Condo Suji ៚
« មីន!!រួចរាល់ឬនៅ??... »សម្លេងសូជីស្រែកឡើងខ្ទរពេញបន្ទប់មុននិងរាងកាយតូចល្មមដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់គេងដែលមានជីមីននៅក្នុងនោះ។បើនិយាយពីជីមីនវិញគេបានមកស្នាក់អាស្រ័យជាមួយសូជីអស់រយះពេលប្រាំថ្ងៃហើយចាប់តាំងពេលមានរឿងឈ្លោះគ្នាជាមួយជុងគុកលើកចុងក្រោយម្លេះ។
« តោះៗ!!រួចហើយ... »ជីមីនតបមកវិញពេលពាក់ស្បែកជើងបា៉តតារួចរាល់និងទាញកាតាបយកមកស្ពាយហើយក៏បណ្ដើរគ្នាដើរចេញមកជាមួយសូជី
« ឯងមិនគិតទៅផ្ទះវិញទេហ៎េស??.. »សូជីសួរស្របពេលដើរចូលជណ្ដើរយន្ដ
« ហុឹម!!អត់ទេ ឯងធុញយើងហ៎េស??. »ជីមីនដកដង្ហើមធំនិងផ្អៀកស្មានិងជណ្ដើរយន្ដលើកចិញ្ចើមសួរមិត្តរបស់ខ្លួនវិញ។ថាទៅគេក៏រអៀសចិត្តដែរ ដែលមករស់នៅជាមួយមិត្តខ្លួនទទេៗបែបនេះតែចិត្តក៏មិនទាន់ចង់ទៅវិញ ខ្ជិលជួបមុខអាប្អូនគម្រក់ម្នាក់នោះ។
« ទេ!!គ្រាន់តែឆ្ងល់ថាឯងអាចឈ្លាតឆ្ងាយពីជុងគុកបានយូរដល់ថ្នាក់នេះ!!... »
« យើងមិនចង់លឺឈ្មោះរបស់គេទៀតទេ!!... »
« ហេតុអី?ខឹងគ្នារឿងស្អីបានជាដល់ថ្នាក់នេះ!!ណាមួយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះក៏ឃើញគេព្យាយាមមកនិយាយជាមួយឯងដែរ ល្មមៗត្រូវគ្នាវិញទៅ!.. »
« គ្មានថ្ងៃទេ!!... »
« អឺ..យើងចាំតែមើលទេថាអាគ្មានថ្ងៃនេះវាបានប៉ុន្មានថ្ងៃទៀត!!... »បបូរមាត់សូជីពេបឡើងនិងនិយាយបញ្ឈឺជីមីន គឺថារាល់ដងឈ្លោះគ្នាតែពីរបីថ្ងៃវាត្រូវគ្នាវិញហើយ ចាំមើលម្ដងនេះទៅមើលដូចពាក្យវានិយាយដែលទេ។តែបើតាមគេទាយស្អែកខានស្អែកអីនិងដឹងតាគៀកកគ្នាដើរគ្មានទើសក្បាលវា៉អ្នកណាទៀតហើយ។
« ចាំតែមើលទៅ!!... »ជីមីនឆ្លើយឌឺទៅកាន់មិត្តរបស់ខ្លួនវិញស្របនិងទ្វារជណ្ដើរយន្ដបើកឡើងល្មមទើបបណ្ដើរគ្នាដើរចេញទៅណាមួយសាលាក៏នៅជិតនេះឯង។
*រំលង ( 5 : 00pm )-,-
« អាជុង!!ឯងកើតស្អីបានធ្វើខ្លួនដូចមនុស្សគ្មាន
វិញ្ញាញបែបនេះ??.. »ស្របសម្ដីមាំដូហ្វីក៏ផ្លោះរំលងបង់មកគៀកក៏ជុងគុកបំណងលេងសើចជាមួយព្រោះឃើញអាមិត្តម្នាក់នេះវាមុខក្រៀមៗប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ។
