Efimia Silveria
"Young Lady..." napatigil ako. Is it really her? Hindi ba ako niloloko ng mga mata ko?
"Elisse... ikaw ba talaga 'yan? Bakit parang bugbog sarado ka, ah?" She's not wearing her maid uniform and her upper body is covered with bandage. Pinatungan niya lang ito nang mahabang kulay itim na tela na nagsilbing jacket niya.
Okay... paano niya nakayang pumunta rito? Nakakahiya kayang lumabas para sa isang noble na ganiyan lang ang suot. She didn't even hesitate to hug me which made me cringe kasi ako ang nasasaktan para sa kaniya.
"Y-young Lady, I'm glad that you're safe. I'm glad that I found you h-here." maingat naman akong humiwalay sa kaniya dahil mukhang masakit ang katawan niya. What happened to her by the way?
"Look... ikaw ang nawawala at hindi ako. I've been waiting for you but you didn't came. Hindi mo ba alam na muntik na akong mamatay because the duchess attempted to poison me? The knight even said that you made the poisoned food for me," napanganga naman siya at napatakip ng bibig dahil sa pagkagulat niya.
What? She doesn't know it? Looks like hindi nila sinabi sa kaniya tapos ngayong gabi lang siya nagpunta rito e kaninang umaga pa ako nagtago.
"T-they did? But, Young Lady after the day you got the Winter Curse, ipinadala nila ang kapatid ko sa Imperial Palace at nilatigo ako nang tatlumpung beses. Nagpapagaling po ako sa aming silid nang marinig ko sa mga maid kanina na nawawala po kayo. I'm sorry for causing you trouble and for being not a responsible maid to you, Young Lady." she bowed.
Gosh, this woman is so soft and loyal to the point that she's blaming herself. Look at her, she's definitely in pain. Kahit may healing powers siya ay hindi niya pwedeng pagalingin ang sarili niya gamit ito which is the downside of her ability.
"Well... I thank you for worrying about me but you don't need to blame yourself, Elisse. Luckily, you came on time before we leave the mansion." nanlaki ang mga mata niya.
"You're leaving? Why? Young Lady, you can't survive outside of this mansion. Please, I beg you... have mercy on yourself." Lumuhod siya sa harapan ko kaya napairap ako. I find it corny although she's just concerned for me. Why am I so heartless?
"I know but I'm just simply escaping from death, okay? And it's better for me to leave rather than staying in this cruel and stupid family!" Napatitig siya sa akin na parang nagtataka. "Didn't you know? The duchess ordered the captain of the first squadron to kill me. Nakikita mo ba itong mga bakas ng sapatos? It's clearly telling me that they've searched my chamber." napatingin naman siya sa sahig.
"Master, we have to go right now. Sooner, darami ang mga knight na magbabantay sa second floor." tumango ako nang tumagos sa pinto ang ulo ni Anashin. Kung hindi ko siya kilala ay baka nagsisigaw na ako rito.
"Well, I have question to you... do you want to come with me, Elisse? We'll escape this mansion together."
"B-but... Young Lady, If I leave... my family would be at risk. Madadamay sila sa biglaan mong pagkawala dahil magiging katanungan ito kapag nawala rin ako kasama mo. I hope you understand, Young Lady." hay, she don't need to explain. Naiintindihan ko naman ang point niya.
"Okay." wala namang problema sa akin, e. I don't need her anyway since I'm starting my new life. Although, it's a pity since she's a healer.
Naglakad na ako at dahan-dahang binuksan ang pinto para sundan si Anashin.
"I-I... I'll resign first before going with you, Young Lady. Mag-iistay muna ako rito nang isang buwan para hindi po maghinala ang Teveon."
"No need, Elisse. You don't have to follow me because after this... I have no connection with you. Hindi na kasi ako parte ng pamilyang ito. I want to start a new life saka pwede ka naman mag-work sa Imperial Palace para masundan mo roon ang kapatid mo. Isa pa, wala akong maibabayad sa'yo kapalit ng pagninilbihan mo sa akin." tinalikuran ko na siya pero nagsalita siya ulit habang humihikbi.
"Y-young Lady, I vowed to myself that I'll protect you until I die. So, please... don't cast me away and let me follow you." napabuntong hininga ako.
"Sige, ikaw ang bahala." as if namang alam niya kung saan ako pupunta. Hindi niya ako mahahanap, noh.
We went downstairs at hindi naging mahirap iyon dahil kaunti ang mga knight na nagbabantay. Every time na may makikita kami ay pinapatulog sila ni Anashin na ang effect lang ay one minute kaya kailangan naming magmadali. Mabilis akong napatago sa malaking vase nang makitang may nagbabantay sa main door.
"Anashin, wala bang ibang daan? Mukhang maraming knight ang nagbabantay sa labas ng main door," bulong ko sa kaniya para hindi marinig ng mga knight.
"Meron po master pero naka-lock po ang back door,"
"Hindi mo ba pwede silang patulugin lahat?"
