Chapter 2
Zares' Point of View
"B-Bitawan mo ko!" Nakita kong nagpupumiglas ang babae sa pagkakahawak ng isang lalaki habang papalapit ako.
Nilakad ko lang dahil mahirap na. Baka basagin pa ang bintana ng kotse ko. Maraming beses na akong nakaranas niyan.
"HAHAHHAHA! Sa tingin mo, makakatakas ka pa dito nang di ko natitikman? Hahahhaa!" Atras nang atras ang babae at humakbang naman ng humakbang.
Tss. Di man lang napansin ang presensya ko.
Umatras din ako ng papalapit na sakin ang babae sa ka-aatras niya. Nasa bandang likuran niya lang kasi ako.
Napakunot-noo naman ako ng may maatrasang bulto ng tao.
Tsk!
"Oh, saan ka pupunta?" Tumatawa siya at nakitawa din yung Isa pagkakita sakin. "Sa tingin mo, makakalabas ka rin dito ng buhay?"
Sasakalin niya sana ako ng naunahan ko siya at dali akong yumuko para sikohan siya sa tagiliran niya.
"Aaahhhhhh!" Napatingin ako sa gilid ko at dun ko nakita ang lalaking pilit hinahalikan ang babae. Talagang lumalabas pa ang dila niya na parang adik.
Napamura ako nang may lumitaw na imahe sa isip ko. Tangina! Kaya dali-dali kong pinuntahan ang lalaking yun at sinuntok ng malakas sa mukha. Nang di pa ako makuntento ay sinuntok ko ulit siya nang sinuntok.
Napalingon ako sa likod ko nang may humawak dun at biglang sinalubong ang mukha ko ng isang suntok. Kaya napaatras ako.
"Kala mo ah! Tss. Di mo kami kilala!" Galit na usal nung nagsuntok sakin.
Galit ko siyang sinugod at nagiging blurry ang paningin ko. Basta natauhan nalang ako nang may humawak sa braso ko.
"T-Tama na. B-Baka mapatay mo siya." Anang marahang tinig sa likuran ko kaya tumigil ako at tiningnan ang nakahandusay na lalaki na wala ng malay.
Bugbog-sarado na ang mukha nila, pati narin yung isa.
Tumayo ako at hinawi ang pagkakahawak sakin ng babaeng to.
Di-nial ko ang number ni Daren.
"Damputin niyo to. Just trace me para malaman niyo ang address." Sabi ko.
["Sige, in a few minutes!"]
Binaba ko ang linya at nagsimulang maglakad habang hawak ang mukha kung sa'n ako nasapak kanina.
Argh! Ang sakit nun ah!
Natigilan ulit ako nang may humawak na naman sa braso ko. Tiningnan ko ng masama ang kamay niyang nakahawak sa braso ko kaya dahan-dahan niya itong binitawan.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya at yumuko naman siya. "Ahm.. a-ano.. s-salamat." Nakayuko parin siya ng magsalita siya.
"Psh!" Iniwan ko na siya at nagpatuloy.
Parang magnet! Lapitin ng masasamang tao!
Siya rin pala yung hi-nostage ni Linton. At siya rin pala yung babaeng waitress kanina sa bar.
Peste! Ang sakit ng mukha ko!
Sumakay na ako sa kotse ko at pinaharurot patungong condo.
Kaede' Point of View
Kahit na masungit siya, laking pasalamat ko parin kasi nailigtas niya ang buhay ko. Nagulat nga ako pagkakita sa kanya kanina eh.
Galing kasi ako sa isang sikat na bar dahil waitress ako dun. Napaiyak nga ako kanina sa takot dahil may isang lalaking hinawakan ang pwet ko. Buti nalang dumating si kuya bouncer at tinulungan ako. Wala na kasi akong aasahang tao maliban na lang sa sarili ko kaya tiisin ko nalang ang lahat.
Nagmadali akong naglakad. Mahirap na, baka magising yung dalawang panget na manyak.
Pumasok ako sa nirentahan kong apartment. Pinili ko ang apartment nato dahil malapit lang sa school at para wala ng gastos sa pag-commute.
Hayy! Kapagod..
Humiga agad ako at di ko namalayang nakatulog din.
****
"Ano? Bakit ka pa bumili kung wala ka rin namang pambayad! Pobre!" Sigaw sakin ni Marie na syang katulong din sa pagbebenta sa canteen.
Nasanay naman na ako sa mga masasakit na salita pero, bat ang sakit parin sa tuwing naririnig ko?