« គ្មានស្អីទេ!! »ជុងគុកក្រវាសដៃដូហ្វីចេញពីស្មារបស់ខ្លួនទាំងមុខងាប់មើលមិនបាន
« ឯងចង់ដឹងមិចមិនសួរយើង?? »យីប៊ូបន្លឺឡើងមុននិងទះក្បាលត្រង៉ោលដូហ្វីមួយដៃហើយក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើតុមុខបង់។
« ឯងនិយាយក៏និយាយទៅចាប់បាច់ទះក្បាល??.. »ដូហ្វីសួរទាំងមុខស្អុយក្បាលគេប៉ុន្មានថ្ងៃនេះឡើងចង់ជូរដូចស្វាយទុំហើយបើ
ម្នាក់ៗទៅមកៗទះរហូតបែបនេះ។
« អឺសុំទោសច្រឡំដៃ »
« អាសុាំ!!និយាយមកអាជុងវាកើតអី!! »ដូហ្វីសម្លក់មុខយីប៊ូថ្មែមុននិងបង្វែលរឿងសួរពីជុងគុកវិញ ទាំងម្ចាស់ឈ្មោះកំពុងអង្គុយច្រង៎ងក្បែរនោះតែអត់ទៅសួរ=_=
« វាខឹងណាមមីសុំបែក!! »
« ពិតហេ៎ស?? »
« អាភ្លើ!!ហើយឯងមិនសួរវា »មិននិយាយតែមាត់បាតដៃធំក៏វាយមួយដៃទៀតចំក្បាលដូហ្វីហើយក៏ចង្អុលទៅកាន់ជុងគុកដែលកំពុងអង្គុយសម្លក់គេដូចលិសាចាំប្ដី។
« ពិតទេអាជុង!!ន៌ែយើងប្រាប់ឯងកុំទៅពិបាកចិត្តរឿងបែបនេះនាំតែស្រីបានចិត្តទេ ឯងសង្ហាយ៉ាងនេះបែកមួយយកដប់ក៏វាគ្មានបញ្ហាដែរ!! » ដូហ្វីវាយស្មាជុងគុកមួយដៃនិងរៀបរាប់អឺអើប្រាប់ជុងគុកតែម្នាក់ឯងទាំងដែលសម្ដីរបស់គេគ្មានចូលត្រចៀកជុងគុកអីបន្ដិច
« ថ្លង់ណាស់វេ៎ស!!ឯងអ្នកសារព័ត៌មានហេ៎បានដឹងច្បាស់ម្លឹងៗ?? »រនាំងការពារត្រូវបាន ដាច់មុននិងសម្លេងស្រែកទាំងធុញទ្រាន់របស់ជុងគុកបន្លឺឡើងសឹងផ្ញើរអ្នកផ្សេងដែលនៅក្បែរនោះ
« Awww... ចឹងឯងពិបាកចិត្តរឿងអី? »
« មិនបាច់ចង់ដឹងទេ!! »ស្របសម្ដីជុងគុកក៏ស្ទុះក្រោកយ៉ាងលឿនរត់ចេញទៅមិនសូម្បីតែលា មិត្តភក្តិរបស់ខ្លួនមួយម៉ាត់
« អាជុង ន៎ែ ឯងទៅណា?? »ដូហ្វីក្រោកតាមមុននិងស្រែកសួរតែគ្មានចម្លើយសូម្បីមួយម៉ាត់តែបែរមកសម្លឹងមើលគេវាមិនបែរផង។
« ហើយវាល្ហន់ទៅណា?? »
« ឯងសួរយើង យើងមិចនិងដឹង?? »យីប៊ូជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាសម្លឹងមើលមិត្តរបស់ខ្លួន នៅទីនេះជាមួយគ្នាអោយដឹងបានយ៉ាងមិចថាវាទៅណា?
« អាឡប់!!អញសួរខ្យល់
តា៎ស ». . . . . Dofi Win -,-
... ..... ......
