Zawgyi
တည္ျမဲအလုပ္ကေနျပန္လာေတာ့ အိမ္ထဲမဝင္ခင္တည္းကပင္ ရယ္သံေတြကိုၾကားေနရတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္လိုက္မိသည္။ ည႐ွစ္နာရီခြဲေနၿပီ ၊ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ရယ္ေနရတာလဲ။ အိမ္ထဲတန္းဝင္လိုက္ၿပီး ဧည့္ခန္႔ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တည္ျမဲထိန္းမရေအာင္မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ ဟိုေမာ္ဒယ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမ်ားအိမ္ထိေတာင္တတ္ၿပီး သူမ်ားေယာက်ာ္းနဲ႔လာအေရာဝင္ေနတာလား။ ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း မ်က္လံုးေတြမွိတ္တဲ့အထိ တဟားဟားနဲ႔ရယ္ေနေသးသည္။
ေနစမ္းပါဦး ဘာေတြကဒီေလာက္ရယ္စရာေကာင္းေနလို႔လဲ။ ဟိုတစ္ေယာက္ရယ္တာကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းေပမယ့္ ဟိုအေကာင္ကိုေတာ့ ရယ္ၿပီးတတ္သြားေစခ်င္မိတယ္။
" ေမာင္ ျပန္လာၿပီလား "
" အင္း "
ေမာင့္ကိုသြားႀကိဳရင္း အိတ္ဆြဲမည္ၾကံေတာ့ ေမာင္က ငံု႔ေမႊးလာတာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားတားရေတာ့သည္။
" ေမာင္ ဧည့္သည္႐ွိတယ္ေလ "
အနားေရာက္လာသူကို ခါးမွသိမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအိေဖာင္းေဖာင္းဆီဖိကပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကိုႀကိဳက္ေနတဲ့သူေ႐ွ႕မွာ ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကို နမ္းပစ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ေတြးမေနေတာ့ပဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ေတာ့တာ။ ဧည့္သည္႐ွိတယ္တဲ့ ၊ ေအး အဲ့ဒီဧည့္သည္႐ွိလို႔ကို တမင္လုပ္တာ။ ဧည့္သည္က ဧည့္သည္လိုမေနဘူး။ သူမ်ားေယာက်ာ္းကို မ်က္လံုးအစာေကြၽးေနလိုက္ေသးတယ္ ၊ ဘယ္ႏွယ့္႐ွိစ။ တည္ျမဲ ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ပမာ မ်က္ႏွာကိုဝံ့ကာ ထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးမ်က္ႏွာက သိသိသာသာမဲတတ္သြားသည္။
အဟင္း...ဒါကိုပဲလိုခ်င္တာ။
" အဲ့ဒီအေကာင္က ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ "
" ေမာင္ကလည္း သူမ်ားသားသမီးကိုအဲ့လိုမေျပာသင့္ဘူးေလ "
" သူမ်ားသားသမီးေလ ငါ့သားသမီးမွမဟုတ္ပဲ ၊ အခုပဲ႐ွစ္နာရီခြဲေနၿပီ ၊ ဧည့္သည္ေတြကို ညနက္တဲ့အထိ ေနခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး သူ႔ကိုျပန္ခိုင္းလိုက္ "
" အဟြတ္ "
ေမာင့္အသံက တစ္ဖက္လူၾကားႏိုင္တဲ့အထိက်ယ္တာေၾကာင့္ ညိဳ႕အားနာနာႏွင့္ေခ်ာင္းဟမ့္လိုက္သည္။ ေမာင့္ကိုလက္တို႔ကာ မေျပာဖို႔သတိေပးေပမယ့္ ေမာင္က ရဟန္႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေနၿပီ။
" မင္းမျပန္ေသးဘူးလား "
" ျပန္မွာပါ! ေရာက္ေနတာလည္းၾကာၿပီဆိုေတာ့ေလ "
" ျပန္ေတာ့မွာလား ခြန္းသေလး ၊ အန္တီက သားကိုညစာေကြၽးၿပီးမွျပန္လႊတ္မလို႔ကို ၊ အယ္ သားေတာင္အလုပ္ကျပန္လာၿပီပဲ ၊ ေနပါဦး မင္းတို႔အိမ္ေပါက္ဝႀကီးမွာ ဘာလို႔ပိတ္ရပ္ေနၾကတာတုန္း ၊ လာထိုင္ၾက "
အခန္းထဲမွထြက္လာသည့္ေမေမ့ေၾကာင့္ တည္ျမဲၿငိမ္သြားသည္။ ေမေမနဲ႔ အဲ့ဒီေမာ္ဒယ္ေကာင္ေလးနဲ႔က ဘာလို႔ဒီေလာက္ရင္းႏွီးေနၾကတာလဲ။ တည္ျမဲ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး အိမ္ေပၚတတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ဟိုတစ္ေယာက္လိုက္တတ္လာသံၾကားေပမယ့္ တစ္ဆက္ထဲ " ထမင္းစားၿပီးမွျပန္ေနာ္ " ဆိုတဲ့အသံေၾကာင့္ တည္ျမဲ လက္သီးကိုတင္းခနဲဆုပ္မိလိုက္၏။ မႀကိဳက္ ၊ သူတစ္ျခားသူေတြကိုေဖာ္ေရြတတ္တာေတြ ၊ သေဘာေကာင္းတာေတြကိုမႀကိဳက္။ သူ႔ဘက္ကဘယ္လိုပဲ႐ိုး႐ိုးသားသားပါလို႔ေျပာေနပါေစ ၊ တစ္ဖက္ကလူက မ႐ိုးမွမ႐ိုးသားတာ။ သူလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔ ၊ သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္ကို ညစာစားဖို႔ေတာင္ ေခၚလိုက္ေသးသည္။
" ေမာင္ ငါလုပ္ေပးပါ့မယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန "
လက္ကၾကယ္သီးက ၾကပ္ေနေတာ့ တည္ျမဲျဖဳတ္မရျဖစ္ေန၏။ ဟိုတစ္ေယာက္က အေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာၿပီး ၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္း႐ွည္သြယ္သြယ္မ်ားက ေပ်ာ့ေျပာင္းကာ ေဖြးဥေနသည္။ ၾကယ္သီးကို အာရံုစူးစိုက္ျဖဳတ္ေန၍ အေပၚစီးကေန သူ႔မ်က္ေတာင္႐ွည္ေတြကို ျမင္ေနရသည္။
မ်က္ေတာင္႐ွည္ႀကီးမ်ားက အံ့ျသစရာေကာင္းလြန္းသည္။ အဖ်ားေလးေတြမွာ ေကာ့တတ္သြားၿပီး မ်က္ေတာင္အေရအတြက္က သာမန္ထက္မ်ား၏။ မဲနက္ကာ ေကာ့ေနတာျဖစ္သည္။ မ်က္ေတာင္မ်ားပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လာၿပီး မ်က္လႊာပင့္ကာ ေမာ့ျကည့္လာသူကို တည္ျမဲမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္။ ထိုမ်က္လံုးရြဲႀကီးမ်ားထဲတြင္ ၾကယ္တာရာအစုအေဝးမ်ား႐ွိေနသကဲ့သို႔ျဖစ္၏။
" ဟားးး ႐ူးေတာ့မွာပဲ "
" ဘာလို႔႐ူးမွာလဲ ေမာင္က ၊ နိမိတ္မ႐ွိတာေတြမေျပာပါနဲ႔ "
" အဲ့ဒီ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ တစ္ျခားေကာင္ေတြကိုမၾကည့္နဲ႔ ၾကားလား "
" ဟမ္ "
" ၾကားလားလို႔!! "
သူ႔ေမးဖ်ားကိုအားအနည္းငယ္သံုးကာျဖစ္ညႇစ္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။ ဆက္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ မ်က္လံုးေလးဝိုင္းသြားၿပီး ခဏၾကာေတာ့ လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္လာကာ အနမ္းေတြကိုလိုလိုလားလားခံယူေန၏။ ခါးသိမ္သိမ္ေလးမွတစ္ဆင့္ သူ႔တင္ပါးေလးတစ္ဖက္ကို အားသိပ္မသံုးပဲ႐ိုက္လိုက္ေတာ့ တုန္သြားကာ ပိုၿပီးတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္တြယ္လာသည္။
" ေမာင္စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူးမလား အခု..."
