[Unicode]
အစက သူ့အမတော် ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး ထမင်းခွံ့ကျွေး ခိုင်းမယ့် ဧကရာဇ်:''..........''
ဘာလဲ...ဘယ်သူလဲ...ဘာလာလုပ်တာလဲ....ဒါက ကျန်း နေရာလေ....အခုဖယ် လိုက်စမ်းပါ...။
ရှန်းလုက ကလေး ၂ ယောက်လုံးဟာ သူမကို ကပ်ချင်နေ မှန်း သိတော့ ၂ ယောက် လုံး ကို ဘေး တစ်ဖက် စီမှာ နေရာ ချထား ပေး လိုက်တယ်။ ဟိုနေ့က ဧကရာဇ်ကို ပေး လိုက်တဲ့ ကူရှင် အပျော့လေး လိုမျိုး နောက်တစ်ခုကို ချန်ဖေး ထိုင်မယ့်နေရာ ကိ ခုထား ပေး လိုက်တယ်။
ချန်ဖေး နဲ့ ဧကရာဇ် တို့ဟာ သမိုင်းကြောင်းတွေ ထဲကလို အရမ်း ကု ချစ်ခြင်း မေတ္တာတွေ နဲ့ ပြည့်နေမယ့် အကြည့်တွေ အစား နှင်းတောင်ထိပ်က ရေခဲ ပန်းလိုမျိုး အေးခဲ မယ့်အကြည့်တွေ နဲ့ ကြည့်နေ ကြလေတယ်။ ရှန်းလု က နှစ်ယောက်သား ရန်စောင်နေတာ ကို သိတာကြောင့် ချန်ဖေး ကို ဟင်း ထည့်ပေးကာ ဧကရာဇ်လေးကို မေး လိုက်တယ်။
" ဧကရာဇ်....ပန်ကုန်း က စာကြည့်ဆောင် ထဲမှာ ' ကြီးမြတ်သော ဧကရာဇ် ' ဆိုတဲ့ အသစ်ထွက်ထားတဲ့ စာအုပ်ကို တွေ့ခဲ့တယ်။ အဲ့ထဲက ကြီးမြတ်တဲ့ ဧကရာဇ် လို ဘာလို့ ချန်ဖေး အပေါ် ကြင်ကြင်နာနာလေး မဆက်ဆံပေး ရတာလဲ..။''
မေးလဲ မေးပြီးရော ချန်ဖေး မပါပဲ တစ်ခြား သူတွေ က ကြိတ်ရယ်ကြလေတယ်။ အမေး ခံရတဲ့ ဧကရာဇ်လေး က တွန့်သွားတဲ့ အမူအရာ လုပ်ပြီးတော့ ပြန်ဖြေ လိုက်တယ်။
" ဘယ်ဖေးတွေ ကများ ဧကရာဇ် ဆီကနေ သူ့ဧကရီ ကို ခိုး ဖူး လို့လဲ..''
အစက တစ်ခွန်းမှ မပြောပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထမင်းထိုင်စားနေတဲ့ ချန်ဖေး က ထိုစကား ကိုကြား တဲ့အခါ သေလောက် တဲ့ အကြည့်တွေ ပို့လွှတ် လိုက်ပြီး ဧကရီ ဘက်ကို လှည့်သွားတာနဲ့ ပြိုတော့မယ့် မိုးလို မျက်ရည်လေးတွေ တွဲခိုနေတဲ့ပုံ ချက်ချင်း ပြောင်းသွားတယ်။
" ဒီကြင်ယာတော် က ဧကရီ ကို ခိုးယူတာ မဟုတ်ရ ပါဘူး... ဒီကြင်ယာတော် က အစကတည်း က ဧကရီ အပိုင် ဖြစ်လာခဲ့တာပါ....။ အဟင့်ဟင့်...ဧကရီ ကသာ...ချန်ချယ် ကို ပိုင်ဆိုင်တာ မဟုတ်လားဟင်...ဟင့်ဟင့်...ချန်ချယ် က ခိုးမယူ ခဲ့ပါဘူး...''
