ တင်းတင်းဆုပ်ထားတဲ့ လက်သည်းစတွေဟာ လက်ဖဝါးနုနုထဲ နစ်ဝင်သွားတဲ့အထိ။
"ဟား ဟား psychiatric hospital!! ။
ဒီလူ ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ မသိဘူး။
ခြံထဲကနေ ဆွဲထုတ်သွားလိုက်စမ်း!!"
ရိပေါ် အမိန့်ကြောင့် ခြံစောင့် ဦးလေးကြီးက အိမ်ပြင်သို့ ပြေးထွက်သည်။
"ကျွန်တော် ခေါ်ထားတာပါ"
အခန်းထဲက ထွက်လာကာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဆိုလာသည့် အိမ်တော်ထိန်းကြီးကြောင့် ရိပေါ် နှလုံးတွေ ရပ်လုမတတ်။
"အိမ်တော်ထိန်းမင်"
"တရားရုံးက အမှုကို ဆိုင်းငံ့ထားဖို့ဆိုရင် သခင်လေးက အဲ့လို လုပ်မှ ဖြစ်မှာ မလို့ပါ"
"တရားရုံးက ဘယ်လို ဆိုင်းငံလိုက်ရတာမလို့ ငါ အရူးဆေးရုံကို သွားရမှာလဲ။
ဘာလို့လဲ!!!"
"စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်မှုနဲ့ပါ။
ကျွန်တော်က အဲ့လို လုပ်ဖို့တောင်းဆိုလိုက်တာ"
ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ ရိပေါ်ဟာ ကြမ်ပြင်ပေါ်သို့ ပြိုလဲစွာထိုင်ချလိုက်မိပါသည်။
မှန်နေတာပဲ။
ဘဲလေးအကကျင့်နေတုန်းက သူမတို့ပြောတာ မှန်းနေတာပဲ။
ရိပေါ်ကသာ သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လောက်ထိ အစိတ်စိတ်လဲကွဲနေပြီလဲ မသိခဲ့တာ။
ကောက်စရာမရှိတော့တဲ့ သူ့အခြေအနေကို သူတစ်ယောက်ပဲ မသိခဲ့တာ။
"စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်မှု ဟားဟားဟား"
ခြောက်ကပ်စွာ ရယ်လာတဲ့ ရိပေါ်ကြောင့် အိမ်ထဲရောက်နှင့်နေပြီဖြစ်သည့် psychiatric hospital က လူတွေဟာ ရိပေါ် အခြေအနေကို အတည်ပြုလိုက်ပုံပင်။
အနားသို့ တိုးကပ်လာပြီး ရိပေါ်လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို ထိန်းချုပ်လာကြသည်။
"သူ့ကို ခေါ်သွားလိုက်ပါ"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးရဲ့ စိတ်မချမ်းမြေ့သလို တိုက်တွန်းသံမှာ ရိပေါ်ရဲ့ ဒေါသတကြီးတွန်းကန်မှုကြောင့် ထိန်းချုပ်ထားသော လူသားနှစ်ယောက်မှာ ဟန်ချက်ပျက်သွားရသည်။
ရိပေါ်ရဲ့ ပျော့ပျောင်းနေသည့် ခြေတံတွေကို အားပြုလို့ နှစ်ဆင့် ကန်ချက်တွေမှာ ထိုလူနှစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာတွေဟာ သွေဖြင့် ချင်းချင်းနီ၏။
"ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို လုပ်ရက်ရတာ?"
ကော်လံစကို ဆွဲဆောင့်ကို ကြေကွဲရိပ်သမ်းသည့် ရိပေါ်ရဲ့အမေးကို အိမ်တော်ထိန်းကြီးက မျက်ရည်တွေဝဲရင်း အဖြေပေးသည်။
"ကျွန်တော် လုပ်နေသမျှက သခင်လေး အတွက်ပါ"
ခေါင်းစဥ်လှလှလေးအောက်က မကောင်းမှုတွေဟာ အရက်စက်ဆုံး ရာဇဝတ်မှု ဖြစ်သလို
တစ်ခါ ကျူးလွန်မိရင် ဒုတိယမြောက် အတွက် အခွင့်အရေးပဲ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
လျှပ်စစ်မီးရဲ့ အကူအညီကို တစ်စက်မှ မယူထားတဲ့ အခန်းငယ်အတွင်း အမှောင်ထုက အပြည့်အဝ နေရာယူသည်။
မှန်ချပ်မရှိတဲ့ ပြတင်းပေါက်ဟာ သံတိုင်တို့ဖြင့် ကာဆီးထားသည် ဆန္ဒရှိသလို ဖွင့်လှစ်လို့လည်းမရ စေ့ပိတ်လို့လည်းမရ။
အခန်းထောင့်က ကုတင်တစ်လုံးရယ် စာပွဲငယ်တစ်လုံးရဲ ရိပေါ် ဝိုးတဝါး မြင်နေရသည်က ပြတင်ပေါက်သံတိုင်တွေကြားမှ ဖြားကျလာ လရိပ်၏ ကျေးဇူးတော် ကြောင့်ဖြစ်သည်။
တင်းခံစရာ အားအင်မရှိတော့သလို နံရံကို မှီချလို့ နွမ်းဖက်ဖက် အရိပ်ငယ်လေးရဲ့ လရောင်အောက်က မျက်နှာမှာ မာကြောခက်ထန်လှသည်။
ဖျော့တော့စွာ ခွေခွေလေးထိုင်နေပေမယ့် မျက်နှာပေါ်တွင်တော့ ဒူးထေညက် ညွတ်တွားချင်စရာ အရှိန်အဝါတို့ကိုသာ ကိန်းအောင်းစေသည်။
အလွယ်တကူ မှတ်ချက်ပြုရရင်တော့ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်ခဲ့တာတောင် မျက်နှာကြောက တင်းနေဆဲ။
လွန်ခဲ့သော မိနစ်ပိုင်းအတွင်း သူအား ဒီအခန်း ထုတ်ပေးဖို့ အော်ဟစ်နေတဲ့ ထိုကောင်ငယ်လေးဟာ တောင်းပန်တိုးလျှိုသည့် အသုံးအနှုန်းမျိုးကို ရှောင်ကွင်းလို့ ကြိမ်းဝါးခြိမ်းခြောက်သော နည်းလမ်းကိုသာ အသုံးပြုခဲ့သည်။
"မင်းတို့တွေ မသေသေးချင်ဘူးဆိုရင် ငါ့ကို ဒီက လွှတ်ပေးစမ်း"
"လွှတ်စမ်း ။ ငါ အပြင်ရောက်ရင် မင်းတို့ကို တစ်စစီ လုပ်ပစ်မယ်"
အာခေါင်တွေ ခြစ်အော်လို့ ပင်ပန်လာရသည့် ရိပေါ်က နောက်ဆုံးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ထိုင်ချလိုက်ဖို့ကိုသာ ရွေးချယ်စရာ ကျန်တော့သည်။
တိုးသဲ့သဲ့ကြားနေရသည့် ခြေသံတို့ကြောင့် ရိပေါ် နားစွင့်နေမိသည်။
ရပ်တန့်သွားသည့် ခြေလှမ်းတွေနဲ့အတူ တစ်စုံတစ်ယောက်ဟာ ရိပေါ် အခန်းရှေ့တွင် ရှိနေကြောင်း ရိပ်မိတဲ့အခါ ရိပေါ်ပါ အလိုလို မတ်တပ်ရပ်မိရက်သား။
လှစ်ဟသွားတဲ့ တံခါးချက်။
မျက်စေ့ရှေ့တွေ ရပ်နေသည့် လူကို တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာ တွန်းတိုက်ပစ်လို့ လွတ်မြောက်အောင် ပြေးလွှာလိုက်မယ် ဆိုတဲ့ ရိပေါ် အကြံအစည်တွေ ဘာကြောင့် အကောင်အထည် မဖော်ဖြစ်တာပါလိမ့်။
"ဘာလို့ ခင်များလဲ?"
