Zawgyi
[Lilac’s Note-အရွည္ၾကီးမို႔အဝဖတ္ၾကပါ၊ ျပီးေတာ့ျဖည္းျဖည္းဆဲၾကပါ>ဝ<
စလံုးာေပါင္းမွားရင္သည္းခံေပးၾကပါ စစ္ေတာ့စစ္ထားေပမယ့္အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့မ်က္စိသွ်မ္းသြားတာမ်ိဳးရွိနိုင္ပါတယ္❣️]
ႏ်ဲ႕ယန္တုန္းက ရွန္ရိက်င္းနဲ႔စကားအနည္းငယ္ေျပာျပီး ၾကည့္ရတာ သူ႔အေနာက္ကလူအနည္းစုကုိ ဥကၠ႒ရွန္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနပံုပင္။
သုိ႔ေပမယ့္ ရွန္ရိက်င္းက ဒီအခ်ိန္မွာ သူအျခားလုပ္စရာေတြရွိေသးတာမို႔ အဆင္မေျပဟုေျပာခဲ့သည္။ ထိုလူအနည္းငယ္က စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ကာ သူတုိ႔ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွပဲ ဥကၠ႒ရွန္ဆီ တရားဝင္လာေရာက္လည္ပတ္ပါဦးမယ္ဟုေျပာျပီး သူတုိ႔ကုိဆက္မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ေပ။
အုပ္စုက လူစုကြဲသြားျပီး က်င္ရႊင္ကလည္း သဘာဝက်က်ပဲ ညစာစားဖုိ႔ရွန္ရိက်င္းရဲ႕အထဲေခၚသြားျခင္းကုိ ခံလိုက္ရသည္။
ေႏွာင့္ယွက္ခံရတာကေန ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ရွန္ရိက်င္းက သီးသန္႔ခန္းကုိေရြးခဲ့သည္။
ဒီေန႔သူတုိ႔က Cantonese cuisineကိုစားခဲ့သည္။ သူတုိ႔မွာတဲ့ဟင္းလ်ာေတြက အဓိကအားျဖင့္ ညစာအတြက္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေပါ့ပါးျပီးက်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းတာေတြျဖစ္သည္။
[*Cantonese cuisineဆိုတာက တရုတ္ျပည္ ကြမ္တံုးစီရင္စု၊ အထူးသျဖင့္ ကြမ္က်ိဳးျမိဳ႕ေတာ္နဲ႔အနီးတစ္ဝိုက္က အစားအစာကိုေျပာတာပါ]
စားေနစဥ္အတြင္း တစ္ဖက္လူက က်င္ရႊင္ကို စာေမးပြဲဘယ္လိုေနလဲဟုေမးခဲ့သည္။
သူျပန္ေျဖလုိက္၏။ “ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက ဒီေန႔ပဲျပီးသြားတာ”
ရွန္ရိက်င္း : “ ဒါဆိုေရွာင္ရႊင္က အပန္းေျဖအားလပ္ရက္ရျပီေပါ့ ”
“ စာေမးပြဲျပီးတဲ့ေနာက္ အပန္းေျဖတာနဲ႔တူညီတဲ့ သြားစရာဘာညာလည္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အုပ္စုပေရာဂ်က္က လက္စသတ္ဖို႔ေနာက္ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာဦးမယ္”
“အိုေက”
က်င္ရႊင္ေမးလုိက္သည္
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရွဲန္းရွန္”
ရွန္ရိက်င္း : “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွာင္ရႊင္ရဲ႕အားလပ္ရက္ကိုေတြးမိေတာ့ ကုိယ္တို႔ဘယ္ေနရာမွာ အပန္းေျဖအနားယူသင့္တယ္ဆုိတာကုိ စဥ္းစားေနတာ”
က်င္ရႊင္ : !
ရွဲန္းရွန္က သူ႔ကုိအပန္းေျဖခရီးေခၚသြားမုိ႔ေပါ့!
ေကာင္းလုိက္တာ။ က်င္ရႊင္ရဲ႕အရင္ကအစီအစဥ္က သူအားတဲ့အခ်ိန္ ခရီးေလွ်ာက္ထြက္ျပီးေတာ့ ကမာၻၾကီးကုိၾကည့္ရႈဖို႔ျဖစ္သည္။
“အိုေက” က်င္ရႊင္က အျပံဳးေလးနဲ႔ေျပာကာ “ ဒါဆိုရွဲန္းရွန္အားတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သြားၾကတာေပါ့”
“အင္း”
အဲ့ေနာက္ သူကက်င္ရႊင္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအေလးထားကာ ဘယ္သြားခ်င္လဲဟုေမးခဲ့သည္။
ဒါေပမယ့္ ျပိဳင္ပြဲအတြက္ကလြဲျပီး ဘယ္ကိုမွမသြားဖူးတဲ့က်င္ရႊင္ကေတာ့ သဘာဝက်စြာပဲေနရာအားလံုးကုိသြားခ်င္ေနသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ က်င္ရႊင္ေျပာလုိက္၏ “ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္”
လူငယ္ေလးမွာ ၾကည္လင္တဲ့သလင္းေက်ာက္အလင္းေရာင္ေတြ လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ဗာဒံေစ့သ႑ာန္မ်က္ဝန္းတစ္စံုရွိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အမူအရာေတြ ျပည့္လွ်ံေနသည္။
ရွန္ရိက်င္းက မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ကုိထပ္ၾကည့္ေနမိသည္။
“ကိုယ္သိျပီ”
အဲ့ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သားက ႏွစ္ေယာက္လံုးစိတ္ဝင္စားရာျဖစ္တဲ့ နည္းပညာသိပၸံအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေျပာခဲ့ၾကသည္။ ပေရာဂ်က္အဖြဲ႕ရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔အေျခအေနကုိလည္း ရွန္ရိက်င္းက က်င္ရႊင္အားေမးခဲ့သည္။
စာခ်ဳပ္ပါလ်ိဳ႕ဝွက္ထားရမယ့္အေၾကာင္းအရာအရ က်င္ရႊင္က သူဘယ္ပရိုဂရမ္ကုိျပဳလုပ္ေနတာလဲဆိုတာကို ရွန္ရိက်င္းအားမေျပာခဲ့ေပ။
ရွန္ရိက်င္းကလည္း မေမးခဲ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ေခါင္းစဥ္ကိုအနည္းငယ္ေလာက္ ေဆြးေႏြးလည္းအဆင္ေျပပါတယ္
ရွန္ရိက်င္း သူ႔ကုိေမးသမွ်ေမးခြန္းအားလံုးက “မင္းတစ္ခုခုသင္ယူခဲ့မိလား” ၊ “ေပ်ာ္လား”၊ “မင္းေနာက္တစ္ၾကိမ္ဒီလိုပေရာဂ်က္မ်ိဳးကို ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးလား” အဲ့လိုမ်ိဳးေတြပင္ျဖစ္သည္။
က်င္ရႊင္ကလည္း တစ္ခုခ်င္းစီျပန္ေျဖခဲ့သည္။
က်င္ရႊင္ကို ရႈပ္ေထြးေစတဲ့ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕လည္းရွိေသးသည္။
ဥပမာအေနနဲ႔ “မင္းတစ္ခုခုသင္ယူခဲ့မိလား”ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးပင္။
တကယ္ေတာ့ သူဘာမွမသင္ယူမိဘူးေလ။ ဒီပေရာဂ်က္မွာပါဝင္တာက အဓိပၸါယ္မဲ့တာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ က်င္ရႊင္ရဲ႕မူလစတင္မွတ္က အရမ္းျမင့္ေနတာေၾကာင့္ အဲ့ေနရာမွာသင္ယူစရာမရွိတာေပ။
ဒါေပမယ့္ သူရွန္ရိက်င္းကုိအဲ့လိုေျပာလုိ႔မွမရတာ…
အဲ့ဒါက ေမာက္မာၾကြားဝါတာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ တစ္ဖက္လူက အဲ့ဒါကိုယံုၾကည္ႏုိင္ပါ့မလားဆုိတာက အဓိကပင္။
တကယ္လုိ႔သူကယံုၾကည္ေပးခဲ့ရင္ေတာင္ မူလကုိယ္ရဲ႕စြမ္းရည္ေတြထက္ အမ်ားၾကီးေက်ာ္လြန္ျပီး သူသိေနတာကုိ သူဘယ္လိုရွင္းျပရမွာလဲ?
ဒါေပမယ့္ ရွဲန္းရွန္ရဲ႕ေရွ႕မွာ သူကတစ္စံုတစ္ခုကုိ တတ္ေျမာက္ထားျပီး တမင္သက္သက္သူ႔စြမ္းရည္ကုိ ဖံုးကြယ္ထားပါတယ္ဆုိတာကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒါကသိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ က်င္ရႊင္ခံစားရသည္…သူ႔ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ကို သူပြင့္လင္းသင့္တယ္လို႔လည္း အျမဲခံစားရျပန္တယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ထားစြာပဲ က်င္ရႊင္ကဘာေျပာရမယ္မွန္းမသိရုန္းကန္ေနခ်ိန္မွာ ရွန္ရိက်င္းက ရုတ္တရက္ေျပာလာသည္
“ ေရွာင္ရႊင္က အရမ္းေတာ္တာပဲ။ မင္းမွာ photographic memoryရွိတာလား? ”
[ *photographic memory - တစ္ခါေလာက္ၾကည့္ျပီးတာနဲ႔ ခေရေစ့တြင္းက် မွတ္မိေသာမွတ္ဥာဏ္]
ဒီအခ်ိန္မွာ ရွန္ရိက်င္းက စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ေနတာျဖစ္သည္။
သူက အျဖဴေရာင္ေၾကြထည္ဇြန္းကုိ လက္ထဲမွာကုိင္ထားသည္။ ရွဲန္းရွန္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြက အလြန္ကုိေၾကာ့ရွင္းေနေပမယ့္ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ေပါ့ပါးမႈတစ္စြန္းတစ္စလည္း ပါဝင္လုိ႔ေနသည္။
က်င္ရႊင္က မေနႏုိင္ဘဲ မ်က္ေတာင္ကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လုိက္မိသည္။
“…ရွဲန္းရွန္က အဲ့ဒါကိုေျပာႏုိင္တယ္ေပါ့? ”
“အင္း၊ မင္းစာၾကည့္ခန္းထဲက စာအုပ္ေတြဖတ္တာက အရမ္းျမန္တယ္ေလ”
က်င္ရႊင္ : “…”
လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ရွန္ရိက်င္းက ရံဖန္ရံခါ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တာမို႔ က်င္ရႊင္က အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း ဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ စာအုပ္ဖတ္ေနေလ့ရွိသည္။
ရွဲန္းရွန္ရဲ႕စာၾကည့္ခန္းထဲက စာအုပ္ေတြ အထူးသျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့အတန္းက စာအုပ္ေတြအားလံုးနီးပါးကုိ အမွန္တကယ္လည္း သူဖတ္ျပီးသြားျပီ။
သူဖတ္လို႔ျပီးတဲ့စာအုပ္ကုိ စာအုပ္စင္မွာမူလေနရာ၌ျပန္ထားေပမယ့္ ရွန္ရိက်င္းအိမ္ျပန္လာတဲ့ေန႔တုိင္း က်င္ရႊင့္လက္ထဲက စာအုပ္ကကြာျခားသြားသည္။
ဒီေတာ့… ရွဲန္းရွန္က အဲ့လိုသတိထားမိသြားတာေပါ့
ဒါေပမယ့္ သူသိသြားရင္ေတာင္ အဲ့ဒါကကိစၥမရွိေပ။
“ ရွဲန္းရွန္ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လုိလုပ္အရာအားလံုးကုိ သိႏုိင္ရတာလဲ? ရွဲန္းရွန္ကအရမ္းအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာပဲ!” က်င္ရႊင္က မေနႏိုင္ဘဲ ရွန္ရိက်င္းကုိခ်ီးမြမ္းမိျပန္သည္။
ရွန္ရိက်င္းက ဒီစကားေတြကုိၾကားေတာ့ ဇြန္းကုိင္ထားတဲ့သူ႔လက္က ရပ္တန္႔သြားသည္။
သူငယ္ငယ္ေလးတည္းက လူမ်ားစြာကသူ႔ကုိခ်ီးေျမွာက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ လူငယ္ေလးလို မခ်ီးမြမ္းခဲ့ပံုပဲ…ဒါကရုိးရွင္းျပီးတည့္တိုးဆန္တယ္
သူ႔ကုိကြဲျပားမႈအားေနာက္တစ္ၾကိမ္ခံစားရေစတယ္။
လူငယ္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚက ဖူးပြင့္ေနတဲ့အျပံဳးေလးကုိျမင္လုိက္ရေတာ့ ရွန္ရိက်င္းရဲ႕ေတာင့္တင္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က အနည္းငယ္အေပၚတက္သြားသည္။
“ေရွာင္ရႊင္က ပိုျပီးေတာ့အားေကာင္းပါတယ္”
ရွန္ရိက်င္းက တစ္ခုခုေျပာေနခ်င္ေသးေပမယ့္ ဒီအခုိက္အတန္႔မွာ က်င္ရႊင္ရဲ႕ဖုန္းက ရုတ္ျခည္းျမည္လာသည္။
က်င္ရႊင္က ေခၚတဲ့သူကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ စီနီယာအစ္မခ်ဴေခ်ာင္ပင္။
“ဟယ္လုိ”
“ရႊင္ရႊင္!” ခ်ဴေခ်ာင္ရဲ႕ထိတ္လန္႔ေနတဲ့အသံက ဖုန္းတစ္ဖက္ကေနထြက္ေပၚလာသည္ “ျပန္လာခဲ့ဦး ဒီမွာျပႆနာတစ္ခုတက္ေနလို႔!”
က်င္ရႊင္ : “ ? ”
က်င္ရႊင္က ေက်ာင္းကိုအျမန္ျပန္သြားခ်ိန္ labခန္းရွိတဲ့အေဆာက္အဦးကလင္းထိန္ေနကာ လူတုိင္းကလည္းရွိေနၾကသည္။
အုပ္စုအဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္တင္မကဘဲ လံုျခံဳေရးေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦးမွာ အတန္းတက္ေနတဲ့အျခားေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိေနၾကသည္။ လူအုပ္ၾကီးကုိတိုးေဝွ႕ကာ အထဲကိုဝင္ရတာ က်င္ရႊင္အတြက္ေတာ့မလြယ္ကူေပ။
Labခန္းထဲမွာ လူတုိင္းရဲ႕အမူအရာက အရမ္းကုိတည္ၾကည္ေနသည္။ သူအခန္းထဲဝင္လာတာကိုျမင္ေတာ့ စီနီယာအစ္မခ်ဴေခ်ာင္က အရင္ဆံုးအေျပးေရာက္လာသည္။
“ ဂ်ဴနီယာေမာင္ေလးယန္ မင္းေနာက္ဆံုးေတာ့ျပန္ေရာက္ျပီေပါ့!” ခ်ဴေခ်ာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာက အလြန္ကုိဆိုးရြားေနကာ သူမၾကည့္ရတာထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ာျဖစ္ေနသည္။
“ အစ္မ ကြန္ပ်ဴတာပိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက မင္းလည္းဒီေနရာမွာရွိေနတယ္မလားဟင္? အစ္မshut downခ်တာကလြဲလို႔ ဘာမွမလုပ္တာကုိ မင္းျမင္တယ္မလားဟင္ အစ္မတုိ႔သံုးေယာက္လံုးေန႔လည္တည္းက တူတူရွိေနတာေလ ပရိုဂရမ္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကူးယူသြားတာကုိ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေနာ္ ဟုတ္တယ္မလား!”
က်င္ရႊင္က ခ်ဴေခ်ာင္ရဲ႕ဆုပ္ကုိင္ျခင္းခံရကာ သူမကသူ႔အဝတ္အစားေတြကုိ လႈပ္ယမ္းေနသည္။ တစ္ဖက္လူရဲ႕ေၾကာက္လန္႔ေနတာကို ျမင္ေတာ့ သူမေနႏိုင္ဘဲ သူမကုိႏွစ္သိမ့္ေပးလုိက္သည္ : “ စီနီယာအစ္မ အရင္ဆံုးစိတ္ေအးေအးထားေနာ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာ”
စီနီယာအစ္မခ်ဴေခ်ာင္ သူ႔ကိုဖုန္းေခၚတုန္းက အေျခအေနကိုအက်ဥ္းခ်ံဳးရွင္းျပထားျပီျပီျဖစ္သည္-ပေရာဂ်က္အုပ္စုႏွစ္ပတ္နီးပါးလုပ္ထားရတဲ့ပရိုဂရမ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔လည္မွအျပီးသတ္လုိက္တဲ့ပရုိဂရမ္က ကူးယူခံထားရတဲ့ေျခရာလက္ရာရွိေနသည္။
ပရိုဂရမ္ေရးသူေတြအတြက္ အထူးသျဖင့္ပရိုဂရမ္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈအသစ္အတြက္ မျဖစ္သင့္ဆံုးအရာက ရွာေဖြတီထြင္တဲ့အဆင့္မွာ အခ်က္အလက္ေပါက္ၾကားျခင္းပင္။
အတိတ္မွာတုန္းက ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးတစ္ခုထက္မကရွိခဲ့ဖူးသည္ : Company Aရဲ႕သုေတသနျပဳမႈနဲ႔နည္းပညာထုတ္ကုန္ေတြက မသမာသူေတြရဲ႕ခိုးယူျခင္းခံခဲ့ရတယ္ ျပီးေတာ့အဲ့မသမာသူေတြက ပစၥည္းကုိေစ်းကြက္မွာ အရင္ထုတ္ေဝလုိက္ကာ Company Aရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ မူပုိင္ခြင့္နဲ႔ပိုက္ဆံေတြကုိ ဆံုးရံႈးေစခဲ့သည္။
ဒီလုိခိုးယူမႈမ်ိဳးက ခဏခဏကိုျဖစ္ပြားေနျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈကုမၸဏီေတြက သူတုိ႔ရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္အလုပ္ေတြအားေကာင္းလာေစရန္ ထပ္ခါတလဲလဲအားျဖည့္ခဲ့သည္။
ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူကအစ R&Dအဖြဲ႔ကအဆံုး အားလံုးက ထုတ္ကုန္ရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္အတြင္းေရးကို တန္ဖိုးထားၾကသည္။
ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ အသစ္ဖန္တီးတဲ့ပရိုဂရမ္တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးဖန္တီးျခင္းအဆင့္၌ ပရိုဂရမ္အေသးစားတစ္ခုကုိ တပ္ဆင္ျပီး ျပီးဆံုးသြားတဲ့အလုပ္ကို ေအာ္တိုမွတ္တမ္းတင္ထားကာ ပေရာဂ်က္ကိုကူးယူတဲ့အၾကိမ္အေရအတြက္နဲ႔ အျခားဆက္စပ္ေနတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကိုလည္း မွတ္တမ္းယူထားသည္။
မတုိင္မီက ဒီပရိုဂရမ္ရဲ႕ကူးယူခံရတဲ့အၾကိမ္အေရအတြက္က ‘တစ္’ ျဖစ္ျပီးသင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က အရန္အေနနဲ႔ ကူးထားတာျဖစ္သည္။
အခု ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ရွင္းလင္းစြာေရးထားတာကေတာ့ ကူးယူခံထားရတဲ့အၾကိမ္အေရအတြက္က ‘ႏွစ္’ပင္။
ဆက္စပ္ေနတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကုိ မွတ္တမ္းယူတဲ့ဒီပရုိဂရမ္အေသးစားေလးက အေသျဖစ္ျပီး ဘယ္သူကမွလက္ေဆာ့လုိ႔မရႏုိင္ေပ။
တစ္ကေနႏွစ္ကုိေျပာင္းသြားတာက သူတို႔ရဲ႕ပရိုဂရမ္အခ်က္အလက္က ေပါက္ၾကားသြားျပီလို႔ဆုိလိုတာပင္။
က်င္ရႊင္က ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ကိုေလွ်ာက္သြားကာ ခလုတ္အနည္းငယ္ႏွိပ္လုိက္ျပီး ကူးယူခံရတဲ့အခ်ိန္ကို ၾကည့္လုိက္သည္-6:53pm
တကယ္ေတာ့သိပ္မၾကာေသးဘူးပဲ
အဲ့အခ်ိန္မွာ က်င္ရႊင္ကေတာ့ျပန္သြားေလာက္ျပီ။
စီနီယာအစ္ကုိေဟာ္နဲ႔စီနီယာအစ္မခ်ဴေခ်ာင္က မျပန္ေသးဘူးဆိုေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာက အမွန္ကိုပိတ္ထားျပီးသြားျပီ။ က်င္ရႊင္က သူတုိ႔ကိုအထူးအာရုံစိုက္ခဲ့သည္။
“ ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုကိုစစ္ျပီးသြားျပီလား?” က်င္ရႊင္ေမးလုိက္၏
“စစ္ျပီးသြားျပီ” ေဟာ္တုန္းယြီက ေလးနက္စြာေျပာလာသည္ “အဲ့အခ်ိန္မွာ ငါတုိ႔အားလံုးက labခန္းထဲမွာ…”
“မဟုတ္ေသးဘူး ငါတုိ႔အားလံုးlabခန္းထဲမွာ ဆုိရင္ေတာင္မွ ငါတုိ႔ေတြအဲ့အခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာကိုပိတ္ခဲ့ျပီးသားေလ ဘယ္သူကမွဒီကြန္ပ်ဴတာကုိ မထိခဲ့တာကုိ!” ခ်ဴေခ်ာင္ကေျပာ၏။
ေဟာ္တုန္းယြီက သက္ျပင္းခ်ကာ
“ ငါတုိ႔ဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာေပမယ့္ ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာရဲ႕တည္ေနရာက…အမွန္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္ကုိ မဖမ္းထားႏုိင္ဘူး…”
အဲ့ေတာ့ သူတုိ႔ေတြအဲ့အခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာကိုတကယ္ပိတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပႏုိင္မယ့္နည္းလမ္းမရွိဘူးေပါ့။
ထိုအခ်ိန္တုန္းက သူတုိ႔သံုးေယာက္က ကြန္ပ်ဴတာပတ္လည္မွာ ရွိေနခဲ့ၾကတာျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တစ္ခုခုလာလုပ္သည္ျဖစ္ေစ ေထာင့္မွာရွိေနတဲ့ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာက ပံုရိပ္ကုိအျပည့္အဝမဖမ္းယူႏုိင္ေပ။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း က်င္ရႊင္က ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာကုိၾကည့္ခ်င္ေနတုန္းပဲ။
“မင္းကဘာကိုၾကည့္ခ်င္ေနေသးတာလဲ? ငါတုိ႔အဖြဲ႔က ပရုိဂရမ္လုပ္ဖို႔အခ်ိန္ပိုေတြဆင္းျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ျပီးေတာ့ မင္းတုိ႔ကခုိးသြားၾကတယ္! ေကာင္းတယ္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူက ဒီပရုိဂရမ္ကုတ္ေတြကုိ ဖြင့္ခ်ျပလို႔မရဘူးလို႔အထူးေျပာခဲ့တာ။ လူတုိင္းရဲ႕ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈေတြက သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ကုန္ျပီ!”
