December,24
ေန့မွရက္၊ရက္မွလ၊လမွႏွစ္သို႔ကူးေျပာင္းသြား၏။
ဒီလိုကူးေျပာင္းသြားသည္မွာေလလိုပင္ျမန္သည္။
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေလေပြလိုမ်ိဳးေပါ့။
အဲ့ဒါကမင္း႐ွာမေတြ႔ႏိုင္တဲ့အမည္မသိတဲ႕
အရာတစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳေတြ႔လိုက္ရသလိုဘဲဟု
renjunကေတြးမိတယ္။ "ဒီႏွစ္ကေတာ့
႐ူးေလာက္စရာဘဲ"..ဟု သူမွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။
ဒီေန့ကခရစ္စမတ္ေန့ဆိုတာကိုေတာင္
စိတ္ထဲမထားႏိုင္ဘဲ သူဟာအိပ္ယာထဲလွဲေနမိသည္။
သူ႔အတြက္အေရးႀကီးဆံုးကjaeminဆီကစာဘဲ။
သူအရမ္းအလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္မို႔ သူ႔ဆီကေန
စာကလြဲၿပီးဘာကိုမွေမ်ွာ္လင့္မထားခဲ့ေပ။
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲလြမ္းမိတာေၾကာင့္
စကားေျပာျဖစ္ၾကေပမဲ့လဲ ဘယ္သူမွေတာ့
သူ႔ဆီေရာက္မလာႏိုင္ၾကတာအမွန္ပင္။
သူဝမ္းနည္းေနတာေတာ့မဟုတ္ေပ တကယ္ကို
အထီးက်န္ေနတာဘဲျဖစ္သည္။သူတို႔ရဲ႕
ပံုမွန္ေန႔ေတြတိုင္း အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာၾက၊
စာပို႔ၾက၊video callေခၚၾကေတာ့လုပ္ေပမဲ့လဲေပါ့။
"သူတို႔ေတြအလုပ္မ်ားေနတာျဖစ္မယ္ ေတာ္လိုက္ေတာ့renjun ဒီေန႔ကခရစ္စမတ္ေလ
အကုန္လံုးသူတို႔မိသားစုနဲ႔သူတို႔႐ွိေနၾကမွာ"
သူ႔မိဘေတြကိုကူညီေပးဖို႔ေအာက္ထပ္ကို
ဆင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ "Chenleကခုနကဘဲ
လာသြားတယ္ သူကမင္းကိုလာေတြ႔အံုး"..ဆိုတဲ့
သူ႔မိဘေတြရဲ႕စကားေၾကာင့္ "okay"..ဟု
ျပန္ေျပာရင္း အဝတ္အစားအျမန္တက္လဲၿပီးေနာက္
chenleကိုေတြ႔ဖို႔ရန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူတို႔ေတြဆံုမိတဲ့အခါမွာေတာ့ အနီးနားကို
ဒီတိုင္းပတ္ၿပီးေလ်ွာက္ၾကည့္ရင္း မ်က္စိထဲ
ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေနတဲ့အရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုဝယ္ျဖစ္ၾက၏။
"Jun မင္းpark jisungကိုသိလား?"
chenleက႐ုတ္တရက္ႀကီးသူ႔ကိုေမးလာသည္။
"သူကကိုရီးယားကငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ ဘာလို႔လဲ? "
"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး သူကငါ့ဆီစာေတြ
လာပို႔ေနေတာ့ ငါ့ဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးလိုက္တဲ့ တရားခံကမင္းဘဲလို႔ ငါထင္ေနတာ"
ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္
သူရယ္လိုက္မိတယ္။
" ဘာလို႔လဲ? ငါ့ကိုလူဆိုးျဖစ္ေစခ်င္ေနလို႔လား?
တရားခံဆိုတဲ့စကားကဆိုးတာဘဲ!"
