အရင်က နဉ်စစ်သည် ညသန်းခေါင်မတိုင်ခင်အထိ အိပ်ပြန်လေ့မရှိဘူး။ အခုတော့ သူရဲ့စာရွက်စာတန်းထည့်တဲ့ အိတ်ကို ပြင်ဆင်ပြီး ညနေ 5:30 နာရီ အရောက် အိမ်ပြန်လာသည်။
အချိန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ချင်လီက ကလေးနှစ်ယောက်ကို မြန်မြန်ခေါ်လိုက်သည်။ လမ်းလျှောက်လာစဉ်မှာပဲ ကျောက်ကျွင့်တစ်ယောက် ကန်ဘေးနဲ့ သစ်ပင်တွေကြား ကင်မရာတွေ တပ်ဆင်နေတာကို ကျူးယွင်ရှန့် တွေ့လိုက်သည်။ တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ဝါသနာအသစ်ကို တွေးပြီး ယွင်ရှန့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
နဉ်စစ် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ချင်လီ အဝေးရောက်သွားတဲ့အချိန် သူ့သားရဲ့နဖူးကို နမ်းရှုပ်ရင်း " ဒီနေ့ ဘယ်လိုလဲ ဘာတွေလုပ်လဲ " မေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သဘာဝကျစွာ ကောင်လေးရဲ့ပါးကို ကိုင်ပြီး အရင်ကတည်း သူတို့တွေ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသလို နမ်းရှုပ်လိုက်သည်။
အစကတော့ ကျူးယွင်ရှန့်သည် အရမ်းအံ့သြသွားပေမယ့် ရက်ပေါင်းများစွာကြာလာတော့ သူလည်း အလေ့အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံပြုံးလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှတော့ ပြန်မပြောလိုက်ဘူး။ " ကျွန်တော်တို့နေ့ရက်တွေ ဘယ်လိုဆိုတာ သိထားပြီးသားမလား? " ယွင်ရှန့် စိတ်ထဲတွေးလိုက်သည်။
ကျောက်ရှင်းဖန်သည် အသံကြားလို့ အောက်ထပ်ဆင်းလာပြီး နဉ်စစ်နျန်ရဲ့ ကုတ်အင်္ကျီနဲ့ အိတ်ကို ဂရုတစိုက်ယူလိုက်သည်။ ချစ်ခင်စ ဇနီးမောင်နှံစုံတွဲလို အပြုံးကိုယ်စီဖြင့် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်လိုက်ကြသည်။
ဒီမိသားစုမှာ နဉ်ဝမ်ရှုကလွဲလို့ ကျန်လူအားလုံး သရုပ်ဆောင်တွေပဲ။
ညစာစားပြီး သူ့သားကို အိပ်ပျော်ဖို့ ချော့မြူပြီးနောက် နဉ်စစ်နျန်သည် ဝေ့ရှီရန်နဲ့ သူ့ကြား ဆက်ဆံရေးတိုးတက်ရန် စကားပြောဖို့ သွားခဲ့ပေမယ့် ရှီရန်က အခန်းထဲဝင်သွားပြီး လော့ခ်ချထားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
တကယ်လို့ သူသာ အထင်မလွဲဘဲ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံပေးခဲ့ရင် ရှီရန် သူ့ကို အရမ်းကြောက်လန့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး။ နဉ်စစ်နျန်သည် စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ သူ့ဆံပင်ကို ဖွလိုက်ပြီး စိတ်ထဲ နောင်တရနေခဲ့သည်။ ပြီး ကျောက်ရှင်းဖန်ကို အရှင်လတ်လတ် ဖျက်ဆီးဖြစ်ဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ချန်ယွိက သူ့အတွက် အသုံးဝင်သေးတာကြောင့် သူ့ရဲ့မုန်းတီးမှုတွေကို ခဏ သိုဝှက်ထားလိုက်သည်။
ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးသည် စာအုပ်စင်မှ ဓါတ်ပုံစာအုပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ခြေထောက်ပေါ် သူထိုင်ရင်း မှတ်စုရေးနေသည်။ နဉ်စစ်နျန်သည် အချိန်အတန်ကြာ ထိုင်ကြည့်ရင်း ပြုံးနေသည်။ နာရီကြည့်တော့ အချိန်လည်း စောသေးတာကြောင့် နဉ်စစ် လုပ်ငန်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကွန်ပြူတာ သုံးနေလိုက်သည်။
ဆယ်နာရီဝန်းကျင်လောက်တွင် ဖုန်းမှ တတီတီအသံမြည်လာပြီး နဉ်စစ်ကို သတိပေးလိုက်သည်။
နဉ်စစ်နျန်သည် နိုးစက်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဖန်သားပြင်ကို မြန်မြန် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဆယ်ကျော်သက်လေးသည် အမြဲတမ်း အချိန်ဇယား အတိအကျနဲ့ လုပ်လေ့ရှိတာကြောင့် ရေချိုးပြီး အိပ်ရာဝင်ရန် ပြင်ဆင်နေပြီ။
သူရဲ့အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီက ပခုံးကနေလျောကျနေပြီး လှပသောလိပ်ပြာပုံ ညှပ်ရိုး၊ ကွေးဆန့်နိုင်တဲ့ ခါး၊ ပြည့်တင်းကားနေသော တင်ပါး.........နဉ်စစ် အကြည့်မလွဲမိဘဲ ခဏလောက် စိုက်ကြည့်နေရင်း ရုတ်တရတ် မသက်မသာဖြစ်လာသည်။ သူ မတ်တပ်ရပ်ကာ ကော်ဖီတစ်ခွက် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲရှိ ကောင်လေးအပေါ် ရေများဖြည်းဖြည်းချင်း စီးကျသွားသံကို နားထောင်ရင်း စာကြည့်ခန်းထဲ လမ်းပတ်လျှောက်နေလိုက်သည်။
သူ နေရခက်လာပြီး ရှပ်အင်္ကျီအပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံး ဖြုတ်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံး ကော်ဖီခွက်ကိုင်ရင်း စားပွဲဆီပြန်လာကာ မျက်လုံးတွေက ကွန်ပြူတာကိုပဲ ကြည့်နေခဲ့သည်။ နေ့တိုင်းနီးပါး ဒီအချိန်အခိုက်အတန့်လေးကို သူ မျှော်လင့်စောင့်စားနေတယ်ဆိုတာတော့ ဝန်ခံရမယ်။ အဲအကျင့်ရှိတာနဲ့ မကောင်းတဲ့လူ ဖြစ်တာ ဘာများကွာခြားလို့လဲ။ သူ့နှလုံးသားထဲ သူ့ကိုယ်သူ ရှုတ်ချမိပေမယ့် သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်လို့ မရဘူး။
သူ ကော်ဖီခွက်ကို ချလိုက်ပြီး စီးကရက်ကို ထုတ်ယူကာ တစ်ချက်ဖွာလိုက်ပြီး သူ့မြင်ကွင်းကို မှုန်ဝါးသွားအောင် အငွေ့မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ရေချိုးခန်းထဲက ရေနွေးငွေ့တွေက ကင်မရာကို ရေငွေ့ရိုက်ပြီး သေးသွယ်တဲ့အရိပ်လေးပဲ ထင်စေတာကြောင့် အဲလိုလုပ်တာက အပိုသက်သက်ဖြစ်နေသည်။
နဉ်စစ် စိတ်ထဲမကျေနပ်သလိုခံစားလိုက်ရပြီး တိတ်တဆိတ် ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။
