Ashleene's PoV:
"What are you thinking hmm?"
Naramdaman ko ang isang malakas na presensya mula sa aking likuran. No doubt that it's my wife, Freyja Akane. She wrapped her arms on my waist and hugged me from the back.
Sa sobrang pagspace-out ko, hindi ko man lang namalayan na andito na pala sya sa loob. Mygoodness.
"Tungkol ba to sa pinag-usapan nyo ni Mommy? Speaking of, care to tell me how did it go?" She asked once again. Mabilis na umiling ako bilang sagot.
"No, it's not like that. I just thought na talagang magkamukha talaga kayo ng Mommy mo. You two are really look-alike. Parehas pa ng ugali." I said and let out a forced a smile.
I heard she giggled because of that. Well, that's the truth though. Hinding-hindi ko makakamalimutan kung paano ako sinalubong ng kutsilyo ni Tita huhu.
"Parang magkapatid na kami right?" Natatawa nyang saad. I quickly nodded her head. I couldn't agree more.
But the truth is, yung sinabi talaga ni Tita Veron yung sobrang iniisip ko. I tried hard to figure out what she's talking about. It lingers on my mind. Sumasakit na yung ulo ko.
What does she mean by that? In just that simple duscussion, parang biglang nag-iba ang desisyon ko. May pumipigil sa akin na magpatuloy sa balak naming pag-alis sa islang to.
Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. I let my guards down. Parang gusto ko na lang magstay dito kahit na may chance na baka nga mapatay na ako ni Akane.
I shouldn't ran away. But instead, pwede ko naman syang tulungan. I shouldn't be afraid of her. After all, she's my wife and my other half. Sya pa rin naman si Freya Akane.
I guess, I badly need to take a rest now since may pupuntahan ako mamayang gabi. If you know what I mean.
Naputol ang aking pag-iisip nang maramdaman kong may humawak sa aking pisngi. It was Akane.
"I won't force you to tell it to me now. But just remember this Ashleene, I'm still your wife. Pwedeng-pwede mong sabihin sa akin kung ano mang bumabagabag sa isipan mo." She said that in the most soothing voice that I can hear from her. Mabilis na napahinto ako dahil don. Damn. It's like a music to my ears.
What's happening? Mali lang ba talaga ako nang pagkakakilala sa kanya? Maybe, ipinapakita nya lang ang dangerous side nya para magstay ako. But the truth is, she's still the Freyja I used to love and I will love.
I encircled my arms on her waist and quickly pulled her closer to me. Mabilis na niyakap ko sya. This is what I need right.
I felt that she was stunned for a while but later on, niyakap nya rin ako pabalik. She even buried her head on the crook of my neck.
"Mine... Mine... Sa akin ka lang Ashleene." She bit something and sucked it. Paniguradong magmamarka yun. Gustong-gusto nya talagang nilalagyan ako ng maraming hickeys.
"Can I sleep with you?"
"W-What? Hindi pwede!" Mabilis na natampal ko ang aking bibig nang marealize ko ang aking sinabi.
"What do you mean na hindi pwede?" Automatic na nagsalubong bigla ang kanyang dalawang kilay. Hindi na rin maipinta ang kanyang mukha.
I started to panic out. Damn. Why did that word instantly slipped on my mouth. Nagmukha pa akong defensive.
Naramdaman kong humigpit ang pagkakakapit nya sa aking batok. Uh-oh. One wrong move and I'm fucking dead.
"Hindi pwede kase... baka mamaya anong magawa ko sayo." Pagpapalusot ko pa. Napakasama pa rin ng mga tinging ipinupukol nya sa akin. I know that my reason is lame.
"And so? I don't mind it all. Pwedeng-pwede mong gawin ang gusto mo sa akin Ashleene. I like it pa nga." She even licked her lips and winked at me. Biglang nag-iba ang tono ng kanyang boses. Mapaglaro.
Naramdaman kong nanindig bigla ang aking balahibo nang sinimulan nyang haplos-haplosin ang aking likuran pababa.
Mabilis na hinuli ko ang kanyang kamay. "Stop it, magigising ang hindi dapat." Mahirap na. Ang lakas pa naman ng epekto nya sa akin.
