ZAW
အဆင့္ျမင့္ေဆးရံုႀကီးတစ္ခုထဲတြင္ ပူပန္ေသာကနွင့္
ျပာယာခတ္ေနေသာ လူတစ္ဦးရိွေလ၏။
ေဆးရံု ခြဲစိတ္ခန္း၏ ေရွ႕တြင္ ထိုင္မရ ထမရနွင့္
စိတ္ပူပန္ေနမႈသည္ထိုလူ၏ မ်က္နွာထက္တြင္
ထင္ရွားစြားေပၚလင္ေနေလ၏။
"ေကာင္းေကာင္းထိုင္ေနစမ္းပါ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ရာ ငါ့မ်က္စိေတာင္ေနာက္လွၿပီ"
"က်န္းရိရွင္းေျပာစမ္း သူအဆင္ေျပေနလား"
"ငါဘယ္သိမလဲကြ ငါခြဲရတာမွမဟုတ္ပဲ "
"ဟူးးး!"
ခ်န္းေယာလ္ေလပူေတြကိုခပ္ျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ရင္း ရိွသမ်ွဘုရားေတြအား ဘတ္ဟြၽန္းအဆင္ေျပေနဖို႔သာ ပတ္ဆုေတာင္းေတာ့သည္။ေယာက်ာ္းေလးကိုယ္၀န္ေဆာင္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနမွာ စိုးရိမ္စရာပင္။
ခြဲခန္းအတြင္းမွထြက္လာေသာ ဆရာ၀န္တစ္ဦးေၾကာင့္
ခ်န္းေယာလ္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္ေလ်ွာက္ေနရာမွ အေလာတႀကီး ထိုဆရာ၀န္နားကပ္ကာ အေျခအေနကို ေမးျမန္းလိုက္သည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား"
'စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အမႊာေမြးပါတယ္။လူႀကီးေရာ ကေလးေရာက်န္းမာပါတယ္။သန္႔ရွင္းေရးေတြလုပ္ၿပီးတဲ့အခါ သီးသန္႔ခန္းကိုပို႔ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ေလာေလာဆယ္ လူႀကီးကေတာ့ ပင္ပန္းဒဏ္ေၾကာင့္ ခဏေမွးေနတယ္။"
"ေက်းဇူးပါ Dr"
ခ်န္းေယာလ္ဘ၀မွာ ဒီေန႔ကအေပ်ာ္ဆံုးဟူ၍ပင္ ကမည္းတင္ေတာ့မည္။သူ႔အတြက္ အဖိုးမဖ်က္နိင္တဲ့ ရတနာေလးေတြေပးခဲ့တဲ့ ခ်စ္ရသူကိုလည္း တစ္ဘ၀လံုးစာေက်းဇူးတင္မိသည္။
ခြဲခန္းအတြင္းကေနၾကားရတဲ့ အူ၀ဲအု၀ဲဆိုေသာ ကေလးေအာ္ငိုသံေတြၾကားရၿပီးေနာက္ သူကေတာ့ စစ္ပြဲ၁၀၀ေလာက္ ေအာင္ႏိုင္သိမ္းပိုက္နိုင္ခဲ့ၿပီးသလို။
ကမာၻငယ္ေလးတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္လိုက္ရၿပီ။
အေဖျဖစ္ၿပီဆိုတဲ့ အသိေနာက္။ဒယ္ဒီဟု ခပ္ခြၽဲခြၽဲေခၚသံေလးေတြၾကားရဖို႔ အနာဂတ္ကိုေတာင္ သူေက်ာ္ခြသြားခ်င္ၿပီ
ေက်းဇူးပါ။ေမာင့္အသည္းငယ္။ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေပးလို႔။ၿပီးေတာ့ တစ္သက္စာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္အျဖစ္ ကေလးငယ္ေလးေတြကိုေပးခဲ့လို႔။
ေမာင့္အသည္းငယ္ ပင္ပန္းသြားရၿပီ။
"ေဟ့ေကာင္ ကေလးေလးေတြသြားၾကည့္ရေအာင္ ငါမေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူးကြ ဟီးဟီး"