နှုတ်မှ ထွက်ကျလာမှန်းတောင် မသိသာတဲ့ ရိပေါ်ရဲ့ မေးခွန်းကို ထိုလူက လျစ်လျှူရှလို့ အပြာစင်းကျား ဆေးရုံဝတ်စုံပေါ်သို့ သူ၏ ကုတ် အနက်အား လွှားတင်ပေးလာသည်။
"အင်း ဘာလို့ထပ်ပြီး မင်းပဲလဲ။
ငါလက်လှမ်းဖို့ ရည်ရွယ်တိုင်းမှာ ပြိုလဲနေသူက ဘာလို့ မင်းပဲလဲ။"
Odette လို နာကျင်မှုဆေးပုလင်းငယ်ကို အသုံးပြုလို့ အကြောက်တရားတွေကို သုတ်သင်ဖို့ ကြိုးပမ်းကြည့်တယ်။
ဝမ်ရိပေါ် ဘယ်နေရာမှာပဲ ပုန်းပုန်း ကမ်းလက်တစ်စုံ လှမ်းလာတဲ့ ဒီလူ့ရှေ့ ဘာလို့ အရာအားလုံးကို အိတ်သွန်ဖာမှောက် ပျော့ညံလိုက်ချင်တာပါလိမ့်။
ဝမ်ရိပေါ် မပီသာလိုက်တာ။
Last dace....
'ငါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဆုံးရှုံးချင်ဘူးရယ်"
TBC ♡
Zawgyi
Last Dance
' နာက်င္မႈေဆးပုလင္းငယ္ကို အသုံးျပဳလို႔ အေၾကာက္တရားေတြကို သုတ္သင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကည့္တယ္။
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ အဆုံးသတ္ဆိုတဲ့ မင္းရဲ႕ အလိမ္အညာ စကားကို ႏုံအတဲ့ ငါ့ ႏွလုံးသားက ဆင္ျခင္တုံတရားမဲ့ ခဲ့သတဲ့။
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕အဆုံးသတ္ဟာေသဆုံးျခင္းျဖစ္တယ္။
ဆက္ေလွ်ာက္မိေနတဲ့ လမ္းအဆုံးမွာ Beethoven ရဲ႕ Für Elise ေတးသြားေလးကို လြမ္းဆြတ္လိုက္တာ။
ေရအိုင္နံေဘး လေရာင္ေအာက္မွာ ႐ူး႐ူးနမ္းနမ္း ကေနမယ့္ ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ျမင္ေယာင္မိပါရဲ႕။
စႏၵယား ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပးလႊားေနမယ့္ လက္ေခ်ာင္းေတြလို en-point ဆင္ျမန္းထားတဲ့ ငါ့ေျခေထာက္ေတြဟာ က်က္သေရရွိရွိ သြက္လက္စြာ လႈပ္ခတ္ေနမယ္။
ဒီေန႕အတြက္ေတာ့ ငါက Odette ပဲ။
ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ကို ရႉရွိုက္လို႔ ေရကန္အတြင္း ခုန္ခ်တိဳးဝင္လိုက္တဲ့အခါ
သူမ ဝိဥာဥ္နဲ႕ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ လေရာင္ေအာက္ ပ်ံသန္းသြားသည္ ျမင္ရမွာပါ။'
~~~~~~~~~~~~~~~
ေနက်ခ်ိန္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ဆင့္ခ်င္း နိမ့္သက္ဆင္းလာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာလိုက္မႈဟာ လိုက္ကာစတို႔ကို ေဖာက္ထြင္းလို႔ ဆန့္က်င္ဘက္နံရံေပၚတြင္ ေ႐ြ႕လ်ားေနသည့္ လႈပ္ရွားမႈအခ်ိဳ႕အား အရိပ္အျဖစ္ အသက္သြင္းသည္။
ျမင့္မားသည့္ ဖိုင္အစုလိုက္အထပ္လိုက္ ႏွစ္ခုၾကားတြင္ မၿငီးမေငြ႕ထိုင္ေနေသာ ထိုလူသားသည္ တစ္စုံတစ္ရာအေပၚ ရာႏႈန္းျပည့္ေသာ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈတို႔ကို ပို႔ေဆာင္ထားၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ ေထာက္ခံသေယာင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပတတ္သလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဆန့္က်င္သေယာင္ ေခါင္းကို ခါရမ္းျပေနတတ္သည္။
ေနရာအႏွံ႕ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ထိုအခန္းငယ္၏ အသြင္အျပင္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ပြေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သန့္ရွင္းသပ္ရပ္မႈရွိတာကိုေတာ့ ဝန္ခံရေပလိမ့္မည္။
'ေဒါက္ ေဒါက္'
ခြင့္ျပဳခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာ မရလိုက္ခင္မွာ တံခါးခ်ပ္ေလးဟာ ဖြင့္ဟ သြားခဲ့ၿပီ။
ေျခသံျပင္းျပင္နဲ႕ အခန္းအတြင္းသို႔ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားခဲ့ေပမယ့္ အခန္းပိုင္ရွင္ရဲ႕ ေစာင္းငွဲ႕ၾကည့္လို႔ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္းကိုေတာင္ မခံရေသးေခ်။
အနီးဆုံးအျဖစ္ စားပြဲနားထိ တိုးကပ္သြားလိုက္ခ်ိန္မွာ ထိုလူဟာ ဖတ္လက္စ စာအုပ္အား ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာသို႔ တိုက္ဆိုင္စြာ လွန္လိုက္သည္။
" ဝတၳဳဖတ္ေနတာ!!။
ေကာင္းေရာကြာ။
ဒီေလာက္ လက္ခံထားတဲ့ အမႈေတြ ပုံေနတာ အမႈသည္ေတြ ျပႆနာ ရွာရင္ ငါတို႔ ဘာနဲ႕ ဆက္စားၾကမလဲေရွာင္းက်န့္"
ႏႈတ္ခမ္းတို႔ လျခမ္းသ႑န္လို ေကြးၫြတ္သြားသည္အထိ မ်က္စိေရွ႕က လူသား ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္တာက စာအုပ္ထဲပါ အေၾကာင္းအရာကပဲ ႏွစ္လို ဖြယ္ေကာင္းလြန္းတာမလို႔ပဲလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ျပက္လုံးကပဲ အရမ္းရယ္ေနရလို႔ပဲလားမသိနိုင္။
"ရားးးေရွာင္းက်န့္"
အာေခါင္ကို ျခစ္လို႔ အသံtone ကိုအျမင့္ဆုံးသို႔ တင္ၿပီးေနာက္မွာ ေအာင္ျမင္သည္လို႔ဆိုလို႔ရမည္။
က်ိဳးခ်န္ထံသို႔ သူ၏အျမင္အာ႐ုံအား ပို႔ေဆာင္လို႔ ေရွာင္းက်န့္၏ အာ႐ုံစိုက္မႈကို ရရွိခဲ့ၿပီ။
"က်ိဳးခ်န္ အဲ့အမႈေတြကို ျငင္းလိုက္ေတာ့။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ငါတို႔ နိုင္မွာ မဟုတ္လို႔ ။
ဘာလို႔မနိုင္နိုင္တာလဲသိလား ။
ငါဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးလဲ သူတို႔ လုပ္ရပ္ေတြက မမွန္ကန္ခဲ့တာမလို႔ပဲ။"
ေရွာင္းက်န့္ ရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း သင့္ေတာ္ၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ ေျဖရွင္း အဆုံးမွာ က်ိဳးခ်န္က ပါးစပ္ႀကီးကို ဖြင့္ဟလို႔ ျပန္တုံ႕ျပန္သည္။
မဲေမွာင္ကာ ညိုမဲလာသည္ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားမည့္ အရိပ္အေယာင္တို႔ကို ေရွာင္းက်န့္ တကူးတက မဖမ္းရင္ေတာင္ ဆုပ္ကိုင္မိနိုင္ပါသည္။
သူ႕ဝမ္းေရးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနမယ့္ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးျဖင့္ ေရွာင္းက်န့္နဲ႕ အလုပ္တြဲလုပ္မိလို႔ သူ႕အမႈေဆာင္ကုမၸဏီ ေဒဝါလီခံရမည့္ အေၾကာင္းကို မၾကာခင္မွာပင္ ၿငီးၿငီးျငဴျငဴ ဆိုလာေပေတာ့မည္။
"ေရွာင္းက်န့္ေရးးး ငါတို႔ တကယ္ဘာနဲ႕ စားၾကမလဲ"
ေရွာင္းက်န့္ မေန႕ညက ညလုံးေပါက္ ထိုင္ဖတ္ထားသည့္ အမႈဖိုင္တြဲလိုက္ႀကီးကို အျပင္သို႔ သယ္ထုတ္သြားရင္း က်ိဳးခ်န္က ဝမ္းေခါင္းသံနဲ႕ ဆိုသည္။
"ဂုဏ္သိကၡာပင္ရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြ စားရမွာေပါ့ကြာ"
မ်က္ျဖဴလွန္ျပရင္း အခန္းအတြင္းမွ ျပန္ထြက္သြားသည့္ က်ိဳးခ်န္က ေရွာင္းက်န့္နဲ႕ ဆက္၍ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာလိုစိတ္မရွိေတာ့စြာ။
အၿပီးသတ္ၿပီးသြားတဲ့ ဖိုင္ေတြကို ရွင္းထုတ္ၿပီးေနာက္မွာ ေရွာင္းက်န့္ စားပြဲက အေတာ္ပင္ သပ္ရပ္သြားခဲ့ၿပီ။
လက္စသတ္ရန္ က်န္ေသးသည့္ ဖိုင္အခ်ိဳ႕ထဲက အေပၚဆုံးတစ္ခုကို လြယ္လင့္တကူ ဆြဲယူလို႔ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာ ေရွာင္းက်န့္ မ်က္ေမွာင္မ်ား က်ဳံ႕ေကြးသြားသည္အထိစူးစိုက္လို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္ေနမိသည္။
နည္းနည္းေလးမွ သမာရိုးမက်ေနသည့္ ဤအမႈဟာ တရားလိုလည္း တိတိက်က်မရွိသလို တရားခံရွိခဲ့သည္လို႔လည္း မဆိုသာေပ။
"အဆိပ္မိတာလား အဆိပ္သင့္တာလား?"
အမႈခင္းဆရာဝန္၏ ေဆးစစ္ခ်က္အား ေရးသားထားပုံမွာ အစပိုင္းတြင္ အဆိပ္မိသည္ဟု ဆိုခဲ့ၿပီးကာမွ ေနာက္အဆုံးပိုင္းတြင္ အစာအဆိပ္သင့္ျခင္းျဖင့္ အဖ်ားရႉးသည္။
ေနာက္က်ိသြားရသည့္ ေခါင္းေၾကာင့္ မ်က္ခြံရိုးတို႔ကို ခပ္နာနာဖိေထာက္ထားလို႔ လက္သည္းခြံရွည္ရွည္တို႔ကို စားပြဲေပၚသို႔ တေဒါက္ေဒါက္ ေခါက္ေစၿပီး ဦးႏွောက္အား အလုပ္ေပးရသည္။
သက္ေသျပစရာမရွိသည့္ သည္အမႈတြင္ ပိုဆိုသည္က အမႈကိစၥ တရားဆိုင္ရခါနီးဆဲဆဲ ကာလအတြင္းမွာပင္ ပိုင္ဆိုင္မႈ ခ်န္လွစ္ထားမည့္သူဟာ ထပ္မံေသဆုံးရတာမလို႔
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ သံသယတို႔ဟာ ဖိုင္ထိပ္တြင္ ေနရာယူထားသည့္ 'ဝမ္ရိေပၚ' ဆိုသည့္ နာမေလးထံသို႔ ကိန္းေအာင္းသည္။
မရိုးရွင္းတဲ့ သည္အမႈဟာ ပုံမွန္ထပ္ ရႈပ္ေထြးေနနိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေရွာင္းက်န့္ မိမိမစိတ္ကို မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့အခါ အေျဖရွာၾကည့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္သည္။
အရင္ဆုံး ဝမ္ရိေပၚဆိုသည့္ အဆိပ္ျပင္းသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးနဲ႕ ေတြ႕ၾကည့္လို႔ ျဖစ္စဥ္အား ေျပာျပလာေအာင္ သိမ္းသြင္းရမည္။
တစ္ခါမွ် မေတြ႕ျမင္ဖူးေပမယ့္ တ႐ုတ္နိုင္ငံ၏ ballet ေလာကတြင္ ေပါက္ေရာက္စြာ ေျခဆန့္နိုင္ေနသည့္ Onsra ballet ကုမၸဏီ၏ တစ္ဦးတည္ေသာ ဆက္ခံသူ ballerino Wang အေၾကာင္းမၾကားဘူးသည္အထိေတာ့ ေရွာင္းက်န့္က ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႕ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ သူမ်ိဳးမဟုတ္။
စိတ္ျမန္သည့္ ဗီဇဟာ ကိုယ္တြင္းတစ္ရႈးမ်ားကို ပုန္းလ်ိဳလို႔ ၿငိတြယ္ေနတာမလို႔ အခ်ိန္မဆြဲပဲ သြက္လက္စြာ အေပၚကုတ္ကို လႊားၿခဳံလို႔ အခန္းအတြင္းမွာ အလွမ္းက်ယ္ေသာ ေျခလွမ္းတို႔ျဖင့္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ေရွာင္းက်န့္ ေရွာင္းက်န့္ ခနေလး အမႈလိုက္စရာမရွိဘူးဆိုၿပီး ဘယ္ကို သြားေလလြင့္မလို႔လဲ"
အာက်ယ္တဲ့ က်ိဳးခ်န္ဟာ သူ႕႐ုံးခန္းထဲကေန လွမ္းေအာ္လို႔ အူယားဖားယား ေျပးထြက္လာသည္။
"မင္းပဲ ငါနဲ႕ အလုပ္တြဲလုပ္ရလို႔ အရႈံးေပၚေတာ့မယ္ဆို။
အခုငါ မင္းကို ပိုက္ဆံသြားရွာေပးမလို႔"
ေရွာင္းက်န့္ အေျပာကို က်ိဳးခ်န္က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ဟ ျပလို႔ တုန့္ျပန္သည္။
ဖြင့္ရပ္သား ပါးစပ္နဲ႕ အေတြးလြန္ေနသည့္ က်ိဳးခ်န္ဟာ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ေရွာင္းက်န္အား သနားသလို ၾကည့္လာသည္။
"ငက်န့္ရာ ပိုက္ဆံက အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ။
မင္းကို လမ္းမွားေတာ့ မလိုက္ေစခ်င္ဘူး။
အေလာင္းကစားဆိုတာ အစလုပ္မိလို႔ မေကာင္းဘူးကြ။
မင္း ေအာက္ထပ္မွာ ....."
