ရာဇ၏တဲနှင့်ဆိုလျှင် စမ်းချောင်းလေးကိုကူးဖြတ်ကာ ခရေပင်လမ်းလေးကို တစ်ပြလောက်လျှောက်ပြီးသည့်နေရာတွင် ကလေးတွေကိုထားသည့်ခြံဝင်းကလေးရှိသည်။ဝါးခြမ်းလေးတွေနှင့်ကာရံပေးထားကာ ထိုဝိုင်းထဲတွင်တဲကလေးတစ်လုံးရှိသည်။ထိုတဲသုံးလုံးတွင်၁၂ယောက်သောကလေးတွေက ဆော့ကစားရင်းတူတူနေကြသည်။ရာဇပြောသည့်အတိုင်းတစ်သွေမတိန်းနားထောင်ကြသည့်ကလေးလေးတွေက ဝိုင်းမပြင်မထွက်နှင့်ဆိုလျှင်လည်းမထွက်ပေ။ထမင်းစားချိန်နဲ့အားလပ်ချိန်များတွင်သာ ရာဇအလာကိုတမျှော်မျှော်ဖြစ်တတ်ကြ၏။
"ကျွန်တော့်ကိုဘယ်ခေါ်သွားမလို့တုန်းဗျ"
ရေကြည်ချောင်းလေးနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ်သို့ဦးတည်နေသည့် ဓားပြကြီးနောက်မှခပ်သွက်သွက်လိုက်ရင်းစောလွန်းမေးလိုက်တော့ ခြေလှမ်းတို့ကိုရပ်ကာစောလွန်းကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
"ခင်ဗျားသဘောကျလောက်မဲ့နေရာကိုပေါ့ဗျာ"
သူကပြောတော့လည်း ကိုယ့်မှာခြေပစရာစကားလုံးမရှိ။တကယ်ပဲ ဒီလိုလူမနေတဲ့တောကြီးတောင်ကြီးထဲမှာ စောလွန်းသဘောကျမဲ့နေရာရှိတာ ဟုတ်မှဟုတ်လေစ။
"ရှေ့နားဆိုရောက်ပြီ"
ကျောက်တုံးလေးများပေါ်ဖြတ်လျှောက်ရင်း စမ်းချောင်းကိုဖြတ်ကူးပြီးသည့်နောက်တွင် ဓားပြကြီးပြောလာသည့်စကား။
စောလွန်းမှာ တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်နှင့်လျှောက်ရင်း ချောင်းကူးသည့်နေရာမှာလည်းသတိထားနေရတာကြောင့် ထိုလူရောက်ခါနီးပြီဟုပြောမှ ရှေ့ကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ထိုအခါ စောလွန်း၏မျက်ဝန်လေးတွေဟာ ဖန်ဂေါ်လီပမာတောက်ပသွားရ၏။
မကျဥ်းမကျယ်တောလမ်းကလေးတစ်လျှောက် စီတန်းစွာပေါက်ရောက်နေသည့်ခရေပင်တန်းကြီးက စောလွန်းအလာကိုကြိုလင့်နေကြသယောင်။ကြွေကျနေသည့်ခရေပန်းတချို့က မြေပြင်ပေါ်တွင်ပန်းခင်းလမ်းသဖွယ်။
အဖူးအပွင့်အကိုင်းအခက်တို့ဝေဆာနေသည့်ခရေပင်ကြီးတစ်ပင်၏အောက်တွင် သစ်သားခုံတန်းလေးတစ်ခုကလည်းရိုးရှင်းစွာနေရာယူသည်။
ထိုအခိုက်မှာပဲ လေပြည်လေးတစ်ဝှေ့ကကျီစယ်တော့ မွှေးပျံ့ပျံ့ခရေနံ့သင်းသင်းလေးက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်ပျံ့လွှင့်လာကာ စောလွန်း၏ဂန္ဓာရုံကိုလည်းကြည်နူးစေသည်။
ဒီအချိန်အခိုက်အတန့်လေးသည် ခရေပန်းကိုသိပ်မြတ်နိုးသည့်စောလွန်းအတွက် ဘာနှင့်မျှလဲမရနိုင်အောင်ပင်။
"ခရေပင်တွေ..."
"အင်း ခင်ဗျားသဘောကျရဲ့လား"
"အရမ်းပဲ"
မျက်ဝန်းလေးတွေတောက်ပကာ ခရေပင်တောလမ်းလေးတစ်လျှောက်ကို အပြုံးမျက်နှာလေးဖြင့်ကြည့်နေသည့်ကောင်လေးကြောင့် ရာဇပါလိုက်ပြုံးမိသည်။
"ဒါနဲ့...ကျွန်တော်ခရေပန်းကြိုက်တာခင်ဗျားဘယ်လိုသိလဲ"
"ဟင် ကျုပ်ကဘယ်သိမတုန်း ဒီတိုင်း...ခင်ဗျားအကြိုက်နဲ့ကျုပ်ခေါ်လာတဲ့နေရာတိုက်ဆိုင်သွားတာ"
"သြော်..."
အင်းလေ...ချစ်သူဖြစ်သည့်မောင်ကတောင် စောလွန်း၏အကြိုက်ကိုအရေးတယူမရှိတာ သူစိမ်းဖြစ်သည့်ဓားပြကြီးကလည်းဘယ်သိပါ့မလဲ။သိမှပဲပိုထူးဆန်းတော့မှာ။ချစ်သူသက်တမ်းလတွေကျော်လာခဲ့ပြီးတာတောင် မောင်သည်စောလွန်းခရေပန်းကြိုက်တတ်မှန်းသတိတရမရှိခဲ့။
ရာဇတို့ခရေပင်လမ်းလေးအတိုင်းလျှောက်နေကြတာဖြစ်သည်။ဘေးတွင်တိတ်ဆိတ်သွားကာ မျက်နှာလေးညှိုးငယ်သွားသည့်ကောင်လေးကဘာကိုတွေးပြီးဝမ်းနည်းသွားရပြန်တာပါလိမ့်။ရွာမှာကျန်ခဲ့သောချစ်သူဆိုသည့်မိန်းကလေးကိုများလွမ်းဆွတ်သွားလေသလား။
ခရေပန်းကြိုက်တာဘယ်လိုသိလဲဟုမေးသည့်အချိန်တုန်းက 'ခင်ဗျားရဲ့မြတ်နိုးချင်စရာခန္ဓာလေးထက်မယ် အမြဲဝေ့သီနေတတ်တာခရေရနံ့လေးမဟုတ်လား'ဟုပြန်မေးလိုက်ချင်ပါသော်လည်း ရာဇခက်ထန်မပီသစွာသတ္တိကြောင်မိသည်ကလည်းသူပါပဲ။
"ဟော ရှေ့နားမယ်ဝိုင်းလေးတစ်ခု"
လှမ်းမြင်နေရသည့်အတော်အတန်ကျယ်ဝန်းသောဝိုင်းကလေးကိုလက်ညှိုးညွှန်ကာစောလွန်းပြောလိုက်သည်။
"အင်း ကျုပ်ခင်ဗျားကိုခေါ်သွားချင်တာလည်းဒီနေရာပဲ"
လျှောက်လာရင်းနဲ့ပဲ ဝိုင်းအဝသို့ရောက်လာချေပြီ။ထို့နောက်မှာတော့ ဝိုင်းထဲရှိတဲလေးများထဲမှကလေးတစ်သိုက်ထွက်လာသည့်အချိန်တွင်တော့စောလွန်းအံ့သြစွာမျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားရသည်။ကလေးလေးတွေဆိုတာ၁၀နှစ်ကျော်အရွယ်မှ ဘုစုကရုလေးတွေအထိပါပါသည်။
"ဟေ့လူ ခင်..ခင်ဗျားကလေးတွေကိုပါဖမ်းထားတာလား ဟုတ်သလား"
စောလွန်းမယုံကြည်နိုင်စွာမေးရင်းခြေလှမ်းတွေပါနောက်ဆုတ်သွားရသည်။ထိုဓားပြကြီးကလူဆိုးဆိုတာသိပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးထိ...အပြစ်မရှိတဲ့ကလေးလေးတွေအထိပါဖမ်းခေါ်ထားနိုင်လောက်မည်ဟုမထင်မှတ်ထားခဲ့။
ရာဇမှာတော့သိုးပေါက်လေး၏အပြုအမူကြောင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ခေါင်းခါရုံသာတတ်နိုင်တော့သည်။လူကိုဆိုဘယ်သောအခါမှအကောင်းမမြင်ဘူး။
"ဦးကြီး!"
