Ik voel dat er een paar keer op mijn wang word geklapt.
Langzaam open ik mijn ogen en zie dat Yassir voor mij staat.
''Ey, ben je wakker?''
Ik zucht luidruchtig.
Jammer genoeg wel.
''Hoe gaat het met je?'' vraagt hij zachtjes.
ZIjn hand legt hij op mijn wangen en gaat langzaam heen en weer met zijn vingers.
Kon ik je maar vertellen hoe het gaat.. Hoe ik me voel.
''Niet te beschrijven, met jou?'' antwoord ik maar.
''Ik heb geen zin meer om over mijn gevoelens te praten wollah, er zal toch niks veranderen''
Hij zucht en kijkt de andere kant op.
''Heb je hem gesproken?''
''Ik kon hem wel slaan wollah. Ik heb me echt ingehouden, die blik die hij me gaf. Hij had spijt Sarah wollah dat kon ik zien.. Maar ik wil nooit meer in zijn buurt komen. Ik hoef hem echt nooit meer te zien.''
''Wie was dat?''
Ik hoef het niet eens te weten eigenlijk..
''Hij zegt een collega van werk, maar welke kanker mogool heeft er condooms bij zich als hij met een collega thuis is. Tfoe''
Ik knijp mijn ogen dicht, stevig dicht.
''Waar slaap jij nu Yassir?''
''We blijven hier, wollah ik ga daar in elk geval niet meer terug''
''Wat heb je tegen hem gezegd?''
Ik begrijp mezelf niet eens, wat boeit het me?
Hij heeft allebei zijn kinderen verraden en zelfs zijn eigen vrouw.
Ik schaam me zo erg..
''Ik heb mijn spullen gepakt en ben weggegaan. Die vieze flikker. Wij vonden hem zielig he, en hij? Vond hij ons zielig dat hij het bed induikt met een andere vrouw? Dit is voor mij een echte oog opener geweest. Nu weet ik dat het tijd om volwassen te worden. Werken voor mijn eigen geld en mijn eigen weg te volgen.''
''Yassir.. Hij is alleen als we allebei weg gaan.. Dat is ook de rede dat hij met andere vrouw heeft gedaan..''
''JA ENDAN?! ER IS GEEN ENKEL EXCUUS GOED GENOEG OM MIJN MOEDER TE NAAIEN!''
HIj staat op en kijkt me vol woede aan.
''Niemand die over mijn moeder mag praten, laat staan nog haar naaien Sarah'' zegt hij dit keer wat rustiger.
''Waar is Imaddine?''
''En souhaila'' vervolg ik snel.
Ik dacht eerder aan Imaddine dan aan Souhaila..
Zijn blik & zijn lieve woorden die me zo'n goed gevoel gaven..
''Die zijn weg, Imaddine is zo onderweg. Kifesh wist je dat het al 6 uur is?''
''6 UUR?!'' vraa ik geschrokken.
''Jaa, ik heb je door laten slapen, als ik je volgens mij liet doorslapen was je nog lang niet wakker..'' zegt hij en gaat weer op mijn bed zitten.
Ik sla mijn deken weg en ga dan voor Yassir zitten.
''Yassir... Denk je dat dit allemaal gebeurt om ons pijn te doen? Het is toch allemaal zo raar.. Eerst jij, dan Inaya.. dan papa.. Denk je dat het weer normaal wordt?''
Ik kijk naar hem en zie hem droevig naar me kijken.
Even voel ik me een klein meisje zonder ouders, die alles is verloren behalve haar broer.
Wie zegt dat dat niet gaat gebeuren? Ik kan alles verwachten.
''Ik weet het niet, alles is omwille van Allaah swt. Ik kan niks voorspellen.. Ik raak jou geen enkele seconde uit het oog'' zegt hij en kust mijn voorhoofd.
''ik hou van je'' fluister ik.
''Ik ga me douche, omkleden enzo'' zeg ik en sla mijn deken weg.
Hij verlaat mijn kamer en het eerste wat ik doe is de telefoon die Safouane aan me heeft gegeven aanzetten.
Ik ga hem dit keer wel vertellen wat er echt is gebeurd..
Ben helemaal vergeten dat ik hem moest doorgeven hoelaat we vandaag zouden afspreken..
De telefoon gaat een paar keer over; ''Yo''
''Met Sarah! Sorry!'' zeg ik snel.