"I can't because I have already used 70 percent of my stored mana. Kapag pinatulog ko sila ay makakatulog din ako nang dalawang araw para maka-recover." napasimangot ako.
"Akala ko ba ay hindi mo na kailangan ng mana?" Napatingin siya sa akin kasabay nang pagtulo ng itim niyang laway.
"You are my master and at the same time you're my source of mana. Dahil wala kang ganoon ay kailangan kong gamitin ang stored mana ko."
Oh, right... muntik ko nang makalimutan na kapag nag-summon ang isang mage, kailangan nito ang mana creator nito. Sa madaling salita, ang mana na mayroon ang isang creature for example ay kinukuha nito sa naglikha sa kaniya. Since wala akong mana, iyong ibinigay lang ni ina ang ginagamit niya ngayon.
Tsk, wala pala siyang kwentang companion. Paano na lang kung kailangan ko ang tulong niya? Edi nganga ako? Umasa ba naman akong malakas siya kasi Anashin is half of my mother's magic. Oh, well... wala na akong magagawa kasi iyon ang rule na meron sa mundong ito.
"So what's our next plan?"
"Kailangan mong maging invisible, master. I'll use my remaining 20 percent mana so that you could last 10 minutes outside. Okay lang ba iyon, master?" nakahinga naman ako nang maluwag kasi akala ko hindi na kami makakaalis.
Tumango ako kaya itinapat niya ang buto niyang palad sa itaas ng ulo ko. Pagkatapos ay may itim na usok ang lumabas doon kaya napapikit ako at pinigil ang hininga. Aba, baka mabaho 'yun at mahilo pa ako rito.
"Master, hindi ka na nila makikita bast huwag ka lang magsasalita para hindi mawala ang spell. Tara na." Tumayo ako at kinakabahang naglakad papunta sa pinto. What if biglang mawala? How can I escape?
"Keep on searching!" Narinig kong sumisigaw ang first captain habang abala pa rin ang mga knight sa paghahanap sa akin. Siguro iniisip nilang nasa labas ako at natabunan na ng snow.
Matagumpay kaming nakalabas ng pinto na parang hangin lang sa harapan nila. Napakunot ang noo ko nang makita siyang naka-cross arms. What is Mr. Arvil doing here? Nasa labas din siya at nakamasid sa paligid.
Shit! Nakalimutan kong magsuot ng pang-winter clothes. Hala! Kailangan na namin magmadali baka masagap ko ulit 'yung Winter Curse.
Naglakad ako pero pinigilan ako ni Anashin. Napakunot noo naman ako.
"Makikita nila ang mga yapak mo kapag umapak ka sa nyebe." napatingin naman ako sa baba. Mabuti na lang at hindi pa ako nakakaapak sa nyebe. Tiningnan ko siya para ipihiwatig na ano nang gagawin namin ngayong na-trap na kami. Nauubusan na rin kami nang oras.
"We have no choice but to use the blue scroll." huh? Sinabihan niya akong kunin sa bag ko ang scroll na may asul na metal at buksan ito. Anashin instructed me to read it silently na madali ko namang nabasa dahil naiintindihan ko na ang language nila.
"I am calling you. Oh, spirit of the wind, Aria.
Please bless me your strength where I could explore the world freely.
Please bless me the power that I need to conquer my fear and spread my love to the sky.
Your name is Aria and I am one
of your follower who's seeking your aid."
Matapos kong basahin ay lumiwanag ang nakasulat sa scroll ng kulay asul tapos unti-unti itong naging particles na sumama sa ihip ng hangin. What did just happened?
Kumunot na naman ang noo ko nang uminit ang likod ko tapos nakarinig ako nang napupunit na tela. Paglingon ko ay mayroon na akong puting pakpak na unti-unting lumalaki. Sisigaw na sana ako nang bumuka ito at nagsimulang pumagaspas.
Natulala na lang ako dahil napakabilis ng pangyayari. Nasa kalangitan na ako ngayon habang lumilipad.
Halos maihi pa ako sa takot nang makitang napakataas nang nilipad ko. At ang nakakapagtaka pa ay kitang kita ko nang maayos ang mga knight na nagkakagulo dahil sa nilikhang tunog at hangin ng pakpak ko.
"You looked beautiful with wings, master." napatingin ako sa kanan at nakita si Anashin na nakalutang din katabi ko pero wala siyang pakpak.
"Ano'ng klaseng scroll ba ang ipinabasa mo sa akin? Why do I have wings?!" Oh shoot! Nakapagsalita ako.
"Don't worry they can't see you in this altitude. Para ka ng langgam sa mga mata nila plus gabi na ngayon. As for what you've asked, master, ang scroll na binasa mo ay dagdag kakayahan na hiniling mo sa spirit ng hangin. Meaning, you have now a permanent wings that you can use to fly." napanganga ako.
Gaano ba kalakas si Emilia? Para siyang may cheat code, ah. Sa pagkakaalam ko, mages are unable to seek assistance from the spirits dahil matagal na nilang pinutol ang koneksyon sa mga tao.
