Yeni bölüm için yorum sınırı 300 yorum.
Keyifli okumalar canlarım
***********
BİR HAFTA SONRA..
Koskocaman bir haftayı bitirmiştim burada.
Yatağın içine girerek yorganı başıma kadar çektim. Bir haftadır ablam beni bulamayınca ne yapmıştır? Keşke o gün hiç dışarı çıkmasaydım.
Kapının tıklatılması ile kendimi daha çok sıktım.
"Ceyda?"
"Ceyda kadar başına taş düşsün!"
Bir hışımla yataktan kalkıp kapıyı açtım.
Çatılı kaşlarımın yay gibi inmesini nedeni Demir'in yanında Şahini görmemdi.
Karışık duygular ile ona baktım.
"Şahin?"
Tebessüm etti yüz hatları acısa bile bu eylemi benim için yaptığı çok belliydi.
Ama diğer üstümde gezen donuk bakışlar akşam kadar gece siyah gözleri bedenimde kıyameti kopardı.
İçimden, derinlerden gelen istek ile ona sarıldım. Şahin yaptığım bu duruma şaşırırken tek değildi.
Yüreğimi sıkan ip hafiflemişti, bir hafta sonra derin bir nefes aldım.
Nedendi bu his?
"Neredesin sen? O gece beraber değil miydik biz? Bana yalnız olduğumu söylediler?!.."
Sırtımdan hissettiğim eli ile yaptığımız eylemin farkına anca varabildim. Hemen kendimi çekerek yutkundum.
Ben ne yapıyordum!
Bedenim yandaki gözlerin sahibine tekrar dönünce zelzeleye tutulmuş gibi titremeye başladı. Yüreğimde yanardağlar patlayıp tüm organlarımı yaktı yaktı küle çevirdi.
Vücudumdaki ağrıların hissi tekrar kendilerini gösterdi. Gözlerimde kara bulutlar toplandı yağmur damlaları bir araya geldi sel olup bedenimden aktı. Umutlarım üst üste binip bir çığ gibi yeri boyladı. Çünkü biliyordum bundan sonra umutsuzluğun esiriydim. Ve en sonun da sonsuz bir karanlık karşıladı zihnimi.
******
"Neden bayılmış?"
Bilinçimin içinde dolanan Demirin sesiydi.
"Bilmiyorum, yarasına bakılırsa kanaması olmuş."
Şahin'in endişeli sesi de onu takip etti.
"Adam akıllı durmuyor ki. Dışardaki adamlarımı bir haftada canından bezdirdi."
Dışımdaki korkak ceylan artık bir köşeye çekilmiş korku içinde ölüm gününü beklerken, diğer tarafımdaki nerden çıktığını anlayamadığım dişi aslan ansızın kendini belli etmişti. Bu duruma bende çok yabancıydım.
Korkmayacaktım!
Kor-ma-ya-cak!
Ona bunun hesabını bir, bir soracaktım.
Şahin'in sözleri beni destekler nitelikteydi. Yüzünde tebessüm kırıntısı oluşmasa da dişi aslan ayakta alkışladı onun sözlerini.
"Normal değil mi abi. Kim kaçırıldığı için sakin bir şekilde durup oturur bekler ki?"
"Şahin şimdi senin hipokrat yeminine başlatmadan şu siktiğimin dikişini at, pansuman yap kapat yarayı."
Demir'in uzaklaşan adım sesleri ile Şahin sessizce söylendi.
"Sanki ben dedim bana sarıl diye amına koyayım, arada bana oluyor her şey."
Kaybolan bilincim beni gene derin bir uykuya hapsetti.
********
Gözlerimi açarak karanlık odada bir ışık aradım.
Yataktan yavaşça kalkarak kapının yanına doğru yavaş adımlarla ilerledim.
Tahta kapıyı sessizce açtım. Durup kulak kabarttım ses seda yoktu. Gitmişler miydi? Yüreğime çöken sis bulutları ile
Nefesimi sesli bir şekilde bıraktım. Düşen omuzlarım ile merdivenlerden aşağıya doğru alt kata indim.
"Off ben buradan nasıl kurtulacağım?"
Ağlamaklı sesim çaresizliğimin en soyut haliydi. "En iyisi O canavar geldiğinde pusu kurup beklemem şart."
İşaret parmağımı art arda sallarken merdivenlerden indim." Sert bir cisimle kafasının pekmezini akıtmak gerek."
Kafamı sallayarak söylediklerimi onayladım.
"Senin yerinde olsam tekrar dikişlerini patlamamak için uğraşırım."
Duyduğum ses ile durup sesin geldiği tarafa baktım. Tam karşımda duran
Şahin'e ağzım açık bir şekilde baktım. Salondaki koltuğun birine yarı şekilde uzanmıştı. Yüzündeki kıvrılan dudakları ve gözleri kısıldı.
"Gitmemişsin?"
"Gitmem mi gerekiyordu?"
"Yardım et lütfen. O manyak beni buraya getirdi. Nerde o gitti mi? Beni ablama götür müsün?"
Şahin'in yanına hızlıca giderek onu sol kolundan çekerek kapıya doğru yürüdüm.
O yanımdayken kolayca buradan çıkıp gidebilirdim. Dışarıdaki canavarlar ona bir şey demez onu beni durdurdular gibi onu durdurmazdı.
