Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyari. Feeling ko lumilipad ako kasama ang mga ulap. Happiness rooted inside me. I can't stop myself from smiling from time to time.
"Ang liwanag ata ng mukha mo ngayon, doc. No'ng nakaraan lang parang binagsakan ka ng langit at lupa," komento ni Nurse Valdez. Umismid ako kasabay ng pag-ikot ng aking mga mata. Nandito kasi ako sa nurse station. Naghihintay ng mga pasyente.
"Nakapagpahinga na kasi ako ng mabuti, nurse. Ikaw," I pointed him, "Kailangan mo na ring magpahinga para lumiwanag ang mukha mo," sabi ko. Mahina naman siyang tumawa sabay iling sa 'kin.
Nilagay ko ang siko sa ibabaw ng table.
"Sa sobrang liwanag ng mukha ko, masisilaw ka, doc," aniya. Hindi ko rin napigilang tumawa sa sinabi niya. I slowly slap his arm.
"Baka masilaw ako kamo sa noo mo," sambit ko sa kaniya.
I assist the patience gracefully. Nakaramdam daw siya ng paninikip ng dibdib. Binigyan ko siya ng gamot na ilalagay sa ilalim ng dila niya. Kailangan niya 'yong tunawin.
Buong gabi ay hindi ako nakaramdam ng pagod. Bakit pa ako mapapagod? Merong naghihintay sa 'kin sa labas ng hospital.
My lips curved. My gripped in my bag's strap tighten. I saw him leaning his head against his new car. Yep, kinuha niya daw sa kotse ng daddy niya. Kinailangan niya pa daw ipaayos dahil matagal ng hindi umaandar.
He brushed his hair up handsomely. Humahaba na talaga ang buhok niya. While I walking towards him he stood up straightly. He's waiting for me to be near him.
"Kanina ka pa?" tanong ko sabay yuko. Pigil ang ngiti ko. I don't want to blush in front of him. Parang nagsimula ulit kami sa una.
"Couple of minutes. How's your day?" he asked back. I nibbled my lower lip.
"Okay lang naman. Hindi naman ako napagod," sambit ko. Huminto ako sa harapan niya. He looked at me straight in my eyes. Kumibot ng husto ang puso ko.
He touched my cheeks using his right hand and caressing it softly. Uminit ang pisngi ko na parang merong sumindi.
"Are you sure?" he asked worriedly. I nodded my head. Totoo ang sinabi ko. Hindi kami gano'n ka-busy ngayong araw, "But, baby." Tumambol ang dibdib ko, "It's past 11 PM."
Humaplos ang kamay niya sa batok ko at hinila ako papalapit sa katawan niya. Bumangga ang mukha ko sa matigas at matikas niyang dibdib. Agad na pumulupot ang dalawa niyang braso sa balikat ko.
Napapikit ako para sulitin ang oras sa mga bisig niya. Napangiti ako ng malawak.
"Totoo ang sinabi ko, Cholo. Pero sa yakap mong 'to, parang nawala ang mumunting sakit sa mga paa ko," sabi ko sa kaniya. Unti-unting gumapang ang mga kamay ko para yakapin siya pabalik. Siniksik kong mabuti ang mukha ko.
I heard him laugh sweetly, "Baby, you are flattering me!" he exclaimed defeatedly. Hinalikan niya ang ulo ko na may halong panggigigil.
Bumitaw ako sa pagyakap sa kaniya. Agad naman niyang inagaw ang kamay ko at mahigpit itong hinawakan.
Ngumisi ako, "'Di ba sabi mo sa 'kin meron kang surprise?" makahulugan kong tanong. Yes, in the middle of the night meron daw siyang surpresa. Napahawak ako sa tiyan ko dahil sa pagkalam ng sikmura ko. Dahan-dahan niyang tinango ang ulo niya.
"Aw! My baby is hungry." Napalabi siya at kinuha ang suot kong bag. Nilagay niya ito sa backseat at pinagbuksan ako ng pintuan, "Get in. You'll see what i've got. While we are apart I started improving my self," he said. Tumaas ang gilid ng labi ko.
"Improving yourself? Hindi ka pa nga nakakapag- haircut," tugon ko. Binigyan niya ako ng isang sobrang tamis na halik sa bibig. Mabilis lang 'yon. Nanatiling sobrang lapit ng mukha niya.
"Hindi mo ba naalala? Sinabi ko sa 'yo noon na hindi ako magpapagupit ng buhok kong hindi ikaw ang gagawa. Hmmm?"