စကားကို ဆက္မေျပာပဲ မ်က္ႏွာနားသို႔ တိုးကပ္လာသည့္ က်ိဳးခ်န္က ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ျဖင့္ သူ၏ လက္တို႔ကို ဖဲခ်ပ္ကစားသည့္ ပုံစံလုပ္ျပလာသည္။
ဇေဝဇဝါျဖင့္ နီးကပ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကို ေရွာင္းက်န့္ အၾကည့္ပို႔မိေတာ့ မ်က္ခုံးအစုံကို ပင့္တင္ျပေနသည့္ ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ က်ိဳးခ်န္ဟာ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးလာသည့္အထဲ ဦးႏွောက္ပါမလာခဲ့။
"ေပါက္ကရေတြ "
"ဟားဟား ေရွာင္းက်န့္ရာ အမ်ားႀကီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အပင္ပန္းမခံပါနဲ႕။
ခုနက ငါစေနတယ္ ဆိုတာလည္း သိရဲ႕သားနဲ႕။
အခုေတာ့ တစ္ခု ကူညီ။.ငါ့ကို အမႈသည္က ထမင္းလိုက္ေကြၽးဖို႔ ခ်ိန္းထားတာ ငါ စီနီယာ့ ေယာကၡမရဲ႕ စ်ာပနကို သြားနိုင္မွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။
မင္းငါ့ကိုယ္စား သြားေပး။
အျပန္တစ္ခါတည္း ႐ုံးဆင္းလိုက္ေတာ့။
ငါ့သူငယ္ခ်င္းႀကီး ညေတြ ဆက္တိုက္ပဲမလား"
က်ိဳးခ်န္ရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို သေဘာတူလို႔ ေရွာင္းက်န့္ စ်ာပန အခမ္းအနားကို အရင္သြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
အခ်ိန္ေတြလိုေသးတာပဲ။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေရွာင္းက်န့္ဟာ လ်ိဳ႕ဝွက္ျခင္းတံခါးခ်ပ္ကို တြန္းဖြင့္လိုက္ဖို႔ သိပ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သလို
အာဏာစက္ျပင္းမည့္ ဝမ္ရိေပၚဆိုသည့္ ေကာင္ငယ္ေလး၏ အသြင္အျပင္ကိုလည္း တိတ္တဆိတ္ စိတ္ကူးပုံေဖာ္ၾကည္ေနမိခဲ့သည္။
'သူဟာ က်ားရဲတစ္ေကာင္လို ခြၽန္ျမျမ လက္သည္းေတြ ထုတ္လို႔ ရန္လိုစြာျပဳမူမည္လား။
ေႁမြတစ္ေကာင္လို မ်က္ဝန္းေတြကို ညွို႔လို႔ ႐ုပ္နာမ္ကို ၿပိဳေစမလား'
"ခင္မ်ား အဲ့လိုမ်ိဳး သနားသလို အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ၾကည့္ေနမယ္ ဆိုရင္ ခင္မ်ား မ်က္လုံးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေဖာက္ပစ္လိုက္မယ္။"
ၾသရွရွ အသံေလး နားစည္ကို ပုတ္ခတ္၍ ဦးႏွောက္အတြင္းရွိ အာ႐ုံေၾကာမ်ားဆီသို႔ ျဖန့္က်က္လာတဲ့အခါ ေရွာင္းက်န့္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ အူလွိုက္သည္းလွိုက္ ရယ္ေမာမိသည္။
လက္သည္းမရွိတဲ့ ေၾကာင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္က ရန္ဖက္ကို ကုတ္ျခစ္ပစ္ဖို႔ တာဆူေနသကဲ့သို႔ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ ရယ္သံေၾကာင့္
ေကာင္ငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာႏုနယ္နယ္ဟာ ပိုလို႔ ရဲဗေလာင္းခတ္လာသည္။
ကားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ေျခလွမ္းေတြဟာ စ်ာပန က်င္းပါ့မယ့္ အေဆာက္အအုံအတြင္းသို႔ ဦးတည္ေပမယ့္ ဆည္းဆာေရာင္ျခည္ ကို မ်က္ႏွာမူလို႔ ျပာလြင္လြင္တိမ္စိုင္ေလး ေမ်ာသလို ခမ္းနားသည့္ အလွတရားေလးထံ အၾကည့္ေရာက္ေတာ့
မိေတာ့ ေငးေမာၾကည့္ဖို႔ ဝတၱရားေလး ကပ္ပါလာသည္။
နီးကပ္လာေလ ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ ရွိုက္သံနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြဟာ ပိုပီျပင္လာေလလို႔ ေရွာင္းက်န့္ က႐ုဏာသက္စြာ ကူညီမိေၾကာင္းမွန္ေပမယ့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ တုန့္ျပန္မႈမ်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္မွာလည္း အမွန္ေပ။
"သနားသလို အၾကည့္မခံခ်င္ရင္ ဘာအလုပ္ခံခ်င္လည္း ငန္းရိုင္းေလးရဲ႕ "
တစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္း ျပန္ေျပာလိုက္ရမွ စိတ္သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိသည့္ ေရွ႕ေနဝသီေၾကာင့္သာ ျပန္ေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ေရွာင္းက်န့္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိ စကား၏ အသြားအလာကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားယူရသည္။
သို႔ေပမယ့္ ပိုလို႔ ရႉးရႉးရွားရွားျဖစ္လာသည့္ ပုံရိပ္ေလးေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ေတာ့ အၿပဳံးမပ်က္။
ေနျခည္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္မွာ တဖ်က္ဖ်က္လတ္ေအာင္ ကေန႐ုံနဲ႕ပဲ ဒီမ်က္ရည္ဗလပြနဲ႕ကေလးကို နတ္ဘုရားလိုဝမ္ရိေပၚပါလို႔ ဆိုမိရင္ ေရွာင္းက်န့္ ရယ္သံေတြက ပိုၿမိဳင္ေနဦးမွာ။
"သခင္ေလး!!
အဆင္ေျပရဲ႕လား ဘယ္နားထိခိုက္သြားေသးလည္း"
ရိေပၚ ရွိရာသို႔ အေျပးေရာက္လာသည့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ေသြးစို႔လို႔ေပပြေနေသာ ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကို ၾကည့္ရင္ ရင္တမမျဖင့္ အေမးထုတ္သည္။
သက္ဆိုင္ရာ လူလည္းေရာက္လာၿပီမလို႔ ဒီထက္ကူညီစရာမလိုေတာ့တဲ့အခါ ေရွာင္းက်န့္ အရယ္ရပ္ကာ အသာထလို႔ မိမိ အလုပ္ဆက္လုပ္ရန္အတြက္သာ ေရွာင္ထြက္လာသည္။
"ဒီကလူေလး!!