« ជីមីន hyung ឈប់សិន!!! » សម្លេងស្រែកទាំងដង្ហក់ព្រោះតែហត់ពីការរត់បន្លឺឡើងហៅបងប្រុសក្រៅត្រកូលរបស់ខ្លួនដែលកំពុងដើរទៅផ្ទះជាមួយសូជីមិត្តរបស់គេ
« ខ្ញុំប្រាប់អោយឈប់ »ជុងគុករាងតម្លើងសម្លេងបន្ដិចមុននិងចាប់ទាញកដៃតូចជាប់ពេលជីមីនបានធ្វើតាមពាក្យសម្ដីរបស់គេ
« ............. »ជីមីនមិនបានតបគេឈរសម្លឹងមើលមុខជុងគុកឆ្លាស់និងកដៃរបស់ខ្លួនទៅមក
« ថ្ងៃនេះយើងមានរឿងត្រូវនិយាយគ្នា!! »ជុងគុកដកដង្ហើមធំមុននិងបន្លឺឡើងហើយក៏ទាញដៃជីមីនទៅតាមតែរាងកាយតូចស្រលូនបែរជាថ្មឹងនៅនិងមួយកន្លែងមិនព្រមទៅតាមការអូសទាញរបស់ជុងគុក
« hyung-. »
« ខ្ញុំគ្មានរឿងអីត្រូវនិយាយជាមួយឯងទេ!! »សម្លេងតូចបន្លឺឡើងខ្សឹបៗកាត់សម្ដីរបស់ជុងគុកទាំងទឹកមុខធឹងនឹងមិនប្រែ
« តែខ្ញុំមាន!! »
« តែខ្ញុំគ្មានពេលទំនេរមកអង្គុយស្ដាប់ពាក្យសម្ដីអត់ប្រយោជន៍របស់ឯងទេ!! »
« hyung ចង់ផឹកទឹកក្ដៅឬត្រជាក់!! »ដៃមាំកញ្ឆក់ទាញជីមីនអោយមកជិតខ្លួនបន្ដិចមុននិងខ្សឹបមួយប្រយោគនេះចេញមកទាំងកែវភ្នែកមាំសម្លឹងមើលមុខតូចបង្គប់ដោយភាពគំរាមកំហែងចំណែកជីមីនក៏មិនបានចាញ់ឈរបាញ់ក្រសែភ្នែកកាចដាក់ជុងគុកមិនព្រិចក៏ចង់សឹងថាគេធ្វើអ្វីខ្លួននៅផ្លូវសារធារណៈបែបនេះ...
« អឺៗ!!យើងថាពួកឯងមានរឿងអីទៅដោះស្រាយគ្នាស្ងាត់ៗសិនទៅណា ពេលនេះមានអ្នកមើលមកច្រើនណាស់!! »សូជីចេញមុខមកធ្វើអាញ៉ា
កណ្តាលពេលឃើញទាំងពីរអ្នកដូចចង់ហែកសាច់គ្នាសុីទាំងអស់មនុស្សជុំវិញខ្លួនក៏មើលមកដោយការចាប់អារម្មណ៍គ្រប់គ្នា។ចំណែកទាំងពីរអ្នកពេលលឺបែបនេះក៏ដៀងភ្នែកមើលអ្នកជុំវិញខ្លួនហើយក៏វាដូចជាពាក្យសម្ដីរបស់សូជីពិតមែន
« ឃើញទេ?? »ជុងគុកខ្សឹបតិចៗប្រាប់ពីមនុស្សជុំវិញខ្លួនមុននិងអូសដៃជីមីនចេញទៅ។ជីមីនដកដង្ហើមធំនិងបែរមកសុំជំនួយពីសូជីតែគេបែរជាឈរស្ញេញក្រវីដៃទៅមកដាក់គេថែមទៀត គួរអោយខឹងដល់ហើយ!!!!
« សម្រួលគ្នាទៅបងប្អូនឯងទេ!! »សូជីធ្វើមាត់ម្ហបៗដាក់ជីមីន តែពិននេះស្អែកឡើងដឹងតែវាបណ្ដើរគ្នាមកសាលាធ្វើដូចគ្មានរឿងអីកើតឡើងទៀតហើយ។ដូចគេទាយអត់ខុសមែន...
.................
