"Waar heb jij het over?"
Vragend kijk ik hem aan.
"Niet liegen nu. Bij wie stapte jij uit?"
Hij bekijkt me van top tot teen aan.
"Kifesh je haren zijn nat?"
"Ik ben naar de kapper geweest" lieg ik.
"Hebben ze geen föhn?" Hij kijkt me glimlachend aan.
"Ik had geen tijd, we hadden 9 uur afgesproken toch?"
Ik voel mijn wagen rood worden en kijk snel de andere kant op.
"Waarom deed je nou zo?"
Eigenlijk voel ik me wel schuldig.. Hij doet zo hard zijn best voor mij en dan naai ik hem recht in zijn gezicht.
Waar ik mee bezig ben is eigenlijk wel erg, stel dat ik hem leuk vond en hij had een "relatie" met iemand zonder dat ik het wist..
Maar ik wil hem geen pijn doen...
"Ik weet het niet.." Zeg ik zachtjes.
Het onderwerp over de auto heb ik me gelukkig uit kunnen praten.
Ik maak van mijn natte haren een hoge knot en zie Imaddine naar mijn pols kijken.
Shit.
"Hoe kom je aan die armband Sarah?"
"Van iemand gekregen" zeg ik en kijk uit het raam.
"Je hebt dus wel iemand.. Ben blij voor je" zegt hij zachtjes en start de motor.
En dit pakt me zwaar..
"Waarom boeit het je zoveel als ik iemand heb Imaddine.."
Hij geeft geen antwoord en rijd de stad uit.
Na een lange stilte begin ik me wel echt klote te voelen..
"Hoe was het met Maryam" vraag ik met mijn blik naar mijn schoenen toe gericht.
Volgens mij is mijn hoofd overdreven rood.
"Hoe moet het zijn? Gewoon. Ik heb het haar vertelt ze bleef me smeken om niet weg te gaan en zweerde 10x wollah dat ze ging veranderen. Maar ik zei dat mijn gevoel voor haar niet kon veranderen hoe graag ik het ook wou. Ik bleef bij haar tot ze weer normaal kon lopen aangezien ze echt overstuur was. Maarja je laat iets los voor iemand anders, en je begint langzaam spijt te krijgen" zegt hij en zucht luidruchtig.
"Voor wie geef je haar op Imaddine. Wees eens duidelijk.. Heb je iemand anders achter haar rug om?"
"Nee zo vies ben ik niet. Je moet straight met iemand zijn. En mensen vooral geen valse hoop geven" zegt hij en rijd de parkeerplaats van het hotel op.
Ik weet dat die laatste zin voor mij bedoeld was.
Ik stap zonder wat te zeggen uit de auto en loop het hotel in.
Imaddine's voetstappen hoor ik achter me.
Hij kan net de lift instappen voordat de deuren sleuten.
We zeggen niks tegen elkaar, het is overdreven stil.
Wanneer ik uit de lift wil stappen knalt er een klein meisje tegen me aan.
Ze valt op de grond en begint te huilen.
Serieus?
"Sorry! Hey.. Gaat t?" Vraag ik bezorgt aan het meisje.
Ik help haar overeind en ze kijkt me met tranen in haar mooie blauwe ogen aan.
"Safiaaa! Wat is er gebeurd?!"
Ik kijk omhoog en zie een jongen van mijn leeftijd geschrokken naar ons kijken.
Ik til haar langzaam en kijk hem aan; "Sorry! Ik knalde tegen haar aan, wollah was echt niet mijn bedoeling!"
Na lang naar me te hebben gestaard neemt hij haar van me over.
"Is niet erg" zegt hij lachend en blijft naar me kijken.
Ik glimlach en loop dan de hoek om.
"Kom is" hoor ik Imaddine achter me zeggen.
Oohja, die bestaat ook nog.
"Wat is er?" Vraag ik als ik voor hem sta.
"Weetje wat fuckedup is? Dat je zoveel voor iemand hebt gedaan. Dat je die persoon dagen hebt geholpen met alles. Je bleef bij die persoon omdat ze zich helemaal wrak voelde. Je ging niet weg totdat je het gevoel had dat alles goed met haar ging. Je hebt de schulden voor haar broer afbetaald niet alleen voor hem maar ook voor haar. Je wil haar weer zien lachen & dat ze je weer aankijkt met die verlegen ogen. Maar nee. Mensen veranderen. Ze is niet meer dat lieve, leuke & stille meisjes. Je kent mensen pas later."
