(Unicode)
"Vampire's Limited Edition"
Part-12
V ရှိုင်းလက်ကိုမညှာမတာဆုပ်ကိုင်ကာဆွဲခေါ်လာရင်းအသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူကာဒေါသကတလိပ်လိပ်ထွက်လာသည်။
ဒေါသကြောင့်မညှာမတာဆွဲခေါ်လာတော့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆက်ဆံခံထားရတဲ့ရှိုင်းကယဲ့ယဲ့လေးသာ။ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းလဲမရှိတော့။
သူသိတာက သူVကိုကြောက်သည်။
"တောက်!လာစမ်း...မင်း!"
မြေအောက်ခန်းထဲခေါ်မည်အပြုမြေအောက်ခန်းတံခါး၀မှာအတင်းပေကပ်ပြီးရုန်းနေတာကြောင့်ပိတ်အော်မိတော့
"ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း....သား.....သားကြောက်လို့ပါ...မရိုက်ပါနဲ့နော်....သားကိုမရိုက်ပါနဲ့....ကြောက်တယ်....ဟင့်....နောက်ဆိုထွက်မပြေးတော့ပါဘူး....ပြောစကားနားထောင်ပါ့မယ်...အီး.....မလိုက်ဘူး....အား....ကြောက်တယ်....အဲ့ထဲကိုမသွားဘူး....အီး...ဟီး...ကြောက်လို့...အား...."
မျက်ရည်တွေနဲ့အတင်းတောင်းပန်ကာပြောလာတဲ့ရှိုင်းကိုVအတင်းဆောင့်ဆွဲခေါ်တော့အသံကုန်အော်ကာရုန်းကန်နေတဲ့မှဲ့နက်လေးကVလက်ထဲအရုပ်တစ်ရုပ်အလား။
"လာစမ်း!.....မရုန်းနဲ့....လာ...အရမ်းထွက်ပြေးချင်နေတဲ့ခြေထောက်....တစ်ခါထဲလမ်းမလျှောက်နိုင်အောင်ရိုက်ချိုးပစ်မယ်....မင်းကငါ့အပိုင်!ဘယ်မှမသွားရဘူး"
"ဟင့်အင်း....ဟီး....ကြောက်လို့....ဟင့်...လွှတ်....အာ့...."
Vရဲ့သန်မာလှတဲ့လက်တွေကြား ရှိုင်းမရှိတဲ့အားလေးနဲ့ရုန်းကန်ရင်း
"ဘုတ်..."
ရှိုင်းရဲ့အားမရှိတော့တဲ့ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို မှောင်မိုက်နေတဲ့မြေအောက်ခန်းထဲကမီးရောင်မှိန်ပျပျအောက်ကကုတင်ထက်ပစ်ချလိုက်သည်။
ကျောပြင်လေးအောင့်တက်သွားကာ မတရားဆက်ဆံခံထားရ၍နာကျင်နေသည့်ဒဏ်ကြောင့်လှုပ်ပင်မလှုပ်ချင်တော့။
မရှိတဲ့အားလေးနဲ့ပြန်ကုန်းထမည်အပြုခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကိုအားကြီးနဲ့ဆွဲမှောက်ခြင်းခံလိုက်ရကာ
"အာ့...ဟင့်..."
"ဖြောင်း!"
"အား....အီး...ဟီး....နာတယ်....နာတယ်...."
ရှိုင်း Vရဲ့အားကြီးနဲ့ဆွဲမှောက်တာခံရပြီးမကြာမီကျောပြင်နုနုထက်တစ်ခုခုနဲ့လွှဲရိုက်ခြင်းခံလိုက်ရတော့နာကျင်မှုကပြောမပြတတ်အောင်။
"ငါ့ဆီကပြေးချင်အုံး!"
"ဖြောင်း...ဖြောင်း....ဖြောင်း....ဖြောင်း....ဖြောင်း......"
"ဟင့်...မရိုက်ပါနဲ့တော့....အား....အီးဟီး....ကယ်ပါ...အင့်....ဟင့်...ဟင့်..."
ကုတင်ပေါ်ကခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးထက်သားရေခါးပတ်ရာတွေတစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့။ကျောပြင်နုနုလေးနဲ့ခြေသလုံးသေးသေးလေးတွေမှာသွေးပင်စို့တက်နေလေပြီ။
ရှိုင်းအော်ရင်းဟစ်ရင်းသတိလစ်ချင်လာသည်။အသံတွေတောင်၀င်တော့မတတ်။မျက်ခွံများလေးလာပြီးVရဲ့ရိုက်ချက်တွေကိုတောင့်ခံကာအိပ်ရာခင်းစကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်းအသံပင်မထွက်နိုင်တော့။
"ဖြောင်း!"
"အင့်....တော်ပါတော့...တောင်းပန်ပါတယ်...ဟင့်..."
လေသံတိုးတိုးမျှင်းမျှင်းနဲ့တောင်းပန်တိုးလျှိုးရင်းသတိလွတ်တော့မလိုဖြစ်နေတဲ့ရှိုင်းကိုလဲVမသနားမိတော့။
သူ့ဒေါသသူမထိန်းချုပ်နိုင်ပဲသားရေခါးပတ်နဲ့ကောင်ငယ်လေးအပေါ်လွှဲရိုက်နေတာအချက်ပေါင်းများစွာ။
သူ့ခါးပတ်ကိုခါးမှာပြန်ပတ်ပြီးအသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူသွင်း ရှူထုတ်ကာကုတင်ထက်ကမှဲ့နက်လေးကိုကြည့်မိတိုင်းဒေါသကတလိပ်လိပ်ထွက်လာပြန်သည်။
Vအံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ရှိုင်းကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်းဘီရိုထဲကဝါယာကြိုးနှစ်ချောင်းကိုယူလိုက်သည်။
"တောက်!မင်းပြေးချင်အုံး!"