ပရိုဂရမ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ျပႆနာက ပထမအုပ္စုဝင္ေတြကုိ ဆိုးရြားတဲ့စိတ္အေျခအေနမွာရွိေနေစတာမုိ႔ သူတို႔ရဲ႕စကားေတြက မလြဲဧကန္ကို ၾကမ္းတမ္းေနသည္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေျပာသည္ : “ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါကမင္းတုိ႔ဒုတိယအုပ္စုရဲ႕တာဝန္ပဲ။ မင္းတုိ႔ေတြ ငါတို႔ကိုရွင္းျပခ်က္တစ္ခုေပးရမယ္”
အမ်ားအားျဖင့္ သိမ္ေမြ႔ပံုေပၚတဲ့ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္ေတာင္မွ သူ႔စိတ္ကိုမထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ: “ အခုက အခ်က္အလက္ေတြမေပါက္ၾကားခင္ ကူးယူခံလိုက္ရတဲ့ပရိုဂရမ္ကိစၥကုိေျဖရွင္းဖုိ႔ပဲ ျပီးရင္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူကိုေတာင္းပန္ရမယ္! ငါဒီကိစၥကုိ ပေရာ္ဖက္ဆာဟုိ႔ဆီအေၾကာင္းၾကားျပီးျပီ။ ခဏေနရင္ပေရာ္ဖက္ဆာေရာက္လာလိမ့္မယ္။ ျပီးရင္သူက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူကုိ ေျပရာေျပေၾကာင္းရင္ၾကားေစ့ေပးလိမ့္မယ္။ အခ်က္အလက္ကမေပါက္ၾကားေသးသေရြ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူက ဒီကိစၥကိုမစံုစမ္းဘူးလို႔ငါယံုၾကည္တယ္…”
ခ်ဴေခ်ာင္ : “ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတုိ႔မလုပ္ခဲ့ဘူးလို႔ ေျပာျပီးျပီေလ!”
သူမမွာ ေဒါသထြက္လြယ္တဲ့စရိုက္ရွိျပီး ဒီအခိုက္အတန္႔မွာေတာ့ မေနႏိုင္ဘဲ ေအာ္လိုက္မိကာ ငိုေတာ့သည္။
ပထမအုပ္စုမွတစ္ေယာက္ကေျပာလာသည္
“ နင္တို႔မလုပ္ရင္ ဘယ္သူလုပ္မွာလဲ? ပရိုဂရမ္က ငါတုိ႔အုပ္စုဆီမွာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေတာင္ဘာမွမျဖစ္ဘဲရွိေနခဲ့တာ။ ဒါကနင္တို႔အုပ္စုဆီလက္လႊဲလိုက္ခ်င္းမွာပဲ ျဖစ္သြားတာေလ။ နင္ကဘယ္လုိရွင္းျပခ်င္ေသးလို႔လဲ?”
“မဟုတ္ေသးဘူး လူတုိင္းစိတ္ေအးေအးထားၾကပါဦး” ဒီအခ်ိန္မွာ လူအုပ္ထဲက ဖုန္းယြဲ႔ထုန္က စကားေျပာလာသည္။
သူမကစကားေျပာရုံတင္မကဘဲ ပထမအုပ္စုက ဒုတိယအုပ္စုကုိ ဆန္႔က်င္ေျပာဆုိေနတဲ့ၾကား အလယ္ေနရာကိုေလွ်ာက္လာသည္။
“ လူတုိင္းအရင္ဆံုး စိတ္ေအးေအးထားသင့္တယ္။ ဒီကိစၥမွာ တစ္ခုခုအထင္လြဲေနတာရွိမယ္လို႔ ငါယံုၾကည္တယ္”
ပထမအုပ္စုက လူေတြကေျပာ၏ :
“ယြဲ႔ထုန္ ဒီအခ်ိန္မွာ နင္ကသူတုိ႔အတြက္ ေျပာေပးေနတုန္းလား? ပရိုဂရမ္ကိုဘယ္သူခုိးျပီးသြားေရာင္းလဲဆိုတာေျပာဖို႔ သူတုိ႔ကိုဖိအားမေပးဘူးဆိုရင္ ငါတုိ႔အားလံုးသြားျပီပဲ!”
“ ဟုတ္တယ္ ဒီကိစၥေၾကာင့္ဘယ္သူကမွ အက်ိဳးအျမတ္ရမွာမဟုတ္တာမို႔ သူတုိ႔လုပ္တယ္လို႔ငါမထင္တာပဲ”
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္က မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ ဆက္ေျပာ၏
“ ဒီပေရာဂ်က္က လူတုိင္းရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္ရွိလဲဆုိတာ အားလံုးသိၾကတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဒီပရိုဂရမ္ကိုေစ်းၾကီးေပးဝယ္ရင္ေတာင္မွ ခ်ဴေခ်ာင္နဲ႔အျခားသူေတြက သူတုိ႔ရဲ႕အနာဂတ္ကုိ ဒီလုိမ်ိဳးဖ်က္ဆီးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ငါယံုၾကည္တယ္”
သူမဒီစကားလံုးေတြကုိေျပာျပီးေနာက္ အဲ့ဒါကအဓိပၸါယ္ရွိတယ္လုိ႔ လူတုိင္းကေတြးလိုက္မိၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ လူေတြက သူတုိ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကုိ က်င္ရႊင္ရွိတဲ့ဘက္လွည့္လုိက္ၾကသည္။
--ဒီပေရာဂ်က္လူတုိင္းအတြက္ အရမ္းအေရးၾကီးတယ္
တစ္ေယာက္ေသာသူကလြဲလို႔ေပါ့
“ယန္က်င္ရႊင္ အဲ့ဒါမင္းလား?”
“တစ္ခုခုမွားေနတယ္လို႔ငါထင္သားပဲ ေဟာ္တုန္းယြီနဲ႔ခ်ဴေခ်ာင္က ဒီလိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး…”
“ဟုတ္တယ္ နင္ေျပာတာကအဓိပၸါယ္ရွိတယ္ ငါတုိ႔အတြက္ဒီပေရာဂ်က္က ကုိယ္ေရးအခ်က္အလက္ျပည့္စံုၾကြယ္ဝေစဖို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ သူကမလိုအပ္ဘူးေလ…”
“ တကယ္လို႔သူလိုအပ္ရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံကက်ိန္းေသေပါက္ပိုအေရးၾကီးတာေပါ့။ သူကဒီႏွစ္မွာ ဂ်ဴနီယာပဲရွိေသးတာမလား။ အဲ့ေလာက္ေငြပမာဏအမ်ားၾကီးနဲ႔ဆို သူကဘာလုိ႔မလုပ္ႏုိင္ရမွာလဲ? ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားေတြက စာေမးပြဲကိုတိုက္ရိုက္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တယ္ေလ! ငါတို႔လိုေပါ့ ငါတုိ႔ေတြက ဒီနယ္ပယ္မွာခ်ည္ေႏွာင္ျပီးသြားျပီ။ ငါတုိ႔ရဲ႕ဘဝမွာ ငါတုိ႔ကဒါပဲလုပ္လို႔ရႏုိင္တယ္ ”
[Lilac-ေျပာခ်င္တာက သူတုိ႔ေတြက နည္းပညာနဲ႔ဘြဲ႔ရျပီး အဲ့နယ္ပယ္ကုိပဲဘြဲ႔လြန္ဆက္တက္ေနတာမို႔ ဒီနယ္ပယ္ကအလုပ္ကိုပဲလုပ္လို႔ရတယ္ေပါ့။ အားရႊင္ကေတာ့ ဘြဲ႔မရေသးတဲ့အျပင္ သခၤ်ာေမဂ်ာကဆိုေတာ့ အခုဒီပေရာဂ်က္ကိုေရာင္းစားလိုက္လို႔ နာမည္ပ်က္ရွိသြားရင္ေတာင္ သူဘြဲ႔ရျပီးတဲ့အခါက် အျခားအလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္ေပါ့]
“ နင္ေျပာတာကအဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ငါထင္တယ္။ အရင္းခံအေၾကာင္းအရင္းအရ ဒါကအမွန္ကုိဂ်ဴနီယာယန္ပဲ…”
“မဟုတ္ဘူး ဂ်ဴနီယာယန္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး” ဒီအခုိက္အတန္႔မွာ ခ်ဴေခ်ာင္ကမတ္တပ္ရပ္လာသည္။
ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာက ျပႆနာကုိ မရွင္းျပႏုိင္ေပမယ့္ အဲ့အခ်ိန္က သူမနဲ႔ေဟာ္တုန္းယြီႏွစ္ေယာက္လံုးလည္း ရွိေနတယ္ေလ။ ကြန္ပ်ဴတာကပိတ္ျပီးသြားျပီ။ တကယ္လုိ႔ယန္က်င္ရႊင္က ကူးယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ သူ႔မွာအခြင့္အေရးမရွိေပ။
ေဟာ္တုန္းယြီကလည္းေျပာ၏ : “ ကြန္ပ်ဴတာကို ပိတ္ထားျပီးျပီဆိုတာ ငါေသခ်ာတယ္။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာဆီကေန ဘာသံမွမၾကားရဘူး”
“ ဒါဆုိမင္းတုိ႔သံုးေယာက္ပူးေပါင္းထားတာပဲျဖစ္ရမယ္ ဟုတ္တယ္မလား?”
“ယန္က်င္ရႊင္က ၾကိဳတင္ျပီးကူးယူထားတာေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား?”
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကေျပာ၏ “ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကအခ်ိန္ေျပာင္းသြားတာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ပရိုဂရမ္စနစ္က အခ်ိန္လည္းပဲလုိက္ေျပာင္းသြားမွာေလ။ ခ်ဴေခ်ာင္၊ေဟာ္တုန္းယြီ နင္တို႔သံုးေယာက္လံုးက တစ္ခ်ိန္လံုးတူတူလုပ္ေနၾကတာလား? တစ္ေန႔လည္ခင္းလံုး နင္တုိ႔ဒီအခန္းမွာမရွိတဲ့အခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္ ကြန္ပ်ဴတာကိုအာရုံမစိုက္တဲ့အခ်ိန္တို႔မရွိဘူးလား?”
“……”
ခ်ဴေခ်ာင္နဲ႔ေဟာ္တုန္းယြီက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္လုိက္၏။
ေဒတာေတြrunတာကိုေစာင့္ေနရတာက ျငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းလို႔ သူတုိ႔အားလံုးဒီတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဖုန္းလည္းၾကည့္ၾကသလို အခန္းကိုေလွ်ာက္ပတ္ျပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုၾကည့္တာမ်ိဳးလည္းလုပ္ၾကသည္။
ျပီးေတာ့ သူတုိ႔အားလံုးအတူတူသန္႔စင္ခန္းလည္း သြားၾကေသးသည္။
ဒီနည္းလမ္းနဲ႔စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္…
“မဟုတ္ဘူး” ခ်ဴေခ်ာင္ကေျပာ၏ “ဂ်ဴနီယာယန္က ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ငါမယံုဘူး”
ေဟာ္တုန္းယြီကလည္း သူမစကားကုိသေဘာတူကာ
“ ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါက ငါတုိ႔ဒီတစ္ခ်ိန္လံုးကြန္ပ်ဴတာကိုမၾကည့္တာနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ပရိုဂရမ္တစ္ခုလံုးကုိ ကူးယူဖို႔ဆို အနည္းဆံုးဆယ္မိနစ္ေတာ့ၾကာမွာပဲ။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ပါေစ အခ်ိန္ကမလံုေလာက္ဘူး”
“နင္ေသခ်ာရဲ႕လား” ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ : “ ကြန္ပ်ဴတာပိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေစာင့္ၾကည့္ပရိုဂရမ္ေပၚကနံပါတ္ကုိ နင္စစ္ေဆးလုိက္ရဲ႕လား? အဲ့အခ်ိန္တုန္းက နံပါတ္ကတစ္ပဲလား?”
“…”
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ : “တကယ္လို႔နင္တုိ႔သူခုိးကိုမရွာႏုိင္ရင္၊ အခိုးခံလိုက္ရတဲ့ပရုိဂရမ္ကုိ ျပန္မရွာႏုိင္ရင္…အက်ိဳးဆက္ေတြကဘာလဲဆိုတာကုိ နင္သိဖို႔လိုတယ္ေနာ္”
Labခန္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္မႈကၾကီးစိုးသြားသည္။
Labခန္းတံခါးက ပိတ္ထားေပမယ့္ အျပင္ဘက္ကလူေတြက အတြင္းဘက္ကျငင္းခံုမႈကုိ ၾကားႏုိင္ဆဲပင္ ျပီးေတာ့ေဆြးေႏြးမႈကလည္း တက္လုိက္က်လုိက္ျဖစ္ေနသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ လူတုိင္းရဲ႕မ်က္လံုးက ဒီတုန္လႈပ္ဖြယ္ျဖစ္ရပ္တစ္ခုလံုးတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တဲ့ က်င္ရႊင္ေပၚက်ေရာက္လာၾကသည္။
တစ္ခဏၾကာတိတ္ဆိတ္မႈျပီးေနာက္ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က ဦးေဆာင္မႈယူကာေျပာလုိက္သည္ :
“ေက်ာင္းသားယန္ မင္းမွာဘာေျပာစရာရွိေသးလဲ?”
က်င္ရႊင္က သူ႔မ်က္လံုးကုိ labခန္းတစ္ခုလံုးအား ပတ္ၾကည့္ျပီးေနာက္ ဘယ္သူမွစကားမေျပာေတာ့တာကုိျမင္ေတာ့
“ ေစာင့္ၾကည့္ပရိုဂရမ္စနစ္ကအခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာအခ်ိန္အတုိင္းလုိက္ေျပာင္းတယ္ဆုိမွေတာ့ အဲ့ဒါကျပႆနာေတြကုိရွင္းျပဖို႔ သက္ေသအေနနဲ႔သံုးမရေတာ့ဘူး”
သူက ညင္သာတဲ့ေလသံအေနအထား ရွင္းလင္းတည္ျငိမ္တဲ့အသံနဲ႔ေျပာလုိက္ေပမယ့္ သူ႔အသံေနအသံထားက မေႏွးေကြးေနခဲ့ေပ။
သူ႔အသြင္အျပင္ကေနအကဲျဖတ္ရရင္ သံသယအရွိဆံုးလူက တစ္ခန္းလံုးမွာ အတည္ျငိမ္ဆံုးသူျဖစ္ေနသည္။
“ဒါဆုိမင္းဘာေျပာခ်င္လဲ?”
စီနီယာအုပ္စုက ခ်က္ခ်င္းေလးလံတဲ့ခံစားခ်က္အျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္:
“ ပရိုဂရမ္က လႊဲေျပာင္းေပးတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အကူးမခံရေသးဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အကူးခံလိုက္ရတဲ့ပရိုဂရမ္က မင္းတုိ႔ဒုတိယအုပ္စုထဲမွာပဲ!”
“ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒါကုိမျငင္းပါဘူး” က်င္ရႊင္ကေျပာကာ မေနႏိုင္ဘဲသင္ၾကားေရးလက္ေထာက္ကိုၾကည့္လုိက္ျပီး :“အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာကို ၾကည့္ခ်င္တယ္”
……
“ဒါဆုိလည္းသူ႔ကိုျပလိုက္”
ပထမအုပ္စုက အဖြဲ႔ဝင္ေတြကေျပာလာသည္
“ ဟုတ္တယ္ သူတို႔ၾကည့္ခုိုင္းလိုက္ ဒါမွအခ်ိဳ႕လူေတြက သူတုိ႔အမွားေတြကိုျငင္းဆန္ေနတာရပ္သြားမွာ”
“ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုလုပ္ရင္အခ်ိန္ပိုမကုန္ဘူးလား? သူကအခ်က္အလက္ကိုပုိ႔ျပီးသြားျပီလား”
“ အေတာ္ၾကာကတည္းက ပို႔ျပီးသြားလို႔ ပေရာဂ်က္ကေပါက္ၾကားသြားျပီဆုိရင္ ငါတုိ႔ေတာ့အဆံုးသတ္ျပီပဲ”
“ ဒါကငါတုိ႔ရဲ႕တာဝန္မွမဟုတ္တာ ငါတုိ႔အလုပ္ကျပီးသြားျပီေလ။ငါယံုၾကည္တယ္….ပေရာ္ဖက္ဆာက ငါတုိ႔ကိုအျပစ္မတင္ဘူးဆိုတာကုိ…”
အမ်ိဳးစံုေသာစြပ္စြဲခ်က္ေတြ၊ထင္ျမင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခ်ိန္ က်င္ရႊင္က တစ္ေလွ်ာက္လံုးဘာမွျပန္မေျဖသလို ျပန္လည္ေခ်ပတာမ်ိဳးလည္းမလုပ္ေပ။ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က သူ႔အတြက္ေစာင့္ၾကည့္မွတ္တမ္းကိုဖြင့္ေပးျပီးေနာက္မွသာလွ်င္ သူကယဥ္ေက်းစြာေျပာလုိက္သည္
“ေက်းဇူးပါ ဆရာ”
သူ႔ေဘးကသင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားသည္။
ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ဗီဒီယိုကုိ လံုျခံဳေရးအေစာင့္က အေစာကတည္းကပုိ႔ထားသည္ျဖစ္ရာ labခန္းထဲက ကြန္ပ်ဴတာမွာၾကည့္လို႔ရႏုိင္သည္။
က်င္ရႊင္က ဗီဒီယိုရဲ႕ျပီးခဲ့တဲ့အပုိင္းေတြကိုမၾကည့္ေနဘဲ ညေနခင္း6:40ေနာက္ပိုင္းကုိတိုက္ရိုက္ေရႊ႕လိုက္သည္။
သူရယ္၊ေဟာ္တုုန္းယြီနဲ႔ခ်ဴေခ်ာင္က labခန္းထဲကအဓိကကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ရပ္ေနတာကုိ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ရွင္းလင္းစြာျမင္ႏုိင္သည္။ ေနာက္ပိုင္း က်င္ရႊင္က အခန္းထဲကေန ပထမဆံုးထြက္သြားတဲ့သူျဖစ္ျပီး ေဟာ္တုန္းယြီကဒုတိယျဖစ္ကာ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္နဲ႔ အဖြဲ႔ကိုတင္ျပဖို႔တာဝန္ယူထားတဲ့ ခ်ဴေခ်ာင္က တတိယျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးခ်ဴေခ်ာင္ထြက္ခြာသြားခ်ိန္ သူမကကြန္ပ်ဴတာနားထပ္မကပ္ခဲ့တာမို႔ သူမတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြက သံသယဝင္မႈကေန ကင္းလြတ္သြားသည္။
ဗီဒီယိုအဆံုးမွာ သူမက labခန္းထဲက မီးေတြလွ်ပ္စစ္ေတြပိတ္လိုက္တာမို႔ အရာအားလံုးကေမွာင္မည္းသြားျပီး ခ်ဴေခ်ာင္ကလည္းထြက္ခြာသြားသည္။
“ေတြ႔လား ဘာမွၾကည့္စရာမရွိပါဘူးလို႔ ငါမင္းကိုေျပာခဲ့သားပဲ” စီနီယာေတြထဲမွာ တစ္ေယာက္ကေျပာ၏။
သို႔ေပမယ့္ က်င္ရႊင္ကသူ႔ကုိအာရုံထားမေနဘဲ သူၾကည့္ေနတာကိုလည္းမရပ္ဘဲ ျပန္ၾကည့္ေနလုိက္သည္။
“ဒီမွာ” သူကတုိက္ရိုက္ပဲ အရွိန္ကုိ1.5ဆတိုးကာ ျပန္ျပလုိက္သည္
“ဒီေနရာမွာ ဆက္ထားတဲ့ေျခရာလက္ရာေတြရွိေနတယ္”
ဒီစကားထြက္လာလာခ်င္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ကလူတုိင္းက ထခုန္လုနီးပါးျဖစ္သြားကာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
အခ်ိန္က 7:10ေလာက္မွာ မ်က္ႏွာျပင္က အနည္းငယ္ခုန္သြားျပီးေနာက္ ျပန္ျငိမ္သြားသည္။
“ ဒါက…ဒါကုိေက်ာ္သြားတာလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးမလား? ကင္မရာက မျငိမ္တာဆိုရင္ေရာ”
က်င္ရႊင္က မ်က္ႏွာျပင္ေပၚက တဒဂၤမွ်သာျဖစ္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈကို ေငးၾကည့္ေနကာ : “ စၾကၤ ံကဗီဒီယုိကုိေရာၾကည့္ျပီးျပီလား ? အမွားမရွိဘူးဆိုရင္ ဒီအခ်ိန္ရဲ႕ေရွ႕နည္းနည္းေလာက္မွာ စၾကၤ ံရဲ႕ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုထဲမွာလည္း ဒီလုိေျခရာလက္ရာေတြရွိေနမွာပဲ”
“……”
“…မင္းဆုိလိုတာက မင္းတုိ႔ထြက္သြားျပီးေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က labခန္းထဲခုိးဝင္ျပီးေတာ့ ပရိုဂရမ္ကုိကူးယူသြားတာလား?”
