{Unicode}
သတ်ိလစ်သွားတဲ့Tae Hyungကို ပွေ့ချီလိုက်ရင်း ကားဆီကိုသာအမြန်ပြေးလာတော့ ထယ့်မေမေကအသည်းအသန်ဖြစ်နေတဲ့ဂျွန်ရယ် ချီထားတဲ့ထယ့်ကိုမြင်ပြီး
"ဘာဖြစ်တာလဲ ဘယ်သွားမလို့လဲ"
ရှင်းပြဖို့အချိန်မရှိတာကြောင့် ထယ့်မေမေရဲ့မေးခွန်းကိုလျစ်လျူရှုလိုက်ရင်း နောက်မှအေးဆေးရှင်းပြမယ်ဟုတွေးကာ ထားခဲ့လိုက်တယ် အခုအချိန်မှာအရေးကြီးဆုံးကသူ့ရဲ့အချစ်ဆုံးပင်
ဆေးရုံသို့သာတစ်ခါထဲသွားရသည်
နယ်မြို့လေးဖြစ်တာကြောင့် ဆေးခန်းဆိုတာရှားသည်
ဒါကြောင့် မြို့ပေါ်ပြန်ရောက်ဖို့၁နာရီလောက်မောင်းရအုန်းမည် ကားကိုသာမောင်းနေပေမဲ့ ဘေးကသတိလစ်နေတဲ့ထယ့်ကိုလှည့်လှည့်ကြည့်ရတာ အမော စိတ်ကလည်းပူရသေးသည် ကားကိုလည်းအရှိန်တင်မောင်းရင်း အန္တရာယ်ကိုလည်းကြည့်ရှောင်ရသေးသည်
ဆေးရုံအဝင်ဝရောက်ထဲက ပြာပြာသလဲလဲနှင့်ဂျွန်ကိုမြင်တော့ ဆေးရုံကတာဝန်ကျတဲ့သူနာပြုနဲ့ဝန်ထမ်းတွေပြေးလာကြသည်လက်ထဲမှာချီထားတဲ့ ထယ့်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်းအနောက်ကသာပြေးလိုက်သွားရသည်
"ဘာဖြစ်တာလဲ"
သူနာပြုကမေးတော့
"မသိဘူး ရုတ်တရက် လဲကျသွားတာ"
"ဟုတ်ပြီ ဒီမှာစောင့်နေ"
ဆေးစစ်မို့ထင်ပါရဲ့ ဆရာဝန်တွေကောသူနာပြုတွေပါအခန်းထဲကို ထယ်နဲ့အတူဝင်သွားသည်
အပြင်မှာစောင့်နေတဲ့ဂျွန်ကထိုင်မရထမရ ဘာကြောင့်မူးလဲသွားမှန်းမသ်ိတော့ပိုလို့တောင် ရင်ပူရသည် ဆရာဝန်ထွက်လာပြီး ဘာဖြစ်လဲပြောမယ်ဆိုတာကိုသာစိတ်ရှည်ရှည်ရင်ပူပူနဲ့စောင့်နေရသည်
နောက်တော့သူနာပြုမလေးကထွက်လာတယ်
"လူနာနဲ့ပါလာတဲ့လူလား"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ဆရာဝန်ကစကားပြောချင်လို့ ဝင်ခဲ့ပါရှင့်"
သူနာပြုလေးခေါ်တဲ့နောက်ကိုလိုက်သွားရင်း ဓာတ်မှန်ရိုက်တဲ့အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထယ်ကပက်လက်လေးမျက်လုံးလေးမှိတ်နေရင်းနဲ့
"အော် ရောက်လာပြီလား ထိုင်ပါ"
ဆရာဝန်ကခေါ်တာကြောင့် ဘာများပြောမလဲဆိုတာစိုးရိမ်ရပြန်သည်
"ဒေါက်တာ သူဖြစ်တာလဲ"
"လူနာက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့အတူတူနေဖူးလား"
"ဟင်"
ဆရာဝန်ဘာကြောင့်ဒီလိုမေးမှန်းမဖြေရှာမရ အတူတူနေတဲ့အကြောင်းအရင်းကိုမေးတော့ တစ်ခုခုရောဂါများလားဆိုကာပိုပြီးတောင်ထိတ်လန့်ရသည်
"လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်လလောက်က ကျွန်တော်နဲ့နေခဲ့တယ်"
"အော် အဲ့တာကြောင့်ကိုး"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အခုသူမူးလဲသွားတာက အတူတူနေတာနဲ့ဘာများပတ်သက်နေလို့လဲ လိင်ရောဂါများလား"
"မဟုတ်ပါဘူး သူကိုယ်ဝန်ရှိနေတာပါ"
ဆရာဝန်ရဲ့စကားကြောင့် အတွေးတွေချာချာလည်ရသည်
"ဟင် သူကယောက်ကျားလေးပါ"
"ဟုတ်ပါတယ် ကဲ မင်းခေါင်းရှုပ်နေပြီပေါ့ ရှင်းပြမယ်"
ဂျွန်တစ်ယောက်ဘယ်လိုမှအတွေးမပေါက်နိုင်ပါ
အခုလို၂၁ရာစုမှာ ယောက်ကျားလေးကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တာကိုသ်ိပေမဲ့ သဘာဝအတိုင်းဆိုတာအခုထိမတွေ့ဖူးသေးတာကြောင့် တကယ့်ကိုအံ့ဩရသည်
"Omegaဆိုတာရှိတယ် တစ်နည်းပြောရရင် omegaတွေကကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တယ် ၉၉ရာခိုင်နှုန်းomegaတွေကမိန်းကလေးတွေပေါ့ တစ်နှစ်မှာတစ်ယောက် ယောက်ကျားလေး
Omega ဆိုတာအမြဲရှိခဲ့ဖူးတယ်၉၉ရာခိုင်နှုန်းမှာလိုနေတဲ့၁ရာခိုင်းနှုန်းဆိုတာ ယောက်ကျားလေးomegaပေါ့ ယောက်ကျားလေးကိုမှ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်တယ် အဲ့လိုမျိုး ကံထူးတယ်လို့ပြောရမလား ကမ္ဘာပေါ်မှာ တစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ယောက်ကျားလေးomega ဒါပေမဲ့တစ်ခါဘဲကိုယ်ဝန်ဆောင်နိုင်မှာ နောက်တစ်ခါဆိုတာတော့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး"
"ဒါဆို ကလေးလေးလွယ်ထားရပြီပေါ့ အခု သူက"
ဆရာဝန်ကပြုံးပြကာခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည်
"အခုမူးလဲတယ်ဆိုတာကလည်း ကလေးလေးကဗိုက်ထဲမှာရှိနေပြီး စိတ်ပင်ပန်းတာကြောင့်လည်းပါမယ် အားနည်းပြီးမူးလဲတာ"
စိတ်ပင်ပန်းတာဆိုလို့ ထယ် မမူးလဲခင်က ဂျွန်နဲ့စကားများခဲ့သည်မလား
*ကျစ် ငါ့ကြောင့်ဘဲ*
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါက်တာ သူသတိရလာတဲ့အထိစောင့်ရမှာပေါ့နော် ဆေးစစ်တာတွေ လိုအပ်တာအကုန်လုပ်ပေးပါ"
"လူနာကို အခန်းပြောင်းပေးမယ်နော် "
"VIP Roomရှိလား ရှိရင်အဲ့ကို ပြောင်းပေးပါ"
.
.
.
