Cholo's POV
Pagkatapos makatanggap ng tawag mula kay Pri ay nagmadali akong umalis mula sa urgent meeting. I heard her cried. My jaw gripped. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung meron mang mangyari sa kaniya.
"F*ck! Ngayon pa talaga nag-traffic!" sigaw ko at madiin na pinindot ang busina, "Bwes*t!" napayuko ako sa manibela. She is not answering my call, I already called Rio and Tom to check on her pero wala pa ring tawag mula sa kanila.
I gripped the steering wheel tightly. Malapit ng maputol ang hawakan. I gritted my teeth.
Napatingala ako at ginulo ang buhok ko. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili pero patuloy pa rin akong nangangamba.
Hindi ko alam kung ilang minuto ako sa gitna ng traffic pero pagdating ko sa condo ay hinihingal ako. I closed my hand into a tight ball, nakakunot ang noo ko at nandidilim ang paningin. I saw Tom and Rio outside her house.
"Bro, pinalabas niya kami. She's safe, she's inside her room," sabi ni Tom. Nakasandal silang dalawa.
Biglang lumapit sa 'kin si Rio. Umiiling siya. Tinapik niya ang balikat ko.
"Thanks, man. You still need to secure her, okay?"
I hold the doorknob and opened it. Huminga ako ng malalim saka pumasok. Niluwagan ko ang suot kong necktie saka hinubad ang coat ko. Nakakaramdam ako ng iba sa loob ko. Parang ang bigat. Tinapon ko sa couch ang coat ko.
"Baby! I'm home!" sigaw ko. Nang hindi siya sumagot ay doon na ako ginapangan ng kaba. I looked at my wrist watch. Hindi ba dapat nasa trabaho na siya? Nagkaroon ba siya ng sakit?
My eyes widened. Tumakbo ako papasok ng kwarto niya. I didn't knock the door. I saw her sitting in the floor. Nakayuko siya sa ibabaw ng tuhod niya. Hindi man lang siya nakapagbihis.
"Baby, may problema ba? May masakit ba sa 'yo? Masama ba ang pakiramdam mo?" sunod-sunod kong tanong. I stepped forward to get her but she spoken.
"Stop, don't come near me, Cholo," she said. Sa sobrang lamig ng boses niya ay lumamig din ang buong katawan ko. Parang nawala ang dugo sa buong mukha ko dahil sa pamumutla.
"W-Why?" I tried to laugh faked, "Are you having your menstruation? Do I have to boiled water for you?" I stepped forward again.
"I SAID STOP!" umalingawngaw ang boses niya sa buong kwarto. Nanindig ang balahibo sa batok ko. Malakas na kumabog ang dibdib ko. This is what I am afraid of.
"For your hot compress," pinagpatuloy ko ang sasabihin pero sa mahinang boses, "Baby, what's the matter? Are you al---,"
"Why are you killing people?" she asked cold as ice.
I can feel the lump in my throat. Parang biglang bumalik ang bato na tinapon ko. I closed my hands and form into circle. Lumalabas ang mga ugat ko sa kamay.
I looked down.
"Why? Why did you ask?" I asked back. Nawala ang sigla sa boses ko. She looked at me with her reddish eyes. I know that she cried. Kahit konting iyak lang namamaga na ang mga mata niya, pero ibang-iba ngayon. Ang lamig ng mga titig niya.
Napalunok ako. Mapakla siyang tumawa. Sinabunutan niya ang sariling buhok at sumigaw kasabay no'n ang kung anong tinapon niya. Nagsanhi ito ng pagkabasag ng telebisyon sa likuran ko. Napapikit ako dahil sa gulat.
Nanginig ang lalamunan ko. May tumamang bato sa paanan ko kaya tiningnan ko ito.
Malakas na umiyak si Pri. Hindi ko alam kung lalapitan ko ba siya o hindi. Kumunot ang noo ko. Paano nagkaroon ng malaking bato dito?
Kinakabahan akong habang pinupulot ito. There is a paper on it. I looked at her. She's wiping her tears na sana ako ang nagpupunas niyan para sa kaniya. I can't even come near her. Sa lahat ng bagay, 'yan ang kinatatakutan ko- ang itaboy niya ako.
