Napatulala na lamang ako nang mawala siya sa aking paningin. Tahimik akong umupo mag-isa sa aming hardin.
Malalim nadin kasi ang gabi kayat lumalamig na, ang musika ay paiba-iba ang tempo, minsan ay cha-cha at minsan naman ay pop music.
Nanatili ako roon ng ilang minuto habang malayo ang iniisip. I just met Arthuro Dick Inosento, wait, what?
D-dick? Shit.
Napakagat labi ako nang mapagtanto ang kanyang pangalan, seryoso ba siya? Pero kung iisipin naman, magandang pangalan naman iyon.
Ano ba dapat ang itawag ko sa kanya?
Magkikita naman kami bukas sa plantasyon kaya pwede ko siyang tanngin. Ipapalaba ko narin bukas itong coat niya para maisauli ko.
Niyakap kong muli ang aking sarili habang nakasuot sa akin ang pinahiram niyang coat, kanina pa naglalaro sa ilong ko ang mabangong amoy nito.
It's a manly perfume, nakaka-addict. Hindi siya masyadong matapang at hindi rin naman siya gaanong nakakahilo, sakto lang.
Nang matapos ang ilang minuto kong pag muni-muni ay napagpasyahan kong bumalik sa venue para magpaalam kay papa at mama. Napagod nadin ako sa mahabang araw.
Naligo pa ako at nagbihis bago humiga sa kama, nilagay ko lang sa vanity table ko ang coat na bigay sa akin noong lalaki, si Arthuro
Nakatingala lang ako sa ceiling habang malayong nag-iisip.
Madaming nangyari sa araw na ito, madaming naganap, it's my birthday, may parents gave me special gift; the land and the necklace.
I won't ask for more; I'm contented for what I have right now.
Tilaok ng manok at pamilyar na ingay ng probinsya ang sumalubong sa akin matapos kong imulat ang aking mga mata. Ilang segundo pa akong natulala habang pinoproseso ang mga nangyari kahapon at kagabi.
It was an amazing birthday celebration, hindi lamang dahil birthday ko kundi nagkaroon din ng paraan ang mga nagtatrabaho sa amin para magsalo-salo sa iisang hapag. Siguro ay nasa kani-kanilang trabaho na sila ngayon dahil naaaninag ko ang malakas na sinag ng araw sa puti at manipis kong kurtina na sumasayaw rin pagkatapos dumaan ng umagang hangin.
Maagap akong tumayo upang mag-ayos ng sarili, kaagad kong hinakbang ang aking paa patungo sa aking banyo ngunit napatigil ako ng mahagip ng aking mga mata ang coat na binigay ng lalaking nakausap ko kagabi si Arthuro Dick, and I forgot his surname.
Lumihis ang aking paa at nilakbay ko ang vanity table ko kung saan nakapatong roon ang coat, hinimas ko ang malambot na tela nitong napaka-gaan sa pakiramdam.
Sumilay ang aking ngiti sa aking labi nang maalalang magkikita pala kami ngayon.
Anong oras na nga ulit?
Four-thirty in the afternoon, yeah, before the sunset.
Hinawakan kong muli ang tela ngunit tila may nagtulak sa akin na kunin iyon upang muling amoyin.
Kaagad na kumalat ang mamahalin at nakaka-addict na amoy nito sa aking ilong. Halatang mamahalin.
I was about to put back the coat on the vanity table when I heard three knocks at the door. Tiningnan ko iyon at hinintay kung mayroong magsasalita.
"The breakfast is ready, Andra," masiglang boses ni Gino sa labas.
Muntik ko ng makalimutan na sa kabilang kwarto pala siya natulog. At isa pa hindi ko siya nakita kagabi sa party ko.
I'll ask him later.
"Coming!" sigaw ko at kaagad na binalik ang coat sa dating pwesto nito.
Tinungo ko ang banyo at kaagad na naligo at nagbihis na rin.
As usual, I wore a grey over-size shirt with vintage design at the back of the shirt and a very short ripped denim shorts. I put a little bit lip tint on my lips and chin before getting out of my room. I made my hair with messy bun also.
Pinihit ko ang door knob ng pintuan at laking gulat kong muli nang makita si Gino na nakasandal sa pader katabi ng aking pintuan habang nakapamulsa at malalim ang iniisip.
Umangat ang kabilang bahagi ng aking labi habang tinitingnan siya. He looked like a model, even he's wearing a casual wear, it fits to him.
He's wearing grey sweatshirt and his usual sweatpants.
