Tabağınızdaki yemeği çatalın sivri ucuyla binlerce parçaya didikleyin ve konuşun.
Muhtemelen kimse lokmalarınızı saymayacaktır. Çünkü Evrim yıllardır böyle yapıyordu ve kimse bomboş midesini sorgulamıyordu. Anne ve babası dahi.
"Kuş kadar yeme!"diye mırıldandı annesi sinirle. "Biraz daha ye oğlum."
Aslında hiç yemiyordu Evrim. Sadece çatal bıçakla bin parçaya ayırdığı yiyeceği çatal ucuna takıp ağzına yaklaştırıyordu ve kimsecikler anlamıyordu aslında yememiş olduğunu. Herkes sanıyordu ki oğlan az yiyordu,tabağı bırakıyordu. Hayır aslında ağzına lokma atmadan kalkıyordu sofradan. Evrim başını sallarken babası aceleyle çayından bir yudum daha aldı ve peçeteyle sildi dudak kenarlarını.
"Geç kalacağız hadi canım."diye mırıldandı eşine. "Evrim..Okula gitmek zorunda değilsin ama..Gelecek hafta en azıdan."
"Tamam."dedi Evrim yutkunup. "Bu haftalık da evde kalmak istiyorum."
"Tamam canım."dedi annesi oğluna biraz daha meyve suyu doldururken. "Kapıyı kimseye açma. Biri seni arars.."
"Üstüne gidiyorsun."diye çıkıştı eşi. "Gitme."diye tamamladı zarifçe.
"Akşama."dedi annesi tebessümle. "İşten dönünce birlikte sinema gecesi yapalım mı üçümüz?"
"Dört."dedi imayla gülümseyen Evrim ufak bezelye kardeşine atıfta bulunurken.
"Tabi."dedi annesi kıkırdayıp. "O da var elbette."
"Olur."diye yanıtladı Evrim annesini.
Onlar evden çıkarken Evrim sıkıca kilitledi kapıyı üç tur. Midesine ağırlık yapan meyvesuyunun kalorili ve şekerli hissi damağına yapışırken o his yeniden dolmuştu midesine.
Neredeyse bir lokma yememişti lakin karnı şişik hissediyordu sanki tüm vücudu dolmuş gibi. Tüm bedeni yağlar bağlamıştı. Eti domuz gibi vıcık vıcık hissediyordu. Sarkık,tombul ve...Midesindeki kımıldanma ile klozete eğilip kendini kustururken aklına gelen cümlelerle birlikte kendi yumruklarını sıktı acılı öğürmeler arasında.
Evli bir adamla öpüştün.
Evli bir adamın sana dokunmasına izin verdin.
Evli bir adama aşık oldun.
Bir psikopatın bedenine dokunmasına izin verdin.
Kaynar su altında defalarca sabunlansa da keseyle her yerini kanatana dek cildini soysa da nefret ediyordu Evrim bu histen. Uzun ve gür saçlarını kazımak istiyordu. Oğuz'un dokunduğu tüm tutamları yolup atmak ve dudaklarını kesip atmak. Ona bakan gözlerini çıkarmak ve oymak.
Bulanan midesiyle yeniden öğürdü ta ki zavallı midesinden sarı renkte ekşi safra suyu gelene kadar ve bir damla sıvı bile kalmayana dek öğürdü zorlanan boğazlarıyla. Tükürüğüne kan karışırken yaşlar damlayan yanaklarıyla hıçkırıp ağzını suyla çalkaladı ve soğuk su vurdu yüzüne doğru.
Sinirden yüzünü kanatmış,tırmalamış ve etini soymuştu yine. Tüm gece uyumamıştı dün kapısına dayananların geceleyin korku saçmasından sebeple. Kendisinin günahının bedelini ödeyecek olan ailesine korkuyordu. Onlar adına endişe duyuyordu. Midesini tutup bir küfür daha savurdu Evrim.
Bayılacak gibiydi kapı zili ısrarla çalarken.
Korkudan dizleri titrerken aşkı nasıl anlamlandırdığına dair iç dünyasına yeniden bir bakış attı.
Oysa ısrarcı ve kaba saba davranışlar demek güçlü bir erkek demekti. İstediğini alan adam demekti.
Evrim aksak adımlarla ısrarla çalan zile adımlarken korkuyla baktı delikten. Lakin gördüğü yüz ürkmesinden ziyade merak duygularını aktif hale getirmişti. Sanırım kapıda görmeyi beklediği son insan zile basmakta hala ısrarcıydı.
Yiğit başkomiser kapıda bekliyordu.
Evrim aceleyle kapıyı üç tur çevirirken dudaklarını dişledi ve solgun yüzünden hala damlayan tırnak izlerindeki damlacık kanlarla birlikte huzursuzca bakındı kapıdaki adama.
"K-Komiserim ?"diye fısıldadı Evrim panikle.
Deri ceketi omuzlarında olan içine ise yakaları hala açık yeşil bir gömlek giyen adama bakındı öylece. Ela gözler yeşil gömlekle birlikte yeşil rengine çalarken Evrim duraksayıp kapıya yaslanan komiseri süzmeyi sürdürdü.
