ZAW
"ေမာင္~"
ဘတ္ဟြၽန္းက ေအးေဆးစာဖတ္ေနေသာ ခ်န္းေယာလ္အား ခပ္တိုးတိုးေခၚလိုက္တယ္။နဂို စာထဲကိုစိတ္ေရာက္ေနေသာ ခ်န္းေယာလ္ဟာ ဘတ္ဟြၽန္း၏ေခၚသံေၾကာင့္ စာအုပ္မွအာရံုလႊဲကာ ဘတ္ဟြၽန္းဆီအာ႐ံုစိုက္လာေလသည္။
"အင္းေျပာေလ အသည္းငယ္"
"ငါ..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အသည္း"
"ငါ...မင္းကိုခ်စ္တယ္"
ခ်န္းေယာလ္က ေသခ်ာနားေထာင္ေနရာမွ ထိုစကားေလးေၾကာင့္ ပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚေအာင္ၿပံဳးတယ္။ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ကိုယ္ေပၚကို ဖက္တြယ္လာၿပီး ခ်န္းေယာလ္၏ရင္ဘက္မွာ မ်က္နွာေလးအပ္လို႔ထားတယ္။
"ေမာင့္ကို အသည္းယားေအာင္ လုပ္ေနတာလား"
"ဟင့္အင္း"
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ရင္ဘက္ကို နႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းရင္း ေခါင္းကိုခါျပတယ္။ဘတ္ဟြၽန္းက ထိုင္ေနေသာ ခ်န္းေယာလ္ေပၚ ခြတက္လာၿပီး သူ၏ေျခေထာက္ေတြကို ခ်န္းေယာလ္၏ခါးတြင္ ခ်ိတ္တြယ္ထားသည္။
ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းခါးေလးအား ထိန္းကိုင္ထားၿပီး
အညိဳေရာင္ေခါင္းလံုးလံုးေလးကို ငံု႔နမ္းေလးတယ္။
"ငါ...ငါတို႔လုပ္ၾကမလား"
ဖယ္တြယ္ထားရင္း ဘတ္ဟြၽန္းဆီက ခပ္တိုးတိုးေမးသံေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ေက်ာက္ရုပ္စဖြယ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းက ျပန္ေျဖမလာတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္ နႈတ္ခမ္းေလးပိစိဆူသြားတယ္။
ကိုယ္ေပၚတြင္ လုွပ္ပဲ့လူွပ္ပဲ လုပ္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္က စိတ္တင္းထားရတယ္။
ရိရွင္းရဲ႕ ဒီအေတာအတြင္းမလုပ္ၾကနဲ႔အုန္း ဆိုသည့္စကားေၾကာင့္ သူေတာင့္ခံထားရတယ္။
"ဘာလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူးလား ဟင့္ ဟင့္"
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ အက်ီေကာ္လံစကို ဆြဲဆုတ္ကိုင္ရင္း ခ်န္းေယာလ္ေပၚ ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ကာ ၿငီဆူဆူေလးေျပာေလတယ္။
ခ်န္းေယာလ္က မေျပာင္းလဲေသာ ရုပ္တည္ႀကီးနွင့္ပဲ ထိုင္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းတို႔စိတ္ေကာက္ခ်င္လာၿပီ။
"ဟင့္ လုပ္မယ္လို႔ ေနာ္ ေနာ္ ေနာ္~လို႔ ေနာ္"
"မြ မြ မြ"
ဘတ္ဟြၽန္းဟာ သူလိုခ်င္တာရေအာင္လို႔ ခ်န္းေယာလ္ပါးကို တစ္မြမြနဲ႔ နမ္းေနတယ္။အခုထိ သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္လာေသးတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ကယ္စိတ္ဆိုးေနၿပီ
ဘတ္ဟြၽန္း ခြထိုင္ေနရာကေန ထလိုက္ၿပိး ခ်န္းေယာလ္ကို နႈတ္ခမ္းဆူလို႔ ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။
ခ်န္းေယာလ္က ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကုိေကာက္ကိုင္ရင္း တစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားတယ္။ဘတ္ဟြၽန္းေျခေစာင့္ရင္း ခ်န္းေယာလ္အနားကေန ထြက္သြားခဲ့တယ္။
တစ္ေယာက္ထဲသာက်န္ခဲ့ေတာ့တဲ့ အခန္းထဲမွာ ခ်န္းေယာလ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲအလ်င္ျမန္ေျပး၀င္သြားေတာ့တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ကယ္ စိတ္ဆိုးလြန္းလို႔။ခ်န္းေယာလ္က သူ႔ကိူအေရးလည္းမစိုက္ဘူး။သူနမ္းတာေတာင္ ျပန္မနမ္းဘူး။
ဘတ္ဟြၽန္း ခ်န္းေယာလ္ကိုစိတ္အႀကီးႀကီးဆိုးေနၿပီ
ေတာ္ၿပီ။သူ႔ကေလးေတြအနားပဲ သြားေတာ့မယ္။
ညေရာက္မွ ဟိုလာကိုင္ ဒီလာကိုင္လုပ္ၾကည့္ ကုိက္ဆြဲျပစ္မယ္။ဟြန္႔!
