[Unicode]
" အား...... နာတယ်.....အား.... ကလေးမမွေးချင်တော့ဘူး...အား....''
မနက်ခင်း နှင်းဝေနေတဲ့ အချိန်မှာ ဧကရာဇ် လီယု တစ်ယောက် ဗိုက်နာပြီး ရေမြွှာ ပေါက်တော့တယ်။ ဒါကြောင့် သမားတော်တွေ ကော နန်းတွင်းသူတွေသာ မက ကြင်ယာတော်တွေပါ ပြေးလွှားနေကြတယ်။ မီးဖွှားနေတဲလ အခန်းထဲ မှာတော့ လီယု မှာ သူ့အမ ရှန်းလုရဲ့ လက်ကို ကိုင်ပြီး အသားကုန်ညှစ် ထုတ်နေခဲ့ရတယ်။ ပါးစပ်ကနေပြီးတော့လည်း တဝူးဝူး နဲ့ အော်ငိုနေပြီးတော့ မျက်ရည်တွေ ကျနေလေတယ်။
အမွှေးတိုင် တစ်တိုင်စာ လည်း ကုန်ရော ကလေးငိုသံက အခန်းထဲ မှာ ပျံ့လွင့်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် လီယု ရဲ့ ဗိုက်က ကြီးနေဆဲပဲ ။ အစကတည်းက အမြွှာ ကိုယ်ဝန်လို့မှန်း ထားတာမို့ သိမ်တော့ မအံ့ဩ မိကြဘူး။ ဒါကြောင့် ရှန်းလုခမျာ သူမ ရဲ့ ဧကရာဇ် လေးကို ထပ်ပြီး အားစိုက်ကာ ညှစ်ဖို့ပြောနေတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကလေးလေး နောက်တစ်ယောက် မွေးလာခဲ့တယ်။
ကြင်ယာတော် ၄ ပါးလုံးက လည်း နှစ်ပါး တစ်ယောက်စီ ခွဲပြီးတော့ ကလေးလေးတွေကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီး အဝတ်လေးတွေ နဲ့ ထုတ်ပိုးလိုက်တော့တယ်။ လီယု မှာတော့ အားကုန်သွားပြီ ဖြစ်လို့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ရှန်းလုကတော့ ဧကရာဇ်ကို ကိုယ်လက်သန့်စင်ပေး လိုက်တော့တယ်။
" အရှင်မ သူတို့ နှစ်ယောက် လုံးက ယောကျာ်းလေး တွေ ချည်းပါပဲ ။ ပြီးတော့ ကျန်းမာ သန်စွမ်းကြပါတယ်။ ''
ရှန်းလုက သား ၂ ယောက်ကို ပွေ့ချီ လိုက်တယ်။ ပထမမွေးတဲ့ သားက နဖူးတည့်တည့်မှာ မှည့်နီ လေး ပါပြီးတော့ ဒုတိယ သားကတော့ ဘယ်ဘက်မျက်ခုံးပေါ်မှာ မှဲ့အနက်လေး ပါလေတယ်။
ဒါကြောင့် အကြီးဆုံး ကလေးကို လီရှားကျစ် လို့ ပေးပြီး အငယ်လေးကိုတော့ လီဟေးကျစ် လို့ အမည်ပေးခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စဲ့ဖေးနဲ့ ရှုဖေး တို့ အတွဲ ကို အကြီးဆုံးသားလေး ကို တာဝန်ယူဖို့ ပြောကာ တဲ့ဖေး နဲ့ ချန်ဖေး တို့ အတွဲကို အငယ်လေးကို တာဝန် ယူဖို့ပြောလိုက်တယ်။
" အရှင်မ သေချာ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား? "
တဲ့ဖေး က ဟေးကျစ်လေး ကို ပွေ့ထားရင်း စိတ်မကောင်း တဲ့မျက်နှာနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။ စဲ့ဖေး ကလည်း ရှားကျစ်လေးကိုပွေ့ရင်း မေးပြန်တယ်။
" အရှင်မ .... ကလေး တွေကို မကြည့်တော့ ဘူးလား?''