ရာဇကိုလည်းမြင်ရော တဲထဲကနေအပြင်ပြေးထွက်လာသည့်နန်းကြာလေးကို ရာဇစီးကြိုကာချီပွေ့လိုက်သည်။
"နန်းကြာလေး ညကအိပ်လို့ပျော်ရဲ့လား"
"အိပ်ပျော်တာပေါ့ဦးကြီးရဲ့ နန်းကြာကဦးကြီးအသစ်ဝယ်လာပေးတဲ့အနွေးထည်ကြီးကိုဝတ်ပြီးအိပ်တာနွေးနေရော"
"ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
စောလွန်းမှာတော့ ကလေးမလေးနှင့်ဓားပြကြီး၏ရင်းနှီးပုံကိုကြည့်ပြီးပါးစပ်အဟောင်းသားပင်။ဒီလူ ကလေးတွေကိုဘယ်လိုများသိမ်းသွင်းထားလို့ ကလေးတွေကသူကိုအခုလိုမျိုးတရင်းတနှီးဆက်ဆံနေရတာလဲ။
ရာဇကတော့ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေသည့်ကောင်လေး၏မျက်နှာအပြောင်းအလဲကိုကြည့်ပြီး ထိုကောင်လေးဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာရိပ်မိလိုက်သည်။
"ခင်ဗျားတွေးချင်တာတွေဇွတ်မတွေးဘဲ ကျုပ်ကိုအကောင်းမြင်ပေးလို့မရဘူးလား"
"............"
တောင်းဆိုသလိုပြောနေသည့်ဓားပြကြီးက ဘာကြောင့်မာန်စွယ်ကျိုးနေသည့်ပုံစံဖြစ်နေရပါသနည်း။ထိုလူ့မျက်ဝန်းအကြည့်တွေသည် သူဟာစောလွန်းထင်သလိုမျိုးမဟုတ်ပါဘူးဟုရှင်းပြနေသယောင်။ထိုအရာကြောင့်ပဲ စောလွန်းတိတ်ဆိတ်သွားမိသည်။ထိုလူ့လက်ပေါ်က ကလေးမလေးကလည်းစောလွန်းကိုမျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနှင့်အထူးအဆန်းလိုကြည့်နေသည်။
"ထားလေတော့ ကျုပ်ပြီးမှသေချာရှင်းပြပါ့မယ် အခုအရင်ဆုံးဝိုင်းထဲဝင်ရအောင်"
ထို့နောက်...သူတို့နှစ်ယောက်လုံးနန်းကြာလေးနဲ့အတူ ကလေးတွေနေထိုင်သည့်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။
.
.
"ဦးကြီး သူကဘယ်သူလဲဟင်"
"သူလို့မပြောရဘူးလေနန်းကြာ ဦးဦးလို့ပြောရတယ်"
ရာဇတို့အခုခြံဝန်းလေးအတွင်းတွင်အကုန်စုထိုင်ကာစကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။မြေပြင်ပေါ်တွင်ဖိနပ်လေးတွေခုကာထိုင်နေသည့်ရာဇနှင့်ကောင်လေးရှေ့တွင် ကလေးတွေကအုပ်စုလိုက်ထိုင်နေကြကာ အချွဲသန်သည့်နန်းကြာလေးကတော့ ရာဇ၏ပေါင်ပေါ်မှာဇိမ်ကျနေလေရဲ့။
"ဟုတ် ဒီဦးဦးကနန်းကြာတို့နဲ့အတူနေမှာလားဟင်"
နန်းကြာ၏အမေးကြောင့်ရာဇတိတ်ဆိတ်မိသွားသည်။သူဘယ်လိုပြန်ဖြေသင့်ပါသလဲ။အားငယ်တတ်သည့်ကလေးလေးတွေ၊အဖော်မင်တတ်သည့်ကလေးလေးတွေပီသစွာ တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသူတို့နှင့်အတူတူအမြဲနေစေချင်တတ်ရှာသော သနားစရာကလေးလေးတွေကို ဘယ်လိုအဖြေမျိုးပေးသင့်ပါသလဲ။
"နန်းကြာ ဒီဦးဦးက..."
"နေမှာပေါ့ နန်းကြာလေးရဲ့"
ရာဇစကားမဆုံးခင်ဖြတ်ပြောလာသည့်ကောင်လေးကြောင့် ဒီဦးဦးကသူ့အိမ်သူပြန်ရမှာဆိုသည့်ရာဇ၏အဖြေကဆုံးခန်းမတိုင်ခဲ့ပေ။မယုံကြည်နိုင်စွာဘေးကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ ရာဇကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ကာငြိမ်ငြိမ်နေဆိုသည့်အကြည့်မျိုးဖြင့်ကြည့်နေသည်။ထို့နောက်...ရာဇနဲ့နားရွက်နားသို့တိုးကပ်လာကာ...
"ကလေးတွေစိတ်ကျေနပ်အောင်ဖြေပေးမယ်မရှိဘူး တကယ်ပဲ"
ပြောကာမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး နန်းကြာနှင့်တီတီတာတာပြောလိုက် ကျန်ကလေးတွေနှင့်ပွဲကျလိုက်နှင့် အခြားအချိန်များနှင့်မတူစွာပြုံးရွှင်နေသည့်ချစ်ဦးသူလေးကိုကြည့်ပြီး ရာဇဒီကိုခေါ်လာမိတာမှန်သွားပြီဟုထင်မိသည်။
ခုနကကိုယ့်ကိုသံသယံဝင်နေတာသူမဟုတ်သည့်အတိုင်း အခုများတော့အပြုံးလေးတွေတောက်ပနေသည်မှာငေးကြည့်နေမိသည့်ရာဇကိုရင်သပ်ရှုမောသွားစေသည်အထိ။
အမြဲရာဇတစ်ယောက်တည်းကိုသာကပ်ချွဲတတ်ပြီး သော်ကတို့သုံးယောက်နှင့်တောင်စကားအများကြီးမပြောတတ်သည့် နန်းကြာလေးကလည်း ဘယ်အချိန်တည်းက သိုးပေါက်လေးပေါင်ပေါ်ရောက်သွားမှန်းမသိလိုက်။
'နေမှာပေါ့ နန်းကြာလေးရဲ့'တဲ့။ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရပါလျှင်ဖြင့် ထိုစကားကြားကြားချင်း မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်လေးသန်းခဲ့မိသည်။သို့သော်...ထိုကောင်လေးပြောသည့်အတိုင်းပင် ဘယ်သူကကိုယ်မုန်းနေသည့်သူနဲ့အချိန်အကြာကြီးအတူနေနိုင်မယ်တဲ့လဲ။အချိန်တန်လျှင် ထိုကောင်လေးဟာလည်းသူလာသည့်နေရာသူပြန်ရမည်သာ။
ထိုသို့တွေးမိပြန်တော့ ဘယ်ဘက်ရင်အုံကနာကျင်မှုကဆိုးရွာစွာခံရခက်စေသည်။ဘာလို့များအချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ ကိုယ်နဲ့မသိသည့်လူတစ်ယောက်ကိုတွယ်တွယ်တာတာချစ်မိသွားရတာလဲ။ထိုသိုးပေါက်လေးနှင့်ခွဲခွာရမည့်အချိန်ကိုရော ရာဇဘယ်လိုအင်အားဖြင့်ကျော်ဖြတ်ရပါ့။
ထို့နောက် သူတို့နှစ်ယောက်ကလေးတွေကိုနှုတ်ဆက်ကာ ဝိုင်းထဲမှပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ဒါတောင်...နန်းကြာလေးကဦးဦး ဦးဦးနှင့်ဟိုကောင်လေးကိုမခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်နေတော့ ကလေးနဲ့တောင်သဝန်တိုချင်လာရတာကရာဇကိုယ်တိုင်ပင်။မပိုင်ဆိုင်ရသေးခင်တောင် ထိုသိုးပေါက်လေးကိုအခုလိုဝန်တိုနေရတာ အကယ်၍များပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့လို့ကတော့....
အဟက် မဖြစ်နိုင်တာကြီးကိုဆက်မတွေးလေနဲ့ရာဇ။
<<<<<<
>>>>>>
"ကျုပ်တို့ဒီနားမယ် ခေတ္တလောက်ထိုင်ရအောင်လား"
အလာတုန်းကတွေ့ခဲ့သည့်ခရေပင်အောက်ကသစ်သားခုံတန်းလေးကိုညွှန်ပြကာပြောလာသည့်ဓားပြကြီးကြောင့် စောလွန်းလည်းခေါင်းညိတ်ပြပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မနက်ပိုင်းအချိန်ဖြစ်တာကြောင့် လေပြည်နုနုလေးတွေကအရမ်းမအေးသော်လည်း တစ်ချက်တစ်ချက်တိုက်ခတ်နေတုန်းပင်။
"အဲဒီ့ကလေးတွေအကုန်လုံးကကျုပ်မွေးစားထားတာလေ"
"ဘယ်လို....."