ဘတ္ဟြၽန္းတစ္သက္မွတ္တည္းႀကိမ္းရင္း ကေလးေတြအနားသြားလိုက္တယ္။အိမ္ေတာ္ထိန္းလက္ထဲမွာ ကေလးေတြက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရွိေနတယ္
"မူက်ဴးေလးတို႔ေရ လာပါအုန္း ပါးပါးဆီ"
ဘတ္ဟြၽန္းေခၚဆိုမႈေၾကာင့္ လမ္းေလ်ွာက္တတ္ကာစ အ႐ြယ္ ကေလး၂ေယာက္က ဘတ္ဟြၽန္းဆီအၿပိဳင္အဆိုင္လာၾကေတာ့တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းဟာ သူ႔ဆီပစ္၀င္လာတဲ့ ကေလး၂လံုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ပါးတစ္ဖက္ဆီကို ေမႊားၾကဴလိုက္တယ္။ေပါင္ဒါခပ္သင္းသင္းနွင္း ႏူးႏူးညံ့ညံပါးေလးေတြကို အသားေလးနမ္းရင္း ခ်န္းေယာလ္ကိုဘတ္ဟြၽန္းကေမ့ထားတယ္။
ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဟီး
"ဘူးးးး"
ခစ္ ခစ္ ခစ္
အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမွာ ရယ္ေမာသံေတြက သာယာစြာလႊမ္းၿခံဳသြားတယ္။ဘတ္ဟြၽန္းနဲ႔ ကေလး၂ေယာက္ရဲ႕ ရယ္ေမာသံေတြဟာ အိမ္အတြင္းပ်ံႏွံ႔လို႔ပင္။ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ကို စိတ္ထဲကေန ေမ့ထားၿပီး ကေလးေတြနဲ႔အတူ ကစားေနတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေဆာ့ရတာ ပင္ပန္းသြားတဲ့ ကေလးငယ္၂ေယာက္ဟာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့တယ္။ဘတ္ဟြၽန္းကေလးေတြကို ပုခက္ထဲမွာ သိပ္ထားလိုက္တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္း ဟစိေလးျဖစ္ေနေသာ အခန္းတံခါး၀ကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ စာဖတ္ေနေသးပဲ ျဖစ္တဲ့ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္သူဆူပုတ္သြားတယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းမ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္ရင္း ေက်ာေပးထားတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကို မသုန္မႈန္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းၾကည့္ေနရင္းမွအႄကံတစ္ခုရသြားကာ ေကာက္က်စ္စြာၿပံဳးလိုက္တယ္။ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ ဟြန္႔။
ဂ်က္
တစ္လွမ္းခ်င္းဖြဖြလွမ္းလာတဲ့ ေျခသံ...။
တံခါးခ်က္ခ်သံၾကားေပမယ့္ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့။အနားကို
တိုးလာတဲ့ ကိုယ္ရိပ္ေလးအား ခ်န္းေယာလ္ခံစားမိေလ၏။
ထို႔အတူ နွာဖ်ား၀နား လာရိုက္ေသာ ပံုမွန္ႏွင့္မတူ ကြဲျပားေနေသာ ပ်င္းရွရွရနံ႔ေတြေၾကာင့္သူမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္တယ္။