ရိရွင္းကတက္တက္ႂကြႂကြနွင့္ဆိုေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ကေခါင္းညိတ္ရင္း ဘတ္ဟြၽန္းနွင့္ကေလးေတြအား ေခၚသြားသည့္ သီးသန္႔ ေဆးရံုခန္းဆီသြားလိုက္ၾကသည္။
ကုတင္ေပၚတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ေနေသာ ခ်စ္ရသူေလးအနားသြားရင္း နွဖူးကိုညႇင္ညႇင္သာသာေလးနမ္းရိႈက္လိုက္ေလတယ္။
ပင္ပန္းလို႔ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္ကတျမတ္တနိုးေငးၾကည့္ရင္း ၿပံဳးေလတယ္။
"ေဟ့ေကာင္ ခ်စ္စရာေလးပိစိေလးကြ ဟိဟိ"
ရိရွင္းက အနွီးေလးနွင့္ထုတ္ထားေသာ ကေလးေပါက္စေလး ၂ေယာက္အား အသည္းယားစြာတစ္ၿပံဳးၿပံဳးဆိုေလေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ ကေလးေတြအနားသြားၾကည့္လိုက္တယ္။
ေဖြးေဖြးတုတ္တစ္ေလးနဲ႔ ကေလးေလးေတြက သူ၏ပါးပါးနီးတူ အိပ္စက္ေနၾကၿပီး ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ အလွဆံုးပန္းခ်ီကားခ်ပ္ၾကည့္ရလို သေဘာတက်သာေငးၾကည့္ေနတယ္။
"ငါ အေၾကာင္းၾကားလိုက္အုန္းမယ္"
"အင္း "
ရိရွင္းကဖုန္းကိုထုတ္ယူရင္း ခ်န္းေယာလ္ညီဆယ္ဟြန္းဆီအပါအ၀င္ ဘတ္ဟြၽန္းနွင့္ရင္းနွီးေသာ လုဟန္ဆိုသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးဆီပါ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလိုက္ေလသည္။ဂ်ံဳအင္ကေတာ့ ရိရွင္းဖုန္းဆက္ေနတုန္းမွာပဲ ကေလးနို႔ဘူးႀကီးကိုင္လ်က္ အေျပးလႊားေရာက္လာေလသည္။
"ပိစိေလးေတြေရာ"
"ရႈး အိပ္ေနတယ္"
ခ်န္းေယာလ္က၀ုန္းဒိုင္းက်ဲနွင့္ အထဲ၀င္လာကာ ေအာ္ေမးေနေသာ ဂ်ံဳအင္အား သတိေပးလိုက္တယ္ထိုသို႔အခါမွ ဂ်ံဳအင္က ပါလာတဲ့ နိုးဘူးကို ေဘးနားခ်ရင္း အသာေလ်ွာက္လာကာ ဘတ္ဟြၽန္းနားအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးေလး၂ေယာက္အား လွမ္းၾကည့္တယ္။
"ငါဘတ္ဟြၽန္းကိုထိန္းလာခဲ့လို႔ေနမွာ ငါနဲ႔တူေနတယ္ေနာ္"
ခ်န္းေယာလာကျပန္ေျဖလာျခင္းမရွိပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသးတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းလက္ကေလးကိုသာတစ္ယုတစ္ယ ကိုင္တြယ္ထားရင္း မ်က္နွာႏုႏုအား ေငးေမာေနေလတယ္။
"အင္း ဟင္း~"
"ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္"
ဘတ္ဟြၽန္းက အနည္းငယ္ညီးရင္း လြန္႔လူးလာေသာ ခ်န္းေလ္က ကေလးေတြေခ်ာ့သိပ္သလို တစ္ကြၽတ္ကြၽတ္ျမည္ရင္း ျပန္သိပ္လိုက္တယ္။
"ခစ္ ခစ္ ခစ္"
ေဆးရံုအခန္းက်ယ္ႀကီးထဲ၀ယ္ ကေလးရယ္သံ ပိစိေလးေတြက တစ္စိတ္တစ္စိတ္ ထြက္ေပၚလာေလ၏။
ဘတ္ဟြၽန္းက သူ၏လက္ထဲက ကေလးေသးေသးေလးကိုၾကည့္ရင္း သေဘာတက်ျဖစ္ေနတာ အရယ္မရပ္ေတာ့ေပ။
"ဟီး ခစ္ခစ္"
