<Unicode>
အဲ့ဒီနေ့ကစလို့ သူက ကုသဖို့ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ရုံးခန်းကိုလာတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကိုသူ့ဒဏ်ရာကြည့်ပေးပြီး ဆေးပေးစေချင်တာ။
"မျက်လုံးကိုဖွင့်ပြီးကြည့် ဒါက တိရစ္ဆာန်ကုဆေးခန်း။"
ငါတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ သူ့ဘေးက ဆေးခန်းတံခါးကို ညွှန်းပြလိုက်တယ်။
သူကပြောတယ်။ "ကိုယ်က သူစိမ်းလူတွေဆီကကိုင်ခံရတာမကြိုက်ဘူး။"
"တဆိတ်လောက်။ ကျွန်တော်တို့ကလဲ သူစိမ်းတွေပဲမဟုတ်ဘူးလား။"
သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ စိတ်ထဲကစကားသံကိုကြားသွားပုံရပြီး ရှင်းပြတယ်။ "မင်နဲ့အတူရှိတဲ့ အတွေ့အကြုံအရဆို ကိုယ်စိတ်မပူဘူး။"
"အိုကေလား။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ်ခင်ဗျားနဲ့အတွေ့အကြုံရတာလဲ။ ခင်ဗျားက ဘာကိုစိတ်ပူရတာတုံး။" ကျွန်တော် သူ့ကိုပြောမပြီးခင် သူက ခုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါကတိရစ္ဆာန်အကြီးတွေအတွက် ခုတင်ဖြစ်တာမို့ သူအတွက်လှဲချလို့ရအဆင်ပြေတယ်လေ။ ဘာမှလုပ်စရာအများကြီးမရှိပါဘူး။ ပတ်တီးလဲပေးရုံပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးက ယောကျ်ားသားတွေပဲသူ့ဘောင်းဘီကိုနောက်တွန်းလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တွေကပဲ မဖြူစင်သလိုမျိုးကြည့်လာတယ်။
ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတည်ဆောင်ပုံပြိုကွဲသွားကြောင်းသက်သေပြလို့နေတယ်။
သူ: ကိုယ်ဘောင်းဘီကိုချွတ်သင့်လား ဒါမှမဟုတ် မင်းကိုယ့်ကို ကူပေးမှာလား။
ကျွန်တော်: ဆရာဝန်က အရမ်း အာရုံစိုက်စရာလိုလို့လား။
သူ: မင်းကိုယ့်ကို အတွင်းခံချွတ်စေချင်လား။ ဒဏ်ရာကအထဲမှာလေ။
ကျွန်တော်: မလိုဘူး။ ဘောင်းဘီကိုပဲနည်းနည်း မ ထား။
"အစ်ကိုကြီး ခင်ဗျားကအရမ်းထူးဆန်းတာပဲ။ တင်ပါးခွက်ရိုးနားကို ဒဏ်ရာရတဲ့အချိန်မှာ ဘာလို့အတွင်းခံချွတ်ဖို့စဥ်းစားရတာတုံး။"
သူ : ကောင်းပြီလေ။
"ဘာလို့သူ့မျက်နှာမှာ ဝမ်းနည်းတဲ့ပုံဖြစ်နေရတာတုံး။"
သူ: အဲ့ဒါကအရေးမကြီးပါဘူးလေ။ ကိုယ်ချွတ်လိုက်ရင် မင်းလန့်သွားမှာပဲစိုးတယ်။
...