''Wist ik wel, wat is er nu weer gebeurd?''
Ik hoor hem luidruchtig op de achtergrond zuchten.
''Kan ik je alsjeblieft in de avond spreken en zien? Ik wil het je face to face vertellen.. Ik kan niet lang bellen..'' zeg ik.
''Doen we, hehe eindelijk voel ik me vertrouwd. Fix dat je over uurtje voor de ah staat.''
''Maar Saf, ik zit in een andere stad.. Anderhalf uur oke? Als het langer of korter is bel ik je goed?''
''Rustig aan schatje, alles op zijn tijd'' zegt hij en hangt op.
Eindelijk een gesprek zonder geschreuw..
Ik loop naar de keuken toe, slik een paracetamol.
Onder de douch was ik mijn haren en droog mezelf af.
Ik moet een nieuwe stap maken een leven, alles vergeten en doorgaan.
Doorgaan met de mensen die mij steunen.
Ik trek een creme kokerok aan en stop mijn witte blousje erin.
Mijn haren draai ik mijn handdoek zodat ze kunnen drogen.
''Hier ontbijt'' zegt Yassir net wanneer hij de deur van de hotelkamer open doet.
''Je hebt keuze zat, als je nog wat nodig hebt moet je me bellen. Ik ga het laatste geld afleveren, Imaddine is zo hier.''
''Doei Yassir'' zeg ik en zwaai hem uit.
''Oh en trek eens wat langs over die rok aan.''
Hij sluit de deur en ik lach in mezelf.
Ik loop naar de radio toe en sluit de telefoon van Safouane aan.
Scrollend langs YouTube zet ik; '' Dj Kayz - Fout Le Bordel'' op.
Ik hou gewoon een feest met mezelf.
Ik pak een chocolade croissant en drink die met een glas sinaasappelsap op.
Nadat ik heb gegeten doe ik mijn haren goed en zet weer een nieuw liedje op.
Ik voel me frisjes & goed.
Precies nadat het liedje afgelopen is klopt er iemand op de deur.
Mijn telefoon stop ik snel in mijn zak en doe de deur open.
Ik kijk Imaddine recht in zijn ogen aan en zie ze stralen.
Er verschijnt automatisch een brede glimlach op mijn gezicht.
"Kom" zeg ik zachtjes.
Ik ben zo blij dat hij nu bij me is.
Gewoon als vrienden & als iemand die me steunt..
Toch..?
"Hoe voel je je?"
"Wil je ontbijten? " ontbreek ik hem.
Ik heb geen zin om over mijn gevoelens te praten.
"Sarah? Hoe gaat het met je. Wees eens eerlijk.."
"Ik weet niet hoe het gaat, wat wil je dat ik zeg? Ik heb geen zin meer om over mijn gevoelens of wat dan ook te praten. Word er niet beter van toch? Ondanks dat. Ik weet wie die vrouw was en heb besloten om binnenkort afscheid van hem te nemen"
De laatste woorden heb ik met moeite afgemaakt.
Want bij het woordje "afscheid" brak mijn hart al.
"Afscheid? Het was toch gewoon een collega zei Yassir?
Hij komt dichterbij en kijkt me verward aan.
"Hij schaamt zich om het aan je te vertellen.. en ik eigenlijk ook.. Maar.. Hij.. Hij heeft het met die vrouw gedaan.. Yassir heeft condooms op de tafel gevonde " zeg ik en kijk verlegen weg.
Ik durf hem niet aan te kijken, plaats vervangende schaamte.
Wat mijn vader heeft gedaan..
Ik kijk hem aan als ik na een tijdje niks hoor.
Zijn ogen staan wijd open.
"Neeeeeejoh?!"
Ik knik en ga loop dan naar de keuken toe.
Mijn tranen hoeft hij niet te zien.
Ik hoor hem achter me aanlopen; "Sorry wollah. Maar dat was echt een bitchklap recht in mijn gezicht. Tering"
"Is niet erg" zeg ik snel en loop met een bord en beker langs hem de woonkamer in.
"Wil je wat eten?" Vraag ik nogmaals.
"Jaa isgoed"
Ik open de zak met broodjes voor hem en schenk een glas sinaasappelsap voor hem in.
Ik voel dat hij naar me kijkt.
"Welk broodje wil je?"
"Sarah, ik moet je wat vertellen..."