ေက်းဇူးပါကြယ္။
သခင္ေလးကို ကူညီေပးလို႔ "
ေနာက္ပါးဆီမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေက်းဇူးတင္စကားေၾကာင့္ ေက်ာခိုင္းထားရာမွ ျပန္လွည္လို႔ ေရွာင္းက်န့္ အဆင္ေျပေၾကာင္း ဆိုဖို႔ဟန္ ျပင္လိုက္ေပမယ့္ အစ္ရွရွအသံက ၾကားမွ ျဖတ္ေတာက္လို႔ ဆိုလာတာမလို႔ အခြင့္မသာလိုက္။
"ဘာလို႔ ေက်းဇူးတင္ေနရတာလည္း သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွောက္ယွက္ေနတာ၊"
ေျခမတြင္ စည္းႏွောင္ထားလက္စ လက္ကိုင္ပုဝါငယ္ကိုမွ အားမနာ အႏွောက္အယွက္တစ္ခုလို႔ ဆိုလာတဲ့အခါ ေကာင္ငယ္ေလးဟာ တြဲေခၚထားသည့္ ဦးေလးႀကီးက ေရွာင္းက်န့္အား အားနာဟန္ျဖင့္ၾကည့္လာသည္။
ေရွာင္းက်န့္ ေျခလွမ္းေတြကို အေနာက္သို႔ ျပန္ရစ္လို႔ အေၾကာင္းအရင္းမရွိ ရန္လိုေနေသာ ထိုေကာင္ငယ္ အေပၚသို႔ တန္ျပန္မႈတစ္ခ်ိဳ႕ သက္ေရာက္ေစလိုက္သည္။
"အႏွောက္အယွက္ ။
မင္းဘာကို ၾကည့္ၿပီး အဲ့လို ယူဆလိုက္တာလည္း မသိေပမယ့္ အမွန္တရားကို မင္းလိုသလို ေျပာင္းလဲပစ္လို႔မရဘူး။
ဘယ္လိုပဲ သူစိမ္းေျပာေျပာ ကူညီခဲ့တာကို မင္းက လက္မခံနိုင္ရတာလည္း။
ကိုယ္ ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
မင္းအေတြးေတြမွားေနမွာစိုးလို႔"
ေရွာင္းက်န့္ဘက္က ေလသံေျပေျပဟာ အဆုံးသတ္သြားတဲ့အခါတစ္ဖက္ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ ႏွင္းဆီေသြးေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဟာ ပြင့္အံသြားရေပမယ့္ စကားလုံးတို႔မထြက္က်လာေသးေပ။
စူးရဲလာတဲ မ်က္သားကမ္းစပ္ေတြမွာ ေထြျပားျခင္းတို႔ ေသာင္တင္လာၿပီး ေအးစက္တည္တင္းသြားတဲ့ မ်က္ႏွာထားဟာ မညာစတမ္း ဝန္ခံရလွ်င္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား ထနိုင္စြမ္းပါသည္။
ဇဝိန္ခ်ဳပ္ပစ္ဖို႔ ေသြးဆူထက္သန္ေနတဲ့ ဓါးသြားတစ္လက္လိုအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတြင္ဖတ္ရႈစရာ အရိပ္အကဲအားလုံးကို သိုသိပ္ပစ္လိုက္သည့္အခါ ေနာင္တရစရာကိစၥမ်ိဳး မျပဳလိုသည့္ ေရွာင္းက်န္ကပဲ တစ္ထစ္ေလွ်ာ့လို႔ ေျခလွမ္းေတြကို ျပန္ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။
အခ်ိန္ေတြလည္း လင့္ကုန္ၿပီ။
သူဆက္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးသည္ပဲ။
မထိသင့္တာကို သြားထိၿပီး ေရွာင္းက်န့္ နစ္နစ္နာနာေတြ မျဖစ္လိုဘူး။
"ဘယ္သူက အကူအညီေတာင္းလို႔လဲ။
အဆုံးထိေတာင့္ခံၿပီး ျပန္ထမွာကို ဘယ္သူက ကူညီေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလို႔လဲ။
ငါ့ဘာသာငါ လုပ္နိုင္ေနတဲ့ဟာကို"
အသံတို႔ဟာ တုန္ရင္ေနသည္။
မာနတရားကို ျပည္ဖုံးကာခ်ထားေပမယ့္ ေနာက္ခံကားခ်ပ္ ဝမ္းနည္းျခင္းတို႔ဟာ မေသမသပ္စြာ ေပၚလြင္လွစ္ဟေနသည္။
ညွိုးႏြမ္းသိမ္ငယ္ျခင္းေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူလို႔ ဘဝေတြကို ခ်နင္းလိုက္မွာကို ဝမ္ရိေပၚက သိပ္ေၾကာက္ပါသည္။
တုန္ရင္ေနတဲ့ အသံငယ္ေလးက ရင္အုံကို အဆိပ္တစ္စင္းလို ျပန့္ႏွံ႕သြားေပမယ့္ ေရွာင္းက်န့္ ေနာက္ျပန္လွည္မၾကည့္မိေတာ့ဘူး။
အလုပ္ေတြေနာက္က်ေနၿပီလို႔ မိမိကိုယ္ကိုကိုယ္ ဗန္းျပမိလို႔ စကၠဴ ျဖဴျဖဴတြင္ မွင္စက္တို႔ ေမွာက္သြန္ ခ်မိသလို ညစ္ႏြမ္းသြားရသည့္ စိတ္အစုံကိုလည္း ဥပကၡာ ျပဳရန္ မစြမ္းသာပဲ။
'ရက္စက္မႈေတြ ရစ္သိုင္းေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ သနားၾကင္နာတတ္ဖို႔ မသင္ယူမိေစနဲ႕။
တစ္စစီေခ်မြလိုက္မယ့္ ဝတၳဳဟာ မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားျဖစ္ၿပီး နလံမထူနိုင္ေအာင္ ပ်က္သုဥ္းသြားရမွာ မင္းစိတ္ဝိဥာဥ္ေတြပဲ။'
~~~~~~~~~~~~~
ျပန္လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ပုံမွန္ထက္ပို တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သခင္ေလးေၾကာင့္ ကားေခါင္းခန္းက အိမ္ေတာ္ထိန္းမင္ဟာ ေနာက္လွည့္တၾကည့္ၾကည့္။
သာမန္ဆို အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနခ်ိန္တြင္ သခင္ေလးက သူ၏ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မသန္မာေသးေသာ တစ္ဖက္ျခမ္းကို အတင္းအက်ပ္ ကြယ္ဖုံးထားတာမ်ိဳးမလုပ္ပဲ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနရင္း မ်က္လုံးေလးေတြကို မွိတ္ခ်လိဳ႕ ေမွးစက္တတ္သလို၊
စိတ္မၾကည္လင္တဲ့အခါ မုန့္ေတြ အမ်ားႀကီးစားလို႔ ေျဖရွင္းတတ္ပါသည္။
"သခင္ေလး ႀကိဳက္တဲ့ လက္ေခါက္ဆြဲဆိုင္က အခုထိဖြင့္ေနေသးတာပဲ။
လမ္းလည္း သင့္တာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔..."
"အိမ္တန္းျပန္မယ္!!"