အံကိုတင်းနေအောင်ကြိတ်ကာဝါယာကြိုးနှစ်ချောင်းပူးပြီးအားကုန်လွှဲရိုက်မိတော့
"ဖြောင်း!"
"အား..............."
ရှိုင်း ခေါင်းမထောင်နိုင်တဲ့ကြားက
ကျောပေါ်ထပ်ရောက်လာတဲ့ရိုက်ချက်ကြောင့်ငယ်သံပါအောင်အော်မိသည်။
တောက်ခေါက်သံတစ်ချက်ကြားပြီးသူ့ကျောပေါ်ရောက်လာတဲ့ရိုက်ချက်ကစောစောကရိုက်ချက်တွေထက်အဆပေါင်းများစွာပိုနာတာကြောင့်သားရေခါးပတ်မဟုတ်တာတော့သူသိလိုက်သည်။
မျက်ရည်တွေတတောက်တောက်ကျကာအိပ်ရာခင်းကိုဆုပ်ထားရင်းကျောပြင်ပေါ်ကျလာတဲ့ရိုက်ချက်ပြင်းပြင်းကြောင့်မျက်လုံးများပင်ပြာဝေကာသတိလစ်သွားတော့သည်။
Vကတော့ဝါယာကြိုးနဲ့အားပြင်းပြင်းတစ်ချက်လွှဲရိုက်ပြီးသူ့လက်သူပြန်ပတ်လာတော့ဝါယာကြိုးတွေကိုပစ်ချကာ
"တောက်!"
ကုတင်ပေါ်ကကောင်လေးအသံမကြားရတော့
"ဟျောင့်....ဇွတ်ကျား.....ထ..."
"...."
လက်မောင်းကနေဆွဲဆောင့်ကိုင်ကာထူလိုက်တော့မျက်၀န်းအစုံကမှိတ်နေလေရဲ့။
"ဟင်"
Vလန့်ဖြန့်ကာရှိုင်းကျောကုန်းကိုစမ်းကြည့်မိတော့
"ဟာ....သွေးတွေ...."
🌸🌸🌸
ခြံထဲကအသံဆူဆူညံညံတွေကြောင့်ဘာဖြစ်လဲဆိုပြီးအခန်းထဲကထွက်လာတာကVရဲ့လက်ထောက် ခေတ်မင်းမာန်။
မဟူရာစံအိမ်ကအကျယ်ကြီးဖြစ်ပြီးVကသူ့လက်အောက်ကလူတွေကိုပါခြံကျယ်ကြီးထဲအိမ်လေးတွေပေးကာ နေစေသည်။
ထိုလူများထဲမင်းမာန်ဟူသော သူ့ရဲ့လက်ထောက် ခေတ်မင်းမာန်လဲပါသည်။
လက်ထောက်ဆိုတာထက် နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆိုညီအကို သူငယ်ချင်းတွေလိုဖြစ်နေတာကြောင့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်သိပ်ရင်းနှီးကြသည်။
မင်းမာန် ခြံထဲဆင်းကာ အစောင့်တွေကိုတွေ့တော့
"ဟျောင့်တွေ....စောစောကအသံတွေကြားသလားလို့နော်....ဘာဖြစ်ကြတာ"
"စောစောကbossခေါ်လာတဲ့ကောင်လေးထွက်ပြေးလို့....ပြန်ဆွဲခေါ်သွားတာ...bossဒေါသလဲထွက်နေတယ်...အရမ်းဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံပဲမင်းမာန်"
"ဘာ!အခုသူဘယ်မှာလဲ"
"အိမ်တော်ထဲပြန်ခေါ်သွားတာပဲကွ...ကျန်တာတော့ငါတို့လဲမသိဘူးကွာ"
မင်းမာန်ဘာမှမတွေးနိုင်တော့။
သုတ်ခြေတင်ကာအိမ်တော်ထဲကိုသာအမြန်ပြေး၀င်လာခဲ့သည်။
မြေအောက်ခန်းတံခါး ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေတာကြောင့်၀င်သွားမိတော့ သူနောက်ကျသွားလေပြီ။
"V!မင်း....."
မင်းမာန် မြေအောက်ခန်းထဲရောက်တော့ကောင်ငယ်လေးကိုတအံ့တဩရပ်ကြည့်ကောကြောင်နေတဲ့V
Vပခုံးကို,ကိုင်တာတစ်ချက်လှုပ်လိုက်မှပြန်သတိ၀င်လာပြီး
"ဟင်.....မင်း....မင်းမာန်....ငါ..."
"ငါသိတယ်V....မင်းကွာ....ငါအတန်တန်မှားထားရက်နဲ့...."
"ငါ.....ငါသူ့ကိုကြောက်အောင်ပဲခြောက်လိုက်မိတာပါကွာ....ငါ...ဒီလောက်ထိ....မင်းမာန်...."
"အေး....ငါသိတယ်V....ok...မင်းစိတ်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထား....လောလောဆယ်သူ့ကိုဆေးရုံပို့ရအောင်....နော်....Vမင်းစိတ်ကိုအေးအေးထား"
"အင်း.....ဟုတ်တယ်.....ဆေးရုံ....ဆေးရုံပို့ရမယ်....မှဲ့...မှဲ့နက်လေး.."