"Ang lalim ng iniisip ah?" pag-aasar ko sa kanya at kaagad rin naman siya nag-ayos nang marinig ang boses ko.
"Hinintay mo talaga ako?" muli kong tanong sa kanya dahil parang wala naman siyang balak magsalita.
"Yes, you said you're coming kaya hinintay kita, it took you half hour," musungit nitong saad.
Siguro hindi maganda ang gising niya pero ang energetic niya naman kanina. Gulo din niya.
"Hindi ko naman alam na hihintayin mo ako," dumaan ang isang tanong sa akin, "nga pala, bakit wala ka kagabi? Akala ko ba aattend ka, nandito ka na nga lang sa bahay," muli kong utas.
Nilabas niya ang isa nitong kamay at kinamot ang kanyang ulo.
Halata sa kanya ang malalim na iniisip dahil sa malalim na pagbuga nito ng hininga.
"I'm so sorry, something happened, tumawag sila mommy kagabi, na-flat ang sasakyan nila while they are heading up here, kaya pinuntahan ko sila," pagpapaliwanag niya.
Pwede narin, at mukhang nagsasabi rin naman siya ng totoo dahil wala naman akong nakitang mommy niya, kahit pa hindi ko nakikita ang pamilya niya sigurado naman akong ipapakilala niya ako.
"Ayos lang, kamusta sila? Naka-uwi na ba?" tanong ko sa kanya.
Ngumiti pa ito bago nagsalita.
"Yeah, kagabi rin, hindi ko na sila pinatuloy dahil gabi nadin," sagot niya.
"At isa pa, pupuntahan sana kita kagabi kaso may-date ka pala," nagkagat labi ito at umiwas ng tingin na parang naaasar.
My brows arched because of confusion after I heard what Gino said. Date? What date?
"D-date? Anong date?" pagtataka ko.
Wala naman akong ka-date kagabi ah, it's just me and my family...and, nope, don't tell me.
He chuckled sarcastically like I'm what I said was untruthful. Totoo namang wala akong ka-date ha.
"Of course you will deny it." Then he walked out.
Sinundan ko kaagad siya pababa ng hagdan habang nag-iisip kung si Arthuro ba ang tinutukoy niya.
"I don't need to deny because I don't have date whoever what you're thinking,' I explained while following him down stare.
"The one with white long sleeve, deep talks huh," tumawa pa ito sa huli pero parang siya naman ang naasar sa sarili niya.
Napakagat labi na lamang ako nang nakompirmang si Arthuro nga talaga, he's wearing white long sleeves last night.
"Baka si Arthuro," wika ko.
Huminto ito sa paglalakad at humarap sa akin. Halos magkadikit na ang aming katawan nang biglang humarap ito sa akin. It's an inch away from him and I can literally have heard his heartbeat. Ramdam ko rin ang mainit na hininga nito mula sa aking taas. Lalo ring nadepina kung gaano siya katangkad.
"Arthuro?" he chuckled, "old name, mas maganda pa ang pangalan ko sa kanya, stop dating him." Tumalikod na ito at naglakad.
Naiwan ako at umiling nalang.
Hindi ko siya maintindihan, ano ba gusto niyang mangyari? Hindi naman kami nag-de-date, at hindi ko siya type.
"Hintayin mo ako," madiin kong saad at mabilis siyang sinundan.
Tahimik lamang ang naging hagaan naming, naramdaman ko din ang mga mata ni Gino na nagnanakaw ng tingin sa akin. nag-usap lang ng kaunti si papa at si Gino tungkol sa kahit ano dahil wala naman akong maintindihan.
Nang matapos ay bumalik ulit ako sa kwarto para kunin ang coat para ibalaba. Nagdalawang isip pa ako kung ipapalaba ko ba baka kasi mawala ang amoy.
Nababaliw na yata ako sa amoy ng kanyang damit.
"Kaninong damit 'to?" tanong ni nanay Ising nang iabot ko ang coat.
Kinamot ko pa ang aking ulo dahil hindi ko naman alam kung ano ang sasabihin ko.
"Ikaw ha," she teased.
"Na-napulot ko lang po iyan," pagsisinungaling ko at umiwas ng tingin.
"Napulot? Kailan ka pa naging interesado sa pagpulot ng damit?" chismosang tanong ni nanay Ising.
"Sayang po kasi at mukhang mamahalin," pagsisinungaling ko ulit.
"Oo nga, at napaka bango, magaling ka pumili ha." Tiningnan niya pa ako na parang binabasa ang aking isip habang nakangiti.
Nagpaalam na lang ako nang maibigay ko iyon.