« លែងទៅ!!... »ជីមីនរលាស់ដៃខ្លួនចេះមួយទំហឹងពីរង្វង់ដៃរបស់ជុងគុកនៅពេលមកដល់ទន្លេហានកន្លែងស្ងាត់មិនសូវមានមនុស្ស
« ល្មមឈប់ង៉រហើយ »
« អ្នកណាង៉រឯង?? »កែវភ្នែកកូនឆ្មាងាកឆ្វាចសម្លក់មុខជុងគុកមុននិងបង្ហើបសម្លេងគំរោះគំរើយចេញទៅ
« hyungនិងហើយ!រត់ចោលផ្ទះឡើងចង់មួយអាទិត្យបែបនេះហើយនៅថាអត់ទៀតហេ៎?? »
« វាជាផ្ទះរបស់ឯងមិនមែនយើង!! »
« ជារបស់ពួកយើងទាំងពីរទៅវិញទេ!! »
« កុំសុាំច្រើន!!មានរឿងអីក៏ឆាប់និយាយមក!! »
« ខ្ញុំបែកពីណាមមីហើយ!! »
« វាពាក់ពន្ធ័ស្អីនិងយើង!! »
« ក្រែងវាជាការចង់បានរបស់hyungហេ៎? »
« អានឹងវាជារឿងពីមុន តែពេលនេះឯងចង់ទាក់ទងជាមួយអ្នកណាក៏មិនពាក់ពន្ធនិងយើងដែរ!!! »
« តែខ្ញុំធ្វើតាមការសំណូមពររបស់hyungហើយ!! »
« យើងប្រាប់ហើយថាវាជារឿងពីមុនពេលនេះយើងមិនបានទៅអង្វរករឯងទៀតទេ!!ចង់ឯងរៀបការជាមួយនាងទៀតក៏អញ្ជើញ »
« ហេតុអ្វី?? »ជុងគុកសួរទាំងសម្លេងខ្សែវៗលើកទីមួយហើយដែលគេលឺសម្ដីគំរោះគំរើយជាមួយកាយវិការសោះអង្គើយរបស់ជីមីនបែបនេះធ្វើដាក់គេ
« ឯងមិនចាំពាក្យថ្ងៃមុនទេហ៎េស?បើមិនចាំ ចាំយើងរំលឹកយើងនិងឯងលែងជាអ្វីនិងគ្នាតទៅទៀតហើយនិយាយទៅគឺអ្នកដ៏ទៃ!! ស្ដាប់បានទេ?? »ជីមីនអោបដៃចូលគ្នានិងឈានជើងទៅក្បែរជុងគុកបន្ដិចមុននិងនិយាយសម្ដីមួយៗច្បាស់ៗបញ្ជាក់ប្រាប់គេ ធ្វើអោយកែវភ្នែកមូលក្រឡង់របស់ជុងគុករលីងរលោងសឹងហូរទឹកភ្នែកចេញមក។នេះជីមីនខឹងគេដល់ថ្នាក់នេះ??
« hyung!!តែ-តែខ្ញុំស្រលាញ់បង.. » ជុងគុកអោនមុខចុះពេលទឹកភ្នែកមួយដំណក់ស្រក់ចុះពីភ្នែករបស់គេនិងនិយាយឡើងទាំងមិនចង់លឺតែប្រាកដចិត្តថាជីមីនលឺច្បាស់
« យើងមិនមែនក្មេងទេ ជុងគុក!! »
« តែខ្ញុំស្រលាញ់hyungពិតមែន!!! »
« ឯងមិនបានស្រលាញ់យើងទេ ឯងគ្រាន់តែខ្លាចយើងស្រលាញ់អ្នកផ្សេងជាងឯងប៉ុណ្ណោះ!!ចនជុងគុក »ជីមីនខាំមាត់និងស្រែកកំហគដាក់ជុងគុកមួយទំហឹង រិតតែខឹងពេលឃើញទឹកភ្នែករបស់ជុងគុកគិតថាប្រើវិធីបែបនេះមកបោកទេបានទៀតហេ៎ស?វាច្រំដែលពេកហើយ គេមិនចង់លង់ខ្លួនរិតតែជ្រៅជាងនេះទេ
« អត់ទេhyung!!ខ្ញុំនិយាយការពិត... »
« ទៅផ្ទះវិញទៅ!!យើងមិនចង់លឺពាក្យអត់ ប្រយោជន៍បែបនេះតទៅទៀតទេ. »