ေယာက်္ားေလးကအႀကီးေလးျဖစ္ကား မိန္းကေလးက အငယ္မေလးျဖစ္ေလ၏။ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ သေဘာက်ၿပီးရင္းသာက်ေနရ၏။
"ေဖြးေဖြးေလး ခ်စ္စရာေလး"
လုဟန္က သူ၏လက္ထဲမွ နီတာရဲကေလးေလးၾကည့္ရင္း အသည္းယားစဖြယ္ဆိုေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းၿပံဳးလိုက္တယ္။သူ႔အဖိုးတန္ေလးေတြက ခ်စ္ေမႊးေလးေတြ။ဆုေတာင္းေတြေကာင္းခဲ့ပံုရတယ္။
"ဒုန္း"
ရုတ္တရပ္ တံခါးဖြင့္သံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ လုဟန္က ကေလးေလးအားၾကည့္ေနရာကေန လန္႔သြားတယ္။အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ V shape မ်က္နွာ မ်က္ခုံးထင္းထင္းနဲ႔
ဆူပုတ္ပုတ္ရုပ္နဲ႔လူ၁ေယာက္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လုဟန္မ်က္လံုးထဲဒီလူက ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနေလတယ္။
"ေဟ်ာင္း"
"ေအာ္ ဆယ္ဟြန္း "
ဘတ္ဟြၽန္းက ဆယ္ဟြန္းဆိုသည့္နာမည္ေၾကာင့္ အကိုလုဟန္နွင့္စကားေျပာေနရာမွ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာတယ္။
ဆယ္ဟြန္းက ဘတ္ဟြၽန္းဆီတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ခ်န္းေယာလ္လက္ထဲက ကေလးကို မ်က္လံုးေစြၾကည့္တယ္။
ရုပ္တည္ႀကီးနွင့္ဆယ္ဟြန္းက ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ညီအကိုအရင္းဆိုတာ ယံုနိုင္ေလာက္သည္။
သူတို႔ညီအကိုနွစ္ေယာက္သည္ အၿမဲတိုင္း ရုပ္တည္ႀကီးနွင့္ အေကြၽးရွင္ရုပ္ေပ။
"ကေလးကလည္း၀တုတ္တစ္ေနတာပဲ "
ဆယ္ဟြန္းက ခ်န္းေယာလ္လက္ထဲက အႀကီးေလးကို ၾကည့္ရင္း ရွံု႔ကာေျပာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ေျခေထာက္နဲ႔႐ြယ္တယ္။လုဟန္နဲ႔ဘတ္ဟြၽန္းက ညီအကိုနွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ေနတာကို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးသာ ျပန္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
ေနာက္မီလုဟန္က တစ္ခုခုကိုသတိရသြားသည့္နယ္။
"အာ အကိုအလုပ္ရွိေသးတာ ေမ့ေနလိုက္တာ ဘတ္ဟြၽန္းေလး အကိုေနာက္ရက္မွာ အိမ္လာခဲ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုလုဟန္"
လုဟန္က မျပန္ခင္ ဘတ္ဟြၽန္းလက္ထဲက ကေလးအား fly kissေလးေပးခဲ့ရင္း ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ရပ္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကိုပါ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ထြက္သြားတယ္။
"ေဟ်ာင္း ကြၽန္ေတာ္နားခ်င္ၿပီ"
"နားေပါ့"
"ကားေသာ့"
"ေရာ႕ကြာ ေရာ႕"