သူ၏ေက်ာေပၚအား ျဖတ္ရွတိုက္သြားေသာ လက္ဖ်ားႏုႏုေအးေအးတို႔၏အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ကိုယ္က အနည္းငယ္ တုန္သြားတယ္။
"ေမာင္~"
အဟြတ္ အဟြတ္
သူ႔ေပါင္ေပၚေဆြ႕ကနဲ ေရာက္လာေသာ ဘတ္ဟြၽန္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ၿမိဳခ်ေနေသာ တံေတြးေတာင္ တီးသြားရ၏။
ပါးလ်လ် အ၀တ္စားေၾကာင့္ အတြင္းကေဖြးစြတ္ေနေသာ အသားအေရအားထင္ထင္ရွားရွားေတြ႕ရ၏။ေပါင္ေလာက္ထိႀကီးမားေသာ သူ၏ အျဖဴေရာင္ အက်ီအရွည္ႀကီးကို ေအာက္က အတြင္းခံတစ္ထည္တည္းနွင့္သာ ၀တ္ဆင္ထားသည္ေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တံေတြအပါအ၀င္ တင္ပါးလံုးလံုးေလးအား လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲ ျမင္ရေလ၏။
အက်ီလည္ပင္းေပါက္ကႀကီးမားတာေၾကာင့္ ပခံုးထိေလ်ာ့က်ကာ ညႇပ္ရိုးႏုႏုေလးတို႔အား ေတြ႕ရေလသည္။
ရီေ၀ေ၀နွင့္စိုက္ၾကည့္လာေသာ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ သူ၏လက္ေတြကိုလည္း ခ်န္းေယာလ္လည္ပင္းထက္တြက္ ခ်ိတ္တြယ္ထားေလ၏။
ဒါက ခ်န္းေယာလ္ကိုသပ္သပ္ပညာလာစမ္းေနတာပဲ။
အခုခ်ိန္ ဆြဲေမွာက္ပစ္လိုက္လို႔ရေပမယ့္ ႀကိမ္းထားတဲ့ ရိရွင္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္စိတ္ထိမ္းထားရတယ္
"ဟင့္ ေမာင္~"
ဘတ္ဟြၽန္း ခ်န္းေယာလ္ခါးကိုခြထိုင္လိုက္ရင္း ခါးစပ္ထိေရာက္ေအာင္ တိုးလာတယ္။ေပါင္တံေဖြးေဖြးေတြက ခ်န္းေယာလ္ခါးကိုခ်ိတ္တြယ္လာၿပီး ခ်န္းေယာလ္ဟာ ထိန္းမကိုင္မိသြားေအာင္ လက္ကိုခ်ဳပ္တည္းထားရတယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္နားသယ္စပ္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလးမထိတထိနမ္းရင္း ရီေ၀စြာ ခပ္တိုးတိုးဆို၏
"ေမာင့္ကို~ဘတ္ဟြၽန္းကခ်စ္တယ္။"
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္နႈတ္ခမ္းကိုဖိကပ္နမ္းလာေလတယ္။ႏူးညံ့စြာ တစ္ဆင့္ခ်င္းနမ္းေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းဟာ ခ်န္းေယာလ္၏ လည္ပင္းအားတင္းက်ပ္စြာ ဖက္တြယ္ထားရင္း ႏူးညံ့စြာနမ္းရိႈက္တယ္။
အနမ္းခံရတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ဟာ ျပန္တံု႔ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ကိုခ်ဳပ္တည္းထားရတယ္။ဘတ္ဟြၽန္းဟာ အခုထိ ျပန္လည္ မလုွပ္ရွားလာေသာ ခ်န္းေယာလ္ေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းနမ္းေနရာကေနရပ္လိုက္တယ္။ခ်န္းေယာလ္ တစ္ကယ္ႀကီး သူ႔ကိုဘာမွမလုပ္ဘူး။