"Then so be it. Stop resisting me daddy." I gulped. Oops. Mukha atang mapapasabak na naman ako nito.
Instead of answering her, mabilis na tumakbo ako papunta sa bed at nagtalukbong kumot. Narinig ko pa ang sunod-sunod nyang tawa. Maya-maya pa ay naramdaman ko ang isang pamilyar na presensya sa aking tabi.
Hmp. Agad na ipinikit ko ang aking mga mata. I started to get sleepy.
"I love you Ashleene. I really do." After all this time, ngayon ko lang narinig mula sa kanya ang nga katagang yan.
Those words are really magical. I can feel my heart's beating so fast. In just a snap, parang nakalimutan ko ang mga ginawa nyang masama.
I love you more Freyja Akane Mitsuki.
I fell asleep with the biggest smile plastered on my lips.
NANG DUMATING ANG napag-usapan naming oras, dahan-dahan akong bumangon. Sinigurado ko rin na hindi magigising si Akane habang tinatanggal ko ang kamay nyang nakalingkis nang mahigpit sa aking bewang.
I looked at her for a while. She looks peaceful when she's sleeping. Para syang anghel na natutulog. Mabait. Ilang minuto din akong naging busy sa pag-admire sa kanya. Dang. She's really beautiful. I don't know if it's a good thing that I fell into her trap.
Marahang dinampian ko ng halik ang kanyang noo at labi bago ako tuluyang umalis ng kwartong kinaroroonan namin.
I'm sorry.
Ang seryosong mukha ni Tito ang unang sumalubong sa akin nang makalabas ako. Nakacross ang dalawa nyang kamay habang nakasandal sa pader.
"It's time. Tulog na ang asawa ko. How about your wife? Is she asleep now?" He said. Tumango ako bilang sagot. I guess, hindi naman siguro sila magigising habang wala kami right?
Napansin kong matamang tinapunan nya ako ng tingin. "Bakit wala kang mga dalang gamit Ashleene?" Tanong nya ngunit ngumiti lang ako bilang sagot.
"Let's go na po Tito?" I asked instead. I let him to lead the way. Tulad ko ay nakaayos din sya. He guided me papunta sa dalampasigan at nakasunod lang ako sa likuran nya. Tahimik ang naging paglalakad namin.
"You're on your own now Ashleene. Ikaw na ang bahala. I won't meddle anymore with your decision." Tito said to me. Damn. I'm really thankful to have him.
"Thank you so much Tito. Hinding-hindi ko makakalimutan tong ginawa mo." Ang bait nya. Sobra. He's acting as if he's my real father.
Mula sa malayo ay tanaw na tanaw ko na ang bestfriend ko. Tulad ko ay alam kong nakita nya rin ako. She started to wave her hand.
"Finally andito ka na!" Muli, sinalubong nya ako ng isang yakap. Hindi ako nagdalawang-isip na yakapin din sya pabalik.
"Ganon mo ba talaga ako ka-miss?" Biro ko pa sa kanya. Pero ang siste, ayun inikutan lang ako ng mata. Hmp.
"Are you excited to leave this place Ashleene?" Nagbaling sya ng tingin ngayon sa bangka na nasa harapan namin. From the looks of it, she seems excited and happy.
I bit my lips. Damn. I guess, I should inform her right away. Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. I already made up my mind.
"I'm sorry Zarrain pero I'll stay in this island. My wife needs me more especially this time. Kailangan nya ako." Dire-diretso kong saad. Well, hindi naman nya yun sasabihin ni Tita Veron if she didn't meant that right?
Zarrain's mouth parted a little. Clearly, hindi nya ineexpect ang naging desisyon ko.
"What? Are you insane Ashleene?! Come on. Anong nangyari at biglang nag-iba ang desisyon mo? Aantayin mo pa bang mapatay ka ng babaeng yun? Well, she's capable of doing that." She exclaimed. Niyugyog nya ang aking balikat.
"I know that she can do that but she won't. I trust her, hindi nya yun kayang gawin sa akin." I said and gave her a smile.