ဆယ္ဟြန္းက ခ်န္းေယာလ္ဆီက ကားေသာ့အားေဆာင့္ေအာင့္ဆြဲယူရင္းထြက္သြားတယ္။ခ်န္းေယာလ္က အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည့္ အႀကီးေလးအားေပြ႕ခ်ီရင္း ပုခက္ထဲကို ညႇင္ညႇင္သာသာေလးထည့္လိုက္တယ္။
ေနာက္ၿပီးတြင္ ဘတ္ဟြၽန္းလက္ထဲက အငယ္မေလးကိုလည္းယူကာ ထိုနည္း၄င္း ပုခက္ပန္းေရာင္ေလးထဲထည့္လိုက္၏။
ဒယ္ဒီနွင့္ပါးပါးကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကေသာ ကေလးငယ္ေလးေတြအားၾကည့္ကာ သေဘာတက် နွစ္ၿခိဳက္စြာၿပံဳးမိေလ၏။
"ေက်းဇူးပါ ေမာင့္အသည္းငယ္"
"အမွန္တစ္ကယ္ေျပာရရင္ ငါကဒီလိုဘ၀ေလးကို အၿမဲလိုခ်င္ေနခဲ့တာ"
ဘတ္ဟြၽန္းကမ်က္ရည္ေလးရစ္သိုင္းသာေျပာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းအားရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားကာ ေခ်ာ့ျမဴတယ္။
"ကိုယ္မင္းေဘးအနားသက္ဆံုးတိုင္ရွိေနမွာမို႔ အားမငယ္ရဘူးေနာ္ ေမာင့္အသည္းငယ္"
"ငါ၀မ္းသာလို႔ပါ"
ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းနွဖူးေလးညႇင္ညႇင္သာသာနမ္းရိႈက္ရင္း သူပါမ်က္ရည္စေလးေတြခိုးသုတ္ရတယ္။
သူ႔ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးအခိုက္အတန္႔ေလးပဲ။
အခ်ိန္ေတြကို ဒီမွာခဏသိမ္းဆည္းထားရင္း
ႀကီးလာရင္ ပ်က္စီးသြားမယ့္မွတ္ဉာဏ္ေတြထဲ မင္းမပါ၀င္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ ေမာင့္သည္းငယ္။
"မင္းလည္းမငိုနဲ႔ေလ ကေလးအေဖႀကီးက မ်က္ရည္က်ရသလား။"
ဘတ္ဟြၽန္းက ေမးေငါ့ရင္း ခ်န္းေယာလ္မ်က္၀န္းစကတြဲခိုေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြအား ေအာက္ကေနေမာ့ရင္း ဖိသုတ္ေပးတယ္
"ကိုယ့္ပါးပါးေလးကလည္း မငိုရဘူးေလ"
"မငိုပါဘူးေနာ္"
"ဟားဟား ဟုတ္ပါၿပီ"
ဘတ္ဟြၽန္းက ခ်န္းေယာလ္ရင္ဘက္အား အားမပါစြာ ထုရိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲကေန မ်က္ေစာင္းေလးလွမ္းထိုးတယ္။
ေရွ႕ဆက္မယ့္ဘ၀ေတြမွာ ကိုယ့္တို႔ ကမာၻငယ္ေလးထဲ ကေလးငယ္ေလးေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
ဒီေတာ့ကိုယ္တို႔ကမာၻငယ္ေလးထဲျကယ္ေတြစံုခဲ့တာေပါ့
UNI
အဆင့်မြင့်ဆေးရုံကြီးတစ်ခုထဲတွင် ပူပန်သောကနှင့်
ပြာယာခတ်နေသော လူတစ်ဦးရှိလေ၏။
ဆေးရုံ ခွဲစိတ်ခန်း၏ ရှေ့တွင် ထိုင်မရ ထမရနှင့်
စိတ်ပူပန်နေမှုသည်ထိုလူ၏ မျက်နှာထက်တွင်
ထင်ရှားစွားပေါ်လင်နေလေ၏။
"ကောင်းကောင်းထိုင်နေစမ်းပါ ပတ်ချန်းယောလ်ရာ ငါ့မျက်စိတောင်နောက်လှပြီ"
"ကျန်းရိရှင်းပြောစမ်း သူအဆင်ပြေနေလား"
"ငါဘယ်သိမလဲကွ ငါခွဲရတာမှမဟုတ်ပဲ "
"ဟူးးး!"