ကျွန်တော် စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲဆေးလဲပေးလိုက်တယ်။ ဒီမဖိတ်ခေါ်ထားတဲ့ ဧည့်သည့်အမြန်ထွက်သွားဖို့ပဲ မျှော်လင့်မိတယ်။ ကျွန်တော်ဆေးလဲပေးနေတုံး သူရဲ့သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့ နာကျင်မှုက ကျွန်တော့်ကိုခဏရပ်သွားစေတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ ပတ်တီးလဲပေးတဲ့အတွေ့အကြုံရှိမနေဘူး။ ဒါကြောင့် တိတ်ပိုင်းလေးကိုပဲ ကပ်ဖို့အသုံးပြုလိုက်တယ်။
ကျွန်တော် လုံးဝ စိတ်လျော့ချမလိုက်ခင် သူက စကားထပ်ပြောလာတယ်။
"ဘယ်လိုလုပ် ဒီနေ့လွှတ်မပေးနိုင်ရတာလဲ။"
"ဒါကတခြားဆေး ဘာလို့မလွှတ်နိုင်ရမှာလဲ။ မဟုတ်သေးပါဘူး။ လွှတ်ဖို့လိုသလား။"
ကျွန်တော်တို့ပထမဆုံးတွေ့တဲ့အချိန်ကို ပြန်မှတ်မိသွားတယ်။
"အားးး ဘုရားရေ။ မလွှတ်နိုင်ဘူး။"
"ဘုရားရေ သွားခွင့်ပေးပါတော့။ ဘာလို့ မေ့သွားတဲ့ ရှက်စရာကြီးကိုပြန်မှတ်မိလာရတာလဲ။"
သူ တိရစ္ဆာန်ဆေးခန်ကို လဝက်လောက်ထိမလာဘူး။ ကောင်းလိုက်တာ။ ကျွန်တော့်ဘဝလေး အရင်တိုင်းပြန်ဖြစ်သွားပြီ။
အလုပ်သင်ကာလပြီးသွားတော့ မနောက်ဆုံးမှာ ကျွန်တော် ဖျင်ဟိုင်းတိရစ္ဆာန်ရုံ ရဲ့ အမြဲတမ်းဝန်ထမ်းဖြစ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ တိတ်ဆိတ်ပြီးတည်ငြိမ်တဲ့ဘဝလေး၊ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအပြောင်းအရွှေ့ရာထူးတိုးတာနဲ့ လစာလဲတက်လာတော့မဲ့အချိန်လေးမှာပဲ။ ကျွန်တော် တိရစ္ဆာန်ရုံရဲ့ တောရိုင်းပရောဂျက် ဝံပုလွေအထူးအဖွဲ့ကိုအပြောင်းခံရတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် A,B နဲ့ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်း D တို့နဲ့တွေ့ခဲ့ရတယ်။
"အားးးး ကောင်းကင်ဘုံက ဘယ်သူ့ကိုမှ မသက်ညှာဘူးပဲ။"
သူက လဝက်လောက်မတွေ့ရတော့တဲ့သူ သူကရောက်လာပြီး ကျွန်တော်နဲ့လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်တယ်။ "မင်းကိုယ့်ကို အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်လို့ခေါ်လို့ရတယ် ပြီးတော့ ခဏနေ ကိုယ့်နောက်လိုက်ခဲ့။"
ကျွန်တော် အပေါ်ယံမှာ ဖော်ရွေပြီးတင်ငြိမ်နေပေမဲ့ နှလုံးသားထဲမှာတော့ ငိုကြွေးနေရတယ်။
"နောင်တရဖို့ အရမ်းနောက်ကျသွားပြီလား။ အလုပ်သမားစာချုပ်ကိုဖျက်တဲ့ ပြစ်ဒဏ်ကဘာဖြစ်မလဲ။"
________________
[Ball's Note: မွေးမြူရေးသမားC က D ခွေးလေးကိုမိတ်လိုက်တာတွေကြည့်ဖို့ခေါ်သွားတုံးက အကိုချောချောလေးပါလို့။ ခင်ဗျားလေးတို့ကို နောက်တစ်ခါကျရင် အပြီးထိတင်ပေးသွားမယ်ဗျား။]
<Zawgyi>
အဲ့ဒီေန႔ကစလို႔ သူက ကုသဖို႔ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္႐ုံးခန္းကိုလာတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူ႔ဒဏ္ရာၾကည့္ေပးၿပီး ေဆးေပးေစခ်င္တာ။
"မ်က္လုံးကိုဖြင့္ၿပီးၾကည့္ ဒါက တိရစၧာန္ကုေဆးခန္း။"
ငါတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ သူ႔ေဘးက ေဆးခန္းတံခါးကို ညႊန္းျပလိုက္တယ္။သူကေျပာတယ္။ "ကိုယ္က သူစိမ္းလူေတြဆီကကိုင္ခံရတာမႀကိဳက္ဘူး။"
"တဆိတ္ေလာက္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလဲ သူစိမ္းေတြပဲမဟုတ္ဘူးလား။"
သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စိတ္ထဲကစကားသံကိုၾကားသြားပုံရၿပီး ရွင္းျပတယ္။ "မင္နဲ႔အတူရွိတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံအရဆို ကိုယ္စိတ္မပူဘူး။"
"အိုေကလား။ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ခင္ဗ်ားနဲ႔အေတြ႕အၾကဳံရတာလဲ။ ခင္ဗ်ားက ဘာကိုစိတ္ပူရတာတုံး။" ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုေျပာမၿပီးခင္ သူက ခုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကတိရစၧာန္အႀကီးေတြအတြက္ ခုတင္ျဖစ္တာမို႔ သူအတြက္လွဲခ်လို႔ရအဆင္ေျပတယ္ေလ။ ဘာမွလုပ္စရာအမ်ားႀကီးမရွိပါဘူး။ ပတ္တီးလဲေပး႐ုံပဲ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ေယာက်္ားသားေတြပဲသူ႔ေဘာင္းဘီကိုေနာက္တြန္းလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြကပဲ မျဖဴစင္သလိုမ်ိဳးၾကည့္လာတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတည္ေဆာင္ပုံၿပိဳကြဲသြားေၾကာင္းသက္ေသျပလို႔ေနတယ္။
သူ: ကိုယ္ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္သင့္လား ဒါမွမဟုတ္ မင္းကိုယ့္ကို ကူေပးမွာလား။
ကၽြန္ေတာ္: ဆရာဝန္က အရမ္း အာ႐ုံစိုက္စရာလိုလို႔လား။
သူ: မင္းကိုယ့္ကို အတြင္းခံခၽြတ္ေစခ်င္လား။ ဒဏ္ရာကအထဲမွာေလ။
ကၽြန္ေတာ္: မလိုဘူး။ ေဘာင္းဘီကိုပဲနည္းနည္း မ ထား။
"အစ္ကိုႀကီး ခင္ဗ်ားကအရမ္းထူးဆန္းတာပဲ။ တင္ပါးခြက္ရိုးနားကို ဒဏ္ရာရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာလို႔အတြင္းခံခၽြတ္ဖို႔စဥ္းစားရတာတုံး။"
သူ : ေကာင္းၿပီေလ။
"ဘာလို႔သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဝမ္းနည္းတဲ့ပုံျဖစ္ေနရတာတုံး။"
သူ: အဲ့ဒါကအေရးမႀကီးပါဘူးေလ။ ကိုယ္ခၽြတ္လိုက္ရင္ မင္းလန္႔သြားမွာပဲစိုးတယ္။
...