Het enige wat hij me nog gunt is een knipoog.
Verslagen blijf ik over in de gang.
Het deed me zoveel pijn wat hij net tegen me zei he..
Met lood in mijn schoenen loop ik door de deur naar binnen.
Ik sluit hem en loop richting de woonkamer.
Souhaila en Yassir zitten dicht bij elkaar en allebei hun ogen glinsteren.
"Verliefd enzo" zeg ik geïrriteerd en loop naar mijn kamer en doe de deur meteen dicht.
Wanneer ik mijn hoofd op mijn kusse leg rollen de tranen over mijn wangen.
Ik geef om hem & zo erg doe ik tegen hem.
Maar ik weet niet eens wat ik voor hem voel?
Als ik naar hem kijk krijg ik een heel ander gevoel dan die ik heb als ik naar Safouane kijk.
Het is zo jammer als je geen vriendinnen hebt..
Als je niemand hebt die je kan vertrouwen om over zulke dingen te praten.
Dat mis ik..
Gewoon die persoon tegen wie je kan zeggen dat je verveelt en die binnen 10 minuten voor de deur staat om iets leuks te doen.
Waarom denk ik hieraan?
Als ik huil, huil ik niet alleen over een onderwerp maar komt altijd alle pijn van de afgelopen dagen naar boven.
Ik val begin langzaam in slaap te vallen & precies op dat moment begint mijn kussen te trillen.
"Heey" probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen.
"Slaap je lieverd? Zo vroeg.. het is 11 uur? Alles goed met je?"
Zijn stem die zo bezorgt klinkt.
"Het gaat goed, ben alleen moe" zeg ik en veeg mijn opgedroogde tranen weg.
"Ga verder slapen prinsesje van me, ik hou van je he. Niet vergeten. Kuskus & rustig aan he"
"Nee praat door. Maakt niet uit waarover, als je maar doorpraat" zeg ik en sluit mijn ogen.
Ik wil luisteren naar zijn geweldige stem.
Zijn stem die me rustig maakt & me het gevoel geeft dat ik de belangrijkste vrouw ben in deze hele wereld.
Hij begint met praten over later.
Hoeveel kinderen we krijgen, waar we onze bruiloft geven. Wanneer hij me hand gaat vragen & over hoe het leven "samen" zal zijn.
Over de islamitische opvoeding die we ze gaan geven & over hoe mooi ze worden.
"Ze zullen prachtig zijn, van binnen en buiten. En dat hebben ze aan hun moeder te danken" zijn de laatste woorden die ik nog hoorde.
Zijn stem begon langzaam weg te vallen.
Steeds zachter en zachter.
En toen werd het zwart en was het helemaal stil.
~
"Sarah?"
Ik hoor geklopt op de deur en weet zeker dat het Yassir is.
Ookal klinkt zijn stem zo anders.
Langzaam open ik mijn ogen en sta op van bed.
Het enigw wat ik aanheb is een onderbroek en mijn hemdje.
Who cares, alsof hij me daar nooit in heeft gezien.
"Doe eens open!" Hoor ik hem roepen vanaf de andere kant.
"Wie is daar?"
"Alleen ik, Imaddine is pizza halen en Souhaila is al naar huis." Zegt hij
Ik doe langzaam de deur open, hij bekijkt me van top tot teen en draait dan verward zijn hoofd weg.
"Je gaat het niet geloven! Maar we zijn van alle rotzooi af! Het geld is allemaal betaald! Alles ie betaald! We zijn van ze af wollah!
----
Het leek allemaal goed te gaan.
Je dacht dat alles voorbij was.
Dat het leven er echt beter uit zou zien.
Je zal vanaf vandaag alleen lachen.
Omdat je dacht dat je alle tegenslagen hebt gehad, het kan niet beter.
Maar je weet niet.. De hardste klap zal je nog krijgen.
En dat zal je kapot maken.
Je dacht dat hoe je je de afgelopen maanden voelden niet erger kon.
Maar wat je later zal voelen..
Zal je scheuren & verbranden.
& in een hele andere wereld brengen.
Een wereld waar geen uitweg meer is.
- Liefde maakt blind -
-----