ချန်းယောလ်လေပူတွေကိုခပ်ပြင်းပြင်းမှုတ်ထုတ်ရင်း ရှိသမျှဘုရားတွေအား ဘတ်ဟျွန်းအဆင်ပြေနေဖို့သာ ပတ်ဆုတောင်းတော့သည်။ယောကျာ်းလေးကိုယ်ဝန်ဆောင်ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ အခက်တွေ့နေမှာ စိုးရိမ်စရာပင်။
ခွဲခန်းအတွင်းမှထွက်လာသော ဆရာဝန်တစ်ဦးကြောင့်
ချန်းယောလ် ဘယ်ပြန်ညာပြန်လျှောက်နေရာမှ အလောတကြီး ထိုဆရာဝန်နားကပ်ကာ အခြေအနေကို မေးမြန်းလိုက်သည်။
"အဆင်ပြေရဲ့လား"
'စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူး ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက် မိန်းကလေးတစ်ယောက် အမွှာမွေးပါတယ်။လူကြီးရော ကလေးရောကျန်းမာပါတယ်။သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်ပြီးတဲ့အခါ သီးသန့်ခန်းကိုပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်။လောလောဆယ် လူကြီးကတော့ ပင်ပန်းဒဏ်ကြောင့် ခဏမှေးနေတယ်။"
"ကျေးဇူးပါ Dr"
ချန်းယောလ်ဘ၀မှာ ဒီနေ့ကအပျော်ဆုံးဟူ၍ပင် ကမည်းတင်တော့မည်။သူ့အတွက် အဖိုးမဖျက်နိင်တဲ့ ရတနာလေးတွေပေးခဲ့တဲ့ ချစ်ရသူကိုလည်း တစ်ဘ၀လုံးစာကျေးဇူးတင်မိသည်။
ခွဲခန်းအတွင်းကနေကြားရတဲ့ အူဝဲအုဝဲဆိုသော ကလေးအော်ငိုသံတွေကြားရပြီးနောက် သူကတော့ စစ်ပွဲ၁၀၀လောက် အောင်နိုင်သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီးသလို။
ကမ္ဘာငယ်လေးတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရပြီ။
အဖေဖြစ်ပြီဆိုတဲ့ အသိနောက်။ဒယ်ဒီဟု ခပ်ချွဲချွဲခေါ်သံလေးတွေကြားရဖို့ အနာဂတ်ကိုတောင် သူကျော်ခွသွားချင်ပြီ
ကျေးဇူးပါ။မောင့်အသည်းငယ်။ကိုယ့်ကို ချစ်ပေးလို့။ပြီးတော့ တစ်သက်စာ အကောင်းဆုံးလက်ဆောင်အဖြစ် ကလေးငယ်လေးတွေကိုပေးခဲ့လို့။
မောင့်အသည်းငယ် ပင်ပန်းသွားရပြီ။
"ဟေ့ကောင် ကလေးလေးတွေသွားကြည့်ရအောင် ငါမစောင့်နိုင်တော့ဘူးကွ ဟီးဟီး"
ရိရှင်းကတက်တက်ကြွကြွနှင့်ဆိုတော့ ချန်းယောလ်ကခေါင်းညိတ်ရင်း ဘတ်ဟျွန်းနှင့်ကလေးတွေအား ခေါ်သွားသည့် သီးသန့် ဆေးရုံခန်းဆီသွားလိုက်ကြသည်။
ကုတင်ပေါ်တွင် အေးချမ်းစွာ အိပ်စက်နေသော ချစ်ရသူလေးအနားသွားရင်း နှဖူးကိုညှင်ညှင်သာသာလေးနမ်းရှိုက်လိုက်လေတယ်။
ပင်ပန်းလို့ အိပ်မောကျနေတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းကို ချန်းယောလ်ကတမြတ်တနိုးငေးကြည့်ရင်း ပြုံးလေတယ်။
"ဟေ့ကောင် ချစ်စရာလေးပိစိလေးကွ ဟိဟိ"
ရိရှင်းက အနှီးလေးနှင့်ထုတ်ထားသော ကလေးပေါက်စလေး ၂ယောက်အား အသည်းယားစွာတစ်ပြုံးပြုံးဆိုလေတော့ ချန်းယောလ် ကလေးတွေအနားသွားကြည့်လိုက်တယ်။
ဖွေးဖွေးတုတ်တစ်လေးနဲ့ ကလေးလေးတွေက သူ၏ပါးပါးနီးတူ အိပ်စက်နေကြပြီး ချန်းယောလ်ကတော့ အလှဆုံးပန်းချီကားချပ်ကြည့်ရလို သဘောတကျသာငေးကြည့်နေတယ်။
