အပိုင္း(၁၀)
ရန္ကုန္ မနက္ခင္းကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းဆူညံစြာနဲ႔ပင္ စတင္လာျပန္သည္။ ေဒၚေဒၚရဲ႕လက္ရာ မနက္စာ ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ ပူပူေလးစားၿပီး အိမ္ရဲ႕ သံပန္းတံခါးကိုပိတ္ကာ ေအာက္သို႔ဆင္းလာလိုက္သည္။
ေလွကားခြင္နားေရာက္ေတာ့ ညိမ္တို႔ ေအာက္ထပ္က ဦးေလးက အျပင္သြားရန္ ေလွကားခြင္ တံခါးကို ဖြင့္ေနသည္ႏွင့္ဆုံ၏ ။
"ဦီးေလး ေနေကာင္းတယ္မလား "
ဦးေလးႀကီးက သူ႕ကိုေဖာ္ေ႐ြစြာ ျပန္ေျဖသည္။
"ေကာင္းပါတယ္ကြ ငါ့တူတို႔ေရာ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား "
"ေျပပါတယ္ ဦးေလး ဒီလိုပါဘဲ "
"ေအးကြာ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္တည္းဘဲ ေျပမွာပါ အိမ္မွာေတာ့ မိန္းမက နားပူတယ္ကြ "
ဦးေလးရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ သူ သေဘာတက်ရယ္မိသြားသည္။ နားပူတယ္လို႔ ေျပာသည့္ အေျပာတြင္ကို ဇနီးကို သေဘာတက်ျဖစ္ေနသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကို ေတြ႕ရသည္ေလ။
အင္း…သူအိမ္ေထာင္က်ရင္ေကာ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္မလဲ။
ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးၿပီးမွ ႐ွက္စိတ္ေၾကာင့္ ပါးမ်ားပူတက္လာရသည္။
ငါဘာေတြ စဥ္းစားေနပါလိမ့္…
ကားမွတ္တိုင္သို႔ သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တစ္လမ္းတည္းေန မ်က္ႏွာသိ အန္တီႀကီးမ်ားက ျပဳံးလ်က္ ႏႈတ္ဆတ္ၾကသည္။
ဒီလိုက်ေတာ့ ရန္ကုန္နဲ႔ေတာင္ တျဖည္းျဖည္းအသားက်လာသလိုပါလား။
ဘယ္လိုဘဲ အသားက်တယ္ေျပာေျပာ သူတစ္သက္လုံး ရန္ကုန္တြင္ေတာ့ မေနခ်င္၊ လူမ်ား႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ ရန္ကုန္သည္ သူ႕အတြက္ေတာ့ သိပ္သေဘာက်စရာမေကာင္း ။ သူ႕အေနႏွင့္ သူ႕ကိုေမြးဖြးခဲ့ေသာ မႏၲလာေျမကိုသာ ပို၍ သေဘာက်သည္။
ကားက သိပ္မေစာင့္လိုက္ရ ၊ သူမွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ကားကေရာက္လာသျဖင့္ ဒီေန႔ေတာ့ သူကံေကာင္းသည္ဟု ေတြးမိသည္။ ပုံမွန္ဆို ကားေစာင့္လွ်င္ ဆယ့္ငါးမိနစ္က အနည္းဆုံးေပမို႔။
သြားလိုရာ မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ေတာ့မွာမို႔ ညိမ္ေနရာမွ ႀကိဳထထားလိုက္သည္။ အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနကသိပ္မပူေသး ။ ထီးမယူလာတာမို႔ ေနမင္းႀကီးကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္ခ်င္သြားသည္။
မွတ္တိုင္၌ ဆင္းကာ လမ္းခ်ိဳးေလးသို႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ လမ္းသြယ္ေလးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ျဖစ္သျဖင့္ ကားမ်ားေတာ့ မေတြ႕ ၊ စက္ဘီးမ်ားသာ အနည္းငယ္ေတြ႕သည္။ အမွန္ေတာ့ သူလိုအပ္တဲ့စာအုပ္ေတြ၀ယ္ဖို႔ စာအုပ္ဆိုင္႐ွာတာျဖစ္သည္။ ၀ယ္ေနၾကဆိုင္ေတြ႐ွိေပမဲ့ အျခားဆိုင္ေတြ စပ္စုခ်င္တာမို႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ တြင္ reviewေကာင္းေသာ ဆိုင္ေလးသို႔ ႐ွာကာေရာက္လာျခင္း။
Book For U ...
ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတြ႕၍ ၀င္လာလိုက္သည္။ အျပင္အဆင္ကအစ အညိဳစင္ေလးမို႔ ညိမ့္ႏႈတ္ခမ္းထက္၌ အျပဳံးတို႔ ခ်ိတ္ဆြဲသြားရသည္။ အညိဳေရာင္ႀကိဳက္သူအဖို႔ အညိဳေရာင္နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ျမင္တိုင္း သေဘာတက်ျဖစ္ရသည္။
ခဏ ခဏ လာျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ ။
အထဲ၌လည္း စာအုပ္အမ်ိဳးအစားမ်ားက စုံလင္လင္သည့္အျပင္ Coffee Bar ေလးပါ႐ွိသည္။ စာအုပ္၀ယ္လို႔ရသလို႔ စာအုပ္ကို ထိုင္ဖတ္၍လည္းရသည္။ သုတ ၊ ရသ စာအုပ္မ်ားအျပင္ ေက်ာင္းအတြင္ အသုံးလိုေသာ စာအုပ္မ်ားပါ႐ွိသည္။ စာေရးကိရိယာ မ်ားကိုလည္း သူ႕အကန္႔နဲ႔သူ ခြဲထားသည္။
သူလည္း တစ္ခ်ိန္ဆိုင္ဖြင့္ျဖစ္ရင္ ဒီလိုေလးေအး ေဆးေလးဖြင့္မယ္လို႔ ေတြးမိသည္။
ညိမ္လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း စာအုပ္ဖတ္ရင္ ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္က လိုအပ္တာမို႔ Coffee Bar ႐ွိရာသို႔ သြားလိုက္သည္။
"ညီ အစ္ကို႔ကို Black Coffee တစ္ခြက္ သံပုရာေလး မ်ားမ်ား ညႇစ္ေပးေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
ေကာင္ေလးက ေဖာ္ေ႐ြစြာျပဳံး၍ျပန္ေျဖသည္။
"ကြၽန္ေတာ္လည္း Black Coffee ဘာမွမထည့္ပါနဲ႔ "
သူ႕ေနာက္ကေန ထြက္လာတဲ့ ဩ႐ွ႐ွအသံတစ္ခု ။
အသံက ဩေပမဲ့ ဘာလို႔မွန္းမသိ နားေထာင္လို႔ေကာင္းေနသလိုဘဲ ။
"ညီမေတာ့ Lemon tea ဘဲေပးေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ခဏေလာက္ေစာင့္ပါေနာ္ "
ထြက္သြားတဲ့ ေျခသံႏွစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရေတာ့ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ထြက္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာမျမင္လိုက္ရေသာ္လည္း သူသိပါသည္။ အသံတစ္ခုက မမွတ္မိႏိုင္ေသာ္လည္း ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိသာပါသည္။ ေကာင္မေလးက ဟိုတေလာက တုတ္ထိုးဆိုင္မွာေတြ႕တဲ့ သူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးမဟုတ္ ၊ ဒီေကာင္မေလးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တာကအစ ဆင္မယဥ္သာ ေလးျဖစ္၏။
ေကာင္မေလးက ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးကို ျဖန္႔ခ်ထားတာ ျဖစ္သည္။ Floral ဂါ၀န္ ဒူးေအာက္ေလးျဖင့္ တကယ့္ကို ယဥ္ယဥ္ေလးျဖစ္၏။
သူ႕ကို ၾကည့္ေနတာ သိသာသြားလို႔လားမသိ ညိမ့္ကို လွည့္ၾကည္လာသည္။ သူလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျပဳံးျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက မ်က္ႏွာကိုဆတ္ခနဲ လႊဲလိုက္သည္။
.