Inubos ko nalang ang oras ko sa pagkikipag-usap sa mga ibang kasambahay dahil wala naman akong ibang makakausap, hindi rin lumalabas si Gino mula kanina, siguro galit sa akin, pero wala naman akong ginawang masama sa kanya.
Nililibang ko lang ang aking sarili dahil may kung anong tibok sa aking puso ang naglalaro.
I don't want to admit but I'm excited for later, maybe I just want to meet new people? Or maybe I just want someone to talk to?
Seryoso kong tinititigan ang bawat paggalaw ng kamay ng orasan habang hinihintay na maging alas kwatro.
Humugot pa ako ng malalim ng hininga habang nakatingin sa mabagal na orasan.
I decided to took a shower again before going to our grape plantation, I already put the coat inside the paper bag.
The corner of my lips suddenly rose when I saw the clock turned into four. Kaagad akong nagtungo sa banyo para malagi, mabilis lamang iyon.
Nagbihis lamang ako ng bistida na may desenyong sunflower na hanggang sa aking tuhod. I put lip tint on my cheeks and lips, hinayaan kong ilugay ang aking buhok.
Napangiti ako sa harapan ng salamin hindi makapaniwalang nakasuot ng bestida, hindi ko alam kung ano ang susuotin ko kayat humantong akong ganito.
Bumaba na ako mula sa itaas, hinawakan ko pa ang aking dibdib dahil mistulang kinakabahan baka kung ano ang iisipin ng mga makakakita sa akin.
"Saan punta mo, hija?" bungad na tanong ni mama sa akin.
Ngumiti ako at lumapit sa kanya para halikan ang kanyang pisngi.
Nakasuot lamang siya ng ordenaryong t-shirt at leggings, kakagaling niya siguro sa labas.
Kaagad kong tinago ang paper bag sa likod ko para hindi niya makita, baka kung ano pa kasi ang isipin nila, ibibigay ko lang naman 'to kay Arthuro.
"Wala po, bibisitahin ko lang po ang grape plantation." Pagdadahilan ko, siguro titingnan ko nalang din ang plantasyon para hindi ma-guilty.
"Bihis na bihis?" tanong ni mama habang sinusuyod ang aking damit.
Pilit lamang akong ngumiti sa kanya.
"Sayang po kasi kung hindi ko gagamitin," kagat labing umiwas.
"Sabagay, may maghahatid ba sa'yo?" tanong niya at doon ko naman napagtanto na wala pala akong sasakyan papunta doon.
Bakit kasi doon pa niya gustong magkita, pwede namang dito nalang sa bahay, sabagay mabuti nadin para walang isiping masama ang mga makakakita sa amin.
I shook my head for my response.
"Pagpahatid o magpasama ka nalang kay Gino, gusto mo ipasabi ko?" sehuwisyon nito.
Damn, I don't have a choice. At saka ayaw ko namang magpasama sa mga trabahador baka ma-issue pa ako ng kanilang asawa.
Aaminin kong madaming chismosa sa probinsya.
"Sige po kung wala siyang ginagawa at ayos lang sa kanya," sagot ko.
Naghintay lamang ako sa labas habang kinakalikot ang aking cellphone ko para kay Gino.
Mabibigat na padyak ng kabayo ang nagnakaw ng atensyon sa akin.
It's Gino, with cowboy hat on his head, wearing white shirt and sweatpants.
"Nandiyan kana pala," pinatay ko ang aking cellphone at nilagay sa paper bag.
"Yes, grape plantation?" tanong niya.
Tumango na lamang ako at nilapitan ang kabayo. Mabilis akong umakyat doon dala ang paper bag.
"You're being weird, Andra," pambabasag nito sa katahimikan.
Nakapalupot lamang ang aking braso at kanyang katawan habang minamaneho nito ang kabayo. Malakas ang simoy ng hangin na sumasalubong sa amin ni Gino papalapit sa grape plantation namin.
"I'm not weird, Gino." Sagot ko sa kanya.
"Sabi mo eh." Muli siyang nanahimik.
Inabot kami ng ilang minute nang makarating kami sa grape plantation. Dahan-dahan akong bumaba mula sa kabayo.
I thanked Gino for the ride.
"I'll just text you kapag gusto ko ng umuwi," tanong ko sa kanya matapos magpasalamat.
Kumunot naman ang kanyang noo nang sabihin ko iyon.
Kinagat ko lamang ang aking labi para pigilan ang pagngiti.
"Puwede naman kitang samahan," he asserted.
"Nope, I'm good." Pagdadahilan ko.
