Ashleene's PoV:
I'm stunned in my spot. Napapikit-pikit ako ng ilang beses. Anong ibig sabihin nito? Fuck. Is it really true that Freyja's stalking me all this time?
Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. Napailing-iling ako. I refuse to believe what I think. On the other side, narito na lahat ng proof para maniwala ako.
Iginala ko ang aking tingin sa buong room. It's like a normal room on the outside ngunit kakaiba kapag nandito ka na sa loob.
Hindi ko na mabilang sa sobrang rami ang nakikita kong mga pictures ko. Some are taken from my social medias while most of them were taken without my consent. Heck, hindi ko nga alam na may ganito pala. Iba't ibang anggulo na kung saan-saan ako nagpupunta.
"D-Damn..." Hindi makapaniwalang saad ko nang makita ang larawan namin ni Bree at Princess na magkausap. There's also a picture of them individually na may red na cross.
Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot. I just hope that they're really happen. Next time, hahanap ako ng timing para makamusta si Zarrain at si Princess. This thing is really disturbing. Ibang level na to.
Kahit kinakabahan, sinimulan kong kalikutin ang mga screen na nakikita ko. They are connected into a computer. There are many videos of me lalo na sa loob ng aking condo unit.
Napaawang ang aking bibig nang makita ang sarili ko na walang saplot kahit isa. Napatampal naman ako sa aking sarili. Aish. Hindi kasi ako nag-iingat. I'm really dumb sometimes. Next time, I'll wear something just to hide my private things.
I guess, I should have trust my guts noong una na may naramdaman akong parang nakatingin sa akin.
Pero mygoodness, paano na lang kung naleak ang mga to bigla at kumalat sa social media? Sana naman ay hindi yun mangyari.
Napahawak ako sa aking dibdib. It's still beating hella fast. Fuck. I need to stop this madness. Kailangan kong isantabi muna ang nararamdaman ko para sa kanya. I love Freyja but I must not let this pass. Hindi na ako magpapadala sa kanya.
Nanghihinang napaupo ako sa swivel chair na naririto. I guess, Freyja really needs someone. Kailangan nya nang magpatingin sa isang psychiatrist. She needs to be admitted immediately para hindi na mas lalong lumala ang sitwasyon.
Sa totoo lang ay halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayon. But today is different. It's like a wake-up call to me. Sinampal ako ng reyalidad na ibang Freyja na ang kasama ko.
Naputol ang aking pag-iisip nang marinig ko ang paglagitik ng gate. Nanlaki ang aking mata nang marealize na nandito na sya.
"Oh fuck." I cursed under my breath. Natataranta na talaga ako ngayon sa totoo lang. I'm screwed. Kailangan kong magmadali dahil kapag nahuli ako ni Freyja na nandito sa loob. She'll gonna punish me for sure.
Mabilis na tumayo ako at inayos ang mga ginalaw ko kanina. When I'm done, I quickly make my way outside of this room.
"Hey Love.." Magiliw na bati ko sa kanya. I encircled my arms on her waist at hinapit sya papalapit sa akin. But it's not enough to wipe the seriousness that is written on her face.
"How are you? Tapos ka na bang makipag-usap sa phone?" Dagdag ko pa. She nodded her head as an answer.
"Where have you been?" Tanong nya. She's staring at me directly na para bang sinusukat kung nagsasabi ba ako ng totoo o hindi. It's like she's reading me. Too bad, I'm an open book.
"Dyan lang sa may kitchen." I tried my best para di mautal. Pinanatili ko rin ang neutral kong expression. Pero sa totoo lang ay grabeng kaba na ang nararamdaman ko ngayon.
"Hmm... Really? Are you tellking the truth? Paarang hindi naman." May himig nang pagdududa nitong saad. I bit the inside of my cheeks and let out a nervous laugh.
"Yeah. Kinalikot ko na rin yung loob ng kitchen mo para maghanap ng mga gamot para pampawala ng sakit ng ulo." Saad ko. Hinawakan ko ang aking ulo at umarteng nasasaktan.