.
.
"မေဒစီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ဟင္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ခီ "
"ေအာ္ မ်က္ႏွာေတြ နီလာသလားလို႔ "
"ပူလို႔ထင္တယ္ "
" ဪ နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကို ဇဏ္လို႔ေခၚေစခ်င္တယ္"
"အင္းပါ ဇဏ္ဆိုေတာ့ ဇဏ္ေပါ့ "
"ဟုတ္ၿပီ "
ခီတန္ကူးဇဏ္က မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒစီလည္း ေခါင္းညိတ္ကာ ဖတ္ရန္ ယူထားသည့္ စာအုပ္ကိုသာ ဖြင့္ဖတ္ရသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေလထုက ပုံမွန္ထက္ေအးစက္လ်က္႐ွိသည္မို႔ သူကအႀကီးျဖစ္သူပီပီ စကားစလိုက္သည္။
"ခီ…စာေတြ ၊ အယ္…ဇဏ္ စာေတြလိုက္ႏိုင္ရဲ႕လား "
"အင္း "
"အစ္မေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားလားမသိဘူး ဇဏ့္ မ်က္ႏွာက ႏြမ္းေနသလိုဘဲ "
"ရပါတယ္ ဖြားရဲ႕အမိန္႔ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ မေဒစီသက္ေတာင့္သက္သာ ေနပါ "
"အဆင္ေျပရင္ ၿပီးတာပါဘဲေလ အမွန္ေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ကို အစ္မဘာသာ လာမလို႔ပါ ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီက ဖြားႏြယ္နဲ႔ လိုက္ေတြ႕ရမယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာတာ ၊ မာမီက တကယ့္ကိုမေျပာမဆိုနဲ႔ေလ အစ္မျဖင့္ ဇဏ့္ကိုအားနာလိုက္တာ "
"ရပါတယ္ "
သူေျပာလိုက္ေတာ့ ျပဳံးျပကာ သူ႕စာအုပ္သူ ငုံ႔ဖတ္ေနသည္။
မ်က္ႏွာေလးမွာ ႐ွင္းသန္႔ေနေသာ္လည္း သူ႕မ်က္စိထဲေတာ့ သာမာန္မွ်သာ။
•••••••
လြန္ခဲ့ေသာ သုံးနာရီခန္႔က ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားသည္မ်ား မ႐ွိသည္မို႔ အိမ္မွာေနရင္း Netflix သာၾကည့္မည္ဟု သူေတြးထားလိုက္သည္။
မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ၿပီး သူေအာက္ဆင္းလာေတာ့ မီးဖိုးေဆာင္မွာ Breakfast ျပင္ဆင္ေနေသာ ႀကီးျမင့္ကို ေတြ႕သည္။
"ႀကီးျမင့္ ေမာနင္း "
"ေမာနင္း သားဇဏ္ "
"ဘာ႐ွိလဲ "
"ဒီေန႔ပိတ္ရက္မို႔ ႀကီးျမင့္ထမင္းေၾကာ္ထားတယ္ အသဲအျမစ္ေလးနဲ႔ မိုင္လိုက ႀကီးျမင့္ေဖ်ာ္ေပးမယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
ႀကီးျမင့္ကေျပာလည္းေျပာ ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကို ခ်ေပးကာ ခီ့အတြက္ မိုင္လိုေဖ်ာ္ေပးဖို႔ ဟင္းခ်က္ရာအေဆာင္သို႔ ၀င္သြားသည္။
ဇဏ္လည္း စားမလို႔အလုပ္ ဖြား၀င္လာတာကို ျမင္လိုက္တာကို မစားျဖစ္ေတာ့ ။
"ေျမးဇဏ္ "
"ဒီေန႔ အိမ္မွာပဲလား "