အခန်းလည်းရသွားပြီဖြစ်တာကြောင့်ရယ် ဘာကြောင့်မူးလဲတာလဲဆ်ိုတာရယ် သိရသွားပြီမို့ စိတ်အေးသွားရသည်ပြီးတော့မှထယ့်မေမေကိုသတိရလာသည် အိမ်ကထွက်လာတာအသည်းအသန်ထွက်လာခဲ့ရသည်မလား စိတ်ပူနေမှာအသေအချာဘဲ ဖုန်းဆက်ဖို့တွေးလိုက်ပေမဲ့ လိုက်လာရင် ထယ်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိမဲ့အချိန်မရှိတော့မှာကိုစိုးရိမ်၍နောက်နေ့မှ ဖုန်းလှမ်းဆက်တော့မယ်ဟု တွေးလိုက်သည်
VIP Roomဖြစ်တာကြောင့်အခန်းကထင်ထားတာထက်ပိုကျယ်သည် ပေးရတဲ့စျေးသည်လည်းမနည်းဘူးမလားထယ့်အတွက်ဆို အကောင်းဆုံးသာဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒတွေကြောင့်လည်းပါသည် ကုတင်ပေါ်မှာဆေးပိုက်တန်းလန်းနဲ့ချစ်ရသူက ခုထိ သတိမလည်လာသေး
ဘေးနားမှာသွားထိုင်လိုက်ရင်း လက်လေးကိုသာဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ လက်ခုံလေးကိုနမ်းလိုက်ရင်း ဗိုက်ထဲမှာရင်သွေးလေးရှိနေကြောင်းကို တွေးကာ ကြည်နူးရပြန်တယ်
ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်လေးကလှုပ်စပြုလာတော့
"အချစ်ဆုံး"
မျက်လုံးလေးကိုအားစိုက်ပြီးဖွင့်လာတဲ့အချစ်ဆုံးကမွေးကာစကြောင်ပေါက်လေးလို
"ဟင် "
အသံသေးသေးလေးထွက်လာပြန်တယ်
"သတိရပြီလား အချစ်ဆုံး မောင်အရမ်းစိတ်ပူသွားတာကွာ"
"ဒါအိမ်မှာလည်းမဟုတ်ဘူး"
"ဆေးရုံမှာလေ အချစ်ဆုံးအခုဆေးရုံရောက်နေတာ"
"ဟင် ဆေးရုံ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"
နောက်ဆုံးမှတ်မိတာဆိုလို့ မှောင်မိုက်သွားတဲ့မြင်ကွင်းသာနောက်ပိုင်းဘာဆက်ဖြစ်လဲ သူဘာမှမသိတော့
"အချစ်ဆုံး စိတ်အေးအေးထားနော် "
"ဟင် ဘာလို့လဲ ထယ်ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ဆေးပိုက်တန်းလန်းနဲ့ အချစ်ရဆုံးဟာ မျက်ရည်လေးတွေဝဲပြီး ငိုချလာတော့
"မငိုရဘူးလေ အချစ်ဆုံးငိုရင် ဗိုက်ထဲက မောင့်ရဲ့ကလေးလေးကစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာပေါ့"
မျက်ရည်တွေကိုလက်မနဲ့ဖွဖွလေးလာသုတ်ပေးရင်း
ဂျွန်က ပြုံးကာပြောနေသည့် စကားတွေကိုနားမလည်နိုင်
"ဘယ်က ကလေးလဲ"
"ဒီမှာလေ မောင့်ရဲ့ကလေးလေး"
ထယ့်ဗိုက်ကိုနမ်းလိုက်ပြီးပြောလာတာကြောင့်
"ထယ် နားမလည်ဘူး ဘာလဲ သေချာရှင်းပြလေ"
မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့ အခုမှလူ့လောကထဲရောက်လာတဲ့ ဘာမှမသိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေတဲ့ထယ့်ကိုကြည့်ကာ အကြင်နာတွေ ပိုတိုးရပြန်တယ်
"ကြားတဲ့အတိုင်းဘဲလေ အချစ်ဆုံးရဲ့ ဗိုက်ထဲမှာမောင့်ရဲ့အသွေးအသားလေးရှိနေပြီတဲ့"
"ဟင်"
တစ် ဟင် ဟင်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့အချစ်ရဆုံးကို ဖက်ထားပေးမိလိုက်သည် သူလည်းအံ့ဩနေမှာပေါ့ ကိုယ်တောင်စစသိသိချင်း အရမ်းကိုအံ့ဩခဲ့ရသည်မလား