ဒီစကားကိုစောလွန်းနားနှင့်ဆက်ဆက်ကြားလိုက်ရတာမဟုတ်ဘဲ အခြားသူကတစ်ဆင့်လာပြောခဲ့တာဆိုလျှင် ထိုလာပြောသည့်လူကိုလက်ညှိုးထိုးကာဟားတိုက်နေမိလောက်မည်။ဒီဓားပြကြီးက ကလေးတွေအကုန်လုံးကိုမွေးစားတယ်။မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့တော့ စောလွန်းဘူးခံပြီးမငြင်းရဲပါ။အစောကတည်းက'ကလေးတွေနှင့်ထိုလူ့၏ဆက်ဆံရေးကိုမြင်တွေ့ခဲ့ပြီးမလား။
"ဟုတ်တယ် ခင်ဗျားနားလည်အောင်ပြောရရင် အဲဒီ့ကလေးတွေအကုန်လုံးကစစ်ဘေးရှောင်လေးတွေ"
စစ်ဘေးရှောင်လေးတွေဆိုသည့်စကားကြောင့် ထိုလူဆက်ပြောလာမည့်စကားများကို စောလွန်းစိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေမိသည်။
"အင်္ဂလိပ်တွေလည်းဖက်ဆစ်နည်းတူရက်စက်ခဲ့ကြတာပါပဲ သူတို့ရဲ့မတရားလုပ်ရပ်တွေကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့စစ်ပွဲက အပြစ်မရှိတဲ့ပြည်သူတွေကလေးငယ်တွေကိုဒုက္ခရောက်စေခဲ့တယ်"
ဟိုးယခင်အချိန်ကတည်းက ဗမာပြည်သူပြည်သားတို့သည် ကျူးကျော်သူအင်္ဂလိပ်တို့၏အုပ်ချုပ်မှုအတိုင်းနှုတ်ဆိတ်ကာနေခဲ့ကြရသည်။သို့သော်...၁၉၀၅ခုနစ်တွင်ဂျပန်ကရုရှားကိုစစ်ပွဲမှာအနိုင်ရခဲ့သည်ဟူသည့်သတင်းကြားကြပြီးနောက် မြန်မာတို့၏အမျိုးသားစိတ်ဓာတ်ကလည်းတစ်ဖန်ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ကြသည်။
၁၉၀၆ခုနစ်လောက်တွင်နိုင်ငံရေးတတ်ကြွသူတချို့ဦးဆောင်ပြီး ဝိုင်.အမ်.ဘီ.အေ(ခေါ်)ဗုဒ္ဓဘာသာကလျာဏယုဝအသင်း ကိုတည်ထောင်ခဲ့သည်။ထိုအသင်း၏ခေါင်းဆောင်တချို့ကသတင်းစာတိုက်တွေထောင်၊သတင်းစာတွေမှာရေးသူကရေး၊နယ်တကာလှည့်ကာ လှုံ့ဆော်ဟောကြားသူကဟောကြားနှင့် ၁၉၂၀လောက်တွင်ဝံသာနုစိတ်ဓာတ်များပိုမိုတတ်ကြွလာကြကာ ဝိုင်.အမ်.ဘီ.အေ မှမြန်မာနိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာဂျီ.စီ.ဘီ.အေ အသင်းကြီးသို့ပြောင်းလဲလိုက်ကြသည်။
(ဂျီိ.စီ.ဘီ.အေ=General Council of Burmese Associations)
ထိုသို့ မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ်တတ်ကြွသူမြန်မာပြည်သူပြည်သားတို့သည် မိမိနိုင်ငံအကျိုးဖြစ်လောက်မည့် ဟုမ္မရူး(ခေါ်)ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်ပေးရန်တောင်းဆိုခဲ့ကြသော်လည်း အင်္ဂလိပ်အစိုးရကဝံသာနုခေါင်းဆောင်များနှင့်လှုပ်ရှားသူများကိုသာဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ထားခဲ့ကြသည်။အင်္ဂလိပ်တွေကမတရားဖိနှိပ်လေ မြန်မာတို့၏ဝံသာနုစိတ်ဓာတ်တွေကတတ်ကြွလေဖြစ်ရာ ထိုအရာသည်မျက်နှာဖြူတွေအားတော်လှန်ဖို့ တွန်းအားတစ်ခုဖြစ်စေခဲ့သည်။
ထိုသို့နှင့် ၁၉၃၉ခုနစ်တွင်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ဂျပန်တွေသည် အရှေ့တောင်အာရှရှိ အင်္ဂလိပ်၊ပြင်သစ်၊အမေရိကန်ပိုင်နယ်များကိုတိုက်မည်ကို ကြိုတင်သိနှင့်ပြီးသောတို့ဗမာအစည်းအရုံးခေါင်းဆောင်များသည် ဂျပန်တို့၏အကူအညီဖြင့်မျက်နှာဖြူအစိုးရတို့ထံမှလွတ်လပ်ရေးကိုအရယူမည်ဟုကြံစည်ခဲ့ကြသည်။
ထိုအကြံအစည်ကြောင့်ပဲ ၁၉၄၁ခုနစ်တွင် သခင်အောင်ဆန်းခေါင်းဆောင်သည့်ရဲဘော်သုံးကျိပ်သည် မြန်မာနိုင်ငံမှတိတ်တဆိတ်ထွက်ခွာခဲ့ကြကာ ဂျပန်သို့သွား၍ ဗိုလ်မှူးကြီးဆူဇူကီကေအီဂျီ၏အကူအညီဖြင့် စစ်အတတ်ပညာသင်ကြားခဲ့ကြသည်။
၁၉၄၂ခုနစ်တွင်တော့ သခင်အောင်ဆန်း၏ဗမာ့လွတ်လပ်ရေးတပ်မတော်သည် ဂျပန်စစ်တပ်နှင့်အတူမြန်မာနိုင်ငံတောင်ပိုင်းသို့ဝင်လာကာ အင်္ဂလိပ်တို့အားစစ်ခင်းခဲ့ကြသည်။မခုခံနိုင်သည့်အင်္ဂလိပ်တွေက ရန်ကုန်မှပြည်၊ထို့နောက် မန္တလေး၊ထို့နောက် မြစ်ကြီးနားသို့ဆုတ်၍ ၁၉၄၂ခုနစ်မေလတွင်မဏိပူရကိုဖြတ်ကာအိန္ဒိယသို့ဝင်သွားကြတော့၏။ထိုနောက်ပိုင်း မျက်နှာဖြူတို့အားတော်လှန်သည့်စစ်ပွဲကြီးတွင် အပြစ်မရှိဘဲနစ်နာခဲ့ကြရသည့်စစ်ဘေးရှောင်ပြည်သူတချို့လည်းရှိခဲ့သည်။
ထို့နောက်မှာတော့ မျက်နှာဖြူတွေ၏နေရာတွင်ဖက်ဆစ်ဂျပန်တွေကနေရာယူလာတော့တာပင်။ကျူးကျော်သည့်လူမျိုးနိုင်ငံသာကွဲသွားမည် မတရားပုံ၊ရက်စက်ပုံခြင်းကတော့ဆင်တူသည်။ဖက်ဆစ်တွေကပိုယုတ်မာကြသည်ဟုဆိုရလေမလား။
ဒီအကြောင်းတွေကိုရာဇဘာကြောင့် ခရေစေ့တွင်းကျသိနေရသလဲဆိုရင် ရာဇခက်ထန်ကအမှန်တကယ်ဘယ်သူလဲဆိုသည့်မေးခွန်းနှင့်သက်ဆိုင်သွားပေလိမ့်မည်။ထားပါလေ...ကျုပ်မပြောလည်းခင်ဗျားတို့တစ်ချိန်ချိန်တော့သိရမှာပါ။
ထိုအတွေးတွေကိုခဏရပ်ကာ ဘေးတွင်ရာဇပြောမည့်စကားများကိုသာအာရုံစိုက်နားထောင်နေသည့်ကောင်လေးဘက်သို့မျက်နှာမူလိုက်ရင်း
"အသက်မရှိတော့တဲ့မိဘတွေရဲ့အလောင်းဘေးမှာထိုင်ပြီး ညစ်ပေစုတ်ပြတ်နေတဲ့ပုံစံလေးတွေနဲ့ထိုင်ငိုနေကြတဲ့ဘာမှမသိနားမလည်တဲ့ကလေးငယ်တွေ၊အစာရေဆာငတ်ပြတ်နေကြတဲ့အရွယ်ရောက်ပြီးသာကလေးတွေ"
ဟင်းးးး
ရာဇစကားပြောခြင်းကိုခေတ္တရပ်တန့်ကာ သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချမိသည်။ထို့နောက် ကောင်းလေးကိုကြည့်နေရာမှရှေ့တည့်တည့်ရှိခရေပင်တစ်ပင်ကိုအကြည့်တို့ပို့လိုက်သည်။ဒီခရေပင်လမ်းလေးတွင် ဘယ်ဘက်ရောညာဘက်မှာပါ ခရေပင်တွေကအစီအတန်းရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။