"အာ ကိစၥမ႐ွိဘူးထားလိုက္ေတာ့ ေဟးး
အဲ့ဒါlucasမဟုတ္ဘူးလား? "
chenleကတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
လက္ညႇိဳးထိုးျပရင္းေျပာလာတယ္။အဲ့ဒါက
တကယ္ကိုlucasဘဲ...
ထို႔ေနာက္သံုးေယာက္သား အေအးမွာဖို့ရာအနီးနားက
neocityzoneဟုအမည္ရတဲ့cafeဆိုင္ထဲသို့
ဝင္လိုက္ၾကသည္။ဘာလို့ဆို ခရစ္စမတ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြမဝယ္ခင္အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးျဖဳန္းမိၾကမည္ကိုသူတို႔သိတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"Jasmine teaခြက္ႀကီးတစ္ခြက္ေပးပါ"
သံုးေယာက္သားဟာတ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတြထဲ
ေလ်ွာက္သြားရင္းအလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ထို႔ေနာက္
အနားကပန္းျခံတစ္ခုထဲလွမ္းဝင္လိုက္ရင္း
ေအးေအးေဆးေဆးေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ၾက၏။
"renjun ကိုရီးယားမွာက်န္ခဲ့တဲ့မင္းေကာင္ေလးကို
မလြမ္းဘူးလား?အာ ဒီေမးခြန္းအတြက္sorryပါကြာ"
"အဲ့ဒါကေမးခြန္းဆိုရင္အေျဖကအင္းဘဲေပါ့"
chenleနဲ႔lucasဟာသူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးအသာရယ္ၾက၏။
"ဟုတ္ပါၿပီ ဒါဆိုငါတို႔အရင္ျပန္ႏွင့္မယ္"
ထို႔ေနာက္ေတာ့chenleဟာ ခုထိသူ႔ကိုျပံဳးၾကည့္ေနဆဲ
lucasကိုရုတ္တရက္ျကီးဆြဲေခၚ ၍ထြက္သြားေလသည္။
"ထူးဆန္းေနတယ္"..ဟုသာသူေရရြတ္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ဘာရယ္အေၾကာင္းမွေတာ့သူမေတြးမိေပ။
အဲ့အစားပန္းျခံထဲသို႔သာေလ်ွာက္ၾကည့္ေနလိုက္၏။
"ဟိုင္း...အခ်စ္"
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကသူ႔အနားကပ္ကာ တီးတိုးေျပာလာသည္ေၾကာင့္လန္႔ၿပီး
ခုန္မိလိုက္ေတာ့မလိုျဖစ္သြားရသည္။ထိုအသံက
သူအျမဲတမ္းၾကားဖူးေနၾကအသံျဖစ္မွန္းလဲ သူေသခ်ာေပါက္သိသည္။
အခ်ိန္အၾကာႀကီးေစာင့္ၿပီးေနာက္ေတာ့ သူအခ်စ္ရဆံုးျဖစ္တဲ့na jaeminဆီကေန အခ်စ္ဆိုတဲ့ေခၚသံကိုၾကားရၿပီဘဲျဖစ္သည္။
အဲ့ခဏကအခ်စ္ဆိုတဲ့ေခၚသံေျကာင့္
သူ႕ဒူးေခါင္းေတြ အားေပ်ာ့သြားရသလို ခံစားရေပမဲ့လဲ တကယ္ကဒီတိုင္းေလးရပ္ျမဲတိုင္း
ရပ္ေနမိလ်က္သာ႐ွိသည္။
renjunဟာသူၾကားရတဲ့အသံက သူ႔စိတ္က
လွည့္စားေနတဲ့အသံလား တကယ့္na jaeminရဲ႕
အသံလားဆိုတာသိရဖို႔ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရန္
ျပင္လိုက္သည္။
"ငါ့ဘက္လွည့္ၾကည့္ပါအံုး"...
