Γεια σας διαβολάκια... Το κεφάλαιο αυτό θα έχει περιεχόμενο που μπορεί να σας ταράξει... Διαβάζετε με δική σας ευθυνη 💘😈
Εβελίνα POV
Αν υπάρχει κάτι που μισώ περισσότερο από τον Στέργιο αυτό είναι η βιολογία...
Οκέι κατάλαβα χρήσιμα είναι όλα αυτά για όσους πανε στις ιατρικές επιστήμες η στο βιολογικό αλλά...
Σε εμένα που θέλω να γίνω δικηγόρος που θα μου χρησιμεύσει η γνώση για την διαφορά του DNA και του RNA?
Γιατί δεν κάθονται να τα κανουν αυτά τα παιδάκια της κατεύθυνσης και μας πρήζουν και εμάς στην γενική?
Η γιατί δεν μας κάνουν κάτι πιο ενδιαφέρον από το DNA και το RNA μπας και μάθω κάτι.
Αυτά μόνο στον Ερμή θα αρέσουν και θα ενδιαφέρουν που θέλει να γίνει βιολόγος.
Αλλά και αυτός σημερα δεν ήρθε στο μάθημα.
Ο μπαμπάς σήμερα το πρωί στο πρωινό μου είπε ότι δεν θα έρθει ο Ερμής σχολείο ουτε η μαμά επειδή έχουν να πάνε να κάνουν κάτι προετοιμασίες για την φιλανθρωπική εκδήλωση που θα γίνει την άλλη εβδομάδα προς τιμήν της νεκρής μου αδελφής της Δανάη.
Και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να είναι εδώ σήμερα ο Ερμής.
Εχθές μαλώσαμε και τον έκανα να στεναχωρηθεί αλλά και εκείνος πρέπει να ωριμάσει επιτέλους και να με αφήσει στην ησυχία μου.
Όμως θα ήθελα να τον δω και να μιλήσουμε.
Αλλά ναι... Θα τον δω σπίτι μόλις γυρίσω από το σχολείο από το οποίο μάλλον θα φυγω νωρίτερα.
Νυστάζω και όλας...
Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βραδυ.
Για κάποιο λόγο είχα υπερένταση.
Τι και αν πήρα βαλεριάνες τι και αν ήπια όλο μας το απόθεμα σε χαμομήλι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ πάνω από δύο ώρες και τώρα θέλω να πάω σπιτάκι μου να κοιμηθώ.
"Δεσποινίς Παπαπέτρου όλα καλά?" Ακουω ξαφνικά την κυρία Παπαδοπούλου να με ρωτάει και κουρασμένη σηκώνω το κεφάλι μου από το θρανίο και την κοιτάζω.
"Ναι μην ανησυχείτε. Όλα καλά. Απλά είναι πολύ νωρίς για εμενα. Δέκα είναι η ώρα." Απαντάω και όλα τα παιδιά της τάξης γελάνε.
"Ήμαρτον Παναγία μου. Αντε σήκω κορίτσι μου πήγαινε ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπο σου και ελα μετά πίσω στο μάθημα. Βιολογία κάνουμε. Δεν είναι η ώρα του υπνου." Μου λέει και τότε σηκώνομαι από την θέση μου.
"Εντάξει αυτά τα δυο δεν είναι και τελείως ανόμοια πράγματα." Απαντάω και τελικά φευγω απο την τάξη και πάω μια στιγμή στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.
Οχι τίποτα άλλο αλλά την επόμενη ώρα έχουμε αρχαία κατεύθυνσης και εκεί πρέπει να προσέχω μιας και θέλω να περάσω νομική και με τους γονείς μου αποφασίσαμε από την στιγμή που είμαι σε ιδιωτικό σχολείο να μην κανω ουτε ιδιαίτερα μαθήματα ουτε να πάω φροντιστήριο και να προσπαθήσω μόνη μου να περάσω στην σχολή που θέλω...
Έτσι και αλλιώς δεν νομίζω να δώσω πανελλήνιες.
Μάλλον θα πάω σε κάποια σχολή του εξωτερικού αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα...
Πάω στις τουαλέτες των κοριτσιών και κοιτάζω τον ευατο μου στον καθρέφτη.