"အဲဒီ့မြင်ကွင်းတွေကိုအခုထက်ထိကျုပ်မေ့လို့မရသေးဘူး သိပ်သနားစရာကောင်းတဲ့ကလေးတွေ အဲတာကြောင့်ပဲကျုပ်ခေါ်လာပြီးမွေးစားလိုက်တာ"
ဓားပြကြီး၏ပြောကြားချက်များနောက်မှာတော့ စောလွန်းဘာမှပြန်မတုန့်ပြန်နိုင်လောက်အောင်ကိုရင်ထဲတစ်ဆို့နေသည်။အပြစ်ကင်းစင်သည့်အဖြူထည်ကလေးလေးတွေအပေါ်မှာမှ ကံကြမ္မာကဘာလို့အခုလိုရက်စက်နိုင်ရတာလဲ။ကိုယ်တိုင်မကြုံတွေ့ခဲ့ရသည့်စောလွန်းတောင်ဒီလိုဝမ်းနည်းသနားမိပါလျှင် မျက်စိနှင့်တပ်အပ်မြင်ခဲ့ရသည့်ဓားပြကြီးဆိုလျှင်ဘယ်လောက်တောင်ခံစားသွားရမလဲ။
ကလေးချစ်တတ်သည့်စောလွန်းအတွက်တော့ ဓားပြကြီး၏ကလေးတွေအကုန်ခေါ်မွေးစားလိုက်သည့်လုပ်ရပ်သည်အထင်ကြီးချင်စရာပင်။ကလေးတွေကိုဓားပြတိုက်ပြီးကျွေးနေပေမဲ့လည်းပေါ့။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလိုအကြောင်းအရာတွေကြားလိုက်ရတော့ဓားပြကြီးအပေါ်အနည်းငယ်တော့အမြင်ကြည်သွားရသည်။ခုနကကလေးတွေကိုဖမ်းခေါ်ထားတယ်ဟုဆိုကာ စွပ်စွဲမိသည့်အတွက်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။
တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ထိုဓားပြကြီးနှင့်အတူတူဒီတောထဲမှာနေရမည့်နေ့ရက်တွေအတွက်လည်း စိတ်ချသွားရသည်။ကြင်နာတတ်တဲ့ဓားပြကြီးကစောလွန်းကိုစောင့်ရှောက်မှာပါလေ။
"ဓားပြကြီး"
"ဗျာ"
ခုံတန်းလေးတွင်ခဏမျှတိတ်ဆိတ်သွားမှုကို ဖြိုခွင်းရန်စောလွန်းခေါ်လိုက်တာဖြစ်သော်လည်း ယဥ်ကျေးစွာပြန်ထူးလာသူကြောင့်အနည်းငယ်ပြုံးမိသွားသည်။ဓားပြကြီးကကြင်နာရုံတင်မကဘဲ ယဥ်ကျေးမှုပါရှိတယ်ပေါ့လေ။အင်း မဆိုးပါဘူး။
ရာဇမှာတော့မြင်နေရသည့်အပြုံးလေးကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းငေးနေမိသည်။ဒီမြတ်နိုးချင်စရာအပြုံးလေးကကိုယ့်ကြောင့်ဖြစ်တည်လာတာဆိုသည့်အတွေးသည် ရာဇတစ်ကိုယ်လုံးကိုရှိန်းခနဲဖြိန်းခရဲဖြစ်သွားစေသည်။
"ကျွန်တော်ဘာလို့ခရေပန်းတွေကြိုက်လဲသိသလား"
"အင်း ပြောပါဦး"
"ခရေဆိုတာ...ဝေလည်းမွှေးကြွေလည်းမွှေးတဲ့ တစ်ပွင့်တည်းသောပန်းလေ"
ဒီတစ်ခါတော့ တိတ်တဆိတ်နားထောင်နေသူမှာ ရာဇဖြစ်သွားသည်။
"အပင်ပေါ်မှာတင့်တင့်တယ်တယ်ပွင့်လန်းနေတဲ့ခရေကမွှေးသလို မြေပြင်ပေါ်ဝယ်ပြန့်ကျဲနေတဲ့ခရေကလည်းမွှေးတယ် လူတွေကသူ့ကိုမညှာမတာခြေထောက်နဲ့တတ်နင်းသွားကြရင်တောင် သူကဆက်ပြီးမွှေးနေဦးမှာပဲ"
"သူ့ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကသိမ်နှုပ်ပေမဲ့တကယ်တမ်းတော့...ခရေကသိပ်ကိုကြံ့ခိုင်တဲ့ပန်းလေးပဲ အဲတာကြောင့်ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော်နဲ့တူတဲ့ခရေပန်းလေးကိုမြတ်နိုးရတာ"
ကျွန်တော်နဲ့တူတဲ့ပန်းလေးဆိုသည့်စကားကြောင့် ရာဇလည်းတွေးမိသည်။
*ခင်ဗျားသာခရေပန်းဆိုရင် ကျုပ်ရဲ့တစ်ပွင့်တည်းသောခရေလေးပဲဖြစ်စေချင်မိတယ်*
"သဇင်ပန်းကိုရောသဘောမကျဘူးလား သူကရှားတယ်လေ လှလည်းလှတယ်"
"သဇင်ပန်း အဲဒီ့မာနကြီးတဲ့ပန်းကိုဘာလို့သဘောကျရမှာလဲ"
"မာနကြီးတဲ့ပန်း"
"အင်း သူကနေရာတိုင်မှာမပွင့်လန်းနိုင်ဘူးလေ တောကြီးတောင်ကြီးထဲမှာပဲပေါက်ရောက်တယ် ပြီးတော့...နေရောင်လည်းမခံနိုင်ဘူး ဆောင်းတွင်းရောက်ကာမှ နှင်းရည်သောက်ပြီးပွင့်လန်းကြတာ"
"အဲတာနဲ့ သူမာနကြီးနဲ့ဆိုင်လို့လား"
ထိုကောင်လေးရဲ့အတွေးကိုရာဇလိုက်လို့မမှီပေ။
"ဝေယန်နန်းမြင့်၊ပန်တိုင်းတင့်မို့
မြို့ဝန်မင်းစာ၊လိပ်မပါဘဲ
ကွယ်ရာစျေးပြင်၊ရောင်းလို့များမြင်မလား
သေဆိုသေ၊ရှင်ဆိုရှင်
အင်မတန့်အင်မတန်၊ရာဇဝတ်တော်ခံရမည်"
"........."
"ဦးတိုးရေးခဲ့တဲ့ဘုန်းနှင့်ကံနှင့်ရွှေသဇင်ကဗျာမှာပါတဲ့စာပုဒ်လေးလေ"
"အင်း"
ရာဇလည်းဖတ်ဖူးတာကြောင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"ရှေးခေတ်အခါက သဇင်ပန်းကိုတွေ့ကရာစျေးမှာချရောင်းတာတို့ တွေ့ကရာလူပန်ဆင်တာဆိုရင် အဲဒီ့ရောင်းတဲ့လူရောပန်တဲ့လူပါကြီးမားတဲ့ပြစ်ဒဏ်ကိုခံကြရတယ်တဲ့ ကျွန်တော်အမြဲတွေးကြည့်ဖူးတယ် ဒီပန်းလေးတစ်ခတ်အတွက်ဒီလောက်ပြန်ပေးဆပ်ရတာတန်ရဲ့လားလို့"
ထိုကောင်လေးပြောတာလည်းမှန်နေတာကြောင့် ရာဇပြန်မချေပမိ။သို့သော်...ရာဇ၏သိုးပေါက်လေးကတော့ သဇင်ပန်းလိုမာနကြီးမည်ဟုမထင်ပါ။
"အဲတာကြောင့် ကျွန်တော်ကတော့သဇင်ပန်းကိုဘုန်းကံရှိတဲ့ပန်းလို့မမြင်ဘဲ မာနကြီးတဲ့ပန်းလို့ဘဲမြင်မိတယ် သဇင်ပန်းထက်စာရင် ခရေပန်းကမှရိုးသားသေးတယ်"
(ဦးတိုး၏ကဗျာကိုစော်ကားလိုစိတ်မရှိပါ)
"ခင်ဗျားအတွေးကလည်းမှန်တာပါပဲ"
"ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ဒီတောထဲမှာခင်ဗျားတို့နဲ့အတူနေတာနှစ်ရက်ရှိပြီ ကျွန်တော်နာမည်ကိုခင်ဗျားမသိသေးဘူးမလား"
"ခင်ဗျားပြောပြချင်မယ်မထင်လို့ ကျုပ်မမေးတာပါ"
"ကျွန်တော်နာမည်...စောလွန်းသက်လယ်ပါ"
စောလွန်းသက်လယ်...စောလွန်းသက်လယ်...စောလွန်းသက်လယ်...
စောလွန်းသက်လယ်ဆိုသည့်နာမည်လေးသည် ရာဇ၏အကြားအာရုံကိုအကြိမ်ကြိမ်ရိုက်ခတ်သွားခဲ့သည်။သိုးပေါက်လေးနာမည်ကစောလွန်းသက်လယ်တဲ့လား။လူနဲ့နာမည်နဲ့သိပ်ကိုလိုက်ဖက်ပါဘိ။
"ခင်ဗျားနာမည်ကရော ရာဇပဲလား"
မေးလာသည့်မေးခွန်းကိုမဖြေခင် မြေပြင်ပေါ်တွင်ကျနေသည့်ခရေပွင့်လေးတချို့ကိုကုန်းကောက်ကာ ချစ်ရသူလေး၏လက်ထဲသို့အပြုံးတစ်ပွင့်နှင့်အတူ ထည့်ပေးလိုက်ပြီးကာမှ..