အခန်းကြီးက တိတ်ဆိိတ်သွားခဲ့တယ်။ ကလေးတွေက အခုမှမွေးလာတာ ဖြစ်ပေမယ့် မငိုခဲ့တဲ့ အပြင် အိပ်ပျော်နေကြတယ်။ ရှန်းလုကတော့ ခေါင်းကို လက်နဲ့ ထောက်ပြီး နှဖူးကို နှိပ်နယ်နေရင်း ပြောလိုက်တယ် ။
" မင်းတို့သွားကြတော့ ပြီးရင် စစ်သည်တွေကို ၅ရက်အတွင်း အသင့်ပြင်ထား ။ နောက် ၅ ရက်နေပြီးရင် စစ်ချီရမယ်။ ''
" ဟုတ်ကဲ့ ''
ချန်ဖေး နဲ့ ရှုဖေး ဟာ သူတို့ သက်ဆိုင်ရာ အမျိုးသမီး လေးတွေကို ဆွဲခေါ်ရင်း ထွက်သွား လိုက်တယ်။ ထိုနေ့ညကတော့ ဧကရာဇ် လေးက အိပ်မော ကျနေ ခဲ့ပေမယ့် ဧကရီ ကတော့ မအိပ်နိုင် ခဲ့ပါဘူး။
လီယု တစ်ယောက် မိုးလင်းလို့ နိုးလာတဲ့ အခါ ဘေးကအိပ်ယာမှာ သူ့ဧကရီကို တွေ့တော့ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကလေးတွေ ဖိမိမှာ စိုးတဲ့ အလား ဗိုက်လေးကို ကိုင်လိုက်ပေမယ့် ဗိုက်က ပြားနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေတယ်။
ဟမ်! သူ့ကလေးတွေ ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ!
ဘေးပတ်ပတ် လည်ကို လိုက်ရှာတယ် မတွေ့ဘူး။ စောင်အောက်တွေ ရှာတယ် မတွေ့ဘူး ။ ဟမ်.... သူ့သားတွေကညဗိုက်ထဲ ကနေ ဘယ်ကို ရောက်ကုန်တာလဲ။
ရှန်းလုလဲ ဘေးနားက လှုပ်ခါနေတာကြောင့် နိုးလာခဲ့တယ်။ သူမကို ကြောင်အအလေး ကြည့်နေတဲ့ လီယုကို တွေ့တော့ ဖက်ကာ မေးလိုက်တယ်။
" ယုယု လေး ဘာဖြစ်တာလဲ ''
" ကျန်း...ကျန်းရဲ့ ကလေးတွေ ဗိုက်ထဲ မှာ မရှိတော့ဘူး။ သူတို့ ဘယ်ရောက် သွား လဲဆိုတာ ကျန်းလိုက်ရှာနေတာ ''
" ယုယုလေး က မနေ့ကပဲ မွေးပြီးသွားပြီလေ။ ''
ထိုအခါမှ ငြိမ်သွား ကာ စကားလေး တစ်ခွန်း ထွက်လာ ခဲ့တယ်။
" ဟုတ်သားပဲ မနေ့က ကျန်းမွေးခဲ့ပြီးပြီပဲ ''
ပြောနေတုံး ရင်ဘက်နားက အကွက်ကြီး ဖြစ်လာတော့ လီယုက ဧကရီကို ပြောလိုက်တယ်။
" အမတော် ကျန်းရဲ့ ရင်ဘက်မှာ ရေစိုနေပြီ။ ''
အစက ရှန်းလု ကြောင်သွားပေမယ့် ခပ်ဟဟ ရယ်ကာ ခေါင်းလေးကို ပုတ်လိုက်တယ်။
" အဲ့တာ နို့ရည်ထွက်တယ် လို့ ခေါ်တယ် အချစ်လေးရဲ့.... အမတော် ကလေးတွေကို ခေါ်လာခိုင်းလိုက်မယ်။ ''
" ဟေ့ အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိသလဲ မင်းသားလေးတွေကို ခေါ်ခဲ့ကြစမ်း ''