ဆူေအာင့္ေအာင့္ေလး ထကာ တစ္ဖက္နားက စားပြဲႀကီးဆီေလ်ွာက္သြားတယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းက ပ်င္း႐ြဲ႕႐ြဲ႕၀င္ထိုင္ကာ လက္ေတာ့ကိုဖြင့္ရင္း စာရင္းေတြစလုပ္ေတာ့တယ္က်န္ေနခဲ့တဲ့ ခ်န္းေယာလ္ေခါင္းေပၚ နားမလည္ျခင္းေတြ ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့တယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ဆီမွာ အလုပ္ျပန္၀င္ေနတာၾကာၿပီျဖစ္သည္။ကုမၸဏီထိမသြားခိုင္းပဲ အိမ္မွာပဲအခန္႔သား အလုပ္လုပ္ေစေလသည္။ခ်န္းေယာလ္က ခြင့္ျပဳခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ရည္းမွန္းခ်က္ရွိေနေသးတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေၾကာင့္ လက္မခံခ်င္ပဲ လက္ခံခဲ့ရတယ္။
ခ်န္းေယာလ္ သူ႔ေရွ႕တြင္က်ားမေၾကာက္ ဘာမေၾကာက္ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ရွိေနေသးေသာ ဘတ္ဟြၽန္းေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္က နႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္တြန္႔ရံုၿပံဳးလိုက္တယ္။
ငါဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ မင္းကတိကိုခ်ိဳးေဖာက္ရလိမ့္မယ္ ရိရွင္း။
ခ်န္းေယာလ္က ထိုင္ေနေသာ ဘတ္ဟြၽန္းနား အလင္းကဲ့သို႔ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လာတယ္။ခ်ထားေသာ ဘတ္ဟြၽန္း ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို မယူရင္း ျပင္းရွရွရစ္မႈးဖြယ္ ရနံ႔ေလးၾကား ဘတ္ဟြၽန္းနား အနားကပ္ကာ ေျပာလိုက္တယ္။
"စၿပီးရင္ ဒီတိုင္းထြက္သြားလို႔ရမလား အသည္းငယ္"
အို!ေနာက္ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းဟာလြတ္လမ္းမရွိေတာ့တဲ့
အေကာက္ေပါက္ေလးသဖြယ္ က်ားပါးစပ္ေအာက္ ပိတ္မိသြားေလတယ္။
ဒီးဒီးဒါ~
ဒီလိုေလးနဲ႔ျမဴစြယ္တာ...
Pic Crd
UNI
"မောင်~"
ဘတ်ဟျွန်းက အေးဆေးစာဖတ်နေသော ချန်းယောလ်အား ခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်တယ်။နဂို စာထဲကိုစိတ်ရောက်နေသော ချန်းယောလ်ဟာ ဘတ်ဟျွန်း၏ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်မှအာရုံလွှဲကာ ဘတ်ဟျွန်းဆီအာရုံစိုက်လာလေသည်။
"အင်းပြောလေ အသည်းငယ်"
"ငါ..."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အသည်း"
"ငါ...မင်းကိုချစ်တယ်"
ချန်းယောလ်က သေချာနားထောင်နေရာမှ ထိုစကားလေးကြောင့် ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင်ပြုံးတယ်။ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ကိုယ်ပေါ်ကို ဖက်တွယ်လာပြီး ချန်းယောလ်၏ရင်ဘက်မှာ မျက်နှာလေးအပ်လို့ထားတယ်။