"ရာဇခက်ထန်....ကျုပ်နာမည်ရာဇခက်ထန်ပါ...သက်လယ်"
<<<<<<
>>>>>>
ဒီနေ့အရှည်ကြီးပဲနော်😭မနေ့ကမပြောလိုက်ရလို့။ Merry Christmas to all of my sakura☃️🌸
ဒီအပိုင်းကိုရေးဖို့ googelကနေ ဆောင်းပါးတွေရှာဖတ်ခဲ့ရကြောင့် crdပေးပါတယ်✨
ဆေးပန်းချီ🌸
၂၆.၁၂.၂၀၂၁💜
ရာဇ၏တဲႏွင့္ဆိုလွ်င္ စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုကူးျဖတ္ကာ ခေရပင္လမ္းေလးကို တစ္ျပေလာက္ေလွ်ာက္ၿပီးသည့္ေနရာတြင္ ကေလးေတြကိုထားသည့္ၿခံဝင္းကေလးရွိသည္။ဝါးျခမ္းေလးေတြႏွင့္ကာရံေပးထားကာ ထိုဝိုင္းထဲတြင္တဲကေလးတစ္လုံးရွိသည္။ထိုတဲသုံးလုံးတြင္၁၂ေယာက္ေသာကေလးေတြက ေဆာ့ကစားရင္းတူတူေနၾကသည္။ရာဇေျပာသည့္အတိုင္းတစ္ေသြမတိန္းနားေထာင္ၾကသည့္ကေလးေလးေတြက ဝိုင္းမျပင္မထြက္ႏွင့္ဆိုလွ်င္လည္းမထြက္ေပ။ထမင္းစားခ်ိန္နဲ႕အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္သာ ရာဇအလာကိုတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ျဖစ္တတ္ၾက၏။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘယ္ေခၚသြားမလို႔တုန္းဗ်"
ေရၾကည္ေခ်ာင္းေလးႏွင့္ဆန့္က်င္ဘက္အရပ္သို႔ဦးတည္ေနသည့္ ဓားျပႀကီးေနာက္မွခပ္သြက္သြက္လိုက္ရင္းေစာလြန္းေမးလိုက္ေတာ့ ေျခလွမ္းတို႔ကိုရပ္ကာေစာလြန္းကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားသေဘာက်ေလာက္မဲ့ေနရာကိုေပါ့ဗ်ာ"
သူကေျပာေတာ့လည္း ကိုယ့္မွာေျခပစရာစကားလုံးမရွိ။တကယ္ပဲ ဒီလိုလူမေနတဲ့ေတာႀကီးေတာင္ႀကီးထဲမွာ ေစာလြန္းသေဘာက်မဲ့ေနရာရွိတာ ဟုတ္မွဟုတ္ေလစ။
"ေရွ႕နားဆိုေရာက္ၿပီ"
ေက်ာက္တုံးေလးမ်ားေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း စမ္းေခ်ာင္းကိုျဖတ္ကူးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဓားျပႀကီးေျပာလာသည့္စကား။
ေစာလြန္းမွာ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ႏွင့္ေလွ်ာက္ရင္း ေခ်ာင္းကူးသည့္ေနရာမွာလည္းသတိထားေနရတာေၾကာင့္ ထိုလူေရာက္ခါနီးၿပီဟုေျပာမွ ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။ထိုအခါ ေစာလြန္း၏မ်က္ဝန္ေလးေတြဟာ ဖန္ေဂၚလီပမာေတာက္ပသြားရ၏။
မက်ဥ္းမက်ယ္ေတာလမ္းကေလးတစ္ေလွ်ာက္ စီတန္းစြာေပါက္ေရာက္ေနသည့္ခေရပင္တန္းႀကီးက ေစာလြန္းအလာကိုႀကိဳလင့္ေနၾကသေယာင္။ေႂကြက်ေနသည့္ခေရပန္းတခ်ိဳ႕က ေျမျပင္ေပၚတြင္ပန္းခင္းလမ္းသဖြယ္။
အဖူးအပြင့္အကိုင္းအခက္တို႔ေဝဆာေနသည့္ခေရပင္ႀကီးတစ္ပင္၏ေအာက္တြင္ သစ္သားခုံတန္းေလးတစ္ခုကလည္းရိုးရွင္းစြာေနရာယူသည္။
ထိုအခိုက္မွာပဲ ေလျပည္ေလးတစ္ေဝွ႕ကက်ီစယ္ေတာ့ ေမႊးပ်ံ့ပ်ံ့ခေရနံ႕သင္းသင္းေလးက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္ပ်ံ့လႊင့္လာကာ ေစာလြန္း၏ဂႏၶာ႐ုံကိုလည္းၾကည္ႏူးေစသည္။
ဒီအခ်ိန္အခိုက္အတန့္ေလးသည္ ခေရပန္းကိုသိပ္ျမတ္နိုးသည့္ေစာလြန္းအတြက္ ဘာႏွင့္မွ်လဲမရနိုင္ေအာင္ပင္။
"ခေရပင္ေတြ..."
"အင္း ခင္ဗ်ားသေဘာက်ရဲ႕လား"
"အရမ္းပဲ"
မ်က္ဝန္းေလးေတြေတာက္ပကာ ခေရပင္ေတာလမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကို အၿပဳံးမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ရာဇပါလိုက္ၿပဳံးမိသည္။
"ဒါနဲ႕...ကြၽန္ေတာ္ခေရပန္းႀကိဳက္တာခင္ဗ်ားဘယ္လိုသိလဲ"
"ဟင္ က်ဳပ္ကဘယ္သိမတုန္း ဒီတိုင္း...ခင္ဗ်ားအႀကိဳက္နဲ႕က်ဳပ္ေခၚလာတဲ့ေနရာတိုက္ဆိုင္သြားတာ"
"ေၾသာ္..."
အင္းေလ...ခ်စ္သူျဖစ္သည့္ေမာင္ကေတာင္ ေစာလြန္း၏အႀကိဳက္ကိုအေရးတယူမရွိတာ သူစိမ္းျဖစ္သည့္ဓားျပႀကီးကလည္းဘယ္သိပါ့မလဲ။သိမွပဲပိုထူးဆန္းေတာ့မွာ။ခ်စ္သူသက္တမ္းလေတြေက်ာ္လာခဲ့ၿပီးတာေတာင္ ေမာင္သည္ေစာလြန္းခေရပန္းႀကိဳက္တတ္မွန္းသတိတရမရွိခဲ့။
ရာဇတို႔ခေရပင္လမ္းေလးအတိုင္းေလွ်ာက္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ေဘးတြင္တိတ္ဆိတ္သြားကာ မ်က္ႏွာေလးညွိုးငယ္သြားသည့္ေကာင္ေလးကဘာကိုေတြးၿပီးဝမ္းနည္းသြားရျပန္တာပါလိမ့္။႐ြာမွာက်န္ခဲ့ေသာခ်စ္သူဆိုသည့္မိန္းကေလးကိုမ်ားလြမ္းဆြတ္သြားေလသလား။
ခေရပန္းႀကိဳက္တာဘယ္လိုသိလဲဟုေမးသည့္အခ်ိန္တုန္းက 'ခင္ဗ်ားရဲ႕ျမတ္နိုးခ်င္စရာခႏၶာေလးထက္မယ္ အၿမဲေဝ့သီေနတတ္တာခေရရနံ႕ေလးမဟုတ္လား'ဟုျပန္ေမးလိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ရာဇခက္ထန္မပီသစြာသတၱိေၾကာင္မိသည္ကလည္းသူပါပဲ။
"ေဟာ ေရွ႕နားမယ္ဝိုင္းေလးတစ္ခု"
လွမ္းျမင္ေနရသည့္အေတာ္အတန္က်ယ္ဝန္းေသာဝိုင္းကေလးကိုလက္ညွိုးၫႊန္ကာေစာလြန္းေျပာလိုက္သည္။
"အင္း က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုေခၚသြားခ်င္တာလည္းဒီေနရာပဲ"
ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႕ပဲ ဝိုင္းအဝသို႔ေရာက္လာေခ်ၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဝိုင္းထဲရွိတဲေလးမ်ားထဲမွကေလးတစ္သိုက္ထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ေစာလြန္းအံ့ၾသစြာမ်က္လုံးတို႔ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။ကေလးေလးေတြဆိုတာ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္အ႐ြယ္မွ ဘုစုက႐ုေလးေတြအထိပါပါသည္။
"ေဟ့လူ ခင္..ခင္ဗ်ားကေလးေတြကိုပါဖမ္းထားတာလား ဟုတ္သလား"
ေစာလြန္းမယုံၾကည္နိုင္စြာေမးရင္းေျခလွမ္းေတြပါေနာက္ဆုတ္သြားရသည္။ထိုဓားျပႀကီးကလူဆိုးဆိုတာသိေပမဲ့ ဒီေလာက္ႀကီးထိ...အျပစ္မရွိတဲ့ကေလးေလးေတြအထိပါဖမ္းေခၚထားနိုင္ေလာက္မည္ဟုမထင္မွတ္ထားခဲ့။
ရာဇမွာေတာ့သိုးေပါက္ေလး၏အျပဳအမူေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေခါင္းခါ႐ုံသာတတ္နိုင္ေတာ့သည္။လူကိုဆိုဘယ္ေသာအခါမွအေကာင္းမျမင္ဘူး။
"ဦးႀကီး!"