မကြာခင်မှာပဲ တဲ့ဖေးနဲ့ စဲ့ဖေး တို့က သားတွေကို ပွေ့လာပြီးတော့ လီယုဆီ ပေးလိုက်တယ်။ ကလေး ၂ ကောင်ကလည်း မွေးပေးတဲ့ လူဆီ ရောက်တော့ ချေနေတဲ့ ပုံစံကနေ မျက်လုံးလေးတွေ တလက်လက် တောက်ပလာတယ်။
" မင်းတို့ သွားလို့ရပြီ''
ရှန်းလုက ကြင်ယာတော် နှစ်ပါးကို အပြင်ထွက်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကလေးတွေကို ကြည့်နေတဲ့ ကလေးကြီးကို ခေါင်းလေး ပုတ်လိုက်တယ်။
" အကြီးလေးက နဖူးမှာ မှဲ့နီလေးနဲ့ တွေ့လား အငယ်လေးက ဘယ်ဘက်မှာ မှဲ့နက်လေးနဲ့ ဒါကြောင့်မို့ လီရှားကျစ် နဲ့ လီဟေးကျစ် ဆိုပြီး ပေးထားတယ် ''
လီယု ကတော့ မျက်ရည်ဝိုင်းကာ သဘောတူကြောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလာတယ်။
" ယုယု အဝတ်ချွတ်လိုက် ''
" ဟမ်...ဘာ...ဘာလို့ကျန်း က အဝတ်ချွတ်ရမှာလဲ ''
" နို့တိုက်ရမယ်လေ သားသားတွေကို..မချွတ်ချင်ရင် အဝတ်တွေကို ဖြည်ရုံဖြည်ပြီး တိုက်လေ။ ''
" ဟိဟိ...ယားတယ်...ဟားဟား....''
နေရောင်ခြည် အလင်းလေးက အခန်း တံခါးကို ဖြတ်ပြီး ထိုလူသားလေး ၃ ဦး အပေါ်ဖြာကျနေဟန်က ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ သူအဖို့ ကြည့်ရတာ အလွန်ကို နွေးထွေးနေဟန်ပေါ်လေတယ်။
ညတိုင်း သား ၂ ယောက်ကို လီယု က ခေါ်သိပ်ကာ သူပဲ ပြုစုလေတယ်။ သူညီလာခံတက်ရင် ဒါမှမဟုတ် အစီခံစာတွေရေးရင်တောင်မှပဲ ၂ ယောက်စလုံးကို ပွေ့ချီထားတယ်။
၅ ရက်မြောက်နေ့မှာပဲ ရှန်းလုက စစ်သည်အင်အား ၅သိန်းနဲ့ စစ်တိုက်ဖို့ ထွက်သွားတော့တယ်။ သူ့ရဲ့ သားတွေ နဲ့ ဧကရာဇ်လီယု အတွက် စာတစ်စောင်စီ ရေးခဲ့ပြီးတော့ နောက်ကို ပြန်လှည့်မကြည့်ပဲ စစ်ဝတ်တန်ဆာတွေ အပြည့်နဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။
လီယု ကတော့ မနိုးလာခဲ့ဘူး ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့ရဲ့ အစားအစာ ထဲမှာ အိပ်ဆေး ထည့်ထားခဲ့လို့ပဲ ဖြစ်တယ်။
......(နောက်တစ်ပိုင်း ဆိုခွဲရတော့မယ်) ..
[Zawgyi]
" အား...... နာတယ္.....အား.... ကေလးမေမြးခ်င္ေတာ့ဘူး...အား....''