လက္ယာဘက္သို႔ အခ်က္ျပလက္စ မီးကို ျပန္ပိတ္လို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ေမာင္းလာသည့္ ကားေလးအတြင္း ဝမ္ရိေပၚ၏ မသက္ရႉသံေတြဟာ ပိုျပင္းထန္လာသည္။
သတိေပးခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမရွိပဲ တလိပ္လိပ္တက္လာသည့္ မီးခိုရင့္ေရာင္ တိမ္စင္မိုးသားတို႔ေၾကာင့္ အေမွာင္ထုႏွင့္ ထိေတြ႕လိုက္ရသည့္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဟာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္လာၾကသည္။
လမ္းသြားလမ္းလာေတြဟာ ေျခလွမ္းေတြကို သြက္သြက္ လွမ္းလာၾကသလို တခ်ိဳ႕ေတြဟာ မၿပိဳေသးတဲ့မိုးကို အကာအကြယ္တစ္ခုေအာက္တြင္ ခိုႏွင့္ေနၿပီ။
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက အဲရားကြန္းကို ေလွ်ာ့လို႔ ေရဒီယိုမွ အေရးေပၚ မိုးေလဝသ ေၾကညာခ်က္ကို အသံက်ယ္လိုက္သည္။
"ေတာ္ေသးတယ္။
ဥကၠဠႀကီးကို ေသခ်ာပို႔ၿပီးခဲ့ၿပီးမွ မိုး႐ြာလို႔ "
ေဘးရွိ အရိုးျပာအိုကို လက္အိုအိုျဖင့္ အသာပြတ္သပ္လို႔ ခပ္ေဆြးေဆြး ဆိုလာသည့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးစကားေၾကာင့္ လွိုက္လို႔တက္လာသည့္ ဝမ္းနည္းပႈေဆြးမႈကို ခဲခဲယဥ္းယဥ္းမ်ိဳးသိပ္ထားရတဲ့ ရိေပၚက မတက္နိုင္စြမ္းစြာ မ်က္ရည္တို႔ ပါးျပင္ေပၚသို႔ ျဖတ္စီးခြင့္ျပဳရသည္။
"ဒါကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဥကၠဠႀကီး ေမြးရပ္ေျမမွာပဲ ျပန္ေမ်ာၾကမလား"
"ပါးပါး အရိုးျပာေတြကို မေမ်ာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာပဲ သိမ္းထားမွာပါ"
အပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္းမ်က္ႏွာနဲ႕ ရိေပၚအား အလန့္တၾကားလွည့္ၾကည့္လာတဲ့ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ပါးစပ္မွလည္း ရိေပၚ၏ အစီအစဥ္ကို ျပင္းထန္စြာ ကန့္ကြတ္သည္။
"အဲ့လို လုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
ဥကၠဠႀကီးရဲ႕ အရိုးျပာကို သခင္ေလး သိမ္းထားလို႔မရဘူး။
သူ႕ကို သခင္ေလးက မလြတ္လပ္ေစခ်င္ဘူးလား"
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရဲ႕ လြန္လြန္ကဲကဲ မူမမွန္တဲ့ တုံ႕ျပန္မႈမွာ ရိေပၚဟာ စိတ္မတင္မက်မႈေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ကိုသာ က်ိဳးေက်လွမတတ္ က်ဳံ႕လိုက္မိသည္။
မ်က္မွန္ေအာက္က ႀကီးရင့္လာသည့္ အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္ တိမ္အခ်ိဳ႕ ဖုံးလႊမ္းေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ရိေပၚ အရင္ကလို မဖတ္တတ္ေတာ့ဘူး။
"ကြၽန္ေတာ့္ အေဖ ကိစၥမလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ပါ့မယ္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းမင္ရဲ႕တာဝန္က ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းတာ လုပ္ဖို႔ပဲ။"
မိုးသံေတြက ပိုက်ယ္လာသည္။
ေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္သြားသည့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာရိပ္ကို ရိေပၚ မျမင္ရေတာ့ဘူး။
ေျခက်င္းဝတ္မွာ သံႀကိဳးနဲ႕ႏွောင္ခံရလို တင္းက်ပ္စို႔နစ္ေနတာ ျပတင္ေပါက္ကို လာရိုက္ခတ္ေနတဲ့ မိုးစက္တို႔ေၾကာင့္လား ဒါမွမဟုတ္ သူ႕သံသယေတြေၾကာင့္လား။
ၿခံတံခါးအား တြန္းဖြင့္လိုက္သည့္ ျမည္သံကို အၾကားအာ႐ုံက ၾကားသိလိုက္ရေပမယ့္ ရိေပၚ မ်က္လုံးေတြကို ေစ့မွိတ္ထားဆဲ။
ၿခံအတြင္းဝင္ေရာက္ သြားခဲ့ရင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ စင္ဝင္ေအာက္ကို ေရာက္ဖို႔ အေတာ္လွမ္းေသးတာေၾကာင့္ ရိေပၚ သိပ္အေလာမႀကီး။
"ေရာက္ပါၿပီ သခင္ေလး "
ကားတံခါးဖြင့္ကာ ဆိုလာသည့္ ေရွ႕ကလူကို တိုက္ကာ တြန္းဖယ္လို အိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီ ဆို႐ုံပဲ ေမႊးအီေနသည့္ lily ပန္းရနံ႕က ရိေပၚေဒါသကို ေလာင္စာျဖည့္လိုက္သလို။
"ပန္းအိုးကို ဘယ္သူ lily ပန္းထိုးထားတာလည္း ငါနဲ႕မတည့္တာ မသိဘူးလား!!!"
တစ္အိမ္လုံး ေနရာ အႏွံ႕မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ အလုပ္သမားမ်ားက ရိေပၚ ေအာ္သံေၾကာင့္ မ်က္စိေရွ႕သို႔တန္းစီလို႔ ရပ္လာၾကသည္။
"ငါက lily ပန္ရဲ႕ ဝတ္မႈန္နဲ႕ မတည့္မွန္း သိရဲ႕သားနဲ႕ ပန္းအိုးကို lily ပန္းထိုးထားတာ ငါ့ကို သပ္သပ္ ဒုကၡေပးခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား"
ျမည္သံတစ္စုံတစ္ရာမွ မျပဳရဲၾကသည့္ အလုပ္သမားတို႔ဟာ ေခါင္းကိုသာ ေျမႀကီးထဲ ဝင္မတတ္ငုံ႕လွ်ိလို႔ သက္ညွာေသာ ျပစ္ဒဏ္ ျဖစ္ဖို႔အတြက္သာ ဆုေတာင္းရသည္။
"ကြၽန္ ကြၽန္မ လုပ္လိုက္တာပါ သခင္ေလး ။
ဒီေန႕မွ အလုပ္စဝင္တာလို႔ မသိပဲ လုပ္လိုက္တာပါ"
ေအးစက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ သူမဆီသို႔ ေျခလွမ္းေတြ ဦးတာလာသည့္ သခင္ေလး ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ သူမလက္ဖ်ားေတြဟာ ေအးခဲလို႔ ဒူးေတြပါ တုန္ရင္ေနသည္။
"မင္းလုပ္တာလို႔ ဝန္ခံတာလား?