အစေခံတွေ က ချက်ချင်း အခြေအနေ ကို ပြောင်းပြန် လှန်လိုက်တဲ့ ချန်ဖေး ကို လက်ခုပ်တီးပြီး အားပေး လိုက်တယ်။
ဝါး.....နန်းတော်မှာ နေရ တာပြောစရာကြီးပဲ... ကြည့်စမ်း...။
ဧကရာဇ် ကလည်း အငို မင်းသားလေး.... အခုကျ ပြန်တော့ ပန်းလေး လိုလှ တဲ့ ချန်ဖေး က လဲ ငိုနေ ပြန်ပြီ...။
ဖရဲစေ့တွေ ၊ ဖရုံစေ့တွေ သာ ရောင်းပြီး ဒီ' ကိုယ်လုပ်တော် ၂ ပါး ရဲ့ အားပြိုင်ပွဲ' ဆိုပြီး ပြဇာတ် ခင်း လိုက် လို့ကတော့ သူတို့ ဧကရီ အမြတ်တွေ ရလောက်တယ်။
ရှန်းယုဟာ အလှလေး မျက်ရည်ကျ တော့မှာကို တွေ့တော့ ရင်ထဲ နာသွားလေတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မျက်နှာလေး ကို ကိုင်ကာ မျက်ခွံလေး ပေါ်နမ်းရင် အုံဖွ လို့ လုပ်ပေး လိုက်တယ်။
သေချာတာ ပေါ့.... ပေါက်ကွဲတော့မယ့် မီးတောင်လိုမျိုး ဧကရာဇ် ကို ဖယ် ထား လိုက်ရင်တော့ အရမ်းကို လှပတဲ့ မြင်ကွင်းလေး ပဲ ဖြစ်တယ်။ ထိုအချိန် မှာ ဟင်းရည် ကို မမှုတ်ပဲ သောက်လိုက်တဲ့ ဧကရာဇ်လေး ကတော့ လျှာကျက်သွားပြီး ငိုပြန်တယ်။
မနက်ကတည်းက ငိုနေတာကြောင့် သူမမောင်လေး ရေဓာတ်ကုန်ဆုံးပြီး သေမှာ ကို ရှန်းလု ကြောက်တာကြောင့် ရေတွေ ကောဖျော်ရည်တွေ ပါ အတင်းတိုက်တော့တယ်။ ဒါပြီး မှပဲ ဧကရာဇ် ကို ညီလာခံ ဆီ လွှတ် လိုက်တော့တယ်။
ခဏနေတော့ ချန်ဖေး ကို ရေချိုးပေးပြီး ပြန်သိပ်ကာ ဝမ်ကူ ကို ဆင့်ခေါ် လိုက်တော့တယ်။
ဝမ်ကူ ရောက်လာတဲ့ အချိန် မှာ ဧကရီက လူတွေ အကုန်လုံး ကို အပြင် ထုတ် လိုက်ပြီးတော့ ဝမ်ကူ နဲ့ ၂ ယောက်ထဲ ပြောဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။
" ဧကရီ....ဒီအစေခံက.... ဧကရာဇ် ကို ဆေးခတ် ခဲ့ပါတယ်....''
တော်ဝင် မျိုးနွယ်တွေ ဖြစ်တဲ့ ကလေးတွေ က ချီယန်ကျန်းကျွင်း အကြောင်း ကို သိကြတယ်။ အမှားလုပ်ရဲ ရင် ဝန်ခံ ရဲ ရမယ်...မဟုတ်ရင် ဝမ်းကွဲ အမတော် က ဆုတ်ဖြဲ ပြီး နင်းချေ ပြစ် လိမ့်မယ်။
ဒါကြောင့် ဝမ်ကူက သူမ လုပ်ခဲ့တာ ကို ချက်ချင်း ဝန်ခံ လိုက်တာ ပဲ ဖြစ်လေတယ်။ ဝမ်းကွဲ အမက သူမ ကိုတော့ သက်ညှာပေး လောက်ပါတယ်နော်...။
ဧကရီ က ဝမ်ကူ ကို လက်ခါ ပြလိုက်ပြီး သူမဘေး ကို ခေါ်လိုက်တယ် ။
" လာပါအုံး..... ဘယ်လိုလဲ ကလေး မလေး မျိုးဆက်ကို ရနိုင်လောက်လား...''