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္မွ သြားစရာမ႐ွိဘူး "
"ဟုတ္ၿပီ ေျမး ဖြားအဲ့တာလာေမးတာ "
ဖြားက သူေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး မီးဖိုေဆာင္က ထြက္သြားသည္။
မြန္းၾကပ္လိုက္တာ…။
အိမ္ႀကီးက က်ယ္ပါလ်က္ မိသားစုမဆန္ေသာ မိသားစု၀င္ေတြေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ေတြ မြန္းၾကပ္ရပါ၏။ တစ္ခါတရံ ထြက္ေျပးခ်င္သည္။ နင့္နင့္နဲနဲတြယ္တာရမယ့္သူ မ႐ွိတာမို႔ ေလာကႀကီးကေနေတာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္အထိ ။
"သားဇဏ္ မစားေသးဘူးလား "
"စားေတာ့မွာ ႀကီးျမင့္ "
"ေရာ့ကြယ္ သားႀကိဳက္တယ္မလား အ၀စားေနာ္ "
ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပသည္။ ႀကီးျမင့္လည္း ဒီမိသားစုကို ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲမသိ။
ခီတန္ကူးဇဏ္ ဒီႏွစ္ထဲ ျပန္မေျပာ နားမေထာင္မလုပ္ေတာ့တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမည္။ သားဇဏ္က ႐ွစ္တန္းႏွစ္မွ စ၍ အရင္နဲ႔ မတူေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေအးစက္လာသည္ကို ခံစားမိသည္။ သို႔ေသာ္တျဖည္းျဖည္း လိမၼာသည္ႏွင့္ကြဲထြက္ကာ ေအးစက္လာသည္ကိုေတာ့ မႏွစ္ၿမိဳ႕။
"ဟင္း!"
ႀကီးျမင့္က သက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်သည္။
ေမ…သာ သက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိေသးရင္ အကုန္လုံးကို ေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
••••••••
"ဟဲ့ ေခ်ာလိုက္တာေနာ္ ငါျဖင့္မိန္းကေလးခ်င္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တယ္ "
"ေအးဆို ခ်စ္စရာေလးဟယ္ ဒါေပမဲ့ သခင္ေလးသူငယ္ခ်င္းေလာက္ေတာ့ခ်စ္စရာမေကာင္းပါဘူး "
"ငါေတာ့ အဲ့ေကာင္မေလးကို သေဘာမက်ဘူးဟယ္ အရမ္းသြက္တယ္ ဒီေကာင္မေလးက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး "
ဆူးအေၾကာင္းပါလာသျဖင့္ သူ႕မ်က္ခုံးတို႔ တြန္႔ခ်ိဳးသြားရသည္။
သူထိုင္ေနတဲ့ေနရာက အလုပ္သမားတန္းလ်ားနဲ႔ နီးတာမို႔ ထိုကေလးမႏွစ္ေယာက္ေျပာေနတာကို အတိုင္းသားၾကားေနရရသည္။
ခီတန္ကူးဇဏ္သည္ စာအုပ္ကိုကိုင္ကာ ထသြားလိုက္ၿပီး ေကာင္မေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္။
"အားေနၾကတာလား "
"႐ွင္ သခင္ေလး "
"မင္းတို႔က အသစ္ေတြလား "
"ဟင္"
"မင္းတို႔က အသစ္ေတြလားလို႔ေမးေနတာ"
"ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့!!"