သေဘာက်တယ္။
မင္းရဲ႕ တာဝန္ယူရဲတဲ့ စိတ္ကို သေဘာက်တယ္။"
ျပန္လည္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာတဲ့ သခင္ေလး ဝမ္ရိေပၚ၏ ေလသံေၾကာင့္ အားလုံးဟာ လည္ပင္းတြင္ စြတ္ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကြင္းအား ျဖတ္ေတာက္ခံလိုက္ရသလို အသက္ရႉေခ်ာင္သြားရေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားေၾကာင့္ ထို မိန္းမပ်ိဳငယ္ေလးဟာ ထိုင္ရက္သား ျပဳတ္က်သြားသည္။
"ဒါေပမယ္ မင္းကို အလုပ္ထုတ္မွာ။
ငါက နည္းနည္းေလးေတာက္ တိမ္းေစာင္းတာ မႀကိဳက္လို႔ပဲ"
' ေလေပၚကို ပင့္တင္လို႔ ျမႇောက္လိုက္....
ဒီအထိအေတြ႕မွာ သူသာယာလာတဲ့အခါ အားကုန္သုံးလို႔ ရိုက္ခ်လိဳက္ရင္ အရွိန္ျပင္းျပင္း တစ္စစီေၾကမြလြယ္တယ္မလား။
နည္းနည္းေလးမွ သူ႕ကို စိတ္အႏွောက္အယွက္ မျဖစ္ေစနဲ႕ ။
နတ္ဘုရားလို အမ်က္ႀကီးရဲ႕ ဝမ္ရိေပၚက မင္းကို ေနာင္ဘဝေတြအထိ သက္ညွာေပးမွာမဟုတ္ဘူး'
"သူ႕ကို အလုပ္ထုတ္လိုက္!!!"
ထမင္းစားခန္းထဲကေန ဟိန္းေနေအာင္ ပ်ံ့ႏွံ႕လာသည့္ အသံေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္ထိန္ႀကီး ေလးပင္စြာ ေခါင္းကိုသာ ခါရမ္းေနမိသည္။
ငါးဟင္းထဲပါလာတဲ့ အရိုးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္တြင္ ၃ ႏွစ္ အလုပ္သက္တမ္းရွိေနသည့္ စားဖိုမႉးႀကီးကို အလုပ္ထုတ္ရေပေတာ့မယ္။
"သူ႕ကို အလုပ္ထုတ္!!!"
ညနက္ေနသည္အထိ ေပါက္ကြဲပုံခ်စရာ အျပစ္ရွာေနသည့္ သခင္ေလးရဲ႕ ႀကိမ္းေမာင္းေအာ္ ဟစ္သံေတြက မိုးသံေတြကို ထိုးေဖာက္လို႔ မရပ္တန့္နိုင္ေသး။
"သခင္ေလး...."
"သူ႕ကို အလုပ္ထုတ္ဆို "
အိပ္ရာခင္း အေရာင္မွားတာေၾကာင့္ အလုပ္ထုတ္ခံရသည့္ ေကာင္မေလးက တရႈံ႕ရႈံ႕ ငိုေႂကြးလို႔ေနသည္။
ဝမ္ရိေပၚ၏ ေဒါသကို သိႏွင့္ေနၿပီးသား အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကပဲ သုံးလစာႀကိဳေပးလို႔ အလုပ္သမားမေလးကို ေဖ်ာင္းဖ်ကာထုတ္လိုက္ရသည္။
ေဒါသကို ေရွ႕တန္းတင္လို႔ ထင္ရာဆိုင္းေနသည့္ သခင္ေလးေၾကာင့္ အားလုံဟာ စိတ္ပင္ပန္းေနရေပမယ့္ ဒီသန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည့္ ကေလးငယ္လိုေကာင္ေလး၏ ၿပိဳလဲေနမယ့္ ဒဏ္ရာေတြကို သိေနတာမလို႔ စိတ္မေကာင္း႐ုံသာ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"သ သခင္ေလး "
ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးက အိမ္ေတာ္အတြင္းသို႔ ဝ႐ုန္းသုန္းကာ ဝင္လာၿပီးေနာက္မွာ တစ္ေရးနိုး ေရဆင္းေသာက္သည့္ ရိေပၚႏွင့္ တည့္တည့္တိုးသည္။
ေဆာက္တည္ရာမရသည့္ ထိုဦးေလးႀကီး၏ အမူအရာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ ရိေပၚကို အသံကို ျမႇင့္လို ျမန္ျမန္ေျပာဖို႔ တိုက္တြန္းရသည္။
"သခင္ေလး ၿခံေရွ႕မွာ ကားတစ္စီး
တံခါး ဖြင့္ေပးဖို႔ အတင္းေျပာေနတယ္"
ေမာဟိုက္ေနလို႔ အနိမ့္ အျမင့္ အျဖတ္အေတာက္ မမွန္တဲ့ စကားသံ အဆုံးမွာ ရိေပၚဟာ ေထာင္းခနဲ ေဒါသထြက္သည္။
"ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္က ကားလဲကြာ။
ဖြင့္မေနနဲ႕ ထားလိုက္"
ခလုတ္တပ္ဆင္ထားတဲ့ ၿခံတံခါးဟာ ဘယ္သူ႕ ပေရာဂျဖင့္ ပြင့္လွစ္သြားသဘ္ မသိေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕နားက ၾကားလိုက္ရသည့္ ကားသံ တဝီဝီနဲ႕အတူ လူေခၚဘဲလ္ တစ္ခနခ်င္း ေအာ္ျမည္လာသည္။
"Mr. Wang yibo အထဲကေန တံခါးဖြင့္ေပးပါဗ်။
ကြၽန္ေတာ္တို႔က psychiatric hospital ကပါ။
အေၾကာင္းၾကားခ်က္တစ္ခု လက္ခံရရွိထားလို႔ လာခဲ့တာပါ။"
ဦးေခါင္းဟာ ထုထည္ႀကီးမားတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုႏွင့္ တိုက္မိသြားသလို။
စိတ္နဲ႕ ကိုယ္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားတဲ့ စိတ္ဝိဥာဥ္ေတြကို မဖမ္းဆုပ္နိုင္ျပန္ဘူး။
သနားစရာလူတစ္ေယာက္လို ေျမျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိဳ႕ ငိုေႂကြးျခင္မျပဳမိေစဖို႔ တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ့ လက္သည္းစေတြဟာ လက္ဖဝါးႏုႏုထဲ နစ္ဝင္သြားတဲ့အထိ။
"ဟား ဟား psychiatric hospital!! ။
ဒီလူ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ မသိဘူး။
ၿခံထဲကေန ဆြဲထုတ္သြားလိုက္စမ္း!!"
ရိေပၚ အမိန့္ေၾကာင့္ ၿခံေစာင့္ ဦးေလးႀကီးက အိမ္ျပင္သို႔ ေျပးထြက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေခၚထားတာပါ"
အခန္းထဲက ထြက္လာကာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိုလာသည့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးေၾကာင့္ ရိေပၚ ႏွလုံးေတြ ရပ္လုမတတ္။
"အိမ္ေတာ္ထိန္းမင္"
"တရား႐ုံးက အမႈကို ဆိုင္းငံ့ထားဖို႔ဆိုရင္ သခင္ေလးက အဲ့လို လုပ္မွ ျဖစ္မွာ မလို႔ပါ"
"တရား႐ုံးက ဘယ္လို ဆိုင္းငံလိုက္ရတာမလို႔ ငါ အ႐ူးေဆး႐ုံကို သြားရမွာလဲ။
ဘာလို႔လဲ!!!"
"စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈနဲ႕ပါ။
ကြၽန္ေတာ္က အဲ့လို လုပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုလိုက္တာ"
ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ရိေပၚဟာ ၾကမ္ျပင္ေပၚသို႔ ၿပိဳလဲစြာထိုင္ခ်လိဳက္မိပါသည္။
မွန္ေနတာပဲ။
ဘဲေလးအကက်င့္ေနတုန္းက သူမတို႔ေျပာတာ မွန္းေနတာပဲ။
ရိေပၚကသာ သူ႕ကိုယ္သူ ဘယ္ေလာက္ထိ အစိတ္စိတ္လဲကြဲေနၿပီလဲ မသိခဲ့တာ။
ေကာက္စရာမရွိေတာ့တဲ့ သူ႕အေျခအေနကို သူတစ္ေယာက္ပဲ မသိခဲ့တာ။
"စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈ ဟားဟားဟား"
ေျခာက္ကပ္စြာ ရယ္လာတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္ အိမ္ထဲေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္သည့္ psychiatric hospital က လူေတြဟာ ရိေပၚ အေျခအေနကို အတည္ျပဳလိုက္ပုံပင္။
အနားသို႔ တိုးကပ္လာၿပီး ရိေပၚလက္ေမာင္း ႏွစ္ဖက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လာၾကသည္။
"သူ႕ကို ေခၚသြားလိုက္ပါ"
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရဲ႕ စိတ္မခ်မ္းေျမ့သလို တိုက္တြန္းသံမွာ ရိေပၚရဲ႕ ေဒါသတႀကီးတြန္းကန္မႈေၾကာင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ လူသားႏွစ္ေယာက္မွာ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားရသည္။
ရိေပၚရဲ႕ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနသည့္ ေျခတံေတြကို အားျပဳလို႔ ႏွစ္ဆင့္ ကန္ခ်က္ေတြမွာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြဟာ ေသြျဖင့္ ခ်င္းခ်င္းနီ၏။
"ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို လုပ္ရက္ရတာ?"
ေကာ္လံစကို ဆြဲေဆာင့္ကို ေၾကကြဲရိပ္သမ္းသည့္ ရိေပၚရဲ႕အေမးကို အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက မ်က္ရည္ေတြဝဲရင္း အေျဖေပးသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ေနသမွ်က သခင္ေလး အတြက္ပါ"
ေခါင္းစဥ္လွလွေလးေအာက္က မေကာင္းမႈေတြဟာ အရက္စက္ဆုံး ရာဇဝတ္မႈ ျဖစ္သလို
တစ္ခါ က်ဴးလြန္မိရင္ ဒုတိယေျမာက္ အတြက္ အခြင့္အေရးပဲ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
လွ်ပ္စစ္မီးရဲ႕ အကူအညီကို တစ္စက္မွ မယူထားတဲ့ အခန္းငယ္အတြင္း အေမွာင္ထုက အျပည့္အဝ ေနရာယူသည္။
မွန္ခ်ပ္မရွိတဲ့ ျပတင္းေပါက္ဟာ သံတိုင္တို႔ျဖင့္ ကာဆီးထားသည္ ဆႏၵရွိသလို ဖြင့္လွစ္လို႔လည္းမရ ေစ့ပိတ္လို႔လည္းမရ။
အခန္းေထာင့္က ကုတင္တစ္လုံးရယ္ စာပြဲငယ္တစ္လုံးရဲ ရိေပၚ ဝိုးတဝါး ျမင္ေနရသည္က ျပတင္ေပါက္သံတိုင္ေတြၾကားမွ ျဖားက်လာ လရိပ္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
တင္းခံစရာ အားအင္မရွိေတာ့သလို နံရံကို မွီခ်လိဳ႕ ႏြမ္းဖက္ဖက္ အရိပ္ငယ္ေလးရဲ႕ လေရာင္ေအာက္က မ်က္ႏွာမွာ မာေၾကာခက္ထန္လွသည္။
ေဖ်ာ့ေတာ့စြာ ေခြေခြေလးထိုင္ေနေပမယ့္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ေတာ့ ဒူးေထညက္ ၫြတ္တြားခ်င္စရာ အရွိန္အဝါတို႔ကိုသာ ကိန္းေအာင္းေစသည္။
အလြယ္တကူ မွတ္ခ်က္ျပဳရရင္ေတာ့ ဒီအေျခအေနအထိ ေရာက္ခဲ့တာေတာင္ မ်က္ႏွာေၾကာက တင္းေနဆဲ။
လြန္ခဲ့ေသာ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း သူအား ဒီအခန္း ထုတ္ေပးဖို႔ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ငယ္ေလးဟာ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိုသည့္ အသုံးအႏႈန္းမ်ိဳးကို ေရွာင္ကြင္းလို႔ ႀကိမ္းဝါးၿခိမ္းေျခာက္ေသာ နည္းလမ္းကိုသာ အသုံးျပဳခဲ့သည္။
"မင္းတို႔ေတြ မေသေသးခ်င္ဘူးဆိုရင္ ငါ့ကို ဒီက လႊတ္ေပးစမ္း"
"လႊတ္စမ္း ။ ငါ အျပင္ေရာက္ရင္ မင္းတို႔ကို တစ္စစီ လုပ္ပစ္မယ္"
အာေခါင္ေတြ ျခစ္ေအာ္လို႔ ပင္ပန္လာရသည့္ ရိေပၚက ေနာက္ဆုံးတြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်လိဳက္ဖို႔ကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ က်န္ေတာ့သည္။
တိုးသဲ့သဲ့ၾကားေနရသည့္ ေျခသံတို႔ေၾကာင့္ ရိေပၚ နားစြင့္ေနမိသည္။
ရပ္တန့္သြားသည့္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕အတူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ ရိေပၚ အခန္းေရွ႕တြင္ ရွိေနေၾကာင္း ရိပ္မိတဲ့အခါ ရိေပၚပါ အလိုလို မတ္တပ္ရပ္မိရက္သား။
လွစ္ဟသြားတဲ့ တံခါးခ်က္။
မ်က္ေစ့ေရွ႕ေတြ ရပ္ေနသည့္ လူကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ တြန္းတိုက္ပစ္လို႔ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပးလႊာလိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ ရိေပၚ အႀကံအစည္ေတြ ဘာေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္တာပါလိမ့္။
"ဘာလို႔ ခင္မ်ားလဲ?"
ႏႈတ္မွ ထြက္က်လာမွန္းေတာင္ မသိသာတဲ့ ရိေပၚရဲ႕ ေမးခြန္းကို ထိုလူက လ်စ္လ်ႉရွလို႔ အျပာစင္းက်ား ေဆး႐ုံဝတ္စုံေပၚသို႔ သူ၏ ကုတ္ အနက္အား လႊားတင္ေပးလာသည္။
"အင္း ဘာလို႔ထပ္ၿပီး မင္းပဲလဲ။
ငါလက္လွမ္းဖို႔ ရည္႐ြယ္တိုင္းမွာ ၿပိဳလဲေနသူက ဘာလို႔ မင္းပဲလဲ။"
Odette လို နာက်င္မႈေဆးပုလင္းငယ္ကို အသုံးျပဳလို႔ အေၾကာက္တရားေတြကို သုတ္သင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကည့္တယ္။
ဝမ္ရိေပၚ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ပုန္းပုန္း ကမ္းလက္တစ္စုံ လွမ္းလာတဲ့ ဒီလူ႕ေရွ႕ ဘာလို႔ အရာအားလုံးကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ေပ်ာ့ညံလိုက္ခ်င္တာပါလိမ့္။
ဝမ္ရိေပၚ မပီသာလိုက္တာ။
Last dace....
'ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မဆုံးရႈံးခ်င္ဘူးရယ္"
TBC ♡