Naiwan ko kasi ang pera ko sa apartment dahil nagmamadali ako kanina. Late na kasi akong nagising at hindi na rin ako naka-attend sa isang subject ko.
Lunch time ngayon at talagang hindi ako makakain nito dahil naiwan ko ang pera ko.
"A-Ahm.. p-pasensya na miss Marie.. n-naiwan ko kasi ang pera sa pagmamadaliㅡ" napatalon naman ako nang bigla na naman siyang sumigaw.
"Hah! Naiwan? O baka naman.. wala talaga? Wag mo'kong gawing bobong estupida ka! Hala, sige! Layas!"
Napatingin ako sa mga nandun at sakin silang lahat nakatingin. Napayuko nalang ako dahil anumang oras, tutulo na ang luha ko.
Ang hirap talaga pag walang kakampi. Napangiti ako ng mapait nang maisip yun.
Aalis na sana ako nang may humawak sa braso ko.
"You have no right to shout at her like that! You're just a worker here and nothing special! Now, give her the food or I'll tell the president to fire you?" Napaigtad pa ako dahil sa sigaw nito.
"P-Pero.. w-wala po siyang pera k-kayaㅡ"
"Pera ang gusto mo?" Nakita kong inilabas niya ang wallet niya at nanlaki ang mata ko sa nakita.
A-Ang dami naman! Puros lilibohin.
"Tsk. Etong perang gusto mo! Now, give her the food!" Sigaw na naman niya.
"O-Opo. E-Eto na K-Kaede." Halata ang takot sa boses ni Marie.
Napatulala ako sa nangyari dahil hindi ko talaga inasahan to.
Nang mapansin siguro niyang hindi ako kumilos ay siya na ang kumuha ng tray at hinila ako.
Napa-angat ako ng ulo at tanging side view niya lang ang nakikita ko.
Side view palang... gwapo na. Ipinilig ko ang ulo ko sa naisip.
Natauhan lang ako nung pinaghila niya ako ng upuan. Nahihiya na ako sa kanya kaya kusa na akong umupo.
"S-Salamat pala dun kanina." Nakayukong sabi ko dahil nahihiya ako.
Nailang naman ako ng hindi siya magsalita at ramdam kong nakatitig lang siya sakin.
"Wait, you're familiar to me." Aniya na yumuko pa para masilip ang mukha na mas lalong kinailang ko. Napalingon ako sa kanya ng pinatunog niya ang kamay niya sa ere.
"Oh, right! Naalala ko na! Ikaw yung babae na dinamay ni Linton, tama?" Nagtaka naman ako. Sinong Linton? Di ko naman yun kilala. "Ahahaha! What I mean is... ikaw yung na-hostage nung nakaraang araw." Nanlaki ang mata ko sa kanya.
Siya pala yun! Yung tumulong sakin!
Y-Yung gwapo!
"Wow! What a small world! Dito lang pala tayo ulit magkikita eh." Ang boses niya ngayon ay kabaliktaran sa boses nya kanina. "So, what's your name? Hindi mo kasi nasabi eh hehe.." Nagulat pa ako sa sinabi niya.
Oo nga pala, nagpakilala siya nun. Pero di ko matandaan pangalan niya.
"K-Kaede Ixia ang pangalan ko." Nagulat pa ako nang kunin niya ang kamay ko at ishi-nake hand niya sa kamay niya.
"Nice to meet you, Kaede." Nakangiti niyang sabi. A genuine smile.
Napakurap-kurap ako. "H-Hindi ka ba n-nandidiri sakin?" Nahihiya kong tanong.
"What? Ba't mo naman natanong yan? Wala namang kadiri-diri sayo!" Umupo siya ng maayos at lumingon-lingon sa paligid.
At nakita kong ang sasama ng mga titig ng mga tao lalo na ang mga babae.
Napansin kong lumingon na siya sakin habang nakatingin parin ako sa mga tao. Yumuko ulit ako.
"Tss. Pabayaan mo sila. Merong masama sa kanila at wala sayo, kaya hayaan mo na sila. Wag mong pag-aksayan ng oras ang mga tulad nila. Just always remember, you're special and unique!" Nabaling sa kanya ang tingin ko dahil sa sinabi niya. Nakangiti na siya. Parang hinaplos ang puso ko sa sinabi niya. Napabuntong-hininga ako at ngumiti narin. "See? Even your smile can make people smile too, just like me!" At mas lalo pang lumawak ang ngiti niya. "Go on, eat your food."