Hindi na ako nagtanong pa tungkol sa scrolls dahil hindi rin naman sasabihin sa akin ni Anashin ang ibang detalye. Ang mahalaga ay nakalaya na ako sa mga kamay ng Silveria. Wala nang magbabanta pa sa buhay ko. I am looking forward to my journey and new life with my uncle. Sana hindi na ako magkaroon pa ng problema sa bansang iyon at magkaroon din sana ako ng mga tunay na kaibigan na kakayanin ang ugali ko.
Elisse... sana hindi mo na ako hanapin pa dahil mayroon ka rin sariling buhay na dapat tahakin. Hindi ako ang tunay na Efimia na dating pinaglingkuran mo dahil sa pagkakataong ito... ako si Kathlin Mateo na mula sa Earth. This is my new life as the reincarnation of Efimia Silveria. Nangangako akong mananatili akong buhay hanggang sa dumating ang araw ng aking katapusan.
Anashin and I flew to the North at mabilis naman naming narating ang boundary ng Dukedom of Silveria sa tulong ng aming paglipad. Sa bawat pagaspas ng aking pakpak ay siyang unti-unting pagkalas ng mga tanikalang nakapulupot sa aking leeg, mga kamay, at paa. Nakahinga rin ako nang maluwag na hindi alintana kung nasaan kami. Parang nawala ang takot ko kanina sa paglipad dahil siguro ay masaya ako ngayon.
Sumigaw ako at itiniklop ang aking mga pakpak para pabulusok akong bumagsak pababa.
"Master!" Tumatawa akong binuksan ang mga pakpak ko at lumipad pataas para makasabay kay Anashin. "What? You got scared? Don't worry kasi kaya ko nang kontrolin ang mga pakpak ko. Hindi ko nga alam kung paano nangyari iyon, e. Basta ang alam ko para na silang parte ng katawan ko."
"Don't do that again, master. What if you lost control? I can't save you because I have only 10 percent mana right now. I can only touch you pero iyong ilipad ka? Hindi ko kaya." napairap ako sa dahil KJ siya. Hindi niya ba nakikita na masaya ako?
"Come on, Anashin. Huwag ka namang KJ diyan, noh! I'm not going to die and hurt myself here. I have a bright future ahead! Wala akong planong mamatay dahil nae-excite akong tumira kasama ang uncle ko." pahiga akong lumipad at umaktong nakahiga sa kama habang nasa ilalim ng ulo ko ang dalawang kamay ko.
This feels like I'm resting on clouds. Winter ngayon pero hindi ko gaanong nararamdam na malamig. Sakto lang siya para antukin ako.
"Master, tigilan mo na iyan. We have to find shelter for you baka dapuan ka na naman ng Winter Curse."
Napakamot na lang ako sa ulo. Naiinis ako na hindi dahil totoo naman ang sinasabi niya. Para siyang naging magulang ko sa ginagawa niya. Pasaway na ba ako niyan? Gusto ko kasi siyang suwayin at mag-enjoy, e.
-----
Baron Rolan Rozell
"Father, why is my fiance taking so long? I can't wait anymore. Dapat nandito na siya pero hanggang ngayon ay wala pa rin." Napasulyap ako sa kaniya habang nagbabasa ng mga ginastos namin sa buwan na ito.
He looked annoyed dahil nakapangalumbaba siya at malamig siyang nakatitig sa akin. Don't blame me young man.
Napabuntong hininga ako. "Aizen, you should wait. We can't just force the duke to send his daughter here. Mayroon kaming usapan at iyon dapat ang masunod para hindi sila makahalata sa mga binibalak natin. We have to maintain our low profile kung saan magmumukha tayong gahaman sa pera."
"Ahh, that's too boring, father. Why can't we just do what they deserve? I can't believe you're lowering your pride to those scumbags." he faked his laugh which made me shake my head. I also can't believe that I have a son like him.
May kumatok sa pintuan kaya pinapasok ko ito. "Speak."
"Master, may dala po akong masamang balita. Ang fiance po ng Young Master ay nawawala at kasalukuyang pinaghahanap." Napatayo agad si Aizen na madilim ang ekspresyon.
"Calm down, son. Huwag kang magpadalos-dalos dahil tayo ang maaapektuhan."
"Hindi ako papayag na si Efimia ay mawala sa akin, ama. Sawang-sawa na akong maghintay at ngayong nawawala siya ay ako mismo ang maghahanap. Hindi niyo ako mapipigilan sa gusto ko." Napailing na lang ako nang bigla siyang maglaho gamit ang kakayahan niya. I'm his father but I can't control him.
"Master, habang tumatagal ay lalong lumalakas ang kapangyarihan niya. Ano po ba ang dapat nating gawin para makontrol ito ng Young Master? Maaari po kasi siyang mapamahak kung hahayaan natin siya." napasandal ako sa sandalan ng upuan at napahawak sa sintido ko.
"I don't know, Marco. Ang alam ko lang na solusyon ay kung mahanap niya ang taong makakatapat niya katulad ng aking ama. Sa ngayon ay wala tayong magagawa kundi gabayan na lang siya."
⚘KishinRyumei