''Vertel het me'' zeg ik zachtjes.
''Jong volwassen worden moet je he Sarah, ewa dat was ook zo bij mij. Mijn vader kwam al heel vroeg in de schulden, en dan heb ik het niet over kleine schulden maar echt grote bedragen. Als jongen moest ik met mijn broer al heel jong voor geld zorgen. Ewa hoe moet je aan geld komen als je 16 bent en zo snel en veel mogelijk? Je begint in te breken, overvallen enzo, maarja. Alles is voorbij en je leert van je fouten''
''Hoezo ben je gestopt? Meeste jongens komen daar moeilijk uit..''
''Omdat ik mezelf kapot maakte voor mijn ouders. Tuurlijk dat is belangrijk.. Maar als je al 2 strafbladen hebt.. dan begin je langzaam wakker te worden. En uberhaupt het is zwart geld en elk levend wezen weet dat dat haram is..''
''Je hebt gelijk.. Ik ben wel blij hoe je nu bent, gewoon rustig enzo'' zeg ik.
Hij haalt zijn arm weg en wrijft zijn handen tegen elkaar aan.
''Kom, haal je Hawaii en we gaan terug naar boven'' zegt hij en staat op.
''Imaddine..''
Ik pak hem bij zijn arm en draai hem om.
''Het spijt me voor hoe ik tegen je heb gedaan. Ik weet echt niet hoe ik me moet gedragen soms wollah. Ik doe mijn best om niet lullig over te komen.. Maar soms weet ik niet hoe ik moet doen omdat ik mijn gevoelens totaal niet onder controle heb. Echt sorry''
''Is niet erg, begrijp je'' zegt hij kortaf.
Serieus? Ik zeg dit tegen hem en ik krijg dit als antwoord terug.
Wauw.
Ik zucht luidruchtig en loop dan maar achter hem aan.
''Maar even serieus, van wie is dat armbandje?'' vraagt hij als we in de lift stappen.
Ik voel dat er naar mij word gekeken, er zitten namelijk nog 3 andere jongens in de lift van Marokaanse afkomst.
''Van een vriendin Imaddine, echt niemand bijzonders'' zeg ik zachtjes.
Nog steeds voel ik de ogen prikken van de jongens.
De deuren van de lift gaan open en ik volg Imaddine naar onze hotelkamer.
Ik doe de deur achter me dicht en loop naar de woonkamer.
''Moet je ook?'' vraag ik aan Yassir.
''Neenee, we zijn op die Redbull'' zegt hij en neemt een grote slok.
Hij mag dan wel niet drinken, maar die RedBull is wel heel hoog bij hem.
''Ewa hebben jullie gedated?''
Yassir schiet in de lach en ik voel mijn wangen rood worden.
Ik kijk snel de andere kant op en zie Imaddine verlegen weg kijken.
''Was gewoon drinken halen, welke date?''
''Jaa weet ik, jij hebt Maryam toch?'' Yassir kijkt Imaddine uitdagend aan
''Is klaar man''
''Waarom? Ze was mooie meid'' vraagt Yassir
''Ik wil serieus zijn man, geen rotzooi wijf'' zegt hij en ploft op de bank.
''Ze is mooi herhaal ik, waarom is t klaar? vreemdgaan nigh?''
''Nee,ze heeft geen goed hart enzo'' zegt hij.
''Ewaa saffi'' zegt Yassir lachend.
Hij is duidelijk weer de oude.
Die RedBull maakt hem helemaal wous.
''Kom eens mee naar the kitchen'' zegt Yassir lachend na een tijdje.
Ik volg hem naar de keuken en hij gaat voor me staan.
''Wat vind je van Imaddine?''
''Huh?''
Ik kijk hem vragend aan, serieus?
''Aangezien je perse wilt dat hij met je meegaat Hawaii halen, bedoel maar. Je had ook mijn kunnen vragen, wesh vind je hem leuk ofzo?''
Geschrokken kijk ik hem aan.
''Nee.. Hoezo?''
''Je moet het zeggen hoor, kijk ik ken hem. Ik weet dat hij een goede jongen is en je nooit pijn zal doen. Je kan me gewoon alles vertellen"
Plotseling schiet me iets dan te binnen.
"Begin jij dan maar eens met vertellen wat je hebt gedaan"
Ik zie zijn ogen groter worden en hij schiet dan in de lach.
"Doe normaal, waarom van onderwerp veranderen. Do you like him?"
Die uitdagende blik, ik hou van die blik.
Ik schiet in de lach en sla hem dan op zijn arm.
"Kom we gaan terug. Zometeen denkt hij nog wat doen die"
Ik loop achter hem aan naar de woonkamer en plof naast hem op de bank.
Souhaila is zo weer hier he, je gaat samen met haar je kleren ophalen en tegen papa zeggen wat je wilt.
"Wat?" Vraag ik geschrokken.
Ik durf dat niet.. Ik hoefde hem nooit meer te zien.
Ik ben bang dat ik wat ergs tegen hem zal zeggen en hem daardoor pijn zal doen.