ဝမ်ကူ က သူမ ကို မဆူတဲ့ အပြင် ပြုံးဖြီးနေတာမို့ လန့်တောင် လန့်သွားလေတယ်။ ရှန်းလုက ထိုကောင်မလေး ရဲ့ စိတ်ကို ခံစားမိလေတော့ သူမက ရှင်းပြတယ်။
" မင်းက မျိုးဆက် ရဖို့ လုပ်တာမို့အမတော် က အပြစ်မတင်တော့ဘူး....ဒါပေမယ့် စိတ်ကြွဆေး ခက်တာကတော့ အမတော် သိပ်ပြီး သဘောမကျ ဘူး။ ထားပါလေ...ဘယ်လိုလဲ...မျိုးဆက် ရနိုင်ပြီလား...''
ဝမ်ကူက စိတ်ပျက်သွားဟန်ပေါ်ပြီး ထိုနေ့က အကြောင်း ကို ပြန်ပြောလေတယ်။
" အမတော်ရယ်....အမတော်ရဲ့ ညီတော် ကလေ...မိုးပေါ်သာ မတ်နေတာ အရည်က ထွက်မလာဘူး....သူ့ကို သမားတော် ပြသင့်တယ် လို့ ညီမတော်တော့ အဲ့လို ထင်တာပဲ...''
ရှန်းလုက မနက်ခင်းတုံးက ဝမ်ကူပြောတဲ့ စကားတွေ ကို ကြားယောင် နေပြီးတော့ သူ့မောင်လေး ကလေး မရ မှာကို စိုးရိမ်နေ ခဲ့တယ်။ ချန်ဖေးက သူမရဲ့အနောက်ကနေ သိုင်း ဖက်လိုက်ပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်။
" သခင်က ဘာတွေ စိတ်ပူနေ တာလဲဟင်... ဒီကြင်ယာတော် က ဘယ်လို လုပ်ပေး ရမလဲ.....''
ရှန်းလုက သူမ ပုခုံပေါ် သိုင်းဖက်ပြီးတင်ထားတဲ့ ကျောက်စိမ်း လက်လေးတွေ ကို ယူကာ နမ်း လိုက်ပြီး ပါးလေး ကို လှမ်း နမ်း လိုက်တယ်။
" မင်းလေး ကို တွေ့တာ နဲ့တင် ပန်ကုန်း စိတ်ချမ်းသာ သွားပြီ...ပန်ကုန်းတို့ နန်းပြင်ထွက်ပြီး စစ်ဆေး ကြည့်ကြရအောင်လေ....''
"ဘာကို စစ်ဆေး မှာလဲ ဟင်...''
" ပန်ကုန်း တို့ ကလေးလေး ဗိုက်ထဲ ရောက်နေပြီလား ဆိုတာကိုလေ...''
" မနေ့ကမှ လုပ်ပြီး တာကို.....ဟင့်...ဘယ်လိုလုပ် အသေးလေးက ရောက် အုံး မှာလဲ..''
" အို...ဒါဆို ပန်ကုန်း ပိုကြိုး စား ရမှာပေါ့...ပြီးတော့ မင်းလေး ကို ဆေးစစ်ပေး ရမယ့် အပြင် အသွင်ပြောင်း ကျေက်စိမ်းတွေ အများကြီး ဝယ်ရ အုံးမယ်...''
ဒီလိုနဲ့ပဲ ၂ယောက်သား နန်းပြင်ထွက်လာခဲ့ ကြတော့တယ်။
နန်းတော်ထဲ က စာဖက်ဆောင် ထဲ က ဧကရာဇ် ကတော့ သားရဲ တစ်ကောင်နှယ် မှုန်ယို နေခဲ့ ပြီ ဖြစ်လေတယ်။
...............................................................
[Zawgyi]
အစက သူ႕အမေတာ္ ေဘးနား ကပ္ထိုင္ၿပီး ထမင္းခြံ႕ေကြၽး ခိုင္းမယ့္ ဧကရာဇ္:''..........''