Vရှိုင်းကိုပွေ့ကာချီတော့ မင်းမာန်က,ကားအမြန်သွားထုတ်ပြီးအိမ်တော်ရှေ့မောင်းလာသည်။
မင်းမာန် Vကိုကားတံခါးဖွင့်ပေးပြီးရှိုင်းကိုဆေးရုံပို့မည်အပြုVကသူကိုယ်တိုင်ကားမောင်းဖို့လုပ်နေတာကြောင့်
"V...ငါမောင်းမယ်....မင်းအခုကားမောင်းလို့အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး"
Vခေါင်းတစ်ချက်ငြှိမ့်ကာနောက်ခန်းမှာထိုင်ရင်းသူ့ရဲ့မှဲ့နက်လေးကိုဖက်ကာအသံတိတ်ငိုကြွေးမိသည်။
*တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ်....မင်းကိုမဆုံးရှုံးချင်လို့....ကိုယ်မှားသွားတယ်....တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတာကလွဲပြီးတခြားဘာမှမပြောတတ်တော့ပါဘူးကွာ....ကိုယ့်အနားကနေဘယ်မှမသွားစေချင်တာမို့လို့....ကိုယ်...ကိုယ်မလုပ်သင့်တာတွေလုပ်ခဲ့မိတယ်ကလေးလေးရာ*
🌸🌸🌸
ဆေးရုံသို့အရောက်.....
ဆရာ၀န်ကြီးဆီကစကားကိုကြားပြီးနောက် shockရသွားတဲ့လူကV
"ကလေးကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိင်ဆက်ဆံခံထားရပုံရတယ်.....နောက်ပြီးအရိုက်ခံထားရတာဆိုတော့...ဒါကသူ့အသက်အရွယ်နဲ့ဆိုသူ့အတွက်စိတ်ဒဏ်ရာဖြစ်သွားပုံရတယ်...အင်း...စိတ်မကောင်းစရာနောက်တစ်ခုက"
ဆရာ၀န်ကြီးကVကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ
"ပြောပါဆရာ....ကလေး....ကလေးဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
"ပြောရမှာတော့စိတ်မကောင်းပါဘူး.....နာကျင်မှုကြောင့်...ဒါမှမဟုတ်တခြားအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်အလွန်အကျွံအော်မိခဲ့ပုံရတယ်....စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ....အဲ့ဒီကလေး....စကားပြောနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး"
"ဗျာ...."
"အကြောင်းတစ်မျိုးမျိုးကြောင့်အလွန်အကျွံအော်ခဲ့ရတာဖြစ်မယ်လို့တော့ဆရာထင်တယ်... sorryပါကွာ....ဒီကလေးအသံကြိုးပြတ်သွားပြီ....သူစကားပြောနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို....ကုလို့ရမယ့်နည်းမရှိဘူးလားဆရာ...ဘယ်လောက်ကုန်ကုန်...ရအောင်ကုမှာမို့လို့....."
"အင်း....သူ့ကံပေါ့ကောင်လေးရာ....အချိန်ယူရမှာပေါ့...ဆရာ့အနေနဲ့ဒါပဲပြောနိုင်သေးတယ်....နောက်ပြီး..."
"ဘာလဲဟင်ဆရာ"
"ကလေးကစိတ်ရောဂါဖြစ်နေတယ်"
"ဗျာ"
"အင်း....ဒဏ်ရာတွေကိုဆေးထည့်တော့သတိတစ်ချက်ရလာသေးတယ်...သူ့ပုံစံကအားလုံးကိုကြောက်နေသလို....မျက်လုံးတွေကမူမမှန်ဘူး.....စိတ်ဒဏ်ရာရစရာ....ဒါမှမဟုတ်...အဖြစ်ဆိုးတစ်ခုခုကြုံခဲ့ရတာမျိုးကြောင့်ဖြစ်မယ်.....ဒါကတော့ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်ပဲသိနိုင်မှာပေါ့....ဥပမာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာစော်ကားခံရတာ အတင်းအဓမ္မဖျက်ဆီးနှိပ်စက်ခံရတာမျိုး"
ဆရာ၀န်ကြီးကVကိုတစ်ချက်အရိပ်အခြည်ကြည့်ကာ
"သူသတိရလာမှဆရာတို့အခြေအနေကိုသေချာပြောလို့ရမယ်....နောက်ပြီးဆရာ
မင်းကိုယုံတယ်V....မင်းအဲ့လိုလုပ်ရတာအကြောင်းတစ်ခုခုတော့ရှိမယ်ဆိုတာဆရာယုံတယ်...ဒါပေမယ့်ကလေးကအရမ်းငယ်သေးတယ်....ဆရာပြောတာမင်းနားလည်မယ်ထင်ပါတယ်...ဆရာသွားမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ..."
ပြန်ဖြေလိုက်ရသူကခေတ်မင်းမာန်။
Vခြေထောက်တွေတောင်မခိုင်ချင်တော့။ဆေးရုံကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ကာသူ့အမှားတွေသူပြန်တွေးရင်း
"မင်းမာန်...ငါ...ငါဘာတွေလုပ်မိပြီလဲ...အသက်မပြည့်သေးတဲ့ကလေးသာသာကောင်လေးတစ်ယောက်ကို....ငါ...."
ဆေးရုံကVထောက်ပံ့ထားတဲ့ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံမို့တော်သေးသည်။မဟုတ်ရင်အမှုရင်ဆိုင်ရမှာတော့မလွဲပေ။
မင်းမာန် Vကိုပခုံးနှစ်ဖက်ကနေ,ကိုင်ကာ
"V.....မင်းစိတ်ကိုမင်းထိန်း....ငါပြောတာသေချာနားထောင်....အခုအချိန်မှာမင်းပြိုလဲနေလို့မရဘူး....မင်းအမှားအတွက်သူ့ကိုပြန်ပေးဆပ်ချင်ရင်မင်းကြံ့ခိုင်နေမှရမှာV....ငါတို့မင်းကိုနားလည်တာမို့လို့....ဒါပေမယ့်ကွာ....အတိတ်ကိုအတိတ်မှာထားခဲ့ပြီးအစွဲအလန်းမကြီးနဲ့တော့....အဲ့စိတ်ကမင်းကိုအမှားတွေလုပ်မိအောင်လုပ်နေတာ...ငါပြောတာနားလည်လား"
Vခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ကာသူ့ကိုယ်သူပြန်တည်ဆောက်ရင်း....
