PROLOUGE
6:30 na pala, hindi ko namalayan ang oras. Aalis nalang ako, tapos naman ako sa quiz ko at saka okay lang naman daw sabi ni prof na umalis ng maaga.
Habang naglalakad ako palayo sa room namin, may tumawag sakin.
"Sab"
Familiar sakin ang boses na yun ah...
pero tumakbo ako. Hindi ko na kasi kayang maalala ang feeling na nasasaktan ka at ayaw ko rin talagang maalala ang feeling. Sobrang sakit na parang hindi kana makaginhawa.
Yung feeling na akala mo totoo, yun pala hindi. Nagassume kana at umaasa ka pa. Kailangan mo na mag move on para magiging happy ka ulit.
Pero hindi eh. Hindi ganun ma simple.
"Isabelle Cueva Lacson!"
Nasa carpark na kami ng huminto at tumalikod ako..
At siya nga. Sobrang tahimik na parang walang tao. Naririning ko lamang ang mabilis na takbo ng puso ko. Hindi ko na kaya. Namumuo na ang mga luha sa mata ko pero I tried to blink the tears away.
"Please Sab, hindi ko kayang mawala ka" sabi niya.
"Pano naman sila?! Ha?" sabi ko sakanya sabay na pagbuhos ng mga luha ko.
"Ano ba sila, Sab?! Ikaw naman ang pinili ko ah.
..di porket ako si Kiefer Ravena eh hahayaan ko nalang mawala ng ganun ganun lang ang mahal ko!"
Tumahimik nalang ako.