ထိုလူကထို႔သို႔ေျပာလာသည္ႏွင့္အတူ သူသည္လဲ
တကယ္လွည့္ၾကည့္မိလိုက္၏။
မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရၿပီးေနာက္...အဲ့ဒီ့ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ေခ်ာေမာတဲ့သူ႔ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေတြ႔လိုက္ရတာကသူ႔ကိုငိုေအာင္ထိလုပ္လိုက္ႏိုင္သည္ပင္။
"ဒါကအိမ္မက္သာဆိုရင္ ဒီအိမ္မက္ကေနၿပီး
ငါဘယ္ေတာ့မွမထေတာ့ဘူးေနာ္"
ေကာင္ေလးကသူ႔စကားကိုသေဘာက်စြာရယ္၏။
"ဘုရားေရ ငါမင္းရဲ႕အဲ့ဒီ့ရယ္သံေလးေတြကိုပါ
အရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာလို႔..."
renjunဟာခုနကသူ႔စကားကိုထပ္ျဖည့္ေျပာ၏။
"ငါကတကယ့္na Jaeminပါအခ်စ္ရဲ႕
အံ့ျသသြားၿပီမလား?.."
ထိုသို႔ေျပာတာၾကားရၿပီးေနာက္ေတာ့ renjunဟာ
ႏွစ္ခါျပန္ေတာင္စဥ္းစားမေနဘဲေကာင္ေလးကို
အတင္းအၾကပ္သာေပြ႔ဖက္လိုက္သည္။
"အိုက္ယား renjun..ငါအသက္႐ႈမရေတာ့ဘူး"
renjunဟာစိတ္ခံစားလြယ္စြာနဲ႔ဘဲ
"ငါမင္းကိုတအားလြမ္းေနတာ"..ဟု
ေျပာလိုက္သည္။ထိုအခိုက္သူ႔အားတျခားသူေတြပါ ႐ုတ္တရက္ၿကီးဝိုင္းၿပီး ေပြ႔ဖက္လာၾကသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္မို႔သူလန္႔သြား၏။
ဘယ္သူေတြလဲလို႔ သူၾကည့္မိလိုက္သည္
"Dreamiesေတြလား?.."
အဲ့ခနမွာဘဲက်ယ္ေလာင္စြာငိုေနမိတဲ့သူဟာ
ဘာကိုမွထပ္ၿပီးဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြhyungကိုလြမ္းေနတာ"..လို႔
jisungကေျပာလာၿပီး ထိုေျပာစကားကrenjunကို
ထပ္ငိုေအာင္လဲလုပ္ႏိုင္သည္။
"ဟမ့္ ငါတို႔ေတြကိုဖမ္းမမိေအာင္လို႔ အမ်ားႀကီး
ႀကိဳးစားၿပီးဖံုးထားရတာေနာ္"..ဟူ၍....
haechanကသူတို႔ၾကားဝင္ၿပီးခြန္းတံု႔ျပန္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္သူတို႔ဟာျမက္ခင္းျပင္ေပၚစုထိုင္လိုက္ၾက၏
ထို႔သို႔ထိုင္ရျခင္းအေပၚလဲဘယ္လိုမွမေနၾကေပ။
"ဒီကိုလာဖို႔ဘယ္လိုမ်ားေတြးမိသြားၾကတာလဲ? "
renjunကjaeminရဲ႕လက္ကိုအသာဆုပ္ကိုင္ရင္း
ေမးလိုက္သည္။
"ဒါကငါ့အၾကံေလ ဒါေပမဲ့သူတို႔ေတြကိုပါငါနဲ႔အတူ
ဒီေခၚလာဖို႔ေတာ့တကယ္အစီအစဥ္မ႐ွိခဲ့တာ"
jaeminကျပန္ေျဖေပးလာသည္။
"ေနာက္ေတာ့jisungေလးက သူတို႔ပါငါနဲ႔အတူ
လိုက္ခဲ့မယ္လို႔ေျပာတယ္ chenleကလဲ ငါတို႔အားလံုး
မင္းနဲ႔အတူ႐ွိေနေပးၾကရင္ေတာ့မင္းအတြက္ဒီႏွစ္
ခရစ္စမတ္ကအေကာင္းဆံုးျဖစ္သြားမွာလို႔ေျပာတာနဲ႔"
သူ႔အေျဖမွန္ေၾကာင္းကိုအားလံုးကေခါင္းညိတ္
ေထာက္ခံၾကေလ၏။
renjunကသူအခုၾကားလိုက္ရတာနဲ႔ပက္သတ္ၿပီး
ဘယ္လိုမွဆက္စပ္လို႔မရသည္ေၾကာင့္ ႐ႈပ္ေထြးစြာနဲ႔
ျပန္ေမးလိုက္ရသည္။
"Chenleလား?? Zhong Chenleလား??