🌸🌸🌸
ရှိုင်းလက်သေးသေးလေးကိုVလက်တွေနဲ့အုပ်မိုးကိုင်ကာ
"သတိရပါတော့ကလေးရယ်....ကိုယ့်အမှားတွေကိုနောင်တရနေပြီမို့လို့....မင်းမြန်မြန်သတိရပါတော့ကွာ...ကိုယ်မှားသွားတယ်ကလေးငယ်"
မူးဝေကိုက်ခဲနေတဲ့ခေါင်းကဝေဒနာကြောင့်ရှိုင်းမျက်နှာလေးရှုံ့ကာတစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်နေပြီးကျိန်းစပ်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကိုမနည်းအားယူကာဖွင့်လိုက်တော့
"သတိရပြီလားကလေးလေး"
*ဟင့်အင်း....ကြောက်တယ်....ဟင်....ငါ့အသံ....ဘာဖြစ်သွားတာလဲ....ဘာလို့....ဘာလို့အသံမထွက်တော့တာလဲ...*
"ကလေး....ကလေး....ကိုယ်လေ.... Vampire!စိတ်ထိန်းပါအုံးကွာ"
သူ့ကိုမြင်တာနဲ့မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာကြောက်ရွံ့သလိုအတင်းရုန်းကန်နေတဲ့ကလေးကြောင့်
"ကလေးရာ.....ဒဏ်ရာတွေနဲ့နာလိမ့်မယ်...ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွာ...အရမ်းမလှုပ်နဲ့ကွာ...နာနေလိမ့်မယ်"
"ဝုန်း....ဒုန်း...ခွမ်း...."
အသံမထွက်နိုင်တဲ့အပြင် အရိုက်ခံထားရတဲ့ဒဏ်ရာတွေကြောင့်အသည်းခိုက်အောင်နာပေမယ့် ရှိုင်း သူ့ကိုပိုကြောက်သည်လေ။
*ဟင့်အင်း....ကြောက်တယ်...သားကိုရိုက်တယ်...ကြောက်တယ်.....အား....ဟင့်...ဟင့်*
ရှိုင်း ကုတင်ဘေးကပစ္စည်းတွေကို လှမ်းယူကာအကုန်ပစ်ခွဲပစ်သည်။
ကိုယ့်ဆံပင်တွေကိုဆောင့်ဆွဲကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ရိုက်နေမိသည်။
"ဟာ...ကလေး.....ကလေး...မလုပ်ရဘူးလေ...ကလေး...စိတ်ထိန်း...ဟာ"
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအတင်းထုရိုက်နေတဲ့ရှိုင်းကို Vလက်သေးသေးလေးတွေကနေဆွဲချုပ်ကာရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ပြီးလက်ကလဲbellကိုနှိပ်ကာဆရာ၀န်တွေကိုခေါ်လိုက်သည်။
ဆရာ၀န်နဲ့သူနာပြုတွေရောက်တဲ့အထိသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာဖိချုပ်ထားတာတောင်ရုန်းနေသေးသည်။
ဆေးထိုးမယ်လုပ်တော့ရုန်းကန်နေသေးတာကြောင့်nurseတွေအတင်းချုပ်ကာစိတ်ငြိမ်ဆေးတွေထိုးပေးလိုက်မှငြိမ်ကျသွားသည်။
ပြန်အိပ်ပျော်သွားတဲ့ကလေးငယ်ရဲ့ဆံနွယ်ပျော့ပျော့လေးတွေကိုပွတ်သပ်ကာ
"တောင်းပန်ပါတယ်ကိုယ့်ရဲ့မှဲ့နက်လေး"
V ရှိုင်းရဲ့ပါးပြင်နုနုထက်အနမ်းလေးပေးကာချစ်ရသူလေးမျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်ရင်းစိတ်ထဲကအကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်နေမိသည်။
🌸🌸🌸
Palaceစံအိမ်......
အခန်းပြတင်းပေါက်နားရပ်ကာပန်းပင်တွေကိုကြည့်ရင်းတစ်စုံတစ်ခုကိုအလေးအနက်တွေးနေသယောင်မျက်၀န်းတွေကအဖြေတစ်ခုကိုရှာနေသည့်အလား
ထိုလူသည်ကား King
တစ်စုံတစ်ခုကိုဆုံးဖြတ်ချက်ချကာခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးရင်း
"PrinceဆိုတာKingနဲ့မှလိုက်ဖက်တာ
ကိုယ် မင်းကိုချစ်တာ1500မပြည့်ခဲ့ရင်တောင် 528အောက်တော့မလျော့ခဲ့ဘူးကိုယ့်ရဲ့Prince....စိတ်ချ....ကိုယ်မင်းကိုPrinceအဖြစ်Palaceကိုပြန်ခေါ်ပြမယ်....Lordကလဲမင်းကိုအရမ်းတွေ့ချင်နေပြီ....အဟက်!"