"Moet ik met je mee?" Hoor ik Imaddine vragen.
Ik kijk hem aan en zie dat hij echt serieus is.
Hij vraagt het niet omdat hij gewoon belangrijk wilt doen.
"Yassir wil jij ook mee? Alsjeblieft.. Kunnen we samen praten"
"Jij bent niet barkie. Voel eens aan je voorhoofd denk je dat nu omdat ik er niet over praat dat ik het ben vergeten? Het zit op mijn netvlies gebrand vriend."
Hij neemt een diepe hijs van zijn shishapen en blaast die dan in de lucht uit.
Ik trek dat ding uit zijn handen en stop hem in mijn zak.
"Hij is jou vader Yassir. Hij heeft ons samen groot gebracht."
"Denk eens na Yassir... Je hebt dat bedrijf doorgegeven toch? Noem je dat geen naaien? Misschien krijgt hij de schuld als die jongens onze achternaam noemen en dan raakt hij zijn baan kwijt"
"Weetje nog wat ik zei of niet? Ik Zeist geen enkel excuus goed genoeg is om mijn moeder te naaien. Die moet je snappen. Mag ik nu mijn pen terug? Wollah ik ga nergens heen. De eerste en de laatste keer wanneer ik hem zal zien is wanneer ik mijn spullen ophaal en alleen ga wonen."
"Yassir en ik.. Ik ben nog niet 18 he.."
"Jij blijft bij mij. Zonder jou ga ik nergens heen" hij loopt naar me toe en geeft me een kus op mijn voorhoofd.
"Waar blijft zij?" Ik zie Yassir vragend Imaddine's kant opkijken.
"Ze kwam net net net deze kant op" zegt hij.
Samen met Yassir neem ik weer plaats op de bank.
De boys hebben het over van alles en nog wat en ik kijk droog voor me uit.
Wat zou Safouane aan het doen zijn?
En Inaya?
En papa...
Ik loop naar mijn kamer toe en plof op mijn bed.
Voor Safouane moet ik nog een cadeautje in elkaar fixen..
Ik check mijn banksaldo en zie dat mijn vader €200,- heeft gestort..
Wauw.. Hij is ons niet vergeten..
Terwijl wij zo negatief over hem praten..
Wat moet je nou voor een jongen kopen als cadeau?
Pff.. Dit is zo moeilijk.
Ik zet mijn telefoon uit en net wanneer ik op wil staan hoor ik iemand op de deur kloppen.
De bel gaat en er word ondertussen keihard op de deur geklopt.
Geschrokken loop ik naar de woonkamer toe en zie Imaddine en Yassir geschrokken naar elkaar kijken.
"Wie.."
Yassir loopt op me af en houd zijn hand voor mijn mond.
Oh nee..
Alsjeblieft.. Zeg dat dit niet waar is!
"Yassir! We weten dat je hier zit. Azem (doe open) er is dan niks aan de hand!"
Een onbekende stem.
"Bescherm jou zusje asahbi! Wat doe je?! Neem haar ee naar die kamer!" Zegt Imaddine boos.
Yassir neemt me mee naar mijn kamer, gebaard dat ik moet gaan liggen onder het bed en trekt mijn dekbed ver tot de vloer.
Het is helemaal donker en ik tril helemaal.
"Geen woord, hou je hand voor je mond voor adem" fluistert hij.
"DOE DIE KANKER DEUR OPEN!" klinkt het harder en er word dit keer tegen de deur aan getrapt.
De tranen stromen over mijn wangen en ik begin het steeds en steeds warmer te krijgen.
~ Ik gun jullie een extra stuk. Anders was ik nu al gestopt hihi ~
Ik hoor dat de deur open gaat.
"Tering!" Hoor ik Yassir vloeken en ik hoor een keiharde bonk.
Mijn arme broer.. Wat moeten ze nu weer van hem?!
Ik hoor ze onderling met elkaar fluisteren en praten.
"Anders weetje wie er word gepakt he. Dus zid. Voor ons." Is het laatste wat ik hoor.
De deur word hard dichtgeslagen en het blijft even stil.
Ik stik bijna door de warme en door mijn tranen.
"Sarah.. Kom!" Hoor ik Imaddine fluisteren.
Ik zie een hand en een klein steepje licht.
Zijn hand pak ik vast en wanneer ik weer licht zie hap ik naar lucht.
"Wat is er met Yassir?!"
"Haal eerst rustig adem.. het komt goed.."
"NIKS KOMT GOED WAT IS ER MET YASSIR WAAR IS HIJ?!" Schreeuw ik huilend.
"Yassir heeft een opdracht gekregen die hij voor de laatste keer moet uitvoeren Sarah.. Hij is morgen weer terug.."
Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en mijn ogen beginnen te vullen met tranen.
Ik dacht dat alles voorbij was.
Hij dacht dat alles voorbij was!
Iedereen dacht dat alles voorbij was!
"Ze zullen hem nooit mer rust laten he..." vraag ik met een trillende stem.
En aan die blik die hij me geeft..
Die zegt genoeg..