Nangilid ang mga luha ko. Nanlambot ang mga tuhod ko matapos basahin ang nakasulat. I looked up the ceiling to stop myself from crying. I can't believe that this is happening to her. I crumpled the paper and throw it away.
Tumalikod ako at ginulo ang buhok ko. Hiyang-hiya ako sa sarili ko. How can I dragged her from this mess?
May kumawalang hikbi sa mga labi ko. Hindi ko alam ang gagawin. I know she's afraid and mad at me. I am a killer, I killed many people.
Naglakad ako hanggang harapan niya. I let my tears stream. Nauna kong binaba ang isang tuhod ko. My lips are shaking hard. Sobrang sakit ng dibdib ko. Kahit nanlalabo ang mga mata ko ay hindi ko inalis ang tingin sa kaniya.
I kneeled in front of her. Dalawang tuhod na nakalapag sa sahig.
"I-If you are going to leave me, please d-don't," napahikbi ako. I may look like a gay but this is me. I'll beg if this means losing her. Akma kong hahawakan ang pisngi niya ng iwakli niya ito. Napayukom ang kamao ko at ibinalik sa tabi ko, "I'll protect you at all cost. I can hire hundred of guards just to make you safe," I said. Nagsipatakan ang mga luha ko sa harapan niya, "Baby, please talk to me. I wanna know what do you feel," sabi ko sa kaniya. Napayuko ako.
I pressed my both palm to begged.
"D-Do you know how I feel?" mabilis niyang pinunasan ang mga luha niya, "I AM SCARED! KNOWING THAT I AM NOT SAFE ANYMORE!" malakas niyang sigaw. Napapikit ako, "Cholo, I never been this scared all my life. Not in a operation but because someone is trying to kill me!" she pointed herself. Pulang-pula ang mukha niya.
"I'm sorry if I dragged you to this kind of life. But baby, let's not ruin our relationship. I'm sorry! I'm sorry!"
I was about to hug her when I stopped myself. All I can do is to cry too. Give space apart us. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Gulong-gulo na ako, I don't know what to do with her para hindi ako iwan.
She's silently crying. Nakasandal lang din ako sa kama niya at may espasyo sa gitna namin.
I started talking with her again kahit na hindi siya nagsasalita, "When I was a kid, someone kidnapped us. Me, mom and my dad. They want my dad's money and to steal the company, wala akong kaalam-alam," I said, telling her my story, "Kailangan kong pagtrabahuan ang mga bagay para makuha ang gusto ko," dagdag ko pa. I sniffed, "No'ng mawala silang dalawa, people try to get me. There is Don Manuel who helped me. He mold me and feed me," huminga ako ng malalim.
Sa kaniya na ako lumaki. He protected me from people. Palihim akong umuuwi sa bahay dahil sa tulong niya.
"I'd take my revenge. I killed them."
I can't look at her after saying that.
"I killed a lot of people, I am following what mission gave to us. Binabayaran kami para pumatay ng taong nang-aabuso at nagnanakaw," pagpapatuloy ko sa kuwento. I know that this will not help me pero mas magiging panatag ako kung sasabihin ko sa kaniya ang lahat. Walang tinatago.
"Hindi ako undercover na sinasabi mo." Napangiti ako ng mapakla. She thought that I am, "I am not working with the government." Hindi ko alam kung nakikinig siya sa 'kin.
"Now, if you don't love me anymore. I'll still give your security." I rubbed my legs. Mas matatakot siya sa 'kin ngayon. His boyfriend is a killer, "I will try to accept that," mahina kong sambit.
I picked up my phone. I dialed Don Manuel's number. I waited for him to pick it up.
"Hello, Cholo," bungad niya.
"Where can I hire hundred of security?" I asked him seriously. Bigla siyang natahimik at tumawa, "I'm not joking," dagdag ko.
He cleared his throat, "Why? What happened?"
"Someone is trying to hurt, Pri. I have to make sure that she's safe," I said. I took under breath.