" အစတည္းက မင္းကိုစိတ္ဆိုးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ၊ မင္းကိုျမင္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါအျပစ္မကင္းစိတ္ေတြဝင္လို႔ ေ႐ွာင္ေနခဲ့တာ ၊ ဒါေပမယ့္ငါမေနႏိုင္ဘူး ၊ မင္းကိုထိခ်င္တယ္ ၊ နမ္းခ်င္တယ္ ၊ အတူေနခ်င္တယ္ "
႐ွက္ကာေခါင္းငံု႔သြားသူ၏ ေမးဖ်ားကိုပင့္မကာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္သည္။ အသဲယားစရာေကာင္းေသာ ထိုမ်က္ေတာင္မ်ားကို ဖိကပ္နမ္းပစ္ေတာ့ တည္ျမဲ၏ႏႈတ္ခမ္းမွာ မ်က္ရည္စေလးမ်ား တင္က်န္ေနခဲ့သည္။ သူငိုေနတာလား။
" မင္းငိုေနတယ္ ဘာလို႔လဲ ငါတစ္ခုခုမ်ားလုပ္မိလို႔လား "
" မဟုတ္ပါဘူး ေပ်ာ္လို႔ငိုတာပါ ဦးခန္႔ကေျပာတယ္ မင္းလည္းငါ့ကိုခ်စ္ေနတာတဲ့ ၊ ဘာလို႔ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာေသးတာလည္း အခုထိ "
" ငါေျပာမွာမဟုတ္ဘူး "
" ..... "
" ေျပာမွာမဟုတ္ေသးဘူး ၊ ငါက မင္းရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ထိုက္တန္မယ့္ တစ္ေန႔ေရာက္ရင္ေတာ့ ငါဝန္ခံမွာပါ ၊ အရင္ဆံုး မင္းကို ယံုၾကည္မႈတစ္ခုေပးခ်င္တယ္ ၊ မင္းယံုလာတဲ့အခ်ိန္ထိေပါ့ ၊ ငါက လူတစ္ေယာက္ကိုဘယ္လိုခ်စ္ျပရမယ္ဆိုတာမသိလို႔ မင္းကပဲ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပး "
" အင္း "
" ၿပီးေတာ့ ငါ့ဆီကေန ႏုႏုရြရြေတြၾကားရဖို႔လည္း သိပ္မေမ်ွာ္လင့္နဲ႔ ၊ ငါ မေျပာခ်င္ဘူး "
" အဟက္ အခု႐ွက္ေနတာလားအဲ့ဒါ နားေတြကရဲလို႔ ၊ မင္းဒီေလာက္႐ွက္တတ္မွန္း ငါမသိခဲ့ပါ့လား ေမာင္ရဲ႕ ၊ ၾကည့္ပါဦး ငါ့ကိုၾကည့္ ၊ ငါေမာင့္ကိုေမ်ွာ္လင့္ေနတယ္ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုမွာ အေရးႀကီးဆံုးက ဘာလဲေမာင္သိလား "
" ဘာလဲ "
" နားလည္မႈနဲ႔ ပြင့္လင္းမႈ ၊ ငါလည္းေမာင့္ကိုဒီထက္နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားခ်င္တာမို႔လို႔ ေမာင့္ဘက္ကလည္းငါ့ကိုနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားေပး ၊ ခုဏကလို ကေလးဆန္ဆန္ေတြမလုပ္နဲ႔ ၊ ေမာင္က ငါ့အျမင္မွာကေလးဆိုေပမယ့္ သူမ်ားေတြအျမင္မွာေတာ့ ေမာင္ကရန္လိုတတ္တဲ့လူလိုျဖစ္ေနမွာကို ငါမႀကိဳက္ဘူး သိရဲ႕လား ၊ ၿပီးေတာ့ ေမာင္တစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ငါ့ကိုအသိေပးသင့္တာအသိေပးပါ ၊ ဒါက ငါတို႔ၾကားက ယံုၾကည္မႈကိုခိုင္မာေစမယ္လို႔ ငါေတြးတယ္ "
" အင္း "
" အခုမင္းနဲ႔အတူေနခ်င္တယ္ "
" ဘာေျပာတယ္ "
" မင္းေျပာေတာ့တစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆို အသိေပးဆို ၊ ငါအခု မင္းအဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ခ်င္ေနၿပီ "
" မရဘူး ဖယ္ လႊတ္ေပး ဧည့္သည္႐ွိတယ္ေလ ၊ ျပန္ဆင္းမလာရင္တစ္မ်ိဳးထင္မွာေပါ့ "
" ထင္လည္းဘာအေရးစိုက္စရာလိုလဲ ၊ ငါတို႔ကလက္ထပ္ၿပီးသားပဲေလ ၊ ႏွစ္ကိုယ္တူအခ်ိန္ေလးေတြကိုေတာ့ လာမေႏွာက္ယွက္ႏိုင္ပါဘူး "
" ဟင့္အင္း မရဘူး ေမာင္ေရခ်ိဳးေတာ့ ငါေအာက္ဆင္းၿပီး အေမ့ကို ကူလိုက္ဦးမယ္ "
" အေႂကြးမွတ္ထားလိုက္ၿပီ သြားေတာ့ "
တည္ျမဲေျပာလိုက္ေတာ့ လွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားသည္။ ဘယ္လိုေလးမွန္းလည္းမသိ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ပိုပိုၿပီးအသဲယားလာတာပဲသိေတာ့သည္။
စားပြဲတြင္ထိုင္ေနေသာ လူေလးေယာက္႐ွိသည္။ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း႐ွိေနေသာ္လည္း က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေပါက္ထြက္မတတ္စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏။ ရဟန္ခြန္းသဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္းမေခ ၊ တည္ျမဲကမၻာကိုသေဘာက်ပံုမရ ၊ တည္ျမဲကမၻာကလည္း ဒင္းကိုလံုးဝသေဘာမက်ေပ။ အၾကည့္ခ်င္းစစ္တိုက္ေနသူႏွစ္ေယာက္ကို သတိထားမိေသာညိဳ႕က ေမာင့္လက္ကိုမသိမသာအုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ မုန္တိုင္းစဲသြားေတာ့သည္။
" ဆိုစမ္းပါဦး မင္းကဘာလို႔ညအခ်ိန္မေတာ္ သူမ်ားအိမ္ကိုဝင္ထြက္ေနရတာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္က အန္တီ့ကို လက္ေဆာင္ေပးရင္း လာေတြ႔တာ ၊ shooting ေနာက္က်လို႔ ဒီအိမ္ကိုဝင္ေတာ့လည္းေနာက္က်သြားတာေလ ၊ အကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုမႀကိဳဆိုသလိုပဲ "
" သိရင္ၿပီးတာပဲ "
" သား အားနာစရာႀကီး အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ခြန္းသေလး သားကအလုပ္ပင္ပန္းလာလို႔ စိတ္မၾကည္တာေနမွာပါ "
" ဟုတ္ ရပါတယ္ "