နောက်ဆုံး ရေကျသံ ရပ်သွားချိန်မှာ သူ့စီးကရက်ကလည်း ကုန်သွားပြီ။ ကွန်ပြူတာမျက်နှာပြင်ကို စိတ်ဝင်တစား စူးစိုက်ကြည့်နေလို့ သူ့လက်ဖျားထိပ်လေးတွေ စီးကရက်တိုမီး အပူလောင်လုနီးပါး ဖြစ်သွားတာကြောင့် ဆဲရေးလိုက်ပြီး စီးကရက်တိုကို ပြာခွက်ထဲ ဒေါသတကြီး ပစ်ထည့်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းတခါးပွင့်လာပြီး ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်နဲ့ ကောင်လေး ထွက်လာသည်။ ကောင်လေးသည် တင်ပါးဖုံးရုံ လျော့ရဲနေတဲ့ အဖြူရောင်ရှပ်တစ်ထည်တည်း ဝတ်လာတာကြောင့် လျှို့ဝှက်အစိတ်အပိုင်းသာ ဖုံးကွယ်နေပြီး သေးသွယ်ရှည်လျားတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေကို မြင်နေရသည်။ ခြေထောက်တွေက နူးညံ့ပြီး ပြီးပြည့်စုံလှသည်။ သူ့ခြေချောင်းလေးတွေကို အနည်းငယ်ကွေးပြီး သိုးမွှေးကောဇောပေါ် တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာပုံက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလွန်းသည်။
စတူဒီယိုအခန်းထဲတွင် အချိန်အကြာကြီး နေခဲ့တာကြောင့် သူ့အသားအရည်က ဖြူဖွေးပြီး သွေးကြောစိမ်းလေးတွေတောင် မြင်နေရသည်။ ပိုပြီးတောင် နူးညံ့သိမ်မွေ့ပုံပေါ်နေသည်။
နောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ဒါ နောက်ဆုံးအကြိမ်ပဲ မနက်ဖြန် ကင်မရာအားလုံး ဖယ်လိုက်တော့မယ်။ ကော်ဖီခွက်ကို ကိုင်ရင်း နဉ်စစ်နျန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို နှစ်သိမ့်ပြီး အပြစ်မကင်းသလို ခံစားချက်ကို ဘေးဖယ်ကာ အလိုကြီးတဲ့မျက်လုံးနဲ့ ငေးကြည့်နေလိုက်သည်။
ရုတ်တရတ် စူးရှတဲ့တံခါးခေါက်သံ ပေါ်လာသည်။ အဲဒါက ကျောက်ကျွင့်ပဲ။
နဉ်စစ်ရဲ့လက် လှုပ်ခါသွားပြီး ကော်ဖီတစ်ဝက်လောက် သူ့အင်္ကျီနဲ့ဘောင်းဘီပေါ် ဖိတ်စင်သွားသည်။
ချက်ချင်းမတ်တပ်ရပ်ပြီး စက္ကူနဲ့သုတ်လိုက်ချိန် သူ အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စက္ကူနဲ့သုတ်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကျိန်ဆဲလိုက်ရင်း ဆံပင်တွေကို အားပါးတရ ဆွဲလိုက်သည်။ သူ ဒီလိုသာ ဆက်သွားနေရင် မကြာခင် ဒါမှမဟုတ် နောက်ပိုင်း သူ ပျောက်ဆုံးသွားနိုင်ပေမယ့် သူရဲ့မကောင်းတဲ့အကျင့်ကို ရပ်လိုက်ဖို့ အင်အားကင်းမဲ့နေခဲ့သည်။
" ဝင်လာပါ " ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချရင်းပြောလိုက်သည်။ သူ့အမူအယာက ပြိုလဲကျတော့မလို ဖြစ်နေပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့အသံ ဖြစ်နေသည်။
နဉ်စစ် အထိတ်အလန့်ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ဖန်သားပြင်ပေါ်က လူငယ်လေးသည် နှုတ်ခမ်းတွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး တိတ်တဆိတ်ပြောလိုက်သည် --- Good night