"Instead of running away, bakit hindi ko sya tulungan? Asawa nya ako. Ako dapat ang unang tumutulong sa kanya." It's really a bad thing kung iiwan ko na lang sya bigla. Makikinig sya sa akin. In that way, pwede ko syang makumbinsi na magpatingin sa isang espesyalista.
I looked at Tito. Nakita kong nakatingin lang sya sa amin at hinahayaan kaming mag-usap na dalawa.
"But Ashleene, mas pipiliin mo ba talagang magbulag-bulagan sa mga ginagawa nya. She tried to kill me! And I know, pinaplano nya rin na patayin ang parents mo." Zarrain wiped her face due to the frustration. While me, napaiwas ako ng tingin. Well, tama naman kasi sya.
"I know. Kapag umalis ako sa tabi ni Akane, things will get much worse. Hindi natin alam ang pwedeng mangyari. Pwede ko pang maitama yung mga maling magagawa ni Akane."
"I love her Zarrain. I love my wife so much." I said sincerely. It's madness. I'm getting insane. But it's the truth.
Nakita kong napaiwas ng tingin si Zarrain. Maya-maya pa, narinig kong napabuntong-hininga sya.
"Okay fine. I won't force you anymore na sumama sa pag-alis." She said in defeat. "Basta, balitaan mo ako kung kamusta kayo dito ah."
I quickly nodded my head as an answer. "Tell my parents that I'm fine. Medyo matatagalan lang akong umuwi since nag-enjoy ako sa trip namin ni Akane." Natatawa kong saad.
We hugged each other for a while before we bidded our goodbye to each other. Sinigurado ko munang nakaalis sya.
"Let's go na Tito?" I asked and he nodded his head. His eyes are telling me that he's amazed from what I did and yet, he didn't voiced that out.
Hindi ko maiwasang kabahan nang makita kong bukas ang lahat ng ilaw. I gathered all my courage bago ko napagdesisyunang pumasok sa loob.
I was surprised nang madatnan kong gulo-gulo ang buong bahay. Parang dinaanan ng bagyo. Napakaraming bagay ang sira. May mga nakikita rin akong basag-basag na babasaging gamit.
"What the fuck are you doing here Ashleene?" Ramdam na ramdam ko ang diin sa bawat salita. The tone was really deadly.
Mabilis na nagbaling ako ng tingin sa direksyon ng taong nagsalita. I gasped i surprise when I noticed na nasa likuran ko na pala sya.
"I'm asking you kaya sagutin mo ako!" Akane exclaimed and gave me a slap. Her eyes, it's burning in so much rage and fury. Galit na galit sya. Pero hindi nakaligtas sa akin ang lungkot at sakit na nakatago sa kanyang mga mata.
Instead of answering her, I held her waist and pulled her into a hug. But once again, nakatanggap ako ng sampal mula sa kanya.
"Get out and leave this goddamn place. Magpakalayo-layo ka na kasama ang bestfriend mo na yun. Hindi ba't yun ang gusto mo huh?!" She yelled at me.
Sinimulan nyang paghahampas-hampasin ako. Mas hinigpitan ko pa ang pagkakayakap sa kanya para hindi sya makawala sa akin.
Napansin kong hawak-hawak nya ang isang piraso ng basag na baso. I just let her to do what she wants to me. Hinayaan ko lang sya sa gusto nya. After all, I deserve all of that. Maya-maya pa ay naramdaman kong huminto na rin sya.
But what surprised me the most is when I heard a sobbing. Sunod-sunod na hikbi. Her shoulders are moving and she's crying madly. Ngayon ko lang napansin na gulo-gulo na ang buhok nya at mugto na rin ang kanyang mga mata. Parang kanina pa sya umiiyak.
"I'm sorry. I'm really sorry." I reached for hands at marahang hinaplos-haplos ang mga ito. It hurts me so much to see her in this state. Ang sakit lalo na't ako ang may dahilan kung bakit sya umiiyak.
"Please let me help you to stop this obsessive love, Akane." I said and sealed her lips with a kiss full of love.
_____//_____
Merry Christmas everyone!