ရဟန္ မပီမသျပံဳးျပလိုက္ရသည္။ ဒီလူႀကီးဟာ သူ႔ကိုဆိုအျမဲရန္႐ွာေနတာပဲ။ အကို႔အနားကို သူကပ္တာႏွင့္ သူ႔ကိုမဟာရန္သူႀကီးတစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံတတ္၏။ ဒီလူနဲ႔သူ အဆင္ေျပမယ့္ပံုမေပါက္ေပ။ ႐ုပ္ကလည္း ေပါင္းလို႔သင္းလို႔ေကာင္းမယ့္ပံုမေပၚ ၊ တစ္ကမၻာလံုး သူ႔လုပ္စာထိုင္စားေနရသလို႐ုပ္နဲ႔။ ညစာစားၿပီးေတာ့ အန္တီနဲ႔အကို႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဟိုလူကိုေတာ့ ေခါင္းတစ္ခ်က္သာၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
" အိမ္ေ႐ွ႕ထိငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္ "
" ဗ်ာ မလိုပါဘူး "
" မင္းကဧည့္သည္ဆိုေတာ့ အိမ္႐ွင္က ဂ႐ုစိုက္တဲ့သေဘာပါ ၊ အားမနာနဲ႔ေ႐ွ႕ကသြား "
တမင္သက္သက္ရြဲ႔ေျပာလာတာေၾကာင့္ ရဟန္ႏွာေခါင္း႐ႈံ့လိုက္၏။ ရဟန္အေ႐ွ႕ကသြားေတာ့ သူကေနာက္ကလိုက္လာသည္။ ကားနားေရာက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကစကားစလာသည္။
" ငါ့ေယာက်ာ္းအေပၚ မ႐ိုးမသားစိတ္႐ွိေနရင္ ေဖ်ာက္လိုက္ပါ ၊ မိႈင္းညိဳ႕က အရမ္း႐ိုးတယ္ ၊ သူ႔ေဘးကလူေတြကို အေကာင္းျမင္တတ္လို႔ မင္းဘက္ကဆင္ျခင္ေပးတာေကာင္းလိမ့္မယ္ ၊ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္လည္းမထားပါနဲ႔ ၊ သူကငါ့ေယာက်ာ္း ၊ ငါ့အပိုင္ "
" အဟြန္း ဒါခင္ဗ်ားေျပာစရာမလိုပါဘူး ၊ ခင္ဗ်ားက အကို႔ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးမ်က္ရည္က်ေအာင္လုပ္ခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္သိေနခဲ့ပါတယ္ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားအကို႔ကိုစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ၊ မ်က္ရည္က်ေအာင္ထပ္လုပ္ရင္ ခင္ဗ်ားဆီကေန အကို႔ကို ေခၚထုတ္သြားမယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္က အကိုစိတ္ခ်မ္းသာရင္ရၿပီမို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုခြဲဖို႔ေတာ့စိတ္ကူးမ႐ွိပါဘူး "
" မင္းခြဲစရာလည္းမလိုပါဘူး စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားနဲ႔ ၊ ငါ့ေယာက်ာ္းကိုငါေကာင္းေကာင္းခ်စ္ေပးႏိုင္တယ္ ၊ ျပန္ပါေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ "
ရဟန္ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ကားစက္ႏိႈးကာ ျခံဝန္းထဲမွထြက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။ တည္ျမဲလည္းအိမ္ထဲျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေစာင့္ေနသူက သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့အနားေရာက္လာ၏။
" ေမေမေရာ "
" ပုတီးစိပ္မလို႔တဲ့ အေပၚတတ္သြားၿပီ "
" ငါတို႔လည္း အခန္းျပန္ရေအာင္ "
" အင္း ျပန္ ဟင္ ေမာင္ဘာလုပ္ "
ဒူးေအာက္မွလက္လ်ိွဳကာ ေပြ႔ခ်ီလိုက္တဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ ျပဳတ္က်မွာေၾကာက္၍ ေမာင့္လည္ပင္းကိုဖက္တြယ္လိုက္မိ၏။ အလန္႔တၾကားျဖစ္ေအာင္သိပ္လုပ္သည့္လူ။ ဆူမည္ဟုေတးကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာမွ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္နမ္းၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးလာသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမြ႔ယာေပၚအသာခ်ေပးကာ အုပ္မိုးလာသည္။ အနမ္းတို႔ကိုခရီးဆက္ေနသူေၾကာင့္ ရင္ဘက္ကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ မေက်နပ္သလိုၾကည့္လာ၏။
" ဟိုဘက္အခန္းမွာသြားအိပ္ေလ "
" ဒါလည္းငါ့အခန္းပဲ ငါအိပ္ခ်င္တဲ့အခန္းအိပ္မွာေပါ့ ၊ မင္းက စကားကိုမ်ားတယ္ "
ႏႈတ္ခမ္းစူထြက္လာေတာ့ ဆိတ္ဆြဲ၏။ တည္ျမဲကမၻာ၏အႏို္င္က်င့္မႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးရဲတြတ္သြားရသည္။ ညိဳ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုမက္မက္ေမာေမာနမ္းလာသူ၏ ေက်ာျပင္ကိုဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး အလိုတူအလိုပါတုန္႔ျပန္လိုက္သည္။ အရင္က ျပင္သစ္လို နမ္းတာကိုမႀကိဳက္ေပမယ့္လည္း က်င့္သားရလာေတာ့ အရမ္းမရြံေတာ့ေပ။ သူကနမ္းတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ညဝတ္အက်ီအညိဳေရာင္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္ကာ ကုတင္ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကိုပါတစ္ခါတည္းဆြဲခြၽတ္လာသည္။ အဝတ္မကပ္ေတာ့သည့္ ညိဳ႕ခနၱာကိုယ္ကို စူးစူး႐ွ႐ွစိုက္ၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးကလည္း တုန္႔ျပန္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာင့္၏ တိုက္စစ္ေအာက္မွာ ညိဳ႕အ႐ွံုးေပးရေတာ့၏။ ေခြၽးေလးမ်ားစို႔လာတာေၾကာင့္ ေမာင္က လက္ခံုျဖင့္သုတ္ေပးရင္း
" မင္းကတကယ္ကေလးေမြးေပးႏိုင္မွာလား ၊ ငါမယံုႏိုင္ေသးလို႔ပါ ၊ ေဆးပညာေတြတိုးတတ္ၿပီး အမ်ိဳးသားကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ႐ွိတယ္ဆိုေပမယ့္ အခုက မင္းျဖစ္ေနေတာ့ ငါမယံုႏိုင္လို႔ "
" ေမြးေပးမယ္ ၊ ေမာင္လိုခ်င္တဲ့ကေလးကို ေမာင္က သားေလးလိုခ်င္တာလား သမီးေလးလိုခ်င္တာလား "
" ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သားေလးလိုခ်င္တာ၊ မင္းနဲ႔တူတဲ့သားေလး လိုခ်င္တယ္ ၊ သမီးေလးဆိုလည္းကိစၥမ႐ွိပါဘူး ငါကခ်စ္မွာပဲ "
" အင္းပါ ဟင့္ "
" ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးေပးမယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ အခုပဲ ႀကိဳးစားလိုက္ရေအာင္ "
ေမာင္က ငံု႔မိုးကာ အနမ္းေတြေပးလာတာေၾကာင့္ ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးကို ဖိကိုက္လိုက္ကာ တအင့္အင့္႐ႈိက္မိသည္။ အ႐ွက္လည္းမ႐ွိသည့္ လူဆိုးျဖစ္သည္။
" ပင္ပန္းေနၿပီ ေမာင္ "
" ေျပာၿပီးၿပီေလ ႀကိဳးစားလိုက္ရေအာင္ပါဆို "
ေအာ္ငိုလာသူကို အလိုမလိုက္ခ်င္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြကိုလိုက္စုပ္ယူရင္း မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးကို လိုက္နမ္းပစ္လိုက္၏။ ငိုရင္း႐ိႉက္ရင္းနဲ႔ပဲ ေၾကာင္ေလးကအိပ္ေပ်ာ္သြား႐ွာသည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားသူ၏ ေခါင္းကိုငံု႔နမ္းလိုက္ရင္း တည္ျမဲသူ႔ကိုယ္ေလးကိုဖက္ၿပီး မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ရင္ဘက္ကအရမ္းပူလာ၍ တည္ျမဲႏိုးလာသည္။ ရင္ဘက္ေပၚကလူ၏နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ပူျခစ္ေန၏။
" သြားၿပီ! ဟာကြာ "
နဖူးကိုစမ္းကာ အသာေပြ႔လိုက္ေတာ့ ႐ိႈက္သံေလးႏွင့္တစ္ဖက္လွည့္သြားသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ သူ႔ခမ်ာမ်က္ရည္စေလးေတြနဲ႔ျဖစ္၏။ သူဖ်ားေတာ့မွ အရမ္းလြန္သြားၿပီးမွန္းသိကာ ကိုယ့္နားရင္းကိုယ္ ျပန္႐ိုက္လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ေလးကို ေရပတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္။ အိပ္ရင္းနဲ႔ ငိုလာ၍ တည္ျမဲ သူ႔ကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ ကေလးေတြသိပ္သလို ေက်ာေလးပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ၿငိမ္သြားျပန္၏။ ဒီေကာင္ေလးအေပၚကို သူအေလ်ာ့ေပးမွျဖစ္ေတာ့မည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းမရတာကလည္းဆိုးလွပါသည္။
" ခက္ေတာ့တာပါပဲ "
<<<<<<
>>>>>>
မ်က္ေထာင့္နီႏွင့္ၾကည့္လာေသာ ဦးခန္႔ေၾကာင့္ တည္ျမဲေခါင္းကိုသာက်ိဳးမတတ္ငံု႔ထားမိလိုက္၏။ ဦးခန္႔က စမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ တည္ျမဲကမၻာကို ေခါင္းေခါက္ခ်လိုက္သည္။
" အာ့! ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔ေခါက္တာလဲ "
" ညႇင္သာပါလို႔ငါေျပာတယ္ေလ တည္ျမဲကမၻာ ၊ မင္းကအေပၚကဆိုေတာ့ သာယာတာပဲသိမွာေပါ့ ၊ မိႈင္းညိဳ႕ဘက္ကိုလည္းေတြးၿပီးကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ဦးေလ ၊ သူ႔ခနၱာကိုယ္က မင္းဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ဘူးကြ သူကသားအိမ္အစားထိုးထားတဲ့လူ မင္းရဲ႕ခြန္အားႀကီးပံုနဲ႔က စိုးရိမ္ရတယ္ သိလား "
" ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လြတ္သြားလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ထပ္ၿပီးအမွားလုပ္မိျပန္ၿပီ "
" ႏွစ္ေယာက္သေဘာတူအတူေနခ်ိန္မွာ မင္းဘက္ကညႇင္သာရမယ္ ၊ သူကေယာက်ာ္းေလးမို႔လို႔ အတူေနခ်ိန္မွာ မင္းကိုအျပည့္အဝလက္မခံႏိုင္တာမ်ိဳးေတြ႐ွိလိမ့္မယ္ ၊ မင္းဘက္ကနားလည္ေလ ၊ အတူေနပါမ်ားရင္ ဝမ္းမထိန္းႏိုင္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ပိုးဝင္တာေတြ႐ွိလာလိမ့္မယ္ ၊ မင္းအကာအကြယ္သံုးသင့္တယ္ေနာ္ ၊ မင္းစိတ္ကိုငါသိေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကစဥ္းစား ၊ မင္းတစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ကိုပဲ အသားမေပးနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား "
" ဟုတ္ "
" လာ မင္းကိုငါ လိုအပ္တာေတြေျပာျပေပးမယ္ "
ေဒါက္တာမင္းခန္႔ေက်ာ္က မွာစရာ႐ွိတာေတြမွာၿပီး ျပန္သြားသည္။ တည္ျမဲအိပ္ေနသူကို ေဆးလိမ္းေပးၿပီးေနာက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
" ေနာက္ဆို ရက္တစ္ခုခုသတ္မွတ္ရမယ္ ၊ မထိပဲေတာ့မေနႏိုင္လို႔ခြင့္လႊတ္ပါ ၊ မင္းမေန႔ညက စိတ္ပါခဲ့ေပမယ့္ မနက္ေရာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာျဖစ္သြားရတယ္ ေမာင့္အမွားပါကြာ "
အိပ္ေနသူ၏ ေဘးဝင္လွဲကာ ကိုယ္ေသးေသးေလးကိုဖက္တြယ္လိုက္သည္။ ေၾကာင္ငပ်င္းေလးက သူနဲ့ယွဥ္ရင္ ေသးေသးေကြးေကြးေလး။
" အဖ်ားကူးလည္းကူးပါေစေတာ့ ၊ မင္းအဖ်ားေတြ ေမာင့္ဆီေရာက္ပါေစ ၊ ဒါမွသာ ေမာင္လိပ္ျပာလံုမယ္ထင္ပါရဲ႕ "
TBC~~~
24.10.2021
Unicode