"ဒီအိမ္မွာ ဆက္ေနခ်င္ေသးရင္ မင္းတို႔ပါးစပ္ကို စည္းေစာင့္ပါ "
"ဟုတ္ ဟုတ္ သခင္ေလး "
သူေျပာခ်င္တာ ေျပာၿပီးထြက္သြားေသာ သခင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူတို႔မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား။
ဒီအိမ္မွာ သခင္မႀကီးထက္ သခင္ေလးက ပို၍ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟု ေျပာၾကသည္ကို လက္ေတြ႕ၾကဳံမွ သူတို႔လက္ခံလိုက္ရသည္။
သခင္ေလးကတစ္ခုခုဆို ဘာတစ္ခု၀င္မေျပာတတ္တာမို႔ အသစ္၀င္တာမၾကာေသးတဲ့ သူတို႔အတြက္ လက္မခံခ်င္ ။ ဘာတစ္ခုကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္သလို ေနတတ္သည့္ သခင္ေလးက ဒီလို စကား သုံးခြန္းေျပာသြားနဲ႔တင္ သူတို႔ ေၾကာက္ဒူးတုန္ေနၿပီ။
ဒီေန႔ကစၿပီး သူတို႔သိလိုက္တာက စကားကို လက္လြတ္စပယ္ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာေတာ့ဘူးဟူ၍။
သူ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္စိတ္လည္း မ႐ွိေတာ့၍ အိမ္ထဲသို႔၀င္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ထားတဲ့ နက္ေစြးေနေသာ ကားတစ္စီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဖြားက ေတာ္႐ုံ အိမ္ကို ဧည့္ေတြ႕မေခၚတတ္ပါဘူး ၊ဘယ္လိုလူမ်ိဳးမို႔လို႔လဲ။
သူ၀င္သြားလိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ လူစုံေနတာကို ေတြ႕လိုက္သည္။ သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အေပၚသို႔တက္မယ္ျပင္လိုက္ေတာ့…ဖြားဆီမွ စကားသံထြက္လာသည္။
"ေျမးဇဏ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
"လာပါဦး ဒီမွာ ဖြားမိတ္ဆတ္ေပးစရာ႐ွိလို႔ "
ဖြားက ဆိုဖာထိုင္ေနတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကို ထိုးျပၿပီး
"ဒါက ဖြားတို႔ရဲ႕ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းစုကေလ ဦးသူရိန္မင္းနဲ႔ သူ႕ဇနီး ေမရီခင္တဲ့ မွတ္ထားေျမး ေျမးလည္းအလုပ္လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္က်ရင္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရမယ့္သူေတြ "
"ေမာင္ရင္လည္း မွတ္ထား ဒါကြၽန္မရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာေျမးေလး ခီတန္ကူးဇဏ္တဲ့ "
"ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ "
ဇဏ္ ႏႈတ္ဆတ္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္က လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံးကလည္း ေဖာ္ေ႐ြစြာ ျပန္ျပဳံးျပသည္။
"ဦးတို႔လည္း ၀မ္းသာပါတယ္ ဥကၠဌႀကီးက ေျမးေခ်ာေလးကို ဝွက္ထားတာပဲ "