#Shine_Set
Part-13ဆက်ရန်
(Zawgyi)
"Vampire's Limited Edition"
Part-12
V ရွိုင္းလက္ကိုမညွာမတာဆုပ္ကိုင္ကာဆြဲေခၚလာရင္းအသက္ကိုျပင္းျပင္းရႉကာေဒါသကတလိပ္လိပ္ထြက္လာသည္။
ေဒါသေၾကာင့္မညွာမတာဆြဲေခၚလာေတာ့ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဆက္ဆံခံထားရတဲ့ရွိုင္းကယဲ့ယဲ့ေလးသာ။႐ုန္းကန္နိုင္စြမ္းလဲမရွိေတာ့။
သူသိတာက သူVကိုေၾကာက္သည္။
"ေတာက္!လာစမ္း...မင္း!"
ေျမေအာက္ခန္းထဲေခၚမည္အျပဳေျမေအာက္ခန္းတံခါး၀မွာအတင္းေပကပ္ၿပီး႐ုန္းေနတာေၾကာင့္ပိတ္ေအာ္မိေတာ့
"ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း....သား.....သားေၾကာက္လို႔ပါ...မရိုက္ပါနဲ႕ေနာ္....သားကိုမရိုက္ပါနဲ႕....ေၾကာက္တယ္....ဟင့္....ေနာက္ဆိုထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး....ေျပာစကားနားေထာင္ပါ့မယ္...အီး.....မလိုက္ဘူး....အား....ေၾကာက္တယ္....အဲ့ထဲကိုမသြားဘူး....အီး...ဟီး...ေၾကာက္လို႔...အား...."
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတင္းေတာင္းပန္ကာေျပာလာတဲ့ရွိုင္းကိုVအတင္းေဆာင့္ဆြဲေခၚေတာ့အသံကုန္ေအာ္ကာ႐ုန္းကန္ေနတဲ့မွဲ႕နက္ေလးကVလက္ထဲအ႐ုပ္တစ္႐ုပ္အလား။
"လာစမ္း!.....မ႐ုန္းနဲ႕....လာ...အရမ္းထြက္ေျပးခ်င္ေနတဲ့ေျခေထာက္....တစ္ခါထဲလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေအာင္ရိုက္ခ်ိဳးပစ္မယ္....မင္းကငါ့အပိုင္!ဘယ္မွမသြားရဘူး"
"ဟင့္အင္း....ဟီး....ေၾကာက္လို႔....ဟင့္...လႊတ္....အာ့...."
Vရဲ႕သန္မာလွတဲ့လက္ေတြၾကား ရွိုင္းမရွိတဲ့အားေလးနဲ႕႐ုန္းကန္ရင္း
"ဘုတ္..."
ရွိုင္းရဲ႕အားမရွိေတာ့တဲ့ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကို ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ေျမေအာက္ခန္းထဲကမီးေရာင္မွိန္ပ်ပ်ေအာက္ကကုတင္ထက္ပစ္ခ်လိဳက္သည္။
ေက်ာျပင္ေလးေအာင့္တက္သြားကာ မတရားဆက္ဆံခံထားရ၍နာက်င္ေနသည့္ဒဏ္ေၾကာင့္လႈပ္ပင္မလႈပ္ခ်င္ေတာ့။
မရွိတဲ့အားေလးနဲ႕ျပန္ကုန္းထမည္အျပဳခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကိုအားႀကီးနဲ႕ဆြဲေမွာက္ျခင္းခံလိုက္ရကာ
"အာ့...ဟင့္..."
"ေျဖာင္း!"
"အား....အီး...ဟီး....နာတယ္....နာတယ္...."
ရွိုင္း Vရဲ႕အားႀကီးနဲ႕ဆြဲေမွာက္တာခံရၿပီးမၾကာမီေက်ာျပင္ႏုႏုထက္တစ္ခုခုနဲ႕လႊဲရိုက္ျခင္းခံလိုက္ရေတာ့နာက်င္မႈကေျပာမျပတတ္ေအာင္။
"ငါ့ဆီကေျပးခ်င္အုံး!"
"ေျဖာင္း...ေျဖာင္း....ေျဖာင္း....ေျဖာင္း....ေျဖာင္း......"
"ဟင့္...မရိုက္ပါနဲ႕ေတာ့....အား....အီးဟီး....ကယ္ပါ...အင့္....ဟင့္...ဟင့္..."
ကုတင္ေပၚကခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးထက္သားေရခါးပတ္ရာေတြတစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႕။ေက်ာျပင္ႏုႏုေလးနဲ႕ေျခသလုံးေသးေသးေလးေတြမွာေသြးပင္စို႔တက္ေနေလၿပီ။
ရွိုင္းေအာ္ရင္းဟစ္ရင္းသတိလစ္ခ်င္လာသည္။အသံေတြေတာင္၀င္ေတာ့မတတ္။မ်က္ခြံမ်ားေလးလာၿပီးVရဲ႕ရိုက္ခ်က္ေတြကိုေတာင့္ခံကာအိပ္ရာခင္းစကိုဆုပ္ကိုင္ထားရင္းအသံပင္မထြက္နိုင္ေတာ့။
"ေျဖာင္း!"
"အင့္....ေတာ္ပါေတာ့...ေတာင္းပန္ပါတယ္...ဟင့္..."
ေလသံတိုးတိုးမွ်င္းမွ်င္းနဲ႕ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိုးရင္းသတိလြတ္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ရွိုင္းကိုလဲVမသနားမိေတာ့။
သူ႕ေဒါသသူမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ပဲသားေရခါးပတ္နဲ႕ေကာင္ငယ္ေလးအေပၚလႊဲရိုက္ေနတာအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ။
သူ႕ခါးပတ္ကိုခါးမွာျပန္ပတ္ၿပီးအသက္ကိုျပင္းျပင္းရႉသြင္း ရႉထုတ္ကာကုတင္ထက္ကမွဲ႕နက္ေလးကိုၾကည့္မိတိုင္းေဒါသကတလိပ္လိပ္ထြက္လာျပန္သည္။
Vအံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာ ရွိုင္းကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းဘီရိုထဲကဝါယာႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုယူလိုက္သည္။
"ေတာက္!မင္းေျပးခ်င္အုံး!"
