Halos gusto kong magpakain sa lupa nang magtagpo ang aming mata, agad ko naman itong iniwasan.
Tumikhim si engineer sandoval "Architect bakit antgal mo? Ms. Sheelina, this is the architect of the mansion. Architect Flores." hearing the words architect flores was surreal. He made this far...
Nilunok ko ang sarili kong laway at tumingin sakaniya "Nice meeting you, Architect Flores." There was this side of me that I'm proud of him, but it was also with bitterness.
He looked at me with no emotion, the same way he looked at me when we first met. "Ms.?" he asked and looked at Engineer sandoval.
Napayuko ako sa hiya, siya na naabot na ang pinapangarap niya. Architect na siya ngayon, ako ito taga alaga at taga benta ng mga halaman. My dream of being an accountant and calling me CPA Arellano has faded away since the day I failed taking up the board exam, the day I also broke up wit him.
"Uh, siya yung anak nila Mrs. Arellano. Yung nakuha nating partnership when it comes to gardening. I'm not sure if you're aware of that." Engineer Sandoval told him.
I didn't intend to smirk, because it was him. He doesn't care of his surrounding, as long as his breathing, his fine.
Nag seryoso siya ng muka ganoon rin ako.
Umupo kami sa round table at ni isa sa 'min ay walang nakibo kaya sinimulan na ni engineer sandoval.
"What else do we need?" Architect Flores asked, cold as ice.
"The bermuda grass is already settle. I need to know kung anong klaseng tao ba ang titira dito. Para maka vibes ng mga halaman." I suggested.
"We could have set another meeting about that, I'll ask my client." He told me while looking intently at me. Para bang mangangat siya ng wala sa oras.
He told me few details about the structure of the house gaano ka lawak yung bahay, it give me a few hints and ideas how to design it with some plants. Plantito pa naman daw ang titira.
I nod my head for confirmation. Siguro naman at sila na mismo ang mag e-email sa 'min? Sana hindi na ako yung makakausap kung siya lang naman ang makakaharap ko.
Nang matapos ang maikli namang pag uusap ay agad kong inilabas ang cellphone ko para sana itext si kiko pero walang signal. Kung minamalas nga naman.
Sobrang layo pa ng terminal dito kung mag try-trycle pa ako. Sayang rin naman kung sinabing sa susunod nalang pag uusapan ay sana hindi ko na hinintay.
Napag buntong hininga nalang ako. Tinaas taas ko pa yung phone ko baka sakaling magka signal. Nagkaroon ng isang bar, kaya napangiti agad ako, pero loading pa rin yung text ko. Mukang wala na itong pag asa kaya nag simula na akong maglakad.
Nang magka signal ay agad ankiong ngumiti pero agad naman itong nag laho nang mamatay ang phone ko.
"Kung minamalas nga naman." Sabi ko at tumingala habang ang araw ay tirik na tirik. Mabuti nalang at mukang hindi uulan.
Wala akong choice kundi ang mag lakad, dahil kung hindi naman ako mag lalakad ay wala rin. Hindi ako uusad.
Right. I should just keep moving.
Tantya ko na sampung minuto pa bago ako makarating sa trycle.
Halos mapatalon ako sa gulat nang may bumusina sa 'kin.
Hindi pamilya sa 'kin ang itim na sasakyan. Hindi ko pa malalaman na kay James pala ito kung hindi niya ibababa ang bintana.
"Hop in." he casually said, without any expression at his face. Walang bakat na lungkot, o saya na makikita sakaniya.
Why was he too kind? Sabagay wala na naman sakaniya ang nakaraan namin. Ilang taon na rin naman ang lumipas. Paniguradong may pamilya na siya o kahit nobya man lang.
Sumakay ako kasama ang kahihiyan ko.
"Kahit diyan na lang ako sa termina." Sabi ko sakaniya na mga tatlong minuto ay nandoon na rin kami dahil malapit na at mukang mabilis naman siya magpa takbo ng sasakyan.
He seemed casual today. Buti nalang at hindi ganoon ka bigat at ka awkward ang aming atmosphere.
"It's my lola. She owns the house you'll design with plants." Halos gusto kong bumaba na sa sasakyan niya.
Akala ko ba ay may probinsiya sila? bakit nandito na? Andaming tanong na gusto kong sabihin pero tumango nalang ako.
Wala rin naman pala akong karapatan mag tanong.
Parang ito ang pinakamatagal na tatlong minuto ng buhay ko.
"See you around, Ms. Arellano." Pormal na sabi niya at matipid na ngumiti.
I smiled back at him. I guess it wasn't so bad at all. STill, he should be mad at me, for leaving him behind. Ni hindi nga ako nag explain kung bakit gustong makipag break. He didn't dare to ask, he remain silent and just let me go, that easily.
Minsan napapaisip ko nalang na maybe he was too good for me, ni hindi niya ako pinigilan. baka gaya ko napapagod rin siya. Our relationship wasn't tiring, kami yung napapagod. We care our own burden.
Nang makarating ako sa terminal ay nag trycle ako dahil nakita ko si Aling Tesa galing palenke, mabuti nalang at hati kami sa pamasahe. Ngunit ni libre niya ako at tulungan nalang uli siya mag ayos ng mga bulaklak.
"luluwas kasi kam sa maynila at gusto makita ng iba naming kamag anak si kiko. bulaklak nalang ang dadalhin ko." sabi pa nito at ngumti sa 'kin bago pa bumasok ng bahay nila.
Ako nalang ang nag prisinta dahil marami namn kaming bulaklak.
"Bakit ngayon ka lang? kumusta ang meeting?" pag tatanong sa 'kin ni kiko na hinihintay ako sa loob ng bahay namin.
