Η υιοθεσία

Πρώτη μέρα στο σχολείο

Μπαίνω μέσα στην τάξη και βλέπω ότι μέσα δεν είναι πολλά παιδιά μέσα.

Μόνο δυο κοπέλες.

Με το που μπαίνω γυρνάνε και με κοιτάζουν ενώ η μια από αυτές μου θυμίζει εμφανισιακά το αγόρι που μίλησα προηγουμένως και ήθελα μέτα να του σπάσω το κεφάλι.

"Η καινουρια είναι αυτή ε?" Ρωτάει η κοπέλα με τα καστανά μαλλιά την κοκκινομάλλα και εκείνη γνέφει αδιάφορα.

"Μάλλον..." Την ακουω να απαντάει ενώ στην συνέχεια κάτι σημειώνει στο τετράδιο της.

Ναι.

Αμηχανία.

"Εμ... Συγνώμη..." Λέω στις κοπέλες καθώς τις πλησιάζω και εκείνες με κοιτάζουν κάπως παράξενα.

"Με λένε Εύα. Και είμαι η καινούρια μαθήτρια." Τους λέω προσπαθώντας να είμαι ευγενική.

"Ξέρω ξέρω... Είσαι η κοπέλα που ηρθε στο σχολείο μας επειδή έστειλε από το πολύ ξυλο τον καθηγητή της χημείας του κατέστρεψε το αμάξι και τώρα πρέπει να φαμε στην μάπα εσένα και τα νευρα σου." Μου λέει η κοπέλα με τα καστανά μαλλιά και σφίγγω τις γροθιές μου.

Ηρεμία Εύα.

Ηρεμία.

Ηρεμία.

Μην την χτυπήσεις.

Μην την χτυπήσεις.

"Βανέσσα σταματα." Της λέει η κοπέλα με τα κακκινοπά μαλλιά και εκείνη γελάει λιγάκι.

"Γιατί Εβελίνα μου? Τα έμαθα όλα. Μου τα είπε εχθές η μητέρα μου που είναι στον συλλογο γονέων και κηδεμόνων. Η Εύα... Που είναι και ολίγον ψυχοπαθής ήρθε στο σχολείο μας με υποτροφία επειδή το επέβαλε ουσιαστικά η εισαγγελέας προκειμένου αυτή να μάθει τρόπους. Και το σχολείο μας δέχτηκε γιατί... Έπρεπε να καλυπτουν κάπως κάποιες... Μικρές ζημιές. Ενώ μετά από εδώ η Ευα θα πάει και σε μια ψυχίατρο επειδή όπως είπα είναι ψυχοπαθής." Συνεχίζει να λέει αυτή η Βανέσσα και νομίζω ότι έχω ματώσει τα χέρια μου από την δυναμη που σφίγγω τις γροθιές μου.

"Βανέσσα! Μην την προκαλείς! Δεν είναι σωστό!" Την μαλώνει αυτή η κοπέλα η... Εβελίνα ενώ τότε μέσα στην τάξη μπαίνουν και αλλά παιδιά.

"Όπα? Τι έγινε? Καινουριο μωρό στην τάξη? Με έφτιαξες τώρα!" Ακουω έναν βλακα να λέει και βλέπω τρία αγόρια να μας πλησιάζουν.

Και ο ένας από αυτους...

Είναι και ο όμορφος από πριν...