တည်မြဲအလုပ်ကနေပြန်လာတော့ အိမ်ထဲမဝင်ခင်တည်းကပင် ရယ်သံတွေကိုကြားနေရတာကြောင့် မျက်မှောင်ကုပ်လိုက်မိသည်။ ညရှစ်နာရီခွဲနေပြီ ၊ ဘာလို့ဒီလောက်တောင်ရယ်နေရတာလဲ။ အိမ်ထဲတန်းဝင်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန့်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ တည်မြဲထိန်းမရအောင်မျက်နှာပျက်သွား၏။ ဟိုမော်ဒယ်ဆိုတဲ့ကောင်က သူများအိမ်ထိတောင်တတ်ပြီး သူများယောကျာ်းနဲ့လာအရောဝင်နေတာလား။ ဟိုတစ်ယောက်ကလည်း မျက်လုံးတွေမှိတ်တဲ့အထိ တဟားဟားနဲ့ရယ်နေသေးသည်။
နေစမ်းပါဦး ဘာတွေကဒီလောက်ရယ်စရာကောင်းနေလို့လဲ။ ဟိုတစ်ယောက်ရယ်တာကတော့ ချစ်စရာကောင်းပေမယ့် ဟိုအကောင်ကိုတော့ ရယ်ပြီးတတ်သွားစေချင်မိတယ်။
" မောင် ပြန်လာပြီလား "
" အင်း "
မောင့်ကိုသွားကြိုရင်း အိတ်ဆွဲမည်ကြံတော့ မောင်က ငုံ့မွှေးလာတာကြောင့် အလန့်တကြားတားရတော့သည်။
" မောင် ဧည့်သည်ရှိတယ်လေ "
အနားရောက်လာသူကို ခါးမှသိမ်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအိဖောင်းဖောင်းဆီဖိကပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ယောကျာ်းကိုကြိုက်နေတဲ့သူရှေ့မှာ ကိုယ့်ယောကျာ်းကို နမ်းပစ်ချင်စိတ်ပေါ်လာတာကြောင့် တွေးမနေတော့ပဲ အကောင်အထည်ဖော်လိုက်တော့တာ။ ဧည့်သည်ရှိတယ်တဲ့ ၊ အေး အဲ့ဒီဧည့်သည်ရှိလို့ကို တမင်လုပ်တာ။ ဧည့်သည်က ဧည့်သည်လိုမနေဘူး။ သူများယောကျာ်းကို မျက်လုံးအစာကျွေးနေလိုက်သေးတယ် ၊ ဘယ်နှယ့်ရှိစ။ တည်မြဲ အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်ပမာ မျက်နှာကိုဝံ့ကာ ထိုင်နေတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ထိုကောင်လေးမျက်နှာက သိသိသာသာမဲတတ်သွားသည်။
အဟင်း...ဒါကိုပဲလိုချင်တာ။
" အဲ့ဒီအကောင်က ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ "
" မောင်ကလည်း သူများသားသမီးကိုအဲ့လိုမပြောသင့်ဘူးလေ "
" သူများသားသမီးလေ ငါ့သားသမီးမှမဟုတ်ပဲ ၊ အခုပဲရှစ်နာရီခွဲနေပြီ ၊ ဧည့်သည်တွေကို ညနက်တဲ့အထိ နေခွင့်မပြုနိုင်ဘူး သူ့ကိုပြန်ခိုင်းလိုက် "
" အဟွတ် "
မောင့်အသံက တစ်ဖက်လူကြားနိုင်တဲ့အထိကျယ်တာကြောင့် ညို့အားနာနာနှင့်ချောင်းဟမ့်လိုက်သည်။ မောင့်ကိုလက်တို့ကာ မပြောဖို့သတိပေးပေမယ့် မောင်က ရဟန့်ကိုလှမ်းကြည့်နေပြီ။
" မင်းမပြန်သေးဘူးလား "
" ပြန်မှာပါ! ရောက်နေတာလည်းကြာပြီဆိုတော့လေ "
" ပြန်တော့မှာလား ခွန်းသလေး ၊ အန္တီက သားကိုညစာကျွေးပြီးမှပြန်လွှတ်မလို့ကို ၊ အယ် သားတောင်အလုပ်ကပြန်လာပြီပဲ ၊ နေပါဦး မင်းတို့အိမ်ပေါက်ဝကြီးမှာ ဘာလို့ပိတ်ရပ်နေကြတာတုန်း ၊ လာထိုင်ကြ "
အခန်းထဲမှထွက်လာသည့်မေမေ့ကြောင့် တည်မြဲငြိမ်သွားသည်။ မေမေနဲ့ အဲ့ဒီမော်ဒယ်ကောင်လေးနဲ့က ဘာလို့ဒီလောက်ရင်းနှီးနေကြတာလဲ။ တည်မြဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်တတ်လိုက်တော့သည်။ ဟိုတစ်ယောက်လိုက်တတ်လာသံကြားပေမယ့် တစ်ဆက်ထဲ " ထမင်းစားပြီးမှပြန်နော် " ဆိုတဲ့အသံကြောင့် တည်မြဲ လက်သီးကိုတင်းခနဲဆုပ်မိလိုက်၏။ မကြိုက် ၊ သူတစ်ခြားသူတွေကိုဖော်ရွေတတ်တာတွေ ၊ သဘောကောင်းတာတွေကိုမကြိုက်။ သူ့ဘက်ကဘယ်လိုပဲရိုးရိုးသားသားပါလို့ပြောနေပါစေ ၊ တစ္ဖက္ကလူက မရိုးမှမရိုးသားတာ။ သူလည်းသိရဲ့သားနဲ့ ၊ သူ့ကိုကြိုက်နေတဲ့ကောင်ကို ညစာစားဖို့တောင် ခေါ်လိုက်သေးသည်။
" မောင် ငါလုပ်ပေးပါ့မယ် ငြိမ်ငြိမ်နေ "
လက်ကကြယ်သီးက ကြပ်နေတော့ တည်မြဲဖြုတ်မရဖြစ်နေ၏။ ဟိုတစ်ယောက်က အရှေ့ကိုရောက်လာပြီး ကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပေးနေတာကြောင့်ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လက်ချောင်းရှည်သွယ်သွယ်များက ပျော့ပြောင်းကာ ဖွေးဥနေသည်။ ကြယ်သီးကို အာရုံစူးစိုက်ဖြုတ်နေ၍ အပေါ်စီးကနေ သူ့မျက်တောင်ရှည်တွေကို မြင်နေရသည်။
မျက်တောင်ရှည်ကြီးများက အံ့သြစရာကောင်းလွန်းသည်။ အဖျားလေးတွေမှာ ကော့တတ်သွားပြီး မျက်တောင်အရေအတွက်က သာမန်ထက်များ၏။ မဲနက္ကာ ကော့နေတာဖြစ်သည်။ မျက်တောင်များပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်လာပြီး မျက်လွှာပင့်ကာ မော့ကြည့်လာသူကို တည်မြဲမျက်နှာလွှဲလိုက်မိသည်။ ထိုမျက်လုံးရွဲကြီးများထဲတွင် ကြယ်တာရာအစုအဝေးများရှိနေသကဲ့သို့ဖြစ်၏။
" ဟားးး ရူးတော့မှာပဲ "
" ဘာလို့ရူးမှာလဲ မောင်က ၊ နိမိတ်မရှိတာတွေမပြောပါနဲ့ "
" အဲ့ဒီ့အကြည့်တွေနဲ့ တစ်ခြားကောင်တွေကိုမကြည့်နဲ့ ကြားလား "
" ဟမ် "
" ကြားလားလို့!! "
သူ့မေးဖျားကိုအားအနည်းငယ်သုံးကာဖြစ်ညှစ်လိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည်။ ဆက်သည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီး ခဏကြာတော့ လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်လာကာ အနမ်းတွေကိုလိုလိုလားလားခံယူနေ၏။ ခါးသိမ်သိမ်လေးမှတစ်ဆင့် သူ့တင်ပါးလေးတစ်ဖက်ကို အားသိပ်မသုံးပဲရိုက်လိုက်တော့ တုန္သြားကာ ပိုပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်လာသည်။
" မောင်စိတ်မဆိုးတော့ဘူးမလား အခု..."