ငါ့သူငယ္ခ်င္းzhong chenleကိုေျပာတာမလား?"
သူတို့္အားလံုးေခါင္းထပ္ညိတ္ျပျပန္၏။
" သူကငါတို႔အားလံုးအတြက္ေလယာဥ္လတ္မွတ္ဖိုး
ေပးမယ္ဆိုၿပီးေတာင္ေျပာေသးတာ ေသခ်ာေပါက္
လက္မခံၾကဘူးေပါ့ chenleကလဲjisungေလးနဲ႔
ရြယ္တူမို႔ကေလးေလးဘဲဟာ"
ထိုခနjisungေလးကhaechanရဲ့ထိုသို႔အေျပာကို
အလိုမက်စြာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပေလ၏။
" အဲဲ့လိုလက္မခံၾကေတာ့သူကသေဘာမတူဘူးေလ
အဲ့ဒါနဲ႔ဘဲmark hyungကလက္မွတ္ဖိုးကို
တစ္ေယာက္တစ္ဝက္စီေပးၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး
ေျပာလိုက္မွဘဲchenleကအဲ့အၾကံကိုလက္ခံလိုက္တာ
ဒါေၾကာင့္ခုလိုမ်ိဳးအားလံုးေရာက္လာၾကတာဘဲ "
"မင္းတို႔အားလံုးငါ့ကိုငိုေအာင္ထပ္လုပ္ၾကျပန္ၿပီ"
renjunကငိုသံပါနဲ႔ေျပာေတာ့ jisungကသူ႔ထံ
အေျပးကေလးလာဖက္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးေလ၏။
သူသည္လဲjisungေလးတင္ပါးကိုအသာ႐ိုက္လိုက္
သည္ေၾကာင့္ အကုန္လံုးကသေဘာတက်ရယ္လိုက္ၾကသည္။
"အိုက္ဂူးးး ငါတို႔jenoရဲ႕အဲ့ဒီ့eye smileကိုလဲ
တအားလြမ္းေနတာ ဒါနဲ႔စကားမစပ္ mark hyungေကာ lucasကိုေတြ႔ေတာ့ဘယ္လိုေနလဲ? "
" Social mediaမွာေတြ႔ရတာထက္ကို သူက
အျပင္မွာပိုၿပီးေတာ့ၾကည့္ေကာင္းေနတယ္ "
...........................................................