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် နှစ်လက မကြာခင် ကုန်ဆုံးသွားတော့မည်။ နဉ်စစ်နျန်သည် နေ့တိုင်း ရုန်းကန်လှုပ်ရှားနေရပြီး ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေခဲ့သည်။ " ငါ ဝေ့ရှီရန်နဲ့ ဝေးဝေးနေဖို့ နည်းလမ်းရှာသင့်နေပြီ " နဉ်စစ် သူ့ကိုယ်သူ ပြောလိုက်သည်။ အဲအတွေးကို အကြာကြီးတောင် သူ မတွေးလိုက်ရဘူး။
ကောင်လေး ခရီးထွက်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ ပစ္စည်းတွေနဲ့ အောက်ထပ်ဆင်းလာတာ တွေ့လိုက်တော့ ချက်ချင်းမျက်နှာပြောင်းသွားပြီး " ဘာလို့ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ထားတာလဲ " မေးလိုက်သည်။
ကျူးယွင်ရှန့်သည် ထိတ်လန့်သွားပုံဖြင့် အထုပ်အပိုးတွေကို သူ့အနောက်မှာဖွက်ပြီး " အဆောင်မှာ နေမလို့ " ဖြေလိုက်သည်။
နဉ်စစ် လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ပြီး နူးညံ့တဲ့အသံနဲ့ မေးလိုက်သည်။ " ဘယ်အချိန်လောက် ပြန်လာမှာလဲ "
" ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်မှ ပြန်လာမှာ "
ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်? အဲဒါက အနည်းဆုံး သုံးလ လေးလလောက်ကြာမှာ။ နဉ်စစ်စိတ်ထဲ တုန်လှုပ်သွားကာ အရင်က ဝေ့ရှီရန်နဲ့ ကင်းကင်းနေခဲ့တာကို မေ့သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
" မရဘူး။ ကျောင်းအိပ် ကျောင်းစားမနေရဘူး "
" ခင်ဗျား အလွန်အမင်း စွဲလန်းနေပြီ ဟုတ်တယ်မလား " နဉ်စစ်နျန်ကို ယွင်ရှန့် တိတ်တဆိတ် လှောင်ရယ်လိုက်ပေမယ့် သူ့မျက်နှာမှာတော့ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ပုံပေါ်နေပြီး အရည်လဲ့နေတဲ့ မက်မွန်သီးပုံ မျက်ဝန်းတစ်စုံဖြင့် နဉ်စစ်နျန်ကို ငေးကြည့်နေသည်။
အဲမျက်ဝန်းတစ်စုံအောက်မှာ နဉ်စစ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အရည်ပျော်လုနီးပါး ဖြစ်သွားပြီး နားရွက်တွေကလည်း အလိုလို ရဲတွက်လာသည်။ တည်ကြည်လေးနက်တဲ့ မျက်နှာနဲ့ နဉ်စစ် ပြောလိုက်သည်။
" မဟုတ်ဘူးလေ။ မင်းက မင်းကိုယ်မင်း သိပ်ဂရုမစိုက်ဘူး။ ပန်းချီစဆွဲလိုက်တာနဲ့ မရပ်တော့ဘူး။ အခန်းထဲကနေလည်း မထွက်လာတော့ဘူး။ ထမင်းစားဖို့တောင် မေ့နေတတ်တာ။ အိမ်မှာပဲ နေပါ။ ငါ ကျောင်းကို နေ့တိုင်း ကားမောင်းလိုက်ပို့ပေးမယ်။ အဲလိုမဟုတ်ရင် ငါ စိတ်ချလက်ချ နေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။"
ကျူးယွင်ရှန့်သည် ထိုင်နေကျနေရာမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ မနက်စာကို ငေးကြည့်နေလိုက်သည်။