အံကိုတင္းေနေအာင္ႀကိတ္ကာဝါယာႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီးအားကုန္လႊဲရိုက္မိေတာ့
"ေျဖာင္း!"
"အား..............."
ရွိုင္း ေခါင္းမေထာင္နိုင္တဲ့ၾကားက
ေက်ာေပၚထပ္ေရာက္လာတဲ့ရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္မိသည္။
ေတာက္ေခါက္သံတစ္ခ်က္ၾကားၿပီးသူ႕ေက်ာေပၚေရာက္လာတဲ့ရိုက္ခ်က္ကေစာေစာကရိုက္ခ်က္ေတြထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုနာတာေၾကာင့္သားေရခါးပတ္မဟုတ္တာေတာ့သူသိလိုက္သည္။
မ်က္ရည္ေတြတေတာက္ေတာက္က်ကာအိပ္ရာခင္းကိုဆုပ္ထားရင္းေက်ာျပင္ေပၚက်လာတဲ့ရိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္မ်က္လုံးမ်ားပင္ျပာေဝကာသတိလစ္သြားေတာ့သည္။
Vကေတာ့ဝါယာႀကိဳးနဲ႕အားျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္လႊဲရိုက္ၿပီးသူ႕လက္သူျပန္ပတ္လာေတာ့ဝါယာႀကိဳးေတြကိုပစ္ခ်ကာ
"ေတာက္!"
ကုတင္ေပၚကေကာင္ေလးအသံမၾကားရေတာ့
"ေဟ်ာင့္....ဇြတ္က်ား.....ထ..."
"...."
လက္ေမာင္းကေနဆြဲေဆာင့္ကိုင္ကာထူလိုက္ေတာ့မ်က္၀န္းအစုံကမွိတ္ေနေလရဲ႕။
"ဟင္"
Vလန႔္ျဖန႔္ကာရွိုင္းေက်ာကုန္းကိုစမ္းၾကည့္မိေတာ့
"ဟာ....ေသြးေတြ...."
🌸🌸🌸
ၿခံထဲကအသံဆူဆူညံညံေတြေၾကာင့္ဘာျဖစ္လဲဆိုၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာတာကVရဲ႕လက္ေထာက္ ေခတ္မင္းမာန္။
မဟူရာစံအိမ္ကအက်ယ္ႀကီးျဖစ္ၿပီးVကသူ႕လက္ေအာက္ကလူေတြကိုပါၿခံက်ယ္ႀကီးထဲအိမ္ေလးေတြေပးကာ ေနေစသည္။
ထိုလူမ်ားထဲမင္းမာန္ဟူေသာ သူ႕ရဲ႕လက္ေထာက္ ေခတ္မင္းမာန္လဲပါသည္။
လက္ေထာက္ဆိုတာထက္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိခ်ိန္ဆိုညီအကို သူငယ္ခ်င္းေတြလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္သိပ္ရင္းႏွီးၾကသည္။
မင္းမာန္ ၿခံထဲဆင္းကာ အေစာင့္ေတြကိုေတြ႕ေတာ့
"ေဟ်ာင့္ေတြ....ေစာေစာကအသံေတြၾကားသလားလို႔ေနာ္....ဘာျဖစ္ၾကတာ"
"ေစာေစာကbossေခၚလာတဲ့ေကာင္ေလးထြက္ေျပးလို႔....ျပန္ဆြဲေခၚသြားတာ...bossေဒါသလဲထြက္ေနတယ္...အရမ္းေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံပဲမင္းမာန္"
"ဘာ!အခုသူဘယ္မွာလဲ"
"အိမ္ေတာ္ထဲျပန္ေခၚသြားတာပဲကြ...က်န္တာေတာ့ငါတို႔လဲမသိဘူးကြာ"
မင္းမာန္ဘာမွမေတြးနိုင္ေတာ့။
သုတ္ေျခတင္ကာအိမ္ေတာ္ထဲကိုသာအျမန္ေျပး၀င္လာခဲ့သည္။
ေျမေအာက္ခန္းတံခါး ခပ္ဟဟေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္၀င္သြားမိေတာ့ သူေနာက္က်သြားေလၿပီ။
"V!မင္း....."
မင္းမာန္ ေျမေအာက္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေကာင္ငယ္ေလးကိုတအံ့တဩရပ္ၾကည့္ေကာေၾကာင္ေနတဲ့V
Vပခုံးကို,ကိုင္တာတစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္မွျပန္သတိ၀င္လာၿပီး
"ဟင္.....မင္း....မင္းမာန္....ငါ..."
"ငါသိတယ္V....မင္းကြာ....ငါအတန္တန္မွားထားရက္နဲ႕...."
"ငါ.....ငါသူ႕ကိုေၾကာက္ေအာင္ပဲေျခာက္လိုက္မိတာပါကြာ....ငါ...ဒီေလာက္ထိ....မင္းမာန္...."
"ေအး....ငါသိတယ္V....ok...မင္းစိတ္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ထား....ေလာေလာဆယ္သူ႕ကိုေဆး႐ုံပို႔ရေအာင္....ေနာ္....Vမင္းစိတ္ကိုေအးေအးထား"
"အင္း.....ဟုတ္တယ္.....ေဆး႐ုံ....ေဆး႐ုံပို႔ရမယ္....မွဲ႕...မွဲ႕နက္ေလး.."