"Wala. Mag se-set nalang daw ng schedule dahil wala yung interioir designer at tatanungin pa yata nung architect yung client niya. " pag papaliwanag ko.
"Tara, samahan mo ako nag papadeliver kasi si mang nielo ng mga wine." sabi niya ta ngumiti sa 'kin habang pinapakita ang ilang box ng fresh wine.
Si mang Nielo ay may negosyo sila sa dagat.
Hindi naman ganoon ka layo sa 'min ang San juan pero mas pinili ni kiko na sumakay nalang kami sa oner niya.
"Ano kumusta ang germany?" pag tatanong ko sakaniya. sana umuwi na rin si Shenia. Ilang taon na rin mula nung umalis siya.
"Es war viel Spaß " napatingin ako sakaniya at kumont ang noo ko.
Ano na naman kaya ang iyang sinasabi niya.
"It was a lot of fun." He told me and as soon as we arrived agad sumalubong sa 'kin ang malamig na hangin at ang ingay ng mga bata. Mukang napaaga ang kaninag summer vacation.
"Uy" pagbati sa 'kin ni Mang neilo.
"Nginitian ko si Mang neilo at pumunta sa may coconut tree kung saan natatanaw ko ang dagat at ang pag lubog ng araw.
May nag sho-shooting daw na movie, hindi ko na inusisa at tumingin sa paligid.
Ang mga bata ay nag lalaro sa buhangin ang mga kabataan ay nakikipag laro sa alon ng tubig. Nakaka-miss rin naman pala ang ganitong buhay. Buhay na payapa, at masaya.
Nang umapak ang ako sa buhangin ay agad lumubog ang paa ko.
I'm missing this vibe...
Kahit isipin ko ang mga ka batch at ang mga kaibigan ko ngayon ay paniguradong masaya na sila ngayon at tagumpay na sila sa buhay nila.
Samantalang ako, masaya naman pero may loneliness akong nararamdaman na para bang hindi ako sobrang saya, na para bang may kulang na pilit kong hinahanap at pilit kong maging masaya, kahit ang totoo ay hindi naman.
Umupo ako sa dalampasigan habang nilalaro ko ang mga daliri ko sa maliliit na alon.
Malapit na lumubog ang araw, tutulog na naman at babangon uli.
"Si sierra ba ;yun?" nakarinig ako ng pamilyar na tunog.
Dahan dahalan akong lumingon sa likod ko, dahil may tumawag sa pangalan ko o sadyang may ka pangalan lang ako.
"Hala si Sierra nga," sabi nung babaeng medyo may kahabaan ang buhok at nag takip pa ito ng bibig habang ang isang kamay niya ay turo turo ako.
Kumunot ang noo ko at pilit kong alalahin kung kilala ko ba ang babae.
"James! si Sierra andito!" sigaw nung isang babae.
The squad.
Agad akong tumayo at nginitian sila.
"Hala si sierra nga." sabi ni aney at nginitian ko ito. Napatingin ako sakaniya dahil malaki ang tyan niya. Buntis siya at mukang malapi na ang due.
"Alam kong buntis ako." natatawa niyang sabi.
"Boy or girl?" I asked.
"Boy." he said and smile. Mukang gusto niya rin na lalaki ang magiging anak niya.
"Congratulations." I genuinely told her. Tumingin ako sa kabilang side kung saan may nag sho-shooting.
"SI Ashey yung nandoon sa kabila. Nag sho-shooting sila" Eisen explained. I looked at her and I was shook when a man approached him.
"Love, kakain na raw tayo." The man told her, halos lalabas na ang mata ko dahil sa gulat.
"Well, he's my husband." natatawang sabi ni Eisen at hinawakan pa ang braso ng lalaki tsaka niya ako pinakilala. James follwoed him, at yayaan sana sila kumain nang magtagpo ang mata namin.
"Hoy, remind ko lang. Hindi pa kayo kasal." Pambabara ni Aney, pero binakewala lang 'yun ni Eisen.
"Muling ibalik-" EIsen was about to sing when james speak.
"We just actually met earlier." James honestly told them. Kitang kuta sa kanila ang gulat.
"AH oo. Kanina doon sa may pinapagawang bahay." I told them, baka kasi iba ang isipin nila.
"Kami talaga may kasalanan bakit siya late. Pinapunta pa kasi siya namin dito para may katulong sila Andrew sa pag bubuhat ng mga gamit namin." Eisen explained.
"Tara sama ka na sa' min kumain. Si thala ang nag luto." Nakangising sabi ni Aney.
"Na miss ko nga ang pag luto ni Thala-" Hindi pa ako tapos mag salita nang narinig namin nag salita si Chard mula sa likuran.
"Hoy tangina ang sarap ng grapes wine." Sbai nito at halos magulat din siya nang makita ako.
"Ex mo 'to diba James?" Sabi ni Chard at tinuro ako.
"Dumbass." mahinag sabi ni James at umiling.
"Nice meeting you up again." I told Chard at halos mamutla siya at dinaig pa ang makakita ng multo.
Hindi talaga siya makapaniwala. kahit ako hindi ko inaakala na makikita ko sila dito.
"Sheelina." pag tawag sa 'kin ni kiko na hindi naman sa kalayuan naka pwesto.
"Boy friend mo ba yun? Balita ko ay siya raw yung anak nung gumagawa ng grapes wine. Kung siya nga yun babawiin ko na ang sinabi kong masarap yung grapes wine." Sabi ni chard at tumingin sa 'kin. Ganoon rin ang iba, hinihintay ang sagot ko.
.//.