"မောင့်ကို အသည်းယားအောင် လုပ်နေတာလား"
"ဟင့်အင်း"
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ရင်ဘက်ကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းရင်း ခေါင်းကိုခါပြတယ်။ဘတ်ဟျွန်းက ထိုင်နေသော ချန်းယောလ်ပေါ် ခွတက်လာပြီး သူ၏ခြေထောက်တွေကို ချန်းယောလ်၏ခါးတွင် ချိတ်တွယ်ထားသည်။
ချန်းယောလ်က ဘတ်ဟျွန်းခါးလေးအား ထိန်းကိုင်ထားပြီး
အညိုရောင်ခေါင်းလုံးလုံးလေးကို ငုံ့နမ်းလေးတယ်။
"ငါ...ငါတို့လုပ်ကြမလား"
ဖယ်တွယ်ထားရင်း ဘတ်ဟျွန်းဆီက ခပ်တိုးတိုးမေးသံကြောင့် ချန်းယောလ်ကျောက်ရုပ်စဖွယ်ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။
ဘတ်ဟျွန်းက ပြန်ဖြေမလာတဲ့ ချန်းယောလ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးပိစိဆူသွားတယ်။
ကိုယ်ပေါ်တွင် လှုပ်ပဲ့လှူပ်ပဲ လုပ်နေသော ဘတ်ဟျွန်းကို ချန်းယောလ်က စိတ်တင်းထားရတယ်။
ရိရှင်းရဲ့ ဒီအတောအတွင်းမလုပ်ကြနဲ့အုန်း ဆိုသည့်စကားကြောင့် သူတောင့်ခံထားရတယ်။
"ဘာလဲ မလုပ်ချင်ဘူးလား ဟင့် ဟင့်"
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ် အကျီကော်လံစကို ဆွဲဆုတ်ကိုင်ရင်း ချန်းယောလ်ပေါ် ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်ကာ ငြီဆူဆူလေးပြောလေတယ်။
ချန်းယောလ်က မပြောင်းလဲသော ရုပ်တည်ကြီးနှင့်ပဲ ထိုင်နေသော ဘတ်ဟျွန်းတို့စိတ်ကောက်ချင်လာပြီ။
"ဟင့် လုပ်မယ်လို့ နော် နော် နော်~လို့ နော်"
"မွ မွ မွ"
ဘတ်ဟျွန်းဟာ သူလိုချင်တာရအောင်လို့ ချန်းယောလ်ပါးကို တစ်မွမွနဲ့ နမ်းနေတယ်။အခုထိ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်လာသေးတဲ့ ချန်းယောလ်ကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းတစ်ကယ်စိတ်ဆိုးနေပြီ
ဘတ်ဟျွန်း ခွထိုင်နေရာကနေ ထလိုက်ပြိး ချန်းယောလ်ကို နှုတ်ခမ်းဆူလို့ ပေစောင်းစောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
ချန်းယောလ်က ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကိုကောက်ကိုင်ရင်း တစ်ဖက်သို့လှည့်သွားတယ်။ဘတ်ဟျွန်းခြေစောင့်ရင်း ချန်းယောလ်အနားကနေ ထွက်သွားခဲ့တယ်။
တစ်ယောက်ထဲသာကျန်ခဲ့တော့တဲ့ အခန်းထဲမှာ ချန်းယောလ်က ရေချိုးခန်းထဲအလျင်မြန်ပြေးဝင်သွားတော့တယ်။
ဘတ်ဟျွန်းတစ်ကယ် စိတ်ဆိုးလွန်းလို့။ချန်းယောလ်က သူ့ကိူအရေးလည်းမစိုက်ဘူး။သူနမ်းတာတောင် ပြန်မနမ်းဘူး။
ဘတ်ဟျွန်း ချန်းယောလ်ကိုစိတ်အကြီးကြီးဆိုးနေပြီ
တော်ပြီ။သူ့ကလေးတွေအနားပဲ သွားတော့မယ်။
ညရောက်မှ ဟိုလာကိုင် ဒီလာကိုင်လုပ်ကြည့် ကိုက်ဆွဲပြစ်မယ်။ဟွန့်!