Vရွိုင္းကိုေပြ႕ကာခ်ီေတာ့ မင္းမာန္က,ကားအျမန္သြားထုတ္ၿပီးအိမ္ေတာ္ေရွ႕ေမာင္းလာသည္။
မင္းမာန္ Vကိုကားတံခါးဖြင့္ေပးၿပီးရွိုင္းကိုေဆး႐ုံပို႔မည္အျပဳVကသူကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းဖို႔လုပ္ေနတာေၾကာင့္
"V...ငါေမာင္းမယ္....မင္းအခုကားေမာင္းလို႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး"
Vေခါင္းတစ္ခ်က္ျငႇိမ့္ကာေနာက္ခန္းမွာထိုင္ရင္းသူ႕ရဲ႕မွဲ႕နက္ေလးကိုဖက္ကာအသံတိတ္ငိုေႂကြးမိသည္။
*ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရယ္....မင္းကိုမဆုံးရႈံးခ်င္လို႔....ကိုယ္မွားသြားတယ္....ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတာကလြဲၿပီးတျခားဘာမွမေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ....ကိုယ့္အနားကေနဘယ္မွမသြားေစခ်င္တာမို႔လို႔....ကိုယ္...ကိုယ္မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ခဲ့မိတယ္ကေလးေလးရာ*
🌸🌸🌸
ေဆး႐ုံသို႔အေရာက္.....
ဆရာ၀န္ႀကီးဆီကစကားကိုၾကားၿပီးေနာက္ shockရသြားတဲ့လူကV
"ကေလးကၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းလိင္ဆက္ဆံခံထားရပုံရတယ္.....ေနာက္ၿပီးအရိုက္ခံထားရတာဆိုေတာ့...ဒါကသူ႕အသက္အ႐ြယ္နဲ႕ဆိုသူ႕အတြက္စိတ္ဒဏ္ရာျဖစ္သြားပုံရတယ္...အင္း...စိတ္မေကာင္းစရာေနာက္တစ္ခုက"
ဆရာ၀န္ႀကီးကVကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ
"ေျပာပါဆရာ....ကေလး....ကေလးဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ေျပာရမွာေတာ့စိတ္မေကာင္းပါဘူး.....နာက်င္မႈေၾကာင့္...ဒါမွမဟုတ္တျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္အလြန္အကြၽံေအာ္မိခဲ့ပုံရတယ္....စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ....အဲ့ဒီကေလး....စကားေျပာနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဗ်ာ...."
"အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္အလြန္အကြၽံေအာ္ခဲ့ရတာျဖစ္မယ္လို႔ေတာ့ဆရာထင္တယ္... sorryပါကြာ....ဒီကေလးအသံႀကိဳးျပတ္သြားၿပီ....သူစကားေျပာနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို....ကုလို႔ရမယ့္နည္းမရွိဘူးလားဆရာ...ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္...ရေအာင္ကုမွာမို႔လို႔....."
"အင္း....သူ႕ကံေပါ့ေကာင္ေလးရာ....အခ်ိန္ယူရမွာေပါ့...ဆရာ့အေနနဲ႕ဒါပဲေျပာနိုင္ေသးတယ္....ေနာက္ၿပီး..."
"ဘာလဲဟင္ဆရာ"
"ကေလးကစိတ္ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္"
"ဗ်ာ"
"အင္း....ဒဏ္ရာေတြကိုေဆးထည့္ေတာ့သတိတစ္ခ်က္ရလာေသးတယ္...သူ႕ပုံစံကအားလုံးကိုေၾကာက္ေနသလို....မ်က္လုံးေတြကမူမမွန္ဘူး.....စိတ္ဒဏ္ရာရစရာ....ဒါမွမဟုတ္...အျဖစ္ဆိုးတစ္ခုခုႀကဳံခဲ့ရတာမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္မယ္.....ဒါကေတာ့ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ပဲသိနိုင္မွာေပါ့....ဥပမာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားခံရတာ အတင္းအဓမၼဖ်က္ဆီးႏွိပ္စက္ခံရတာမ်ိဳး"
ဆရာ၀န္ႀကီးကVကိုတစ္ခ်က္အရိပ္အျခည္ၾကည့္ကာ
"သူသတိရလာမွဆရာတို႔အေျခအေနကိုေသခ်ာေျပာလို႔ရမယ္....ေနာက္ၿပီးဆရာ
မင္းကိုယုံတယ္V....မင္းအဲ့လိုလုပ္ရတာအေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ရွိမယ္ဆိုတာဆရာယုံတယ္...ဒါေပမယ့္ကေလးကအရမ္းငယ္ေသးတယ္....ဆရာေျပာတာမင္းနားလည္မယ္ထင္ပါတယ္...ဆရာသြားမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..."
ျပန္ေျဖလိုက္ရသူကေခတ္မင္းမာန္။
Vေျခေထာက္ေတြေတာင္မခိုင္ခ်င္ေတာ့။ေဆး႐ုံၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ကာသူ႕အမွားေတြသူျပန္ေတြးရင္း
"မင္းမာန္...ငါ...ငါဘာေတြလုပ္မိၿပီလဲ...အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးသာသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို....ငါ...."