ဦးသူရိန္မင္းက စေနာက္သလိုေျပာေတာ့ ေဒၚမူယာႏြယ္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း ဆိုသည္။
"မဟုတ္တာ ဝွက္ထားတယ္ဆိုတာထက္ မထုတ္ျပျဖစ္တာကြယ္ ေျမးကလည္း အဆိုးေလ "
ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ဦးသူရိန္မင္းဆိုသူက လက္ညိႇဳးျပရင္း…
"ဒါ ဦးသမီးေလ ေဒစီခင္တဲ့ သားဇဏ္ထက္ေတာ့ သုံးႏွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ ပထမႏွစ္တက္ေနတာဒီမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး USမွာ Psychology နဲ႔ေလ"
" ဟုတ္ကဲ့ "
ေျပာၿပီး ခီထရန္ျပင္လိုက္ေပမဲ့ ေဒစီခင့္မာမီဆိုသူက စကားစလာသည္။
"သမီးကေလ စာအုပ္ဆိုင္သြားခ်င္ေနတာ အင္တာနက္ေပၚက ေတြ႕တာတဲ့ အဲ့တာသူငယ္ခ်င္းလည္း မ႐ွိဘူးေလ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလို႔ ဒီကိုေခၚလာလိုက္တာ "
"အယ္ ဒါဆိုေျမးကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ ေျမးက ရန္ကုန္ကို ကြၽမ္းတယ္ "
ခုနကထိ ေကာင္းသည္ ၊ ဆိုးသည္ ဘာမွ၀င္မေျပာတဲ့ မေဒစီခင္က ဖြားကို ထေျပာလာသည္။
"ဟိုရပါတယ္ ဖြား"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေျမး လိုက္ပို႔ေပးမယ္မလား "
ဇဏ့္ထံသို႔ တည့္တည့္ၾကည့္ကာ အမိန္႔ေပးသည့္ အသံေရာေႏွာေနေသာ အေမးစကားေၾကာင့္ သူျငင္းဖို႔ရန္မျဖစ္ေတာ့။
"ဟုတ္ကဲ့ ပို႔ေပးပါမယ္"
"ရတယ္ ေမရီ ေျမးလိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္ ဒီမွာလည္း မင္းတို႔ေတြကၾကာအုံးမွာနဲ႔ သမီးေလး ပ်င္းေနပါလိမ့္မယ္ "
ေျမးပုံစံက အင္တင္တင္ျဖစ္ေနေပမဲ့ သူမစကားကိုေတာ့ လြန္ဆန္ႏိုင္ပုံမရ ။
ေဒၚမူယာႏြယ္ လိုခ်င္သည္မွာလည္း ဒါေပ ။
ဆိုးခ်င္ဆိုး မိုက္ခ်င္မိုက္လို႔ရသည္။ သူမကိုေတာ့ မလွန္ရဲေအာင္ သားအဖႏွစ္ေယာက္လုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာျဖစ္သည္။
"ကဲ ေျမးအ၀တ္အစားလဲဦးမလား "
"ကြၽန္ေတာ္ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ဆင္းလာခဲ့ပါမယ္ "
ဖြား အေၾကာင္းမသိတာမဟုတ္ ၊ ဒီေသြးသားကေမြးဖြားလာတာ ဒီလူေတြမသိရင္ခက္မယ္ ။
တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ဒီမိန္းကေလးက ဖြားလက္ခုပ္ထဲကေရျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ။ သူ႕နဲ႔လည္း တမင္ရင္းႏွီးေအာင္ အခုတည္းကလုပ္ထားမွန္း ခီရိပ္စားမိပါ၏။
ဇဏ္သည္ မဲ့ျပဳံးတစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ရင္း…
"ဟြန္း…ခန္႔မွန္းသလို ျဖစ္မလာရင္ေတာ့ တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာဘဲ "
ခီတန္ကူးဇဏ္က အျဖဴေရာင္လက္႐ွည္ ခပ္ပြပြကို အသားေရာင္ Style pant အပြထဲထည့္၀တ္ထားသည္။ အျဖဴေရာင္လက္႐ွည္ကို တံေတာင္ဆစ္ထိ ေခါက္ထားၿပီး နက္ျပာေရာင္ classicနာရီ တစ္လုံးကိုပတ္ထားသျဖင့္ သန္႔တာထက္ကိုပိုေနသည္။