ဘာလဲ...ဘယ္သူလဲ...ဘာလာလုပ္တာလဲ....ဒါက က်န္း ေနရာေလ....အခုဖယ္ လိုက္စမ္းပါ...။
ရွန္းလုက ကေလး ၂ ေယာက္လုံးဟာ သူမကို ကပ္ခ်င္ေန မွန္း သိေတာ့ ၂ ေယာက္ လုံး ကို ေဘး တစ္ဖက္ စီမွာ ေနရာ ခ်ထား ေပး လိုက္တယ္။ ဟိုေန႕က ဧကရာဇ္ကို ေပး လိုက္တဲ့ ကူရွင္ အေပ်ာ့ေလး လိုမ်ိဳး ေနာက္တစ္ခုကို ခ်န္ေဖး ထိုင္မယ့္ေနရာ ကိ ခုထား ေပး လိုက္တယ္။
ခ်န္ေဖး နဲ႕ ဧကရာဇ္ တို႔ဟာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ထဲကလို အရမ္း ကု ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြ နဲ႕ ျပည့္ေနမယ့္ အၾကည့္ေတြ အစား ႏွင္းေတာင္ထိပ္က ေရခဲ ပန္းလိုမ်ိဳး ေအးခဲ မယ့္အၾကည့္ေတြ နဲ႕ ၾကည့္ေန ၾကေလတယ္။ ရွန္းလု က ႏွစ္ေယာက္သား ရန္ေစာင္ေနတာ ကို သိတာေၾကာင့္ ခ်န္ေဖး ကို ဟင္း ထည့္ေပးကာ ဧကရာဇ္ေလးကို ေမး လိုက္တယ္။
" ဧကရာဇ္....ပန္ကုန္း က စာၾကည့္ေဆာင္ ထဲမွာ ' ႀကီးျမတ္ေသာ ဧကရာဇ္ ' ဆိုတဲ့ အသစ္ထြက္ထားတဲ့ စာအုပ္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲ့ထဲက ႀကီးျမတ္တဲ့ ဧကရာဇ္ လို ဘာလို႔ ခ်န္ေဖး အေပၚ ၾကင္ၾကင္နာနာေလး မဆက္ဆံေပး ရတာလဲ..။''
ေမးလဲ ေမးၿပီးေရာ ခ်န္ေဖး မပါပဲ တစ္ျခား သူေတြ က ႀကိတ္ရယ္ၾကေလတယ္။ အေမး ခံရတဲ့ ဧကရာဇ္ေလး က တြန့္သြားတဲ့ အမူအရာ လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ေျဖ လိုက္တယ္။
" ဘယ္ေဖးေတြ ကမ်ား ဧကရာဇ္ ဆီကေန သူ႕ဧကရီ ကို ခိုး ဖူး လို႔လဲ..''
အစက တစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထမင္းထိုင္စားေနတဲ့ ခ်န္ေဖး က ထိုစကား ကိုၾကား တဲ့အခါ ေသေလာက္ တဲ့ အၾကည့္ေတြ ပို႔လႊတ္ လိုက္ၿပီး ဧကရီ ဘက္ကို လွည့္သြားတာနဲ႕ ၿပိဳေတာ့မယ့္ မိုးလို မ်က္ရည္ေလးေတြ တြဲခိုေနတဲ့ပုံ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းသြားတယ္။
" ဒီၾကင္ယာေတာ္ က ဧကရီ ကို ခိုးယူတာ မဟုတ္ရ ပါဘူး... ဒီၾကင္ယာေတာ္ က အစကတည္း က ဧကရီ အပိုင္ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ....။ အဟင့္ဟင့္...ဧကရီ ကသာ...ခ်န္ခ်ယ္ ကို ပိုင္ဆိုင္တာ မဟုတ္လားဟင္...ဟင့္ဟင့္...ခ်န္ခ်ယ္ က ခိုးမယူ ခဲ့ပါဘူး...''
