IKALABINGPITO
Mainit ang buga ng hangin dito sa metro, taliwas na taliwas sa masarap at preskong hangin kung nasaan ako isang bwan na ang nakakalipas. Nangagkalat ang mga tao para sa kani-kanilang trabaho para sa susunod na mga oras. Alas dies pa lang ng umaga ngunit tingin ko'y pupunuin na ng usok ng bus at dyip ang aking baga. Masyado ko yatang minahal ang syudad na iyon kaya naman medyo naninibago ako sa dating tahanan.
Kagagaling ko lang sa dating opisina ngunit nag-inquire lang naman ako kaya maaga ring nauwi. Kababa ko lang sa babaan ng dyip at swerte dahil walking distance ito sa lumang apartment namin ni Lacey. I've missed her. Naiwan kasi ito dahil tinatapos pa ang proyekto. I am so proud, no worries.
Nang makarating sa apartment ay naabutan ko si Aling Percy na nagdidilig ng mga halamanan sa harapan.
"Good morning po, Aling Percy!" bati ko.
Lumingon sa akin ang matanda at bumungad din ng bati. Nagtuloy na ako sa loob. Wala pa akong kinakaing almusal. Nagugutom ako pero kailangan kong gumawa ng paraan para naman mabuhay ako.
Being a writer do supports me, ngunit gusto kong buksan pa ang mga pintuan para sa akin.
Matapos manguha ng ilang papeles sa bahay ay nagsimula na akong mag-ayos ng mga kakailanganin. Nagsuot rin ako ng corporate dress. Subsob ako. Lipat dito, lipat doon. Pinapaalala lang sa akin ng metro na hindi ito puchu-puchu lang at kailangan mo talagang makipagsabayan dahil masisibak ka. Tumingin ako sa relo at nakitang saktong alas tres na pala.
Nasa loob ako ng waiting area para sa interview, naga-apply ako bilang sekretarya. Ok lang naman, ngunit kapag nadagdagan na ang credentials ko, lilipat na din. Tatapusin lang ang kontrata, iyon ay kung matatatanggap ako.
"Ms. Novelina Santua?" Tawag ng nasa front desk.
Tumayo ang katabi kong kanina pa text ng text. The way she wore her attire and her hips flung, siguro ay makukuha siya kung lalaki ang employer niya. Napailing ako at inayos ang buhok. Kumakalam ang sikmura ko ngunit susunod na kasi ako sa iinterviewhin. Binunot ko na lang ang phone at iyon ang aking pinagdiskitahan.
Right before me is perfection. Stolen iyon dahil ewan ko ba, parang wala akong tiwala sa sarili ko na may karapatan ako kahit na pangitiin man lang siya sa picture. Bagsak ang talukap ng mga mata nito ngunit ebidente ang kasiyahan sa muka. Nakalabas ang bungal na ngipin. Her curly hair fans her face while she was almost half asleep. And then her hands were tightly clutched around his nape. Her daddy's nape.
"Ms. Justice Gallardo?" Napatalon ako nang tawagin ako ng babae sa front desk.
Saktong pagtayo ko ay lumabas ang babaeng nauna sa akin. Tipid akong ngumiti ngunit parang wala itong nakita. Nagbikit na lang ako ng balikat at pumasok na.
A typical office for a manager welcomed me. Malaki at spacious ngunit hindi masyadong engrande. 'Yung sakto lang.
Nasipat ko kaagad ang lalaking nasa desk. Nakadaop ang mga palad nito at nakangiti ng malapad sa akin. He looks...familiar. Dumiretso ako sa kanya at iginaya ang aking kamay.
"Goodmorning, sir. " bati ko. Minuwestra nito ang upuan sa kanyang harapan matapos ang kamayan.
"Take a seat, Ms. Gallardo."
"Salamat po."
"So, Ms. Gallardo..." Pansin ko kaagad na ang binunot nitong folder ay ang resume na sinubmit ko kanina sa front desk. His eyes skimmed over it at doon nadepina ang tangos ng kanyang ilong. Parang may ibang lahi. He really looked familiar.
Out of curiosity ay tumingin ako sa gintong titulong nakapatong sa babasaging desk. Saka ko palang naresolba ang pahiwatig ng utak.