"အေမ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ပါၿပီ "
renjunကတံခါးကိုအက်ယ္ႀကီးတြန္းဖြင့္ရင္း
သူ႔အေမကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
" အင္း...အိုးးး မင္းတို႔ေလးေတြေနာက္ဆံုးေတာ့
ေရာက္လာၾကၿပီေပါ့ လာ ကိုု္ယ့္အိမ္လိုဘဲသေဘာထား အကုန္ဝင္ခဲ့ၾကေလ"...ဟုသူ႔အေမကေျပာ၏။
"ဟင္ ေနပါအံုး အေမလဲသိၿပီးသားေပါ့"
"အင္းေပါ့ အေမတို႔ကို jaeminေလး
ေျပာျပထားျပီးသားဘဲဟာ"
သူ႕ခ်စ္သူေကာင္ေလးဟာ ရုတ္တရက္သူ႔ခါးနားကို
လက္ေမာင္းနဲ႔အသာေပြ႔ဖက္ရင္း ႏွစ္ကိုယ္ၾကားဘဲ
တီးတိုးေျပာလာေလသည္။
"မင္းကိုအမ်ားႀကီးလြမ္းေနတာအခ်စ္ရဲ႕"
အဲ့အခ်စ္ဆိုၿပီးအခိုင္အမာေျပာလာတဲ့အသံေၾကာင့္
သူ႔ဗိုက္ထဲလိပ္ျပာေတြပ်ံေနသလိုခံစားရၿပီး
သူတကယ္႐ူးသြားေတာ့မလိုပင္။အထူးသျဖင့္ သူ႔ကို
jaeminထိုသို႔ေခၚတဲ့အခ်ိန္တိုင္းဘဲလို႔သူေတြးမိ၏။
"ငါလဲမင္းကိုလြမ္းတယ္ ေပ်ာ္စရာတစ္လျပည့္ေလးက
ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီမလား?..."
renjunေျပာၿပီးခဏမွာဘဲ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ
ေႏြးေထြးတဲ့အနမ္းတစ္ခုကိုလက္ခံရလိုက္၏။
"ညစာစားလို႔ရၿပီေနာ္ကေလးတို႔"
renjunေမေမရဲ႕အသံေၾကာင့္ အားလံုးအတူ
ထမင္းစားခန္းသို႔သြားၿပီး huangဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔အတူ
ဝိုင္းဖြဲ႔ထိုင္ကာလက္ဆံုစားၾကသည္။
"ကိုရီးယားမွာေကာဘယ္လိုလဲ? "
"ကိုရီးယားကအရင္တိုင္းဘဲဦးေလးရဲ႕
ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘူး"
jenoကစားေနရင္းမွrenjunေဖေဖရဲ႕အေမးကို
ျပန္ေျဖေပးလိုက္ေလ၏။ထို႔ေနာက္ေတာ့
စကားဝိုင္းဟာတိတ္ဆိတ္သြားရင္း အကုန္လံုး
အစားအေသာက္ေပၚမွာဘဲအာရံုစိုက္ကုန္ၾက၏။
ဒီလိုတိတ္ဆိတ္ေနမႈႀကီးေၾကာင့္ဘယ္သူမွ
ေနရခက္တာမ်ိဳးမျဖစ္ၾကေပ။ဒါေပါ့သူတို႔ခ်င္း
ရင္းႏွီးလာၾကတာဘဲအရမ္းၾကာေနၿပီေလ။
စားပြဲခံုရဲ႕ေအာက္မွာေတာ့jaeminဟာ
renjunရဲ႕လက္ကိုအသာဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္။
ထိုအထိအေတြ႔ေသးေသးေလးေၾကာင့္ပင္ သူ႔မွာ
ရင္ခုန္ေနရ၏။"ဒါတအားကိုၾကာေနၿပီမလား"..ဟုသာ
သူေတြးျဖစ္လိုက္ရသည္။
Countdownေရတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုးထဲ
haechanအသံကအက်ယ္ဆံုးျဖစ္ကာ jisungကပါ
စၿပီးေအာ္ဟစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
" 5..4..3..2..1...အားလံုးဘဲ Merry Christmas!! "
သူတို႔ေတြအားလံုးဆူညံစြာေအာ္ဟစ္ေနၾကေတာ့၏။
"ေပ်ာ္ရႊင္စရာခရစ္စမတ္ေန႔ေလးျဖစ္ပါေစအခ်စ္ "
jaeminကသူ႔ကိုတီးတိုးေျပာလာေလသည္။
" မင္းေရာဘဲ အခ်စ္...ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
ခရစ္စမတ္ေန႔ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္"
ထို႔ေနာက္ေတာ့ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေအာက္မွာဘဲ
သူတိူ႔ေတြအနမ္းခ်င္းဖလွယ္မိလိုက္ၾကသည္။
ေဘးနားရပ္ေနတဲ့mark hyungက သူတို႔နမ္းေနတာ
ျမင္ေတာ့ ေခ်ာင္းအသာဟန္႔ရင္းေျပာေလသည္။
"အခန္းထဲကိုသြားၾကဟ"
"ဒါေပါ့ သြားၾကမွာ"
ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သားဘာရယ္မဟုတ္
ရယ္မိလိုက္ၾကျပန္သည္။
jaeminကသူ႔ကိုသူ႔ကိုယ္ပိုင္အခန္းထဲသို့
ဆြဲေခၚ သြားတာကိုၾကည့္ၿပီး တျခားသူေတြက
သေဘာက်စြာရယ္ၾကေတာ့၏။ေသခ်ာေပါက္
သူတို႔ေတြနားလည္ေပးႏိုင္တာေပါ့ ဒီအခ်စ္ငွက္
ႏွစ္ေကာင္ဟာ အခ်င္းခ်င္းမေတြ႔ၾကရတာ
အရမ္းၾကာေနၿပီကိုး.....