ထယ်က ဗိုက်လေးပေါ်ကိုလက်လေးတင်ရင်း
"တကယ်လား တကယ်ရင်သွေးလေးရှိနေတာလား ဒါပေမဲ့ထယ်က ယောက်ကျားလေးလေ"
"အွန်း မောင်ရှင်းပြမယ်"
ဆရာဝန်ရှင်းပြတာကို သေချာလေးပြန်ရှင်းပြလိုက်တော့သေသေချာချာနားထောင်နေတဲ့ အချစ်ရဆုံးဟာတကယ့်ကိုမြတ်နိုးဖွယ်
"ထယ်က ၁%ပေါ့"
"အွန်း မောင်အရမ်းကံကောင်းတာဘဲ"
"မောင် ထယ်ကြောက်တယ်"
"မကြောက်ရဘူးလေ မောင်က အချစ်ဆုံးအနားမှာအမြဲရှိနေမှာမို့လို့ ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး ဟုတ်ပြီလား"
"ထယ်ကမောင့်ကိုသိပ်ချစ်တာမို့လို့ မောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်တယ် မောင်လုပ်ခဲ့တာမှမဟုတ်တာ ဒါပေမဲ့ ထယ့်ဖေဖေ"
စကားသံလေးကတိမ်ဝင်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတဲ့ထယ်
"ဟေး တွေးပြီးစိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့လေ အချစ်ဆုံးစိတ်ပင်ပန်းလို့မရဘူးလေ ပြီးတော့ မောင် အချစ်ဆုံးရဲ့ဖေဖေပြောသမျှကို ခွင့်လွှတ်ပေးတဲ့အထိ နာခံမှာပါ အချစ်ဆုံးကိုမောင်ကလည်းသိပ်ချစ်တာမို့ မောင်ကြိုးစားမယ်"
"ဟင့် မောင်"
နှုတ်ခမ်းလေးကိုမဲ့ကာ ငိုလာတယ် ဝမ်းသာမျက်ရည်တွေကော ဝမ်းနည်းမျက်ရည်တွေပါ ရောနေမယ်ထင်တယ်
အချစ်ရဆုံးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားပြီးသာ နှစ်သိမ့်ပေးနေမိတယ်
"ဟင့် ဆေးပိုက်ကြီးလက်ထဲသွင်းထားတာ နာတယ်"
"ဖွ ဖွ နာတာပျောက်ကွာ"
အပ်သွင်းထားတဲ့လက်ခုံလေးကိုတစ်ဖွဖွ နမ်းပေးတော့ တစ် ခစ် ခစ် နဲ့ရီလာပါလေရဲ့
"မောင်ကအကောင်းဆုံးဘဲ"
"မောင့်အတွက်တော့ ထယ်က အကောင်းဆုံးကိုမှ
အကောင်းဆုံးဘဲ"
"ဒါနဲ့လေ မောင် မေမေတို့ဒီကိစ္စကိုသိလား"
"မသိသေးဘူး မောင်မပြောရသေးဘူး"
"မနက်ဖြန်မှပြောလိုက်တော့နော်မောင် ဒီနေ့ထယ် မတွေ့နိုင်သေးဘူး"
"အင်းပါ မောင်လည်းအဲ့လိုစဉ်းစားထားတာ"
"ကဲကဲ အနားယူ သက်တောင့်သက်သာလှဲနေနော် အချစ်ဆုံးဘာစားချင်လဲ မောင့်ကိုပြော လိုအပ်တာမှန်သမျှပြော"
"မောင့်ကိုဘဲလိုအပ်တယ်"
ဂျွန်လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အကောင်ပေါက်လေးကိုရင်ခွင်ထဲသာ ထည့်ထားလိုက်သည်
VIP Roomဖြစ်တာကြောင့် လူနာရဲ့ကုတင်ကလည်း
တော်တော်လေးကိုကြီးတာကြောင့် ပိုလိုအဆင်ပြေသွားသည်
"မောင်"
ရင်ဘတ်ကိုလက်ညှိုးနဲ့ဆော့ကစားနေရင်း အချစ်ဆုံးကစကားစပြောလာသည်
"မောင့်ကိုထယ်ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေအရမ်းများသွားလားဟင် မောင့်ကိုနားမလည်ပေးရာကျသွားလား"
"မဟုတ်တာ အချစ်ဆုံးရယ် မတွေးနဲ့တော့နော် မောင်ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဟုတ်ပြီလား ပြီးတော့မောင့်ပါပါးလုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် မောင်ပြန်ပေးဆပ်မှာပါ "