က်င္ရႊင္ရဲ႕မ်က္ေတာင္ေတြက ညြတ္က်သြားကာ
“လက္ရွိမွာေတာ့ အဲ့ဒါကတစ္ခုတည္းေသာျဖစ္ႏိုင္ေျခပဲ”
လူတုိင္းကတစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာေတာ့ သူတုိ႔က ဒုတိယအုပ္စုက လူသံုးေယာက္အေပၚမွာပဲ အာရုံစုိက္ထားခဲ့ၾကသည္။ အျပင္လူေတြရဲ႕ျဖစ္ႏုိင္ေျခကုိ သူတုိ႔မေတြးခဲ့မိၾကေပ။
“ဒါေပမယ့္ ဒါက ျပႆနာကိုမရွင္းျပႏုိင္ဘူးေလ” တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေျပာ၏ “ ေစာင့္ၾကည့္ပတ္လမ္းမွာ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိေနတာဆိုရင္ေရာ? ”
က်င္ရႊင္ကေျပာလုိက္သည္ : “ ဒီေနရာမွာရွိတဲ့လူတုိင္းက ကြန္ယက္လံုျခံဳေရးနဲ႔ပရိုဂရမ္ဖတ္တာကို သင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ။ ေက်ာင္းလံုျခံဳေရးစနစ္ကုိ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုကုိအစားထုိးဖို႔က ဘယ္ေလာက္ခက္လဲ?”
“ဒါက….”
ခက္ခဲတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္သာလုပ္ခ်င္ပါက မျဖစ္ႏုိင္တာမဟုတ္ေပ။
မင္းက အင္တာနက္ကေန အဓိကဆာဗာကိုဆက္သြယ္ႏုိင္ေနသေရြ႕ ဗီဒီယိုေျပာင္းလဲမႈမွတ္တမ္းကုိ ဆႏၵရွိသလုိမင္းျပန္လည္သိမ္းယူႏုိင္တယ္။
ေက်ာင္းအဓိကဆာဗာရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကလည္း ဝွက္စာေဖာ္ဖို႔လြယ္ကာ ပရုိဂရမ္အေသးေလးတစ္ခုသာလိုသည္…
“ ဒါကနင့္ရဲ႕ထင္ေၾကးပဲရွိတာေလ” လူအုပ္ထဲကဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကေျပာ၏ “ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုက အဆက္ခံထားရတယ္လို႔ နင္သက္ေသျပႏုိင္ရင္ေတာင္မွ နင္မူရင္းေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုကုိျပန္ယူျပီး labခန္းထဲဘယ္သူခုိးဝင္သြားတာလဲဆုိတာ အားလံုးျမင္ေအာင္မျပႏုိင္ရင္ နင္စြပ္စြဲခ်က္ကုိမေျဖရွင္းႏုိင္ေသးဘူး”
သူမဒီလုိေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းတံု႔ျပန္လာကာ
“ ဟုတ္တယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က တမင္သက္သက္ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုကိုေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာက သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔အျပစ္မရွိေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားခ်င္လုိ႔ပဲ!”
“အမွန္ေတာ့ သက္ေသကိုတမင္သက္သက္ ေနာက္ပိုင္းအဆင့္က်မွ အတုလုပ္ထားတာလည္းျဖစ္ႏုိင္တာပဲေလ”
လူတုိင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက က်င္ရႊင္ေပၚမွာတစ္ဖန္စုစည္းလာေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ရိုးသားယဥ္ေက်းပံုရတဲ့လူငယ္ေလးက ဒီအခုိက္တန္႔မွာလည္း ညင္သာေႏြးေထြးေနေသးကာ ဒီစြပ္စြဲခ်က္ေတြက သူ႔ကုိလံုးဝမသက္ေရာက္သလိုပင္။
သူကတည္ျငိမ္စြာေျပာလုိက္သည္
“ တစ္ဖက္လူက ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုကုိေျပာင္းရဲမွေတာ့ မူရင္းဗီဒီယိုကလည္း ဖ်က္ဆီးခံရျပီးေလာက္ျပီ။ အဲ့ဒါကုိျပန္ရဖို႔ျဖစ္ႏုိင္ေျခမရွိေတာ့ဘူး”
“…ဒါဆို မင္းကအျခားဘာေျပာခ်င္ေနေသးတာလဲကြ?!”
“ဂ်ဴနီယာ မင္းအခ်ိန္ဆြဲမေနတာ ပုိေကာင္းမယ္ေနာ္။ မင္းအခုဝန္ခံရင္ လူတုိင္းကအဲ့အတြက္ဘယ္လုိျပဳျပင္ရမလဲဆိုတာ ကူညီေပးလိမ့္မယ္ အရမ္းေနာက္မက်ေသးဘူး…”
“တစ္ဖက္လူက မင္းကုိဘယ္ေလာက္ေပးလဲ? R&Dနဲ႔ ငါတုိ႔လက္မွတ္ထိုးျပီးသားကုိ ဘာလုိ႔ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ? အရွက္မဲ့လိုက္တာ!”
က်င္ရႊင္ရဲ႕အရင္ကက်န္းမာေရးအေျခအေနအရ သူကေအာ္ဟစ္ေနတာမ်ိဳးကုိ မၾကိဳက္တာေၾကာင့္ အျခားသူေတြနဲ႔ျပိဳင္မျငင္းေနခ်င္ေပ။
လြန္ကဲလာတဲ့စြပ္စြဲခ်က္ေတြေအာက္ သူက လူတုိင္းေျပာခ်င္တာေျပာျပီး သူတုိ႔ေဒါသေတြက္ေပါက္ကြဲထုတ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ေနကာ ေျပာလုိက္သည္
“ ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုမရွိရင္ သူခိုးကိုမဖမ္းႏုိင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလုိ႔လဲ?”
ၾကည္လင္သာယာတဲ့အသံက labထဲမွာ ထြက္ေပၚလာကာ ေရာက္တတ္ရာရာထပ္ခါတလဲလဲေျပာေနတဲ့အသံေတြကို ဖံုးလႊမ္းသြားျပီး က်င္ရႊင္က အဓိကကြန္ပ်ဴတာဆီေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္။
စိတ္တိုေနတဲ့စီနီယာအခ်ိဳ႕က ခ်က္ခ်င္းေျပာလာသည္
“မင္းကဘာလုပ္ခ်င္ေသးလို႔လဲ ဒီlabခန္းထဲေသာ့က မင္းတုိ႔ဒုတိယအုပ္စုမွာပဲရႏုိင္တာေလ…”
က်င္ရႊင္က သူ႔လက္ကုိေျမွာက္ကာ ကီးဘုတ္ကုိဆြဲထုတ္လုိက္သည္။
“ Labခန္းထဲမွာ ေသာ့အပုိေနာက္တစ္ေခ်ာင္းရွိေသးတယ္ေလ” သူေျပာလိုက္၏ “ တကယ္လုိ႔စီနီယာက ေသာ့အေၾကာင္းကိုေျပာခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပရုိဂရမ္အသစ္ကုိ ကူးယူဖို႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔အုပ္စုက မူရင္းလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္လိုတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကိုမွမသိတာ”
ပထမအုပ္စုမွအဖြဲ႔ဝင္မ်ား :“……”
ေဒတာေပါက္ၾကားတာကုိကာကြယ္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ကအစပုိင္းမွာ ခိုးမႈဆန္႔က်င္တဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကို တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ ပရိုဂရမ္ကုိ ကူးခ်င္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖ်က္ခ်င္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတုိင္းက ႏွစ္ဆင့္ခံလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္သက္ေသျပမႈကို ျဖတ္သြားဖို႔လိုသည္။
ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္က တကယ္ကို သူတုိ႔ပထမအုပ္စုကသာလွ်င္သိတာျဖစ္သည္။
“…လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ကမလြယ္ဘူး မင္းကငါတုိ႔ထဲကတစ္ေယာက္ကုိ လာဘ္ထိုးထားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္…”
ဒီစကားလံုးေတြထြက္လာျပီးျပီးခ်င္း ပထမအုပ္စုကအဖြဲ႔ဝင္ေတြက တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သံသယျဖစ္မႈ၊မလုိမုန္းထားမႈေတြနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။
ပရုိဂရမ္ကို ခိုးဖို႔အတြက္ေပးေငြက ေတာ္ေတာ္ကိုမ်ားရမည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ပုိက္ဆံအတြက္ လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကိုတကယ္ေျပာျပလိုက္တာလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္…
ခ်က္ခ်င္းသံသယျဖစ္လာၾကတဲ့ ပထမအုပ္စုဝင္ေတြကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရင္း က်င္ရႊင္က အကူအညီမဲ့စြာ ေခါင္းယမ္းလုိက္သည္။
သူေျပာခ်င္တာက ေသာ့ကလည္း မယံုၾကည္ရတဲ့အတြက္ သက္ေသအေနနဲ႔သံုးလုိ႔မရဘူးဟုပင္။
ဒီဟာက ဒီေလာက္ထိခ်က္ခ်င္းလူစုကြဲသြားေစလိမ့္မယ္လို႔ သူမထင္ထားေပ…
က်င္ရႊင္ကေျပာလုိက္သည္
“ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဒီေလာက္ထိစိုးရိမ္ေနဖို႔မလိုပါဘူး။ ပရုိဂရမ္က ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ေပါက္ၾကားဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ အျမန္ဆံုးကေတာင္…ေတာ္ေတာ္ၾကာဦးမွာ။ အဲ့ေတာ့ အရမ္းမစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔”
တစ္ေယာက္က မေအာင့္ႏုိင္ဘဲေမးလာသည္ : “…ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့လည္း?”
က်င္ရႊင္က ခံုတစ္ခံုကိုဆြဲယူလိုက္ကာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္လိုက္ျပီး
“ ပထမအုပ္စုကပဲ မူရင္းလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ထားတာမဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အုပ္စုကလည္း အဲ့လုိလုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပဲ”
သူအဲ့လိုေျပာျပီးေတာ့ ထင္ရွားတဲ့လက္ဆစ္ေတြနဲ႔ သြယ္လ်တဲ့သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ကၽြမ္းက်င္စြာျဖင့္ ကီးဘုတ္ေပၚစတင္ႏွိပ္ေတာ့သည္။
က်င္ရႊင္ : “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စတင္ခ်ိန္ညွိတဲ့ေန႔လည္တည္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္က အလိုအေလ်ာက္စrunေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစက္ကေန ဘယ္ေဒတာကိုပဲကူးခ်င္ပါေစ အရင္ထည့္ထားတဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကိုသက္ေသျပဖို႔လိုတယ္။ အဲ့ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕မူရင္းလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္က ေဒတာအကူးခံလိုက္ရတာကို မကာကြယ္တာမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ …”
က်င္ရႊင္က enterကုိႏွိပ္လုိက္သည္။
“ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကူးယူခံရျပီးေနာက္ အကူးခံလိုက္တဲ့ဖိုင္က အလုိအေလ်ာက္ ဗလံုးဗေထြးကုတ္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္”
Enter ခလုတ္ကိုႏွိပ္ျပီးေနာက္ ကုတ္အတြဲလိုက္ၾကီးက ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္မွာ လ်င္ျမန္စြာဖ်တ္ခနဲေပၚလာသည္။
သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္နဲ႔ ပထမအုပ္စုကအဖြဲ႔ဝင္ေတြအားလံုးက က်င္ရႊင္ရိုက္ထည့္လုိက္တဲ့ပရုိဂရမ္ကို အေျပးလာၾကည့္ၾကသည္။ ခ်ဴေခ်ာင္နဲ႔ေဟာ္တုန္းယြီက တစ္ဦးကုိတစ္ဦးၾကည့္ကာ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ ရႈပ္ေထြးမႈကိုျမင္လုိက္ၾကသည္--သူတုိ႔ဘယ္အခ်ိန္က မူရင္းလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ခံလိုက္တာလဲ? အကူးခံလုိက္ရတဲ့ဖုိင္ေတြက အလိုအေလ်ာက္ ဗလံုးဗေထြးကုတ္ေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္ေပါ့?
အျပင္ဘက္အက်ဆံုးမွာရွိေနတဲ့ ဖုန္းယြဲ႔ထုန္တစ္ေယာက္ကသာလွ်င္ က်င္ရႊင့္စကားေတြကုိၾကားျပီးေနာက္ အမူအရာကတစ္ခဏမွ် ဗလာျဖစ္သြားသည္။
အဲ့ေနာက္ သူမလည္းကုတ္ၾကည့္ေနၾကတဲ့သူေတြနားသြားေပမယ့္ သူမၾကည့္ရတာအနည္းငယ္စိတ္လြတ္ေနပံုပင္။
ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္က ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတဲ့ မွန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္က သူမမ်က္ႏွာကုိပိုလုိ႔ေတာင္ေဖ်ာ့ေတာ့ေစျပီး မိတ္ကပ္လိမ္းထားတာမို႔သာ အရမ္းမသိသာတာျဖစ္သည္။
က်င္ရႊင္ရဲ႕အၾကည့္က ပတ္ပတ္လည္ကုိ ေရာက္ရွိသြားကာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စီနီယာအစ္မဆီမွာ အေျခက်သြားသည္။
“ေက်ာင္းသားယန္…ခ်ဴေခ်ာင္နဲ႔ေဟာ္တုန္းယြီ…မင္းတုိ႔ေတြ..ဒါကအမွန္ပဲလား?”
သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က မူရင္းလ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ရဲ႕အရင္းအျမစ္ကုတ္ကုိ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၾကည့္လုိက္သည္။ သူကအဲ့ဒါကုိအျမန္ၾကည့္လိုက္ျပီး သူမရင္းႏွီးတဲ့အခ်ိဳ႕အပုိင္းေတြကုိ ေက်ာ္လုိက္ေပမယ့္ က်င္ရႊင္ေျပာတာက အမွန္ျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ကုိမလိမ္ဘူးဆိုတာကို ခပ္ေရးေရးခံစားေနမိသည္။
ခ်ဴေခ်ာင္ေရာေဟာ္တုန္းယြီေရာ ဒီေမးခြန္းကုိမေျဖႏုိင္ၾကဘဲ သူတုိ႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကုိ က်င္ရႊင္ဘက္လွည့္လုိက္သည္။
က်င္ရႊင္ : “အဲ့ဒါကအမွန္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိမယံုဘူးဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြက ေနာက္တစ္ခုကူးျပီး အဲ့ဖိုင္က ဗလံုးဗေထြးေတြျဖစ္ကုန္လားဆုိတာကုိ ၾကည့္ၾကည့္ေလ”
သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က မစမ္းသပ္ခဲ့ေပ။ က်င္ရႊင္က ဒီအေၾကာင္းကုိလိမ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာသူယံုသည္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒါက အဓိပၸါယ္မရွိလို႔ပင္။
အခုသူပိုျပီးဂရုိစိုက္တဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ : “ဒါဆို အဲ့ေရာေထြးသြားတဲ့ကုတ္ေတြက ျပန္ျပင္ႏုိင္လား?”
“မင္းက ကၽြမ္းက်င္သူဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ျပင္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္…”
က်င္ရႊင္က တစ္ခဏေလာက္ရပ္လုိက္သည္။ သူကျပင္းျပင္းထန္ထန္စဥ္းစားျပီးေနာက္ အၾကမ္းဖ်င္းခန္႔မွန္းေျခတစ္ခုျပဳလုပ္ကာေျပာလိုက္သည္
“ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက အေစာဆံုးဆိုရင္ေတာင္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာလိမ့္မယ္”
ဒါကသူ႔ရဲ႕ခန္႔မွန္းေျခပဲရွိေသးတယ္။
သူတုိ႔ရဲ႕ပရိုဂရမ္ေလးက ဆန္းသစ္တီထြင္ထားတဲ့နည္းပညာဆုိေပမယ့္လည္း လုပ္အားခကတကယ္ေတာ့သိပ္မျမင့္ေပ။ တကယ္လို႔မင္းမွာသာ ေရာေထြးကာဗလံုးဗေထြးျဖစ္ေနတဲ့ကုတ္ကို ဝွက္စာျပန္ေဖာ္ဖို႔အခ်ိန္နဲ႔အင္အားရွိေနရင္ သိပၸံသုေတသနအသင္းကုိ ေမးျမန္းကာ ပေရာဂ်က္အသစ္ေတြေဆြးေႏြးတာမွ ပိုေကာင္းဦးမည္။
“ ဟူး…” ဒီသတင္းကိုလည္းၾကားေရာ လူတုိင္းနီးပါးက စိတ္သက္သာရာရစြာသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
တစ္ေယာက္က မေနႏိုင္ဘဲေျပာလုိက္သည္ : “ ဂ်ဴနီယာ မင္းခုနတုန္းက ဘာလို႔ရပ္လုိက္တာလဲ? ငါတုိ႔ေသမလိုေၾကာက္သြားတာ!”
“ဟုတ္တယ္ ဒီေကာ္ပီကာကြယ္မႈပရိုဂရမ္ရွိေနမွေတာ့ မင္းဘာလို႔ေစာေစာကမေျပာခဲ့တာလဲ? ငါတို႔အေသလန္႔သြားတာ”
ေလသံကအနည္းငယ္မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနဆဲဆိုေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ လူတုိင္းရဲ႕သေဘာထားက သိသာစြာကိုေလ်ာ့က်သြားသည္။
အခိုးခံလုိက္ရတဲ့ေဒတာက စီးပြားေရးအက်ိဳးအျမတ္အတြက္ မသံုးႏိုင္ေသးသေရြ႕ သူတုိ႔ရဲ႕သုေတသနက အလဟႆမျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ေလထုကခ်က္ခ်င္းေျပေလ်ာ့သြားကာ တစ္ေယာက္ကမေနႏုိင္ဘဲေျပာလုိက္သည္ : “ကံေကာင္းစြာနဲ႔ မင္းတုိ႔ဒုတိယအုပ္စုက ပုိျပီးထုိးထြင္းျမင္ႏုိင္လုိ႔ေပါ့။ ငါတုိ႔ပထမအုပ္စုက အခုိးမခံရေစတဲ့ပရိုဂရမ္းေလးထည့္ဖုိ႔ပဲေတြးမိတာ။ ဒုတိယအုပ္စုက တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဒီလိုလုပ္ထားလိမ့္မယ္လို႔ ငါမထင္ထားဘူး…”
“ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က အခ်က္အလက္ေတြကို ခုိးသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိအမႈဆင္တာေတာ့အမွန္ပဲေလ” ဒီအခ်ိန္မွာ က်င္ရႊင္က ရုတ္တရက္ထပ္ေျပာလာသည္။
သူစကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ ဘယ္သူကမွအသံမထြက္လာေတာ့ေပ။
က်င္ရႊင္ရဲ႕ၾကည္လင္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြက လူအုပ္ၾကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီလိုက္ပတ္ၾကည့္ေနရာ ခုနကသူ႔ကိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေျပာခဲ့တဲ့စီနီယာေတြက သူ႔ကုိမၾကည့္ရဲၾကေပ။
လူအုပ္ၾကီးရဲ႕ေရွာင္တိမ္းေနတဲ့အၾကည့္ကုိ တံု႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ က်င္ရႊင္က ေခါင္းကုိအနည္းငယ္ေစာင္းကာ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာလုိက္သည္:
“ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တရားခံအစစ္ကုိေျခရာခံတာက ပရုိဂရမ္ကိုကာကြယ္တာလိုပဲ အေရးၾကီးတယ္”
“…ေက်ာင္သားယန္မွန္တယ္” သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္ကေျပာ၏
“ကုတ္ကုိမဆံုးရႈံးခဲ့ရင္ေတာင္မွ ငါတို႔ဒါကုိဒီတုိင္းထားလုိက္လုိ႔မရဘူး”
“ဟုတ္တယ္ ဘယ္သူကဒီလုိညစ္ပတ္တဲ့အရာကိုလုပ္ခဲ့တာလဲ ဒီတုိင္းလႊတ္ေပးလုိက္လို႔မရဘူး!” ပထမအုပ္စုထဲကအဖြဲ႔ဝင္တစ္ေယာက္ကေမးလာသည္
“ဂ်ဴနီယာယန္ မင္းဘယ္လုိေတြးလဲ?”
ဒီအခ်ိန္မွာ လူတုိင္းက မသိစိတ္အေလ်ာက္ သူတုိ႔မ်က္လံုးေတြကို က်င္ရႊင္ဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ တစ္ဖက္လူငယ္ေလးက ဂ်ဴနီယာပဲရွိေသးကာ ဒုတိယအုပ္စုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့သြားျပီးေပါ့။
သုိ႔ရာတြင္ ဒီအခိုက္အတန္႔မွာ ခ်ဴေခ်ာင္နဲ႔ေဟာ္တုန္းယြီတုိ႔ကလည္း က်င္ရႊင့္ဦးေဆာင္မႈေနာက္ လံုးဝလုိက္ပါေနၾကသည္။ ဒီေက်ာင္းသားေလးက ပရိုဂရမ္မွာ ကုတ္ထပ္ထည့္လုိက္တာကုိ သိျပီးကတည္းက က်င္ရႊင္အေပၚသူတို႔အျမင္က လံုးဝအံ့ၾသမင္သက္မႈအျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။ လက္ရွိမွာ သူတုိ႔ေတြက သူေျပာသမွ်လုိက္လုပ္မွာျဖစ္သည္။
က်င္ရႊင္ : “ကၽြန္ေတာ့္အၾကံကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းရဲကိုေခၚသင့္တယ္”
“ရဲကိုေခၚရမယ္ ဒါက…”
“ဒါဆုိလည္း ဂ်ဴနီယာယန္ေျပာတာနားေထာင္ျပီး ရဲကုိေခၚၾကရေအာင္”
ပထမတုန္းက သူတို႔ရဲကိုမေခၚခဲ့ၾကေပ။ ကိစၥေတြမၾကီးခင္ အခိုးခံလုိက္ရတဲ့ပရိုဂရမ္ကို ျပန္ရွာကာ ဆံုးရႈံးမႈေတြကာမိေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔စဥ္းစားထားတာပင္။
အခု ဘာဆံုးရႈံးမႈမွမရွိဘူးဆိုတာကိုသိေတာ့ ရဲကုိတင္ျပလိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပင္။
ဒါေပမယ့္ ရဲကုိေခၚဖို႔အမ်ားစုသေဘာတူေနၾကတဲ့အသံေတြၾကားမွာ အခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ျငင္းဆန္ေနဆဲပင္။
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ : “ရဲကိုေခၚမယ္…အဆံုးမွာေတာ့ အဲ့ဒါကေက်ာင္းရဲ႕နာမည္ကို သက္ေရာက္ႏုိင္တယ္ေလ။ အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္သြားရင္ ပေရာ္ဖက္ဆာဟုိ႔နဲ႔ ဆရာေတြက ရွက္သြားလိမ့္မယ္။ ၾကည့္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္…ဆံုးရႈံးမႈမွမရွိဘဲ ဒီတုိင္းေမ့ပစ္လိုက္ၾကပါလား?”