" အစတည်းက မင်းကိုစိတ်ဆိုးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ၊ မင်းကိုမြင်ရင် ငါ့ကိုယ်ငါအပြစ်မကင်းစိတ်တွေဝင်လို့ ရှောင်နေခဲ့တာ ၊ ဒါပေမယ့်ငါမနေနိုင်ဘူး ၊ မင်းကိုထိချင်တယ် ၊ နမ်းချင်တယ် ၊ အတူနေချင်တယ် "
ရှက်ကာခေါင်းငုံ့သွားသူ၏ မေးဖျားကိုပင့်မကာ မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်သည်။ အသဲယားစရာကောင်းသော ထိုမျက်တောင်များကို ဖိကပ်နမ်းပစ်တော့ တည်မြဲ၏နှုတ်ခမ်းမှာ မျက်ရည်စလေးများ တင်ကျန်နေခဲ့သည်။ သူငိုနေတာလား။
" မင်းငိုနေတယ် ဘာလို့လဲ ငါတစ်ခုခုများလုပ်မိလို့လား "
" မဟုတ်ပါဘူး ပျော်လို့ငိုတာပါ ဦးခန့်ကပြောတယ် မင်းလည်းငါ့ကိုချစ်နေတာတဲ့ ၊ ဘာလို့ချစ်တယ်လို့မပြောသေးတာလည်း အခုထိ "
" ငါပြောမှာမဟုတ်ဘူး "
" ..... "
" ပြောမှာမဟုတ်သေးဘူး ၊ ငါက မင်းရဲ့အချစ်တွေနဲ့ထိုက်တန်မယ့် တစ်နေ့ရောက်ရင်တော့ ငါဝန္ခံမွာပါ ၊ အရင်ဆုံး မင်းကို ယုံကြည်မှုတစ်ခုပေးချင်တယ် ၊ မင်းယုံလာတဲ့အချိန်ထိပေါ့ ၊ ငါက လူတစ်ယောက်ကိုဘယ်လိုချစ်ပြရမယ်ဆိုတာမသိလို့ မင်းကပဲ မြင်အောင်ကြည့်ပေး "
" အင်း "
" ပြီးတော့ ငါ့ဆီကေန နုနုရွရွတွေကြားရဖို့လည်း သိပ်မမျှော်လင့်နဲ့ ၊ ငါ မပြောချင်ဘူး "
" အဟက် အခုရှက်နေတာလားအဲ့ဒါ နားတွေကရဲလို့ ၊ မင်းဒီလောက်ရှက်တတ်မှန်း ငါမသိခဲ့ပါ့လား မောင်ရဲ့ ၊ ကြည့်ပါဦး ငါ့ကိုကြည့် ၊ ငါမောင့်ကိုမျှော်လင့်နေတယ် ၊ အိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုမှာ အရေးကြီးဆုံးက ဘာလဲမောင်သိလား "
" ဘာလဲ "
" နားလည်မှုနဲ့ ပွင့်လင်းမှု ၊ ငါလည်းမောင့်ကိုဒီထက်နားလည်အောင်ကြိုးစားချင်တာမို့လို့ မောင့်ဘက်ကလည်းငါ့ကိုနားလည်ဖို့ကြိုးစားပေး ၊ ခုဏကလို ကလေးဆန်ဆန်တွေမလုပ်နဲ့ ၊ မောင်က ငါ့အမြင်မှာကလေးဆိုပေမယ့် သူများတွေအမြင်မှာတော့ မောင်ကရန်လိုတတ်တဲ့လူလိုဖြစ်နေမှာကို ငါမကြိုက်ဘူး သိရဲ့လား ၊ ပြီးတော့ မောင်တစ်ခုခုကိုဆုံးဖြတ်တော့မယ်ဆိုရင် ငါ့ကိုအသိပေးသင့်တာအသိပေးပါ ၊ ဒါက ငါတို့ကြားက ယုံကြည်မှုကိုခိုင်မာစေမယ်လို့ ငါတွေးတယ် "
" အင်း "
" အခုမင်းနဲ့အတူနေချင်တယ် "
" ဘာပြောတယ် "
" မင်းပြောတော့တစ်ခုခုလုပ်မယ်ဆို အသိပေးဆို ၊ ငါအခု မင်းအဝတ်တွေကိုချွတ်ချင်နေပြီ "
" မရဘူး ဖယ် လွှတ်ပေး ဧည့်သည်ရှိတယ်လေ ၊ ပြန်ဆင်းမလာရင်တစ်မျိုးထင်မှာပေါ့ "
" ထင်လည်းဘာအရေးစိုက်စရာလိုလဲ ၊ ငါတို့ကလက်ထပ်ပြီးသားပဲလေ ၊ နှစ်ကိုယ်တူအချိန်လေးတွေကိုတော့ လာမနှောက်ယှက်နိုင်ပါဘူး "
" ဟင့်အင်း မရဘူး မောင်ရေချိုးတော့ ငါအောက်ဆင်းပြီး အေမ့ကို ကူလိုက်ဦးမယ် "
" အကြွေးမှတ်ထားလိုက်ပြီ သွားတော့ "
တည်မြဲပြောလိုက်တော့ လှစ်ခနဲပြေးထွက်သွားသည်။ ဘယ်လိုလေးမှန်းလည်းမသိ။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ပိုပိုပြီးအသဲယားလာတာပဲသိတော့သည်။
စားပွဲတွင်ထိုင်နေသော လူလေးယောက်ရှိသည်။ နှစ်ယောက်ကတော့ အေးအေးချမ်းချမ်းရှိနေသော်လည်း ကျန်နှစ်ယောက်ကတော့ အချင်းချင်းပေါက်ထွက်မတတ်စိုက်ကြည့်နေကြ၏။ ရဟန်ခွန်းသဆိုတဲ့ကောင်ကလည်းမခေ ၊ တည်မြဲကမ်ဘာကိုသဘောကျပုံမရ ၊ တည်မြဲကမ်ဘာကလည်း ဒင်းကိုလုံးဝသဘောမကျပေ။ အကြည့်ချင်းစစ်တိုက်နေသူနှစ်ယောက်ကို သတိထားမိသောညို့က မောင့်လက်ကိုမသိမသာအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါမွ မုန်တိုင်းစဲသွားတော့သည်။
" ဆိုစမ်းပါဦး မင်းကဘာလို့ညအချိန်မတော် သူများအိမ်ကိုဝင်ထွက်နေရတာလဲ "
" ကျွန်တော်က အန္တီ့ကို လက်ဆောင်ပေးရင်း လာတွေ့တာ ၊ shooting နောက်ကျလို့ ဒီအိမ်ကိုဝင်တော့လည်းနောက်ကျသွားတာလေ ၊ အကိုက ကျွန်တော့်ကိုမကြိုဆိုသလိုပဲ "
" သိရင်ပြီးတာပဲ "
" သား အားနာစရာကြီး အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်နော် ခွန်းသလေး သားကအလုပ်ပင်ပန်းလာလို့ စိတ်မကြည်တာနေမှာပါ "
" ဟုတ် ရပါတယ် "