"အွန်း မောင် အရမ်းချစ်တယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီဗျ မောင်ကလည်းမောင့်ရဲ့အချစ်ဆုံးလေးကို အသည်းထဲအသက်ထဲကနေပါချစ်ပါတယ်ဗျ"
ရင်ခွင်ထဲကအချစ်ဆုံးကိုပိုလိုတောင်တိုးပြီးဖက်မိတယ်
"ကျေးဇူးပါ မောင့်အချစ်ဆုံး"
__________________________________________
#သဘောကျရဲ့လားရှင့်🥺Male pregnancy ခုမှစရေးတာမို့လို့အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါ
{Zawgyi}
သတ္ိလစ္သြားတဲ့Tae Hyungကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ရင္း ကားဆီကိုသာအျမန္ေျပးလာေတာ့ ထယ့္ေမေမကအသည္းအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ဂြၽန္ရယ္ ခ်ီထားတဲ့ထယ့္ကိုျမင္ၿပီး
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
ရွင္းျပဖို႔အခ်ိန္မရွိတာေၾကာင့္ ထယ့္ေမေမရဲ႕ေမးခြန္းကိုလ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ရင္း ေနာက္မွေအးေဆးရွင္းျပမယ္ဟုေတြးကာ ထားခဲ့လိုက္တယ္ အခုအခ်ိန္မွာအေရးႀကီးဆုံးကသူ႔ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးပင္
ေဆး႐ုံသို႔သာတစ္ခါထဲသြားရသည္
နယ္ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဆးခန္းဆိုတာရွားသည္ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ေပၚျပန္ေရာက္ဖို႔၁နာရီေလာက္ေမာင္းရအုန္းမည္ ကားကိုသာေမာင္းေနေပမဲ့ ေဘးကသတိလစ္ေနတဲ့ထယ့္ကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္ရတာ အေမာ စိတ္ကလည္းပူရေသးသည္ ကားကိုလည္းအရွိန္တင္ေမာင္းရင္း အႏၲရာယ္ကိုလည္းၾကည့္ေရွာင္ရေသးသည္
ေဆး႐ုံအဝင္ဝေရာက္ထဲက ျပာျပာသလဲလဲႏွင့္ဂြၽန္ကိုျမင္ေတာ့ ေဆး႐ုံကတာဝန္က်တဲ့သူနာျပဳနဲ႔ဝန္ထမ္းေတြေျပးလာၾကသည္လက္ထဲမွာခ်ီထားတဲ့ ထယ့္ကို ကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္ရင္းအေနာက္ကသာေျပးလိုက္သြားရသည္
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
သူနာျပဳကေမးေတာ့
"မသိဘူး ႐ုတ္တရက္ လဲက်သြားတာ"
"ဟုတ္ၿပီ ဒီမွာေစာင့္ေန"
ေဆးစစ္မို႔ထင္ပါရဲ႕ ဆရာဝန္ေတြေကာသူနာျပဳေတြပါအခန္းထဲကို ထယ္နဲ႔အတူဝင္သြားသည္
အျပင္မွာေစာင့္ေနတဲ့ဂြၽန္ကထိုင္မရထမရ ဘာေၾကာင့္မူးလဲသြားမွန္းမသ္ိေတာ့ပိုလို႔ေတာင္ ရင္ပူရသည္ ဆရာဝန္ထြက္လာၿပီး ဘာျဖစ္လဲေျပာမယ္ဆိုတာကိုသာစိတ္ရွည္ရွည္ရင္ပူပူနဲ႔ေစာင့္ေနရသည္
ေနာက္ေတာ့သူနာျပဳမေလးကထြက္လာတယ္
"လူနာနဲ႔ပါလာတဲ့လူလား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ဆရာဝန္ကစကားေျပာခ်င္လို႔ ဝင္ခဲ့ပါရွင့္"
သူနာျပဳေလးေခၚတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္သြားရင္း ဓာတ္မွန္႐ိုက္တဲ့အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ထယ္ကပက္လက္ေလးမ်က္လုံးေလးမွိတ္ေနရင္းနဲ႔