Ναι.
Σήμερα θα έπρεπε να είχα εκτιμήσει λιγάκι το κονσιλερ μπας και γλυτωνα τους μαυρους κυκλους αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενδιαφέρει και πολύ.
Καλυτερα να έχω το μαύρο μου το χαλί να μην με θέλει κανένας και να μην μου κάνεις κανένας κακό.
Καλυτερα έτσι...
Καλυτερα έτσι...
Ανοίγω την βρυση του νιπτήρα βρέχω τις παλαμες μου και στην συνέχεια το πρόσωπο μου.
"Σου εχω πει ποτέ πόσο μου αρέσει να σε βλεπω σκυμμένη?" Ακουω ξαφνικά την φωνή του Στεργίου και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω φοβισμένη.
Οχι.
Δεν θέλω.
Δνε τον θέλω εδώ.
Δεν τον θέλω κοντά μου.
Θέλω να φυγει.
Τον φοβάμαι.
Είναι κακός.
Θέλω να φυγει.
Νιώθω φόβο.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι φοβάμαι.
Όλο μου το σώμα πονάει.
Όλο μου το σώμα με πονάει.
"Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ πάνω σου είναι το βλέμμα σου. Το τρομοκρατημένο σου βλέμμα κάθε φορά που με κοιτάζεις. Με κάνεις να νιώθω θεός." Μου λέει και τότε πιάνει βίαια τον λαιμό μου.
"Και αυτό το λατρεύω." Μου λέει και τότε απλά πιάνει το χέρι μου και με τραβάει μέσα σε μια από τις τουαλέτες και κλειδώνει την πόρτα.
Και εγώ δεν κάνω τίποτα.
Ξανά.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι.
Εκείνο το βράδυ προσπάθησα και εκείνος με... Ακόμα πιο σκληρά για να με τιμωρήσει.
Και τώρα αυτό θα κάνει.
Θα μου κάνει ότι μου έκανε και εκείνο το βράδυ.
Θα με γυρίσει από πίσω και θα μου κλείσει το στόμα.
Θα με βρίζει και θα με χτυπάει ταυτόχρονα όπως και την προηγούμενη φορά.
Θα το κάνει ξανά και δνε θέλω.
Δεν λέει τίποτα.
Απλά αρπάζει την γραβάτα μου την βγες και και στην συνέχεια με βάζει να την δαγκώσω και την δένει στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
Όπως είχε κάνει και τότε...
"Δεν πρέπει να σε ακουσουν να φωνάζεις." Μου λέει ήρεμα και τότε απλά ανοίγει το πουκάμισο μου.
Εγώ όμως πάλι δεν κάνω τίποτα.
Απλά κλαίω.
Κλαίω.
Νιώθω τόσο αδυναμη αυτή την στιγμή...
Μπροστά του είμαι αδυναμη...
Μένει και κοιτάζει το σώμα μου με ένα χυδαίο βλέμμα...
Όμως αυτό δεν μου προκαλεί αποστροφή... Απλά με τρομάζει.
Με τρομάζει και πολύ μάλιστα...
Θέλω να τρέξω.
Να τρέξω μακριά του...
Να φωνάξω βοήθεια.
Να φωνάξω ότι είναι ένας βιαστής...
Όμως δεν μπορώ.
Δεν έχω αυτή την δυναμη.
Το σώμα μου δεν αντιδράει.
Δνε μπορεί να τρέξει.
Δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει.
Ο φόβος μου με έχει νικήσει.
Νικάει κατά πολύ την θέληση μου να ζησω...
Φοβάμαι.
Φοβάμαι...
Βλέπω τον Στέργιο να βγάζει έναν μαρκαδόρο από την τσέπη του και τον κοιτάζει.
"Λυπάμαι γλυκουλα αλλά σήμερα δεν θα περάσουμε καλά." Μου λέει και απλά ανοίγει τον μαρκαδόρο.
"Απλά θα σου θυμίσω σε ποιον ανήκεις." Συνεχίζει να μου λέει και τότε αρχίζει να γράφει κάτι πάνω στο σώμα μου εγω εγώ κλαίγοντας κοιτάζω το ταβάνι.