Hindi ko alam pero sa isang iglap naging komportable ako sa kanya. Hindi na ako naiilang sa presensya niya. Kaya kumain ako.
"Hindi ka ba kakain?" Tanong ko.
"Tapos na, actually. Yung kanina, lalabas na sana ako nun pero di ko nagustuhan ang pagtrato ng panget na yun sayo kaya nilapitan ko kayo." Napatawa pa ako dahil sa panget na sinabi niya.
"Ang bad mo. Maganda naman si Marie." Sabi ko.
"Hindi kaya! Marie pala pangalan nun? Kasing panget ng ugali niya!" Nailing nalang ako sa sinabi niya.
Nang maubos ko ang pagkain ay tumingin ako sa relo ko. May next class pa pala ako.
"May next class pa pala ako. Sige... ahm... ano.... salamat...." Oh gosh! Nakalimutan ko nga pala ang pangalan niya.
"Mmmm?" Aniya na para bang nag-aabang na banggitin ko ang pangalan niya.
Napakamot ako sa noo ko at napangiwing tumingin sa kanya. "N-Nakalimutan ko ang pangalan mo. S-Sorry!" Tiningnan ko ang mukha niya.
Napatawa pa ako ng ngumuso siya. Hindi ko alam na ganito pala ang ugali niya. Haha!
"Pilitin mong tandaan. Hindi tayo bati 'pag di mo natandaan." Napangiwi ulit ako.
Hindi bati? Eh di naman kami magkaibigan---well, gusto ko pero nakakahiya naman kung hihilingin ko sa kanya yun.
"Ah hehehe.. pasensya na. M-May next class pa kasi ako. S-Sige ah! Salamat ulit! Babayaran nalang kita pag nagkita tayo ulit." Nagmamadali akong lumabas at napatigil ng may humawak sa braso ko.
Napalingon ako. "Wait, pasalamat ka cute ka." Ngumiti naman siya. "Ahm... c-can we be friends?" Aniya na nagpuppy eyes pa, at parang nahihiya.
Natawa naman ako. "Sige." Nakaramdam agad ako ng saya.
"See you around, Kaede!" Aniya na ginulo pa ang buhok ko. Habit siguro niya yun. "And it's Daren!"
Napatigil ako saglit ng sumigaw siya. Medyo malayo na lasi ako sa kanya.
Namalayan ko nalang ang sarili kong nakangiti habang naglalakad. Ang saya ng pakiramdam ko na halos lahat ng nakasalubong ko ay nginitian ko kahit ang sasama ng tingin nila.
Basta ang importante... may kaibigan na ako! Salamat po, lord hehe!
Zares' Point of View
"Na-trace namin ang kumuha sa mga ebidensya natin. At nalaman din namin na pinsan niya si Paolo. He's a student." Ani sir Raymond.
Kaya pala maliit ang pangangatawan.
Inilapag ni sir Raymond ang mukha niya at ang school kung saan siya kasalukuyang nag-aaral.
"I'll take care of this!" Sabi ko at kukunin sana ang mga gamit ng tinampal ni sir Raymond ang kamay ko kaya napaangat ako ng tingin.
"Daren will take care of this. I have another assignment for you. Follow me!" Wala na ako nagawa ng ipasa niya kay Daren ang mga gamit na natawa lang.
Buntong-hininga kong sinundan si sir Raymond sa silid. "What is it, sir?"
"Nahanap ng source natin ang isa sa mga tauhan at ang kanang kamay ni Fuentes. Ikaw ang ini-assign ko sa kanila dahil hindi to basta-basta."
"Yes, sir!"
Duwag pala kayo Fuentes dahil ang mga tauhan niyo lang ang inilalantad niyo. Bakit kaya hindi ikaw ang magpakita at ang anak mong demonyo?
"Tsk. Ares, stop it! You might rip it off!" Tsaka ko lang namalayan na ang higpit na ng pagkakahawak ko sa papel na halos mapunit na ito.
Tumayo ako at nagpaalam na. Napabuntong-hininga akong lumabas at dumiretso sa bahay namin.
"What's wrong?" Tanong sakin ni mommy.
"Nothing, mom. Just tired." Hindi ko alam pero bigla nalang akong napagod.
"Rest well, son." They understand too well kaya maswerte ako't sila ang naging pamilya ko.
Dumiretso ako sa kwarto ko at nakatulog.
*
A/N: :))