"ေအာ္ ေရာက္လာၿပီလား ထိုင္ပါ"
ဆရာဝန္ကေခၚတာေၾကာင့္ ဘာမ်ားေျပာမလဲဆိုတာစိုးရိမ္ရျပန္သည္
"ေဒါက္တာ သူျဖစ္တာလဲ"
"လူနာက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔အတူတူေနဖူးလား"
"ဟင္"
ဆရာဝန္ဘာေၾကာင့္ဒီလိုေမးမွန္းမေျဖရွာမရ အတူတူေနတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးေတာ့ တစ္ခုခုေရာဂါမ်ားလားဆိုကာပိုၿပီးေတာင္ထိတ္လန္႔ရသည္
"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လေလာက္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေနခဲ့တယ္"
"ေအာ္ အဲ့တာေၾကာင့္ကိုး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ အခုသူမူးလဲသြားတာက အတူတူေနတာနဲ႔ဘာမ်ားပတ္သက္ေနလို႔လဲ လိင္ေရာဂါမ်ားလား"
"မဟုတ္ပါဘူး သူကိုယ္ဝန္ရွိေနတာပါ"
ဆရာဝန္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ အေတြးေတြခ်ာခ်ာလည္ရသည္
"ဟင္ သူကေယာက္က်ားေလးပါ"
"ဟုတ္ပါတယ္ ကဲ မင္းေခါင္းရႈပ္ေနၿပီေပါ့ ရွင္းျပမယ္"
ဂြၽန္တစ္ေယာက္ဘယ္လိုမွအေတြးမေပါက္ႏိုင္ပါ
အခုလို၂၁ရာစုမွာ ေယာက္က်ားေလးကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္တာကိုသ္ိေပမဲ့ သဘာဝအတိုင္းဆိုတာအခုထိမေတြ႕ဖူးေသးတာေၾကာင့္ တကယ့္ကိုအံ့ဩရသည္
"Omegaဆိုတာရွိတယ္ တစ္နည္းေျပာရရင္ omegaေတြကကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္တယ္ ၉၉ရာခိုင္ႏႈန္းomegaေတြကမိန္းကေလးေတြေပါ့ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ေယာက္ ေယာက္က်ားေလး
Omega ဆိုတာအၿမဲရွိခဲ့ဖူးတယ္၉၉ရာခိုင္ႏႈန္းမွာလိုေနတဲ့၁ရာခိုင္းႏႈန္းဆိုတာ ေယာက္က်ားေလးomegaေပါ့ ေယာက္က်ားေလးကိုမွ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္တယ္ အဲ့လိုမ်ိဳး ကံထူးတယ္လို႔ေျပာရမလား ကမာၻေပၚမွာ တစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ေယာက္က်ားေလးomega ဒါေပမဲ့တစ္ခါဘဲကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္မွာ ေနာက္တစ္ခါဆိုတာေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"ဒါဆို ကေလးေလးလြယ္ထားရၿပီေပါ့ အခု သူက"
ဆရာဝန္ကၿပဳံးျပကာေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္
"အခုမူးလဲတယ္ဆိုတာကလည္း ကေလးေလးကဗိုက္ထဲမွာရွိေနၿပီး စိတ္ပင္ပန္းတာေၾကာင့္လည္းပါမယ္ အားနည္းၿပီးမူးလဲတာ"
စိတ္ပင္ပန္းတာဆိုလို႔ ထယ္ မမူးလဲခင္က ဂြၽန္နဲ႔စကားမ်ားခဲ့သည္မလား
*က်စ္ ငါ့ေၾကာင့္ဘဲ*
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ သူသတိရလာတဲ့အထိေစာင့္ရမွာေပါ့ေနာ္ ေဆးစစ္တာေတြ လိုအပ္တာအကုန္လုပ္ေပးပါ"
"လူနာကို အခန္းေျပာင္းေပးမယ္ေနာ္ "
"VIP Roomရွိလား ရွိရင္အဲ့ကို ေျပာင္းေပးပါ"
.
.
.