ေဒစီခင္မွာ ေလွကားမွ တစ္ထစ္ခ်င္းဆင္းလာသူကို ၾကည့္ေနတာ မ်က္ေတာင္ေတာင္မခတ္ႏိုင္။ တကယ့္ကို ေခ်ာတာထက္ကို ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိၿပီး ေတာက္ပေနသည္မွာ ျငင္းမရေပ။
"မေဒစီခင္ သြားၾကမလား "
"အင္း သြားမယ္ေလ အစ္မကိုေဒစီလို႔ဘဲေခၚလို႔ရပါတယ္ "
"ဟုတ္ၿပီ "
အိမ္ေပါက္၀မွ ထြက္ခြာသြားေသာ ေက်ာျပင္ႏွစ္ခုၾကည့္လ်က္ ေဒၚမူယာႏြယ္မွာ ခပ္ျပဳံးျပဳံး ။
အတူယွဥ္တြဲ ျမင္ေန႐ုံနဲ႔တင္ လိုက္ဖက္တယ္ဆိုတာ ျငင္းမရ …။
•••••••
"တစ္ေယာက္တည္းလား "
"ဟင္ "
ညိမ္တစ္ေယာက္တည္း စာအုပ္စင္၌ စာအုပ္ေတြ ေ႐ြးေနစဥ္ အေနာက္မွကပ္၍ အေပၚဆုံးထပ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ယူကာေမးလာသူေၾကာင့္ ေၾကာင္အသြားရသည္။
"အင္း မင္းမ်က္လုံးထဲ ဘယ္ႏွေယာက္ျမင္လို႔လဲ "
"ဟြန္း "
ဒီလိုလဲ စြာတတ္ေသးပါလားဟု ဇဏ္ေတြးမိသည္။
ဘာလဲဟ ၊ သူ႕ပုံစံက ညိမ့္အေျဖ့ကို သေဘာက်သလို ျပဳံးစိစိ ။ ဘယ္လိုေကာင္ပါလိမ့္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လာ Joinႏိုင္တယ္ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္ ေျပာပါတယ္ "
စကားေျပာတာကအစ အထက္စီးကမို႔ ညိမ္နည္းနည္းေတာ့ ခ်ဥ္သြားတာအမွန္။
သူတို႔ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ေကာင္မေလးက တစ္ေယာက္တည္း စာထိုင္ဖတ္ေနသည္။ ညိမ္လည္း စပ္စုခ်င္တာမို႔ သူေျပာတာကိုလက္ခံၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ခုံတစ္ခုံကို ဆြဲၿပီး ယူေပးေနတဲ့သူေၾကာင့္ ေဒစီေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇဏ့္အျပင္ သူ႕ကိုခုနကျပဳံးျပေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေကာင္ေလးက ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကအစ ပါးလ်ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကအစ ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေနသည္။ မ်က္ခုံးတန္းေလးက စိန္းဖန္းဖန္႔ ခုံးခုံးသြယ္သြယ္ေလးျဖစ္ကာ အေတာ္ေလးကို ၾကည့္ေကာင္းလွသည္။
အင္း…ျမန္မာလို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရရင္ တကယ့္ကို ႐ႈမၿငီးတဲ့ မ်က္ႏွာေလးလို႔ ေျပာလို႔ရမည္။ ေယာက်ၤားေလးတန္မဲ့ ေခ်ာတာထက္ ပိုသည္ကိုေတာ့၀န္ခံရပါ၏။
"ဟို ညိမ္ေသာက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီေကာ "
"အယ္ ကိုယ္ဟိုဘက္ဝိုင္းမွာ က်န္ခဲ့တယ္ "
ထိုေကာင္ေလးကေျပာၿပီး ထယူမလိုလုပ္ေပမဲ့ ခီတန္ကူးဇဏ္က မထခိုင္း ၊ သူပဲသြားယူေပးမယ္လို႔ ေျပာကာ ထသြားသည္။
ထိုေကာင္ေလးက ေဒစီ့ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ေဒစီကအရင္ဆုံး မိတ္ဆတ္လိုက္သည္။