Şahin bir kaç adım sonra durdu. Kolundan çektim gelmedi. Bakışlarımı omuzlarımın üstünden Şahine baktım.
Şahin'in bakışlarındaki sıcaklık yavaşça silindi yerini zemheriye bıraktı.
Baktığı yöne doğru göz bebeklerim hareket etti.
Koltukta arkası dönük oturan Demire bakarak derince yutkundum.
Gitmemişti.
Buradaydı.
"Bir yere mi gideceksiniz?"
Kinayeli soru sorma üslubu benim bir gün önce kahve içmek için giden cinlerin tekrar gelmesine sebep oldu.!
"Evet. Buradan çıkıp gitmek istiyoruz! Sonrada senin hakkında bak gör nasıl şikayetçi olacağım!. Seni o parmaklar arkasına tıkmazsam bana da Sevda demesinler.!"
"Demesinler zaten."
Ne diyordu bu manyak! Anlamsız bakışlar ile ona baktım. Açıklama gereği hissederek konuştu.
"Ceyda diyebilirler meselâ?"
Artık çıldırıyorum! Değirmenin son raddesindeydim. Yanımdaki duran ahşap masanın üstünde duran meyvelerden başlayarak elime gelen bütün kap kaçağı Demire fırlattım.
Delirtiyordu beni!
"Başlarım senin Ceydana da! Benim adım Sevda, Sevdaa!.."
Şahin beni engellemek için öne attığı bir adıma onu da pişman ettim.
"Uzak dur! Sende ondan farklı değilsin! Senin de Allah belanı versin!"
Şahin attığım cisimlerden kaçarak Demir'in yanına vardı.
Masadaki her şeyi ayakta durmuş istifini hiç bozmadan bana bakan Demir'e ve kanepenin arkasına saklanan Şahin'e attım. Elimi attığım masada bulamadığım cisim ile etrafa baktım.
Kapının yanında duran biplolar gözüme çarptı. Ayaklarım o tarafa doğru gitti. Sinirle elime aldığım biploları daha atamadan güçlü eller ile elimden alındı.
Etrafımda atacak hiç bir şeyin kalmaması ile arkaya doğru bir karar adım attım.
"Ne oldu bir aslan gibi kükrüyordun?"
Elimi kaldırıp tüm gücümle ona vurmak isterken elimi havada tuttu.
"Sakinleş."
Dediği kelime beni daha çok çıldırdıyordu.
Ellerimi onun ellerinden kurtarmak için mücadele verdim.Her ne kadar bu mücadelem bana göre bir mücadele olsada.Bakışarım onun kaşlarının yanından akıp giden kanı yeni dikkat etti.
Ben mi yapmıştım?
Yüzümü buruştırarak ondan kurtulmak istedim.
"Sakinleş."
Sakin ses tonu ile kurduğu kelimeye karşılık olarak tüm gücümle bağırdım.
"Bıraak!"
"Sakinleş, öyle bırakırım. Ceyda."
Damarlarımda akıp giden çaresizlik ile ona karşı gelmeyi bıraktım. Ellerindeki ellerim ölmüş bir kuşun kanadı gibi halsiz kaldı. Gözlerimden akan yaşlar ile ağlamaya başladım.
"Sevda.. Benim adım Sevda.."
Yere doğru çöküp ağlamaya devam ettim. O da benimle beraber çöktü. Gözlerindeki acı benim için miydi?
"Sevda.. Adım Sevda.. Valla bak Sevda."
Gözlerinin içine baktım, bir hafta içinde tüm direncimi ve aklımı son damlaya kadar yitirmiştim. Siyah gözleri çekip almıştı.
"Tamam.."
Sözleri beni sakinleştirmek için miydi?
"Sevda.. Adım Sevda.."
"Tamam.."
"Söyle.."
"Tamam.."
Söylemiyordu işte!
"Adım Sevda.."
"Tamam."
"Sevda de."
"Tamam...Sevda."
Gözlerinin en derine baktım. Çekene kadar çekmedim. Çekmedi. İçimden ona kadar saydım gene çekmedi. Biraz daha baktım. Önce o vazgeçmeli.
"Kim?" Dedim
Sorduğum soru ile gözlerini kırptı sonra kaşları çatıldı.
"Ceyda kim?"
Bakışları kaçırdı, Şahin'e doğru döndü. Ayağa kalkıp Şahin'in elime ne zaman aldığını bilmediğim Beyaz bezi alıp kaşına bastırdı. Omzunun üstünden bana doğru döndü. Tekrar yanıma geldi. Eğilip benimle göz hizasına geldi. Elimi tekrar avuçlarının içine aldı. Elimdeki kesiğe beyaz bezi bastırdı. Hangi ara elimi kesmiştim ben..
Bakışlarını tekrar bana çevirdi. Soruma hâlâ cevap bekliyordum. Oda bunu anlamış olacak ki konuştu.
"Eşim."
İrice açılan gözlerim ile ona baktım.
"Neh!?"
Daha Demir'in söylediği kelimeleri idrak edememişken Şahin gözüne buz tutarak konuştu.
"Benimde kız kardeşim."
Ha?!Ağızım açık öylece kaldım.
********
Devamı Yarın...
İnşallah bu kurguyu Final yapmadan diğer kurgular gitmiyorum.
🤩🤪💜💜💜❤