ဘတ်ဟျွန်းတစ်သက်မှတ်တည်းကြိမ်းရင်း ကလေးတွေအနားသွားလိုက်တယ်။အိမ်တော်ထိန်းလက်ထဲမှာ ကလေးတွေက ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ရှိနေတယ်
"မူကျူးလေးတို့ရေ လာပါအုန်း ပါးပါးဆီ"
ဘတ်ဟျွန်းခေါ်ဆိုမှုကြောင့် လမ်းလျှောက်တတ်ကာစ အရွယ် ကလေး၂ယောက်က ဘတ်ဟျွန်းဆီအပြိုင်အဆိုင်လာကြတော့တယ်။
ဘတ်ဟျွန်းဟာ သူ့ဆီပစ်ဝင်လာတဲ့ ကလေး၂လုံးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ပါးတစ်ဖက်ဆီကို မွှေားကြူလိုက်တယ်။ပေါင်ဒါခပ်သင်းသင်းနှင်း နူးနူးညံ့ညံပါးလေးတွေကို အသားလေးနမ်းရင်း ချန်းယောလ်ကိုဘတ်ဟျွန်းကမေ့ထားတယ်။
ခစ် ခစ် ခစ် ဟီး
"ဘူးးးး"
ခစ် ခစ် ခစ်
အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ ရယ်မောသံတွေက သာယာစွာလွှမ်းခြုံသွားတယ်။ဘတ်ဟျွန်းနဲ့ ကလေး၂ယောက်ရဲ့ ရယ်မောသံတွေဟာ အိမ်အတွင်းပျံနှံ့လို့ပင်။ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ကို စိတ်ထဲကနေ မေ့ထားပြီး ကလေးတွေနဲ့အတူ ကစားနေတယ်။
နောက်တော့ ဆော့ရတာ ပင်ပန်းသွားတဲ့ ကလေးငယ်၂ယောက်ဟာ အိပ်ပျော်သွားကြတော့တယ်။ဘတ်ဟျွန်းကလေးတွေကို ပုခက်ထဲမှာ သိပ်ထားလိုက်တယ်။
ဘတ်ဟျွန်း ဟစိလေးဖြစ်နေသော အခန်းတံခါးဝကနေ အထဲကို ချောင်းကြည့်တော့ စာဖတ်နေသေးပဲ ဖြစ်တဲ့ ချန်းယောလ်ကြောင့်သူဆူပုတ်သွားတယ်။
ဘတ်ဟျွန်းမျက်မှောင်လေးကုတ်ရင်း ကျောပေးထားတဲ့ ချန်းယောလ်ကို မသုန်မှုန်စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။
ဘတ်ဟျွန်းကြည့်နေရင်းမှအကြံတစ်ခုရသွားကာ ကောက်ကျစ်စွာပြုံးလိုက်တယ်။ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ဟွန့်။
ဂျက်
တစ်လှမ်းချင်းဖွဖွလှမ်းလာတဲ့ ခြေသံ...။
တံခါးချက်ချသံကြားပေမယ့် လှည့်မကြည့်ဖြစ်ခဲ့။အနားကို
တိုးလာတဲ့ ကိုယ်ရိပ်လေးအား ချန်းယောလ်ခံစားမိလေ၏။
ထို့အတူ နှာဖျားဝနား လာရိုက်သော ပုံမှန်နှင့်မတူ ကွဲပြားနေသော ပျင်းရှရှရနံ့တွေကြောင့်သူမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တယ်။
သူ၏ကျောပေါ်အား ဖြတ်ရှတိုက်သွားသော လက်ဖျားနုနုအေးအေးတို့၏အထိအတွေ့ကြောင့် ချန်းယောလ်ကိုယ်က အနည်းငယ် တုန်သွားတယ်။
"မောင်~"
အဟွတ် အဟွတ်
သူ့ပေါင်ပေါ်ဆွေ့ကနဲ ရောက်လာသော ဘတ်ဟျွန်းကြောင့် ချန်းယောလ်မြိုချနေသော တံတွေးတောင် တီးသွားရ၏။
ပါးလျလျ အ၀တ်စားကြောင့် အတွင်းကဖွေးစွတ်နေသော အသားအရေအားထင်ထင်ရှားရှားတွေ့ရ၏။ပေါင်လောက်ထိကြီးမားသော သူ၏ အဖြူရောင် အကျီအရှည်ကြီးကို အောက်က အတွင်းခံတစ်ထည်တည်းနှင့်သာ ၀တ်ဆင်ထားသည်ကြောင့် ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံတွေအပါအ၀င် တင်ပါးလုံးလုံးလေးအား လှစ်ကနဲလှစ်ကနဲ မြင်ရလေ၏။
အကျီလည်ပင်းပေါက်ကကြီးမားတာကြောင့် ပခုံးထိလျော့ကျကာ ညှပ်ရိုးနုနုလေးတို့အား တွေ့ရလေသည်။
ရီဝေေ၀နှင့်စိုက်ကြည့်လာသော ဘတ်ဟျွန်းဟာ သူ၏လက်တွေကိုလည်း ချန်းယောလ်လည်ပင်းထက်တွက် ချိတ်တွယ်ထားလေ၏။