ရဟန် မပီမသပြုံးပြလိုက်ရသည်။ ဒီလူကြီးဟာ သူ့ကိုဆိုအမြဲရန်ရှာနေတာပဲ။ အကို့အနားကို သူကပ်တာနှင့် သူ့ကိုမဟာရန်သူကြီးတစ်ယောက်လိုဆက်ဆံတတ်၏။ ဒီလူနဲ့သူ အဆင်ပြေမယ့်ပုံမပေါက်ပေ။ ရုပ်ကလည်း ပေါင်းလို့သင်းလို့ကောင်းမယ့်ပုံမပေါ် ၊ တစ်ကမ်ဘာလုံး သူ့လုပ်စာထိုင်စားနေရသလိုရုပ်နဲ့။ ညစာစားပြီးတော့ အန်တီနဲ့အကို့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဟိုလူကိုတော့ ခေါင်းတစ်ချက်သာငြိမ့်ပြလိုက်၏။
" အိမ်ရှေ့ထိငါလိုက်ပို့ပေးမယ် "
" ဗ်ာ မလိုပါဘူး "
" မင်းကဧည့်သည်ဆိုတော့ အိမ်ရှင်က ဂရုစိုက်တဲ့သဘောပါ ၊ အားမနာနဲ့ရှေ့ကသွား "
တမင်သက်သက်ရွဲ့ပြောလာတာကြောင့် ရဟန်နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။ ရဟန်အရှေ့ကသွားတော့ သူကနောက်ကလိုက်လာသည်။ ကားနားရောက်တော့ သူ့ဘက်ကစကားစလာသည်။
" ငါ့ယောကျာ်းအပေါ် မရိုးမသားစိတ်ရှိနေရင် ဖျောက်လိုက်ပါ ၊ မှိုင်းညို့က အရမ်းရိုးတယ် ၊ သူ့ဘေးကလူတွေကို အကောင်းမြင်တတ်လို့ မင်းဘက်ကဆင်ခြင်ပေးတာကောင်းလိမ့်မယ် ၊ မျှော်လင့်ချက်လည်းမထားပါနဲ့ ၊ သူကငါ့ယောကျာ်း ၊ ငါ့အပိုင် "
" အဟွန်း ဒါခင်ဗျားပြောစရာမလိုပါဘူး ၊ ခင်ဗျားက အကို့ကိုတစ်ချိန်လုံးမျက်ရည်ကျအောင်လုပ်ခဲ့တာ ကျွန်တော်သိနေခဲ့ပါတယ် တကယ်လို့ ခင်ဗျားအကို့ကိုစိတ်ဆင်းရဲအောင် ၊ မျက်ရည်ကျအောင်ထပ်လုပ်ရင် ခင်ဗျားဆီကနေ အကို့ကို ခေါ်ထုတ်သွားမယ် ၊ ကျွန်တော့်အတွက်က အကိုစိတ်ချမ်းသာရင်ရပြီမို့ ခင်ဗျားတို့ကိုခွဲဖို့တော့စိတ်ကူးမရှိပါဘူး "
" မင်းခွဲစရာလည်းမလိုပါဘူး စဉ်းတောင်မစဉ်းစားနဲ့ ၊ ငါ့ယောကျာ်းကိုငါကောင်းကောင်းချစ်ပေးနိုင်တယ် ၊ ပြန်ပါတော့ မိုးချုပ်နေပြီ "
ရဟန်ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ ကားစက်နှိုးကာ ခြံဝန်းထဲမှထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ တည်မြဲလည်းအိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်စောင့်နေသူက သူ့ကိုတွေ့တော့အနားရောက်လာ၏။
" မေမေရော "
" ပုတီးစိပ်မလို့တဲ့ အပေါ်တတ်သွားပြီ "
" ငါတို့လည်း အခန်းပြန်ရအောင် "
" အင်း ပြန် ဟင် မောင်ဘာလုပ် "
ဒူးအောက်မှလက်လျှိုကာ ပွေ့ချီလိုက်တဲ့မောင့်ကြောင့် ပြုတ်ကျမှာကြောက်၍ မောင့်လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်လိုက်မိ၏။ အလန့်တကြားဖြစ်အောင်သိပ်လုပ်သည့်လူ။ ဆူမည်ဟုတေးကာ မော့ကြည့်လိုက်ကာမှ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်နမ်းပြီး ပြန်လွှတ်ပေးလာသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ မွေ့ယာပေါ်အသာချပေးကာ အုပ်မိုးလာသည်။ အနမ်းတို့ကိုခရီးဆက်နေသူကြောင့် ရင်ဘက်ကိုတွန်းလိုက်တော့ မကျေနပ်သလိုကြည့်လာ၏။
" ဟိုဘက်အခန်းမှာသွားအိပ်လေ "
" ဒါလည်းငါ့အခန်းပဲ ငါအိပ်ချင်တဲ့အခန်းအိပ်မှာပေါ့ ၊ မင်းက စကားကိုများတယ် "
နှုတ်ခမ်းစူထွက်လာတော့ ဆိတ္ဆြဲ၏။ တည်မြဲကမ်ဘာ၏အနို်င်ကျင့်မှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးရဲတွတ်သွားရသည်။ ညို့နှုတ်ခမ်းတွေကိုမက်မက်မောမောနမ်းလာသူ၏ ကျောပြင်ကိုဖက်တွယ်လိုက်ပြီး အလိုတူအလိုပါတုန့်ပြန်လိုက်သည်။ အရင်က ပြင်သစ်လို နမ်းတာကိုမကြိုက်ပေမယ့်လည်း ကျင့်သားရလာတော့ အရမ်းမရွံတော့ပေ။ သူကနမ်းတတ်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ ညဝတ်အကျီအညိုရောင်လေးကို ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်အောက်ပစ်ချလိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုပါတစ်ခါတည်းဆွဲချွတ်လာသည်။ အဝတ်မကပ်တော့သည့် ညို့ခန္တာကိုယ်ကို စူးစူးရှရှစိုက်ကြည့်နေသူကြောင့် ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးကလည်း တုန့်ပြန်လာသည်။ ထို့နောက် မောင့်၏ တိုက်စစ်အောက်မှာ ညို့အရှုံးပေးရတော့၏။ ချွေးလေးများစို့လာတာကြောင့် မောင်က လက်ခုံဖြင့်သုတ်ပေးရင်း