Δεν θέλω να το δω.
Δεν θέλω να δω τι κάνει στο σώμα μου...
Είναι δικό μου.
Είναι δικό μου το σώμα.
Εκείνος δεν έχει δικαίωμα να κάνει οτιδήποτε πάνω του παρά την θέληση μου...
Όμως δεν μπορώ να τον σταματήσω.
Όσο γελοίο... Όσο αστείο και να ακουγεται...
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το ξερω.
"Αριστούργημα.." Τον ακουω να λέει και τότε βγάζει το κινητό του από την τσέπη του.
Δεν ξέρω τι θα κάνει αλλά ότι και να είναι αυτό απλά θέλω να φυγει γρήγορα και να τελειώσει και αυτό το βασανιστήριο.
"Υπέροχες..." Μου λέει και τον ακουω να γελάει.
"Ελα να τις δεις... Ελα να τις δεις μωρό μου..." Μου λέει καθώς έρχεται δίπλα μου και πιάνει βίαια το πρόσωπο μου.
"Κοίτα τον εαυτό σου... Κοίτα τις φωτογραφίες... Κοίτα τι έγραψα πάνω στο υπέροχο σώμα σου..." Μου λέει και τότε χωρίς να το θέλω αναγκάζομαι να δω τις φωτογραφίες.
Με αυτό που βλέπω απλά αρχίζω να κλαίω ακόμα πιο δυνατά...
Δεν θέλω...
Δεν θέλω...
Δεν θέλω άλλο...
Θέλω να φυγει...
Θέλω απλά να φυγει...
"Stergio's property." Διαβάζει αυτό που έχει γράψει πάνω στο σώμα μου και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.
"Αυτό είσαι Εβελίνα... Αυτό είσαι... Είσαι δικιά μου... Ιδιοκτησία μου..." Μου λέει ενώ ταυτόχρονα ακουμπάει το στήθος μου και εγώ κλείνω τα μάτια μου λες και θα εξαφανιστεί επειδή δεν τον βλέπω.
"Καλά θα κάνεις να το συνηθίσεις αλλιώς θα τιμωρηθείς. Και δνε θα την πληρώσεις εσυ. Αλλά οι φίλες σου." Μου λέει και τότε ενώνει τα χείλη μας βίαια.
"Να ξέρεις ότι καμια άλλη δεν με ανάβει όπως εσυ. Ουτε καν η Βανέσα η οποία υποτίθεται ότι είναι η πιο όμορφη κοπέλα του σχολείου. Ουτε η ψυχοπαθής η φίλη σου η Εύα που έχει ένα σώμα τόσο σέξι... Εσυ μου αρεσεις. Μόνο εσυ μου αρεσεις..." Μου λέει ενώ χαϊδευει ξανά το σώμα μου με τα αηδιαστικά του χέρια.
"Ότι και να κάνεις πάντα εσυ θα μου αρεσεις. Πάντα εσύ θα μου αρεσεις. Να το θυμάσαι αυτό. Εντάξει μωρό μου?" Με ρωτάει εγώ όμως δεν απαντάω.
"Απαντά μου μωρό μου πριν θυμώσω. Και αν θυμώσω θα ξεσπάσω πάνω στην Βανέσα που θα έρθει στο σπίτι μου σήμερα..." Μου λέει και αμέσως γνέφω θετικά.
"Είσαι δική μου?" Με ρωτάει και τρομοκρατημένη γνέφω ξανά θετικά.
"Έτσι μπράβο μωράκι μου..." Μου λέει και τότε σκυβει μπροστά μου και σηκώνει την φουστα μου.
Οχι οχι δεν θα μου το κάνει...
Είπε ότι δεν θα το κάνει...
Είπε ότι δεν θα το κάνει...
Νιώθω να μου σκίζει το εσώρουχο μου το παίρνει στα χέρια του και τον βλέπω να το μυρίζει ευχαριστημένος.
"Τόσο υπέροχη..." Σχολιάζει και μετά το βάζει στην τσέπη του.
"Θα τα πουμε σύντομα μωρό μου..." Μου λέει και τότε ανοίγει την πόρτα και επιτέλους φευγει απο κοντα μου κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Τότε πέφτω στο πάτωμα αγκαλιάζω τον εαυτό μου και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.