"ငါ အကြောင်းကြားလိုက်အုန်းမယ်"
"အင်း "
ရိရှင်းကဖုန်းကိုထုတ်ယူရင်း ချန်းယောလ်ညီဆယ်ဟွန်းဆီအပါအ၀င် ဘတ်ဟျွန်းနှင့်ရင်းနှီးသော လုဟန်ဆိုသည့် ကောင်ငယ်လေးဆီပါ ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားလိုက်လေသည်။ဂျုံအင်ကတော့ ရိရှင်းဖုန်းဆက်နေတုန်းမှာပဲ ကလေးနို့ဘူးကြီးကိုင်လျက် အပြေးလွှားရောက်လာလေသည်။
"ပိစိလေးတွေရော"
"ရှုး အိပ်နေတယ်"
ချန်းယောလ်က၀ုန်းဒိုင်းကျဲနှင့် အထဲဝင်လာကာ အော်မေးနေသော ဂျုံအင်အား သတိပေးလိုက်တယ်ထိုသို့အခါမှ ဂျုံအင်က ပါလာတဲ့ နိုးဘူးကို ဘေးနားချရင်း အသာလျှောက်လာကာ ဘတ်ဟျွန်းနားအိပ်ပျော်နေသော ကလေးလေး၂ယောက်အား လှမ်းကြည့်တယ်။
"ငါဘတ်ဟျွန်းကိုထိန်းလာခဲ့လို့နေမှာ ငါနဲ့တူနေတယ်နော်"
ချန်းယောလာကပြန်ဖြေလာခြင်းမရှိပဲ အိပ်ပျော်နေသေးတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းလက်ကလေးကိုသာတစ်ယုတစ်ယ ကိုင်တွယ်ထားရင်း မျက်နှာနုနုအား ငေးမောနေလေတယ်။
"အင်း ဟင်း~"
"ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"
ဘတ်ဟျွန်းက အနည်းငယ်ညီးရင်း လွန့်လူးလာသော ချန်းလ်ေက ကလေးတွေချော့သိပ်သလို တစ်ကျွတ်ကျွတ်မြည်ရင်း ပြန်သိပ်လိုက်တယ်။
"ခစ် ခစ် ခစ်"
ဆေးရုံအခန်းကျယ်ကြီးထဲဝယ် ကလေးရယ်သံ ပိစိလေးတွေက တစ်စိတ်တစ်စိတ် ထွက်ပေါ်လာလေ၏။
ဘတ်ဟျွန်းက သူ၏လက်ထဲက ကလေးသေးသေးလေးကိုကြည့်ရင်း သဘောတကျဖြစ်နေတာ အရယ်မရပ်တော့ပေ။
"ဟီး ခစ်ခစ်"
ယောက်ျားလေးကအကြီးလေးဖြစ်ကား မိန်းကလေးက အငယ်မလေးဖြစ်လေ၏။ဘတ်ဟျွန်းကတော့ သဘောကျပြီးရင်းသာကျနေရ၏။
"ဖွေးဖွေးလေး ချစ်စရာလေး"
လုဟန်က သူ၏လက်ထဲမှ နီတာရဲကလေးလေးကြည့်ရင်း အသည်းယားစဖွယ်ဆိုတော့ ဘတ်ဟျွန်းပြုံးလိုက်တယ်။သူ့အဖိုးတန်လေးတွေက ချစ်မွှေးလေးတွေ။ဆုတောင်းတွေကောင်းခဲ့ပုံရတယ်။
"ဒုန်း"
ရုတ်တရပ် တံခါးဖွင့်သံအကျယ်ကြီးကြောင့် လုဟန်က ကလေးလေးအားကြည့်နေရာကနေ လန့်သွားတယ်။အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ V shape မျက်နှာ မျက်ခုံးထင်းထင်းနဲ့
ဆူပုတ်ပုတ်ရုပ်နဲ့လူ၁ယောက်။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လုဟန်မျက်လုံးထဲဒီလူက ကန့်လန့်ဖြစ်နေလေတယ်။
"ဟျောင်း"
"အော် ဆယ်ဟွန်း "
ဘတ်ဟျွန်းက ဆယ်ဟွန်းဆိုသည့်နာမည်ကြောင့် အကိုလုဟန်နှင့်စကားပြောနေရာမှ ခေါင်းထောင်ကြည့်လာတယ်။
ဆယ်ဟွန်းက ဘတ်ဟျွန်းဆီတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ချန်းယောလ်လက်ထဲက ကလေးကို မျက်လုံးစွေကြည့်တယ်။
ရုပ်တည်ကြီးနှင့်ဆယ်ဟွန်းက ချန်းယောလ်နဲ့ညီအကိုအရင်းဆိုတာ ယုံနိုင်လောက်သည်။
သူတို့ညီအကိုနှစ်ယောက်သည် အမြဲတိုင်း ရုပ်တည်ကြီးနှင့် အကျွေးရှင်ရုပ်ပေ။