Napaawang ang bibig ko. My eyes become round. Kung hindi niya pinaalala sa 'kin, hindi ko maaalala 'yon. Napatakip ako ng bibig gamit ang dalawang palad ko. Nakasunod ang titig ko sa kaniya. Hindi ako umasang susundin niya talaga 'yon.
Pagpasok niya ng driver's seat ay nakatitig ako sa kaniya. He's like, 'Hey, I am doing what I'm saying. I have my words'. Damn, Cholo. Kinindatan niya ako bago nag-drive paalis ng hospital. Ako lang ata ang nage-enjoy ng midnight dahil kasama ko ang taong mahal ko.
"You surprised the hell out of me, Cholo!" I can't stop myself from saying that.
"Baby, I know that amusing smile," he said.
Napatampal ako ng sarili habang tumatawa, "I love you!" I yelled.
"Damn, baby! Stop it, I am blushing!" sigaw niya pabalik sa 'kin. I turned my sight at him. He is really blushing. Sobrang gwapo ng mukha niya. Nagmukha siyang business tycoon, a serious and mature one. Pero pagdating sa 'kin, he's flying out from his skin. The true him comes out.
Pagdating namin sa condo ay nagbihis muna ako. Sabi niya nasa bahay daw niya ang surpresa. Imagine, nagugutom na ako pero meron pa siyang pasurpresa.
Bago ako makapasok sa kwarto niya at tinakpan niya ang mga mata ko gamit ang mga palad niya.
"'Wag kang sisilip!" pagbabanta niya. Malakas akong tumawa at hinawakan ang kamay niyang nakatakip.
"Hindi nga! Hindi naman ako madaya," sagot ko. Sa tingin niya ata mga bata pa kami. Lakad-lakad ang ginawa namin. Narinig ko na lang ang paghila niya sa upuan. Kumurba ang bibig ko.
Dahan-dahan niyang inalis ang mga kamay sa mga mata ko. Nanatiling nakapikit ito. Wala akong ideya kung ako ito.
"For the whole year, I studied things that I can't do. Pangako magmula ngayon hindi na puro order ang kakainin natin," sinsero niyang bulong sa 'kin. Marahan niyang pinulupot ang mga braso sa beywang ko. Malakas na kumabog ang dibdib ko. Pagbukas ng mga mata ko ay nanlaki ito. Napatakip ako ng bibig, I wanna look at him pero nakapatong ang baba niya sa balikat ko.
"C-Cholo, niluto mo ang lahat ng 'to?" gulat na gulat kong tanong. This food aren't ordinary, pati sa plating parang chef 'yong gumawa. I saw a red wine and two wine glasses. Hinawakan ko ng mahigpit ang mga kamay niya.
"Yes, baby," sagot niya. He kissed my neck once, "Let's celebrate that we're back together," bulong niya. Binitawan niya ako. I stared at him. Sobrang saya ng mukha niya. I'm so proud of him.
The table is wrapped by white cloth, two chairs for us. Pinaghandaan niya talaga 'to. Binigyan niya ako ng isang matamis na ngiti. Nangingilid ang mga luha ko sa saya.
"Baby, I know you are hungry. Kumain na," mahinahon niyang sabi. Tumango ako at hindi magawang maialis ang pagkamanghang tingin sa kaniya. He's always like this, bakit ko ba kinalimutan ang mga bagay na nagawa niya dahil lang sa pangyayaring hindi niya naman kontrol.
He poured the glass of wine. He smiled at me. Parang natunaw ang puso ko sa mga ngiti na 'yon.
He raised the glass at the air, "Cheers?" he asked.
I gripped the glass using my right hand. I bumped it to his, "Cheers. Thank you for everything." Hindi ko napigilang sabihin 'yon sa kaniya. Napahinto siya pag-inom at tinaasan ako ng kilay.
"Baby, for what?" he asked hysterically. I pressed my lips together.
Napalabi ako, "For being thoughtful, and patience." Huminga ako ng malalim, "Of course for loving me!" malakas kong sabi. Napatakip ako ng bibig.
Nagpakawala siya ng isang mapaglarong ngiti. Binaba niya ang basong hawak niya. Inabot niya ang kamay kong naglalaro sa ibabaw ng mesa. Mahigpit niya itong hinawakan.
"I should be the one who'll thank you, Pri," namungay ang mga mata niya habang nakangiti, "Pinili mong mahalin ako kahit na ang dami kong kasalan. I regret all of that! I promise!" he said. He raised his right hand in the air, convincing me that he did, "Gabi-gabi akong nagdarasal na sana patawarin niya ako sa mga kasalanang ginawa ko," humina ang boses niya saka dahan-dahang ibinaba ang tingin.