အေစခံေတြ က ခ်က္ခ်င္း အေျခအေန ကို ေျပာင္းျပန္ လွန္လိုက္တဲ့ ခ်န္ေဖး ကို လက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပး လိုက္တယ္။
ဝါး.....နန္းေတာ္မွာ ေနရ တာေျပာစရာႀကီးပဲ... ၾကည့္စမ္း...။
ဧကရာဇ္ ကလည္း အငို မင္းသားေလး.... အခုက် ျပန္ေတာ့ ပန္းေလး လိုလွ တဲ့ ခ်န္ေဖး က လဲ ငိုေန ျပန္ၿပီ...။
ဖရဲေစ့ေတြ ၊ ဖ႐ုံေစ့ေတြ သာ ေရာင္းၿပီး ဒီ' ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ၂ ပါး ရဲ႕ အားၿပိဳင္ပြဲ' ဆိုၿပီး ျပဇာတ္ ခင္း လိုက္ လို႔ကေတာ့ သူတို႔ ဧကရီ အျမတ္ေတြ ရေလာက္တယ္။
ရွန္းယုဟာ အလွေလး မ်က္ရည္က် ေတာ့မွာကို ေတြ႕ေတာ့ ရင္ထဲ နာသြားေလတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ မ်က္ႏွာေလး ကို ကိုင္ကာ မ်က္ခြံေလး ေပၚနမ္းရင္ အုံဖြ လို႔ လုပ္ေပး လိုက္တယ္။
ေသခ်ာတာ ေပါ့.... ေပါက္ကြဲေတာ့မယ့္ မီးေတာင္လိုမ်ိဳး ဧကရာဇ္ ကို ဖယ္ ထား လိုက္ရင္ေတာ့ အရမ္းကို လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းေလး ပဲ ျဖစ္တယ္။ ထိုအခ်ိန္ မွာ ဟင္းရည္ ကို မမႈတ္ပဲ ေသာက္လိုက္တဲ့ ဧကရာဇ္ေလး ကေတာ့ လွ်ာက်က္သြားၿပီး ငိုျပန္တယ္။
မနက္ကတည္းက ငိုေနတာေၾကာင့္ သူမေမာင္ေလး ေရဓာတ္ကုန္ဆုံးၿပီး ေသမွာ ကို ရွန္းလု ေၾကာက္တာေၾကာင့္ ေရေတြ ေကာေဖ်ာ္ရည္ေတြ ပါ အတင္းတိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါၿပီး မွပဲ ဧကရာဇ္ ကို ညီလာခံ ဆီ လႊတ္ လိုက္ေတာ့တယ္။
ခဏေနေတာ့ ခ်န္ေဖး ကို ေရခ်ိဳးေပးၿပီး ျပန္သိပ္ကာ ဝမ္ကူ ကို ဆင့္ေခၚ လိုက္ေတာ့တယ္။
ဝမ္ကူ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ဧကရီက လူေတြ အကုန္လုံး ကို အျပင္ ထုတ္ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဝမ္ကူ နဲ႕ ၂ ေယာက္ထဲ ေျပာဖို႔ လုပ္လိုက္တယ္။
" ဧကရီ....ဒီအေစခံက.... ဧကရာဇ္ ကို ေဆးခတ္ ခဲ့ပါတယ္....''
ေတာ္ဝင္ မ်ိဳးႏြယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြ က ခ်ီယန္က်န္းကြၽင္း အေၾကာင္း ကို သိၾကတယ္။ အမွားလုပ္ရဲ ရင္ ဝန္ခံ ရဲ ရမယ္...မဟုတ္ရင္ ဝမ္းကြဲ အမေတာ္ က ဆုတ္ၿဖဲ ၿပီး နင္းေခ် ျပစ္ လိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ကူက သူမ လုပ္ခဲ့တာ ကို ခ်က္ခ်င္း ဝန္ခံ လိုက္တာ ပဲ ျဖစ္ေလတယ္။ ဝမ္းကြဲ အမက သူမ ကိုေတာ့ သက္ညွာေပး ေလာက္ပါတယ္ေနာ္...။
ဧကရီ က ဝမ္ကူ ကို လက္ခါ ျပလိုက္ၿပီး သူမေဘး ကို ေခၚလိုက္တယ္ ။
" လာပါအုံး..... ဘယ္လိုလဲ ကေလး မေလး မ်ိဳးဆက္ကို ရနိုင္ေလာက္လား...''