ရာဇကိုလည္းျမင္ေရာ တဲထဲကေနအျပင္ေျပးထြက္လာသည့္နန္းၾကာေလးကို ရာဇစီးႀကိဳကာခ်ီေပြ႕လိုက္သည္။
"နန္းၾကာေလး ညကအိပ္လို႔ေပ်ာ္ရဲ႕လား"
"အိပ္ေပ်ာ္တာေပါ့ဦးႀကီးရဲ႕ နန္းၾကာကဦးႀကီးအသစ္ဝယ္လာေပးတဲ့အႏြေးထည္ႀကီးကိုဝတ္ၿပီးအိပ္တာႏြေးေနေရာ"
"ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
ေစာလြန္းမွာေတာ့ ကေလးမေလးႏွင့္ဓားျပႀကီး၏ရင္းႏွီးပုံကိုၾကည့္ၿပီးပါးစပ္အေဟာင္းသားပင္။ဒီလူ ကေလးေတြကိုဘယ္လိုမ်ားသိမ္းသြင္းထားလို႔ ကေလးေတြကသူကိုအခုလိုမ်ိဳးတရင္းတႏွီးဆက္ဆံေနရတာလဲ။
ရာဇကေတာ့ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနသည့္ေကာင္ေလး၏မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကိုၾကည့္ၿပီး ထိုေကာင္ေလးဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာရိပ္မိလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားေတြးခ်င္တာေတြဇြတ္မေတြးဘဲ က်ဳပ္ကိုအေကာင္းျမင္ေပးလို႔မရဘူးလား"
"............"
ေတာင္းဆိုသလိုေျပာေနသည့္ဓားျပႀကီးက ဘာေၾကာင့္မာန္စြယ္က်ိဳးေနသည့္ပုံစံျဖစ္ေနရပါသနည္း။ထိုလူ႕မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြသည္ သူဟာေစာလြန္းထင္သလိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးဟုရွင္းျပေနသေယာင္။ထိုအရာေၾကာင့္ပဲ ေစာလြန္းတိတ္ဆိတ္သြားမိသည္။ထိုလူ႕လက္ေပၚက ကေလးမေလးကလည္းေစာလြန္းကိုမ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြႏွင့္အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနသည္။
"ထားေလေတာ့ က်ဳပ္ၿပီးမွေသခ်ာရွင္းျပပါ့မယ္ အခုအရင္ဆုံးဝိုင္းထဲဝင္ရေအာင္"
ထို႔ေနာက္...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးနန္းၾကာေလးနဲ႕အတူ ကေလးေတြေနထိုင္သည့္ဝိုင္းေလးအတြင္းသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
.
.
"ဦးႀကီး သူကဘယ္သူလဲဟင္"
"သူလို႔မေျပာရဘူးေလနန္းၾကာ ဦးဦးလို႔ေျပာရတယ္"
ရာဇတို႔အခုၿခံဝန္းေလးအတြင္းတြင္အကုန္စုထိုင္ကာစကားေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ေျမျပင္ေပၚတြင္ဖိနပ္ေလးေတြခုကာထိုင္ေနသည့္ရာဇႏွင့္ေကာင္ေလးေရွ႕တြင္ ကေလးေတြကအုပ္စုလိုက္ထိုင္ေနၾကကာ အခြၽဲသန္သည့္နန္းၾကာေလးကေတာ့ ရာဇ၏ေပါင္ေပၚမွာဇိမ္က်ေနေလရဲ႕။
"ဟုတ္ ဒီဦးဦးကနန္းၾကာတို႔နဲ႕အတူေနမွာလားဟင္"
နန္းၾကာ၏အေမးေၾကာင့္ရာဇတိတ္ဆိတ္မိသြားသည္။သူဘယ္လိုျပန္ေျဖသင့္ပါသလဲ။အားငယ္တတ္သည့္ကေလးေလးေတြ၊အေဖာ္မင္တတ္သည့္ကေလးေလးေတြပီသစြာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုသူတို႔ႏွင့္အတူတူအၿမဲေနေစခ်င္တတ္ရွာေသာ သနားစရာကေလးေလးေတြကို ဘယ္လိုအေျဖမ်ိဳးေပးသင့္ပါသလဲ။
"နန္းၾကာ ဒီဦးဦးက..."
"ေနမွာေပါ့ နန္းၾကာေလးရဲ႕"
ရာဇစကားမဆုံးခင္ျဖတ္ေျပာလာသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ဒီဦးဦးကသူ႕အိမ္သူျပန္ရမွာဆိုသည့္ရာဇ၏အေျဖကဆုံးခန္းမတိုင္ခဲ့ေပ။မယုံၾကည္နိုင္စြာေဘးကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ရာဇကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာၿငိမ္ၿငိမ္ေနဆိုသည့္အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ထို႔ေနာက္...ရာဇနဲ႕နား႐ြက္နားသို႔တိုးကပ္လာကာ...
"ကေလးေတြစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေျဖေပးမယ္မရွိဘူး တကယ္ပဲ"
ေျပာကာမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီး နန္းၾကာႏွင့္တီတီတာတာေျပာလိုက္ က်န္ကေလးေတြႏွင့္ပြဲက်လိဳက္ႏွင့္ အျခားအခ်ိန္မ်ားႏွင့္မတူစြာၿပဳံး႐ႊင္ေနသည့္ခ်စ္ဦးသူေလးကိုၾကည့္ၿပီး ရာဇဒီကိုေခၚလာမိတာမွန္သြားၿပီဟုထင္မိသည္။
ခုနကကိုယ့္ကိုသံသယံဝင္ေနတာသူမဟုတ္သည့္အတိုင္း အခုမ်ားေတာ့အၿပဳံးေလးေတြေတာက္ပေနသည္မွာေငးၾကည့္ေနမိသည့္ရာဇကိုရင္သပ္ရႈေမာသြားေစသည္အထိ။
အၿမဲရာဇတစ္ေယာက္တည္းကိုသာကပ္ခြၽဲတတ္ၿပီး ေသာ္ကတို႔သုံးေယာက္ႏွင့္ေတာင္စကားအမ်ားႀကီးမေျပာတတ္သည့္ နန္းၾကာေလးကလည္း ဘယ္အခ်ိန္တည္းက သိုးေပါက္ေလးေပါင္ေပၚေရာက္သြားမွန္းမသိလိုက္။
'ေနမွာေပါ့ နန္းၾကာေလးရဲ႕'တဲ့။ အမွန္တိုင္းဝန္ခံရပါလွ်င္ျဖင့္ ထိုစကားၾကားၾကားခ်င္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးသန္းခဲ့မိသည္။သို႔ေသာ္...ထိုေကာင္ေလးေျပာသည့္အတိုင္းပင္ ဘယ္သူကကိုယ္မုန္းေနသည့္သူနဲ႕အခ်ိန္အၾကာႀကီးအတူေနနိုင္မယ္တဲ့လဲ။အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထိုေကာင္ေလးဟာလည္းသူလာသည့္ေနရာသူျပန္ရမည္သာ။
ထိုသို႔ေတြးမိျပန္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံကနာက်င္မႈကဆိုး႐ြာစြာခံရခက္ေစသည္။ဘာလို႔မ်ားအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ ကိုယ္နဲ႕မသိသည့္လူတစ္ေယာက္ကိုတြယ္တြယ္တာတာခ်စ္မိသြားရတာလဲ။ထိုသိုးေပါက္ေလးႏွင့္ခြဲခြာရမည့္အခ်ိန္ကိုေရာ ရာဇဘယ္လိုအင္အားျဖင့္ေက်ာ္ျဖတ္ရပါ့။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေလးေတြကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ဝိုင္းထဲမွျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ဒါေတာင္...နန္းၾကာေလးကဦးဦး ဦးဦးႏွင့္ဟိုေကာင္ေလးကိုမခြဲနိုင္မခြာရက္ျဖစ္ေနေတာ့ ကေလးနဲ႕ေတာင္သဝန္တိုခ်င္လာရတာကရာဇကိုယ္တိုင္ပင္။မပိုင္ဆိုင္ရေသးခင္ေတာင္ ထိုသိုးေပါက္ေလးကိုအခုလိုဝန္တိုေနရတာ အကယ္၍မ်ားပိုင္ဆိုင္နိုင္ခဲ့လို႔ကေတာ့....
အဟက္ မျဖစ္နိုင္တာႀကီးကိုဆက္မေတြးေလနဲ႕ရာဇ။
<<<<<<
>>>>>>
"က်ဳပ္တို႔ဒီနားမယ္ ေခတၱေလာက္ထိုင္ရေအာင္လား"
အလာတုန္းကေတြ႕ခဲ့သည့္ခေရပင္ေအာက္ကသစ္သားခုံတန္းေလးကိုၫႊန္ျပကာေျပာလာသည့္ဓားျပႀကီးေၾကာင့္ ေစာလြန္းလည္းေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။မနက္ပိုင္းအခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလျပည္ႏုႏုေလးေတြကအရမ္းမေအးေသာ္လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္ေနတုန္းပင္။
"အဲဒီ့ကေလးေတြအကုန္လုံးကက်ဳပ္ေမြးစားထားတာေလ"
"ဘယ္လို....."