" မင်းကတကယ်ကလေးမွေးပေးနိုင်မှာလား ၊ ငါမယုံနိုင်သေးလို့ပါ ၊ ဆေးပညာတွေတိုးတတ်ပြီး အမျိုးသားကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေရှိတယ်ဆိုပေမယ့် အခုက မင်းဖြစ်နေတော့ ငါမယုံနိုင်လို့ "
" မွေးပေးမယ် ၊ မောင်လိုချင်တဲ့ကလေးကို မောင်က သားလေးလိုချင်တာလား သမီးလေးလိုချင်တာလား "
" ဖြစ်နိုင်ရင် သားလေးလိုချင်တာ၊ မင်းနဲ့တူတဲ့သားလေး လိုချင်တယ် ၊ သမီးလေးဆိုလည်းကိစ္စမရှိပါဘူး ငါကချစ်မှာပဲ "
" အင်းပါ ဟင့် "
" နှစ်ယောက်လောက်မွေးပေးမယ်ဆိုရင် အကောင်းဆုံးပဲ အခုပဲ ကြိုးစားလိုက်ရအောင် "
မောင်က ငုံ့မိုးကာ အနမ်းတွေပေးလာတာကြောင့် မောင့်နှုတ်ခမ်းထူကြီးကို ဖိကိုက္လိုက္ကာ တအင့်အင့်ရှိုက်မိသည်။ အရှက်လည်းမရှိသည့် လူဆိုးဖြစ်သည်။
" ပင်ပန်းနေပြီ မောင် "
" ပြောပြီးပြီလေ ကြိုးစားလိုက်ရအောင်ပါဆို "
အော်ငိုလာသူကို အလိုမလိုက်ချင်တော့ မျက်ရည်တွေကိုလိုက်စုပ်ယူရင်း မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို လိုက်နမ်းပစ်လိုက်၏။ ငိုရင်းရှိူက်ရင်းနဲ့ပဲ ကြောင်လေးကအိပ်ပျော်သွားရှာသည်။ အိပ်ပျော်သွားသူ၏ ခေါင်းကိုငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း တည်မြဲသူ့ကိုယ်လေးကိုဖက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တော့သည်။ မနက်ရောက်တော့ ရင်ဘက်ကအရမ်းပူလာ၍ တည်မြဲနိုးလာသည်။ ရင်ဘက်ပေါ်ကလူ၏နဖူးကိုစမ်းကြည့်တော့ ပူခြစ်နေ၏။
" သွားပြီ! ဟာကြာ "
နဖူးကိုစမ်းကာ အသာပွေ့လိုက်တော့ ရှိုက်သံလေးနှင့်တစ်ဖက်လှည့်သွားသည်။ အိပ်ပျော်နေတာတောင် သူ့ခမျာမျက်ရည်စလေးတွေနဲ့ဖြစ်၏။ သူဖျားတော့မှ အရမ်းလွန်သွားပြီးမှန်းသိကာ ကိုယ့်နားရင်းကိုယ် ပြန်ရိုက်လိုက်မိသည်။ ကိုယ်လေးကို ရေပတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ အိပ်ရင်းနဲ့ ငိုလာ၍ တည်မြဲ သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ကလေးတွေသိပ်သလို ကျောလေးပွတ်ပေးလိုက်တော့ ငြိမ်သွားပြန်၏။ ဒီကောင်လေးအပေါ်ကို သူအလျော့ပေးမှဖြစ်တော့မည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းမရတာကလည်းဆိုးလှပါသည်။
" ခက်တော့တာပါပဲ "
<<<<<<
>>>>>>
မျက်ထောင့်နီနှင့်ကြည့်လာသော ဦးခန့်ကြောင့် တည်မြဲခေါင်းကိုသာကျိုးမတတ်ငုံ့ထားမိလိုက်၏။ ဦးခန့်က စမ်းသပ်ပြီးနောက် တည်မြဲကမ်ဘာကို ခေါင်းခေါက်ချလိုက်သည်။
" အာ့! ကျွန်တော့်ကိုဘာလို့ခေါက်တာလဲ "
" ညှင်သာပါလို့ငါပြောတယ်လေ တည်မြဲကမ်ဘာ ၊ မင်းကအပေါ်ကဆိုတော့ သာယာတာပဲသိမှာပေါ့ ၊ မှိုင်းညို့ဘက်ကိုလည်းတွေးပြီးကိုယ်ချင်းစာကြည့်ဦးလေ ၊ သူ့ခန္တာကိုယ်က မင်းဒဏ်ကိုမခံနိုင်ဘူးကွ သူကသားအိမ်အစားထိုးထားတဲ့လူ မင်းရဲ့ခွန်အားကြီးပုံနဲ့က စိုးရိမ်ရတယ် သိလား "
" ကျွန်တော် ကျွန်တော် စိတ်လွတ်သွားလို့ တောင်းပန်ပါတယ် ထပ်ပြီးအမှားလုပ်မိပြန်ပြီ "
" နှစ်ယောက်သဘောတူအတူနေချိန်မှာ မင်းဘက်ကညှင်သာရမယ် ၊ သူကယောကျာ်းလေးမို့လို့ အတူနေချိန်မှာ မင်းကိုအပြည့်အဝလက်မခံနိုင်တာမျိုးတွေရှိလိမ့်မယ် ၊ မင်းဘက်ကနားလည်လေ ၊ အတူနေပါများရင် ဝမ်းမထိန်းနိုင်ဖြစ်လာလိမ့်မယ် ပိုးဝင်တာတွေရှိလာလိမ့်မယ် ၊ မင်းအကာအကွယ်သုံးသင့်တယ်နော် ၊ မင်းစိတ်ကိုငါသိပေမယ့် သူ့ဘက်ကစဉ်းစား ၊ မင်းတစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ကိုပဲ အသားမပေးနဲ့ ဟုတ်ပြီလား "
" ဟုတ် "
" လာ မင်းကိုငါ လိုအပ်တာတွေပြောပြပေးမယ် "
ဒေါက်တာမင်းခန့်ကျော်က မှာစရာရှိတာတွေမှာပြီး ပြန်သွားသည်။ တည်မြဲအိပ်နေသူကို ဆေးလိမ်းပေးပြီးနောက် သက်ပြင်းချလိုက်၏။
" နောက်ဆို ရက်တစ်ခုခုသတ်မှတ်ရမယ် ၊ မထိပဲတော့မနေနိုင်လို့ခွင့်လွှတ်ပါ ၊ မင်းမနေ့ညက စိတ်ပါခဲ့ပေမယ့် မနက်ရောက်တော့ ဒဏ်ရာဖြစ်သွားရတယ် မောင့်အမှားပါကွာ "
အိပ်နေသူ၏ ဘေးဝင်လှဲကာ ကိုယ်သေးသေးလေးကိုဖက်တွယ်လိုက်သည်။ ကြောင်ငပျင်းလေးက သူနဲ့ယှဉ်ရင် သေးသေးကွေးကွေးလေး။
" အဖျားကူးလည်းကူးပါစေတော့ ၊ မင်းအဖျားတွေ မောင့်ဆီရောက်ပါစေ ၊ ဒါမွသာ မောင်လိပ်ပြာလုံမယ်ထင်ပါရဲ့ "
TBC~~~
24.10.2021