Gabriel Ludwig C. Montereal
Napuno ako nang pagkamangha. Saktong sinarado ni Gab ang folder ko at ngumisi sa akin. Pinamulahan yata ako ng pisngi ngunit ngumiti rin naman ako.
"Noong may formal party..." sinimulan ko. Umiling si Gab at humalakhak ng mumunti. Natamaan ng sinag ng araw ang kanyang buhok kaya mas nakikita ko ang pagkaka-australiano sa kanya.
"She remembers! Grabe akala ko makakalimutan mo na 'ko. While me? God, I can't really forget that beautiful face, miss." Humalakhak siya. Tumikhim ako.
Gusto kong tanungin kung bakit siya narito. Ang alam ko ay siya ang team leader nina Lacey sa kanilang project. I bit my tongue.
"Grasya talaga, ano?" Dagdag niya pa. Ngumiti na lang akong tipid at hinawakan ang butones ng aking puting blouse.
"Magsisimula na ba tayo?" aniko. Muka siyang nagulat ngunit ngumiti ng tamad sa akin.
"Of course! Right, so for formalities, I'm Mr. Gabriel Montereal. I will be your boss if we hired you. This company values manpower and has extremely manifested a good reputation in efficiency and virtues. We teach modesty with kindness and goodness dahil iyon ang susi sa success ng mga hotel chains and restaurants, like this very company. Miss Justice, how can you be a beneficial and an efficient employee to the company? Your credentials doesn't say much..."
Lumunok ako. Sobrang seryoso ng mga mata ni Gab, ni hindi ko nga alam kung pwede ko ba siyang tawaging Gab. Oh boy, we're gonna have a tough time.
Matapos ang isang oras ay nakangiti akong nakaupo sa sofa dito sa office ni Gab. Natapos ang interview matapos ang kahalating oras ngunit nang malaman niyang ni hindi pa ako naga-almusal at tanghalian ay agad-agad siyang nagpa-order.
"Babayaran na lang kita bukas, ha? Naiwan ko kasi ang pera ko." Its a lame excuse.
"No. This is my treat for such beautiful angels like you." Kumindat si Gab at napangiwi ako sa loob-loob. Kanina pa siya.
"Really. Salamat pero hindi naman ako nanamantala." Kung hindi ko pa sinakop ang time niya. Ngunit sabi niya kanina ayos lang daw dahil ako naman na ang last na applicant at iyon lamang ang kanyang gagawin.
"Akalain mo, tiga manila ka pala? I can't really get over the coincidence." Humalakhak siya.
"Yup. Uhmm, hindi naman sa may punto ako pero 'diba sabi mo noon ay ikaw ang team leader nina Lacey? Sa pinapagawa ni Ish-ni Mayor?" Napabasa ako sa labi. Nagdekwatro si Gab sa aking tabi.
"Yup. Nagtake ako ng CE noong college ako kaya lang dito ang bagsak ko sa HRM. Parents, alam mo na. Nagpapasalamat lang ako kay Ishmael dahil pinasubok naman ako sa gusto ko. Damn, am I being too cheesy over my cousin?"
Halos masamid ako sa iniinom na juice. Napapunas ako ng napkin at nginitian ang nabiglang si Gab.
"P-Pinsan mo si...mayor?"
"Uh-huh. Oh god, please don't call him mayor whenever we are not in there! Its creepy." Kunwari iyong nanginig at humalakhak.
Nawawalan ako ng hininga. Pinsan? I didn't knew he's got a cousin named Gab. Moreover, they did not look alike at all. Pinapasok ko sa isipan ko na baka halfcousins lamang sila ngunit pinagkibit ko na lang ng balikat dahil ang mga taong walang paki sa'yo, dapat wala ka ring paki sa kanila. Hindi ba?
"I don't know what to say..." Ngumisi ako ng hilaw. Inirapan niya ako ngunit nakangiti pa rin ito.
"You don't have to say anything. I know you have the hots for him. Right?"
Napaubo kaagad ako.
"Oh, shoot! Man, ang ganda mo pa naman! Awww!" reklamo niya.
"H-Hindi ganoon, Gab. Wala akong gusto sa pinsan mo...."
Wala siyang alam. He did not know anything, and if he did, he'd detest me from the first place. Blood is thicker than water, I believe. Walang siyang si Gab.
Tumaas ang kilay niya. "So, I can date you?"