"ကလေးကလည်းဝတုတ်တစ်နေတာပဲ "
ဆယ်ဟွန်းက ချန်းယောလ်လက်ထဲက အကြီးလေးကို ကြည့်ရင်း ရှုံ့ကာပြောတော့ ချန်းယောလ်က ခြေထောက်နဲ့ရွယ်တယ်။လုဟန်နဲ့ဘတ်ဟျွန်းက ညီအကိုနှစ်ယောက်ရန်ဖြစ်နေတာကို ပြူးကြောင်ကြောင်လေးသာ ပြန်ကြည့်နေကြတယ်။
နောက်မီလုဟန်က တစ်ခုခုကိုသတိရသွားသည့်နယ်။
"အာ အကိုအလုပ်ရှိသေးတာ မေ့နေလိုက်တာ ဘတ်ဟျွန်းလေး အကိုနောက်ရက်မှာ အိမ်လာခဲ့မယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ အကိုလုဟန်"
လုဟန်က မပြန်ခင် ဘတ်ဟျွန်းလက်ထဲက ကလေးအား fly kissလေးပေးခဲ့ရင်း ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ရပ်နေတဲ့ဆယ်ဟွန်းဆိုတဲ့ ကောင်လေးကိုပါ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ထွက်သွားတယ်။
"ဟျောင်း ကျွန်တော်နားချင်ပြီ"
"နားပေါ့"
"ကားသော့"
"ရော့ကွာ ရော့"
ဆယ်ဟွန်းက ချန်းယောလ်ဆီက ကားသော့အားဆောင့်အောင့်ဆွဲယူရင်းထွက်သွားတယ်။ချန်းယောလ်က အိပ်ပျော်တော့မည့် အကြီးလေးအားပွေ့ချီရင်း ပုခက်ထဲကို ညှင်ညှင်သာသာလေးထည့်လိုက်တယ်။
နောက်ပြီးတွင် ဘတ်ဟျွန်းလက်ထဲက အငယ်မလေးကိုလည်းယူကာ ထိုနည်း၎င်း ပုခက်ပန်းရောင်လေးထဲထည့်လိုက်၏။
ဒယ်ဒီနှင့်ပါးပါးကတော့ အိပ်ပျော်နေကြသော ကလေးငယ်လေးတွေအားကြည့်ကာ သဘောတကျ နှစ်ခြိုက်စွာပြုံးမိလေ၏။
"ကျေးဇူးပါ မောင့်အသည်းငယ်"
"အမှန်တစ်ကယ်ပြောရရင် ငါကဒီလိုဘ၀လေးကို အမြဲလိုချင်နေခဲ့တာ"
ဘတ်ဟျွန်းကမျက်ရည်လေးရစ်သိုင်းသာပြောတော့ ချန်းယောလ်က ဘတ်ဟျွန်းအားရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားကာ ချော့မြူတယ်။
"ကိုယ်မင်းဘေးအနားသက်ဆုံးတိုင်ရှိနေမှာမို့ အားမငယ်ရဘူးနော် မောင့်အသည်းငယ်"
"ငါဝမ်းသာလို့ပါ"
ချန်းယောလ်က ဘတ်ဟျွန်းနှဖူးလေးညှင်ညှင်သာသာနမ်းရှိုက်ရင်း သူပါမျက်ရည်စလေးတွေခိုးသုတ်ရတယ်။
သူ့ဘ၀မှာ အပျော်ဆုံးအခိုက်အတန့်လေးပဲ။
အချိန်တွေကို ဒီမှာခဏသိမ်းဆည်းထားရင်း
ကြီးလာရင် ပျက်စီးသွားမယ့်မှတ်ဉာဏ်တွေထဲ မင်းမပါဝင်ခဲ့ရင် သိပ်ကောင်းမယ် မောင့်သည်းငယ်။
"မင်းလည်းမငိုနဲ့လေ ကလေးအဖေကြီးက မျက်ရည်ကျရသလား။"
ဘတ်ဟျွန်းက မေးငေါ့ရင်း ချန်းယောလ်မျက်ဝန်းစကတွဲခိုနေတဲ့ မျက်ရည်စက်တွေအား အောက်ကနေမော့ရင်း ဖိသုတ်ပေးတယ်
"ကိုယ့်ပါးပါးလေးကလည်း မငိုရဘူးလေ"
"မငိုပါဘူးနော်"
"ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီ"
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ရင်ဘက်အား အားမပါစွာ ထုရိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်စောင်းလေးလှမ်းထိုးတယ်။
ရှေ့ဆက်မယ့်ဘ၀တွေမှာ ကိုယ့်တို့ ကမ္ဘာငယ်လေးထဲ ကလေးငယ်လေးရောက်လာခဲ့ပြီ။
ဒီတော့ကိုယ်တို့ကမ္ဘာငယ်လေးထဲကြယ်တွေစုံခဲ့တာပေါ့