“မရဘူး”
က်င္ရႊင္က ေခါင္းကိုခါကာ အဲ့စကားကုိသူသေဘာမတူေပ။
က်င္ရႊင္ : “ ေစာင့္ၾကည့္ပရုိဂရမ္က မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ကူးယူနံပါတ္က ဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘဲ တစ္ကေနႏွစ္ေျပာင္းသြားတယ္။ ဒါကစာခ်ဳပ္ကိုေဖာက္ဖ်က္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲကိုမေခၚဘူးဆိုရင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူဆီ ဒါကုိဘယ္လုိရွင္းျပမွာလဲ?”
သူေျပာတာက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္လုိ႔ လူတုိင္းခံစားရသည္။ ဒီလုိေလးနက္တဲ့ခိုးယူမႈအတြက္ ရဲကိုမတင္ျပဖို႔က မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္ကလည္း ဖုန္းကုိထုတ္ျပီးႏွင့္ျပီ။
သုိ႔ေပမယ့္ ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကေျပာလာျပန္သည္ : “ ဒါေပမယ့္ ရဲကုိေခၚေတာ့ေရာ နင္သူခုိးကုိဖမ္းႏုိင္မွာမုိ႔လား? ေစာင့္ၾကည့္ဗီဒီယိုက အေျပာင္းခံထားရတယ္ေလ။ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူကေတာ့…နင္သူ႔ကုိသီးသန္႔သြားျပီး ရွင္းျပလို႔ရတာပဲကို ဒါေပမယ့္ နင္ရဲကိုေခၚျပီး တရားေရးျဖစ္စဥ္ထဲဝင္ေရာက္သြားမယ္ဆုိရင္ ငါတုိ႔ေက်ာင္းက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအခ်က္အလက္ေတြကုိ ေပါက္ၾကားေစခဲ့မွန္း လူတုိင္းသိသြားၾကေတာ့မွာ။ အနာဂတ္က်ရင္ ဘယ္သူကငါတုိ႔နဲ႔လာပူးေပါင္းေတာ့မွာလဲ?”
သူမေျပာတာကလည္း က်ိဳးေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္တာေတာ့ မဟုတ္ေပ။ 110ကိုေခၚေတာ့မယ့္သင္ၾကားေရးလက္ေထာက္က ဖုန္းကုိျပန္ခ်လုိက္သည္။
မထင္မွတ္ထားစြာပဲ က်င္ရႊင္ကေျပာလာသည္
“ ငါတုိ႔သူခိုးကိုမရွာႏုိင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ?”
သူက ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကို ပုိျပီးသံသယျဖစ္စြာျဖင့္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္လုိက္သည္။
ဒါေပမယ့္ ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ၾကည့္ရတာ သူ႔ကုိေၾကာက္ပံုမေပၚဘဲ ေအးစက္စြာျပံဳးကာ : “နင္တကယ္သူခိုးကုိရွာႏုိင္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္လို႔လား?”
က်င္ရႊင္က သူမေမးခြန္းကုိျပန္မေျဖခဲ့ေပ။
ဒီအခုိက္အတန္႔မွာ ပိတ္ထားတဲ့labခန္းတံခါးက ပြင့္သြားသည္။ လူတိုင္းက မသိစိတ္အေလ်ာက္ တံခါးဆီၾကည့္လုိက္မိေတာ့ ထိုသူက သတင္းၾကားျပီးအေျပးလာခဲ့တဲ့ပေရာ္ဖက္ဆာဟို႔မွန္း ေတြ႔သြားသည္။
ေက်ာင္းမွာအာဏာအရွိဆံုးပေရာ္ဖက္ဆာအိုၾကီးေရာက္လာေတာ့ labခန္းက တစ္ဖန္ျငိမ္သက္သြားသည္။
လူတုိင္းရဲ႕မ်က္လံုးက ပေရာက္ဖက္ဆာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကအရပ္ရွည္ရွည္အမ်ိဳးသားဆီက်ေရာက္ေနသည္။
အမ်ိဳးသားက ျပန္႔ေနေအာင္မီးပူတုိက္ထားတဲ့ အေနာက္တုိင္းဝတ္စံုျပည့္ကုိဝတ္ဆင္ထားျပီး သူ႔ရဲ႕အမူအရာက ခမ္းနားမႈကိုလွစ္ဟျပေနသည္။ သူ႔ရဲ႕အမူအရာမဲ့မ်က္ႏွာက ပိုလို႔ေတာင္ခန္႔ညားေခ်ာေမာေနသည္။ သူကသိသာစြာကိုပဲ ခန္႔ညားလြန္းေပမယ့္ လူေတြက သူ႔ကုိအမ်ားၾကီးမၾကည့္ရဲေပ။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသားရဲ႕အမူအရာက ေအးစက္ကာတည္ၾကည္ေလးနက္ေနလို႔ပင္။
အခ်ိဳ႕သူေတြက သူ႔ကုိအလုပ္ေဆြးေႏြးပြဲတံခါးမွာေတြ႔ဖူးတာမို႔ သူ႔အေပၚမွာထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုရွိေနသည္။
သူ႔ကုိမေတြ႔ဖူးတဲ့သူေတြရွိေပမယ့္ အဲ့ဒါက သူ႔အေပၚထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခုတည္ေဆာက္ေနတာကိုေတာ့ မသက္ေရာက္ေပ။
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကေတာ့ အံ့အားအသင့္ဆံုးသူပင္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမက ဒီလူကုိကေဖးမွာျမင္ဖူးသည္ ယန္က်င္ရႊင္ရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထုိင္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ေလ…
ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက ဒီပုဂၢိဳလ္ကဘာလို႔ပေရာ္ဖက္ဆာဟို႔နဲ႔တူတူရွိေနတာလဲ?
……
တစ္အုပ္စုလံုးတိတ္ဆိတ္သြားခ်န္ က်င္ရႊင္ကလည္း ဧည့္သည္ဆီၾကည့္လုိက္သည္။
သူ႔အရပ္ေၾကာင့္ျဖစ္ႏုိင္သည္ ရွန္ရိက်င္းရဲ႕အၾကည့္က လူတုိင္းကုိလြယ္လြယ္ကူကူျဖတ္ေက်ာ္သြားျပီး ေနာက္ဆံုး၌က်င္ရႊင္ဆီတည့္တည့္မတ္မတ္က်ေရာက္သြားသည္။
လူအုပ္ၾကားထဲမွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးျပိဳင္တူၾကည့္ေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္က ေလထဲမွာ သူတုိ႔အၾကည့္ေတြကို ဖလွယ္ေနၾကသည္။
က်င္ရႊင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြက ရုတ္တရက္ေကာ့တက္လာသည္။
မ်က္ခံုးေတြျမင့္တက္သြားမႈနဲ႔အတူ သူက ရွဲန္းရွန္ကုိဖ်တ္ခနဲေတာက္ေတာက္ပပျပံဳးျပလိုက္သည္။
ေနာက္ခဏမွာေတာ့ သူကကြန္ပ်ဴတာဘက္အၾကည့္ျပန္လွည့္ကာ ကုတ္အတြဲလုိက္ရုိက္လိုက္သည္။ ရုိက္ေနရင္းနဲ႔ က်င္ရႊင္က
“ ကၽြန္ေတာ္သူခုိးကုိမရွာႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပရုိဂရမ္ကုိကူးဖုိ႔သံုးသြားတဲ့driveရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ ေျခရာခံႏုိင္တယ္”
လူတုိင္းပေဟဠိျဖစ္သြားတာကေန ကာကြယ္ရန္အတြက္ သူကဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ တုိက္ရိုက္ရွင္းျပလုိက္သည္:
“ကၽြန္ေတာ္စစ္ေဆးတဲ့ပရိုဂရမ္ကုိျပင္ဆင္ေနတုန္းက ေျခရာခံတဲ့ပရုိဂရမ္အခ်ိဳ႕ေပါင္းထည့္မႈကို သင္ယူခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ကူးေပါက္တုန္း ပရိုဂရမ္အေသးေလးတစ္ခုကုိ ေပါင္းထည့္ျပီး အဓိကကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ သိုေလွာင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ပရိုဂရမ္အေသးေလးက ဒီကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ အလုပ္လုပ္သြားတဲ့ ကြန္ယက္အခ်က္အလက္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံျခားကိရိယာအားလံုးကုိ ေျခရာခံႏုိင္တယ္”
ကုတ္အတြဲလိုက္ၾကီးရုိက္ျပီးေနာက္ enterခလုတ္ႏွိပ္လုိက္ခ်ိန္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ စာေၾကာင္းအနည္းငယ္ေပၚလာသည္။
ပထမစာေၾကာင္းက မြန္းလြဲပုိင္းမွာ ပထမအုပ္စုက အင္တာနက္ကေနတစ္ဆင့္ ဒုတိယအုပ္စုဆီ ပရိုဂရမ္လႊဲေျပာင္းမႈမွတ္တမ္းပင္ အခ်ိန္ကေတာ့ 12:48pmကိုျပသေနသည္။
ဒုတိယစာေၾကာင္းကေတာ့ USB flash driveတစ္ခုရဲ႕ထုတ္လုပ္ရာေနရာ၊ ထုတ္လုပ္မႈအခ်ိန္၊ ထုတ္လုပ္ေရးနံပါတ္၊ ပံုသ႑ာန္လကၡဏာအညႊန္း၊ ျပီးေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ခ်ဲ႕ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ USBအတြင္းမွာ ဘာေတြသုိေလွာင္ထားလဲဆုိတာကုိေတာင္ ျမင္ႏုိင္တယ္!
သက္ဆိုင္ရာအခ်ိန္ကေတာ့ တိက်စြာပင္ 6:53pm
…ဒါက အဓိကပရိုဂရမ္စနစ္က ျပသတဲ့ဒုတိယကူးယူမႈရဲ႕အခ်ိန္ပဲ!
ဒီဝိေသသလကၡဏာေတြပါတဲ့ စာေၾကာင္းေတြကို ေက်နပ္မႈျဖင့္ၾကည့္ရင္း က်င္ရႊင္ရဲ႕အသြင္အျပင္က ကၽြမ္းက်င္ေနပံုေပၚကာ သူ႔ေလသံကေတာ့ အလြန္အမင္းကိုသဘာဝက်ေနသည္
“ ဒီဟာေတြအရ ရဲေတြက သူခုိးကုိေျခရာခံႏုိင္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္”
“……ေသာက္က်ိဳးနည္း အံ့ၾသစရာၾကီး!”
လူတုိင္းက အေၾကာင္းအရာအတန္းလိုက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ျပီးေနာက္ ေလးစားတဲ့အသံေတြက labခန္းထဲမွာ တစ္ခုျပီးတစ္ခုေပါက္ကြဲလာသည္။
“ အံ့ၾသစရာပဲ!”
“ဖာ့ခ္ ငါတကယ္ကိုထင္မထားဘူး…”
“ ဒီပရိုဂရမ္ေလးက ဘယ္လိုေတာင္အံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္းတာလဲ ဂ်ဴနီယာ ဒါကုိကိုယ့္ဘာသာလုပ္ထားတာလား?”
“ဟုတ္တယ္” က်င္ရႊင္ကအလြန္ကုိရိုးသားစြာျပန္ေျဖလုိက္သည္ : “ ဒါကိုစာအုပ္ထဲမွာျမင္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးစားေရးၾကည့္ခဲ့တာ။ ဒါကအခုစမ္းသပ္တဲ့အဆင့္မွာပဲရွိေသးတယ္ ဒီလိုမ်ိဳးအသံုးဝင္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားဘူး”
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္က က်င္ရႊင္က ဒီပရုိဂရမ္ကုိ အစတုန္းက မေဖာ္ျပခ်င္ခဲ့ေပ။
အဆိုးဝါးဆံုးျဖစ္လာႏုိင္ေျခကို ျပင္ဆင္တာကလြဲလို႔ ဒါကအမ်ားအားျဖင့္ စိတ္ကူးေပါက္လို႔ဖန္တီးလုိက္တာပင္။
အဆံုးမွာေတာ့ ဒါကအရမ္းရႈပ္ေထြးကာ သံသယစိတ္ေတြကုိ အလြယ္တကူႏႈိးဆြႏုိင္တယ္ေလ။
ဒါေပမယ့္ ရွန္ရိက်င္းနဲ႔တူတူညစာစားရင္း စကားေျပာေနတုန္းက က်င္ရႊင္ရုတ္တရက္အေတြးေပါက္သြားသည္-တကယ္လုိ႔သူက အစကတည္းက photographic memoryရွိတယ္လို႔ဝန္ခံလိုက္ရင္ အျပင္လူေတြရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ “ယန္က်င္ရႊင္”ကရုတ္တရက္အရာအားလံုးကုိသိလာတာက အရင္ကသူဘာမွမသိခဲ့လို႔ဆိုျပီး ယုတၱိက်သြားလိမ့္မည္။
photographic memoryရွိတာက သာမန္လူေတြထက္အနည္းငယ္ပုိထက္ျမက္တယ္လို႔ ေတြးမိရုံသာရွိမည္။
အရင္ဘဝက်င္ရႊင္အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနခ်ိန္ သူမလုပ္ႏုိင္တာေတြအမ်ားၾကီးရွိျပီး အခုသူသာမန္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အရာေတြပုိေတာင္မ်ားလာေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုသူျပႆနာျဖစ္မွာကုိ မေၾကာက္ေတာ့ေပ။
“ မင္းဒါကုိဘယ္ကေနသင္ခဲ့တာလဲ ဂ်ဴနီယာ ဒီခက္ခဲမႈရွိတဲ့ပရိုဂရမ္တစ္ခုက သာမန္လူတစ္ေယာက္တတ္ေျမာက္ဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ဘူး”
“အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္…ခုနကUSB driveထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ဟာကိုေတာင္ မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ဒါကနည္းနည္းအျခားသူရဲ႕ကိုယ္ေရးကုိယ္တာကုိ ခ်ိဳးေဖာက္သလိုပဲ…”
“အဲ့ဒါက အဆင္ေျပပါတယ္ ဒီပရုိဂရမ္က labခန္းရဲ႕အဓိကကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာပဲရွိတာေလ။ နဂိုလံုျခံဳေရးစည္းမ်ဥ္းအရ အဓိကကြန္ပ်ဴတာထဲကုိ USB driveထည့္သြင္းခြင့္မရွိဘူးေလ ဗိုင္းရပ္စ္ကုိက္မွာစုိးလို႔။ ငါတုိ႔ရဲ႕လႊဲေျပာင္းမႈကလည္း အင္တာနက္ကေနပဲေလ! ဒါက ဒုတိယအုပ္စုဝင္ေတြရဲ႕ တာဝန္ယူမႈတစ္မ်ိဳးပဲ”
“ဟုတ္တယ္ ဒီပရုိဂရမ္ကုိ တုိက္ရိုက္အားေပးသင့္တယ္လုိ႔ငါထင္တယ္။ အခုမင္းတုိ႔ USB driveထည့္လို႔မရေတာ့ဘူး။ မင္းတုိ႔ အဓိကကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ဖို႔ အခြင့္အေရးကိုလိုခ်င္ၾကေသးလား?”
သူအဲ့လုိေျပာျပီးျပီးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ရယ္ေမာမႈေတြကုိျဖစ္ေပၚလာေစသည္။
မရယ္နုိင္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသူကေတာ့ ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ပင္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တိုးခ်ဲ႕ကာမၾကည့္ရေသးတဲ့USB driveထဲက အေၾကာင္းအရာေတြက…သူမေကာင္ေလးဝူခၽြင္ရဲ႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအခ်က္အလက္ေတြျဖစ္လိမ့္မယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ရဲေတြသာလုပ္ခ်င္လွ်င္ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကေန အဲ့ဒါကဝူခၽြင္မွန္း သူတုိ႔ရွာႏုိင္လိမ့္မယ္…
ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ရဲ႕မ်က္ႏွာက ေသြးေရာင္ကင္းမဲ့သြားသည္။
သူမ ဒီျဖစ္ရပ္မွာမပါဝင္ခဲ့သင့္ဘူး။ ဝူခၽြင္က နည္းပညာကုမၸဏီတစ္ခုကုိ ဆက္သြယ္ကာ သူတုိ႔အုပ္စုရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြေရာင္းခ်င္တယ္လို႔သူမၾကားခဲ့သည္။ အစတုန္းကေတာ့ သူရူးေနျပီလို႔သူမေတြးခဲ့သည္။
ဒီေန႔မတုိင္ခင္အထိေပါ့…လူတစ္ေယာက္က သူမအားဆက္သြယ္လာျပီး ဒုတိယအုပ္စုဆီအျပစ္ပံုခ်ဖုိ႔ အၾကံဥာဏ္ေပးလာသည္…
ဒီအၾကံေၾကာင့္ သူမဆြဲေဆာင္ခံလုိက္ရသည္။
တာဝန္ယူစရာမလုိဘဲ သူမကဒီတုိင္းထုိင္ေနရုံနဲ႔ ယြမ္8သိန္းရႏုိင္သည္။ ျဖစ္တန္ရာမွာေတာ့ လူမ်ားစြာက အဆြဲေဆာင္ခံရႏုိင္သည္။
အဲ့ထက္ပိုတာက လံုျခံဳေရးစနစ္ကို ဟက္ခ္ကာ ဗီဒီယိုကုိေျပာင္းတာအားလံုးက သူမလုပ္ခဲ့တာပင္…
“စီနီယာအစ္မဖုန္း အဆင္ေျပရဲ႕လား?”
ရုတ္တရက္ ယန္က်င္ရႊင္ရဲ႕အသံက သူမနားထဲေရာက္လာကာ ဖုန္းယြဲ႔ထုန္ကတုန္ယင္သြားသည္။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ မူလကခက္ထန္တဲ့အမူအရာရွိေနတဲ့ပေရာ္ဖက္ဆာဟို႔က က်င္ရႊင္ရဲ႕ကုတ္အတြဲလုိက္ၾကီးကို ျမင္ျပီးေနာက္ အမ်ားၾကီးပိုႏူးညံ့လာသည္။
သူကခ်ီးက်ဴးတဲ့ေလသံျဖင့္ရယ္လုိက္ကာ သူ႔ေဘးကအရပ္ရွည္အမ်ိဳးသားဆီေမးလုိက္သည္ : “ ဥကၠ႒ရွန္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ငါတုိ႔ဘာလုပ္သင့္တယ္လုိ႔ မင္းထင္လဲ?”
“ဥကၠ႒ရွန္? ” ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ၾကည့္လုိက္သည္။ ဒီလိုအဓိကအခ်ိန္မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သင့္တဲ့ ပေရာ္ဖက္ဆာဟို႔က ဘာလုိ႔အျပင္လူကို အၾကံဥာဏ္ေတာင္းေနမွန္း သူတုိ႔နားမလည္ေပ…?