မနက္ခင္း ႏွင္းေဝေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဧကရာဇ္ လီယု တစ္ေယာက္ ဗိုက္နာၿပီး ေရႁမႊာ ေပါက္ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမားေတာ္ေတြ ေကာ နန္းတြင္းသူေတြသာ မက ၾကင္ယာေတာ္ေတြပါ ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ မီးဖႊားေနတဲလ အခန္းထဲ မွာေတာ့ လီယု မွာ သူ႕အမ ရွန္းလုရဲ႕ လက္ကို ကိုင္ၿပီး အသားကုန္ညွစ္ ထုတ္ေနခဲ့ရတယ္။ ပါးစပ္ကေနၿပီးေတာ့လည္း တဝူးဝူး နဲ႕ ေအာ္ငိုေနၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနေလတယ္။
အေမႊးတိုင္ တစ္တိုင္စာ လည္း ကုန္ေရာ ကေလးငိုသံက အခန္းထဲ မွာ ပ်ံ့လြင့္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ လီယု ရဲ႕ ဗိုက္က ႀကီးေနဆဲပဲ ။ အစကတည္းက အႁမႊာ ကိုယ္ဝန္လို႔မွန္း ထားတာမို႔ သိမ္ေတာ့ မအံ့ဩ မိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွန္းလုခမ်ာ သူမ ရဲ႕ ဧကရာဇ္ ေလးကို ထပ္ၿပီး အားစိုက္ကာ ညွစ္ဖို႔ေျပာေနေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကေလးေလး ေနာက္တစ္ေယာက္ ေမြးလာခဲ့တယ္။
ၾကင္ယာေတာ္ ၄ ပါးလုံးက လည္း ႏွစ္ပါး တစ္ေယာက္စီ ခြဲၿပီးေတာ့ ကေလးေလးေတြကို သန့္ရွင္းေရး လုပ္ေပးၿပီး အဝတ္ေလးေတြ နဲ႕ ထုတ္ပိုးလိုက္ေတာ့တယ္။ လီယု မွာေတာ့ အားကုန္သြားၿပီ ျဖစ္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ ရွန္းလုကေတာ့ ဧကရာဇ္ကို ကိုယ္လက္သန့္စင္ေပး လိုက္ေတာ့တယ္။
" အရွင္မ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ လုံးက ေယာက်ာ္းေလး ေတြ ခ်ည္းပါပဲ ။ ၿပီးေတာ့ က်န္းမာ သန္စြမ္းၾကပါတယ္။ ''
ရွန္းလုက သား ၂ ေယာက္ကို ေပြ႕ခ်ီ လိုက္တယ္။ ပထမေမြးတဲ့ သားက နဖူးတည့္တည့္မွာ မွည့္နီ ေလး ပါၿပီးေတာ့ ဒုတိယ သားကေတာ့ ဘယ္ဘက္မ်က္ခုံးေပၚမွာ မွဲ႕အနက္ေလး ပါေလတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အႀကီးဆုံး ကေလးကို လီရွားက်စ္ လို႔ ေပးၿပီး အငယ္ေလးကိုေတာ့ လီေဟးက်စ္ လို႔ အမည္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စဲ့ေဖးနဲ႕ ရႈေဖး တို႔ အတြဲ ကို အႀကီးဆုံးသားေလး ကို တာဝန္ယူဖို႔ ေျပာကာ တဲ့ေဖး နဲ႕ ခ်န္ေဖး တို႔ အတြဲကို အငယ္ေလးကို တာဝန္ ယူဖို႔ေျပာလိုက္တယ္။
" အရွင္မ ေသခ်ာ ဆုံးျဖတ္ၿပီးၿပီလား? "
တဲ့ေဖး က ေဟးက်စ္ေလး ကို ေပြ႕ထားရင္း စိတ္မေကာင္း တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ ေမးလိုက္တယ္ ။ စဲ့ေဖး ကလည္း ရွားက်စ္ေလးကိုေပြ႕ရင္း ေမးျပန္တယ္။
" အရွင္မ .... ကေလး ေတြကို မၾကည့္ေတာ့ ဘူးလား?''