အခန္းလည္းရသြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္ ဘာေၾကာင့္မူးလဲတာလဲဆ္ိုတာရယ္ သိရသြားၿပီမို႔ စိတ္ေအးသြားရသည္ၿပီးေတာ့မွထယ့္ေမေမကိုသတိရလာသည္ အိမ္ကထြက္လာတာအသည္းအသန္ထြက္လာခဲ့ရသည္မလား စိတ္ပူေနမွာအေသအခ်ာဘဲ ဖုန္းဆက္ဖို႔ေတြးလိုက္ေပမဲ့ လိုက္လာရင္ ထယ္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိမဲ့အခ်ိန္မရွိေတာ့မွာကိုစိုးရိမ္၍ေနာက္ေန႔မွ ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့မယ္ဟု ေတြးလိုက္သည္
VIP Roomျဖစ္တာေၾကာင့္အခန္းကထင္ထားတာထက္ပိုက်ယ္သည္ ေပးရတဲ့ေစ်းသည္လည္းမနည္းဘူးမလားထယ့္အတြက္ဆို အေကာင္းဆုံးသာျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြေၾကာင့္လည္းပါသည္ ကုတင္ေပၚမွာေဆးပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ခ်စ္ရသူက ခုထိ သတိမလည္လာေသး
ေဘးနားမွာသြားထိုင္လိုက္ရင္း လက္ေလးကိုသာဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ လက္ခုံေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္း ဗိုက္ထဲမွာရင္ေသြးေလးရွိေနေၾကာင္းကို ေတြးကာ ၾကည္ႏူးရျပန္တယ္
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေလးကလႈပ္စျပဳလာေတာ့
"အခ်စ္ဆုံး"
မ်က္လုံးေလးကိုအားစိုက္ၿပီးဖြင့္လာတဲ့အခ်စ္ဆုံးကေမြးကာစေၾကာင္ေပါက္ေလးလို
"ဟင္ "
အသံေသးေသးေလးထြက္လာျပန္တယ္
"သတိရၿပီလား အခ်စ္ဆုံး ေမာင္အရမ္းစိတ္ပူသြားတာကြာ"
"ဒါအိမ္မွာလည္းမဟုတ္ဘူး"
"ေဆး႐ုံမွာေလ အခ်စ္ဆုံးအခုေဆး႐ုံေရာက္ေနတာ"
"ဟင္ ေဆး႐ုံ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
ေနာက္ဆုံးမွတ္မိတာဆိုလို႔ ေမွာင္မိုက္သြားတဲ့ျမင္ကြင္းသာေနာက္ပိုင္းဘာဆက္ျဖစ္လဲ သူဘာမွမသိေတာ့
"အခ်စ္ဆုံး စိတ္ေအးေအးထားေနာ္ "
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ ထယ္ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ေဆးပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ အခ်စ္ရဆုံးဟာ မ်က္ရည္ေလးေတြဝဲၿပီး ငိုခ်လာေတာ့
"မငိုရဘူးေလ အခ်စ္ဆုံးငိုရင္ ဗိုက္ထဲက ေမာင့္ရဲ႕ကေလးေလးကစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့"
မ်က္ရည္ေတြကိုလက္မနဲ႔ဖြဖြေလးလာသုတ္ေပးရင္း
ဂြၽန္က ၿပဳံးကာေျပာေနသည့္ စကားေတြကိုနားမလည္ႏိုင္
"ဘယ္က ကေလးလဲ"
"ဒီမွာေလ ေမာင့္ရဲ႕ကေလးေလး"
ထယ့္ဗိုက္ကိုနမ္းလိုက္ၿပီးေျပာလာတာေၾကာင့္
"ထယ္ နားမလည္ဘူး ဘာလဲ ေသခ်ာရွင္းျပေလ"
မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ အခုမွလူ႔ေလာကထဲေရာက္လာတဲ့ ဘာမွမသိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနတဲ့ထယ့္ကိုၾကည့္ကာ အၾကင္နာေတြ ပိုတိုးရျပန္တယ္
"ၾကားတဲ့အတိုင္းဘဲေလ အခ်စ္ဆုံးရဲ႕ ဗိုက္ထဲမွာေမာင့္ရဲ႕အေသြးအသားေလးရွိေနၿပီတဲ့"
"ဟင္"
တစ္ ဟင္ ဟင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်စ္ရဆုံးကို ဖက္ထားေပးမိလိုက္သည္ သူလည္းအံ့ဩေနမွာေပါ့ ကိုယ္ေတာင္စစသိသိခ်င္း အရမ္းကိုအံ့ဩခဲ့ရသည္မလား
ထယ္က ဗိုက္ေလးေပၚကိုလက္ေလးတင္ရင္း
"တကယ္လား တကယ္ရင္ေသြးေလးရွိေနတာလား ဒါေပမဲ့ထယ္က ေယာက္က်ားေလးေလ"
"အြန္း ေမာင္ရွင္းျပမယ္"
ဆရာဝန္ရွင္းျပတာကို ေသခ်ာေလးျပန္ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနတဲ့ အခ်စ္ရဆုံးဟာတကယ့္ကိုျမတ္ႏိုးဖြယ္
"ထယ္က ၁%ေပါ့"