ဝမ္ကူ က သူမ ကို မဆူတဲ့ အျပင္ ၿပဳံးၿဖီးေနတာမို႔ လန့္ေတာင္ လန့္သြားေလတယ္။ ရွန္းလုက ထိုေကာင္မေလး ရဲ႕ စိတ္ကို ခံစားမိေလေတာ့ သူမက ရွင္းျပတယ္။
" မင္းက မ်ိဳးဆက္ ရဖို႔ လုပ္တာမို႔အမေတာ္ က အျပစ္မတင္ေတာ့ဘူး....ဒါေပမယ့္ စိတ္ႂကြေဆး ခက္တာကေတာ့ အမေတာ္ သိပ္ၿပီး သေဘာမက် ဘူး။ ထားပါေလ...ဘယ္လိုလဲ...မ်ိဳးဆက္ ရနိုင္ၿပီလား...''
ဝမ္ကူက စိတ္ပ်က္သြားဟန္ေပၚၿပီး ထိုေန႕က အေၾကာင္း ကို ျပန္ေျပာေလတယ္။
" အမေတာ္ရယ္....အမေတာ္ရဲ႕ ညီေတာ္ ကေလ...မိုးေပၚသာ မတ္ေနတာ အရည္က ထြက္မလာဘူး....သူ႕ကို သမားေတာ္ ျပသင့္တယ္ လို႔ ညီမေတာ္ေတာ့ အဲ့လို ထင္တာပဲ...''
ရွန္းလုက မနက္ခင္းတုံးက ဝမ္ကူေျပာတဲ့ စကားေတြ ကို ၾကားေယာင္ ေနၿပီးေတာ့ သူ႕ေမာင္ေလး ကေလး မရ မွာကို စိုးရိမ္ေန ခဲ့တယ္။ ခ်န္ေဖးက သူမရဲ႕အေနာက္ကေန သိုင္း ဖက္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္။
" သခင္က ဘာေတြ စိတ္ပူေန တာလဲဟင္... ဒီၾကင္ယာေတာ္ က ဘယ္လို လုပ္ေပး ရမလဲ.....''
ရွန္းလုက သူမ ပုခုံေပၚ သိုင္းဖက္ၿပီးတင္ထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္း လက္ေလးေတြ ကို ယူကာ နမ္း လိုက္ၿပီး ပါးေလး ကို လွမ္း နမ္း လိုက္တယ္။
" မင္းေလး ကို ေတြ႕တာ နဲ႕တင္ ပန္ကုန္း စိတ္ခ်မ္းသာ သြားၿပီ...ပန္ကုန္းတို႔ နန္းျပင္ထြက္ၿပီး စစ္ေဆး ၾကည့္ၾကရေအာင္ေလ....''
"ဘာကို စစ္ေဆး မွာလဲ ဟင္...''
" ပန္ကုန္း တို႔ ကေလးေလး ဗိုက္ထဲ ေရာက္ေနၿပီလား ဆိုတာကိုေလ...''
" မေန႕ကမွ လုပ္ၿပီး တာကို.....ဟင့္...ဘယ္လိုလုပ္ အေသးေလးက ေရာက္ အုံး မွာလဲ..''
" အို...ဒါဆို ပန္ကုန္း ပိုႀကိဳး စား ရမွာေပါ့...ၿပီးေတာ့ မင္းေလး ကို ေဆးစစ္ေပး ရမယ့္ အျပင္ အသြင္ေျပာင္း ေက်က္စိမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ဝယ္ရ အုံးမယ္...''
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ၂ေယာက္သား နန္းျပင္ထြက္လာခဲ့ ၾကေတာ့တယ္။
နန္းေတာ္ထဲ က စာဖက္ေဆာင္ ထဲ က ဧကရာဇ္ ကေတာ့ သားရဲ တစ္ေကာင္ႏွယ္ မႈန္ယို ေနခဲ့ ၿပီ ျဖစ္ေလတယ္။
...............................................................