« ទេ!!ខ្ញុំនិយាយការពិតខ្ញុំស្រលាញ់hyung ស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់!... »ស្របសម្ដីជុងគុកក៏លូកទៅចាប់ដៃរបស់ជីមីនដោយការអង្វរកទឹកភ្នែកក៏ហូរច្រោកៗចេញមក គេទ្រាំមិនបានទេពេលឃើញជីមីនមើលមកគេដោយកែវភ្នែកទទេស្អាតនិងប្រងើយកន្ដើយបែបនេះដាក់គេ។
« បានហើយជុងគុក!!ឯងស្រលាញ់យើងឬ ស្រលាញ់ពេលណាហេតុអីយើងមិនឃើញ?ឃើញតែឯងប្រងើយនិងមិនខ្វល់ពីយើង បែបនេះឬដែលគេហៅថាស្រលាញ់?? »ដៃតូចរលាស់ចេញពីការចាប់របស់ជុងគុកនិងស្រែកទៅគេវិញព្រមជាមួយនិងទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមកមួយដំណក់ អាចថាពេលកន្លងមកនេះគេតាមជុងគុកគ្រប់យ៉ាងតែអ្វីដែលគេទទួលបានពេលខ្លះជុងគុកក៏មិនខ្វល់ប្រងើយនិងគេប្រើសម្ដីធំដាក់គេរាល់តែលើក តែគេមិនដែលប្រកាន់ព្រោះតែគិតថាចរិកគេតែបែបនេះតែដល់គិតយូរៗទៅវាមិនមែនទេគេមិនបានមកខ្វល់ជាមួយខ្លួនច្រើនជាង។
« ខ្ញុំនិយាយការពិតជឿខ្ញុំទៅhyung!!ទោះខ្ញុំល្អជាមួយណាមមីជាងhyungតែខ្ញុំក៏មិនដែលខឹងឬប្រចណ្ឌណាមមីជាមួយអ្នកផ្សេងដូចជាhyungទេ!! រាល់លើកដែលខ្ញុំតែងតែប្រើសម្ដីធំជាមួយhyungព្រោះតែប្រចណ្ឌhyungនិងហើយខ្ញុំធ្វើអ្វីមិនបានទើបបញ្ចេញទំហឹងបែបនេះដាក់បង!! »
« ......... »រាងតូចប្រែជាស្ងៀមទ្រឹងពេលលឺសម្ដីរបស់ជុងគុកវាជ្រៀបចូលក្នុងបេះដូងគេអោយ កន្រ្ដាក់ញ័របានមិនគួរអោយជឿ តែក៏មិនប្រាកដថាគេលង់និងសម្ដីជុងគុក100%ដែរ។គេកំពុងតែនៅក្នុងការពិចារណាថាពាក្យសម្ដីទាំងអស់នេះវាពិតដែលទេ ឬគ្រាន់តែពាក្យបញ្ឆោតចិត្តរបស់គេអោយទៅបម្រើរឿងលើគ្រែរបស់គេវិញ?គេមិនចង់ចាញ់ទង្វើចាញ់ទឹកភ្នែករបស់ជុងគុកទៀតទេ
« hyungមិនជឿឬ?ខ្ញុំអាចប្រាប់ពីហេតុផលបន្ថែមបាន!!កន្លងមកខ្ញុំទាន់យល់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនឯងចំពោះបងថាវាបែបណាខ្ញុំគិតថាវាអាចជាអារម្មណ៍រវាងបងប្អូនធម្មតា តែយូរទៅកាន់តែយូរទៅខ្ញុំឃ្លាតពីបងមិនបានខឹងពេលបងលេងស្និតស្នាលជាមួយអ្នកផ្សេង ខ្ញុំdateជាមួយមនុស្សស្រីមករហូរព្រោះចង់ ពិសោធន៍ចិត្តរបស់ខ្លួនថាវាមានអារម្មណ៍ដូចជាមួយបងទេ តែវាគ្មានទេនៅជាមួយគេពេលណាក៏មានអារម្មណ៍ថាធុញនឹកចង់ឃើញតែមុខបង!!