"အြန္း ေမာင္အရမ္းကံေကာင္းတာဘဲ"
"ေမာင္ ထယ္ေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္ရဘူးေလ ေမာင္က အခ်စ္ဆုံးအနားမွာအၿမဲရွိေနမွာမို႔လို႔ ဘာမွေၾကာက္စရာမလိုဘူး ဟုတ္ၿပီလား"
"ထယ္ကေမာင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တာမို႔လို႔ ေမာင့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တယ္ ေမာင္လုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ ဒါေပမဲ့ ထယ့္ေဖေဖ"
စကားသံေလးကတိမ္ဝင္သြားၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႔သြားတဲ့ထယ္
"ေဟး ေတြးၿပီးစိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေလ အခ်စ္ဆုံးစိတ္ပင္ပန္းလို႔မရဘူးေလ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ အခ်စ္ဆုံးရဲ႕ေဖေဖေျပာသမွ်ကို ခြင့္လႊတ္ေပးတဲ့အထိ နာခံမွာပါ အခ်စ္ဆုံးကိုေမာင္ကလည္းသိပ္ခ်စ္တာမို႔ ေမာင္ႀကိဳးစားမယ္"
"ဟင့္ ေမာင္"
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုမဲ့ကာ ငိုလာတယ္ ဝမ္းသာမ်က္ရည္ေတြေကာ ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္ေတြပါ ေရာေနမယ္ထင္တယ္
အခ်စ္ရဆုံးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားၿပီးသာ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနမိတယ္
"ဟင့္ ေဆးပိုက္ႀကီးလက္ထဲသြင္းထားတာ နာတယ္"
"ဖြ ဖြ နာတာေပ်ာက္ကြာ"
အပ္သြင္းထားတဲ့လက္ခုံေလးကိုတစ္ဖြဖြ နမ္းေပးေတာ့ တစ္ ခစ္ ခစ္ နဲ႔ရီလာပါေလရဲ႕
"ေမာင္ကအေကာင္းဆုံးဘဲ"
"ေမာင့္အတြက္ေတာ့ ထယ္က အေကာင္းဆုံးကိုမွ
အေကာင္းဆုံးဘဲ"
"ဒါနဲ႔ေလ ေမာင္ ေမေမတို႔ဒီကိစၥကိုသိလား"
"မသိေသးဘူး ေမာင္မေျပာရေသးဘူး"
"မနက္ျဖန္မွေျပာလိုက္ေတာ့ေနာ္ေမာင္ ဒီေန႔ထယ္ မေတြ႕ႏိုင္ေသးဘူး"
"အင္းပါ ေမာင္လည္းအဲ့လိုစဥ္းစားထားတာ"
"ကဲကဲ အနားယူ သက္ေတာင့္သက္သာလွဲေနေနာ္ အခ်စ္ဆုံးဘာစားခ်င္လဲ ေမာင့္ကိုေျပာ လိုအပ္တာမွန္သမွ်ေျပာ"
"ေမာင့္ကိုဘဲလိုအပ္တယ္"
ဂြၽန္လည္း ကုတင္ေပၚတက္ကာ အေကာင္ေပါက္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲသာ ထည့္ထားလိုက္သည္
VIP Roomျဖစ္တာေၾကာင့္ လူနာရဲ႕ကုတင္ကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကိုႀကီးတာေၾကာင့္ပိုအဆင္ေျပသြားသည္
"ေမာင္"
ရင္ဘတ္ကိုလက္ညႇိဳးနဲ႔ေဆာ့ကစားေနရင္း အခ်စ္ဆုံးကစကားစေျပာလာသည္
"ေမာင့္ကိုထယ္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြအရမ္းမ်ားသြားလားဟင္ ေမာင့္ကိုနားမလည္ေပးရာက်သြားလား"
"မဟုတ္တာ အခ်စ္ဆုံးရယ္ မေတြးနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ေမာင္ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား ၿပီးေတာ့ေမာင့္ပါပါးလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေမာင္ျပန္ေပးဆပ္မွာပါ "
"အြန္း ေမာင္ အရမ္းခ်စ္တယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီဗ် ေမာင္ကလည္းေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးေလးကို အသည္းထဲအသက္ထဲကေနပါခ်စ္ပါတယ္ဗ်"
ရင္ခြင္ထဲကအခ်စ္ဆုံးကိုပိုလိုေတာင္တိုးၿပီးဖက္မိတယ္
"ေက်းဇူးပါ ေမာင့္အခ်စ္ဆုံး"
__________________________________________
#သေဘာက်ရဲ႕လားရွင့္🥺Male pregnancy ခုမွစေရးတာမို႔လို႔အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