"Okay if you say so." I jolted in joy because of that.
Parang nabunutan ng tinik ang lalamunan ko. Thank God at hindi na sya nagtanong pa. Baka mapahamak pa ako ng bibig ko eh. You know, hindi ako sanay na magsinungaling.
"What do you want to do for the mean time?" Ramdam ko ang pag-aalala sa kanya. She placed her hand on my cheek. Marahang hinaplos-haplos nya ang aking pisngi.
"I'll just sleep Freyja. Siguro pagkagising ko mamaya ay wala na tong sama ng pakiramdam ko." I said and gave her a smile. Tama, I really need to sleep at nang magfunction ng maayos ang isipan ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin masyadong nagsisink-in sa akin ang nakita ko sa room na yun.
"Okay baby. I'll just cook something for you kapag nagising ka na later." Saad nya. She leaned closer and gave me a peck on my cheeks.
Iginaya nya ako sa loob ng kwarto. Sinigurado ko munang nakalabas sya bago ko tuluyang ipikit ang aking mata.
______///_______
Ang pagdampi ng isang palad sa aking pisngi ang syang nagpagising sa akin. Mabilis na napabalikwas ako sa kinahihigaan ko.
I woke up and I automatically met a pair of eyes who's staring at me. Kitang-kita ko ang kakaibang emosyon sa mga ito. Ngunit higit sa lahat, lumulutang ang sobrang galit sa kanyang mga mata. Para bang pinapatay nya na ako sa kanyang isipan.
Mabilis na binalot ng takot ang aking buong sistema. I gulped and gathered all my courage to ask her.
"What happened Freyja? Bakit bigla-bigla ka na lang nananampal dyan?" Nakakunot-noo kong tanong. What a great way to wake me up. It sting at parang nagstay sa pisngi ko ang kamay nya. Ganon kasakit.
Nakita kong napailing-iling sya. "Really? Tinatanong mo pa talaga yan? I fucking trusted you." She said sarcastically.
Hindi na maipinta ang kanyang mukha sa sobrang sama ng timpla nito. Magkasalubong ang kanyang dalawang kilay. Napakatalim din ng mga titig na ibinabato nya sa akin. Parang may nakikita akong imaginary dark aura na nakapalibot sa kanya.
Freyja held my collar at pwersahang inilapit sa kanya.
"Bakit pumasok ka sa room na yun huh?!" Galit na singhal nito sa akin. Nanlaki ang aking mata ay napaawang ang aking bibig.
"How? P-Paano mo nalaman?" Nauutal kong saad. Paanong alam nya lahat? Walang lusot ang mga ginagawa ko. Kung hindi ko lang alam na hindi totoo ang mga superpowers, iisipin kong may kapangyarihan na sya.
"I knew it dahil gumalaw ang mouse at wala sa iniwan kong ayos ang swivel chair. Wala ring bawas ang mga gamot na nasa kitchen. Para makasigurado ako lalo, I checked the CCTV." Mariin nitong turan.
Parang umurong bigla ang aking dila at hindi makapagsalita. Wala na akong masabi pa para i-defend ang aking sarili. Kung nakikita ko lang ang sarili ko, I'm really sure that I'm pale right now.
"Damn it! Ano pa bang kailangan kong gawin para matuto ka Ashleene?" She exclaimed and gripped my hair tightly.
"You're really testing me huh?! Hindi ba't sinabi ko na sayong wag kang magpupupunta sa kung saan-saan bukod sa kwartong to?" Mas lalong humigpit ang pagkakawahak nya sa aking buhok. It hurts.
"I'm sorry Freyja. It's just that... Nakakacurious kasi ako kaya pumasok ako sa loob. I'm really sorry. Hindi ko na uulitin." Sunod-sunod kong saad. To say that I'm scared is an understatement. It's worse than that. Lalo na't alam kong may gagawin na naman sya sa akin.
I was greeted by her palm one again. She slapped my right cheek. Napangiwi ako dahil masakit yun. Hindi pa pala sya tapos dahil naramdaman kong dumampi na naman ang kanyang palad sa kabila.