"Kanun adamı kanunsuz işler peşinde."diye mırıldandı Yiğit sıkılgan bir edayla. "Gelebilir miyim ?"
"T-Tabi."diye mırıldandı Evrim dağınık mutfak masasına tersçe bakıp komiseri içeri davet ederken. "Bir sorun mu var?"
"Her şeyi itiraf etti."dedi Yiğit eklem yerleri morarmış sağ elini gösterip sırıtırken. "En ince detayıyla. Olay artık savcılıkta."
"B-Bu.."diye mırıldandı Evrim. "Teşekkürler."
"Ha."dedi Yiğit sakince koltuğa oturup oğlanın tırnak izi dolu boynuna hoşnutsuz bakışlar atarken. "Ama nedense huzursuz olduğum bir kaç nokta var."
"N-Ne gibi efendim ?"diye fısıldadı Evrim.
"Mesela."dedi Yiğit bacaklarını ayırıp otururken. "Tehdit mesajlarını neden karakola bildirip şikayetçi olmadığınla ilgili. Ya da dün gece sizin sokakta gürültüler ve patlamalar nedeniyle komşularınızın şikayette bulunmasına rağmen senin polisi aramaman gibi."
"B-Ben duymadım."
"Duydun."dedi Yiğit soğuk elalarla."Gördün,konuştun,duydun."
"B-Ben."
"Bela istemiyorsun. Olay kapansın gitsin istiyorsun."dedi Yiğit parmakla işaret edip. "Ama onlar istemiyor cici çocuk."
"B-Benim bir problemim.."
"Ha bodrum katına kilitlenmişsin ha evine kendini kilitlemişsin."diye yükseltti sesini Yiğit sinirle. "Hiç bir farkı yok çocuk! Senin kafa hala o evde kilitli esir kalmış."
"Evimi nereden buldunuz?"dedi Evrim yutkunup.
"Ben."dedi Yiğit alayla rozetini sallayıp. "Narkotik şube başkomiseri Yiğit. Tanıştığımızı sanıyordum,Evrim."
"Yani evet."dedi Evrim utançla. "Ama eve.."
"Soruşturma hala devam ediyor. Dosyalar savcıya gitse de.."dedi Yiğit bilmiş bir gülüşle. "Yani kanun adamı biraz kanunsuzluk yapabilir."
"Karısı geldi."diye mırıldandı Evrim yutkunup.
"Tehdit,şantaj,aşağılama."dedi Yiğit sırıtıp. "Rüşvet?"
Evrim kafasını sallarken dudaklarını birbirine bastırıp homurdandı Yiğit. "Yiğit komiserin çiftliğinde mee'lemek üzere bu kadar ısrarcı koyunlar olduğunu bilmek gururumu okşuyor."
"Eliniz.."dedi Evrim adamın morarmış parmak eklemlerine bakarken.
"Adam dövmekten ellerim eskidi."diye mırıldandı Yiğit dudak büzüp rozetini elinde iki tur çevirirken. "Mesleki deformasyon."
"Soruşturma açmazlar mı size?"diye mırıldandı Evrim korkuyla yutkunup.
"Disipline giden haylaz çocuklar."diye yanıtladı Yiğit bir sigara ateşleyip. "Belli bir süre sonra disiplin kurulunu bıktırır. Bilirsin. Atsan atılmaz satsan satılmaz. Ben de bizim karakolun haylaz çocuğuyum."
Evrim kikirderken Yiğit elalarını kırpıp bir nefes verdi sigaradan. "Avukatla konuştun mu Mel ile?"
"Annemler görüştü."diye yanıtladı Evrim ona eşlik etmek üzere sigara yakarken. "Çay ya da kahve ister miydiniz?"
"Misafirliğe gelmedim. Uğrayıp gideceğim."dedi Yiğit oğlanın tırnak izi dolu suratına bakınıp. "Psikoloğun ile randevun ne zaman."
"Cuma günü."diye yanıtladı Evrim gri gözlerini yumup. "Sanırım ilaçlı tedavi düşünüyor diğer terapist."
"Kendini ziyan etmenden iyidir çocuk."diye mırıldandı aceleyle sigarasını içen Yiğit huysuzca. "Sana numaramı vereceğim ama aramızda."
"Bu etik mi ?"
"En az sorgu odasında adam bayıltmam kadar etik."diye fısıldadı Yiğit. "Ama bilirsin hukukun bittiği yerde orman kanunları devreye girer."
"Bana neden iyi davranıyorsun ?"dedi numara yazan kağıda uzanan Evrim komiserin seri adımlarla evden çıkışını izlerken. "Bana niye iyi davranıyorsunuz komiserim ?"
"Polisiz dedik ya oğlum."dedi Yiğit alayla. "İyilerin dostu kötülerin düşmanı Selena da mı izlemedin bebeyken ?"
"Yani."dedi Evrim utançla gülerken. "Yani bilmiyorum,çok..İlgili birisiniz."
"Kendini zarar ziyan etmenden iyidir."dedi Yiğit alayla oğlanı süzüp. "Çocuk."diye ekledi bastıra bastıra.
Zarar ve ziyan.
Zaten öyle hissediyordu Evrim kendini. Sigaradan bulanan midesi içtiği suyu da kusmak üzere klozete adımladı yeniden.