I know that he already regret all of that. Kitang-kita ko sa mukha niga kung gaano siya naging mahinahon, hindi palaging nakakunot ang noo at nandidilim ang mukha. I promise to love him for better and for worst.
***
"Sure ka talaga? Gusto mong gupitin na 'tong buhok mo?" natatawa kong tanong sa kaniya. I am already holding the hair scissors. Nakaupo na siya at isinandal ang likuran sa upuan. Tumingala siya at tiningnan ako.
"Baby, yes. Gusto mo bang ganito kahaba ang buhok ko?" tanong niya sa 'kin. Lumabi siya sa 'kin. I caressed his hair.
Umiling ako sa kaniya habang nakangiti, "Not really," I answered.
"Then cut my hair. I don't like this hair either," malakas siyang tumawa kaya pinalo ko ang balikat niya, "Aw!" he groaned.
"Kung ayaw mo naman pala nito edi sana nagpagupit ka na," sagot ko. I started combing his hair. Sobrang itim ng buhok niya, "Stop moving. I am starting," sabi ko.
"I already told you, baby. Ikaw lang ang magugupit nitong buhok ko," pamimilit niya. My lips curved. Kahit ganito lang kasimple ang sinabi ay grabi na ang tuwa ko. Imagine, he waited for me to cut it, paano na lang kaya kung hindi kami nagkabalikan? Edi, hahaba ng husto ang buhok niya.
I started clipping his upper hair.
"Baka nakakalimutan mo, nilapitan mo lang ako nang dahil may ibang lalaking nagkainteres sa 'kin," matigas kong sambit. I wanna cut his hair very short sa sobrang inis ko. I pushed his head forward when he's trying to defend himself, "Stop! I'm cutting your hair, Cholo!" I exclaimed. Hindi naman siya gumalaw.
"But baby, kahit na walang lumapit sa 'yong lalaki I will still go near you!" he answered defensively. Tumaas ang kaliwang kilay ko. I smirked.
"'Wag mong pagaanin ang loob ko, Cholo," sabi ko.
"I am telling the truth. I noticed that you are making yourself busy and it didn't matter to you if you are tired or not!" he clamored. I pouted my lips, "I always asked Nurse John about you, Pri. Sinasabi niya sa 'kin ang mga nangyayari sa 'yo," humina ang boses niya. Hindi ko na rin magupitan ng maayos ang buhok niya matapos sabihin 'yon. Lumalim ang paghinga ko.
Binaba ko ang hawak kong gunting, "So, you're saying that all those months nagkikita na pala kayo?" tanong ko. My brows knitted. His swivel chair moves, umikot siya para harapin ako.
Tumingin siya sa kamay ko, hinawakan niya ito ng mahigpit. Nakatitig lang ako sa mukha niya na puno ng pag-aalala.
"Baby, hindi. I started seeing him after 10 months," nagmamadali niyang sagot. Hinila niya ako papalapit sa kaniya. Nagsimulang lumutang ang kaba sa mukha niya nang hindi ako nakapagsalita. Niyakap niya ako ng mahigpit, nakapulupot ang mga braso niya sa beywang ko, "Kinausap ko lang siya tungkol sa 'yo. Wala akong matanongan maliban sa kaniya," dagdag niyang sabi, "I told him to keep it in secret."
Ngumuso ako, "You can go to me, Cholo. Ask me yourself," sambit ko. Huminga ako ng malalim.
"We need to heal, Pri. I need to learn too, I don't deserve you. Gusto kong alagaan ka kagaya ng pag-aalaga mo sa 'kin."
"I can cook for you, Cholo. You don't need such things for me," sabi ko.
"Baby, come on. Tapos na 'yon. I can now do laundry, cooking and cleaning. Kapag may anak na tayo hindi kana mahihirapan," he said using his serious tone. Unti-unting sumilay ang mga ngiti sa labi ko.
This man is for keeps. Kahit na anong mangyari magiging matibay ako para sa kaniya. Sobrang lawak ng ngiti ko habanb ginugupitan siya. I am imagining his looks when he is doing our laundry. Siguro gumagalaw-galaw ang mga maskulo niya sa kamay.
A/N: Finally, matatapos na rin:) Thank you so much guys, lalo na ang laging nagko-comment. Alam niyo na kung sino kayo :*