သူက တကယ် ပြောရခက် ခေါင်းမာတဲ့ လူစားမျိုး။ နဉ်စစ်နျန် သူ့ကို ဖျောင်းဖျဖို့ နည်းလမ်းမရှိတော့ နောက်ဆုံး သူ့သားကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ " သားလေး... သားဦးလေးက ကျောင်းသွားတော့မှာ။ သုံးလ လေးလ ကြာတဲ့အထိ အိမ်ပြန်မလာတော့ဘူး။ သားလေး ဦးလေးကို လွမ်းမှာလား။ "
နဉ်ဝမ်ရှုသည် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အကြောင်းကို နောက်ဆုံး နားလည်သဘောပေါက်သွားပြီး ထိုင်ခုံကနေ ချက်ချင်း ခုန်ချကာ ကျူးယွင်ရှန့်ဆီ အသံမြည်အောင် ပြေးသွားလိုက်သည်။ ဝမ်းနည်းငိုကြွေးတော့မယ့်ပုံဖြင့် သေးငယ်တဲ့သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဘောင်းဘီကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
တကယ် မကောင်းတဲ့လူပဲ။ သူ့သားအရင်းကိုတောင် အသုံးချပြီး တားနေတယ်။ ယွင်ရှန့် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကလေးမျက်နှာကို ကိုင်လိုက်ချင်ပေမယ့် သူ့စိတ်သူ ထိန်းချုပ်လိုက်သည်။
" ကျောင်းမှာ မနေတော့ဘူး ဒါပေမယ့် နေ့လည်တော့ ကျောင်းမှာ ရှိဖို့လိုတယ်။ " ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်သည်။
" ရတယ်။ နေ့တိုင်း အကြိုအပို့ လုပ်ပေးမယ်။ " နောက်ဆုံး နဉ်စစ်နျန် စိတ်ကျေနပ်သွားပြီး ကောင်လေးရဲ့အနီးနား ထိုင်ရင်း သူ့သားကို ပွေ့ချီကာ ပျော်ရွှင်စွာ နမ်းရှုပ်ရင်း စိတ်ထဲပြောလိုက်သည်။ " သားလေး အရမ်းတော်တယ်။ အဖေ့အတွက် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာပဲ။ "
မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ရှေ့ဖုံးခါးစည်းဝတ်ပြီး ဆန်ပြုတ် ပြင်ဆင်နေသလို ဟန်ဆောင်နေတဲ့ ကျောက်ရှင်းဖန်ရဲ့မျက်နှာက ညိုပုတ်သွားသည်။ နှစ်လ ကုန်ဆုံးသွားချိန်မှာ နဉ်ဝမ်ရှုက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတဲ့အပြင် နဉ်စစ်နျန်ရဲ့ ဝေ့ရှီရန်အပေါ် သဘောထားကလည်း ကမ္ဘာကြီး လှုပ်ခါ ပြောင်းလဲသွားသလို ပြောင်းလဲနေပြီ။ နှစ်စက ဝေ့ရှီရန်ကို ရွံ့မုန်းစရာကောင်းတဲ့သူလို မှတ်ယူထားပေမယ့် အခုတော့ လိုတာထက်ပိုပြီး အလိုလိုက် ဂရုစိုက်ပေးနေတယ်။
အခု ဒီမှာ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။ နဉ်ဝမ်ရှုကို ဘယ်လိုဆက်ဆံခဲ့တယ်ဆိုတာ မေ့သွားတာလား။ ဒါမှမဟုတ် အမှန်တရားကို ရှာတွေ့သွားတာလား။ မဖြစ်နိုင်ဘူး... တကယ်လို့ သူသာ ဝမ်မားအကြောင်း သိထားရင် နေ့တိုင်းနီပါး ဆေးရုံကို အလည်သွားပြီး ဂရုစိုက်ပေးပါ့မလား? သေချာပေါက် သူ့မိဘတွေက ရှီရန်ကို ကာကွယ်ပေးနေလို့ သူ့မှာ နည်းလမ်းမရှိတာ ဖြစ်ရမယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က အရင်ကထက် ပို,ပိုပြီး ရင်းနှီးလာပြီး ဟိုတယ်မှာတွေ့တဲ့ အဲနေ့ကအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?