ពេលបងអោយខ្ញុំបែកជាមួយណាមមីខ្ញុំក៏ធ្វើតាមតែនាងមិនបែកហើយនៅគម្រាមទៀតថាបើខ្ញុំសុំនាងបែកម្ដងទៀតនាងនិងសម្លាប់ខ្លួន ខ្ញុំតានតឹងធ្វើមិនបានដូចអ្វីដែលបងសុំណាចិត្តមួយទៀតខ្លាចនាងគិតខ្លីពិតមែនក៏អាណិតព្រោះនាងគេកូនកំព្រា!!ហុិក.... »ជុងគុករៀបរាប់មួយខ្សែរយ៉ាងវែងពីហេតុផលរបស់ខ្លួនទៅកាន់បងប្រុសទាំងទឹកភ្នែកទឹកសំបោរ គេនិយាយអស់ហើយពាក្យពិតចេញពីក្រអៅបេះដូងពិតមែន។
« យើងទៅវិញហើយ!! »ស្របសម្ដីជីមីនក៏បង្វែលខ្លួនបែរត្រឡប់មកវិញធ្វើដូចសម្ដីជុងគុកអម្បាញ់មិញជាខ្យល់អាកាសហោះកាត់ត្រចៀក។
« hyung?បងមិនតបបែបនេះមានន័យថាឈប់ខឹងខ្ញុំហើយពិតទេ?? »ជុងគុកសួរទាំងដើរតាមរាងតូចតិចៗ
« ទេ!!ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅ.. »
« មិន!!ប្រាប់សិនមកថាhyungឈប់ខឹងហើយមែនទេ!! »
« ទេ!!..... »
« មិនបាច់កហុកទេខ្ញុំស្គាល់ចរិកhyungច្បាស់ ដើរចេញមិនមាត់បែបនេះមានន័យថាឈប់ខឹងហើយ!! »
« ទៅផ្ទះទៅ!!កុំមកដើរតាមយើង.... »
« អត់!!... »
« បើឯងមិនទៅយើងនិងរត់ទៅអោយឆ្ញាយមិនអោយឯងរកឃើញទេ!! »ជីមីនបញ្ឈប់ជំហ៊ានជើងមុននិងបែរមកគម្រាមជុងគុកទាំងមុខមាំមិនបានលេងសើច
« hyungទៅណាមិនបានទេព្រោះhyungគ្មានលុយជាប់និងខ្លួន.. »
« មិចក៏ឯងដឹង?? »
« ហេតុអីខ្ញុំមិនដឹង!!លុយដែលម៉ាក់ប៉ាបងផ្ញើរមកសម្រាប់ចាយពីរខែតែបងចាយតែមួយខែអស់រាល់ដងក៏បងចាយលុយខ្ញុំមិនមែនឬ?ពេលនេះបើគ្មានលុយខ្ញុំបងក៏ទៅណាមិនបានដែរ »
« យើងមិនខ្វះទេខ្ជីលុយសូជីរត់ក៏បាន!! »
« បើចឹងនោះ ខ្ញុំនិងបានរំលោភសូជីហើយក៏សម្លាប់ច្រកប៉ាវបណ្ដែតទឹកទន្លេនេះតែម្ដង!! »
« អាក្មេងឃោឃៅ អាក្មេងឆ្គួត!! »
« hyung!!! »
« ថ្លង់ណាស់មួយថ្ងៃនេះលឺតែhyunggggg »
« បើមិនអោយហៅhyung ហៅបែបណា??ហៅអូនមីនហេ៎ស??.... »
« អាក្មេងឆ្គួត!!យើងឈប់និយាយជាមួយឯងហើយ!!... »ថាហើយក៏ដើរត្រុយចេញមកទាំងខឹងនិងជុងគុកដែលនិយាយមិនឈ្នះគេ អម្បាញ់មិញទើបតែឃើញទឹកភ្នែកទឹកសំបោរទេឥលូវមកប្រកែកជាមួយគេលែតៗ ចិត្តតែខំជឿលើពាក្យគេពេលនេះដកវិញសិនហើយ!!!