ေဆး႐ုံကVေထာက္ပံ့ထားတဲ့ပုဂၢလိကေဆး႐ုံမို႔ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္အမႈရင္ဆိုင္ရမွာေတာ့မလြဲေပ။
မင္းမာန္ Vကိုပခုံးႏွစ္ဖက္ကေန,ကိုင္ကာ
"V.....မင္းစိတ္ကိုမင္းထိန္း....ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္....အခုအခ်ိန္မွာမင္းၿပိဳလဲေနလို႔မရဘူး....မင္းအမွားအတြက္သူ႕ကိုျပန္ေပးဆပ္ခ်င္ရင္မင္းႀကံ့ခိုင္ေနမွရမွာV....ငါတို႔မင္းကိုနားလည္တာမို႔လို႔....ဒါေပမယ့္ကြာ....အတိတ္ကိုအတိတ္မွာထားခဲ့ၿပီးအစြဲအလန္းမႀကီးနဲ႕ေတာ့....အဲ့စိတ္ကမင္းကိုအမွားေတြလုပ္မိေအာင္လုပ္ေနတာ...ငါေျပာတာနားလည္လား"
Vေခါင္းတစ္ခ်က္ညိမ့္ကာသူ႕ကိုယ္သူျပန္တည္ေဆာက္ရင္း....
🌸🌸🌸
ရွိုင္းလက္ေသးေသးေလးကိုVလက္ေတြနဲ႕အုပ္မိုးကိုင္ကာ
"သတိရပါေတာ့ကေလးရယ္....ကိုယ့္အမွားေတြကိုေနာင္တရေနၿပီမို႔လို႔....မင္းျမန္ျမန္သတိရပါေတာ့ကြာ...ကိုယ္မွားသြားတယ္ကေလးငယ္"
မူးေဝကိုက္ခဲေနတဲ့ေခါင္းကေဝဒနာေၾကာင့္ရွိုင္းမ်က္ႏွာေလးရႈံ႕ကာတစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ေနၿပီးက်ိန္းစပ္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကိုမနည္းအားယူကာဖြင့္လိုက္ေတာ့
"သတိရၿပီလားကေလးေလး"
*ဟင့္အင္း....ေၾကာက္တယ္....ဟင္....ငါ့အသံ....ဘာျဖစ္သြားတာလဲ....ဘာလို႔....ဘာလို႔အသံမထြက္ေတာ့တာလဲ...*
"ကေလး....ကေလး....ကိုယ္ေလ.... Vampire!စိတ္ထိန္းပါအုံးကြာ"
သူ႕ကိုျမင္တာနဲ႕မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းကာေၾကာက္႐ြံ႕သလိုအတင္း႐ုန္းကန္ေနတဲ့ကေလးေၾကာင့္
"ကေလးရာ.....ဒဏ္ရာေတြနဲ႕နာလိမ့္မယ္...ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူးကြာ...အရမ္းမလႈပ္နဲ႕ကြာ...နာေနလိမ့္မယ္"
"ဝုန္း....ဒုန္း...ခြမ္း...."
အသံမထြက္နိုင္တဲ့အျပင္ အရိုက္ခံထားရတဲ့ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္အသည္းခိုက္ေအာင္နာေပမယ့္ ရွိုင္း သူ႕ကိုပိုေၾကာက္သည္ေလ။
*ဟင့္အင္း....ေၾကာက္တယ္...သားကိုရိုက္တယ္...ေၾကာက္တယ္.....အား....ဟင့္...ဟင့္*
ရွိုင္း ကုတင္ေဘးကပစၥည္းေတြကို လွမ္းယူကာအကုန္ပစ္ခြဲပစ္သည္။
ကိုယ့္ဆံပင္ေတြကိုေဆာင့္ဆြဲကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ရိုက္ေနမိသည္။
"ဟာ...ကေလး.....ကေလး...မလုပ္ရဘူးေလ...ကေလး...စိတ္ထိန္း...ဟာ"
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအတင္းထုရိုက္ေနတဲ့ရွိုင္းကို Vလက္ေသးေသးေလးေတြကေနဆြဲခ်ဳပ္ကာရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ၿပီးလက္ကလဲbellကိုႏွိပ္ကာဆရာ၀န္ေတြကိုေခၚလိုက္သည္။
ဆရာ၀န္နဲ႕သူနာျပဳေတြေရာက္တဲ့အထိသူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာဖိခ်ဳပ္ထားတာေတာင္႐ုန္းေနေသးသည္။
ေဆးထိုးမယ္လုပ္ေတာ့႐ုန္းကန္ေနေသးတာေၾကာင့္nurseေတြအတင္းခ်ဳပ္ကာစိတ္ၿငိမ္ေဆးေတြထိုးေပးလိုက္မွၿငိမ္က်သြားသည္။
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ကေလးငယ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြကိုပြတ္သပ္ကာ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုယ့္ရဲ႕မွဲ႕နက္ေလး"
V ရွိုင္းရဲ႕ပါးျပင္ႏုႏုထက္အနမ္းေလးေပးကာခ်စ္ရသူေလးမ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ရင္းစိတ္ထဲကအႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းပန္ေနမိသည္။
🌸🌸🌸
Palaceစံအိမ္......
အခန္းျပတင္းေပါက္နားရပ္ကာပန္းပင္ေတြကိုၾကည့္ရင္းတစ္စုံတစ္ခုကိုအေလးအနက္ေတြးေနသေယာင္မ်က္၀န္းေတြကအေျဖတစ္ခုကိုရွာေနသည့္အလား
ထိုလူသည္ကား King
တစ္စုံတစ္ခုကိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာခပ္ေထ့ေထ့ၿပဳံးရင္း
"PrinceဆိုတာKingနဲ႕မွလိုက္ဖက္တာ
ကိုယ္ မင္းကိုခ်စ္တာ1500မျပည့္ခဲ့ရင္ေတာင္ 528ေအာက္ေတာ့မေလ်ာ့ခဲ့ဘူးကိုယ့္ရဲ႕Prince....စိတ္ခ်....ကိုယ္မင္းကိုPrinceအျဖစ္Palaceကိုျပန္ေခၚျပမယ္....Lordကလဲမင္းကိုအရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ....အဟက္!"
#Shine_Set
Part-13ဆက္ရန္