Pinaningkitan niya ako ng mata dahil sa mga inaakto ko.
"At gusto ko lang din mapag-isa," pagsisinungaling ko.
Kailangan ko yatang magdasal magdamag dahil pakiramdam ko ang dami ko ng kasalanan ngayong araw.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko bakit ako umaaktong ganito.
"Mapag-isa," he mocked.
"Just call me then." Wika niya at muling umakyat sa kabayo.
Binigyan ko siya ng matamis na ngiti bago siya tumalikod at umalis.
Humugot ako ng malalim na hininga at tumingin sa kalangitan.
Papalubog nadin ang araw sa ilang minuto nalang.
Kinuha ko ang aking cellphone para tingnan ang orasan at nakitang five o'clock na.
Naglakad na ako upang ilibot ang aking mga mata at hanapin siya. Madali lang naman siguro siyang mahanap dahil hindi siya pamilyar sa akin.
Tiningnan ko rin ang mga mayayabong na bunga ng mga ubas na napakagandang pagmasdan at nakakataba ng puso na nagbunga ang pinaghirapan ng mga nagtrabaho para dito.
"Nasaan na ba iyon?" kausap ko ang aking sarili, halos nalibot ko na ang lahat ngunit wala akong nakitang anino ng tao.
Lulubog na din ang araw at maya-maya ay didilim na dito. I don't wanna be here alone, I'd rather be with millions of people than being here alone.
Muli kong tiningnan ang aking cellphone at nakitang mag-si-six na. low battery pa.
Halos sabunutan ko na ang aking buhok dahil sa inis. Nakaka-offend siya, he's late. Kung date ito naku aalis na ako kaagad.
Tiningnan ko ang kanyang coat sa paper bag at bumuntong hinga.
I'll just wait for a few minute more, baka papunta na.
Naglakad pa ako at nakahanap ng maganda pwesto tanaw sa malayo ang matayog na nakatayong bahay namin. Sa likod nito ay ang mala mamahaling alahas dahil sa kinang ng sinag ng araw.
The bright and beautiful rays of the sun will hide in the meantime, and the darkness will come where people don't care about it, people will wait for the sun to rise again.
Bakit nga ba takot ang mga tao sa kadiliman? Natatakot ba ang mga tao na mangapa at madama sa dilim? Siguro nga. Sino nga ba ang may gusto ng kadiliman.
Muli kong dinampot ang aking cellphone at binuksan ang camera nito.
Kinuhanan ko ng mabilis ang natitirang sinag ng araw upang libangin ang aking sarili sa paghihintay.
Sumasayaw rin ang hanggang siko kong buhok dahil sa malakas at malamig na bugso ng dapithapong hangin.
Huminga ako ng malalim dahil wala akong nakitang taong Arthuro Dick!
Nakakainis siya!
Binuksan kong muli ang aking cellphone para tawagan si Gino ngunit naestatwa ako sa aking kinauupuan nang mapagtantong wala pala akong number niya.
Kaagad akong naghanap ng matatawagan sa bahay para sabihin kay Gino na gusto ko ng magpasundo. Nakita ko ang number ni papa doon at kaagad na pinindot iyon.
(Sorry, you don't have enough balance to make this call, please try again later.)
Laglag ang aking panga hanggang sa lupa nang marinig iyon. Kinurap ko rin ang aking mata habang pinoproseso ng aking utak ang narinig sa cellphone.
Madness and irritation suddenly spread in me, sinabunutan ko ang aking sarili dahil sa inis.
"Ang tanga mo, Allisandra!" sigaw ko sa aking sarili dahil sa inis.
"Sa'yo na ang coat mo! Nakakainis ka!" sigaw kong muli sabay hablot ng paper at hinagis ng buong lakas palayo sa akin.
Lumubog na nga araw at wala pa siya, nilalamig na ang aking katawan ngunit hindi padin napapawi ang inis ko sa aking sarili at sa kanya din.
Tumikhim pa ako para bawasan ang emosyon at pigilan ang aking mata sa pagbuhos ng mga luha.
But my eyes betrayed me, series of tears suddenly rolled down to my cheeks.
I never felt like this before, I never make an effort to see men who will not show up. Hindi ko pa naranasang lokohin ng ganito. At siya lang! siya lang na parang wala lang sakin. Paano niya nagawa sa akin 'to?!
Pinalis ko ang mainit na luhang dumadaloy sa akin gamit ang likod ng aking palad.
"I'm sorry, I made you wait." Malalim na boses mula sa aking likuran ang nagpahinto sa aking pag hikbi.
Fuck him!