ဒါက ချန်းယောလ်ကိုသပ်သပ်ပညာလာစမ်းနေတာပဲ။
အခုချိန် ဆွဲမှောက်ပစ်လိုက်လို့ရပေမယ့် ကြိမ်းထားတဲ့ ရိရှင်းကြောင့် ချန်းယောလ်စိတ်ထိမ်းထားရတယ်
"ဟင့် မောင်~"
ဘတ်ဟျွန်း ချန်းယောလ်ခါးကိုခွထိုင်လိုက်ရင်း ခါးစပ်ထိရောက်အောင် တိုးလာတယ်။ပေါင်တံဖွေးဖွေးတွေက ချန်းယောလ်ခါးကိုချိတ်တွယ်လာပြီး ချန်းယောလ်ဟာ ထိန်းမကိုင်မိသွားအောင် လက်ကိုချုပ်တည်းထားရတယ်။
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်နားသယ်စပ်လေးကို ခပ်ဖွဖွလေးမထိတထိနမ်းရင်း ရီဝေစွာ ခပ်တိုးတိုးဆို၏
"မောင့်ကို~ဘတ်ဟျွန်းကချစ်တယ်။"
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကပ်နမ်းလာလေတယ်။နူးညံ့စွာ တစ်ဆင့်ချင်းနမ်းနေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းဟာ ချန်းယောလ်၏ လည်ပင်းအားတင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားရင်း နူးညံ့စွာနမ်းရှိုက်တယ်။
အနမ်းခံရတဲ့ ချန်းယောလ်ဟာ ပြန်တုံ့ပြန်ချင်ပေမယ့် စိတ်ကိုချုပ်တည်းထားရတယ်။ဘတ်ဟျွန်းဟာ အခုထိ ပြန်လည် မလှုပ်ရှားလာသော ချန်းယောလ်ကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းနမ်းနေရာကနေရပ်လိုက်တယ်။ချန်းယောလ် တစ်ကယ်ကြီး သူ့ကိုဘာမှမလုပ်ဘူး။
ဆူအောင့်အောင့်လေး ထကာ တစ်ဖက်နားက စားပွဲကြီးဆီလျှောက်သွားတယ်။
ဘတ်ဟျွန်းက ပျင်းရွဲ့ရွဲ့ဝင်ထိုင်ကာ လက်တော့ကိုဖွင့်ရင်း စာရင်းတွေစလုပ်တော့တယ်ကျန်နေခဲ့တဲ့ ချန်းယောလ်ခေါင်းပေါ် နားမလည်ခြင်းတွေ ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့တယ်။
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ဆီမှာ အလုပ်ပြန်ဝင်နေတာကြာပြီဖြစ်သည်။ကုမ္ပဏီထိမသွားခိုင်းပဲ အိမ်မှာပဲအခန့်သား အလုပ်လုပ်စေလေသည်။ချန်းယောလ်က ခွင့်ပြုချင်တာမဟုတ်ပေမယ့် ရည်းမှန်းချက်ရှိနေသေးတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းကြောင့် လက်မခံချင်ပဲ လက်ခံခဲ့ရတယ်။
ချန်းယောလ် သူ့ရှေ့တွင်ကျားမကြောက် ဘာမကြောက် ဒီလိုပုံစံနဲ့ရှိနေသေးသော ဘတ်ဟျွန်းကြောင့် ချန်းယောလ်က နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်တွန့်ရုံပြုံးလိုက်တယ်။
ငါဒီတစ်ခေါက်ကတော့ မင်းကတိကိုချိုးဖောက်ရလိမ့်မယ် ရိရှင်း။
ချန်းယောလ်က ထိုင်နေသော ဘတ်ဟျွန်းနား အလင်းကဲ့သို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်လာတယ်။ချထားသော ဘတ်ဟျွန်း ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မယူရင်း ပြင်းရှရှရစ်မှုးဖွယ် ရနံ့လေးကြား ဘတ်ဟျွန်းနား အနားကပ်ကာ ပြောလိုက်တယ်။
"စပြီးရင် ဒီတိုင်းထွက်သွားလို့ရမလား အသည်းငယ်"
အို!နောက်တော့ ဘတ်ဟျွန်းဟာလွတ်လမ်းမရှိတော့တဲ့
အကောက်ပေါက်လေးသဖွယ် ကျားပါးစပ်အောက် ပိတ်မိသွားလေတယ်။
ဒီးဒီးဒါ~
ဒီလိုလေးနဲ့မြူစွယ်တာ...
Pic Crd