« hyung!!!ចាំកូផង!!... »
« កុំមកហៅយើង!!... »
« hyung ...Koo ស្រលាញ់ Hyung
ខ្លាំងៗៗៗ!!!.ព្រមធ្វើសង្សារកូទៅណា!!.. »រាងកាយមាំមិនបានដើរតាមជីមីនស្នាមញញឹមក៏លេចឡើងលើផ្ទៃមុខសង្ហាមុននិងស្រែក ប្រកូកប្រកាសផ្អើលអស់អ្នកជិតខាងអោយបែរមកមើល ជីមីនក៏គាំងដើរទៅមុខបន្ដលែងកើតថ្ពាល់ក៏ចាប់ផ្ដើមក្រហមងាំងពេលត្រូវអាប្អូនម្នាក់នេះមកសារភាពកណ្ដាកវាលបែបនេះ។
« ជីមីន hyung!!បែរមកក្រោយបានទេ?? »
« ហេតុអី??.. »
« គ្មានហេតុផលទេ!!... »
« អ្ហឹម!!... »ជីមីនក្រវីក្បាលតិចៗនិងក្ដាប់ខ្សែរកាតាបណែនបង្វិលខ្លួនមួយៗមកក្រោយតាមសំណូមពររបស់ជុងគុក
« រៀបការជាមួយបងបានទេ?? »កែវភ្នែកកូនឆ្មាបើកធំៗព្រមទាំងលើកដៃខ្ទប់មាត់ពេលក្រឡេកមកវិញស្របពេលជុងគុកលត់ជង្គង់ម្ខាងចុះនិងលើកចញ្ចៀនដែលមានពន្លឺចាំងយ៉ាងត្រចះត្រចង់នៅនិងមុខរបស់ខ្លួន
៊
« ជុង!!!... »
« អូនព្រមទេ?ព្រមរៀបការជាមួយមនុស្សអាក្រក់ដូចជាបងទេ?? »
« ជុង!!ខ្ញ--ព្រម... »ជីមីនបង្ហើបសម្លេងទាំងរដាក់រដុបមិនដឹងថាគួរនិយាយថាអូនឬក៏ខ្ញុំឬក៏យើងដូចជារាល់ដងខណះពេលនេះជុងគុកបានហៅគេថាអូន។
« អ្ហឹម??និយាយអោយច្បាស់បន្ដិចបានទេ?? »
« អូ-អូនព្រម... ហុិក...ហុិក... »ស្របសម្ដីទឹកភ្នែកនៃការរំភើបចិត្តក៏ហូរចុះមកស្របនិងសម្លេងទះដៃអ្នកនៅក្បែរនោះបន្លឺឡើងស្របគ្នា ជុងគុកញញឹមមុននិងសូកចញ្ចៀកចូលក្នុងម្រាមដៃនាងស្រលូនរបស់ជីមីន
« បងស្រលាញ់អូន ចនជីមីន!!រៀនចប់រៀបការជាមួយបងណា!!... »រាងក្រាសក្រោកនិងទាញរាងកាយតូចមកអោបក្រសោបជាប់ក្នុងទ្រូងព្រមទាំងខ្សឹបពាក្យដល់សែនមានន័យចេញមកដាក់ត្រចៀករបស់ជីមីន..
« ហុិក...អូនក៏ស្រលាញ់បងដែលក្មេងឆ្គួត!! »រង្វង់ដៃតូចលើកអោបក្រសោបគេវិញនិងខ្សឹបខ្សួរយំចេញមកទាំងក្ដីរំភើប
« យ៎េ...យ៎េ...មិត្តរបស់ខ្ញុំមានប្រពន្ធហើយ!! »សម្លេងស្រែកឡើងទាំងទះដៃខ្លាំងៗយ៉ាងសប្បាយអរមិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងថាជាសម្លេងរបស់ដូហ្វីដែល ព្រមទាំងមិត្តភក្តិគេទាំងប៉ុន្មានអ្នកទៀតកំពុងឈរញញឹមមានសេចក្ដីសុខមើលមិត្តរបស់ខ្លួន។។
« ហិហិ.... »ជីមីនអស់សំណើចចេញមកពេលលឺបែបនេះ
« បងស្រលាញ់អូនកូនឆ្មា អ្ហឹម!! »បាតដៃធំក្រសោបមុខតូចមុននិងអោនទៅលេបត្របាក់បបូរមាត់មួយនោះថ្នមៗពោរពេញទៅដោយក្ដីស្រលាញ់ស្របនិងកាំជ្រួចបន្លឺឡើងចេញជារូបរាងបេះដូងចំកណ្ដាលរវាងពួកគេទាំងពីរអ្នក។
ចប់!!!!
សុំ100Votesមកហី🌚🤏