မဖြစ်ဘူး။ ငါ မြန်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ဝေ့ရှီရန်ကို ပထုတ်ရမယ်။
ကျောက်ရှင်းဖန်ရဲ့မျက်လုံးအိမ်က တည်ငြိမ်သွားပြီး အကြံကောင်းရလိုက်ပုံပေါ်နေသည်။
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
ဝေ့ရှီရန်သည် ကျိုတို အနုပညာအကယ်ဒမီတွင် ပထမနှစ် ကျောင်းသားသစ်ဖြစ်သည်။ သူသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ မဖြေဆိုခဲ့ဘူး။ ' နဉ် ' အဖေက ပြင်သစ်နိုင်ငံက ကျော်ကြားတဲ့ ဆီဆေးပန်းချီဆရာနဲ့ သိတာကြောင့် မိတ်ဖွဲ့စာရေးပေး၍ တက်ခွင့်ရခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
နဉ်စစ်နျန်သည် ' ဝေ့' ထုတ်ပိုးတာ ကူညီဖို့ အိပ်ဆောင်ကို လူကိုယ်တိုင်သွားချိန်မှာ လုပ်ငန်းတွေလုပ်ပေးဖို့ လက်ထောက်တစ်ယောက်ကို ထားခဲ့သည်။
" ငါ လုပ်လိုက်မယ် မင်း ထိုင်နေ " သူ့ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီလက်ကို ပင့်တင်ကာ ကြီးမားတဲ့အယ်ဘမ် အချို့ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အတူတူ ထုပ်ပိုးကာ ရွေ့ပြောင်းဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တစ်ယောက် အနေနဲ့ နဉ်စစ်နျန်ရဲ့ ပုံစံက အရမ်းထူးချွန်တယ်။ တုရွှီလန်လို ကြော့ကြော့မော့မော့ နဲ့ ကြည့်ကောင်းတာ မဟုတ်ပေမယ့် ယောကျာ်းဆန်ပြီး ပြီးပြည့်စုံတယ်။ သူက 190 cm နီးပါး အရပ်ရှည်ပြီး ရှည်လျားတဲ့ခြေထောက်တစ်စုံက ကျူးယွင်ရှန့်ရဲ့ရှေ့ ရွေ့လျားနေသည်။ ပါးလွှာတဲ့ရှပ်အင်္ကျီက တောင့်တင်းတဲ့ကြွက်သားတွေပေါ်အောင် လှစ်ဟပြနေသည်။
ဟိုမုန်းတွေပြောင်းလဲလာပြီ။
ကျူးယွင်ရှန့်သည် အဲဒါကို သဘောပေါက်နားလည်ပြီး တခြားနေရာအနှံ့ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။
" မပူဘူးလား? ကြည့်ပါဦး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နီရဲနေပြီ။ အိမ်မှာနေတာက ပိုပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်။ အိမ်မှာ အဲယာကွန်းလည်း ရှိတယ်လေ။ "
ကောင်လေးရဲ့ပါးတွေက ရဲရဲနီနေပြီး မျက်လုံးတွေက တောက်ပနေသည်။ နဉ်စစ်နျန်ရဲ့ပါးစပ်တွေ ခြောက်လာပြီး နှာခေါင်းကို ညှစ်ရင်း စကားပြောဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။
ကျူးယွင်ရှန့် ခေါင်းငြိမ့်တယ်ဆိုရုံလေး ငြိမ့်လိုက်သည်။ သူ ရှက်နေတဲ့ပုံက နဉ်စစ်နျန်ကို အသည်းတယားယား ဖြစ်စေသည်။ အယ်ဘမ်တွေကို ထုတ်ပိုးပြီး စုတ်တံတွေကို ကတ်ထူပုံးထဲ ထည့်ကာ လက်တစ်ဖက်က ပုံးကိုကိုင်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်က ကောင်လေးလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကားရပ်ထားတဲ့နေရာဆီ နဉ်စစ် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်သည်။
" နှုတ်မဆက်တော့ဘူးလား "