က်င္ရႊင္ေတာင္မွ မင္သက္သြားသည္။ သူက သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုဗလာျဖစ္စြာျဖင့္ေမာ့ကာ တစ္ဖက္ကအမ်ိဳးသားဆီၾကည့္လုိက္ခ်ိန္ သူေျပာတာကုိၾကားလုိက္ရသည္ : “ရဲကုိေခၚလုိက္”
အမ်ိဳးသားရဲ႕အနိမ့္သံက ထြက္ေပၚလာကာ သူ႔အမူအရာကေတာ့ ဆီးႏွင္းေတြေလေအးေတြေရာယွက္ေနသလို ဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင့္ ရွိေနဆဲပင္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကေတာ့ တူညီတဲ့ေနရာမွာပဲ ျပင္းထန္စြာအာရုံစူးစိုက္ထားသည္။ သူ႔ရဲ႕တည္ၾကည္တဲ့အမူအရာက ရုတ္ျခည္း ေလးစားၾကည္ညိဳမႈေတြကို ရရွိေစလိုက္သည္။
သူေျပာလုိက္သည္ : “ခင္ဗ်ားလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္ပါ”
--
စာေရးသူမွာေျပာစရာရွိပါတယ္ :
က်င္ရႊင္ : ဘာလို႔ ပေရာ္ဖက္ဆာက ရွဲန္းရွန္ရဲ႕အျမင္ကိုေမးေနရတာလဲ? [သံသယဝင္] [ မယံုၾကည္ျဖစ္ေန]
ရွန္ရိက်င္း : ……
🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️🐿️
Unicode
[Lilac's Note-အရှည်ကြီးမို့အဝဖတ်ကြပါ၊ ပြီးတော့ဖြည်းဖြည်းဆဲကြပါ>ဝ<
စာလုံးပေါင်းမှားရင်သည်းခံပေးကြပါ စစ်တော့စစ်ထားပေမယ့်အများကြီးဆိုတော့မျက်စိသျှမ်းသွားတာမျိုးရှိနိုင်ပါတယ်❣️]
နျဲ့ယန်တုန်းက ရှန်ရိကျင်းနဲ့စကားအနည်းငယ်ပြောပြီး ကြည့်ရတာ သူ့အနောက်ကလူအနည်းစုကို ဥက္ကဋ္ဌရှန်နဲ့တစ်ယောက်ချင်းစီ မိတ်ဆက်ပေးချင်နေပုံပင်။
သို့ပေမယ့် ရှန်ရိကျင်းက ဒီအချိန်မှာ သူအခြားလုပ်စရာတွေရှိသေးတာမို့ အဆင်မပြေဟုပြောခဲ့သည်။ ထိုလူအနည်းငယ်က စဉ်းစားချင့်ချိန်တတ်ကာ သူတို့နောက်တစ်ကြိမ်မှပဲ ဥက္ကဋ္ဌရှန်ဆီ တရားဝင်လာရောက်လည်ပတ်ပါဦးမယ်ဟုပြောပြီး သူတို့ကိုဆက်မနှောင့်ယှက်တော့ပေ။
အုပ်စုက လူစုကွဲသွားပြီး ကျင်ရွှင်ကလည်း သဘာဝကျကျပဲ ညစာစားဖို့ရှန်ရိကျင်းရဲ့အထဲခေါ်သွားခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။
နှောင့်ယှက်ခံရတာကနေ ကာကွယ်ဖို့အတွက် ရှန်ရိကျင်းက သီးသန့်ခန်းကိုရွေးခဲ့သည်။
ဒီနေ့သူတို့က Cantonese cuisineကိုစားခဲ့သည်။ သူတို့မှာတဲ့ဟင်းလျာတွေက အဓိကအားဖြင့် ညစာအတွက်သင့်လျော်တဲ့ ပေါ့ပါးပြီးကျန်းမာရေးအတွက်ကောင်းတာတွေဖြစ်သည်။
[*Cantonese cuisineဆိုတာက တရုတ်ပြည် ကွမ်တုံးစီရင်စု၊ အထူးသဖြင့် ကွမ်ကျိုးမြို့တော်နဲ့အနီးတစ်ဝိုက်က အစားအစာကိုပြောတာပါ]
စားနေစဉ်အတွင်း တစ်ဖက်လူက ကျင်ရွှင်ကို စာမေးပွဲဘယ်လိုနေလဲဟုမေးခဲ့သည်။
သူပြန်ဖြေလိုက်၏။ "နောက်ဆုံးတစ်ခုက ဒီနေ့ပဲပြီးသွားတာ"
ရှန်ရိကျင်း : " ဒါဆိုရှောင်ရွှင်က အပန်းဖြေအားလပ်ရက်ရပြီပေါ့ "
" စာမေးပွဲပြီးတဲ့နောက် အပန်းဖြေတာနဲ့တူညီတဲ့ သွားစရာဘာညာလည်းမရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အုပ်စုပရောဂျက်က လက်စသတ်ဖို့နောက်နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်တော့ ကြာဦးမယ်"
"အိုကေ"
ကျင်ရွှင်မေးလိုက်သည်
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ရှဲန်းရှန်"
ရှန်ရိကျင်း : "ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ရှောင်ရွှင်ရဲ့အားလပ်ရက်ကိုတွေးမိတော့ ကိုယ်တို့ဘယ်နေရာမှာ အပန်းဖြေအနားယူသင့်တယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားနေတာ"
ကျင်ရွှင် : !
ရှဲန်းရှန်က သူ့ကိုအပန်းဖြေခရီးခေါ်သွားမို့ပေါ့!
ကောင်းလိုက်တာ။ ကျင်ရွှင်ရဲ့အရင်ကအစီအစဉ်က သူအားတဲ့အချိန် ခရီးလျှောက်ထွက်ပြီးတော့ ကမ္ဘာကြီးကိုကြည့်ရှုဖို့ဖြစ်သည်။
"အိုကေ" ကျင်ရွှင်က အပြုံးလေးနဲ့ပြောကာ " ဒါဆိုရှဲန်းရှန်အားတဲ့အချိန် ကျွန်တော်တို့သွားကြတာပေါ့"
"အင်း"
အဲ့နောက် သူကကျင်ရွှင်ရဲ့ရွေးချယ်မှုအလေးထားကာ ဘယ်သွားချင်လဲဟုမေးခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် ပြိုင်ပွဲအတွက်ကလွဲပြီး ဘယ်ကိုမှမသွားဖူးတဲ့ကျင်ရွှင်ကတော့ သဘာဝကျစွာပဲနေရာအားလုံးကိုသွားချင်နေသည်။
ဒါ့ကြောင့် ကျင်ရွှင်ပြောလိုက်၏ "ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ်"
လူငယ်လေးမှာ ကြည်လင်တဲ့သလင်းကျောက်အလင်းရောင်တွေ လျှံထွက်နေတဲ့ ဗာဒံစေ့သဏ္ဍာန်မျက်ဝန်းတစ်စုံရှိသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ပျော်ရွှင်တဲ့အမူအရာတွေ ပြည့်လျှံနေသည်။
ရှန်ရိကျင်းက မနေနိုင်တော့ဘဲ သူ့ကိုထပ်ကြည့်နေမိသည်။
"ကိုယ်သိပြီ"
အဲ့နောက် နှစ်ယောက်သားက နှစ်ယောက်လုံးစိတ်ဝင်စားရာဖြစ်တဲ့ နည်းပညာသိပ္ပံအကြောင်းအရာတွေကို ပြောခဲ့ကြသည်။ ပရောဂျက်အဖွဲ့ရဲ့လုပ်ငန်းစဉ်နဲ့အခြေအနေကိုလည်း ရှန်ရိကျင်းက ကျင်ရွှင်အားမေးခဲ့သည်။
စာချုပ်ပါလျို့ဝှက်ထားရမယ့်အကြောင်းအရာအရ ကျင်ရွှင်က သူဘယ်ပရိုဂရမ်ကိုပြုလုပ်နေတာလဲဆိုတာကို ရှန်ရိကျင်းအားမပြောခဲ့ပေ။
ရှန်ရိကျင်းကလည်း မမေးခဲ့ဘူး။
ဒါပေမယ့် အဲ့ခေါင်းစဉ်ကိုအနည်းငယ်လောက် ဆွေးနွေးလည်းအဆင်ပြေပါတယ်
ရှန်ရိကျင်း သူ့ကိုမေးသမျှမေးခွန်းအားလုံးက "မင်းတစ်ခုခုသင်ယူခဲ့မိလား" ၊ "ပျော်လား"၊ "မင်းနောက်တစ်ကြိမ်ဒီလိုပရောဂျက်မျိုးကို ဆက်လုပ်ချင်သေးလား" အဲ့လိုမျိုးတွေပင်ဖြစ်သည်။
ကျင်ရွှင်ကလည်း တစ်ခုချင်းစီပြန်ဖြေခဲ့သည်။
ကျင်ရွှင်ကို ရှုပ်ထွေးစေတဲ့မေးခွန်းအချို့လည်းရှိသေးသည်။
ဥပမာအနေနဲ့ "မင်းတစ်ခုခုသင်ယူခဲ့မိလား"ဆိုတဲ့မေးခွန်းမျိုးပင်။
တကယ်တော့ သူဘာမှမသင်ယူမိဘူးလေ။ ဒီပရောဂျက်မှာပါဝင်တာက အဓိပ္ပါယ်မဲ့တာကြောင့်မဟုတ်ဘဲ ကျင်ရွှင်ရဲ့မူလစတင်မှတ်က အရမ်းမြင့်နေတာကြောင့် အဲ့နေရာမှာသင်ယူစရာမရှိတာပေ။
ဒါပေမယ့် သူရှန်ရိကျင်းကိုအဲ့လိုပြောလို့မှမရတာ...
အဲ့ဒါက မောက်မာကြွားဝါတာကြောင့်မဟုတ်ဘဲ တစ်ဖက်လူက အဲ့ဒါကိုယုံကြည်နိုင်ပါ့မလားဆိုတာက အဓိကပင်။
တကယ်လို့သူကယုံကြည်ပေးခဲ့ရင်တောင် မူလကိုယ်ရဲ့စွမ်းရည်တွေထက် အများကြီးကျော်လွန်ပြီး သူသိနေတာကို သူဘယ်လိုရှင်းပြရမှာလဲ?
ဒါပေမယ့် ရှဲန်းရှန်ရဲ့ရှေ့မှာ သူကတစ်စုံတစ်ခုကို တတ်မြောက်ထားပြီး တမင်သက်သက်သူ့စွမ်းရည်ကို ဖုံးကွယ်ထားပါတယ်ဆိုတာကို ပြောရမယ်ဆိုရင် အဲ့ဒါကသိပ်မကောင်းဘူးလို့ ကျင်ရွှင်ခံစားရသည်...သူ့ရဲ့လက်တွဲဖော်ကို သူပွင့်လင်းသင့်တယ်လို့လည်း အမြဲခံစားရပြန်တယ်။
မမျှော်လင့်ထားစွာပဲ ကျင်ရွှင်ကဘာပြောရမယ်မှန်းမသိရုန်းကန်နေချိန်မှာ ရှန်ရိကျင်းက ရုတ်တရက်ပြောလာသည်
" ရှောင်ရွှင်က အရမ်းတော်တာပဲ။ မင်းမှာ photographic memoryရှိတာလား? "
[ *photographic memory - တစ်ခါလောက်ကြည့်ပြီးတာနဲ့ ခရေစေ့တွင်းကျ မှတ်မိသောမှတ်ဉာဏ်]
ဒီအချိန်မှာ ရှန်ရိကျင်းက စွပ်ပြုတ်သောက်နေတာဖြစ်သည်။
သူက အဖြူရောင်ကြွေထည်ဇွန်းကို လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည်။ ရှဲန်းရှန်ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေက အလွန်ကိုကြော့ရှင်းနေပေမယ့် လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန်ပေါ့ပါးမှုတစ်စွန်းတစ်စလည်း ပါဝင်လို့နေသည်။
ကျင်ရွှင်က မနေနိုင်ဘဲ မျက်တောင်ကိုပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်လိုက်မိသည်။
"...ရှဲန်းရှန်က အဲ့ဒါကိုပြောနိုင်တယ်ပေါ့? "
"အင်း၊ မင်းစာကြည့်ခန်းထဲက စာအုပ်တွေဖတ်တာက အရမ်းမြန်တယ်လေ"
ကျင်ရွှင် : "..."
လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ရှန်ရိကျင်းက ရံဖန်ရံခါ အိမ်ပြန်နောက်ကျတာမို့ ကျင်ရွှင်က အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း ဘာမှလုပ်စရာမရှိရင် စာအုပ်ဖတ်နေလေ့ရှိသည်။
ရှဲန်းရှန်ရဲ့စာကြည့်ခန်းထဲက စာအုပ်တွေ အထူးသဖြင့် ကွန်ပျူတာနဲ့ဆက်စပ်တဲ့အတန်းက စာအုပ်တွေအားလုံးနီးပါးကို အမှန်တကယ်လည်း သူဖတ်ပြီးသွားပြီ။
သူဖတ်လို့ပြီးတဲ့စာအုပ်ကို စာအုပ်စင်မှာမူလနေရာ၌ပြန်ထားပေမယ့် ရှန်ရိကျင်းအိမ်ပြန်လာတဲ့နေ့တိုင်း ကျင်ရွှင့်လက်ထဲက စာအုပ်ကကွာခြားသွားသည်။
ဒီတော့... ရှဲန်းရှန်က အဲ့လိုသတိထားမိသွားတာပေါ့
ဒါပေမယ့် သူသိသွားရင်တောင် အဲ့ဒါကကိစ္စမရှိပေ။
" ရှဲန်းရှန် ခင်ဗျားက ဘယ်လိုလုပ်အရာအားလုံးကို သိနိုင်ရတာလဲ? ရှဲန်းရှန်ကအရမ်းအံ့သြဖို့ကောင်းတာပဲ!" ကျင်ရွှင်က မနေနိုင်ဘဲ ရှန်ရိကျင်းကိုချီးမွမ်းမိပြန်သည်။
ရှန်ရိကျင်းက ဒီစကားတွေကိုကြားတော့ ဇွန်းကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်က ရပ်တန့်သွားသည်။
သူငယ်ငယ်လေးတည်းက လူများစွာကသူ့ကိုချီးမြှောက်ခဲ့ကြပေမယ့် ဘယ်သူကမှ လူငယ်လေးလို မချီးမွမ်းခဲ့ပုံပဲ...ဒါကရိုးရှင်းပြီးတည့်တိုးဆန်တယ်
သူ့ကိုကွဲပြားမှုအားနောက်တစ်ကြိမ်ခံစားရစေတယ်။
လူငယ်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းပေါ်က ဖူးပွင့်နေတဲ့အပြုံးလေးကိုမြင်လိုက်ရတော့ ရှန်ရိကျင်းရဲ့တောင့်တင်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်က အနည်းငယ်အပေါ်တက်သွားသည်။
"ရှောင်ရွှင်က ပိုပြီးတော့အားကောင်းပါတယ်"
ရှန်ရိကျင်းက တစ်ခုခုပြောနေချင်သေးပေမယ့် ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ကျင်ရွှင်ရဲ့ဖုန်းက ရုတ်ခြည်းမြည်လာသည်။
ကျင်ရွှင်က ခေါ်တဲ့သူကိုကြည့်လိုက်တော့ စီနီယာအစ်မချူချောင်ပင်။
"ဟယ်လို"
"ရွှင်ရွှင်!" ချူချောင်ရဲ့ထိတ်လန့်နေတဲ့အသံက ဖုန်းတစ်ဖက်ကနေထွက်ပေါ်လာသည် "ပြန်လာခဲ့ဦး ဒီမှာပြဿနာတစ်ခုတက်နေလို့!"
ကျင်ရွှင် : " ? "
ကျင်ရွှင်က ကျောင်းကိုအမြန်ပြန်သွားချိန် labခန်းရှိတဲ့အဆောက်အဦးကလင်းထိန်နေကာ လူတိုင်းကလည်းရှိနေကြသည်။
အုပ်စုအဖွဲ့ဝင်တွေနဲ့ သင်ကြားရေးလက်ထောက်တင်မကဘဲ လုံခြုံရေးတွေနဲ့ အဆောက်အဦးမှာ အတန်းတက်နေတဲ့အခြားကျောင်းသားတွေလည်း ရှိနေကြသည်။ လူအုပ်ကြီးကိုတိုးဝှေ့ကာ အထဲကိုဝင်ရတာ ကျင်ရွှင်အတွက်တော့မလွယ်ကူပေ။
Labခန်းထဲမှာ လူတိုင်းရဲ့အမူအရာက အရမ်းကိုတည်ကြည်နေသည်။ သူအခန်းထဲဝင်လာတာကိုမြင်တော့ စီနီယာအစ်မချူချောင်က အရင်ဆုံးအပြေးရောက်လာသည်။
" ဂျူနီယာမောင်လေးယန် မင်းနောက်ဆုံးတော့ပြန်ရောက်ပြီပေါ့!" ချူချောင်ရဲ့မျက်နှာက အလွန်ကိုဆိုးရွားနေကာ သူမကြည့်ရတာထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြစ်နေသည်။
" အစ်မ ကွန်ပျူတာပိတ်လိုက်တဲ့အချိန်တုန်းက မင်းလည်းဒီနေရာမှာရှိနေတယ်မလားဟင်? အစ်မshut downချတာကလွဲလို့ ဘာမှမလုပ်တာကို မင်းမြင်တယ်မလားဟင် အစ်မတို့သုံးယောက်လုံးနေ့လည်တည်းက တူတူရှိနေတာလေ ပရိုဂရမ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကူးယူသွားတာကို မဖြစ်နိုင်ဘူးနော် ဟုတ်တယ်မလား!"
ကျင်ရွှင်က ချူချောင်ရဲ့ဆုပ်ကိုင်ခြင်းခံရကာ သူမကသူ့အဝတ်အစားတွေကို လှုပ်ယမ်းနေသည်။ တစ်ဖက်လူရဲ့ကြောက်လန့်နေတာကို မြင်တော့ သူမနေနိုင်ဘဲ သူမကိုနှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည် : " စီနီယာအစ်မ အရင်ဆုံးစိတ်အေးအေးထားနော် ဖြည်းဖြည်းချင်းပြော"
စီနီယာအစ်မချူချောင် သူ့ကိုဖုန်းခေါ်တုန်းက အခြေအနေကိုအကျဉ်းချုံးရှင်းပြထားပြီပြီဖြစ်သည်-ပရောဂျက်အုပ်စုနှစ်ပတ်နီးပါးလုပ်ထားရတဲ့ပရိုဂရမ် ပြောရမယ်ဆိုရင် ဒီနေ့လည်မှအပြီးသတ်လိုက်တဲ့ပရိုဂရမ်က ကူးယူခံထားရတဲ့ခြေရာလက်ရာရှိနေသည်။
ပရိုဂရမ်ရေးသူတွေအတွက် အထူးသဖြင့်ပရိုဂရမ်ဖွံ့ဖြိုးမှုအသစ်အတွက် မဖြစ်သင့်ဆုံးအရာက ရှာဖွေတီထွင်တဲ့အဆင့်မှာ အချက်အလက်ပေါက်ကြားခြင်းပင်။
အတိတ်မှာတုန်းက ဒီလိုကိစ္စမျိုးတစ်ခုထက်မကရှိခဲ့ဖူးသည် : Company Aရဲ့သုတေသနပြုမှုနဲ့နည်းပညာထုတ်ကုန်တွေက မသမာသူတွေရဲ့ခိုးယူခြင်းခံခဲ့ရတယ် ပြီးတော့အဲ့မသမာသူတွေက ပစ္စည်းကိုဈေးကွက်မှာ အရင်ထုတ်ဝေလိုက်ကာ Company Aရဲ့ အခွင့်အရေး၊ မူပိုင်ခွင့်နဲ့ပိုက်ဆံတွေကို ဆုံးရှုံးစေခဲ့သည်။
ဒီလိုခိုးယူမှုမျိုးက ခဏခဏကိုဖြစ်ပွားနေပြီး အမျိုးမျိုးသောဆော့ဖ်ဝဲလ်ဖွံ့ဖြိုးမှုကုမ္ပဏီတွေက သူတို့ရဲ့လျို့ဝှက်အလုပ်တွေအားကောင်းလာစေရန် ထပ်ခါတလဲလဲအားဖြည့်ခဲ့သည်။
ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူကအစ R&Dအဖွဲ့ကအဆုံး အားလုံးက ထုတ်ကုန်ရဲ့လျို့ဝှက်ချက်အတွင်းရေးကို တန်ဖိုးထားကြသည်။
ဒီအကြောင်းပြချက်ကြောင့် အသစ်ဖန်တီးတဲ့ပရိုဂရမ်တစ်ခုချင်းစီတိုင်းမှာ ဖွံ့ဖြိုးဖန်တီးခြင်းအဆင့်၌ ပရိုဂရမ်အသေးစားတစ်ခုကို တပ်ဆင်ပြီး ပြီးဆုံးသွားတဲ့အလုပ်ကို အော်တိုမှတ်တမ်းတင်ထားကာ ပရောဂျက်ကိုကူးယူတဲ့အကြိမ်အရေအတွက်နဲ့ အခြားဆက်စပ်နေတဲ့အချက်အလက်တွေကိုလည်း မှတ်တမ်းယူထားသည်။
မတိုင်မီက ဒီပရိုဂရမ်ရဲ့ကူးယူခံရတဲ့အကြိမ်အရေအတွက်က 'တစ်' ဖြစ်ပြီးသင်ကြားရေးလက်ထောက်က အရန်အနေနဲ့ ကူးထားတာဖြစ်သည်။
အခု ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ ရှင်းလင်းစွာရေးထားတာကတော့ ကူးယူခံထားရတဲ့အကြိမ်အရေအတွက်က 'နှစ်'ပင်။
ဆက်စပ်နေတဲ့အချက်အလက်တွေကို မှတ်တမ်းယူတဲ့ဒီပရိုဂရမ်အသေးစားလေးက အသေဖြစ်ပြီး ဘယ်သူကမှလက်ဆော့လို့မရနိုင်ပေ။
တစ်ကနေနှစ်ကိုပြောင်းသွားတာက သူတို့ရဲ့ပရိုဂရမ်အချက်အလက်က ပေါက်ကြားသွားပြီလို့ဆိုလိုတာပင်။
ကျင်ရွှင်က ကွန်ပျူတာရှေ့ကိုလျှောက်သွားကာ ခလုတ်အနည်းငယ်နှိပ်လိုက်ပြီး ကူးယူခံရတဲ့အချိန်ကို ကြည့်လိုက်သည်-6:53pm
တကယ်တော့သိပ်မကြာသေးဘူးပဲ
အဲ့အချိန်မှာ ကျင်ရွှင်ကတော့ပြန်သွားလောက်ပြီ။
စီနီယာအစ်ကိုဟော်နဲ့စီနီယာအစ်မချူချောင်က မပြန်သေးဘူးဆိုပေမယ့် ကွန်ပျူတာက အမှန်ကိုပိတ်ထားပြီးသွားပြီ။ ကျင်ရွှင်က သူတို့ကိုအထူးအာရုံစိုက်ခဲ့သည်။
" စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကိုစစ်ပြီးသွားပြီလား?" ကျင်ရွှင်မေးလိုက်၏
"စစ်ပြီးသွားပြီ" ဟော်တုန်းယွီက လေးနက်စွာပြောလာသည် "အဲ့အချိန်မှာ ငါတို့အားလုံးက labခန်းထဲမှာ..."
"မဟုတ်သေးဘူး ငါတို့အားလုံးlabခန်းထဲမှာ ဆိုရင်တောင်မှ ငါတို့တွေအဲ့အချိန်က ကွန်ပျူတာကိုပိတ်ခဲ့ပြီးသားလေ ဘယ်သူကမှဒီကွန်ပျူတာကို မထိခဲ့တာကို!" ချူချောင်ကပြော၏။
ဟော်တုန်းယွီက သက်ပြင်းချကာ
" ငါတို့ဘာမှမလုပ်ဘူးဆိုတာသေချာပေမယ့် စောင့်ကြည့်ကင်မရာရဲ့တည်နေရာက...အမှန်တော့ ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်ကို မဖမ်းထားနိုင်ဘူး..."