ဒီစကားကိုေစာလြန္းနားႏွင့္ဆက္ဆက္ၾကားလိုက္ရတာမဟုတ္ဘဲ အျခားသူကတစ္ဆင့္လာေျပာခဲ့တာဆိုလွ်င္ ထိုလာေျပာသည့္လူကိုလက္ညွိုးထိုးကာဟားတိုက္ေနမိေလာက္မည္။ဒီဓားျပႀကီးက ကေလးေတြအကုန္လုံးကိုေမြးစားတယ္။မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ ေစာလြန္းဘူးခံၿပီးမျငင္းရဲပါ။အေစာကတည္းက'ကေလးေတြႏွင့္ထိုလူ႕၏ဆက္ဆံေရးကိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီးမလား။
"ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားနားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ အဲဒီ့ကေလးေတြအကုန္လုံးကစစ္ေဘးေရွာင္ေလးေတြ"
စစ္ေဘးေရွာင္ေလးေတြဆိုသည့္စကားေၾကာင့္ ထိုလူဆက္ေျပာလာမည့္စကားမ်ားကို ေစာလြန္းစိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနမိသည္။
"အဂၤလိပ္ေတြလည္းဖက္ဆစ္နည္းတူရက္စက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ သူတို႔ရဲ႕မတရားလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့စစ္ပြဲက အျပစ္မရွိတဲ့ျပည္သူေတြကေလးငယ္ေတြကိုဒုကၡေရာက္ေစခဲ့တယ္"
ဟိုးယခင္အခ်ိန္ကတည္းက ဗမာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ က်ဴးေက်ာ္သူအဂၤလိပ္တို႔၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈအတိုင္းႏႈတ္ဆိတ္ကာေနခဲ့ၾကရသည္။သို႔ေသာ္...၁၉၀၅ခုနစ္တြင္ဂ်ပန္က႐ုရွားကိုစစ္ပြဲမွာအနိုင္ရခဲ့သည္ဟူသည့္သတင္းၾကားၾကၿပီးေနာက္ ျမန္မာတို႔၏အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္ကလည္းတစ္ဖန္ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။
၁၉၀၆ခုနစ္ေလာက္တြင္နိုင္ငံေရးတတ္ႂကြသူတခ်ိဳ႕ဦးေဆာင္ၿပီး ဝိုင္.အမ္.ဘီ.ေအ(ေခၚ)ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏယုဝအသင္း ကိုတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ထိုအသင္း၏ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ကသတင္းစာတိုက္ေတြေထာင္၊သတင္းစာေတြမွာေရးသူကေရး၊နယ္တကာလွည့္ကာ လႈံ႕ေဆာ္ေဟာၾကားသူကေဟာၾကားႏွင့္ ၁၉၂၀ေလာက္တြင္ဝံသာႏုစိတ္ဓာတ္မ်ားပိုမိုတတ္ႂကြလာၾကကာ ဝိုင္.အမ္.ဘီ.ေအ မွျမန္မာနိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာဂ်ီ.စီ.ဘီ.ေအ အသင္းႀကီးသို႔ေျပာင္းလဲလိုက္ၾကသည္။
(ဂျီိ.စီ.ဘီ.ေအ=General Council of Burmese Associations)
ထိုသို႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္တတ္ႂကြသူျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ မိမိနိုင္ငံအက်ိဳးျဖစ္ေလာက္မည့္ ဟုမၼ႐ူး(ေခၚ)ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ေပးရန္ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာ္လည္း အဂၤလိပ္အစိုးရကဝံသာႏုေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္လႈပ္ရွားသူမ်ားကိုသာဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ႏွောင္ထားခဲ့ၾကသည္။အဂၤလိပ္ေတြကမတရားဖိႏွိပ္ေလ ျမန္မာတို႔၏ဝံသာႏုစိတ္ဓာတ္ေတြကတတ္ႂကြေလျဖစ္ရာ ထိုအရာသည္မ်က္ႏွာျဖဴေတြအားေတာ္လွန္ဖို႔ တြန္းအားတစ္ခုျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ထိုသို႔ႏွင့္ ၁၉၃၉ခုနစ္တြင္ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ဂ်ပန္ေတြသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ အဂၤလိပ္၊ျပင္သစ္၊အေမရိကန္ပိုင္နယ္မ်ားကိုတိုက္မည္ကို ႀကိဳတင္သိႏွင့္ၿပီးေသာတို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဂ်ပန္တို႔၏အကူအညီျဖင့္မ်က္ႏွာျဖဴအစိုးရတို႔ထံမွလြတ္လပ္ေရးကိုအရယူမည္ဟုႀကံစည္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုအႀကံအစည္ေၾကာင့္ပဲ ၁၉၄၁ခုနစ္တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံမွတိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာခဲ့ၾကကာ ဂ်ပန္သို႔သြား၍ ဗိုလ္မႉးႀကီးဆူဇူကီေကအီဂ်ီ၏အကူအညီျဖင့္ စစ္အတတ္ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၂ခုနစ္တြင္ေတာ့ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္သည္ ဂ်ပန္စစ္တပ္ႏွင့္အတူျမန္မာနိုင္ငံေတာင္ပိုင္းသို႔ဝင္လာကာ အဂၤလိပ္တို႔အားစစ္ခင္းခဲ့ၾကသည္။မခုခံနိုင္သည့္အဂၤလိပ္ေတြက ရန္ကုန္မွျပည္၊ထို႔ေနာက္ မႏၱေလး၊ထို႔ေနာက္ ျမစ္ႀကီးနားသို႔ဆုတ္၍ ၁၉၄၂ခုနစ္ေမလတြင္မဏိပူရကိုျဖတ္ကာအိႏၵိယသို႔ဝင္သြားၾကေတာ့၏။ထိုေနာက္ပိုင္း မ်က္ႏွာျဖဴတို႔အားေတာ္လွန္သည့္စစ္ပြဲႀကီးတြင္ အျပစ္မရွိဘဲနစ္နာခဲ့ၾကရသည့္စစ္ေဘးေရွာင္ျပည္သူတခ်ိဳ႕လည္းရွိခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴေတြ၏ေနရာတြင္ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကေနရာယူလာေတာ့တာပင္။က်ဴးေက်ာ္သည့္လူမ်ိဳးနိုင္ငံသာကြဲသြားမည္ မတရားပုံ၊ရက္စက္ပုံျခင္းကေတာ့ဆင္တူသည္။ဖက္ဆစ္ေတြကပိုယုတ္မာၾကသည္ဟုဆိုရေလမလား။
ဒီအေၾကာင္းေတြကိုရာဇဘာေၾကာင့္ ခေရေစ့တြင္းက်သိေနရသလဲဆိုရင္ ရာဇခက္ထန္ကအမွန္တကယ္ဘယ္သူလဲဆိုသည့္ေမးခြန္းႏွင့္သက္ဆိုင္သြားေပလိမ့္မည္။ထားပါေလ...က်ဳပ္မေျပာလည္းခင္ဗ်ားတို႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့သိရမွာပါ။
ထိုအေတြးေတြကိုခဏရပ္ကာ ေဘးတြင္ရာဇေျပာမည့္စကားမ်ားကိုသာအာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ေနသည့္ေကာင္ေလးဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူလိုက္ရင္း
"အသက္မရွိေတာ့တဲ့မိဘေတြရဲ႕အေလာင္းေဘးမွာထိုင္ၿပီး ညစ္ေပစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ပုံစံေလးေတြနဲ႕ထိုင္ငိုေနၾကတဲ့ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့ကေလးငယ္ေတြ၊အစာေရဆာငတ္ျပတ္ေနၾကတဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသာကေလးေတြ"
ဟင္းးးး
ရာဇစကားေျပာျခင္းကိုေခတၱရပ္တန့္ကာ သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးခ်မိသည္။ထို႔ေနာက္ ေကာင္းေလးကိုၾကည့္ေနရာမွေရွ႕တည့္တည့္ရွိခေရပင္တစ္ပင္ကိုအၾကည့္တို႔ပို႔လိုက္သည္။ဒီခေရပင္လမ္းေလးတြင္ ဘယ္ဘက္ေရာညာဘက္မွာပါ ခေရပင္ေတြကအစီအတန္းရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