"But still, hindi mo pa rin ako sinunod Ashleene!"
"Gusto mo bang dagdagan pa natin ang markang to?" Nakita kong sumilay ang napakalawak na ngisi sa kanyang labi. It was a devilish one that sends shivers to my whole system. Parang ibang tao ang nasa harapan ko. She's a devil.
Automatic na nanlaki ang aking mata at umiling-iling. "No... No.... Please no. I'm really sorry Freyja. I know what I did wrong. I'll just pretend na wala akong nakita sa loob. Just please don't do that." Nangingilid na ang mga luha ko sa aking mga mata. My hands are shaking. I'm trembling in fear.
"That can't do. Sorry not sorry Mi Amour. You've been a very bad girl today. I thought I already make it clear with you that you should obey me at all times." She said. Marahas na binitawan nya ang aking buhok kung kaya't napasalampak ako sa sahig.
Nagsimula syang maglakad papunta sa isang direksyon. She stopped hindi kalayuan sa aking lokasyon. I'm afraid to move any muscles dahil baka mas lalo lang syang magalit.
Napansin kong may kinuha sya mula doon. Napaawang ang aking bibig nang mapagtanto kung anong hawak. Isang latigo na maraming tusok-tusok.
"Hmm... Is it okay kung likod mo naman ang pagdidiskitahan ko? It's so sexy. I guess, I should mark it again using this." She said while plastering a mischievous yet devilish smirk. Nagsimula syang maglakad pabalik sa akin.
"Don't worry Mi Amour. This is for our own sake. Hindi to masakit. Wag ka nang magpumiglas para mabilis lang. Of course, after pain is pleasure." Dagdag pa nya. But still, I don't want that.
No... Not again. Hindi na ako makakapayag pa.
Now she's here, Infront of me. She's staring at me as if I'm her prey. Inipon ko ang lahat ng aking lakas at tinulak nya. Alam kong hindi nya yun ineexpect dahil napalakas ang pagkakaupo nya sa sahig.
"Shit! You really have the guts to do that huh??!" Galit na galit nitong turan. Mas lalong dumoble ang dilim ng kanyang expression.
"Oh damn. I'm sorry. Are yo——" Agad akong napahinto nang may marealize ako. It's now my chance to run. At hindi ko dapat to sayangin pa.
I slowly backed out. Nanlilisik pa rin syang nakatingin sa akin. Gamit ang lahat ng tapang at lakas ng loob na natitira sa akin, mabilis na tinakbo ko ang direksyon papalabas.
"Takbo Ashleene! Run for your fucking life!" Rinig kong sigaw nya. I even heard her laughing like a lunatic person.
"Takbo!"
"Oh wait, let's play the Tag Game. You're the player at ako ang taya. Make sure na hindi kita makikita." I stopped midway at tinanaw ang bahay na kinaroroonan namin. Hindi pa ako masyadong nakakalayo kung kaya't naririnig ko pa sya.
"Dahil once na mahuli kita, you'll fuckinf ginna taste my sweet yet painful punishment." She added.
"You're bound to me forever Ashleene. Till death do us apart."
No...No.. No. That's not true. Makakaalis ako sa puder nya ng buhay. Ipinagpatuloy ko ang pagtakbo. Hindi ko na alam ang mga direksyon na pinupuntahan ko. Basta isa lang ang gusto ko, at yun ang makalayo sa mansion nya.
It took a while bago ko mapagdesisyunan na tumigil sa pagtakbo. I leaned on the tree while I'm gasping for air.
Napatingin-tingin ako sa paligid. Sa tingin ko ay nasa loob ako ng gubat. Puro puno ang nakikita ko.
Nakahinga ako nang maluwag. Hindi ko nasilayan ang pigura ni Freyja. I guess, I'm safe for now. Akmang maglalakad na sana akong muli nang marinig ko ang isang himig ng isang taong kumakanta.
I'm stunned. That voice... Kilalang-kilala ko kung kanino ang boses na yun. It was her.