အဲ့တော့ သူတို့တွေအဲ့အချိန်က ကွန်ပျူတာကိုတကယ်ပိတ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို သက်သေပြနိုင်မယ့်နည်းလမ်းမရှိဘူးပေါ့။
ထိုအချိန်တုန်းက သူတို့သုံးယောက်က ကွန်ပျူတာပတ်လည်မှာ ရှိနေခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က တစ်ခုခုလာလုပ်သည်ဖြစ်စေ ထောင့်မှာရှိနေတဲ့စောင့်ကြည့်ကင်မရာက ပုံရိပ်ကိုအပြည့်အဝမဖမ်းယူနိုင်ပေ။
သို့သော်ငြားလည်း ကျင်ရွှင်က စောင့်ကြည့်ကင်မရာကိုကြည့်ချင်နေတုန်းပဲ။
"မင်းကဘာကိုကြည့်ချင်နေသေးတာလဲ? ငါတို့အဖွဲ့က ပရိုဂရမ်လုပ်ဖို့အချိန်ပိုတွေဆင်းပြီး ကြိုးစားခဲ့ရတယ်။ ပြီးတော့ မင်းတို့ကခိုးသွားကြတယ်! ကောင်းတယ် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူက ဒီပရိုဂရမ်ကုတ်တွေကို ဖွင့်ချပြလို့မရဘူးလို့အထူးပြောခဲ့တာ။ လူတိုင်းရဲ့ကြိုးစားလုပ်ဆောင်မှုတွေက သဲထဲရေသွန်ဖြစ်ကုန်ပြီ!"
ပရိုဂရမ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ပြဿနာက ပထမအုပ်စုဝင်တွေကို ဆိုးရွားတဲ့စိတ်အခြေအနေမှာရှိနေစေတာမို့ သူတို့ရဲ့စကားတွေက မလွဲဧကန်ကို ကြမ်းတမ်းနေသည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်ကပြောသည် : "ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါကမင်းတို့ဒုတိယအုပ်စုရဲ့တာဝန်ပဲ။ မင်းတို့တွေ ငါတို့ကိုရှင်းပြချက်တစ်ခုပေးရမယ်"
အများအားဖြင့် သိမ်မွေ့ပုံပေါ်တဲ့ သင်ကြားရေးလက်ထောက်တောင်မှ သူ့စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ: " အခုက အချက်အလက်တွေမပေါက်ကြားခင် ကူးယူခံလိုက်ရတဲ့ပရိုဂရမ်ကိစ္စကိုဖြေရှင်းဖို့ပဲ ပြီးရင်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူကိုတောင်းပန်ရမယ်! ငါဒီကိစ္စကို ပရော်ဖက်ဆာဟို့ဆီအကြောင်းကြားပြီးပြီ။ ခဏနေရင်ပရော်ဖက်ဆာရောက်လာလိမ့်မယ်။ ပြီးရင်သူက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူကို ပြေရာပြေကြောင်းရင်ကြားစေ့ပေးလိမ့်မယ်။ အချက်အလက်ကမပေါက်ကြားသေးသရွေ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူက ဒီကိစ္စကိုမစုံစမ်းဘူးလို့ငါယုံကြည်တယ်..."
ချူချောင် : " ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့မလုပ်ခဲ့ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီလေ!"
သူမမှာ ဒေါသထွက်လွယ်တဲ့စရိုက်ရှိပြီး ဒီအခိုက်အတန့်မှာတော့ မနေနိုင်ဘဲ အော်လိုက်မိကာ ငိုတော့သည်။
ပထမအုပ်စုမှတစ်ယောက်ကပြောလာသည်
" နင်တို့မလုပ်ရင် ဘယ်သူလုပ်မှာလဲ? ပရိုဂရမ်က ငါတို့အုပ်စုဆီမှာ တစ်ပတ်ကျော်တောင်ဘာမှမဖြစ်ဘဲရှိနေခဲ့တာ။ ဒါကနင်တို့အုပ်စုဆီလက်လွှဲလိုက်ချင်းမှာပဲ ဖြစ်သွားတာလေ။ နင်ကဘယ်လိုရှင်းပြချင်သေးလို့လဲ?"
"မဟုတ်သေးဘူး လူတိုင်းစိတ်အေးအေးထားကြပါဦး" ဒီအချိန်မှာ လူအုပ်ထဲက ဖုန်းယွဲ့ထုန်က စကားပြောလာသည်။
သူမကစကားပြောရုံတင်မကဘဲ ပထမအုပ်စုက ဒုတိယအုပ်စုကို ဆန့်ကျင်ပြောဆိုနေတဲ့ကြား အလယ်နေရာကိုလျှောက်လာသည်။
" လူတိုင်းအရင်ဆုံး စိတ်အေးအေးထားသင့်တယ်။ ဒီကိစ္စမှာ တစ်ခုခုအထင်လွဲနေတာရှိမယ်လို့ ငါယုံကြည်တယ်"
ပထမအုပ်စုက လူတွေကပြော၏ :
"ယွဲ့ထုန် ဒီအချိန်မှာ နင်ကသူတို့အတွက် ပြောပေးနေတုန်းလား? ပရိုဂရမ်ကိုဘယ်သူခိုးပြီးသွားရောင်းလဲဆိုတာပြောဖို့ သူတို့ကိုဖိအားမပေးဘူးဆိုရင် ငါတို့အားလုံးသွားပြီပဲ!"
" ဟုတ်တယ် ဒီကိစ္စကြောင့်ဘယ်သူကမှ အကျိုးအမြတ်ရမှာမဟုတ်တာမို့ သူတို့လုပ်တယ်လို့ငါမထင်တာပဲ"
ဖုန်းယွဲ့ထုန်က မျက်တောင်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ ဆက်ပြော၏
" ဒီပရောဂျက်က လူတိုင်းရဲ့အနာဂတ်အတွက် ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်ရှိလဲဆိုတာ အားလုံးသိကြတယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ဒီပရိုဂရမ်ကိုဈေးကြီးပေးဝယ်ရင်တောင်မှ ချူချောင်နဲ့အခြားသူတွေက သူတို့ရဲ့အနာဂတ်ကို ဒီလိုမျိုးဖျက်ဆီးမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ငါယုံကြည်တယ်"
သူမဒီစကားလုံးတွေကိုပြောပြီးနောက် အဲ့ဒါကအဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်လို့ လူတိုင်းကတွေးလိုက်မိကြသည်။
ဒါပေမယ့် အပြန်အလှန်အနေနဲ့ လူတွေက သူတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေကို ကျင်ရွှင်ရှိတဲ့ဘက်လှည့်လိုက်ကြသည်။
--ဒီပရောဂျက်လူတိုင်းအတွက် အရမ်းအရေးကြီးတယ်
တစ်ယောက်သောသူကလွဲလို့ပေါ့
"ယန်ကျင်ရွှင် အဲ့ဒါမင်းလား?"
"တစ်ခုခုမှားနေတယ်လို့ငါထင်သားပဲ ဟော်တုန်းယွီနဲ့ချူချောင်က ဒီလိုလူစားမျိုးမဟုတ်ဘူး..."
"ဟုတ်တယ် နင်ပြောတာကအဓိပ္ပါယ်ရှိတယ် ငါတို့အတွက်ဒီပရောဂျက်က ကိုယ်ရေးအချက်အလက်ပြည့်စုံကြွယ်ဝစေဖို့ပဲ ဒါပေမယ့် သူကမလိုအပ်ဘူးလေ..."
" တကယ်လို့သူလိုအပ်ရင်တောင် ပိုက်ဆံကကျိန်းသေပေါက်ပိုအရေးကြီးတာပေါ့။ သူကဒီနှစ်မှာ ဂျူနီယာပဲရှိသေးတာမလား။ အဲ့လောက်ငွေပမာဏအများကြီးနဲ့ဆို သူကဘာလို့မလုပ်နိုင်ရမှာလဲ? ဘွဲ့ရကျောင်းသားတွေက စာမေးပွဲကိုတိုက်ရိုက်ကျော်ဖြတ်နိုင်တယ်လေ! ငါတို့လိုပေါ့ ငါတို့တွေက ဒီနယ်ပယ်မှာချည်နှောင်ပြီးသွားပြီ။ ငါတို့ရဲ့ဘဝမှာ ငါတို့ကဒါပဲလုပ်လို့ရနိုင်တယ် "
[Lilac-ပြောချင်တာက သူတို့တွေက နည်းပညာနဲ့ဘွဲ့ရပြီး အဲ့နယ်ပယ်ကိုပဲဘွဲ့လွန်ဆက်တက်နေတာမို့ ဒီနယ်ပယ်ကအလုပ်ကိုပဲလုပ်လို့ရတယ်ပေါ့။ အားရွှင်ကတော့ ဘွဲ့မရသေးတဲ့အပြင် သင်္ချာမေဂျာကဆိုတော့ အခုဒီပရောဂျက်ကိုရောင်းစားလိုက်လို့ နာမည်ပျက်ရှိသွားရင်တောင် သူဘွဲ့ရပြီးတဲ့အခါကျ အခြားအလုပ်လုပ်လို့ရတယ်ပေါ့]
" နင်ပြောတာကအဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်လို့ငါထင်တယ်။ အရင်းခံအကြောင်းအရင်းအရ ဒါကအမှန်ကိုဂျူနီယာယန်ပဲ..."
"မဟုတ်ဘူး ဂျူနီယာယန်မဖြစ်နိုင်ဘူး" ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ချူချောင်ကမတ်တပ်ရပ်လာသည်။
စောင့်ကြည့်ကင်မရာက ပြဿနာကို မရှင်းပြနိုင်ပေမယ့် အဲ့အချိန်က သူမနဲ့ဟော်တုန်းယွီနှစ်ယောက်လုံးလည်း ရှိနေတယ်လေ။ ကွန်ပျူတာကပိတ်ပြီးသွားပြီ။ တကယ်လို့ယန်ကျင်ရွှင်က ကူးယူချင်တယ်ဆိုရင်တောင်မှ သူ့မှာအခွင့်အရေးမရှိပေ။
ဟော်တုန်းယွီကလည်းပြော၏ : " ကွန်ပျူတာကို ပိတ်ထားပြီးပြီဆိုတာ ငါသေချာတယ်။ အဲ့အချိန်တုန်းက ကွန်ပျူတာဆီကနေ ဘာသံမှမကြားရဘူး"
" ဒါဆိုမင်းတို့သုံးယောက်ပူးပေါင်းထားတာပဲဖြစ်ရမယ် ဟုတ်တယ်မလား?"
"ယန်ကျင်ရွှင်က ကြိုတင်ပြီးကူးယူထားတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား?"
ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကပြော၏ " ကွန်ပျူတာစနစ်ကအချိန်ပြောင်းသွားတာနဲ့ စောင့်ကြည့်ပရိုဂရမ်စနစ်က အချိန်လည်းပဲလိုက်ပြောင်းသွားမှာလေ။ ချူချောင်၊ဟော်တုန်းယွီ နင်တို့သုံးယောက်လုံးက တစ်ချိန်လုံးတူတူလုပ်နေကြတာလား? တစ်နေ့လည်ခင်းလုံး နင်တို့ဒီအခန်းမှာမရှိတဲ့အချိန် ဒါမှမဟုတ် ကွန်ပျူတာကိုအာရုံမစိုက်တဲ့အချိန်တို့မရှိဘူးလား?"
"......"
ချူချောင်နဲ့ဟော်တုန်းယွီက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်၏။
ဒေတာတွေrunတာကိုစောင့်နေရတာက ငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းလို့ သူတို့အားလုံးဒီတစ်လျှောက်မှာ ဖုန်းလည်းကြည့်ကြသလို အခန်းကိုလျှောက်ပတ်ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်ကိုကြည့်တာမျိုးလည်းလုပ်ကြသည်။
ပြီးတော့ သူတို့အားလုံးအတူတူသန့်စင်ခန်းလည်း သွားကြသေးသည်။
ဒီနည်းလမ်းနဲ့စဉ်းစားမယ်ဆိုရင်...
"မဟုတ်ဘူး" ချူချောင်ကပြော၏ "ဂျူနီယာယန်က ဒီလိုမျိုးလုပ်နိုင်မယ်လို့ ငါမယုံဘူး"
ဟော်တုန်းယွီကလည်း သူမစကားကိုသဘောတူကာ
" ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါက ငါတို့ဒီတစ်ချိန်လုံးကွန်ပျူတာကိုမကြည့်တာနဲ့မဆိုင်ဘူး။ ပရိုဂရမ်တစ်ခုလုံးကို ကူးယူဖို့ဆို အနည်းဆုံးဆယ်မိနစ်တော့ကြာမှာပဲ။ ဘယ်သူပဲဖြစ်ပါစေ အချိန်ကမလုံလောက်ဘူး"
"နင်သေချာရဲ့လား" ဖုန်းယွဲ့ထုန် : " ကွန်ပျူတာပိတ်လိုက်တဲ့အချိန် စောင့်ကြည့်ပရိုဂရမ်ပေါ်ကနံပါတ်ကို နင်စစ်ဆေးလိုက်ရဲ့လား? အဲ့အချိန်တုန်းက နံပါတ်ကတစ်ပဲလား?"
"..."
ဖုန်းယွဲ့ထုန် : "တကယ်လို့နင်တို့သူခိုးကိုမရှာနိုင်ရင်၊ အခိုးခံလိုက်ရတဲ့ပရိုဂရမ်ကို ပြန်မရှာနိုင်ရင်...အကျိုးဆက်တွေကဘာလဲဆိုတာကို နင်သိဖို့လိုတယ်နော်"
Labခန်းထဲမှာ တိတ်ဆိတ်မှုကကြီးစိုးသွားသည်။
Labခန်းတံခါးက ပိတ်ထားပေမယ့် အပြင်ဘက်ကလူတွေက အတွင်းဘက်ကငြင်းခုံမှုကို ကြားနိုင်ဆဲပင် ပြီးတော့ဆွေးနွေးမှုကလည်း တက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေသည်။
ဒါ့ကြောင့် လူတိုင်းရဲ့မျက်လုံးက ဒီတုန်လှုပ်ဖွယ်ဖြစ်ရပ်တစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်နေခဲ့တဲ့ ကျင်ရွှင်ပေါ်ကျရောက်လာကြသည်။
တစ်ခဏကြာတိတ်ဆိတ်မှုပြီးနောက် သင်ကြားရေးလက်ထောက်က ဦးဆောင်မှုယူကာပြောလိုက်သည် :
"ကျောင်းသားယန် မင်းမှာဘာပြောစရာရှိသေးလဲ?"
ကျင်ရွှင်က သူ့မျက်လုံးကို labခန်းတစ်ခုလုံးအား ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် ဘယ်သူမှစကားမပြောတော့တာကိုမြင်တော့
" စောင့်ကြည့်ပရိုဂရမ်စနစ်ကအချိန်က ကွန်ပျူတာအချိန်အတိုင်းလိုက်ပြောင်းတယ်ဆိုမှတော့ အဲ့ဒါကပြဿနာတွေကိုရှင်းပြဖို့ သက်သေအနေနဲ့သုံးမရတော့ဘူး"
သူက ညင်သာတဲ့လေသံအနေအထား ရှင်းလင်းတည်ငြိမ်တဲ့အသံနဲ့ပြောလိုက်ပေမယ့် သူ့အသံနေအသံထားက မနှေးကွေးနေခဲ့ပေ။
သူ့အသွင်အပြင်ကနေအကဲဖြတ်ရရင် သံသယအရှိဆုံးလူက တစ်ခန်းလုံးမှာ အတည်ငြိမ်ဆုံးသူဖြစ်နေသည်။
"ဒါဆိုမင်းဘာပြောချင်လဲ?"
စီနီယာအုပ်စုက ချက်ချင်းလေးလံတဲ့ခံစားချက်အပြည့်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်:
" ပရိုဂရမ်က လွှဲပြောင်းပေးတဲ့အချိန်တုန်းက အကူးမခံရသေးဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကူးခံလိုက်ရတဲ့ပရိုဂရမ်က မင်းတို့ဒုတိယအုပ်စုထဲမှာပဲ!"
"ကျွန်တော်အဲ့ဒါကိုမငြင်းပါဘူး" ကျင်ရွှင်ကပြောကာ မနေနိုင်ဘဲသင်ကြားရေးလက်ထောက်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး :"အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော်စောင့်ကြည့်ကင်မရာကို ကြည့်ချင်တယ်"
......
"ဒါဆိုလည်းသူ့ကိုပြလိုက်"
ပထမအုပ်စုက အဖွဲ့ဝင်တွေကပြောလာသည်
" ဟုတ်တယ် သူတို့ကြည့်ခိုင်းလိုက် ဒါမှအချို့လူတွေက သူတို့အမှားတွေကိုငြင်းဆန်နေတာရပ်သွားမှာ"
"ဒါပေမယ့် အဲ့လိုလုပ်ရင်အချိန်ပိုမကုန်ဘူးလား? သူကအချက်အလက်ကိုပို့ပြီးသွားပြီလား"
" အတော်ကြာကတည်းက ပို့ပြီးသွားလို့ ပရောဂျက်ကပေါက်ကြားသွားပြီဆိုရင် ငါတို့တော့အဆုံးသတ်ပြီပဲ"
" ဒါကငါတို့ရဲ့တာဝန်မှမဟုတ်တာ ငါတို့အလုပ်ကပြီးသွားပြီလေ။ငါယုံကြည်တယ်....ပရော်ဖက်ဆာက ငါတို့ကိုအပြစ်မတင်ဘူးဆိုတာကို..."
အမျိုးစုံသောစွပ်စွဲချက်တွေ၊ထင်မြင်ချက်တွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အချိန် ကျင်ရွှင်က တစ်လျှောက်လုံးဘာမှပြန်မဖြေသလို ပြန်လည်ချေပတာမျိုးလည်းမလုပ်ပေ။ သင်ကြားရေးလက်ထောက်က သူ့အတွက်စောင့်ကြည့်မှတ်တမ်းကိုဖွင့်ပေးပြီးနောက်မှသာလျှင် သူကယဉ်ကျေးစွာပြောလိုက်သည်
"ကျေးဇူးပါ ဆရာ"
သူ့ဘေးကသင်ကြားရေးလက်ထောက်က နောက်ပြန်ဆုတ်သွားသည်။
စောင့်ကြည့်ကင်မရာနဲ့ဆက်စပ်နေတဲ့ဗီဒီယိုကို လုံခြုံရေးအစောင့်က အစောကတည်းကပို့ထားသည်ဖြစ်ရာ labခန်းထဲက ကွန်ပျူတာမှာကြည့်လို့ရနိုင်သည်။
ကျင်ရွှင်က ဗီဒီယိုရဲ့ပြီးခဲ့တဲ့အပိုင်းတွေကိုမကြည့်နေဘဲ ညနေခင်း6:40နောက်ပိုင်းကိုတိုက်ရိုက်ရွှေ့လိုက်သည်။
သူရယ်၊ဟော်တုုန်းယွီနဲ့ချူချောင်က labခန်းထဲကအဓိကကွန်ပျူတာရှေ့မှာ ရပ်နေတာကို ဖန်သားပြင်ပေါ်မှာ ရှင်းလင်းစွာမြင်နိုင်သည်။ နောက်ပိုင်း ကျင်ရွှင်က အခန်းထဲကနေ ပထမဆုံးထွက်သွားတဲ့သူဖြစ်ပြီး ဟော်တုန်းယွီကဒုတိယဖြစ်ကာ သင်ကြားရေးလက်ထောက်နဲ့ အဖွဲ့ကိုတင်ပြဖို့တာဝန်ယူထားတဲ့ ချူချောင်က တတိယဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံးချူချောင်ထွက်ခွာသွားချိန် သူမကကွန်ပျူတာနားထပ်မကပ်ခဲ့တာမို့ သူမတစ်ယောက်တည်းလုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေက သံသယဝင်မှုကနေ ကင်းလွတ်သွားသည်။
ဗီဒီယိုအဆုံးမှာ သူမက labခန်းထဲက မီးတွေလျှပ်စစ်တွေပိတ်လိုက်တာမို့ အရာအားလုံးကမှောင်မည်းသွားပြီး ချူချောင်ကလည်းထွက်ခွာသွားသည်။
"တွေ့လား ဘာမှကြည့်စရာမရှိပါဘူးလို့ ငါမင်းကိုပြောခဲ့သားပဲ" စီနီယာတွေထဲမှာ တစ်ယောက်ကပြော၏။
သို့ပေမယ့် ကျင်ရွှင်ကသူ့ကိုအာရုံထားမနေဘဲ သူကြည့်နေတာကိုလည်းမရပ်ဘဲ ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။
"ဒီမှာ" သူကတိုက်ရိုက်ပဲ အရှိန်ကို1.5ဆတိုးကာ ပြန်ပြလိုက်သည်
"ဒီနေရာမှာ ဆက်ထားတဲ့ခြေရာလက်ရာတွေရှိနေတယ်"
ဒီစကားထွက်လာလာချင်း ကွန်ပျူတာရှေ့ကလူတိုင်းက ထခုန်လုနီးပါးဖြစ်သွားကာ သေသေချာချာကြည့်လိုက်ကြသည်။
အချိန်က 7:10လောက်မှာ မျက်နှာပြင်က အနည်းငယ်ခုန်သွားပြီးနောက် ပြန်ငြိမ်သွားသည်။
" ဒါက...ဒါကိုကျော်သွားတာလို့တော့ ပြောလို့မရဘူးမလား? ကင်မရာက မငြိမ်တာဆိုရင်ရော"
ကျင်ရွှင်က မျက်နှာပြင်ပေါ်က တဒင်္ဂမျှသာဖြစ်တဲ့ပြောင်းလဲမှုကို ငေးကြည့်နေကာ : " စင်္ကြံကဗီဒီယိုကိုရောကြည့်ပြီးပြီလား ? အမှားမရှိဘူးဆိုရင် ဒီအချိန်ရဲ့ရှေ့နည်းနည်းလောက်မှာ စင်္ကြံရဲ့စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုထဲမှာလည်း ဒီလိုခြေရာလက်ရာတွေရှိနေမှာပဲ"
"......"