"အစ္မနာမည္က ေဒစီခင္ပါ ေဒစီလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္ ေမာင္ေလး "
"ေအာ္ ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္က မိုးသန္႔ညိမ္ပါဗ် "
ထိုေကာင္ေလးက အျပဳံးတစ္ခုနဲ႔ သူ႕နာမည္ကိုျပန္မိတ္ဆတ္သည္။
ခ်စ္စရာေလးဘဲ။
"ဒါဆို အစ္မ ခီေခၚသလို ညိမ္လို႔ေခၚမယ္ေနာ္ "
ေျပာၿပီးခါမွ ေဘးဘီကို ေဝ့ဝဲၾကည့္ရသည္။ သူ႕ကိုခီလို႔မေခၚပါနဲ႔လို႔ ခုနေလးတင္ ေျပာသြားသည္မဟုတ္ပါလား ။
"ဟုတ္ အဆင္ေျပသလိုေခၚပါ မေဒစီ "
ေဒစီလည္း ျပဳံးျပရင္း လီမြန္တီးကို တစ္ငုံေသာက္ၿပီး စာသာဆက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။
"ေရာ့ ညိမ္ ၊ ညိမ့္ေကာ္ဖီက ေအးေနလို႔ အသစ္သြားမွာလာတာ "
ညိမ္တစ္ငုံေသာက္ၾကည့္ေတာ့ ခါးလိုက္တာ။
"ခီ ဒါကအရမ္းခါးတယ္ "
ေဒစီ 'ခီ'လို႔ အေျပာေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ဇဏ့္မ်က္ႏွာ၌ စိတ္႐ႈပ္ေနပုံမရ။
ခုနက သူ႕ကိုေတာ့ မေခၚနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာမဟုတ္လား ။
"ခင္ဗ်ား ခုနကေသာက္တာဘဲေလ "
"ငါက သံပုရာညႇစ္ခိုင္းတာ "
"ေကာ္ဖီဆိုတာ ခါးခါးေသာက္မွ အရသာ႐ွိတာမလား "
"အခါးတစ္ခုႀကီးတည္းဆို ငါမေသာက္ႏိုင္ဘူး "
ခီက ျပဳံးသည္။ ဒါေပမဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔တယ္ ဆို႐ုံေလးသာ။
"ခါးေပမဲ့ ေသာက္ပါမ်ားရင္ ႀကိဳက္သြားမွာပါ "
သူ႕စကားေၾကာင့္ ညိမ္လည္းဘာမွေျပာမေနေတာ့။
ၾကဳံရင္ေတာ့ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
တခ်ိဳ႕အရာေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကိမ္ဖန္မ်ားမ်ား နာက်င္မႈေတြက လက္ဆတ္ေနတုန္းဘဲ ဆိုတာကိုေရာေပါ့။
"ဒါနဲ႔"
"အင္းေျပာေလ ခီ "
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ႕တာ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေနာ္ "
"ဟုတ္လား ကိုယ္သတိမထားမိလိုက္ဘူး "
ခီတန္ကူးဇဏ္သည္ မိုးသန္႔ညိမ္စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားေသာ္လည္း ျပန္ထိန္းလိုက္ႏိုင္သည္။
ဇဏ့္လိုလူမ်ိဳးက ဒါကို တစ္သီးတစ္သန္႔မွတ္ထားသလို ျဖစ္ေနခဲ့တာလား။
အဓိပၸာယ္မ႐ွိတာ!
"ရပါတယ္ ေနာက္ေတာ့မွတ္ထားေပါ့ ၊ ညိမ့္မ်က္မွန္ အခိုး႐ိုက္ေနၿပီ "
"ကိုယ္သုတ္လိုက္ပါ့မယ္ "
သုံးႀကိမ္ ၊ ကိုယ္ေတာင္သတိမထားေပမဲ့ သူကသတိထားမိေနပါလား ။ ဒါဆို ဟိုေန႔ကစားေသာက္ဆိုင္မွာေတြ႕လို႔ ျပဳံးျပတာကို ဘာလို႔ျပန္မႏႈတ္ဆတ္ရတာလဲ။
မင္းက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ခီ။
────────────────
𝗚𝗲𝗻𝗻𝘆ʕ•ᴥ•ʔ
15.7.2022 အတြက္ပါ ေစာင့္ေနမွာစိုးလို႔ တင္ေပးလိုက္တာပါ။