အခန္းႀကီးက တိတ္ဆိိတ္သြားခဲ့တယ္။ ကေလးေတြက အခုမွေမြးလာတာ ျဖစ္ေပမယ့္ မငိုခဲ့တဲ့ အျပင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ရွန္းလုကေတာ့ ေခါင္းကို လက္နဲ႕ ေထာက္ၿပီး ႏွဖူးကို ႏွိပ္နယ္ေနရင္း ေျပာလိုက္တယ္ ။
" မင္းတို႔သြားၾကေတာ့ ၿပီးရင္ စစ္သည္ေတြကို ၅ရက္အတြင္း အသင့္ျပင္ထား ။ ေနာက္ ၅ ရက္ေနၿပီးရင္ စစ္ခ်ီရမယ္။ ''
" ဟုတ္ကဲ့ ''
ခ်န္ေဖး နဲ႕ ရႈေဖး ဟာ သူတို႔ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီး ေလးေတြကို ဆြဲေခၚရင္း ထြက္သြား လိုက္တယ္။ ထိုေန႕ညကေတာ့ ဧကရာဇ္ ေလးက အိပ္ေမာ က်ေန ခဲ့ေပမယ့္ ဧကရီ ကေတာ့ မအိပ္နိုင္ ခဲ့ပါဘူး။
လီယု တစ္ေယာက္ မိုးလင္းလို႔ နိုးလာတဲ့ အခါ ေဘးကအိပ္ယာမွာ သူ႕ဧကရီကို ေတြ႕ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြ ဖိမိမွာ စိုးတဲ့ အလား ဗိုက္ေလးကို ကိုင္လိုက္ေပမယ့္ ဗိုက္က ျပားေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေလတယ္။
ဟမ္! သူ႕ကေလးေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ!
ေဘးပတ္ပတ္ လည္ကို လိုက္ရွာတယ္ မေတြ႕ဘူး။ ေစာင္ေအာက္ေတြ ရွာတယ္ မေတြ႕ဘူး ။ ဟမ္.... သူ႕သားေတြကညဗိုက္ထဲ ကေန ဘယ္ကို ေရာက္ကုန္တာလဲ။
ရွန္းလုလဲ ေဘးနားက လႈပ္ခါေနတာေၾကာင့္ နိုးလာခဲ့တယ္။ သူမကို ေၾကာင္အအေလး ၾကည့္ေနတဲ့ လီယုကို ေတြ႕ေတာ့ ဖက္ကာ ေမးလိုက္တယ္။
" ယုယု ေလး ဘာျဖစ္တာလဲ ''
" က်န္း...က်န္းရဲ႕ ကေလးေတြ ဗိုက္ထဲ မွာ မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ဘယ္ေရာက္ သြား လဲဆိုတာ က်န္းလိုက္ရွာေနတာ ''
" ယုယုေလး က မေန႕ကပဲ ေမြးၿပီးသြားၿပီေလ။ ''
ထိုအခါမွ ၿငိမ္သြား ကာ စကားေလး တစ္ခြန္း ထြက္လာ ခဲ့တယ္။
" ဟုတ္သားပဲ မေန႕က က်န္းေမြးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ ''
ေျပာေနတုံး ရင္ဘက္နားက အကြက္ႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ လီယုက ဧကရီကို ေျပာလိုက္တယ္။
" အမေတာ္ က်န္းရဲ႕ ရင္ဘက္မွာ ေရစိုေနၿပီ။ ''
အစက ရွန္းလု ေၾကာင္သြားေပမယ့္ ခပ္ဟဟ ရယ္ကာ ေခါင္းေလးကို ပုတ္လိုက္တယ္။
" အဲ့တာ နို႔ရည္ထြက္တယ္ လို႔ ေခၚတယ္ အခ်စ္ေလးရဲ႕.... အမေတာ္ ကေလးေတြကို ေခၚလာခိုင္းလိုက္မယ္။ ''