"...မင်းဆိုလိုတာက မင်းတို့ထွက်သွားပြီးနောက်မှာ တစ်ယောက်ယောက်က labခန်းထဲခိုးဝင်ပြီးတော့ ပရိုဂရမ်ကိုကူးယူသွားတာလား?"
ကျင်ရွှင်ရဲ့မျက်တောင်တွေက ညွတ်ကျသွားကာ
"လက်ရှိမှာတော့ အဲ့ဒါကတစ်ခုတည်းသောဖြစ်နိုင်ခြေပဲ"
လူတိုင်းကတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ တစ်ခုခုဖြစ်လာတော့ သူတို့က ဒုတိယအုပ်စုက လူသုံးယောက်အပေါ်မှာပဲ အာရုံစိုက်ထားခဲ့ကြသည်။ အပြင်လူတွေရဲ့ဖြစ်နိုင်ခြေကို သူတို့မတွေးခဲ့မိကြပေ။
"ဒါပေမယ့် ဒါက ပြဿနာကိုမရှင်းပြနိုင်ဘူးလေ" တစ်စုံတစ်ယောက်ကပြော၏ " စောင့်ကြည့်ပတ်လမ်းမှာ ပြဿနာတစ်ခုခုရှိနေတာဆိုရင်ရော? "
ကျင်ရွှင်ကပြောလိုက်သည် : " ဒီနေရာမှာရှိတဲ့လူတိုင်းက ကွန်ယက်လုံခြုံရေးနဲ့ပရိုဂရမ်ဖတ်တာကို သင်ခဲ့ဖူးတဲ့သူတွေချည်းပဲ။ ကျောင်းလုံခြုံရေးစနစ်ကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ပြီး စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကိုအစားထိုးဖို့က ဘယ်လောက်ခက်လဲ?"
"ဒါက...."
ခက်ခဲတယ်ဆိုပေမယ့် တကယ်သာလုပ်ချင်ပါက မဖြစ်နိုင်တာမဟုတ်ပေ။
မင်းက အင်တာနက်ကနေ အဓိကဆာဗာကိုဆက်သွယ်နိုင်နေသရွေ့ ဗီဒီယိုပြောင်းလဲမှုမှတ်တမ်းကို ဆန္ဒရှိသလိုမင်းပြန်လည်သိမ်းယူနိုင်တယ်။
ကျောင်းအဓိကဆာဗာရဲ့လျို့ဝှက်နံပါတ်ကလည်း ဝှက်စာဖော်ဖို့လွယ်ကာ ပရိုဂရမ်အသေးလေးတစ်ခုသာလိုသည်...
" ဒါကနင့်ရဲ့ထင်ကြေးပဲရှိတာလေ" လူအုပ်ထဲကဖုန်းယွဲ့ထုန်ကပြော၏ "စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုက အဆက်ခံထားရတယ်လို့ နင်သက်သေပြနိုင်ရင်တောင်မှ နင်မူရင်းစောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကိုပြန်ယူပြီး labခန်းထဲဘယ်သူခိုးဝင်သွားတာလဲဆိုတာ အားလုံးမြင်အောင်မပြနိုင်ရင် နင်စွပ်စွဲချက်ကိုမဖြေရှင်းနိုင်သေးဘူး"
သူမဒီလိုပြောလိုက်တဲ့အချိန် တစ်စုံတစ်ယောက်ကလည်း ချက်ချင်းတုံ့ပြန်လာကာ
" ဟုတ်တယ် တစ်ယောက်ယောက်က တမင်သက်သက်စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကိုပြောင်းသွားတယ်ဆိုတာက သူတို့ကိုယ်သူတို့အပြစ်မရှိကြောင်း ထုတ်ဖော်ဖို့ကြိုးစားချင်လို့ပဲ!"
"အမှန်တော့ သက်သေကိုတမင်သက်သက် နောက်ပိုင်းအဆင့်ကျမှ အတုလုပ်ထားတာလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ"
လူတိုင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျင်ရွှင်ပေါ်မှာတစ်ဖန်စုစည်းလာပေမယ့် အများအားဖြင့်ရိုးသားယဉ်ကျေးပုံရတဲ့လူငယ်လေးက ဒီအခိုက်တန့်မှာလည်း ညင်သာနွေးထွေးနေသေးကာ ဒီစွပ်စွဲချက်တွေက သူ့ကိုလုံးဝမသက်ရောက်သလိုပင်။
သူကတည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်
" တစ်ဖက်လူက စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကိုပြောင်းရဲမှတော့ မူရင်းဗီဒီယိုကလည်း ဖျက်ဆီးခံရပြီးလောက်ပြီ။ အဲ့ဒါကိုပြန်ရဖို့ဖြစ်နိုင်ခြေမရှိတော့ဘူး"
"...ဒါဆို မင်းကအခြားဘာပြောချင်နေသေးတာလဲကွ?!"
"ဂျူနီယာ မင်းအချိန်ဆွဲမနေတာ ပိုကောင်းမယ်နော်။ မင်းအခုဝန်ခံရင် လူတိုင်းကအဲ့အတွက်ဘယ်လိုပြုပြင်ရမလဲဆိုတာ ကူညီပေးလိမ့်မယ် အရမ်းနောက်မကျသေးဘူး..."
"တစ်ဖက်လူက မင်းကိုဘယ်လောက်ပေးလဲ? R&Dနဲ့ ငါတို့လက်မှတ်ထိုးပြီးသားကို ဘာလို့ဒီလိုလုပ်နိုင်ရတာလဲ? အရှက်မဲ့လိုက်တာ!"
ကျင်ရွှင်ရဲ့အရင်ကကျန်းမာရေးအခြေအနေအရ သူကအော်ဟစ်နေတာမျိုးကို မကြိုက်တာကြောင့် အခြားသူတွေနဲ့ပြိုင်မငြင်းနေချင်ပေ။
လွန်ကဲလာတဲ့စွပ်စွဲချက်တွေအောက် သူက လူတိုင်းပြောချင်တာပြောပြီး သူတို့ဒေါသတွေက်ပေါက်ကွဲထုတ်ပြီးတဲ့အချိန်ထိ စောင့်နေကာ ပြောလိုက်သည်
" စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုမရှိရင် သူခိုးကိုမဖမ်းနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလို့လဲ?"
ကြည်လင်သာယာတဲ့အသံက labထဲမှာ ထွက်ပေါ်လာကာ ရောက်တတ်ရာရာထပ်ခါတလဲလဲပြောနေတဲ့အသံတွေကို ဖုံးလွှမ်းသွားပြီး ကျင်ရွှင်က အဓိကကွန်ပျူတာဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။
စိတ်တိုနေတဲ့စီနီယာအချို့က ချက်ချင်းပြောလာသည်
"မင်းကဘာလုပ်ချင်သေးလို့လဲ ဒီlabခန်းထဲသော့က မင်းတို့ဒုတိယအုပ်စုမှာပဲရနိုင်တာလေ..."
ကျင်ရွှင်က သူ့လက်ကိုမြှောက်ကာ ကီးဘုတ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
" Labခန်းထဲမှာ သော့အပိုနောက်တစ်ချောင်းရှိသေးတယ်လေ" သူပြောလိုက်၏ " တကယ်လို့စီနီယာက သော့အကြောင်းကိုပြောချင်တယ်ဆိုရင် ပရိုဂရမ်အသစ်ကို ကူးယူဖို့က ခင်ဗျားတို့အုပ်စုက မူရင်းလျို့ဝှက်နံပါတ်လိုတယ်လေ။ ကျွန်တော်တို့က အဲ့လျို့ဝှက်နံပါတ်ကိုမှမသိတာ"
ပထမအုပ်စုမှအဖွဲ့ဝင်များ :"......"
ဒေတာပေါက်ကြားတာကိုကာကွယ်ဖို့အတွက် သူတို့ကအစပိုင်းမှာ ခိုးမှုဆန့်ကျင်တဲ့လျို့ဝှက်နံပါတ်ကို တပ်ဆင်ထားကြသည်။ ပရိုဂရမ်ကို ကူးချင်တာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖျက်ချင်တာပဲဖြစ်ဖြစ် လူတိုင်းက နှစ်ဆင့်ခံလျို့ဝှက်နံပါတ်သက်သေပြမှုကို ဖြတ်သွားဖို့လိုသည်။
ဒီလျို့ဝှက်နံပါတ်က တကယ်ကို သူတို့ပထမအုပ်စုကသာလျှင်သိတာဖြစ်သည်။
"...လျို့ဝှက်နံပါတ်ကို ဖော်ထုတ်ဖို့ကမလွယ်ဘူး မင်းကငါတို့ထဲကတစ်ယောက်ကို လာဘ်ထိုးထားတာလည်းဖြစ်နိုင်..."
ဒီစကားလုံးတွေထွက်လာပြီးပြီးချင်း ပထမအုပ်စုကအဖွဲ့ဝင်တွေက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သံသယဖြစ်မှု၊မလိုမုန်းထားမှုတွေနဲ့ ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ပရိုဂရမ်ကို ခိုးဖို့အတွက်ပေးငွေက တော်တော်ကိုများရမည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ပိုက်ဆံအတွက် လျို့ဝှက်နံပါတ်ကိုတကယ်ပြောပြလိုက်တာလည်းဖြစ်နိုင်သည်...
ချက်ချင်းသံသယဖြစ်လာကြတဲ့ ပထမအုပ်စုဝင်တွေကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်း ကျင်ရွှင်က အကူအညီမဲ့စွာ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
သူပြောချင်တာက သော့ကလည်း မယုံကြည်ရတဲ့အတွက် သက်သေအနေနဲ့သုံးလို့မရဘူးဟုပင်။
ဒီဟာက ဒီလောက်ထိချက်ချင်းလူစုကွဲသွားစေလိမ့်မယ်လို့ သူမထင်ထားပေ...
ကျင်ရွှင်ကပြောလိုက်သည်
" တကယ်တော့ ခင်ဗျားတို့ဒီလောက်ထိစိုးရိမ်နေဖို့မလိုပါဘူး။ ပရိုဂရမ်က ဒီလောက်မြန်မြန်ပေါက်ကြားဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ အမြန်ဆုံးကတောင်...တော်တော်ကြာဦးမှာ။ အဲ့တော့ အရမ်းမစိုးရိမ်ကြပါနဲ့"
တစ်ယောက်က မအောင့်နိုင်ဘဲမေးလာသည် : "...ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့လည်း?"
ကျင်ရွှင်က ခုံတစ်ခုံကိုဆွဲယူလိုက်ကာ ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်လိုက်ပြီး
" ပထမအုပ်စုကပဲ မူရင်းလျို့ဝှက်နံပါတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်တို့အုပ်စုကလည်း အဲ့လိုလုပ်ခဲ့တာကြောင့်ပဲ"
သူအဲ့လိုပြောပြီးတော့ ထင်ရှားတဲ့လက်ဆစ်တွေနဲ့ သွယ်လျတဲ့သူ့လက်ချောင်းတွေက ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ကီးဘုတ်ပေါ်စတင်နှိပ်တော့သည်။
ကျင်ရွှင် : "ကျွန်တော်တို့စတင်ချိန်ညှိတဲ့နေ့လည်တည်းက ကျွန်တော်တို့ရဲ့လျို့ဝှက်နံပါတ်က အလိုအလျောက်စrunနေတာ။ ဒါပေမယ့် ဒီစက်ကနေ ဘယ်ဒေတာကိုပဲကူးချင်ပါစေ အရင်ထည့်ထားတဲ့လျို့ဝှက်နံပါတ်ကိုသက်သေပြဖို့လိုတယ်။ အဲ့ဒါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့မူရင်းလျို့ဝှက်နံပါတ်က ဒေတာအကူးခံလိုက်ရတာကို မကာကွယ်တာမဟုတ်ဘူး ဒါပေမယ့် ..."
ကျင်ရွှင်က enterကိုနှိပ်လိုက်သည်။
" သေချာတာကတော့ ကူးယူခံရပြီးနောက် အကူးခံလိုက်တဲ့ဖိုင်က အလိုအလျောက် ဗလုံးဗထွေးကုတ်တွေအဖြစ်ပြောင်းသွားလိမ့်မယ်"
Enter ခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီးနောက် ကုတ်အတွဲလိုက်ကြီးက ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်မှာ လျင်မြန်စွာဖျတ်ခနဲပေါ်လာသည်။
သင်ကြားရေးလက်ထောက်နဲ့ ပထမအုပ်စုကအဖွဲ့ဝင်တွေအားလုံးက ကျင်ရွှင်ရိုက်ထည့်လိုက်တဲ့ပရိုဂရမ်ကို အပြေးလာကြည့်ကြသည်။ ချူချောင်နဲ့ဟော်တုန်းယွီက တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်ကာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအခြားတစ်ယောက်ရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ ရှုပ်ထွေးမှုကိုမြင်လိုက်ကြသည်--သူတို့ဘယ်အချိန်က မူရင်းလျို့ဝှက်နံပါတ်ခံလိုက်တာလဲ? အကူးခံလိုက်ရတဲ့ဖိုင်တွေက အလိုအလျောက် ဗလုံးဗထွေးကုတ်တွေအဖြစ်ပြောင်းသွားတယ်ပေါ့?
အပြင်ဘက်အကျဆုံးမှာရှိနေတဲ့ ဖုန်းယွဲ့ထုန်တစ်ယောက်ကသာလျှင် ကျင်ရွှင့်စကားတွေကိုကြားပြီးနောက် အမူအရာကတစ်ခဏမျှ ဗလာဖြစ်သွားသည်။
အဲ့နောက် သူမလည်းကုတ်ကြည့်နေကြတဲ့သူတွေနားသွားပေမယ့် သူမကြည့်ရတာအနည်းငယ်စိတ်လွတ်နေပုံပင်။
ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်က ရောင်ပြန်ဟပ်နေတဲ့ မှန်ဖျော့ဖျော့အလင်းရောင်က သူမမျက်နှာကိုပိုလို့တောင်ဖျော့တော့စေပြီး မိတ်ကပ်လိမ်းထားတာမို့သာ အရမ်းမသိသာတာဖြစ်သည်။
ကျင်ရွှင်ရဲ့အကြည့်က ပတ်ပတ်လည်ကို ရောက်ရှိသွားကာ နောက်ဆုံးတော့ စီနီယာအစ်မဆီမှာ အခြေကျသွားသည်။
"ကျောင်းသားယန်...ချူချောင်နဲ့ဟော်တုန်းယွီ...မင်းတို့တွေ..ဒါကအမှန်ပဲလား?"
သင်ကြားရေးလက်ထောက်က မူရင်းလျို့ဝှက်နံပါတ်ရဲ့အရင်းအမြစ်ကုတ်ကို အချုပ်အားဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူကအဲ့ဒါကိုအမြန်ကြည့်လိုက်ပြီး သူမရင်းနှီးတဲ့အချို့အပိုင်းတွေကို ကျော်လိုက်ပေမယ့် ကျင်ရွှင်ပြောတာက အမှန်ဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုမလိမ်ဘူးဆိုတာကို ခပ်ရေးရေးခံစားနေမိသည်။
ချူချောင်ရောဟော်တုန်းယွီရော ဒီမေးခွန်းကိုမဖြေနိုင်ကြဘဲ သူတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေကို ကျင်ရွှင်ဘက်လှည့်လိုက်သည်။
ကျင်ရွှင် : "အဲ့ဒါကအမှန်ပဲ ကျွန်တော့်ကိုမယုံဘူးဆိုရင် ခင်ဗျားတို့တွေက နောက်တစ်ခုကူးပြီး အဲ့ဖိုင်က ဗလုံးဗထွေးတွေဖြစ်ကုန်လားဆိုတာကို ကြည့်ကြည့်လေ"
သင်ကြားရေးလက်ထောက်က မစမ်းသပ်ခဲ့ပေ။ ကျင်ရွှင်က ဒီအကြောင်းကိုလိမ်ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာသူယုံသည် ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲ့ဒါက အဓိပ္ပါယ်မရှိလို့ပင်။
အခုသူပိုပြီးဂရိုစိုက်တဲ့အကြောင်းကတော့ : "ဒါဆို အဲ့ရောထွေးသွားတဲ့ကုတ်တွေက ပြန်ပြင်နိုင်လား?"
"မင်းက ကျွမ်းကျင်သူဆိုရင်တော့ ပြန်ပြင်ဖို့မဖြစ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့်..."
ကျင်ရွှင်က တစ်ခဏလောက်ရပ်လိုက်သည်။ သူကပြင်းပြင်းထန်ထန်စဉ်းစားပြီးနောက် အကြမ်းဖျင်းခန့်မှန်းခြေတစ်ခုပြုလုပ်ကာပြောလိုက်သည်
" ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါက အစောဆုံးဆိုရင်တောင်နှစ်ပတ်လောက်ကြာလိမ့်မယ်"
ဒါကသူ့ရဲ့ခန့်မှန်းခြေပဲရှိသေးတယ်။
သူတို့ရဲ့ပရိုဂရမ်လေးက ဆန်းသစ်တီထွင်ထားတဲ့နည်းပညာဆိုပေမယ့်လည်း လုပ်အားခကတကယ်တော့သိပ်မမြင့်ပေ။ တကယ်လို့မင်းမှာသာ ရောထွေးကာဗလုံးဗထွေးဖြစ်နေတဲ့ကုတ်ကို ဝှက်စာပြန်ဖော်ဖို့အချိန်နဲ့အင်အားရှိနေရင် သိပ္ပံသုတေသနအသင်းကို မေးမြန်းကာ ပရောဂျက်အသစ်တွေဆွေးနွေးတာမှ ပိုကောင်းဦးမည်။
" ဟူး..." ဒီသတင်းကိုလည်းကြားရော လူတိုင်းနီးပါးက စိတ်သက်သာရာရစွာသက်ပြင်းချလိုက်သည်။
တစ်ယောက်က မနေနိုင်ဘဲပြောလိုက်သည် : " ဂျူနီယာ မင်းခုနတုန်းက ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ? ငါတို့သေမလိုကြောက်သွားတာ!"
"ဟုတ်တယ် ဒီကော်ပီကာကွယ်မှုပရိုဂရမ်ရှိနေမှတော့ မင်းဘာလို့စောစောကမပြောခဲ့တာလဲ? ငါတို့အသေလန့်သွားတာ"
လေသံကအနည်းငယ်မကျေမချမ်းဖြစ်နေဆဲဆိုပေမယ့် ဒီအချိန်မှာတော့ လူတိုင်းရဲ့သဘောထားက သိသာစွာကိုလျော့ကျသွားသည်။
အခိုးခံလိုက်ရတဲ့ဒေတာက စီးပွားရေးအကျိုးအမြတ်အတွက် မသုံးနိုင်သေးသရွေ့ သူတို့ရဲ့သုတေသနက အလဟဿမဖြစ်တော့ဘူး။
လေထုကချက်ချင်းပြေလျော့သွားကာ တစ်ယောက်ကမနေနိုင်ဘဲပြောလိုက်သည် : "ကံကောင်းစွာနဲ့ မင်းတို့ဒုတိယအုပ်စုက ပိုပြီးထိုးထွင်းမြင်နိုင်လို့ပေါ့။ ငါတို့ပထမအုပ်စုက အခိုးမခံရစေတဲ့ပရိုဂရမ်းလေးထည့်ဖို့ပဲတွေးမိတာ။ ဒုတိယအုပ်စုက တစ်စုံတစ်ယောက်က ဒီလိုလုပ်ထားလိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ထားဘူး..."
" ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ယောက်က အချက်အလက်တွေကို ခိုးသွားပြီး ကျွန်တော်တို့ကိုအမှုဆင်တာတော့အမှန်ပဲလေ" ဒီအချိန်မှာ ကျင်ရွှင်က ရုတ်တရက်ထပ်ပြောလာသည်။
သူစကားပြောတဲ့အချိန် ဘယ်သူကမှအသံမထွက်လာတော့ပေ။
ကျင်ရွှင်ရဲ့ကြည်လင်တဲ့မျက်ဝန်းတွေက လူအုပ်ကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစီလိုက်ပတ်ကြည့်နေရာ ခုနကသူ့ကိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြောခဲ့တဲ့စီနီယာတွေက သူ့ကိုမကြည့်ရဲကြပေ။
လူအုပ်ကြီးရဲ့ရှောင်တိမ်းနေတဲ့အကြည့်ကို တုံ့ပြန်တဲ့အနေနဲ့ ကျင်ရွှင်က ခေါင်းကိုအနည်းငယ်စောင်းကာ အေးအေးဆေးဆေးပြောလိုက်သည်:
"ကျွန်တော့်အတွက်တော့ တရားခံအစစ်ကိုခြေရာခံတာက ပရိုဂရမ်ကိုကာကွယ်တာလိုပဲ အရေးကြီးတယ်"
"...ကျောင်သားယန်မှန်တယ်" သင်ကြားရေးလက်ထောက်ကပြော၏
"ကုတ်ကိုမဆုံးရှုံးခဲ့ရင်တောင်မှ ငါတို့ဒါကိုဒီတိုင်းထားလိုက်လို့မရဘူး"
"ဟုတ်တယ် ဘယ်သူကဒီလိုညစ်ပတ်တဲ့အရာကိုလုပ်ခဲ့တာလဲ ဒီတိုင်းလွှတ်ပေးလိုက်လို့မရဘူး!" ပထမအုပ်စုထဲကအဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်ကမေးလာသည်
"ဂျူနီယာယန် မင်းဘယ်လိုတွေးလဲ?"
ဒီအချိန်မှာ လူတိုင်းက မသိစိတ်အလျောက် သူတို့မျက်လုံးတွေကို ကျင်ရွှင်ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည် တစ်ဖက်လူငယ်လေးက ဂျူနီယာပဲရှိသေးကာ ဒုတိယအုပ်စုရဲ့ခေါင်းဆောင်မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို မေ့လျော့သွားပြီးပေါ့။
သို့ရာတွင် ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ချူချောင်နဲ့ဟော်တုန်းယွီတို့ကလည်း ကျင်ရွှင့်ဦးဆောင်မှုနောက် လုံးဝလိုက်ပါနေကြသည်။ ဒီကျောင်းသားလေးက ပရိုဂရမ်မှာ ကုတ်ထပ်ထည့်လိုက်တာကို သိပြီးကတည်းက ကျင်ရွှင်အပေါ်သူတို့အမြင်က လုံးဝအံ့သြမင်သက်မှုအဖြစ်ပြောင်းသွားသည်။ လက်ရှိမှာ သူတို့တွေက သူပြောသမျှလိုက်လုပ်မှာဖြစ်သည်။
ကျင်ရွှင် : "ကျွန်တော့်အကြံကတော့ ချက်ချင်းရဲကိုခေါ်သင့်တယ်"
"ရဲကိုခေါ်ရမယ် ဒါက..."