နဉ်စစ်နျန် ပစ္စည်းတွေကို နေရာတကျထည့်နေချိန် ကျူးယွန်ရှန့် အော်သံကြားလိုက်သည်။ သူ အော်ခေါ်လိုက်တဲ့သူ့ကို ကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေက ချက်ချင်း မုန်းတီးစရာအပြုံး ပေါ်လာသည်။ အဲလူကို သူ သိတယ်။ သူက ဝေ့ရှီရန်ရဲ့ စီနီယာ... ဖူရွှမ်။ ဝေ့ရှီရန် ' နဉ် ' အိမ်ကနေ ထွက်သွားပြီးနောက် ပြန်လည်လန်ဆန်းရွှင်ပျလာမယ့် အခွင့်အရေးကို ဒီလူက ဖျက်ဆီးလိုက်တယ်။ သူက ဝေ့ရှီရန်ရဲ့ပန်းချီကားကို ကူးယူပြီး နိုင်ငံတကာ ဆီဆေးပန်းချီကား ပြိုင်ပွဲမှာ ယှဉ်ပြိုင်ကာ ဆုတံဆိပ်ရပြီး ကျော်ကြားလာခဲ့တယ်။
အဲ့အဖြစ်အပျက်က နောက်ဆုံးကောက်ရိုးမျှင် ဖြစ်ပြီး ဝေ့ရှီရန်ကို ပြိုလဲပျက်စီးစေခဲ့တယ်။
ကျူးယွင်ရှန့်သည် စောင်းငဲ့ကြည့်ပြီး စီနီယာအကိုကြီးဆီ လျှောက်သွားကာ ထိုသူကို ရိုသေလေးစားစွာဖြင့် နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်သည်။ သူ ကျောင်းအဆောင်ကနေ ထွက်သွားတော့မှာ ဖူရွှမ်သိတော့ ယွင်ရှန့်ကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး ဆုတံဆိပ်ရဖို့ ဘယ်လိုအမျိုးအစား ပန်းချီကားတွေ ရေးဆွဲသင့်တယ်ဆိုတာ အကြံဉာဏ်ပေးနေသည်။ ပန်းချီနဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခု စိတ်မကျေနပ်တာရှိရင် သူ အကြံဉာဏ် တချို့ပေးနိုင်လို့ သူ့ကို ပြောပြရန်လည်း အားပေးနေသည်။
ကျူးယွင်ရှန့် ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဖူရွှမ်သည် လမ်းဘေး ကားရပ်ထားတဲ့နေရာက လူတစ်ယောက် သူ့ကို ဆေးလိပ်သောက်ရင်း စိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်သည်။ ထိုသူ့မျက်လုံးတွေက နည်းနည်းကြောက်စရာကောင်းနေလို့ ဖူရွှမ် စိတ်ထဲ ကျောရိုးတစ်လျှောက် ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ ပျံ့နှံ့လာသလို ခံစားရတာကြောင့် အကြောင်းပြချက်ပေးပြီး ထွက်သွားလိုက်သည်။
" သူက ဘယ်သူလဲ " သူတို့ကားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ခက်ထန်တင်းမာစွာ နဉ်စစ်နျန် မေးလိုက်သည်။
" စီနီယာ အကိုကြီး " ကျူးယွင်ရှန့် မျက်တောင် ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ် လုပ်ရင်း ဖြေလိုက်သည်။
နဉ်စ်ရဲ့ ခါးသီးမှုတွေ ပေါ်လာပြီး မပီမပြင် ဝိုးတိုးဝါးတား ပြောလိုက်သည်။ " သူနဲ့ အရမ်းရင်းနှီးနေသလိုပဲ "
ကားထဲ ဆေးလိပ်သောက်နေတာကြောင့် ကျူးယွင်ရှန် ချောင်းဆိုးသွားပြီး မျက်မှောင်ကြုပ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။ " ဆေးလိပ်ကို ချလိုက်စမ်း "
နဉ်စစ်နျန် ချက်ချင်း စီးကရက်ကို ငြိမ်းသတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အညံ့ခံ အရှုံးပေးတဲ့ပုံစံ မြှောက်လိုက်သည်။ သဘာဝကျကျနဲ့ ကျွမ်းကျင်လွန်းတဲ့ အဲအပြုအမှုက နှစ်ယောက်စလုံးကို ခဏတာ ရှော့စ်ရသွားစေခဲ့သည်။
ကျူးယွင်ရှန့်သည် နဉ်စစ်ကို အချိန်အကြာကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့မျက်နှာပေါ် ရင်းနှီးတဲ့ အရိပ်အယောင်ကို ရှာကြည့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက အချည်းနှီးပါပဲ။ အပြန်လမ်းတွင် နှစ်ယောက်ကြား တိတ်ဆိတ်မှုတွေသာ ကြီးစိုးနေခဲ့သည်။