jaeminသူ႔ကိုနမ္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ renjunဟာတံခါးကိုေလာ့ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ တံု႔ျပန္အနမ္းေပးလိုက္၏။ထိုခဏသူတို႔ရဲ႕
အနမ္းဟာျပင္းျပစြာ႐ွိေနရာမွဆာေလာင္မႈဆီသို႔ ကူးေျပာင္းသြားေတာ့သည္။
"အခ်စ္...ငါမင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာဘဲ"
jaeminဟာအနမ္းေတြၾကားမွထိုစကားကို
အသာဖြဖြေျပာလာသည္။ထို႔ေနာက္နမ္းေနရင္းကေန
renjunႏႈတ္ခမ္းကိုအသာကိုက္ရင္းခံတြင္းထဲသုိ႔
နယ္ခ်ဲခြင့္ေပးဖို႔ရာအနမ္းကတစ္ဆင့္ ေတာင္းဆိုေလသည္။အစကေတာ့jaeminက
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုဘာလို႔ကိုက္မွန္း renjunနားမလည္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္jaeminလဲ ေနာက္တစ္ခါrenjunႏႈတ္ခမ္းကို
ခပ္ဖြဖြထပ္ကိုက္လိုက္ရင္း လ်ွာအခ်င္းခ်င္း
ထိေတြ႔ျခင္းအမႈကိုျပဳေလသည္။
renjunဟာသူခံစားေနရတဲ့အထိအေတြ႔ေၾကာင့္
ညည္းသံတို႔ထုတ္မိလိုက္ရသည္။သူတို႔ဟာ
အေမွာင္ထဲမွာျပင္းျပစြာနမ္း႐ိႈက္ေနၾကသည္မို႔
လရဲ့အလင္းေရာင္ေက်းဇူးနဲ႔ဘဲပူးကပ္ေနၾကတဲ့
သူတို႔ရဲ႕အရိပ္ေတြကိုျမင္ေနရေလသည္။
မျကာခင္မွာဘဲ jaeminဟာသူတို႔ရဲ႕
ျပင္းရွရွအနမ္းတို႔ကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး မ်က္စိေ႐ွ႕က
ေကာင္ေလးကိုျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္၏။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္..အခ်စ္"
renjunကလဲ သူ႔ကိုႏူးညံ့စြာၾကည့္ၿပီးျပံဳး၍
အေျဖျပန္ေပးေလသည္။
"ငါေကာဘဲမင္းကိုခ်စ္တယ္....အခ်စ္ရဲ႕ "
The End
T/N:ေနာက္ဆံုးေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီ။
ဒီficတစ္ပုဒ္လံုးအတြက္သီခ်င္းက NCT Uရဲ႕
From Homeပါ။plotႀကီးႀကီးမားမားမ႐ွိေပမဲ့
အရမ္းသေဘာက်ရတဲ့ficမို႔ဘာသာျပန္လိုက္တာ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လက္စသတ္လိုက္ႏိုင္ၿပီT~T