"ဒါဆိုလည်း ဂျူနီယာယန်ပြောတာနားထောင်ပြီး ရဲကိုခေါ်ကြရအောင်"
ပထမတုန်းက သူတို့ရဲကိုမခေါ်ခဲ့ကြပေ။ ကိစ္စတွေမကြီးခင် အခိုးခံလိုက်ရတဲ့ပရိုဂရမ်ကို ပြန်ရှာကာ ဆုံးရှုံးမှုတွေကာမိအောင် ကြိုးစားဖို့စဉ်းစားထားတာပင်။
အခု ဘာဆုံးရှုံးမှုမှမရှိဘူးဆိုတာကိုသိတော့ ရဲကိုတင်ပြလိုက်တာက အကောင်းဆုံးပင်။
ဒါပေမယ့် ရဲကိုခေါ်ဖို့အများစုသဘောတူနေကြတဲ့အသံတွေကြားမှာ အချို့လူတွေကတော့ ငြင်းဆန်နေဆဲပင်။
ဖုန်းယွဲ့ထုန် : "ရဲကိုခေါ်မယ်...အဆုံးမှာတော့ အဲ့ဒါကကျောင်းရဲ့နာမည်ကို သက်ရောက်နိုင်တယ်လေ။ အဲ့လိုမျိုးဖြစ်သွားရင် ပရော်ဖက်ဆာဟို့နဲ့ ဆရာတွေက ရှက်သွားလိမ့်မယ်။ ကြည့်ကြည့်မယ်ဆိုရင်...ဆုံးရှုံးမှုမှမရှိဘဲ ဒီတိုင်းမေ့ပစ်လိုက်ကြပါလား?"
"မရဘူး"
ကျင်ရွှင်က ခေါင်းကိုခါကာ အဲ့စကားကိုသူသဘောမတူပေ။
ကျင်ရွှင် : " စောင့်ကြည့်ပရိုဂရမ်က မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ကူးယူနံပါတ်က ဘာအကြောင်းမှမရှိဘဲ တစ်ကနေနှစ်ပြောင်းသွားတယ်။ ဒါကစာချုပ်ကိုဖောက်ဖျက်တာပဲ။ ကျွန်တော်တို့ရဲကိုမခေါ်ဘူးဆိုရင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူဆီ ဒါကိုဘယ်လိုရှင်းပြမှာလဲ?"
သူပြောတာက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်တယ်လို့ လူတိုင်းခံစားရသည်။ ဒီလိုလေးနက်တဲ့ခိုးယူမှုအတွက် ရဲကိုမတင်ပြဖို့က မဖြစ်နိုင်ပေ။ သင်ကြားရေးလက်ထောက်ကလည်း ဖုန်းကိုထုတ်ပြီးနှင့်ပြီ။
သို့ပေမယ့် ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကပြောလာပြန်သည် : " ဒါပေမယ့် ရဲကိုခေါ်တော့ရော နင်သူခိုးကိုဖမ်းနိုင်မှာမို့လား? စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုက အပြောင်းခံထားရတယ်လေ။ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူကတော့...နင်သူ့ကိုသီးသန့်သွားပြီး ရှင်းပြလို့ရတာပဲကို ဒါပေမယ့် နင်ရဲကိုခေါ်ပြီး တရားရေးဖြစ်စဉ်ထဲဝင်ရောက်သွားမယ်ဆိုရင် ငါတို့ကျောင်းက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုအချက်အလက်တွေကို ပေါက်ကြားစေခဲ့မှန်း လူတိုင်းသိသွားကြတော့မှာ။ အနာဂတ်ကျရင် ဘယ်သူကငါတို့နဲ့လာပူးပေါင်းတော့မှာလဲ?"
သူမပြောတာကလည်း ကျိုးကြောင်းမဆီလျော်တာတော့ မဟုတ်ပေ။ 110ကိုခေါ်တော့မယ့်သင်ကြားရေးလက်ထောက်က ဖုန်းကိုပြန်ချလိုက်သည်။
မထင်မှတ်ထားစွာပဲ ကျင်ရွှင်ကပြောလာသည်
" ငါတို့သူခိုးကိုမရှာနိုင်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ?"
သူက ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကို ပိုပြီးသံသယဖြစ်စွာဖြင့် စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်လိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကြည့်ရတာ သူ့ကိုကြောက်ပုံမပေါ်ဘဲ အေးစက်စွာပြုံးကာ : "နင်တကယ်သူခိုးကိုရှာနိုင်တယ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်လို့လား?"
ကျင်ရွှင်က သူမမေးခွန်းကိုပြန်မဖြေခဲ့ပေ။
ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ပိတ်ထားတဲ့labခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။ လူတိုင်းက မသိစိတ်အလျောက် တံခါးဆီကြည့်လိုက်မိတော့ ထိုသူက သတင်းကြားပြီးအပြေးလာခဲ့တဲ့ပရော်ဖက်ဆာဟို့မှန်း တွေ့သွားသည်။
ကျောင်းမှာအာဏာအရှိဆုံးပရော်ဖက်ဆာအိုကြီးရောက်လာတော့ labခန်းက တစ်ဖန်ငြိမ်သက်သွားသည်။
လူတိုင်းရဲ့မျက်လုံးက ပရောက်ဖက်ဆာနဲ့ သူ့နောက်ကအရပ်ရှည်ရှည်အမျိုးသားဆီကျရောက်နေသည်။
အမျိုးသားက ပြန့်နေအောင်မီးပူတိုက်ထားတဲ့ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံပြည့်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး သူ့ရဲ့အမူအရာက ခမ်းနားမှုကိုလှစ်ဟပြနေသည်။ သူ့ရဲ့အမူအရာမဲ့မျက်နှာက ပိုလို့တောင်ခန့်ညားချောမောနေသည်။ သူကသိသာစွာကိုပဲ ခန့်ညားလွန်းပေမယ့် လူတွေက သူ့ကိုအများကြီးမကြည့်ရဲပေ။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ အမျိုးသားရဲ့အမူအရာက အေးစက်ကာတည်ကြည်လေးနက်နေလို့ပင်။
အချို့သူတွေက သူ့ကိုအလုပ်ဆွေးနွေးပွဲတံခါးမှာတွေ့ဖူးတာမို့ သူ့အပေါ်မှာထင်မြင်ချက်တစ်ခုရှိနေသည်။
သူ့ကိုမတွေ့ဖူးတဲ့သူတွေရှိပေမယ့် အဲ့ဒါက သူ့အပေါ်ထင်မြင်ချက်တစ်ခုတည်ဆောက်နေတာကိုတော့ မသက်ရောက်ပေ။
ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကတော့ အံ့အားအသင့်ဆုံးသူပင်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမက ဒီလူကိုကဖေးမှာမြင်ဖူးသည် ယန်ကျင်ရွှင်ရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့တစ်ယောက်လေ...
ဒါပေမယ့် ထူးဆန်းတာက ဒီပုဂ္ဂိုလ်ကဘာလို့ပရော်ဖက်ဆာဟို့နဲ့တူတူရှိနေတာလဲ?
......
တစ်အုပ်စုလုံးတိတ်ဆိတ်သွားချိန် ကျင်ရွှင်ကလည်း ဧည့်သည်ဆီကြည့်လိုက်သည်။
သူ့အရပ်ကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် ရှန်ရိကျင်းရဲ့အကြည့်က လူတိုင်းကိုလွယ်လွယ်ကူကူဖြတ်ကျော်သွားပြီး နောက်ဆုံး၌ကျင်ရွှင်ဆီတည့်တည့်မတ်မတ်ကျရောက်သွားသည်။
လူအုပ်ကြားထဲမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးပြိုင်တူကြည့်နေတဲ့လူနှစ်ယောက်က လေထဲမှာ သူတို့အကြည့်တွေကို ဖလှယ်နေကြသည်။
ကျင်ရွှင့်နှုတ်ခမ်းတွေက ရုတ်တရက်ကော့တက်လာသည်။
မျက်ခုံးတွေမြင့်တက်သွားမှုနဲ့အတူ သူက ရှဲန်းရှန်ကိုဖျတ်ခနဲတောက်တောက်ပပပြုံးပြလိုက်သည်။
နောက်ခဏမှာတော့ သူကကွန်ပျူတာဘက်အကြည့်ပြန်လှည့်ကာ ကုတ်အတွဲလိုက်ရိုက်လိုက်သည်။ ရိုက်နေရင်းနဲ့ ကျင်ရွှင်က
" ကျွန်တော်သူခိုးကိုမရှာနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ပရိုဂရမ်ကိုကူးဖို့သုံးသွားတဲ့driveရဲ့အချက်အလက်တွေကိုတော့ ခြေရာခံနိုင်တယ်"
လူတိုင်းပဟေဠိဖြစ်သွားတာကနေ ကာကွယ်ရန်အတွက် သူကဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ တိုက်ရိုက်ရှင်းပြလိုက်သည်:
"ကျွန်တော်စစ်ဆေးတဲ့ပရိုဂရမ်ကိုပြင်ဆင်နေတုန်းက ခြေရာခံတဲ့ပရိုဂရမ်အချို့ပေါင်းထည့်မှုကို သင်ယူခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်လည်းစိတ်ကူးပေါက်တုန်း ပရိုဂရမ်အသေးလေးတစ်ခုကို ပေါင်းထည့်ပြီး အဓိကကွန်ပျူတာပေါ်မှာ သိုလှောင်ခဲ့တယ်။ အဲ့ပရိုဂရမ်အသေးလေးက ဒီကွန်ပျူတာပေါ်မှာ အလုပ်လုပ်သွားတဲ့ ကွန်ယက်အချက်အလက်တွေ ဒါမှမဟုတ် နိုင်ငံခြားကိရိယာအားလုံးကို ခြေရာခံနိုင်တယ်"
ကုတ်အတွဲလိုက်ကြီးရိုက်ပြီးနောက် enterခလုတ်နှိပ်လိုက်ချိန် မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ စာကြောင်းအနည်းငယ်ပေါ်လာသည်။
ပထမစာကြောင်းက မွန်းလွဲပိုင်းမှာ ပထမအုပ်စုက အင်တာနက်ကနေတစ်ဆင့် ဒုတိယအုပ်စုဆီ ပရိုဂရမ်လွှဲပြောင်းမှုမှတ်တမ်းပင် အချိန်ကတော့ 12:48pmကိုပြသနေသည်။
ဒုတိယစာကြောင်းကတော့ USB flash driveတစ်ခုရဲ့ထုတ်လုပ်ရာနေရာ၊ ထုတ်လုပ်မှုအချိန်၊ ထုတ်လုပ်ရေးနံပါတ်၊ ပုံသဏ္ဍာန်လက္ခဏာအညွှန်း၊ ပြီးတော့ နည်းနည်းလောက်ချဲ့ကြည့်မယ်ဆိုရင် USBအတွင်းမှာ ဘာတွေသိုလှောင်ထားလဲဆိုတာကိုတောင် မြင်နိုင်တယ်!
သက်ဆိုင်ရာအချိန်ကတော့ တိကျစွာပင် 6:53pm
...ဒါက အဓိကပရိုဂရမ်စနစ်က ပြသတဲ့ဒုတိယကူးယူမှုရဲ့အချိန်ပဲ!
ဒီဝိသေသလက္ခဏာတွေပါတဲ့ စာကြောင်းတွေကို ကျေနပ်မှုဖြင့်ကြည့်ရင်း ကျင်ရွှင်ရဲ့အသွင်အပြင်က ကျွမ်းကျင်နေပုံပေါ်ကာ သူ့လေသံကတော့ အလွန်အမင်းကိုသဘာဝကျနေသည်
" ဒီဟာတွေအရ ရဲတွေက သူခိုးကိုခြေရာခံနိုင်မယ်လို့ ကျွန်တော်ယုံကြည်တယ်"
"......သောက်ကျိုးနည်း အံ့သြစရာကြီး!"
လူတိုင်းက အကြောင်းအရာအတန်းလိုက်ကို သေသေချာချာဖတ်ပြီးနောက် လေးစားတဲ့အသံတွေက labခန်းထဲမှာ တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါက်ကွဲလာသည်။
" အံ့သြစရာပဲ!"
"ဖာ့ခ် ငါတကယ်ကိုထင်မထားဘူး..."
" ဒီပရိုဂရမ်လေးက ဘယ်လိုတောင်အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းတာလဲ ဂျူနီယာ ဒါကိုကိုယ့်ဘာသာလုပ်ထားတာလား?"
"ဟုတ်တယ်" ကျင်ရွှင်ကအလွန်ကိုရိုးသားစွာပြန်ဖြေလိုက်သည် : " ဒါကိုစာအုပ်ထဲမှာမြင်ပြီးတော့ ကြိုးစားရေးကြည့်ခဲ့တာ။ ဒါကအခုစမ်းသပ်တဲ့အဆင့်မှာပဲရှိသေးတယ် ဒီလိုမျိုးအသုံးဝင်သွားလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး"
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်က ကျင်ရွှင်က ဒီပရိုဂရမ်ကို အစတုန်းက မဖော်ပြချင်ခဲ့ပေ။
အဆိုးဝါးဆုံးဖြစ်လာနိုင်ခြေကို ပြင်ဆင်တာကလွဲလို့ ဒါကအများအားဖြင့် စိတ်ကူးပေါက်လို့ဖန်တီးလိုက်တာပင်။
အဆုံးမှာတော့ ဒါကအရမ်းရှုပ်ထွေးကာ သံသယစိတ်တွေကို အလွယ်တကူနှိုးဆွနိုင်တယ်လေ။
ဒါပေမယ့် ရှန်ရိကျင်းနဲ့တူတူညစာစားရင်း စကားပြောနေတုန်းက ကျင်ရွှင်ရုတ်တရက်အတွေးပေါက်သွားသည်-တကယ်လို့သူက အစကတည်းက photographic memoryရှိတယ်လို့ဝန်ခံလိုက်ရင် အပြင်လူတွေရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ "ယန်ကျင်ရွှင်"ကရုတ်တရက်အရာအားလုံးကိုသိလာတာက အရင်ကသူဘာမှမသိခဲ့လို့ဆိုပြီး ယုတ္တိကျသွားလိမ့်မည်။
photographic memoryရှိတာက သာမန်လူတွေထက်အနည်းငယ်ပိုထက်မြက်တယ်လို့ တွေးမိရုံသာရှိမည်။
အရင်ဘဝကျင်ရွှင်အထွတ်အထိပ်ရောက်နေချိန် သူမလုပ်နိုင်တာတွေအများကြီးရှိပြီး အခုသူသာမန်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်လာတော့ မလုပ်နိုင်တဲ့အရာတွေပိုတောင်များလာသေးတယ် ဒါပေမယ့် အခုသူပြဿနာဖြစ်မှာကို မကြောက်တော့ပေ။
" မင်းဒါကိုဘယ်ကနေသင်ခဲ့တာလဲ ဂျူနီယာ ဒီခက်ခဲမှုရှိတဲ့ပရိုဂရမ်တစ်ခုက သာမန်လူတစ်ယောက်တတ်မြောက်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူး"
"အမှန်အတိုင်းပြောရရင်...ခုနကUSB driveထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့ဟာကိုတောင် မှတ်တမ်းတင်နိုင်တယ်ဆိုတော့ ဒါကနည်းနည်းအခြားသူရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို ချိုးဖောက်သလိုပဲ..."
"အဲ့ဒါက အဆင်ပြေပါတယ် ဒီပရိုဂရမ်က labခန်းရဲ့အဓိကကွန်ပျူတာပေါ်မှာပဲရှိတာလေ။ နဂိုလုံခြုံရေးစည်းမျဉ်းအရ အဓိကကွန်ပျူတာထဲကို USB driveထည့်သွင်းခွင့်မရှိဘူးလေ ဗိုင်းရပ်စ်ကိုက်မှာစိုးလို့။ ငါတို့ရဲ့လွှဲပြောင်းမှုကလည်း အင်တာနက်ကနေပဲလေ! ဒါက ဒုတိယအုပ်စုဝင်တွေရဲ့ တာဝန်ယူမှုတစ်မျိုးပဲ"
"ဟုတ်တယ် ဒီပရိုဂရမ်ကို တိုက်ရိုက်အားပေးသင့်တယ်လို့ငါထင်တယ်။ အခုမင်းတို့ USB driveထည့်လို့မရတော့ဘူး။ မင်းတို့ အဓိကကွန်ပျူတာနဲ့ ရုပ်ရှင်တွေကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေးကိုလိုချင်ကြသေးလား?"
သူအဲ့လိုပြောပြီးပြီးချင်း ချက်ချင်းပင် ရယ်မောမှုတွေကိုဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။
မရယ်နိုင်တဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူကတော့ ဖုန်းယွဲ့ထုန်ပင် ဘာလို့လဲဆိုတော့ တိုးချဲ့ကာမကြည့်ရသေးတဲ့USB driveထဲက အကြောင်းအရာတွေက...သူမကောင်လေးဝူချွင်ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာအချက်အလက်တွေဖြစ်လိမ့်မယ်။
အမှန်တကယ်တော့ ရဲတွေသာလုပ်ချင်လျှင် ဒီအချက်အလက်တွေကနေ အဲ့ဒါကဝူချွင်မှန်း သူတို့ရှာနိုင်လိမ့်မယ်...
ဖုန်းယွဲ့ထုန်ရဲ့မျက်နှာက သွေးရောင်ကင်းမဲ့သွားသည်။
သူမ ဒီဖြစ်ရပ်မှာမပါဝင်ခဲ့သင့်ဘူး။ ဝူချွင်က နည်းပညာကုမ္ပဏီတစ်ခုကို ဆက်သွယ်ကာ သူတို့အုပ်စုရဲ့အချက်အလက်တွေရောင်းချင်တယ်လို့သူမကြားခဲ့သည်။ အစတုန်းကတော့ သူရူးနေပြီလို့သူမတွေးခဲ့သည်။
ဒီနေ့မတိုင်ခင်အထိပေါ့...လူတစ်ယောက်က သူမအားဆက်သွယ်လာပြီး ဒုတိယအုပ်စုဆီအပြစ်ပုံချဖို့ အကြံဉာဏ်ပေးလာသည်...
ဒီအကြံကြောင့် သူမဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရသည်။
တာဝန်ယူစရာမလိုဘဲ သူမကဒီတိုင်းထိုင်နေရုံနဲ့ ယွမ်8သိန်းရနိုင်သည်။ ဖြစ်တန်ရာမှာတော့ လူများစွာက အဆွဲဆောင်ခံရနိုင်သည်။
အဲ့ထက်ပိုတာက လုံခြုံရေးစနစ်ကို ဟက်ခ်ကာ ဗီဒီယိုကိုပြောင်းတာအားလုံးက သူမလုပ်ခဲ့တာပင်...
"စီနီယာအစ်မဖုန်း အဆင်ပြေရဲ့လား?"
ရုတ်တရက် ယန်ကျင်ရွှင်ရဲ့အသံက သူမနားထဲရောက်လာကာ ဖုန်းယွဲ့ထုန်ကတုန်ယင်သွားသည်။
တစ်ဖက်မှာတော့ မူလကခက်ထန်တဲ့အမူအရာရှိနေတဲ့ပရော်ဖက်ဆာဟို့က ကျင်ရွှင်ရဲ့ကုတ်အတွဲလိုက်ကြီးကို မြင်ပြီးနောက် အများကြီးပိုနူးညံ့လာသည်။
သူကချီးကျူးတဲ့လေသံဖြင့်ရယ်လိုက်ကာ သူ့ဘေးကအရပ်ရှည်အမျိုးသားဆီမေးလိုက်သည် : " ဥက္ကဋ္ဌရှန် ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ငါတို့ဘာလုပ်သင့်တယ်လို့ မင်းထင်လဲ?"
"ဥက္ကဋ္ဌရှန်? " ကျောင်းသားတွေက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီလိုအဓိကအချိန်မှာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချသင့်တဲ့ ပရော်ဖက်ဆာဟို့က ဘာလို့အပြင်လူကို အကြံဉာဏ်တောင်းနေမှန်း သူတို့နားမလည်ပေ...?
ကျင်ရွှင်တောင်မှ မင်သက်သွားသည်။ သူက သူ့မျက်လုံးတွေကိုဗလာဖြစ်စွာဖြင့်မော့ကာ တစ်ဖက်ကအမျိုးသားဆီကြည့်လိုက်ချိန် သူပြောတာကိုကြားလိုက်ရသည် : "ရဲကိုခေါ်လိုက်"
အမျိုးသားရဲ့အနိမ့်သံက ထွက်ပေါ်လာကာ သူ့အမူအရာကတော့ ဆီးနှင်းတွေလေအေးတွေရောယှက်နေသလို ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့် ရှိနေဆဲပင်။
ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ တူညီတဲ့နေရာမှာပဲ ပြင်းထန်စွာအာရုံစူးစိုက်ထားသည်။ သူ့ရဲ့တည်ကြည်တဲ့အမူအရာက ရုတ်ခြည်း လေးစားကြည်ညိုမှုတွေကို ရရှိစေလိုက်သည်။
သူပြောလိုက်သည် : "ခင်ဗျားလုပ်သင့်တာကို လုပ်ပါ"
--
စာရေးသူမှာပြောစရာရှိပါတယ် :
ကျင်ရွှင် : ဘာလို့ ပရော်ဖက်ဆာက ရှဲန်းရှန်ရဲ့အမြင်ကိုမေးနေရတာလဲ? [သံသယဝင်] [ မယုံကြည်ဖြစ်နေ]
ရှန်ရိကျင်း : ......