Δεν σκέφτομαι τίποτα αυτή την στιγμή.
Δεν θέλω τίποτα.
Τίποτα.
Το μόνο που θέλω είναι να κλάψω...
Κλαιω και νιώθω λες και ελευθερωνω ένα κομμάτι του εαυτού μου...
Ένα άλλο όμως είναι πλέον νεκρό...
"Εβελίνα? Εβελίνα μου που είσαι? Εβελίνα!" Ακουω ξαφνικά την φωνή της Εύας από μακριά και ανοίγω αμέσως τα μάτια μου διάπλατα.
Η Εύα....
Η Εύα είναι φίλη μου...
Μπορεί να με βοηθήσει...
Με βιαστικές κινήσεις βγάζω την γραβάτα από το στόμα μου και προσπαθώ να καλυψω το βρώμικο μου σώμα.
"Εύα... Ευα βοήθεια..." Προσπαθώ να φωνάξω όμως δεν μπορώ...
Το μισώ αυτό...
"Εβελίνα..." Την ακουω να ψελλιζει και τότε ανοίγει απότομα την πόρτα μου και μένει και με κοιτάζει έκπληκτη.
"Εβελίνα..." Λέει ξανά το όνομα μου σχεδόν έκπληκτη και αμέσως σκυβει κοντά μου και με κοιτάζει από πάνω έως κάτω.
"Θεέ μου τι σου έκανε..." Την ακουω να ρωτάει και δαγκώνω τα χείλη μου.
"Πρέπει να πας στην αστυνομία. Εβελίνα μου πρέπει να πας στην αστυνομία. Για το καλό σου." Μου λέει σοβαρά εγώ όμως αμέσως γνέφω αρνητικά.
"Δεν μπορώ να πάω στην αστυνομία." Της απαντάω.
"Γιατί δεν μπορείς? Τι φοβάσαι? Ότι δεν θα σε πιστέψουν? Μην ανησυχείς δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση." Μου λέει όμως γνέφω αρνητικά.
"Δεν καταλαβαίνεις..." Της λέω και με κοιτάζει λυπημένη.
"Εβελίνα μου σου κανει κακό..." Μου λέει εκείνη και σφίγγω τις γροθιές μου.
"Και να πάω στην αστυνομία ο πόνος δεν θα φυγει. Το βασανιστήριο θα συνεχιστεί... Οι ερωτήσεις τους θα με τρελάνουν. Κάθε φορά που σκέφτομαι... Που προσπαθώ να πω τι συνέβη.. Απλά νιώθω τον ίδιο πόνο. Το σώμα μου να πονάει. Το σώμα μου να υποφέρει. Αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ. Και ας μπει ο Στέργιος στην φυλακή. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα απλά να μάθουν οι γονείς μου και ο Ερμής όταν βασανίστηκα. Θα πληγωθούν και αυτό δεν το θέλω." Προσπαθώ να της εξηγήσω όλα όσα σκέφτομαι όμως δεν μπορώ.
Το μυαλό μου παει να σπάσει...
"Και η λυση μου θα είναι η σιωπή και η ανοχή?" Με ρωτάει και γνέφω αρνητικά.
"Όχι. Η λυση μου είναι να φύγω..." Της απαντάω και τότε εκείνη με αγκαλιάζει...
Γεια σας διαβολάκια 💘😈
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? 💘😈
Είχαμε Εβελίνα POV... 💘😈
Σας άρεσε που είδαμε και την δική της οπτική γωνία? 💘😈
Επίσης ο Στέργιος ξανά έκανε κακό στην Εβελίνα μας... 💘😈
Και εκείνη θέλει να φυγει... 💘😈
Που θα πάει άραγε? 💘😈
Και τι θα κάνει άραγε η οικογένεια της για αυτό? 💘😈
Ερώτηση... 💘😈
Τι γνώμη έχετε γενικά για τον Στέργιο? 💘😈
Θα τα πούμε σύντομα... 💘😈
Μέχρι τότε... 💘😈
ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ! 💘😈
Καταλίνα 💘😈