"Alright, mag-usap tayo sa mga susunod na araw. I can handle that, ipapadala ko na lang diyan," sagot niya. Agad na niyang binaba ang tawag. Napatakip ako ng mga mata gamit ang braso ko. Ang sama ng pakiramdam ko. Naluluha na naman ang mga mata ko.
Imagining things that she's not there is heartbreaking. Habang nakatingala ako ay lumandas ang mga luha ko. It's fine, Cholo. Mas magiging safe siya kapag wala ka.
"I-I," I gulped when my voice shaken, "You can stay wherever you want, the security will follow you. Don't worry, magagaling sila."
Tumayo ako at pinunasan ang mga luha ko. I tried to smile at her pero nag-iwas siya ng tingin. Nalaglag ang balikat ko.
"Ikukuha lang kita ng tubig, baka ma-dehydrate ka sa kakaiyak," sabi ko. "I'll leave the door open."
Pagtapak sa labas ng pintuan ay napasandal ako sa gilid. I covered my face using my hands. Mahina akong umiyak na parang bata. I messed up my hair frustratedly.
This is my fault. Nadamay pa siya dahil sa kagagawan ko.
I acted like nothing happened. Nilapag ko ang tubig sa harapan niya.
"Please, drink."
Huminga ako ng malalim. I played my own fingers waiting for her to drink it pero kahit isang hawak ay hindi niya nagawa.
"I don't want to see your face," she said. I stiffened. An ache started inside my stomach. Napaawang ang mga labi ko.
Nakatulala ako habang nakatingin sa kaniya. Tumulo ang isang butil ng luha mula sa mata ko. Huminga ako ng malalim at hindi makapaniwala.
What do I expect?
Tumango-tango ako kahit hindi ako sang-ayon.
"O-Okay, I'm sorry," I said, "Please let this day end before fulfilling your want." I faked my smile. Nanlamig ang buong katawan ko, "Hintayin natin ang mga bantay mo."
Nanatili akong nakaupo at nakatulala sa hangin. Wala rin palang silbi ang pagbabago ko. It ended up being wasted.
My phone rings.
"Hello," I said using tired voice.
"Securities are coming. Are you okay?" he asked. Umiling ako.
"Thank you. Nope, I'm not." Mahina akong tumawa. I don't have idea why I laughed. Parang wala na ako sa sarili ko. Dapat pinatay ko silang lahat.
"Did she broke up with you?"
"Definitely!"
I hanged up the call. I dropped it in the floor at wala akong balak na pulutin 'yon. I wanna beg for a chance but hindi na kaya ng katawan ko. I don't have strength.
I cried in my place, not minding her. Nakasabunot ako sa buhok ko. My shoulders shaken.
"I tried so hard to be suitable for you," I whispered, sobbing, "But I ended up losing you, Pri. I'm really sorry for what i've done. You are right, putting the law in my hands won't do anything but harm."
Buong araw siyang walang kain at inom ng tubig. Gano'n rin ako. The securities are already in there designated area. I sent the photo of Israel Cortez. He might be the cause of this, trying to revenge on me.
"Be attentive. Kapag may gagawin, pagsabihan ang kasama," bilin ko sa kanila. I tried to act touch but deep inside I wanna burst into cry, "Don't leave your places!"
"Yes, sir!"
Huminga ako ng malalim saka umupo sa couch. I saw Tom and Rio coming. I feel nothing but emptiness. Parang nakalutang lang ako sa hangin habang naglalakad.
"Bro," bati nila at umupo sa harapan ko.
"Eto na ang pagkain na pinabili mo," sabi ni Tom. Nag-aalangan siyang tumingin sa 'kin. I thanked him.
"Can you give that to her? I can't show my face anymore," napailing ako at ngumiti ng mapakla.
"What happened?"
I looked at them with shaking eyes, "She broke up with me, of course."
Biglang napatayo si Rio, "What?! Then, we don't want to give this food to her!" sabi niya. Rio's voice raised. I shook my head.
"No, give that to her. That's what i've said!" I slapped the table and walk away. Nagpunta ako sa balcony at umupo sa sahig. Ilanh ulit kong sinabunutan ang sarili ko at humikbi.
Paano na ako ngayon? Do I have to start again? Without her?