"အဲဒီ့ျမင္ကြင္းေတြကိုအခုထက္ထိက်ဳပ္ေမ့လို႔မရေသးဘူး သိပ္သနားစရာေကာင္းတဲ့ကေလးေတြ အဲတာေၾကာင့္ပဲက်ဳပ္ေခၚလာၿပီးေမြးစားလိုက္တာ"
ဓားျပႀကီး၏ေျပာၾကားခ်က္မ်ားေနာက္မွာေတာ့ ေစာလြန္းဘာမွျပန္မတုန့္ျပန္နိုင္ေလာက္ေအာင္ကိုရင္ထဲတစ္ဆို႔ေနသည္။အျပစ္ကင္းစင္သည့္အျဖဴထည္ကေလးေလးေတြအေပၚမွာမွ ကံၾကမၼာကဘာလို႔အခုလိုရက္စက္နိုင္ရတာလဲ။ကိုယ္တိုင္မႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ေစာလြန္းေတာင္ဒီလိုဝမ္းနည္းသနားမိပါလွ်င္ မ်က္စိႏွင့္တပ္အပ္ျမင္ခဲ့ရသည့္ဓားျပႀကီးဆိုလွ်င္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခံစားသြားရမလဲ။
ကေလးခ်စ္တတ္သည့္ေစာလြန္းအတြက္ေတာ့ ဓားျပႀကီး၏ကေလးေတြအကုန္ေခၚေမြးစားလိုက္သည့္လုပ္ရပ္သည္အထင္ႀကီးခ်င္စရာပင္။ကေလးေတြကိုဓားျပတိုက္ၿပီးေကြၽးေနေပမဲ့လည္းေပါ့။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလိုအေၾကာင္းအရာေတြၾကားလိုက္ရေတာ့ဓားျပႀကီးအေပၚအနည္းငယ္ေတာ့အျမင္ၾကည္သြားရသည္။ခုနကကေလးေတြကိုဖမ္းေခၚထားတယ္ဟုဆိုကာ စြပ္စြဲမိသည့္အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ထိုဓားျပႀကီးႏွင့္အတူတူဒီေတာထဲမွာေနရမည့္ေန႕ရက္ေတြအတြက္လည္း စိတ္ခ်သြားရသည္။ၾကင္နာတတ္တဲ့ဓားျပႀကီးကေစာလြန္းကိုေစာင့္ေရွာက္မွာပါေလ။
"ဓားျပႀကီး"
"ဗ်ာ"
ခုံတန္းေလးတြင္ခဏမွ်တိတ္ဆိတ္သြားမႈကို ၿဖိဳခြင္းရန္ေစာလြန္းေခၚလိုက္တာျဖစ္ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းစြာျပန္ထူးလာသူေၾကာင့္အနည္းငယ္ၿပဳံးမိသြားသည္။ဓားျပႀကီးကၾကင္နာ႐ုံတင္မကဘဲ ယဥ္ေက်းမႈပါရွိတယ္ေပါ့ေလ။အင္း မဆိုးပါဘူး။
ရာဇမွာေတာ့ျမင္ေနရသည့္အၿပဳံးေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းေငးေနမိသည္။ဒီျမတ္နိုးခ်င္စရာအၿပဳံးေလးကကိုယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာတာဆိုသည့္အေတြးသည္ ရာဇတစ္ကိုယ္လုံးကိုရွိန္းခနဲၿဖိန္းခရဲျဖစ္သြားေစသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ဘာလို႔ခေရပန္းေတြႀကိဳက္လဲသိသလား"
"အင္း ေျပာပါဦး"
"ခေရဆိုတာ...ေဝလည္းေမႊးေႂကြလည္းေမႊးတဲ့ တစ္ပြင့္တည္းေသာပန္းေလ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ တိတ္တဆိတ္နားေထာင္ေနသူမွာ ရာဇျဖစ္သြားသည္။
"အပင္ေပၚမွာတင့္တင့္တယ္တယ္ပြင့္လန္းေနတဲ့ခေရကေမႊးသလို ေျမျပင္ေပၚဝယ္ျပန့္က်ဲေနတဲ့ခေရကလည္းေမႊးတယ္ လူေတြကသူ႕ကိုမညွာမတာေျခေထာက္နဲ႕တတ္နင္းသြားၾကရင္ေတာင္ သူကဆက္ၿပီးေမႊးေနဦးမွာပဲ"
"သူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကသိမ္ႏႈပ္ေပမဲ့တကယ္တမ္းေတာ့...ခေရကသိပ္ကိုႀကံ့ခိုင္တဲ့ပန္းေလးပဲ အဲတာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တူတဲ့ခေရပန္းေလးကိုျမတ္နိုးရတာ"
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တူတဲ့ပန္းေလးဆိုသည့္စကားေၾကာင့္ ရာဇလည္းေတြးမိသည္။
*ခင္ဗ်ားသာခေရပန္းဆိုရင္ က်ဳပ္ရဲ႕တစ္ပြင့္တည္းေသာခေရေလးပဲျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္*
"သဇင္ပန္းကိုေရာသေဘာမက်ဘဴးလား သူကရွားတယ္ေလ လွလည္းလွတယ္"
"သဇင္ပန္း အဲဒီ့မာနႀကီးတဲ့ပန္းကိုဘာလို႔သေဘာက်ရမွာလဲ"
"မာနႀကီးတဲ့ပန္း"
"အင္း သူကေနရာတိုင္မွာမပြင့္လန္းနိုင္ဘူးေလ ေတာႀကီးေတာင္ႀကီးထဲမွာပဲေပါက္ေရာက္တယ္ ၿပီးေတာ့...ေနေရာင္လည္းမခံနိုင္ဘူး ေဆာင္းတြင္းေရာက္ကာမွ ႏွင္းရည္ေသာက္ၿပီးပြင့္လန္းၾကတာ"
"အဲတာနဲ႕ သူမာနႀကီးနဲ႕ဆိုင္လို႔လား"
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕အေတြးကိုရာဇလိုက္လို႔မမွီေပ။
"ေဝယန္နန္းျမင့္၊ပန္တိုင္းတင့္မို႔
ၿမိဳ႕ဝန္မင္းစာ၊လိပ္မပါဘဲ
ကြယ္ရာေစ်းျပင္၊ေရာင္းလို႔မ်ားျမင္မလား
ေသဆိုေသ၊ရွင္ဆိုရွင္
အင္မတန့္အင္မတန္၊ရာဇဝတ္ေတာ္ခံရမည္"
"........."
"ဦးတိုးေရးခဲ့တဲ့ဘုန္းႏွင့္ကံႏွင့္ေ႐ႊသဇင္ကဗ်ာမွာပါတဲ့စာပုဒ္ေလးေလ"
"အင္း"
ရာဇလည္းဖတ္ဖူးတာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ေရွးေခတ္အခါက သဇင္ပန္းကိုေတြ႕ကရာေစ်းမွာခ်ေရာင္းတာတို႔ ေတြ႕ကရာလူပန္ဆင္တာဆိုရင္ အဲဒီ့ေရာင္းတဲ့လူေရာပန္တဲ့လူပါႀကီးမားတဲ့ျပစ္ဒဏ္ကိုခံၾကရတယ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္အၿမဲေတြးၾကည့္ဖူးတယ္ ဒီပန္းေလးတစ္ခတ္အတြက္ဒီေလာက္ျပန္ေပးဆပ္ရတာတန္ရဲ႕လားလို႔"
ထိုေကာင္ေလးေျပာတာလည္းမွန္ေနတာေၾကာင့္ ရာဇျပန္မေခ်ပမိ။သို႔ေသာ္...ရာဇ၏သိုးေပါက္ေလးကေတာ့ သဇင္ပန္းလိုမာနႀကီးမည္ဟုမထင္ပါ။
"အဲတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့သဇင္ပန္းကိုဘုန္းကံရွိတဲ့ပန္းလို႔မျမင္ဘဲ မာနႀကီးတဲ့ပန္းလို႔ဘဲျမင္မိတယ္ သဇင္ပန္းထက္စာရင္ ခေရပန္းကမွရိုးသားေသးတယ္"
(ဦးတိုး၏ကဗ်ာကိုေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိပါ)
"ခင္ဗ်ားအေတြးကလည္းမွန္တာပါပဲ"
"ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ဒီေတာထဲမွာခင္ဗ်ားတို႔နဲ႕အတူေနတာႏွစ္ရက္ရွိၿပီ ကြၽန္ေတာ္နာမည္ကိုခင္ဗ်ားမသိေသးဘူးမလား"
"ခင္ဗ်ားေျပာျပခ်င္မယ္မထင္လို႔ က်ဳပ္မေမးတာပါ"
"ကြၽန္ေတာ္နာမည္...ေစာလြန္းသက္လယ္ပါ"
ေစာလြန္းသက္လယ္...ေစာလြန္းသက္လယ္...ေစာလြန္းသက္လယ္...
ေစာလြန္းသက္လယ္ဆိုသည့္နာမည္ေလးသည္ ရာဇ၏အၾကားအာ႐ုံကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ရိုက္ခတ္သြားခဲ့သည္။သိုးေပါက္ေလးနာမည္ကေစာလြန္းသက္လယ္တဲ့လား။လူနဲ႕နာမည္နဲ႕သိပ္ကိုလိုက္ဖက္ပါဘိ။
"ခင္ဗ်ားနာမည္ကေရာ ရာဇပဲလား"
ေမးလာသည့္ေမးခြန္းကိုမေျဖခင္ ေျမျပင္ေပၚတြင္က်ေနသည့္ခေရပြင့္ေလးတခ်ိဳ႕ကိုကုန္းေကာက္ကာ ခ်စ္ရသူေလး၏လက္ထဲသို႔အၿပဳံးတစ္ပြင့္ႏွင့္အတူ ထည့္ေပးလိုက္ၿပီးကာမွ..
"ရာဇခက္ထန္....က်ဳပ္နာမည္ရာဇခက္ထန္ပါ...သက္လယ္"
<<<<<<
>>>>>>
ဒီေန႕အရွည္ႀကီးဘဲေနာ္😭မေန႕ကမေျပာလိုက္ရလို႔။ Merry Christmas to all of my sakura
ဒီအပိုင္းကိုေရးဖို႔ googelကေန ေဆာင္းပါးေတြရွာဖတ္ခဲ့ရေၾကာင့္ crdေပးပါတယ္
ေဆးပန္းခ်ီ🌸
၂၆.၁၂.၂၀၂၁💜