" ေဟ့ အျပင္မွာ ဘယ္သူရွိသလဲ မင္းသားေလးေတြကို ေခၚခဲ့ၾကစမ္း ''
မၾကာခင္မွာပဲ တဲ့ေဖးနဲ႕ စဲ့ေဖး တို႔က သားေတြကို ေပြ႕လာၿပီးေတာ့ လီယုဆီ ေပးလိုက္တယ္။ ကေလး ၂ ေကာင္ကလည္း ေမြးေပးတဲ့ လူဆီ ေရာက္ေတာ့ ေခ်ေနတဲ့ ပုံစံကေန မ်က္လုံးေလးေတြ တလက္လက္ ေတာက္ပလာတယ္။
" မင္းတို႔ သြားလို႔ရၿပီ''
ရွန္းလုက ၾကင္ယာေတာ္ ႏွစ္ပါးကို အျပင္ထြက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကေလးေတြကို ၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးႀကီးကို ေခါင္းေလး ပုတ္လိုက္တယ္။
" အႀကီးေလးက နဖူးမွာ မွဲ႕နီေလးနဲ႕ ေတြ႕လား အငယ္ေလးက ဘယ္ဘက္မွာ မွဲ႕နက္ေလးနဲ႕ ဒါေၾကာင့္မို႔ လီရွားက်စ္ နဲ႕ လီေဟးက်စ္ ဆိုၿပီး ေပးထားတယ္ ''
လီယု ကေတာ့ မ်က္ရည္ဝိုင္းကာ သေဘာတူေၾကာင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာတယ္။
" ယုယု အဝတ္ခြၽတ္လိုက္ ''
" ဟမ္...ဘာ...ဘာလို႔က်န္း က အဝတ္ခြၽတ္ရမွာလဲ ''
" နို႔တိုက္ရမယ္ေလ သားသားေတြကို..မခြၽတ္ခ်င္ရင္ အဝတ္ေတြကို ျဖည္႐ုံျဖည္ၿပီး တိုက္ေလ။ ''
" ဟိဟိ...ယားတယ္...ဟားဟား....''
ေနေရာင္ျခည္ အလင္းေလးက အခန္း တံခါးကို ျဖတ္ၿပီး ထိုလူသားေလး ၃ ဦး အေပၚျဖာက်ေနဟန္က ေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူအဖို႔ ၾကည့္ရတာ အလြန္ကို ႏြေးေထြးေနဟန္ေပၚေလတယ္။
ညတိုင္း သား ၂ ေယာက္ကို လီယု က ေခၚသိပ္ကာ သူပဲ ျပဳစုေလတယ္။ သူညီလာခံတက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ အစီခံစာေတြေရးရင္ေတာင္မွပဲ ၂ ေယာက္စလုံးကို ေပြ႕ခ်ီထားတယ္။
၅ ရက္ေျမာက္ေန႕မွာပဲ ရွန္းလုက စစ္သည္အင္အား ၅သိန္းနဲ႕ စစ္တိုက္ဖို႔ ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႕ရဲ႕ သားေတြ နဲ႕ ဧကရာဇ္လီယု အတြက္ စာတစ္ေစာင္စီ ေရးခဲ့ၿပီးေတာ့ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္မၾကည့္ပဲ စစ္ဝတ္တန္ဆာေတြ အျပည့္နဲ႕ ထြက္သြားေတာ့တယ္။
လီယု ကေတာ့ မနိုးလာခဲ့ဘူး ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အစားအစာ ထဲမွာ အိပ္ေဆး ထည့္ထားခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။
......(ေနာက္တစ္ပိုင္း ဆိုခြဲရေတာ့မယ္) ..