ကၽြန္ေတာ္ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲေဆးလဲေပးလိုက္တယ္။ ဒီမဖိတ္ေခၚထားတဲ့ ဧည့္သည့္အျမန္ထြက္သြားဖို႔ပဲ ေမၽွာ္လင့္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေဆးလဲေပးေနတုံး သူရဲ့သည္းမခံနိုင္ေတာ့တဲ့ နာက်င္မႈက ကၽြန္ေတာ့္ကိုခဏရပ္သြားေစတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပတ္တီးလဲေပးတဲ့အေတြ႕အၾကဳံရွိမေနဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တိတ္ပိုင္းေလးကိုပဲ ကပ္ဖို႔အသုံးျပဳလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လုံးဝ စိတ္ေလ်ာ့ခ်မလိုက္ခင္ သူက စကားထပ္ေျပာလာတယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေန႔လႊတ္မေပးနိုင္ရတာလဲ။"
"ဒါကတျခားေဆး ဘာလို႔မလႊတ္နိုင္ရမွာလဲ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လႊတ္ဖို႔လိုသလား။"ကၽြန္ေတာ္တို႔ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္မွတ္မိသြားတယ္။
"အားးး ဘုရားေရ။ မလႊတ္နိုင္ဘူး။"
"ဘုရားေရ သြားခြင့္ေပးပါေတာ့။ ဘာလို႔ ေမ့သြားတဲ့ ရွက္စရာႀကီးကိုျပန္မွတ္မိလာရတာလဲ။"
သူ တိရစၧာန္ေဆးခန္ကို လဝက္ေလာက္ထိမလာဘူး။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝေလး အရင္တိုင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီ။
အလုပ္သင္ကာလၿပီးသြားေတာ့ မေနာက္ဆုံးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်င္ဟိုင္းတိရစၧာန္႐ုံ ရဲ့ အျမဲတမ္းဝန္ထမ္းျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ တိတ္ဆိတ္ၿပီးတည္ၿငိမ္တဲ့ဘဝေလး၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအေျပာင္းအေရႊ႕ရာထူးတိုးတာနဲ႔ လစာလဲတက္လာေတာ့မဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တိရစၧာန္႐ုံရဲ့ ေတာရိုင္းပေရာဂ်က္ ဝံပုေလြအထူးအဖြဲ႕ကိုအေျပာင္းခံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ A,B နဲ႔ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္း D တို႔နဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
"အားးးး ေကာင္းကင္ဘုံက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မသက္ညႇာဘူးပဲ။"
သူက လဝက္ေလာက္မေတြ႕ရေတာ့တဲ့သူ သူကေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္။ "မင္းကိုယ့္ကို အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္လို႔ေခၚလို႔ရတယ္ ၿပီးေတာ့ ခဏေန ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့။"ကၽြန္ေတာ္ အေပၚယံမွာ ေဖာ္ေရြၿပီးတင္ၿငိမ္ေနေပမဲ့ ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ ငိုေႂကြးေနရတယ္။
"ေနာင္တရဖို႔ အရမ္းေနာက္က်သြားၿပီလား။ အလုပ္သမားစာခ်ဳပ္ကိုဖ်က္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကဘာျဖစ္မလဲ။"
________________[Ball's Note: ေမြးျမဴေရးသမားC က D ေခြးေလးကိုမိတ္လိုက္တာေတြၾကည့္ဖို႔ေခၚသြားတုံးက အကိုေခ်ာေခ်ာေလးပါလို႔။ ခင္ဗ်ားေလးတို႔ကို ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ အၿပီးထိတင္ေပးသြားမယ္ဗ်ား။]